Het hogere bewustzijn lijkt op een wild paard. Dat is ongetemd, dat is ontembaar, dat beweegt voortdurend heel erg snel. Terwijl hij over de vlakte rent, wervelt het stof op. De meeste mensen op aarde zijn op zo’n laag bewustzijnsniveau dat ze het paard niet kunnen zien, maar wel het stof. Het hogere bewustzijn staat altijd voor verandering. Wanneer dat het de stad binnen dendert, geeft dat aan dat er een verandering moet komen in een samenleving.

Af en toe is er een mens die het gedender van het paard hoort, die naar buiten rent, probeert de manen vast te grijpen en zich er óf op slingert, iets wat maar weinigen lukt, óf in ieder geval een tijdje naast het paard rent totdat mensen meestal plat op hun gezicht vallen en dan bedekt met stof uit die stofwolk komen. De mensen die daartoe in staat zijn, zijn mensen die op een of andere manier zijn afgestemd op de behoefte aan verandering. Sommigen kunnen een glimp van het paard opvangen, sommigen kunnen het aanraken, sommigen kunnen er misschien naast rennen. Zodra ze uit die stofwolk komen, kunnen de mensen zien dat die leiders bedekt zijn met stof en kunnen ze het verschil niet zien tussen het paard en het stof. Ze zien het stof glinsteren en denken dat dit betekent dat de persoon, de leider, iets heeft wat zij niet hebben, een element van hoger bewustzijn. Dat is de reden dat ze die leider beginnen te volgen en vaak doen ze dat zonder aan hem of haar te twijfelen als ze eenmaal de beslissing hebben genomen om zich aan die leider te onderwerpen.

Dit verklaart veel situaties die je in de geschiedenis ziet: omdat sommige mensen de noodzaak tot verandering inzagen. Ze zijn die stofwolk ingegaan, kwamen er onder het stof weer uit en kregen daardoor een soort charisma waar de mensen op reageerden. Zodra de mensen iemand als leider hadden aangesteld, deden ze geen onderzoek meer naar die leider. Als de leider eenmaal aanhang heeft gekregen en de positie heeft bereikt twijfelt hij in veel gevallen helaas niet aan zichzelf. Dat is de reden waarom veel leiders eerst een groeiperiode kunnen hebben en daarna stagneren en in verval raken. Veel rijken kunnen een groeiperiode hebben, stagneren en daarna in verval raken. Verandering komt altijd voort uit een element van hoger bewustzijn.

De vraag is: “Kunnen de mensen zich op één lijn brengen met de noodzaak om al het leven te verheffen, of zullen ze alleen zichzelf, hun groep, hun bedrijf, hun natie, hun rijk, proberen te verheffen?” Als ze de gerichtheid op zichzelf niet kunnen overwinnen en proberen het geheel te dienen, worden ze onderworpen aan de tweede wet van de thermodynamica en raken ze zo in verval dat dit tot hun vernietiging kan leiden.

Een samenleving opgeven die op angst berust
Hierdoor kun je een van de subtielere veranderingen gaan begrijpen die er moeten komen voordat het Tijdperk van Hoger Bewustzijn zich echt kan gaan manifesteren. Die verandering bestaat eruit dat er een cruciaal aantal mensen – de meest volwassen, geavanceerde, ruimdenkende mensen – moet komen dat de noodzaak ervan inziet dat ze van een samenleving die op angst berust naar een niet op angst gebaseerde samenleving gaan. Niet van een op angst gebaseerd naar een op liefde gebaseerde samenleving, omdat veel mensen dat niet zouden kunnen begrijpen. Ze hebben een menselijk concept van liefde.

Allereerst moeten ze bedenken dat alle samenlevingen op aarde al heel erg lang berusten op angst. Ze moeten erover gaan nadenken dat deze op angst gebaseerde kijk op het leven, deze op angst gebaseerde benadering van het leven, samenlevingen op veel subtiele manieren heeft beïnvloed. Vervolgens moeten ze erover beginnen na te denken dat het alternatief voor een op angst gebaseerde samenleving, een samenleving is die niet berust op angst, maar misschien wel op vertrouwen of een andere positieve eigenschap die ze kunnen bevatten. Het echte probleem is dat ze moeten begrijpen dat ze de overgang moeten maken van samenlevingen die op angst berusten naar samenlevingen die niet op angst berusten.

Geen autoritaire manier van denken meer houden
Als de mensen zich realiseren dat een samenleving mensen niet kan toestaan om macht uit te oefenen zonder verantwoording af te leggen, zal een samenleving afstappen van de autoritaire manier van denken zoals we het zouden kunnen noemen. Wat zie je tegenwoordig in heel veel samenlevingen? Daar zijn mensen die zichzelf op verschillende manieren in een gezagspositie hebben geplaatst en vaak is de bevolking in een bepaald land het eens met deze beoordeling.

