ONDERWERPEN: De ware alchemie is nu – Hoe het was om de vader van Jezus te zijn – Neem verantwoording voor jezelf – Creativiteit is de essentie van Christusschap – De sleutel om drama’s te overwinnen – Er is geen competitie in creativiteit – Onze lering is een levende lering – Bang zijn voor een ontmoeting met de Levende Meester – Wees bereid om in beweging te komen om te dienen – Een geheim dat weinig mensen begrijpen – Ascenderen naar een nieuw niveau van onderricht

Geascendeerde Meester Saint Germain, 29 oktober 2009. Het dictaat werd meteen na zonsopkomst gegeven op de Berg Tabor, waarvan men gelooft dat het de plek is waar Jezus een gedaanteverwisseling onderging. Er staan een katholieke kerk en een klooster op de top van de berg.

IK BEN Saint Germain. Vanouds bekend als de Heilige Jozef. Want het was natuurlijk een privilege en een uitdaging voor mij om te dienen als de vader van de jonge Jezus. Zoals Moeder Maria heeft uitgelegd, werd hij natuurlijk niet onbevlekt ontvangen. Maar de Heilige Geest werkte door ons beiden om ons te helpen beseffen – zoals Jezus gisteren heeft uitgelegd – dat je, wanneer er een speciale taak volbracht moet worden, alles moet achterlaten en naar je innerlijke aanwijzingen moet luisteren. Iemand kan op het juiste moment op de juiste plaats zijn, omdat de situatie duidelijk wordt en je ziet wat er gebeuren moet; wat er naar buiten gebracht moet worden; wat zich moet manifesteren.

Zodat iemand – in dat leven – de kans en het voorrecht krijgt om iets te doen wat het gewone menselijke leven ontstijgt, wat je eigen verwachtingen en wensen en behoeften in een bepaald leven ontstijgt, omdat je de hogere bedoeling, de hogere visie, begrijpt en ziet dat er meer in het leven is dan de meeste mensen zien, zich voorstellen en verwachten in een normaal leven.

De ware alchemie is nu
Dit is de sleutel. Denk er eens na over dat ieder mens het potentieel heeft om naar iets te zoeken in zichzelf, iets in zijn hart, iets wat een eigenschap naar buiten brengt – dat onuitsprekelijke, moeilijk te beschrijven iets wat alle mensen liefde noemen. Maar dat is natuurlijk geen menselijke, bezitterige liefde – het is een transcendente eigenschap, transcendente liefde zo je wilt, maar het is gewoon transcendentie op zich. Het is alsof je een stukje hemel aanraakt, je raakt een stukje aan dat verder weg is. Je raakt het kledingstuk van de meester aan en je voelt de stroom van het bewustzijn van de meester door jou heen gaan, dat het je heelt of laat ontwaken als dat nodig mocht zijn.

En dan word je geroepen om naar iets te zoeken, dat de eigenschap méér is, waar de alchemisten naar op zoek zijn en weinigen slechts hebben gevonden. Die transcendentie, het vermogen om het oude te transcenderen, het gewoon achter te laten en een sprong voorwaarts te doen en te zeggen: “Dit ben ik nu. Het maakt niet uit wie ik gisteren was, of vorige week, of toen ik geboren werd, want dit is wie ik nu op dit moment verkies te zijn.” Het recht om te zijn wie je wilt zijn op elk moment, wat je ook was of nog niet eerder bent geweest.

De leugen, de leugen van de valse leraren, is dat je keuzes uit het verleden, je staat van zijn of niet zijn uit het verleden, jouw toekomstige keuzes zouden inperken, of liever jouw huidige keuzes, de keuzes die je maakt in het eeuwige nu, wanneer je beslist dat je niet op morgen wilt wachten. Ik ga ervoor kiezen om méér te zijn, juist nu, juist hier. Dit is de essentie van alchemie, de keuze om méér te zijn – niet in de toekomst, het niet als een eeuwig proces te zien. En dat er, als je een of ander ritueel in de buitenwereld blijft doen of een Bijbelboek leest of een gebed opzegt, dan op een dag iets met je gebeurt.

Nee, alchemie, ware alchemie, is dat je beslist dat je nú, op dit moment, méér bent. Ik kijk niet achterom. Ik sla mijn hand aan de ploeg van Christus en ik ga voorwaarts, snijd het echte van het onechte los, terwijl ik de aarde omwoel en een nieuw oppervlak naar boven haal, een nieuw oppervlak om nieuw leven op te laten groeien. Dit hebben Maria en ik gedaan, toen we het visioen zagen, toen we elkaar fysiek ontmoetten – we sloegen onze hand aan de ploeg en we gingen vandaar voorwaarts ondanks de moeilijkheden, wij bewogen ons van hier naar daar, naar daar en waren jaren onderweg voor we ons langere tijd in dat kleine dorpje Nazareth vestigden.

