Denk eens aan het beeld van de vrouw die een weegschaal in haar hand houdt, een horizontale stang waaraan twee schalen hangen, de ene hoger dan de andere. Maar ze kunnen op en neer gaan, afhankelijk van wat erop wordt gelegd. Ik wil jullie een grootschaliger perspectief geven van wat er in deze jaren op aarde gebeurt.

Het kantelpunt in de geschiedenis van de aarde
Dit is niet iets wat nog nooit eerder is gebeurd of nooit meer zal gebeuren. Ik wil niet dat je dit als iets van episch belang beschouwt, omdat deze situatie met regelmatige tussenpozen voorkomt. Maar niettemin is de tijd waarin jullie nu leven een tijd waarin er een grote kans op vooruitgang bestaat. Dit is de kans. Je zou dus kunnen zeggen dat de ene schaal van de weegschaal het potentieel voor kansen aangeeft, de andere het tegenovergestelde van die groei; die tegen is op veranderingen. En zo is het in alle situaties en door de tijd heen al vele malen geweest.

Er zijn natuurlijk bepaalde kantelpunten, bepaalde punten waarop je kunt zien dat de planeet zowel naar beneden als naar boven kan gaan. Er is kans op groei, maar het potentieel bestaat ook dat die groei kan worden gestopt of afgebroken. Het is een omslagpunt omdat het beide kanten op kan gaan, omdat de schalen bijna in evenwicht hangen en welke dan zwaarder weegt en naar beneden gaat en welke omhooggaat. Vanwege het fysieke gewicht zal de schaal die het zwaarst is naar beneden gaan, maar vanuit het perspectief van het Tijdperk van Hoger Bewustzijn, is de andere, de schaal die omhooggaat, van meer betekenis. Hier loopt het beeld van de weegschaal natuurlijk mank, want als je naar de weegschaal kijkt, zul je zeggen: “Om de ene omhoog te laten gaan, moet de andere zwaarder zijn. Als het licht omhoog moet, dan moet de duisternis zwaarder wegen dan het licht.” Maar nogmaals, een beeld is slechts een beeld, tot op zekere hoogte niet meer dan een illustratie.

Jullie zitten op een bepaald kantelpunt in de geschiedenis van deze planeet. Er is grote kans op groei. En als gevolg hiervan doen de manipulatoren iets wat ze altijd doen in dit soort situaties. Ze proberen die af te breken, uit te stellen, op elke mogelijke manier tegen te houden. Ze gebruiken dus alle middelen die hen ter beschikking staan. Maar het is niet zo zwart-wit als je soms zou denken als je denkt van goed versus slecht. Dat een goede kracht en een slechte kracht tegen elkaar strijden. En wie wint? God of de duivel?

De manier van denken die achter de oorlog in Oekraïne zit
Bij menselijke aangelegenheden is alles ingewikkelder, omdat het gaat om de menselijke psyche. Het meest voor de hand liggende voorbeeld is de oorlog in Oekraïne. Die is niet zozeer fysiek; hoe onmenselijk die ook is en hoe verwoestend die is voor de mensen aan beide kanten die in dit conflict gevangenzitten. We zullen naar de manier van denken kijken. Wat is de mentaliteit die ervoor heeft gezorgd dat Poetin besloot Oekraïne aan te vallen, oorlog te voeren tegen Oekraïne, Oekraïne binnen te vallen? Deze uitspraak heeft nu drie keer de staatswet overtreden, maar juist de onwil om te benoemen wat het is, maakt deel uit van de manier van denken die ervoor heeft gezorgd dat Poetin besloot om dit te doen. En Poetin heeft zichzelf natuurlijk in een bepaalde gemoedstoestand gebracht, omdat hij een beeld van de wereld had geschapen en die visie op de wereld ervoor heeft gezorgd dat hij Oekraïne binnenviel.

In het begin dacht hij dat hij gewoon zijn troepen kon inzetten en binnen een paar dagen Kiev zou kunnen innemen. De regering zou vluchten. Het volk zou zich overgeven. Het leger zou zich overgeven. En ze zouden de Russische troepen verwelkomen als bevrijders en bloemen naar hen gooien. Dit geloofde hij in gedachten echt; dat hij net zo gemakkelijk Oekraïne kon innemen als de Krim in 2014.

Hij is iemand die al twintig jaar op een positie met grote verantwoordelijkheid zit. De leider van een van de grootste naties op aarde, zeker de grootste geografisch gezien, hoewel niet qua aantal mensen. Het is een zeer grote natie die hij twintig jaar heeft geleid. Wat zorgt ervoor dat iemand in zo’n positie zo’n totale misrekening maakt; zich een beeld van de wereld heeft gevormd dat zo volledig losstaat van de realiteit? Hoe is het mogelijk dat iemand daadwerkelijk kan opklimmen tot een positie in een groot land en kan doen wat nodig is om dit land ongeveer twintig jaar goed te laten functioneren en dan toch zo’n misrekening maken?

Wat je ook van Poetin vindt, wat je ook over hem zegt, hij is al twintig jaar de leider van Rusland en heeft enigszins goed gefunctioneerd. De vraag is hoe goed, maar Poetin had niet zo lang de leider kunnen zijn als hij al die tijd geen enkel contact met de realiteit had gehad. Maar toen nam hij de beslissing om Oekraïne binnen te vallen. En dat was een beslissing die volledig losstond van de realiteit. Hij heeft nog steeds geen contact met de realiteit, omdat hij niet wil toegeven dat hij gefaald heeft. En daarom is hij niet bereid de consequenties van dit falen te dragen, hoe die ook voor hem uitvallen. Maar zeker niet door wat hij nu doet, omdat hij nog steeds denkt dat hij die kan veranderen met een overwinning.

