Geascendeerde Meester Moeder Maria, 1 november 2008

Als Europa in vrede verenigd moet worden, dan moeten de mensen de zelfbeelden transcenderen die gebaseerd worden op verdeeldheid en gescheidenheid die ervoor hebben gezorgd dat zij de blinde leiders zijn gevolgd naar de collectieve blindheid die oorlog is. Er bestaat geen beter voorbeeld van blindheid, spirituele blindheid, dan naties die oorlog voeren.

Generaals op een slagveld spreken over de oorlogsmist, want als de strijd eenmaal is losgebarsten, is het onmogelijk om nog te weten wat er gaat gebeuren of alles wat er gebeurt te begrijpen. Maar zelfs op grotere schaal, zodra twee naties of veel naties oorlog voeren, hangt er naast de individuele strijd, een wolk over hen die hen verblindt. Vaak gebeurt het dat zij pas uit hun blindheid wakker beginnen te worden, nadat alles veel erger is geworden dan ze ooit verwacht hadden en zich afvragen: “Waarom doen wij dit? Waarom blijven wij doden en laten wij ons eigen volk doden? Wanneer moeten wij stoppen, wanneer kúnnen wij stoppen?”

Op dat moment is de vrouwelijke energie het enige wat de mannelijke energie ervan kan tegenhouden om uit de hand te lopen, want als de mannelijke energie eenmaal op oorlogspad is, kan hij zichzelf niet stoppen. Dat moet de vrouwelijke energie doen omdat de vrouwelijke energie in contact staat met wat er op aarde gebeurt, in contact staat met de consequenties van oorlog. De vrouw kent het lijden en de pijn die haar kinderen en iedereen die deelneemt aan de oorlog worden toegebracht. Ik bedoel niet alleen de fysieke kinderen, maar allen zijn in zekere zin kinderen die lijden; zowel de soldaten op het slagveld als de burgers in hun huis die wachten tot de volgende bom valt.

De vrouw is de enige die oorlog kan stoppen, de vrouwelijke energie, het vrouwelijke perspectief. Daarom kan de vrouw ook oorlog voorkomen – die kan ervoor zorgen dat de mannelijke energie niet uit evenwicht raakt, zodat die spanning blijft opbouwen totdat het voor de man lijkt alsof geweld de enige uitweg is omdat hij niet verder dan hun eigen wolk van energie kan kijken. De vrouw kan verder kijken. De vrouw kan zien dat er altijd een uitweg is zonder geweld. Er is altijd een alternatief voor geweld. Er bestaat altijd een alternatief voor oorlog en de vrouw kan natuurlijk zien wat de man niet kan zien. De man gelooft dat je, als je eenmaal op oorlogspad bent, door moet gaan om je eer te redden.

Ah, hoeveel mensen zijn er in het werelddeel Europa gedood vanwege het afgodsbeeld dat eer heet? Hoeveel mensen zijn overal ter wereld gedood vanwege het afgodsbeeld dat wij ons gezicht moeten redden? We moeten de illusie in stand houden dat wij op een of andere manier superieur zijn, zelfs als dat inhoudt dat we degenen moeten doden die deze illusie bedreigen – of zelf gedood worden. Dit klinkt heel logisch voor degenen die uit evenwicht zijn qua mannelijke energie. Soms lijkt het zelfs vrouwen logisch toe die uit evenwicht zijn qua vrouwelijke energie, maar voor de meeste vrouwen lijkt het onlogisch en vaak zelfs belachelijk wanneer mannen zich aanstellen en elkaar uitdagen, of het nu een gewone ruzie aan de etenstafel is of tussen naties, die uiteindelijk tot oorlog leiden.

Vrede begint thuis
Maar zie je niet dat al het gedrag van een natie wordt weerspiegeld door de individuele burgers? Daarom zal iets wat je aan de etenstafel doet, invloed hebben op de hele natie. Hoe de mensen in die natie met elkaar omgaan, zal bepalen hoe de collectieve psyche eruitziet en daardoor bepalen hoe die natie met andere naties omgaat. Wanneer een natie weinig zelfrespect heeft – en naar het andere uiterste overslaat en door een valse leraar wordt overgenomen die het evangelie van superioriteit predikt – dan wordt die natie onvermijdelijk bedrogen door agressieve handelingen te verrichten tegen naties die haar – fragiele – superioriteitsgevoel lijken te bedreigen.

Kan er ooit een superioriteitsgevoel zijn dat niet fragiel is? Natuurlijk niet. Want elk superioriteitsgevoel wordt gebaseerd op het drijfzand van het dualiteitsbewustzijn. Zoals Jezus steeds maar weer opnieuw uitlegt, bestaan er in de dualiteit er altijd twee tegengestelde polariteiten. Hoe meer je naar het uiterste van de ene polariteit overhelt, hoe meer je de tegenovergestelde polariteit aantrekt, die jouw illusie zal bedreigen.

Dit is natuurlijk het veiligheidsmechanisme dat in de Wet van Vrije Wil zit ingebouwd die mensen naar die staat van gescheidenheid mogen overgaan. En in die staat van gescheidenheid, die gescheiden is van één zijn, moet verdeeldheid zijn. Je kunt het één zijn niet verlaten zonder ten minste één tweedeling. Dan ontstaan er dus twee tegengestelde polariteiten en hoe meer je naar het uiterste van de ene overhelt, hoe meer de illusie wordt bedreigd door het tegenovergestelde uiterste, zodat de mensen op den duur gewekt worden en zeggen: “Dit is te veel. Wij zijn te ver gegaan. We moeten in het midden uitkomen. We moeten evenwicht vinden. We moeten op zoek gaan naar rust, want we kunnen deze spanning niet meer aan die door het dualistische conflict wordt geschapen.”

Maar pas wanneer zij gaan erkennen dat het dualistische conflict in hen zelf begint, boeken ze echt vooruitgang naar vrede, want er kan natuurlijk geen vrede zijn als je altijd denkt dat andere mensen het eerst die vrede moeten scheppen.

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.