Hoe het was om de vader van Jezus te zijn
Ik wil jullie in ieder geval graag een glimp laten opvangen van hoe het was om de vader van het jongetje te zijn dat opgroeide tot Jezus. Het was niet gemakkelijk. O ja, jullie hebben de verhalen gehoord die de mensen hebben verzonnen, enkelen van jullie hebben zelfs de zogenaamd nieuwe openbaringen over het jongetje Jezus gelezen en zijn vermogen om een of ander wonder te verrichten. Jezus had wel speciale vaardigheden, maar tijdens zijn jeugd verrichtte hij geen wonderen, zoals jullie ze zouden noemen. Hij had wel een heel sterke wil, een heel sterk gevoel dat hij iets had wat andere kinderen uit die tijd niet hadden.

En hij was nog maar een kind. Hij was slechts een kind. Hij had geen ervaring met het leven en samen met het innerlijke gevoel van eigenwaarde dat hij iets speciaals had – is dit een combinatie waar een vader weleens moeilijk mee om kon gaan. Vooral in die tijd, waarin ik was opgevoed in een traditionele door mannen gedomineerde cultuur, waarin de vader werd gezien als het hoofd van het gezin, iets wat Jezus totaal niet tolereerde, kan ik je wel vertellen. Het was een heel koppige jongen. Hij verlangde er niet naar om naar de ouderen te luisteren. Hij wilde zijn eigen ervaringen in het leven opdoen, zoals veel van jullie tegenwoordig bij kinderen in deze tijd zien.

Want nogmaals, veel kinderen die in deze tijd incarneren, weten innerlijk dat ze hier zijn met een bedoeling, dat ze niet hier zijn om een gewoon leven te leiden zoals de maatschappij en hun ouders of hun leraren of de ouderen bepaald hebben. Ze zijn hier om hun eigen leven te smeden. Maar het zou natuurlijk veel gemakkelijker voor hen zijn als ze een beetje zouden luisteren naar de oudere generatie, om wat ervaring op te doen, om van hun fouten te leren, zodat zij die niet allemaal over hoeven te doen.

Maar ik kan je er wel van verzekeren dat dit niet Jezus’ benadering was. Ik zeg niet dat hij nooit luisterde, maar ik moet wel zeggen dat ik vaak de haren uit mijn hoofd wilde trekken uit frustratie over zijn onwil om te luisteren – niet enkel naar rede, maar vanwege zijn onwil om naar iemand te luisteren die ervaring had. Jezus was een kind waar je bij moest blijven. Als je tegen hem zei dat hij iets niet mocht aanraken omdat het heet was, kon je er absoluut zeker van zijn dat hij het aan zou raken om zich ervan te vergewissen dat het inderdaad heet was.

Waarom denken jullie dat er in de Bijbel niet wordt gesproken over Jezus na zijn verschijning in de tempel tot de leeftijd van dertig jaar? Je zult je het verhaal wel herinneren van wat er in de tempel gebeurde. Wij, Maria en ik, hadden hem daar naartoe meegenomen en we verwachtten dat hij wel dicht bij ons in de buurt zou blijven. Jeruzalem was destijds een drukke plaats, zoals het tegenwoordig ook wel kan zijn, waar je gemakkelijk een kind in de menigte kwijtraakt, meegevoerd door de drukte, terwijl die zich door de nauwe straatjes beweegt die toen nog veel nauwer waren dan tegenwoordig.

En toen was hij opeens weg. Maria dacht dat hij bij mij was, ik dacht dat hij bij haar was en toen we elkaar zagen, realiseerden wij ons dat hij bij geen van beiden was. Paniek – zoals iedere ouder zou hebben. Rondrennen, naar hem zoeken, hem vinden en dan in onze ellende hem met de absolute zekerheid die aan arrogantie grensde, horen zeggen: “Wist u niet dat ik de zaken van mijn Vader moest behartigen!” Nu, ik stond op het punt om hem daar te laten zien wat de zaken van zijn vader waren.

Maar desondanks zie je dat hij een niveau van volwassenheid had bereikt waarop ik hem niets meer kon leren – en ik wist het. Ik wist dat ik hem niets meer kon leren en toen werd een oplossing gezocht door hem naar mensen te sturen die we kenden en konden vertrouwen, waaronder Joseph van Aramithea, op de karavaanroutes waar hij ervaring kon opdoen met verschillende culturen, verschillende mensen. Waar hij zich vrij kon bewegen, weg van huis was, iets anders zag en daardoor hopelijk een perspectief kreeg dat hij niet had gekregen als hij een enigszins beschermd leven in een klein dorpje had geleid. Want ik ben er zeker van dat je wel beseft dat het leven ondanks de fantastische verhalen die de mensen hebben bedacht over het dorp Nazareth destijds, een leven binnen een heel eng mentaal kadertje was. Er was geen tv, er waren geen kranten, geen boeken, geen enkele manier om te weten te komen wat er op de wereld aan de hand was, behalve dan wat je met je eigen ogen kon zien of waar je in een paar dagen naartoe kon lopen.