Elementen van het waarnemingsfilter van de menselijke geest
Wat maakt het mogelijk om in een gemoedstoestand te komen en zo’n grandioze misrekening te maken? Het menselijk intellect is een analytisch vermogen. Het kan voor of tegen elk probleem pleiten. Maar daarnaast heeft de menselijke geest het vermogen om een gesloten systeem te worden, een naar zichzelf verwijzend systeem, waarin het alleen naar de dingen kijkt door een bepaald filter. Het filter laat bepaalde dingen door en blokkeert bepaalde andere, impulsen uit de buitenwereld, van buiten je geest. Dit filter berust op een algemene visie of wens.

Je hebt een bepaalde houding, een bepaalde benadering van de aarde. En die vormt nu juist de basis voor je persoonlijke filter, je waarnemingsfilter. Je hebt een bepaald beeld van de wereld, wie jij bent, wie jij bent op de wereld en wat er wel of niet zou moeten gebeuren in de wereld. De bewustere mensen denken dat ze hier zijn om een positief verschil te maken; je zou dus goed ontvangen moeten worden door de mensen op aarde. En je zou de mensen moeten kunnen helpen en zien dat de planeet vooruitgang boekt. Maar er zijn natuurlijk veel verschillende mensen op aarde die een andere visie hebben. En natuurlijk hebben de manipulatoren ook een eigen visie.

De mensen moeten zich meer bewust worden van deze dynamiek, en dat gaat ook gebeuren; dat proces is al bezig. Door deze psychologische dynamiek kan hun geest een gesloten systeem worden. Er wordt bepaalde informatie uitgefilterd. Bepaalde andere informatie wordt wel doorgelaten. En wat er doorheen komt, wordt gebruikt om hun basisbeeld te bevestigen. Het bevestigt zichzelf. Dat trekt hun fundamentele kijk op het leven en zichzelf niet in twijfel. Alle mensen hebben dit natuurlijk. Alle mensen hebben een waarnemingsfilter. Maar het besef begint nu te komen dat bepaalde mensen, narcisten, psychopaten, sociopaten, enzovoort, een extremer waarnemingsfilter hebben dan de meeste andere mensen. En natuurlijk zie je dit aan Poetin, die een visie op zichzelf heeft als historisch persoon in Rusland.

Poetins MO
Een paar jaar geleden was er een petitie op het internet in Rusland waarin mensen konden stemmen op wie de belangrijkste persoon in de Russische geschiedenis is. En geruime tijd kreeg Stalin de meeste stemmen. Maar ik kan je verzekeren dat Poetin op de hoogte was van deze petitie en over één ding verbaasd was: “Waarom hebben ze niet op mij gestemd? Waarom zien ze mij niet als de belangrijkste persoon in de Russische geschiedenis?” Dit kwam natuurlijk omdat de petitie in de eerste plaats over mensen ging die niet meer leefden, die geschiedenis waren. Maar toch, hij wilde gezien te worden als de belangrijkste persoon in de Russische geschiedenis. Dit algehele verlangen zette dit de toon voor zijn waarnemingsfilter. Dit is zijn werkwijze, zijn modus operandi, hoe hij met de aarde omgaat. Hij wil de belangrijkste persoon in de Russische geschiedenis zijn en een belangrijk persoon in de wereldgeschiedenis. Dit vormt zijn waarnemingsfilter. Het laat alleen door wat dit lijkt te bevestigen. En het filtert alles eruit wat dit tegenspreekt. En wat betekent dat? Hoe realistisch is het in zijn geval dat hij de belangrijkste persoon in de Russische geschiedenis zou kunnen worden?

De illusies van Poetins waarnemingsfilter
We leven in een ander tijdperk dan Stalin in de jaren dertig, veertig en vijftig van de vorige eeuw. Er is een andere dynamiek op de wereld. Als hij de belangrijkste persoon in de geschiedenis wil worden, dan zou hij iets dramatisch moeten doen. Maar is het mogelijk om iets te doen wat zo dramatisch is op de wereld zoals die nu is? Vanuit een realistisch perspectief niet. Maar hij kan dit natuurlijk niet zien vanwege zijn waarnemingsfilter, hij denkt dus dat het wel kan. Hoe kan hij dat doen? Hij kan het Russische rijk opnieuw laten herleven. Nogmaals, de ontbinding van de Sovjet-Unie speet hem het meest omdat hij niet begreep waarom de Sovjet-Unie ontbonden moest worden. Het is zijn droom om een nieuwe Sovjet-Unie vormen zonder het communisme en het Russische grondgebied uit te breiden voor zover dat geografisch mogelijk is. Hij zou het zelfs nog verder willen uitbreiden, maar zeker tot wat het was in 1917 of het grootste rijk was, zoals hij het ziet. En in gedachten denkt hij, door zijn waarnemingsfilter overtuigt hij zichzelf er in de loop van de tijd van, dat dit inderdaad mogelijk is, dat dit haalbaar is. Maar natuurlijk realiseert hij zich wel dat er enkele hordes genomen moeten worden, dat er enkele dingen overwonnen moeten worden.

Maar om het wereldrijk uit te breiden, moet hij eerst Oekraïne krijgen. Dus hij kijkt naar Oekraïne. Hij bekijkt de situatie in Oekraïne en na verloop van tijd overtuigt hij zichzelf ervan: “Ach, de regering in Kiev is zwak. Daarom reageerden ze eigenlijk niet toen ik de Krim innam. Het leger daar is zwak. En veel mensen in Oekraïne beschouwen zichzelf niet eens als Oekraïner. Ze beschouwen zichzelf als Rus en ze zouden het fijn vinden als ze door Rusland zouden worden overgenomen en bevrijd.” Welnu, iedereen die de realiteit in Oekraïne en het Oekraïense collectieve bewustzijn kende, kon wel zien dat dit geloof ondanks de verdeeldheid, vooral in het oostelijke deel van Oekraïne, totaal niet overeenkwam met de realiteit. De overgrote meerderheid van de Oekraïners wil niet door het Rusland van Poetin worden overgenomen. Ze zullen het niet opgeven. Ze zullen vechten met alles wat ze hebben.

