Geascendeerde Meester Moeder Maria, 29 oktober 2011

Wanneer je bedenkt dat de vele vrouwen in Polen devotie voor mij voelen als de Moeder van Jezus, moet het voor jullie mogelijk zijn om die omschakeling te maken en te beseffen dat ik niet de typisch passieve huisvrouw was die in veel naties als de ideale huisvrouw wordt beschouwd. Ik was geen passieve moeder voor Jezus.

Want Jezus was, zoals ik weleens gezegd heb, een weerbarstig kind. En hij moest weten dat er zelfs voor een kind met een bepaalde Christusverworvenheid een limiet was. Natuurlijk moest ik in het gezin een rol op me nemen die misschien de rol van de man lijkt te zijn. Dat wil niet zeggen dat Jozef die rol ook niet heeft vervuld, maar het was juist mijn rol als vrouw om tegenwicht te bieden aan de persoon die al wat Christusverworvenheid had, maar geneigd was te denken dat hij alles wist en dat niets ter wereld hem hoefde te corrigeren.

Want dat is natuurlijk de situatie van veel mensen met spirituele verworvenheden. En daarom zie je dat sommigen steeds egoïstischer en egocentrischer worden en dat hun missie daardoor mislukt. Ik was vastbesloten om alles te doen wat in mijn macht lag, zodat de missie van Jezus niet zou mislukken door gebrek aan ouderlijke discipline en een goed voorbeeld. En ik kan je ervan verzekeren dat er momenten waren dat het hard tegen hard ging en ik al mijn Christusverworvenheden bij elkaar moest rapen om mijn mening te geven en te zeggen: “Nee, je gaat niet over deze grens heen.”

En dit is natuurlijk in het algemeen het potentieel dat iedereen heeft die de Goddelijke Moeder, en Moeder Maria in het bijzonder, toegewijd is. En daarom plaats ik de gedachtevorm in het collectieve bewustzijn van Polen dat vrouwen een absoluut en onwrikbaar standpunt moeten innemen: niet uit boosheid maar echte vastberadenheid. De vastberadenheid die zegt: “Ik ga niet aan de kant voor iets wat minder is dan de zuiverheid van de visie van Christus.”

Want hoewel de materie, en het Moederelement, heeft beloofd om alles te openbaren wat eraan wordt opgelegd, komt er een moment waarop de zelfbewuste wezens die in de materie incarneren natuurlijk het recht hebben om hun mening te geven en te zeggen: “Dit is de grens, ga daar niet overheen! Of je haalt je de toorn van Kali, de toorn van de Goddelijke Moeder, op de hals.” Wat niets van doen heeft met menselijke boosheid, maar natuurlijk met de absolute vastberadenheid dat de Goddelijke Moeder je ter plekke zal reflecteren wat je uitzendt, als je over die grens gaat, en zonder een verzachtende factor. Zodat jij je eigen projecties meteen terugkrijgt en niet de genade ontvangt die gewoonlijk door het oponthoud in de tijd of de reductie van de intensiteit ontstaat die je in staat stelt bepaalde dingen te doen en het ook nog te overleven.

Ik kan je ervan verzekeren dat er vele vormen van karma zijn die er meestal ogenblikkelijk voor zorgen dat de overtreder wordt vernietigd als er geen vertragende factor is. En die vertragende factor is niet onvermijdelijk, maar is verbonden met de vrije wil van degenen die het slachtoffer zijn van het misbruik. Want hoewel je belooft dat jij je door sommigen wil laten misbruiken om hun bewustzijnsstaat te openbaren komt er ook een moment dat je moet opstaan en zeggen dat het genoeg is en dat je moet veranderen.

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.