Vraag: Ik denk dat er een massa-overtuiging bestaat dat de dood van een geliefde, iemand waar je veel van houdt, een groot en niet te herstellen verdriet oplevert. En we moeten leren om ons los te maken van die overtuiging door een verkeerde overtuiging te vervangen door een juiste. Er zijn ook grote verliezen van familieleden en vrienden die nog geïncarneerd zijn. Ik experimenteerde met deze angst en pijn in mij. Toen ik de leringen van de meesters bestudeerde, kon ik nog steeds niet met deze situatie omgaan en toen het ook echt gebeurde, had ik er geen vrede mee en liefde bij voelen. Wat voor overtuigingen zitten er achter het verschrikkelijke lijden van de mensen op deze dichte planeet aarde?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus, 2020 – Webinar over het vergroten van je Christusonderscheid

Deze overtuiging komt natuurlijk ook bij de gevallen wezens vandaan. En je kunt het door veel leiders in het verleden zien gebeuren. Je ziet dat een leider zich heeft gevestigd als een wezen dat het ultieme gezag als dictator heeft en die door de mensen bijna als een god wordt vereerd. Maar deze dictator weet, dat ondanks dat de mensen denken dat hij een god is, hoewel hij een sterfelijk lichaam heeft, er een moment komt waarop het lichaam niet meer het leven in stand zal kunnen houden en dat hij zal sterven. Maar hij is er niet tevreden mee dat hij deze positie maar in één leven heeft bereikt. Dus wil hij een erfenis achterlaten. En een deel ervan bestaat eruit dat jij wil dat de mensen zo aan hem gehecht zijn dat zijn dood als een onherstelbaar verlies wordt gevoeld, dat zij nog lang om hem zullen rouwen. Dit zal zijn ego vergroten en het gevoel dat hij speciaal is. Daar is het allemaal mee begonnen.

Maar het is ook versterkt door de overtuiging die ook weer door de gevallen wezens is verspreid en je kunt dat aan de taal zien die de mensen gebruiken : “Mijn ouders waren zus en zo.” “Mijn kinderen doen dit of dat.” Je spreekt over mijn ouders, mijn kinderen, mijn broers, mijn zusters. Er bestaat een soort gevoel dat je familieleden bezit. En op een planeet als deze is dat in bepaalde mate onvermijdelijk. Er zijn natuurlijk culturen die dat in hogere mate doen en die hun familieleden bijna aanbidden, omdat de familiestructuur het belangrijkste aspect in het leven van die mensen is.

Als je op het spirituele pad bent en de hogere niveaus van Christusschap bereikt, dan besef je natuurlijk dat jij een spiritueel wezen bent. Je hebt heel veel levens op aarde geleefd. Je hebt niet altijd dezelfde ouders of dezelfde boertjes en zusjes gehad, of dezelfde kinderen als in dit leven. Het zijn niet je ouders, niet je kinderen, jij bent niet van hen. En zij zijn niet van jou. Dit soort bezit kun je gaan onderzoeken. En dan kun jij je realiseren dat je familie niet bepaalt wie je bent, en dat je natuurlijk het recht hebt om je familie te ontstijgen. En dat moet wel om Christusschap te kunnen manifesteren en tot uiting te brengen. Je kunt niet binnen de grenzen blijven van wat jouw familie als normaal beschouwt.

Een andere factor is dat er, vooral in het westen waar reïncarnatie is ontkend door de katholieke kerk die het als ketterij in 553 in de ban heeft gedaan, een heel groter trauma is die met de dood in verband wordt gebracht, namelijk dat je maar één leven hebt, je hebt maar één kans om je verlossing veilig te stellen en als je gestorven bent, zul je deze planeet voor altijd verlaten en naar de hemel of de hel gaan. Als je ouders sterven wordt er geprojecteerd dat je ze nooit weer terug zult zien. En in de materialistische cultuur die is ontstaan, zullen je ouders ophouden te bestaan wanneer ze sterven – jij houdt op te bestaan wanneer je doodgaat. En hoe zou er dan geen gevoel van verlies kunnen zijn die te maken heeft met het verlies van bewustzijn en identiteit, wat het kostbaarste geschenk is dat je bezit, je individuele bewustzijn. Als je het gevoel hebt dat je het nodig hebt, kun je een paar boeken lezen over bijna-doodervaringen.