Poetin beseft dat de NAVO is, het westen, natuurlijk de andere horde die hij moet nemen voor zijn expansie. Het westen! Hoe redeneert hij dan? Denk eens na over de ironie van deze uitspraak. Het westen. Rusland is een enorm rijk, toch? Als je naar de meest oostelijke delen van Rusland en Kamtsjatka gaat, is Amerika niet het westen. Amerika is het oosten en Poetins Moskou het westen. Nogmaals, hij beziet het allemaal vanuit zijn perspectief. Hij ziet Rusland niet eens zoals het is. Hij beziet het vanuit zijn perspectief.

Maar terug naar het westen en de NAVO. Waarvan overtuigt hij zichzelf, wederom op basis van de reactie in 2014 en veel andere zaken? “O, het westen is zwak. Het westen is verdeeld. Ze zullen niet het risico willen lopen dat ze geen gas en olie krijgen, iets waarvan ze zo afhankelijk zijn geworden, om Oekraïne te beschermen. Ze geven niets om Oekraïne.” Dit kwam gedeeltelijk omdat Trump niets om Oekraïne gaf. Hij denkt dus dat de Amerikanen en Europa zullen doen wat ze altijd doen, sancties opleggen zodat het lijkt alsof ze iets doen. Ze zullen een tijdje stennis schoppen, maar het zal allemaal overwaaien. En dan is alles weer gewoon.

Op grond van dit sterk vertekende beeld van de werkelijke situatie valt hij Oekraïne binnen. Het duurt maar een paar dagen voordat duidelijk wordt dat zijn kijk op de situatie totaal losstond van de werkelijkheid. Niet alleen vanwege het verzet van de Oekraïners, maar ook vanwege de reactie van het westen. Op dat moment zou een slim persoon van koers zijn veranderd. Maar een slim persoon zou in de eerste plaats natuurlijk nooit zijn binnengevallen, omdat hij vooruit had gedacht. Hij zou het beter hebben onderzocht en beseft hebben dat het niet haalbaar was.

De illusies van het westen vernietigen
Wat kan Poetin doen? Wel, hij reageert op de situatie met zijn MO, zijn waarnemingsfilter. Wat kan hij doen? Hij kan alleen maar doorgaan. Hij denkt dat hij, net als bij de maffia, het westen kan intimideren. Hij kan het westen intimideren door eerst te dreigen het gas af te sluiten. Dan met de sabel met kernwapens rammelen, omdat hij denkt dat het westen dan wel zal worden geïntimideerd. Hij realiseert zich, niet geheel bewust, maar hij realiseert zich wel, dat het westen eigenlijk geen confrontatie met Rusland wil, gedeeltelijk omdat het westen het Russische leger heeft overschat. Poetin beseft dit niet, maar zo was het eigenlijk wel. Het westen dacht dat het Russische leger veel sterker was. Net als tijdens de Koude Oorlog dachten ze dat het Sovjetleger veel machtiger was dan het eigenlijk was. Toch denkt hij dat het westen geen confrontatie wil. En daardoor kan hij ze intimideren om een stap terug te doen.

Maar Poetin realiseert zich niet dat het westen, hoewel ze geen confrontatie wilden, hem toch het voordeel van de twijfel gaven en dachten dat hij op een dag wel verstandiger zou worden; een normale leider met wie ze konden onderhandelen. Maar door Oekraïne binnen te vallen, vernietigt hij de illusie die het westen al twintig jaar heeft. Hij beseft dit niet. Hij kan dit op geen enkele manier zien vanwege zijn waarnemingsfilter. Wat kan hij anders doen dan blijven denken dat hij de situatie kan keren door meer legers, door het westen steeds meer te intimideren? Zoals de meeste mensen kunnen zien die dit hebben bestudeerd, is de situatie natuurlijk voorbij het ‘point of no return’. Het kan niet meer in zijn voordeel veranderen.

Hij klampt zich vast aan wat hoop. Hij hoopt nog steeds dat hij door zijn intimidatie met de kernwapens, het westen kan laten zeggen, zoals Macron in Frankrijk al lange tijd zegt: “We moeten Poetin een uitweg bieden. We moeten hem een uitgang geven.” Hij hoopt dat het westen de Oekraïners onder druk zal zetten om te zeggen: “Oké, we zullen deze twee provincies in het oosten opgeven. En dan krijgen we de rest terug, minus de Krim, en dan kan de oorlog voorbij zijn.” Voor Poetin is de oorlog dan natuurlijk niet voorbij. Het zal slechts een stap zijn, totdat hij heeft bedacht wat hij daarna kan doen. En de meeste mensen in het westen beseffen dit, maar Poetin realiseert zich niet dat niet. Hij klampt zich nog steeds vast aan de hoop dat hij hen op een of andere manier zo kan tiranniseren dat het genoeg lijkt op een overwinning om aan de macht te kunnen blijven in Rusland.

Maar hij realiseert zich ook niet dat hij vooral door de mobilisatie ook het beeld dat het Russische volk van hem had als onfeilbare leider, heeft vernietigd. Omdat de mobilisatie in tegenspraak was met alles wat hij tot dan toe aan het Russische volk had verteld over de situatie in Oekraïne. Toen hij de mobilisatie aankondigde, realiseerden de meesten van hen zich: “Wat hij ons heeft verteld, is een leugen, omdat hij ons heeft verteld dat het slechts een kleine militaire operatie was die spoedig voorbij zou zijn en dat alleen beroepsmilitairen zouden vechten. Maar nu roept hij alle reservisten op die geen enkele ervaring hebben met vechten, die geen zin hebben om te vechten. En dat zijn onze eigen echtgenoten, broers, zussen, vaders, grootvaders. Alles wat hij ons heeft verteld, was dus een leugen.” Maar nogmaals, kan Poetin dit begrijpen met zijn eigen perceptiefilter? Nee.