Dit was een heel geïsoleerde vorm van leven en we wisten dat Jezus een ruimer perspectief nodig had. Hij moest meer van de wereld zien. Ik had trouwens ook gereisd toen ik jonger was en meer van de streek eromheen gezien. Maria die natuurlijk jonger was, heeft die kans niet gehad en als vrouw was ze toch al beperkter om rond te reizen in die dagen, want zij kon natuurlijk niet alleen reizen; dat was slechts het privilege van mannen.

Dus we wisten dat het tijd was om Jezus het leven in te sturen om ervaring op te doen. En hopelijk zou hij terugkomen met een ruimer perspectief, zich misschien ergens vestigen, zoals wij droomden, want we hadden nooit een duidelijk beeld gekregen van wat zijn missie zou worden en hij had dat in die tijd evenmin. Dus we lieten hem gaan! We lieten hem gaan, niet wetend of we hem ooit weer zouden zien. Onwetend – en ik zag hem trouwens ook nooit weer terug, want in mijn geval was ik al van het levensscherm verdwenen toen hij naar die streek terugkeerde.

Natuurlijk zag Maria hem wel terug toen hij als volwassene terugkwam, maar zich nog steeds niet volledig bewust was van zijn missie. En zij speelde een sleutelrol door hem naar het begin te leiden van die meer dan normale missie die geen van ons echt kon bevatten en volledig begrijpen – ook Jezus niet – totdat die zich begon te ontvouwen. Maar Maria wist dat er iets meer was dan normaal dat naar buiten gebracht moest worden en wel door Jezus. Dus op die bruiloft in Kana met verstrekkende gevolgen, was zij daar om de juiste woorden op het juiste moment te spreken, zodat hij aan zijn openbare missie begon, vanwaar geen terugkeer mogelijk was. Ik had er graag bij willen zijn om hem te steunen, maar ik weet, opnieuw, dat hij mijn steun niet nodig had, want op dat moment had hij die bij zichzelf gevonden.

Neem de verantwoording voor jezelf
En dat is natuurlijk de allergrootste vreugde van een vader: zien dat de kinderen dit in zichzelf vinden. Het in zichzelf vinden. Wat heeft het voor zin als je altijd moet vertrouwen op uiterlijke dingen – of het nu in de sterren kijken is, of kaarten leggen, of in een kristallen bol kijken – om zogenaamd aan de weet te komen wat het juiste is wat je moet doen? Er moet een moment komen waarop je zelf de verantwoordelijkheid neemt voor jezelf. Wat houdt dat in? Dat jij je realiseert dat jij, hoewel je een Goddelijk plan hebt dat de algemene stappen aangeeft, de details – soms tamelijk grote details – aan jou worden overgelaten en dat jij kiest hoe jij je creatief wilt uiten.

Het Goddelijke plan is geen keurslijf. Goddelijke leiding is geen keurslijf. Die geeft je soms aan welke richting je op moet en dan moet jij binnen die grote lijnen de details invullen – niet op een van tevoren vastgestelde manier, maar op een creatieve manier. O ja, er is zeker een subtiel verschil, zoals Jezus gisteren heeft gezegd, tussen de mensen die het uiterlijke pad volgen en de mensen die het innerlijke pad volgen.

De mensen die het uiterlijke pad volgen, geloven dat er ergens in de hemel een Goddelijk plan bestaat dat tot in het kleinste detail is uitgewerkt. En hier op aarde moet je iets hebben om leiding te krijgen voor hoe je iedere stap op dat pad neemt. En dan volg je die blindelings op en wanneer je alles je hebt gedaan om die leiding te krijgen en iedere stap blindelings te kunnen zetten, zul je daar uiteindelijk voor worden beloond omdat je naar het koninkrijk van God mag dat jij als een extern koninkrijk beschouwt met een poort waardoor je naar binnen kunt.

Maar zoals Jezus heeft uitgelegd, is het een innerlijk pad, en wat houdt dat in? Dat het niet mechanisch is. Het staat niet van tevoren vast. Het is een creatief pad. O ja, ik weet dat christenen overal ter wereld al heel lang, al vele eeuwen, de Bijbelboeken hebben bekeken, de verhalen over het leven van Jezus hebben gehoord en dachten dat alles wat er is gebeurd, van tevoren al vaststond, maar er zijn veel manieren waarop je de Christus kunt zijn. Het betekent niet dat je in een keurslijf aandoet als je de Christus bent.

Jezus had op veel manieren de Christus kunnen zijn. Er waren veel manieren voor. Zoals hij gisteren heeft gezegd, gaf hij niet één Bergrede. Hij heeft er veel gegeven. Elke rede was net iets anders, elke rede was een creatieve uiting. Zelfs de acht zaligheden die hij gisteren heeft gegeven voor de modernere tijd en een hogere bewustzijnsstaat, zou je op veel verschillende manieren aan verschillende soorten publiek, onder verschillende omstandigheden, kunnen geven.