Het extreme voorbeeld is een dictator die alle macht heeft en daarom door zijn nog in leven zijnde volk wordt gezien als het allerhoogste gezag. In alle samenlevingen heb je mensen in een gezagspositie, zelfs in landen die zich een vrije, democratische natie noemen. Dit kunnen mensen zijn die gekozen zijn als vertegenwoordiger en een positie in de regering hebben, zoals een minister. In veel gevallen worden deze mensen niet door het volk gekozen; het zijn bureaucraten met machtige posities in de bureaucratie, mensen bij de politie, bij de geheime politie, mensen die de leiding hebben over de bewakingsmaatschappij. Het kunnen mensen in het leger zijn. Het kunnen mensen in bedrijven zijn, vooral grote bedrijven.

De meeste mensen die een gezagspositie bereiken, kunnen dat gezag niet uitoefenen op een manier die niet berust op angst. De meesten van hen krijgen het gevoel dat ze iets moeten doen om hun gezagspositie te behouden. Daarom beginnen ze de mensen of het systeem op verschillende manieren te manipuleren. Ze hebben het gevoel dat ze het recht hebben om dit voor de mensen geheim te houden, omdat ze niet willen toegeven dat ze iets doen wat de mensen niet willen. Ze denken dat de mensen het eigenlijk wel willen, als de mensen maar wisten wat ze wilden. Omdat de mensen niet weten wat ze willen, weet de gezagsdrager wel wat de mensen zouden moeten willen en dat hij daarom het recht heeft om de situatie te manipuleren en geheim te houden voor de mensen.

In veel samenlevingen – waaronder natuurlijk de Sovjet-Unie, maar ook in veel westerse samenlevingen – waar de mensen bang waren voor mensen in gezagsposities. Als je geen samenleving meer hebt die op angst berust, zal de angst voor gezagsdragers volledig verdwijnen. Dit zal betekenen dat veel mensen die nu gezagsposities bekleden, eenvoudigweg niet in die posities kunnen blijven. Ze zullen ofwel excarneren of door de mensen worden afgezet. Veel van hen zullen ervoor kiezen om met pensioen te gaan en dit zal ruimte maken voor een totaal nieuw soort leiders die in de volksmond dienende leiders worden genoemd. Ze bezitten dat element van hoger bewustzijn omdat zij zich richten op het dienen van het geheel en dit zal opnieuw een belangrijke verschuiving teweegbrengen. Ineens zullen de mensen geen angst meer voor hun leiders voelen. Als je geen angst hebt voor je leiders, waarom zou jij je leiders dan moeten wantrouwen, vooral als jij je begint te realiseren dat de leiders je op een eerlijke en oprechte manier proberen te dienen en bereid zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor wat ze doen. Ze willen transparant zijn.

Transparant leiderschap
Er komt een tijd waarin het duidelijk zal worden dat de meest geavanceerde, de meest florerende, vorm van leiderschap transparant leiderschap is. Dat zal worden gezien als de absolute noodzaak en het is noodzakelijk omdat noch een samenleving noch een bedrijf de op angst gebaseerde manier van denken kan opgeven zonder volledige transparantie van de leiders te eisen. Dit zal alle vormen oneerlijkheid uit de weg ruimen en het zal de corruptie uitbannen, en dan kan de samenleving ineens opnieuw veranderen. Je zult bijvoorbeeld zien dat er in veel samenlevingen heel veel mensen komen die iets gaan produceren wat de economie daadwerkelijk stimuleert.

Als je naar de Sovjet-Unie kijkt, dan zie je hoeveel mensen er in dienst van de overheid waren om de rest van de bevolking in de gaten te houden. Dit betekende dat deze mensen niet vrij waren om constructief werk te doen, en dat is een belangrijke factor in het falen van die economie. Nu zie je dat er in westerse landen steeds meer mensen in de bureaucratie werken, en steeds meer mensen specifiek worden ingezet om toezicht te houden op de rest van de bevolking, of in ieder geval de mensen die als extremistische elementen worden beschouwd. Dit verkleint opnieuw de middelen en creativiteit. Dat kan niet leiden tot groei van de economie, want wanneer mensen werken aan iets wat de samenleving niet verbetert, wordt hun inzet niet vermenigvuldigd. Alleen als mensen iets doen wat het geheel verheft, kan het vermenigvuldigd worden en alleen dan groeit de economie.

Wie wil er niet leven in een samenleving die op angst berust? Wie wil er in een samenleving wonen die op angst berust als ze denken dat er een alternatief is? Wanneer genoeg mensen deze ideeën beginnen te begrijpen, zullen ze beseffen dat er inderdaad een alternatief is. Het is een voor de hand liggend alternatief. Het is er altijd al geweest, maar de mensheid is nog niet zover dat ze dat konden invoeren, maar dat is nu aan het veranderen en steeds meer mensen zijn bereid om te evolueren naar een samenleving die niet berust op angst.