De MO van Donald Trump
Nu gaan we naar de andere kant. We gaan naar het westen en naar Donald Trump. Donald Trump had een lange carrière als zakenman in New York. Hij bouwde op grond van zijn vorige levens een beeld van zichzelf op en creëerde een publiek beeld van zichzelf als grote zakenman. Hij denkt graag dat hij de grootste zakenman op aarde is. Ondanks zijn mislukkingen, zijn faillissementen en dergelijke, meerdere rechtszaken, had hij nog steeds het zelfbeeld dat hij de grootste zakenman op aarde was. Dit hoort bij zijn MO, namelijk: “Ik ben het beste in wat ik doe.” Zo kijkt hij naar zichzelf met betrekking tot de materiële wereld. Dit is zijn MO: “Ik ben het beste in wat ik doe.” Enigszins vergelijkbaar met Poetin: “Ik ben de grootste persoon in de Russische geschiedenis”, alleen met een andere, een enigszins andere schakering, maar nog steeds gefocust op zichzelf, gefocust op zijn eigen grootsheid.

Dan komt er een punt waarop hij een beetje verveeld raakt door het zakenleven. Hij heeft het gevoel dat hij het meeste wat hij kan doen, ook al heeft gedaan. Wat zou hij vervolgens kunnen doen om zijn eigen grootsheid te demonstreren en zijn merk op te bouwen? Hij stelt zich kandidaat voor het presidentschap, gaat de politiek in. Wat is zijn fundamentele MO voor het presidentschap? Hij wil de beste president ooit worden. Sommige christenen zeiden dat hij de grootste president was sinds Lincoln. Maar in zijn gedachten was het: “Waarom sinds Lincoln? Waarom niet de grootste president ooit?” Dit is zijn MO. Hij wil het beeld creëren dat hij het beste is in alles wat hij doet. En in zekere zin wil hij dit in gedachten, maar eigenlijk wil hij dat andere mensen dit bevestigen. Hij heeft die bevestiging nodig, net zoals Poetin de bevestiging nodig heeft van het Russische volk en de historici die de geschiedenis schrijven.

De behoefte van de manipulatoren aan bevestiging van hun waarnemingsfilter
Er zijn door de eeuwen heen heel veel manipulatoren geweest die de behoefte hadden om een erfenis op aarde achter te laten. Veel van hen waren verschrikkelijk jaloers op Jezus, die zo’n grandioze erfenis naliet dat hij tweeduizend jaar later nog steeds wordt vereerd. Ze willen ook tweeduizend jaar of zelfs langer herinnerd worden, maar ze vinden het moeilijk om te bedenken hoe ze Jezus kunnen verslaan. Dan heb je nog Donald Trump. Hij doet wat hij doet. Hij zegt wat hij zegt. Veel mensen worden meegezogen in zijn waarnemingsfilter en kijken naar hem zoals hij naar zichzelf kijkt. Net zoveel mensen in Rusland werden in Poetins waarnemingsfilter gezogen, kijken naar Poetin zoals hij naar zichzelf kijkt.

Dat proberen dit soort mensen te doen. Ze willen zoveel mogelijk mensen meekrijgen in hun waarnemingsfilter, zodat deze mensen naar de wereld kijken zoals zij naar de wereld kijken en in de eerste plaats naar hen kijken zoals zij naar zichzelf kijken. Op dit moment verkeert Poetin in gedachten natuurlijk in grote nood, ook al is hij zich dat niet volledig bewust. Maar een deel van hem realiseert zich in ieder geval dat hij zijn imago als de grootste persoon in de Russische geschiedenis misschien voor altijd heeft vernietigd. Zijn nalatenschap loopt gevaar. Hij heeft die misschien vernietigd. Humpty Dumpty kon weleens van de muur zijn gevallen en alle paarden van de president en alle mannen van de president kunnen Humpty niet weer in elkaar zetten.

Trump besefte dat wel op een bepaald moment, op het moment van de waarheid, toen de verkiezingen in 2020 naderden. Hoewel hij zichzelf ervan probeerde te overtuigen dat hij natuurlijk zou winnen, kon hij in de peilingen zien dat hij misschien niet zou winnen. En hij voelde ook dat hij het in de presidentiële debatten met Biden niet zo goed deed als hij had gedacht. En hij realiseerde zich, in zijn vocabulaire, dat het geen ‘slam dunk’ (makkie) was. Maar je kunt natuurlijk niet de beste president zijn als je niet herkozen wordt. Je kunt niet eens een geweldige president zijn als je maar één termijn president bent. Hij wist dat dit het ergste was wat hem kon overkomen. Toen het dichterbij kwam, begon hij zich in te dekken door te zeggen dat de verkiezingen niet vrij en eerlijk waren en gemanipuleerd werden, omdat hij onbewust een uitweg voor zichzelf moest zoeken.

De confrontatie met de realiteit
Wanneer je de MO hebt om jezelf het beste te vinden, kun je het niet verdragen als die vernietigd wordt. Wanneer de echte wereld je bedreigt, de echte wereld bij jou binnenkomt, jouw waarnemingsfilter binnendringt, kun je het niet blokkeren. Je moet een manier vinden om met die situatie om te gaan, zodat jij het basisbeeld van jezelf en je eigen grootsheid kunt behouden. En Poetin krabt zich op dit moment achter de oren en weet niet echt wat hij moet bedenken. Maar zodra de uitslag bekend was, was de reactie van Trump: “De verkiezing was gemanipuleerd. Die werd gestolen. Die is mij ontstolen.”

En in de vier jaar als president had hij een groep aanhangers gevormd die zo verblind was door zijn waarnemingsfilter dat ze alles geloofden wat hij zei.

Dit beschouwde hij ook als een van de grote bevestigingen van zijn grootsheid, dat hij al die mensen ertoe kon brengen om alles te geloven wat hij zei. Hij dacht dat hij er ook nog mee weg zou kunnen komen als hij iemand op straat neerschoot; dat mensen hem dan nog steeds zouden steunen. Hij reageerde op deze manier, want hoewel de meerderheid van het Amerikaanse volk hem als president had afgewezen, zouden zijn loyale aanhangers het eens zijn met zijn bewering dat de verkiezingen waren gestolen, en dan zou hij toch zijn gevoel van grootsheid nog kunnen behouden, althans een klein beetje.