Creativiteit is de essentie van Christusschap
Je ziet dat creativiteit – creativiteit – de essentie is van het pad naar Christusschap. Er is een bepaalde fase op je persoonlijke pad waarin je wel op een enigszins mechanische manier wat vooruitgang kunt boeken omdat je rituelen doet en leringen bestudeert. Deze boodschapper kan dit bevestigen voor zijn eigen leven omdat hij vooruitgang heeft geboekt door dit pad te volgen, hoewel ik moet zeggen dat hij dit nooit mechanisch heeft gedaan, maar er altijd creatief over nadacht en er zijn eigen innerlijke inzichten uit heeft gehaald en zich altijd richtte op hoe hij het aan anderen zou kunnen uitleggen en begrijpelijker voor hen maken.

Want hij wist dat een deel van zijn missie in dit leven was dat hij getuigde van iets onuitsprekelijks, iets wat meer is dan een waarheid die je in woorden kunt uiten, maar een Geest is – een glimp van iets wat verder gaat, iets onuitsprekelijks. Iets wat je laat beseffen dat er meer in het leven is dan het gewone, menselijke bestaan dat zo oninteressant lijkt dat het bijna alle beschrijvingen tart, dat je begrip te boven gaat, dat mensen een heel leven in die bewustzijnsstaat kunnen leven en niet eens roepen om iets beters.

Alchemie is geen mechanisch proces, het is geen kwestie van de juiste formule vinden of het juiste chemische ingrediënt. Het is een creatief proces. Het heeft te maken met jouw bewustzijn. Zie je niet dat de kwantumfysica tegenwoordig heeft bewezen dat observatie geen passieve waarnemer is die gebeurtenissen observeert? Observeren is medescheppen. Jouw bewustzijn maakt deel uit van alles wat er in je leven gebeurt.

Je denkt misschien dat je in een wereld leeft die onafhankelijk van jou en jouw bewustzijnsstaat bestaat. Er zijn natuurlijk dingen in het universum die onafhankelijk van jouw bewustzijnsstaat bestaan, want die hangen af van de bewustzijnsstaat van andere wezens, van wie sommige zelfs niet eens geïncarneerd zijn. Niettemin is jouw leven, jouw situatie, jouw ervaring van het leven, geheel afhankelijk van jouw bewustzijnsstaat. Daarom heb je ook de keus om die verantwoording niet te dragen, een persoonlijk drama te krijgen en zelfs in een episch drama vast komen te zitten. Dan leef je een heel leven in een mechanische bewustzijnsstaat omdat je niet echt naar binnen gaat om de verantwoording te nemen om creatieve keuzes te maken. Keuzes die iets méér zoeken, iets wat dieper gaat, iets wat diepzinniger is.

Degenen onder jullie die het ware innerlijke pad kunnen bevatten, weten waar ik het over heb wanneer ik zeg dat dit iets méér is, het transcendente gevoel, het gevoel dat je iets hebt gesnapt – je hebt een glimp van de hemel begrepen, van hoe het leven daadwerkelijk kan zijn. Hier ben je nu getuige van. Je bent hier om er getuige van te zijn, maar hoe kun je dat doen, tenzij je uit de drama’s stapt, tenzij je beseft wat de drama’s zijn in je eigen persoonlijke ervaring en bewustzijn, zodat jij kunt reiken naar iets wat méér is?

De sleutel om drama’s te overwinnen
Laat ik jullie de essentiële sleutel geven. De drama’s hebben één effect en wat is dat? Te zorgen dat jij je concentreert op jezelf, het gescheiden zelf dat in het drama speelt en denkt dat je alleen zo bent, dat dit alles is wat je kunt zijn. Je moet dus een manier vinden om uit die concentratie op jezelf te schieten en hoe doe je dat? Door je te richten op iets anders dan jezelf – op andere mensen, een grotere zaak, iets doen wat meer is dan het gebruikelijke, meer dan in de drama’s staat. Dit is de enige manier.

Begrijp je wat er met mij en Maria is gebeurd? We kregen de innerlijke leiding van de Geest dat het de bedoeling was dat we iets deden wat niet gebruikelijk was. Beiden hadden wij ons leven op een bepaalde manier ingericht die niets te maken had met ons samengaan, met ons grote leeftijdsverschil, met het grote verschil in achtergrond, familie en cultuur. We hadden ons nooit kunnen voorstellen dat wij zouden bij elkaar zouden komen en meerdere kinderen zouden krijgen.

Dit was niet de richting, het uiterlijke pad, dat wij ons hadden voorgesteld. Maar we snapten dat er iets was wat méér was. We gingen die richting op en toen wisten we dat dit onze kans was, onze roeping, die we vrijwillig op ons hadden genomen – om iets te doen wat meer dan gewoon was. En we deden dit, op onze eigen manier, zo goed als we konden met onze bewustzijnsstaat. Dit betekent niet dat wij perfect waren of dat jij perfect moet zijn. Het betekent dat jij moet zoeken naar dat méér en bereid zijn het te openbaren op elke manier die jij maar kunt bedenken en dat dan steeds je hele leven lang blijven uitbreiden; er steeds meer van tot uitdrukking brengen tot de mensen het kunnen zien.

