Geascendeerde Meester Saint Germain, 15 december 2007

Als je de waarheid begrijpt die door de kwantumfysica wordt beschreven, dan zie je dat als het bewustzijn van de wetenschapper fundamentele invloed heeft op de wetenschappelijke observatie, een wetenschapper niet iets – door middel van een wetenschappelijk middel – kan zien wat hij met zijn bewustzijn niet gelooft dat het bestaat, want je ziet de werkelijkheid niet als je een verrekijker voor een blind oog zet zoals Lord Nelson bij de beroemde slag bij Trafalgar Square deed.

Heel veel mensen in de wetenschappelijke gemeenschap zitten heel erg dicht bij een doorbraak, maar ze zetten nog steeds de wetenschappelijke verrekijker voor hun blinde oog, omdat zij weigeren te zien dat er een of ander spirituele waarheid over het leven kan zijn, dat er nog meer kan zijn dan het materiële universum. Hun eigen wetenschap heeft daar al op gewezen – als ze er maar naar zouden willen kijken met de objectiviteit waarvan zij beweren dat die juist de hoeksteen is van de wetenschap.

Er zijn al wetenschappers die hebben gezien dat het niet klopt en de beperkingen van het materialistische paradigma hebben gezien en zijn begonnen nieuwe observaties en theorieën naar buiten te brengen, waaronder theorieën over de intelligentie van de cel en het feit dat de mens niet uitsluitend een product is van zijn DNA, maar dat de cel zelf een vorm van intelligentie bezit die hem in staat stelt op de omgeving te reageren en op een grotere bewustzijnsstaat te reageren buiten het DNA om en op wat er in het DNA kan worden gecodeerd.

Dit staat al op de voorgrond bij biologie, maar natuurlijk is dit nog niet door de wetenschap in het algemeen erkend. Want nogmaals, je hebt mensen die gevangenzitten in de gedachte dat zij door het materialistische paradigma te bevorderen aan het grotere belang werken, aan de allerhoogste waarheid werken. Ze weigeren in te zien dat zij gewoon worden gebruikt om de mensen eronder te houden met dat materialistische paradigma – door te geloven dat zij geen ingebouwd vermogen bezitten om hun situatie in het leven fundamenteel te veranderen. En daardoor zijn ze slaaf geworden van de krachten in het materiële rijk.

Veel mensen die in wetenschap geïnteresseerd zijn, zien duidelijk dat de middeleeuwse kerken de mensen gevangenhielden in onwetendheid omdat ze de mensen lieten geloven dat ze onderworpen waren aan een menselijk, aards instituut, namelijk de katholieke kerk en de paus. Is het niet ironisch dat die mensen geloven dat ze zich inspannen om de mensen te bevrijden van die slavernij, maar er zelf niet in slagen te begrijpen dat zij ook zo’n aards instituut hebben gevormd dat vervolgens bepaalt dat er geen kracht is – noch ooit kan komen – buiten het materiële universum om? Wat is de logische conclusie van deze filosofie? Als er niets meer is dan het materiële universum, dan hebben menselijke wezens ook geen enkele mogelijkheid om zich ooit te bevrijden van de beperkingen van het materiële rijk, inclusief de krachten die de machtselite vormen en die elk moment hun instituten ergens vestigen om de mensen in hun macht te krijgen en elke filosofie die maar de voorkeur heeft in de maatschappij, of het nu de katholieke kerk is of het modern wetenschappelijke establishment dat op het materialisme wordt gebaseerd.

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.