Dit heeft ervoor gezorgd dat hij in steeds meer verkiezingsleugens vertelde en dat culmineerde in de aanval van 6 januari op het Capitool en zijn reactie daarop. Omdat hij eerlijk gezegd dacht: “Eindelijk doet iemand iets om mij in het Witte Huis te houden, omdat al mijn adviseurs alleen maar hebben gepraat maar eigenlijk niets konden doen en zelfs mijn trouwe dienaar de vicepresident niet wilde doen wat ik hem wilde laten doen.” Je ziet dat hij dit sindsdien, bijna een paar jaar, heeft volgehouden. Want wat kun je nog meer doen? Hij kan niets anders doen volgens zijn waarnemingsfilter.

De ontmaskering van disfunctionele leiders
Een van de grote doorbraken die er op de wereld kunnen komen, is dat mensen zich hiervan bewust worden. Je hebt nu twee voorbeelden, er zijn nog veel meer voorbeelden van in de geschiedenis, maar mensen worden zich bewuster van dit soort leiders, disfunctionele leiders, zouden we ze kunnen noemen. Je kunt nog veel andere dingen over hen zeggen. Dat doet er niet toe. Maar er is een bepaald type leider dat de menselijke neiging van de geest om een gesloten systeem te worden, zo extreem doorvoert dat hij, ondanks alle tegengestelde bewijzen, niet van koers zal veranderen. Die leiders blijven naar een bepaald doel marcheren, hoe schadelijk dat ook is voor hun land, voor de mensen onder hen en voor zichzelf. Stel je voor dat Trump besloot om zich opnieuw kandidaat te stellen en stel je voor dat hij dan weer zou verliezen. Hoe zou hij dan reageren? Hoe zouden zijn aanhangers dan reageren? Zou hij dan zeggen dat de verkiezingen voor de tweede keer zijn gestolen: “Deze keer moeten jullie je wapens pakken en naar Washington marcheren om mij weer in het Witte Huis te krijgen, want ik heb daar recht op.”

Op zoek naar grootsheid in het verleden
Maar kijk nu eens naar een dieper aspect in de psyche van zowel Trump als Poetin. Waar zijn ze mee bezig? Ze hebben als doel hun eigen grootsheid te demonstreren, maar om dat te bereiken, kijken ze voortdurend om. Poetin kijkt naar de geschiedenis. Trump kijkt naar de verkiezingen. Maar hoe kun je iets in de toekomst manifesteren als je omkijkt, als je terugkijkt? Dat kan niet. Je moet vooruitkijken. Hoe zou Trump een geweldige president kunnen worden? Door te zeggen: “Laat maar, wat er in 2020 is gebeurd. Ik ga me weer verkiesbaar stellen. En ik ga een beleid maken dat de Amerikanen zullen accepteren en geloven. En ze zullen me weer in het Witte Huis zetten.” Maar dat doet hij niet. Wat is zijn beleid om Amerika weer groot te maken? Het is: “Ik word gekozen tot president en ik zou gekozen moeten worden omdat de verkiezing van mij werd gestolen.”

Wat is Poetins middel om een geweldige persoon in de geschiedenis te worden? Een vroeger rijk opnieuw laten herleven. Hoe zou het zijn als hij had gezegd: “Ik ga me concentreren op het benutten van deze ongelooflijke kans die de gas- en olierijkdommen mijn land hebben gegeven. Ik ga allerlei industrieën en bedrijven opbouwen in plaats van de oligarchen toe te staan al het geld te pakken. Ik ga iedereen een goede baan geven, de levensstandaard verhogen en van Rusland een land maken dat net zo welvarend of welvarender is dan het westen.” Dan hadden ze misschien gedacht dat hij de grootste leider van de Russische geschiedenis was. Maar in plaats daarvan richt hij zich op het opnieuw scheppen van iets wat er niet meer is. Dat jij je moet realiseren dat de geschiedenis een voortdurend proces van transcendentie is, dat nooit opnieuw terug kan komen. Je zou nooit weer opnieuw het Romeinse rijk kunnen scheppen, omdat de wereld tegenwoordig heel anders is. Je zou nooit weer opnieuw de Sovjet-Unie kunnen vormen. Dat kan niet. Je zou het niet opnieuw kunnen opbouwen ook al is het amper dertig jaar geleden dat het werd ontbonden. Humpty Dumpty is diep gevallen en alle mannen en paarden van de koning kunnen Humpty niet meer in elkaar zetten. Dit is de realiteit van het leven in het fysieke octaaf op een planeet als de aarde. De tijd gaat verder zonder zich druk te maken over menselijke aspiraties, ambities en ideeën.

De tijd verandert alles
De tijd gaat door. Waarom? Omdat tijd op een planeet als de aarde, waar de meeste mensen de dualiteit zijn ingegaan, hun enige kans is om aan de dualiteit te ontsnappen. Dit is iets wat ze niet kunnen stopzetten ongeacht hun waarnemingsfilter, hoe zeker ze er ook van zijn dat hun waarneming klopt. Ze kunnen de tijd niet stopzetten. Poetin wordt elke seconde ouder en hij gaat dood. Zijn lichaam zal sterven. Niemand kan dat stoppen. Jezus heeft het getranscendeerd en liet zien dat iedereen het potentieel heeft om het te transcenderen, maar je kunt het niet stopzetten. En daarom kun je niet teruggaan in de tijd en iets opnieuw scheppen wat er niet was.