Zoals Jezus zei, ze kijken naar je en zien dat je niet een gewoon mens is die uitdrukt wat jij uitdrukt. Dit kan alleen maar van iets komen dat hoger is en dan kun jij met Jezus zeggen: “Ik zelf kan niets doen, de Vader in mij, de IK BEN Aanwezigheid, in mij doet het werk. En jouw IK BEN Aanwezigheid kan ook soortgelijke of grotere werken door jou doen.”

Er is geen competitie in creativiteit
Jullie stemmen je af op je hogere Zelf en dan concurreer je met niemand anders. Je wilt slechts dat zij zich afstemmen op hun hogere Zelf, zodat zij hun unieke geschenk naar buiten kunnen brengen. Want geen één of twee mensen zijn belangrijker dan andere, hoewel ze misschien een spiritueel ambt bekleden. Jullie zijn allemaal belangrijk. De tienduizend, die miljoenen meer die een bepaalde graad van Christusschap kunnen manifesteren, jullie zijn allemaal even belangrijk – of moet ik zeggen, van oneindig onvergelijkbaar belang. Want wij, de geascendeerde meesters, hebben geen waardeoordelen, want wij hebben onze persoonlijke drama’s getranscendeerd. En we hebben naar de leugens gekeken die achter de epische drama’s zitten en we hebben gezegd: “Jullie hebben geen macht over mij, want ik ben vrij. Ik ben meer. Ik hoef deze drama’s niet te blijven spelen. En daarom transcendeer ik die nu op dit moment.”

Het leven is zo’n ongelooflijk geschenk. En ik weet dat wanneer je in een dicht fysiek lichaam zit, wanneer je moeilijke situaties het hoofd moet bieden, nu, dan kan het moeilijk zijn om je dat te herinneren. Maar ik zeg jullie, het leven is een ongelooflijk geschenk. En hoewel ik begonnen ben met jullie te vertellen over de moeilijkheden die we hadden met de jongen Jezus, kan ik je ook wel vertellen dat er momenten waren dat ik naar hem keek, het licht in zijn ogen zag – of zelfs het licht in zijn aura, dat ik niet fysiek zag, maar wel voelde – en dat ik voelde dat het een privilege was om de vader van dit kind te zijn.

Natuurlijk voelde ik ook hetzelfde bij mijn andere kinderen. En zoals ik al eerder beschreven heb, te voelen dat het een ongelooflijk voorrecht was voor mij was om de echtgenoot te zijn van dat niet te beschrijven wezen, Moeder Maria. Want ik zeg je dat zij die transcendente eigenschap had, dat als je naar haar keek, je kon zien dat er iets meer was, iets wat niet menselijk was, iets wat niet fysiek was. Soms mijn geliefden, keek ik dan in haar ogen en ik voelde dat ik in een ander rijk was. De hitte van de dag, smolt dan weg, de spierpijn na een lange dag werken verdween dan en ik had dan het gevoel dat ik in het gezelschap van een engel verkeerde.

Wat natuurlijk waar was, hoewel ik het niet met mijn dagelijkse denkgeest wist. Maar een engel niet in de zin zoals veel van jullie zich voorstellen – die wezens die hier in de hemel rondvliegen en op trompetten blazen. Nee, wat is een engel eigenlijk? Het is iemand die in staat is hier in het dichte rijk te zijn en toch iets te tonen wat het gewone overstijgt – dat is één definitie van een engel. Een boodschapper van God die komt tonen dat er iets is wat de dichtheid van de materiële wereld overstijgt. Dat kan, zeker, één definitie van een engel zijn. Een ruimere definitie, echt een ruimere, want we willen altijd graag dat jullie je bewustzijn verruimen en vermijden dat jullie onze leringen in een mentaal kader veranderen. Omdat de lineaire geest daar alles wat we hebben gezegd, in wil plaatsen en het in een rigide lering te veranderen, zodat dit de manier is waarop het hoort te zijn.

Onze lering is een levende lering
Wij proberen niet een lering te geven die absoluut is, die nooit kan veranderen. Wanneer zullen jullie dit begrijpen en stoppen met analyseren en alles proberen te veranderen in die lineaire lering, waardoor je het gevoel hebt dat je alles onder controle hebt? Geef die behoefte op dat je het gevoel wilt dat jij het onder controle hebt en dat je alles weet. Ga met de Rivier van Leven mee en besef, zoals Jezus onlangs zei, dat jij niet geïncarneerd kunt zijn zonder een of ander mentaal kader te hebben. En dus is er altijd wel iets om op te geven. En als je van één van onze leringen zegt dat die nu het grootste inzicht in engelen of een ander onderwerp verschaft, welnu, dan gebruik je die lering om een mentaal kader te creëren of te versterken. En dat willen wij niet graag; dat is niet onze bedoeling als wij een lering uitgeven.