Naarmate de tijd voortschrijdt, bewegen niet alleen de wijzers van de klok. Alles in de vier niveaus van het materiële universum gaat door. De verhoudingen verschuiven voortdurend. Ook de onderling afhankelijke oorsprongen waar de Boeddha over sprak; alles verschuift voortdurend. En daarom kun je nooit teruggaan in de tijd. Je kunt de kat nooit weer in de zak terug stoppen. Je kunt Humpty Dumpty nooit meer in elkaar zetten. Dit kan niet. Maar er zijn mensen die dit niet willen toegeven. Daarom kijken ze achterom, zoals de christenen in Amerika, zoals veel conservatieve bewegingen over de hele wereld. Ze denken dat ze terug kunnen naar hun oorspronkelijke staat die in het verleden beter was. Maar dat is niet zo.

Weerstand bieden aan de Rivier van Leven
Je kijkt naar een rivier. Wat is een rivier? Het is een verzameling watermoleculen. Je zegt: “Een machtige rivier begint in de bergen. Je hebt een molecuul water. Dat molecuul beweegt zich door de watervallen en de stromingen totdat de rivier breder wordt, minder snel stroomt en dan langzaam naar de oceaan stroomt.” Je kunt naar een molecuul water kijken dat halverwege de oceaan is. En dan besluit dit molecuul: “Ik wil tegen de stroom in zwemmen naar de bergen toe, ik ga terug naar de bergen. Het was zo geweldig daarboven.” Kan een watermolecuul tegen de rivier in zwemmen?

Hoe kan een mens dan tegen de rivier van de geschiedenis, de rivier van tijd, in zwemmen? Het maakt niet uit wie je bent, wie je ook denkt te zijn, je bent een watermolecuul in de Rivier van Leven op aarde. Of jij jezelf nu Poetin of Trump noemt of anders. Jullie, de bewustere mensen, zijn slechts een watermolecuul. Je kunt niet tegen de stroom van de rivier in zwemmen. Je kunt denken dat je weerstand kunt bieden. Je kunt denken dat jij de koers ervan kunt bepalen. Maar je kunt niet tegen de rivier in zwemmen.

Je kunt niet teruggaan in de tijd en het verleden opnieuw laten herleven, maar je kunt wel verder. Je kunt het trauma transcenderen, opruimen, maar je kunt niet terug. Om vooruit te kunnen gaan in plaats van tegengehouden en vertraagd te worden door een trauma. Poetin en Trump en alle manipulatoren denken in gedachten: “Als ik het doel haal dat mijn MO heeft gesteld, dan zou ik het gevoel krijgen waar ik zo naar verlang.”

Het loslaten van je MO
In zekere zin zou je kunnen zeggen dat dit zo is voor alle zelfbewuste wezens die de dualiteit zijn ingegaan. Of je nu een manipulator bent of niet, als je eenmaal de dualiteit ingaat, weet je dat je iets hebt verloren. Je bedekt je naaktheid met je waarnemingsfilter en je MO, maar je verlangt terug naar dat verloren paradijs. En je denkt dat je dat verloren paradijs terugkrijgt als je het doel bereikt dat je MO heeft gesteld. Het gevoel dat het verloren paradijs je gaf, de gemoedstoestand die het verloren paradijs was, zou je dan terugkrijgen. Maar je krijgt het niet terug. Waarom zou je dat gevoel weer willen hebben? Het zou betekenen dat je niets had geleerd op aarde. Jij wilt van het trauma af en jouw onschuld terug, maar wel de ervaringen houden die je op aarde hebt gehad, zodat je daarmee verder kunt.

Het hele pad naar hoger bewustzijn kun je een proces noemen waarin jij je realiseert, volledig accepteert, dat je niet terug kunt, je alleen vooruit. Maar om vooruit te komen, moet je alles opruimen, alles wat er ook maar in je geest zit, de vier niveaus van je geest, alles wat je terugtrekt naar een zogenaamd paradijselijke staat in het verleden. Die staat in het verleden was lang niet zo paradijselijk als je denkt, omdat je nog niet zo volwassen, nog niet zo ver ontwikkeld was. Je had niet het bewustzijn dat je nu hebt. De enige manier om vooruit te komen is het verleden loslaten, door je MO los te laten van hoe jij denkt dat je interactie met de aarde had moeten zijn. Alles wat jij denkt dat wel of niet op aarde had moeten gebeuren, is jouw MO. En de enige manier om te groeien is hem loslaten. Er is geen andere manier.

Het egocentrisme van de disfunctionele leiders doorzien
Nu kunnen manipulatoren dit natuurlijk niet zien, maar jij wel. De mensen in het algemeen kunnen dit niet zien, maar ze kunnen wel gaan begrijpen dat jullie leiders hebben die totaal uit evenwicht zijn, omdat het in werkelijkheid, in hun gedachten, alleen maar om hen draait. Kijk maar naar Poetin. Tienduizenden Russische soldaten zijn in Oekraïne omgekomen, natuurlijk ook veel Oekraïense soldaten en veel Oekraïense burgers, maar Poetin zou iets om de Russische soldaten moeten geven, omdat hij beweert dat hij de vader van het Russische volk is, voor hen zorgt en het beste voor hen wil. Maar in werkelijkheid geeft hij helemaal niets om het Russische volk. Dat is slechts een werktuig voor zijn eigen grootsheid. Hetzelfde geldt voor Trump. Hij beweert dat hij om zijn aanhangers geeft, maar hij geeft niets om hen. Ze zijn een werktuig om zijn beeld van grootsheid te bevestigen, niets meer dan dat. Dit is iets wat mensen kunnen gaan begrijpen; de doorbraak die er zou kunnen plaatsvinden. En dat zou de planeet heel veel dichter bij het Tijdperk van Hoger Bewustzijn kunnen brengen.

Er vinden bepaalde fysieke gebeurtenissen plaats, maar achter de schermen zijn er allemaal krachten bezig – in het emotionele, mentale, identiteitsrijk – allemaal wezens die op dit moment in grote onrust verkeren en van alles proberen om deze doorbraak tegen te houden. En hoe doen ze dat? Op de enige manier die ze kennen. Door hun MO, hun programmering, te uit te voeren. Poetin en Trump zijn niet de enigen met een MO. De krachten op het astrale vlak, in het mentale en het identiteitsrijk, hebben er ook één. De manipulatoren zijn gewoon computers die hun programmering uitvoeren, de MO is van de manipulatoren die ze hebben gevormd. Ze kunnen alleen maar steeds hetzelfde blijven doen, zoals Poetin steeds hetzelfde doet in Oekraïne en Trump steeds hetzelfde doet door te blijven klagen over de verloren verkiezingen. Hoe kan het feit dat je de laatste verkiezingen hebt verloren, een argument zijn om de volgende verkiezingen te winnen? Wat doet dat voor de natie en het Amerikaanse volk?

De manipulatoren kunnen alleen maar blijven pushen, pushen, en pushen. En daarom hebben ze Poetin gepusht om te doen wat hij deed, Trump hebben gepusht om te doen wat hij deed. De manipulatoren denken dat ze een doorbraak kunnen voorkomen door onrust en chaos op de wereld te veroorzaken. Maar die doorbraak bestaat eruit dat de mensen die disfunctionele leiders gaan zien. Hoe zullen de disfunctionele leiders die de chaos scheppen, voorkomen dat mensen het disfunctioneren van dit type leider zien? Vanzelfsprekend lukt hen dat niet. Maar in de gedachten van de manipulatoren kunnen ze alleen maar zo blijven doen. En ze denken eigenlijk dat hoe meer chaos er ontstaat, hoe meer ze een doorbraak vertragen.

Er waren manipulatoren die dachten dat ze met Hitler de doorbraak konden voorkomen die destijds mogelijk was. Maar wat gebeurde er toen nazi-Duitsland werd verslagen en de Holocaust en de concentratiekampen aan het licht kwamen? Ja, er kwam wel vertraging door de jaren dat de oorlog duurde. Maar toen die eenmaal voorbij was, zagen de mensen duidelijker dan ooit dat Hitler disfunctioneel was. En dat is de reden dat Europa een grote sprong voorwaarts heeft gemaakt die heeft geleid tot de vooruitgang die je in Europa hebt gezien. Amerika heeft ook een sprong voorwaarts gemaakt, maar niet zoveel als had gekund. En Rusland natuurlijk niet, vanwege Stalin. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie kregen ze een kans, maar Poetin stelde die uit. Je zou kunnen zeggen dat ze een klein beetje succes hebben gehad om de vooruitgang te vertragen. Maar als hun plannen mislukken, dan zal die doorbraak er met nog meer kracht komen.

Het grotere plaatje achter de uiterlijke gebeurtenissen
Achter de uiterlijke verschijnselen, de gebeurtenissen op de wereld die plaatsvinden, zit in feite een veel groter beeld. En als je iets voelt bij dat veel grotere plaatje, dan besef je dat de planeet nog steeds de richting opgaat van het Tijdperk van Hoger Bewustzijn. Het gaat niet zo snel of soepel als de meesten van jullie graag willen, maar het gebeurt wel. En zelfs als er vertraging is, zelfs als er onrust is, dan helpt dat eigenlijk alleen maar om de doorbraak nog dramatischer te maken, zodat die meer mensen bereikt. Hopelijk kunnen de bewustere mensen door dit alles wat rustiger worden en niet worden meegezogen in de vortexen die in het massabewustzijn zijn gevormd, waar bepaalde vortexen van angst zijn gevormd waar veel mensen in meegezogen worden.

De bewustere mensen kunnen daarbuiten blijven. Niet alleen omdat het je een betere ervaring van het leven geeft, maar natuurlijk ook omdat je beter kunt helpen wanneer je niet in een spiraal wordt gezogen die berust op angst. De mensen die bang zijn, zullen het Tijdperk van Hoger Bewustzijn niet brengen, omdat die niet tot stand kan komen als je bang bent. Je kunt van alles doen wanneer je bang bent, maar dan heeft het niet het maximale effect. Het zal veel meer effect hebben wanneer je rustig bent, wanneer je liefde in je hart voelt, omdat je de waarheid weet dat de Rivier van Leven doorgaat, hoe dan ook.

De komende jaren wordt dat disfunctionele leiderschap op de wereld blootgelegd en gedemonstreerd. Wat heb je in China? Disfunctioneel leiderschap. Wat heb je in Noord-Korea? Disfunctioneel leiderschap. Geen oog voor het lijden van de mensen. Wat heb je in Iran? Disfunctioneel leiderschap. Geen menselijkheid. Geen zorg voor de vrouwen. Ze kunnen alleen maar mensen blijven pushen, blijven intimideren, blijven opsluiten, blijven zeggen dat ze moeten stoppen. Ze kunnen niet veranderen. Ze kunnen niet naar een situatie kijken en zeggen: “We moeten concessies doen. We moeten nu veranderen. We moeten vrouwen meer vrijheid geven.” Ze kunnen het niet, omdat dit hun MO zou uitdagen. En dat is een heilige koe waar je niet aan mag komen.

Hoe je een nieuw soort leider aantrekt
Wanneer de wereld dit duidelijker begint te zien, wanneer steeds meer mensen dit beginnen te begrijpen, zal er een cyclus beginnen. We zouden zelfs kunnen zeggen dat die cyclus al begonnen is, maar die zal enorm worden versterkt wanneer meer mensen dit begrijpen, wat geleidelijk zal leiden tot een verandering in het collectieve bewustzijn. Poetin en veel andere disfunctionele leiders hebben in feite het gevoel uitgedaagd dat mensen een beter leven voor zichzelf en hun kinderen kunnen opbouwen en dat niemand dat zal vernietigen. Maar ze kunnen het besef krijgen dat ze geen disfunctionele leiders kunnen hebben als de mensen een betere toekomst willen om naar uit te kijken. En ze mogen geen disfunctionele leiders in hun naties of op de wereld toestaan. En daarom moet er een nieuw bewustzijn ontstaan over wat er kan worden gedaan om te voorkomen dat zulke leiders de grens overgaan naar waanideeën en waanzin, waardoor je de wereld er veel moeilijker weer uit kunt halen.