We geven jullie een lering om je eraan te herinneren dat er iets méér is, iets dat verder dan de uiterlijke religies op deze wereld gaat. Er bestaat een innerlijk pad. Wij proberen leringen aan jullie te geven over het levende pad. Niet om het te kennen en intellectueel te analyseren, maar om je in jouw hart op af te stemmen. Dat is onze bedoeling. Wanneer je er een intellectuele, uiterlijke lering van maakt, dan moet je jouw hart afsluiten. En dan heb je ons buitengesloten, want wat zijn wij, de geascendeerde meesters? Wij zijn geen lering in de buitenwereld – dat kunnen jullie toch wel begrijpen? Dus wat willen jullie dan? Willen jullie alleen maar uiterlijke leringen? Zijn jullie tevreden met de uiterlijke leringen?

Horen jullie deze klok op de achtergrond, horen jullie die? Zie je het bouwwerk dat ze hier opgebouwd hebben, het monument dat ze hier op deze berg hebben gebouwd, waarvan ze besloten hebben dat het de Berg van Transfiguratie was, hoewel ik wel kan zeggen dat dit niet klopt. Begrijpen jullie dat je, als je naar die kerk gaat, dat klooster, daar mensen zult zien van wie de meesten tevreden zijn met de uiterlijke Christus in de buitenwereld? En wat betekent dat? Het betekent dat er geen ruimte in hun hart is om de Levende Christus te ontmoeten.

Bang zijn voor een ontmoeting met de Levende Meester
Ze zijn bang voor de Levende Meester die aan hen zou verschijnen en dan in hun hart tot hen zou spreken – als ze hem maar de ruimte zouden geven om binnen te komen, als er daarbinnen maar ruimte was om de Levende Christus geboren te laten worden. Maar ze zijn er bang voor, omdat ze ergens in hun wezen weten dat ze, als zij de Levende Christus zouden ontmoeten, de keus zouden moeten maken tussen het leven en de dood. Zij zouden de keus moeten maken om de verantwoording voor zichzelf te dragen in plaats van hun drama voort te zetten.

Want je ziet dat veel christenen in de grote christelijke religies een drama gemaakt hebben, waarin ze alleen maar hun rol hoeven te blijven spelen en dan te denken dat ze aan het eind beloond worden door Jezus die verschijnt – en dat op een of andere manier hun zonden worden weggenomen en dat dit de enige vereiste is om in de hemel te komen: dat hun zonden door Christus worden afgenomen en een ‘goed’ christelijk leven te leiden in overeenstemming met een of ander uiterlijke aardse maatstaf.

Jullie die beweren dat jullie studenten zijn van de geascendeerde meesters zouden beter moeten weten. Je zou het verschil moeten beseffen tussen alleen een uiterlijke lering of een ontmoeting met een innerlijke meester willen. Jullie zijn vrij om te doen wat jullie willen. Ik heb geen enkele intentie om jullie te dwingen. Ik bied jullie enkel mijn levende Aanwezigheid aan als de meester van Aquarius. Als jullie denken dat een lering mijn levende Aanwezigheid kan vangen en vasthouden, dan zeg ik: “Dat je nog gelukkig mag leven in je drama.” En daarna, wanneer je eraan toe bent om dat op te geven, zal ik er nog steeds voor jou zijn. Want ik kan jou niet bereiken als je geconcentreerd bent op de uiterlijke lering en als je een lering die Saint Germain uitgegeven heeft, uitgebracht onder die naam, in een mentaal kader verandert.

Omdat je dan helemaal geen kans maakt om mijn levende Aanwezigheid te ontmoeten die ik je 24 uur per dag aanbiedt. Want ik ben ook bij jullie, altijd. Wij, de geascendeerde meesters, zijn bij jullie, altijd. Wat niet betekent dat we in alle eeuwigheid bij jullie zullen zijn. Want op een dag is jullie tijd verstreken – terwijl mijn tijd nooit verstreken is, omdat ik tijdloos ben, omdat ik mijn drama’s getranscendeerd heb. Maar het betekent wel dat wij, zolang jullie geïncarneerd zijn, er op elk moment zijn, in elke tijd. Jullie hoeven niet te wachten op deze kosmische gebeurtenis. Je hoeft alleen maar te beslissen dat dit de tijd is waarop je een meer rechtstreekse ontmoeting met de geascendeerde meesters wil dan een uiterlijke lering.

Deze boodschapper is boodschapper omdat hij besliste – hij keek ons aan en zei: “Ik wil meer. Ik wil een meer rechtstreekse ontmoeting met jullie.” En je weet dat het antwoord ogenblikkelijk kwam – als hij bereid was om in meer hoedanigheden te dienen. En omdat hij daartoe bereid was, kreeg hij die ontmoeting met Jezus. Dit was niet voor zijn eigen groei of verheerlijking. Dit was niet het verheffen van dat gescheiden zelf om een speciale status te krijgen. Want als je bij ons komt vanuit dat perspectief – door een ontmoeting te willen met de geascendeerde meesters, zodat jouw gescheiden zelf zich speciaal kan voelen – nu dan zwerf je nog veertig jaar of meer door de woestijn zonder in het beloofde land aan te komen.

Wees bereid om in beweging te komen om te dienen
Kom in plaats daarvan bij ons met openheid van hart, omdat je bereid bent te dienen, anderen iets te geven. Dan zul je onze aanwezigheid daar voelen, terwijl wij jou wijzen hoe je kunt dienen. Maar wees je ervan bewust dat dit voor dramatische veranderingen in je leven zou kunnen zorgen. Want het komt vaak voor dat je niet naar beste kunnen kunt dienen door de omstandigheden waarin je nu bent. Is dit jou niet aangetoond door ons allemaal in onze aardse leven, zoals Master MORE sprak over zijn reïncarnatie als Abraham, omdat hij zijn land moest verlaten – de omstandigheden achterlaten waarin hij zich op zijn gemak voelde en het onder controle had – en erop uit trekken, zich niet volledig zeker van zichzelf voelend, maar toch met het gevoel van Aanwezigheid van die innerlijke leiding.

Hier zoeken wij natuurlijk naar bij onze studenten: mensen die bereid zijn het onbekende tegemoet te gaan, stap voor stap. Dat zijn ware studenten, die het innerlijke pad volgen, niet een of andere aanwijzing in de buitenwereld. Want begrijpen jullie dan niet, zoals Maitreya heeft uitgelegd, dat je een tijdlang de goeroe, de goeroe in de buitenwereld, kunt volgen, maar dat er een tijd komt dat je naar binnen moet en alleen de innerlijke goeroe volgen. (Een kerkklok luidt op de achtergrond)

Ah, voor wie luidt de klok? Welnu, de klokken die je hoort zijn uitdrukkingsvormen in de buitenwereld, maar de klok is een symbool. Want ik zeg dat voor elk van jullie jouw IK BEN Aanwezigheid de klok luidt, die je roept om hogerop te komen. Niet om naar een kerk in de buitenwereld te gaan en een beeld van Christus in de buitenwereld te aanbidden, maar naar de kerk in jouw hart te gaan – jouw kast in te gaan, zoals Jezus zei – en daar de levende Aanwezigheid van de Christus te vinden in welke vorm dat ook is voor jou, de meester die je na aan het hart ligt. Ben ik het, of Jezus, Moeder Maria, Master MORE of een van de andere meesters? Zoek die meester, klamp je aan hem vast, open je geest en hart voor de levende Aanwezigheid van die meester en wees daarna bereid je te laten leiden, waar die je ook brengt, zelfs al snap je er met je dagelijkse denkgeest niets van.

Wees bereid om die aardverschuivingen in je leven te maken die je op het pad van jouw dienstbaarheid zullen zetten. Niet het pad NAAR jouw dienstbaarheid, want zorg ervoor dat je beseft dat deze droom van een of ander doel, van ultieme dienstbaarheid, niet gewoon weer een nieuw drama is. De waarheid is dat je dienstbaarheid een proces is, een voortdurend proces dat dit leven voort blijft gaan en mogelijk ook in andere levens in het geascendeerde rijk of doorgaat in het geascendeerde rijk, wanneer je niet meer de behoefte of wens hebt om te incarneren. Het leven is een proces. Er is geen allerbeste resultaat, want zelfs al bereik je het bewustzijn op het niveau van de Schepper, je begint onmiddellijk te creëren – en dus gaat het proces door.

Een geheim dat weinig mensen begrijpen
Het leven, mijn geliefden, is een proces. Dit is de ware alchemie. Het stopt nooit, het staat nooit stil. En het gaat nooit terug, want je kunt niet twee keer in de Rivier van Leven stappen en dezelfde ervaring krijgen. Want de Rivier van Leven transcendeert altijd. Ik transcendeer steeds. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe studenten die zich afstemmen op mijn hart. Maar zoals ik al eerder gezegd heb, je moet bereid zijn – dat is de enige eis die ik heb – om alles te onderzoeken, vooral jouw drama waarin jij je op je gemak voelt – zelfs al voel jij je ellendig.

Onderzoek hoe dat kan. Hoe kan het dat ik op één niveau denk dat ik mij ellendig voel, maar op een ander niveau niet bereid ben me af te vragen waarom. En dus voel ik mij in feite op mijn gemak in die ellendige staat, want ik hoef geen verantwoording voor mezelf te dragen en creatieve beslissingen te nemen. Creatieve beslissingen nemen betekent dat er niet een van tevoren vast gestelde uitkomst is, er is geen juiste uitkomst, er is geen verkeerde uitkomst. Er is slechts een uitkomst die dan weer de fundering wordt om iets meer te leren en betere beslissingen, creatievere beslissingen, te nemen. En dan ga je spiraalsgewijs omhoog, alsmaar spiraalsgewijs hoger, naar wat uiteindelijk accelereert tot de Ascensiespiraal.