Als Hitler een hartaanval had gehad voordat hij Polen binnenviel, zou er vanzelfsprekend veel lijden zijn voorkomen. Als Poetin Oekraïne niet was binnengevallen, had ook veel leed voorkomen kunnen worden, enzovoort. Ik zeg niet dat dit realistisch was, omdat het collectieve bewustzijn zo was dat die dingen moesten gebeuren om de mensen iets te laten leren op de Harde Leerschool. Maar de mensen kunnen gaan begrijpen dat ze die harde klappen niet willen. En daarom willen ze geen leiders die klappen uitdelen. En daarom moeten ze zichzelf hervormen opdat ze een nieuw soort leider kunnen aantrekken. Om te voorkomen dat ze in een draaikolk worden gezogen van zo’n leider, moeten ze bereid zijn om naar hun eigen waarnemingsfilter te kijken. De mensen in Amerika die Trump aanhangen, hadden een droom van Amerika’s grootheid en hun eigen grootsheid als Amerikaan. De mensen in Rusland die Poetin volgen, dromen van Ruslands grootheid en hun eigen grootsheid. In Iran dromen ze over hun eigen grootsheid, het Perzische rijk, of diverse andere dromen over de islam, de grootsheid van de islam.

Je ziet dat er altijd een droom is om speciaal te zijn, groter te zijn dan andere mensen, of zelfs de grootste te zijn. Maar wat heeft Jezus tweeduizend jaar geleden gezegd en de mensen hebben aanzienlijke tijd gekregen om hierover na te denken? Hij zei: “Wie de grootste onder u wil zijn, laat hij de dienaar van allen zijn.” Deze uitspraak is een van de meest provocerende uitspraken voor de manipulatoren. Ze willen wel grootsheid, maar niemand dienen. Ze willen dat iedereen hen dient. En dat moeten mensen begrijpen en zeggen: “Maar is dat wat ik wil? Wil ik zo iemand volgen? Wil ik echt groter zijn dan andere mensen? Of wil ik liever dat mijn samenleving vooruitgaat?”

De manipulatoren hebben een onverzadigbare zucht naar grootsheid waar nooit aan kan worden voldaan. Dit is nog een aspect dat mensen kunnen gaan begrijpen. Kijk nog eens naar Hitler en zijn dromen. Wat was zijn allergrootste droom? Over de hele wereld heersen. De hele wereld zou narcist moeten zijn. Was dit realistisch? Had dit ooit kunnen gebeuren? Had een land van vijfendertig-, veertig miljoen, mensen ooit de wereld kunnen veroveren door middel van een oorlog? Kunnen honderdveertig miljoen Russen de wereld overnemen? Kunnen een miljard Chinezen de wereld overnemen? Nee, dat kan niet. Dat is nog nooit gebeurd in de geschiedenis. Waarom denk je dan dat het nu wel kan gebeuren?

Je kunt zien dat de dromen over grootsheid niet realistisch zijn. Die kunnen nooit uitkomen. Wat voor soort leider wil je? Iemand die een onmogelijke droom nastreeft? Of iemand die zijn eigen volk wil dienen door zijn land te laten ontwikkelen naar steeds meer welvaart, een hoger bewustzijn, door samen te werken met andere landen en de hele wereld te laten groeien? Om een democratie te worden en het niveau van samenwerking te bereiken dat de moderne democratieën hebben bereikt, moet je natuurlijk bereid zijn om iedereen te dienen. En daarom is het westen wat het is. Daarom heeft het westen de welvaart die ze heeft. Maar kunnen de manipulatoren dit begrijpen? Of de mensen die nog steeds hun eigen droom van grootsheid hebben en die ze nog niet hebben opgegeven, kunnen die het zien? Nee. Maar als ze naar de disfunctionele leiders kijken, zullen ze worden uitgedaagd om hun werkwijze, hun benadering van het leven, te heroverwegen. De Russen worden uitgedaagd om na te denken over hun benadering van het leven vanwege het falen van Poetin in Oekraïne. En de meeste Russen beginnen al te beseffen dat hij faalt in Oekraïne.

Veel aanhangers van Trump zijn ook uitgedaagd om de onfeilbaarheid van Trump en zijn beweringen te heroverwegen. Sommigen doen dat nog niet, maar uiteindelijk wel, want ze verdienen allemaal een kans om te groeien. En degenen die met alles wat ze hebben, vasthouden aan hun waarnemingsfilter, verdienen ook een kans. Maar voor hen bestaat de kans eruit dat hun waarnemingsfilter wordt vernietigd, wordt uitgedaagd door de realiteit, de echte wereld, door het voortschrijden van de tijd. Er zijn twee manieren om een kans te krijgen. De moeilijke manier is dat je waarnemingsfilter wordt uitgedaagd. Een betere manier is dat je vrijwillig naar je waarnemingsfilter kijkt en zegt: “Hoe houdt dit me tegen? En welke vooruitgang zou ik kunnen boeken als ik verder kijk, een hoger inzicht en nieuwe ideeën krijg?”

Dit is een kans. Het is ook gerechtigheid. Het is rechtvaardig dat het waarnemingsfilter van degenen die hun waarnemingsfilter gebruiken om andere mensen schade te berokkenen, wordt uitgedaagd door iets wat ze niet kunnen ontkennen. En in de meeste gevallen kunnen ze fysieke gebeurtenissen die volledig ingaan tegen hun verwachtingen en hun visie op hun eigen grootsheid, niet ontkennen. Iets wat voor veel van die zogenaamde wereldrijken een totale nederlaag betekent. Maar zelfs die nederlaag is een kans voor hen om te groeien. En het is zeker gerechtigheid. Het is gerechtigheid als degenen die iets met geweld afnemen, worden gedwongen te erkennen dat ze hebben verloren.

De volgende:  Een gevoel van hopeloosheid transcenderen