Ik heb al eerder gezegd dat ik mijn ascensie zeker stelde door een miljoen juiste beslissingen te nemen. Maar denk je dat die beslissingen op hetzelfde niveau werden genomen, in dezelfde bewustzijnsstaat? Nee, die beslissingen werden genomen in een ascenderende spiraal en dat betekent dat de beslissingen steeds subtieler werden, steeds meer een open einde hadden, steeds creatiever werden.

Laat me je een geheim vertellen dat maar buitengewoon weinig mensen hebben begrepen. Er wordt gezegd dat naarmate je op het pad ascendeert, de initiaties, de testen die je krijgt, steeds subtieler worden. En velen denken dat dit betekent dat het steeds moeilijker wordt om het verschil te zien tussen goed en fout. Want ze hebben nog steeds het idee dat er zelfs op de hogere niveaus van het pad van Christusschap nog juiste en verkeerde keuzes zijn. En ze denken dat het steeds moeilijker wordt het verschil te zien. Maar zie je, goed en verkeerd zijn dualistische concepten, gedefinieerd door de epische drama’s. En wanneer je naar de hogere niveaus van Christusschap reikt, besef je een verbluffende waarheid. Je hoeft jouw beslissingen niet meer te vergelijken op basis van de dualistische maatstaf van goed of fout.

Het is niet zo dat je altijd de juiste beslissingen neemt – je gooit de dualistische maatstaf van goed en fout weg, je transcendeert dat. En daardoor zijn er nooit dingen die je op dat niveau van bewustzijn doet, zoals mensen kwaad doen, maar alles wat je op dat niveau doet, is GOED. Want er is geen maatstaf meer die je eeuwig-transcenderende Geest kan bevatten.

Dit is een sleutel om over te na te denken voor degenen die echt de epische drama’s achter zich willen laten. Wat doen de epische drama’s? Ze bepalen een maatstaf, een dualistische maatstaf, en jij denkt dat je daaraan moet voldoen. En als jij dat doet, ben je goed en als je dat niet doet, zit je fout. Maar je moet zien wat deze maatstaf is en zeggen: “Ik laat me niet langer gevangenzetten in een maatstaf. Ik zal zijn die ik wil zijn, wat anderen ook zeggen, of wat de maatstaf ook zegt. Want ik ben de Levende Christus en ik ga met de Rivier van Leven mee, waar hij me ook brengt opdat ik mag dienen om de mentale kaders van andere mensen te vernietigen, want dat is mijn roeping. Het gaat niet om mij, het gaat niet meer over mij, het gaat er om het AL te dienen, het Al te zijn”.

Ascenderen naar een nieuw niveau van onderricht
Zo, ik heb lang gesproken, Maar denk niet dat ik mijn boodschap uitgeput heb. Er valt nog veel meer te vertellen, zoveel meer. Want we zijn nu vrij om naar een hoger niveau te stijgen. We zijn nu vrij, want we hebben genoeg leringen uitgebracht om het bewustzijn van het Vissentijdperk aan te spreken en de epische drama’s die de mensheid hebben vastgehouden. En nu kunnen we verder bouwen op dat fundament en de leringen gaan geven die de mensen in het Aquariustijdperk en het bewustzijn van het Aquariustijdperk zullen brengen. En dus betekent het slechts dat er zich een nieuwe cyclus ontvouwt, zelfs al zou je het gevoel hebben dat aan een bepaalde cyclus van voortgaande openbaringen een eind is gekomen.

En wat mij betreft, ik ben opgewonden over wat we naar buiten kunnen brengen en in die nieuwe cyclus zal worden uitgebracht, en ik kan je verzekeren dat wij dat allemaal zijn. Want we verheugen ons vandaag in het spirituele rijk, zoals ik jullie aanmoedig je te verheugen, omdat je op dit punt gekomen bent. Wees dus trouw aan wie je bent, want er is niet één manier om je Goddelijke plan uit te voeren. Er zijn enkel oneindig veel gevarieerde manieren voor degenen die op dat niveau van bewustzijn zijn gekomen, waarop ze weten dat creativiteit het leven is en dat er geen maatstaf is om te leven. Het is een altijd stromende beweging. Het is de Rivier van Leven.

En daarom zijn dit mijn afscheidswoorden. Probeer altijd afgestemd te zijn op die Rivier van Leven en ga er moeiteloos in mee – moeiteloos. Moeiteloos, wat een woord om over na te denken. Want geven de drama’s je niet het idee dat je moeite moet doen om het koninkrijk te ontvangen – waarvan Jezus zei dat je vader het jullie royaal zou geven? Want het is zijn grootste genoegen om het jullie te geven. Kun je het dan niet in de Geest waarin het gegeven wordt, aanvaarden? Want als je het niet in dezelfde Geest kunt aanvaarden waarin het gegeven wordt, hoe kun je het dan ooit ontvangen?