Vraag: Op welke terreinen van de Vietnamese samenleving moeten de Vietnamezen zich het meest verbeteren om in de Gouden Eeuw te komen? En wat is de beste manier om dat te doen? Is bijvoorbeeld de buitensporige eerbied voor gezagsdragers in de vier belangrijkste religies, namelijk het boeddhisme, katholicisme, communisme en familietrouw, een grote belemmering voor de samenleving? Hoe belangrijk is het om meer authenticiteit in relaties, meer vrijheid van zelfexpressie, meer transparantie en minder corruptie in publieke zaken te hebben? Of zou economische ontwikkeling om aan armoede te ontsnappen de belangrijkste focus moeten zijn, ook al komt het de machtselite grotendeels ten goede en versterkt het de huidige machtsstructuur?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, Korea 2025:

Dit is een veelzijdige en complexe vraag die ik in dit format niet kan beantwoorden. Maar je zou toch kunnen zeggen dat het belangrijk is om aan al die dingen die je hier noemt te werken. En mensen moeten aan al die dingen werken als onderdeel van het transitieproces. Je kunt een deel maar niet alles wat we over Korea hebben gezegd, meenemen en iets over Vietnam leren van een paar vroege dictaten die we hier in Korea hebben gegeven.

Natuurlijk geldt dat niet voor alles omdat Vietnam een communistisch bewind heeft gehad. Het is duidelijk dat een van de grootste uitdagingen voor Vietnam is om de zeer subtiele manier van denken van passiviteit en onderwerping aan het gezag te overwinnen die altijd door de communistische autoriteiten is geprojecteerd. In dat opzicht kun je enkele dictaten die we hebben gegeven over Oost-Europa en het bevrijden van deze landen van het communisme, van het communistische juk, overnemen. Zelfs enkele leringen over Rusland kunnen van toepassing zijn. Naarmate Vietnam groeit, is het natuurlijk noodzakelijk om dit blinde geloof in autoriteitsfiguren los te laten, of het nu van dit of dat of het volgende denksysteem is. De groei van een land wordt natuurlijk pas echt gestimuleerd als een paar mensen de voorloper worden en het pad naar Christusschap bewandelen en hun Christusschap durven uiten. Dit zou het belangrijkste zijn om te overwegen. Natuurlijk zijn andere factoren, zoals meer oprechte relaties, meer vrijheid en meer lef om je Christusschap tot uitdrukking te brengen ook belangrijk.

Het overwinnen van corruptie is natuurlijk belangrijk omdat er in alle communistische samenlevingen traditioneel sprake is geweest van systematische corruptie. Je kunt natuurlijk zeggen dat economische ontwikkeling ook erg belangrijk is, want zolang mensen in armoede leven, zullen ze niet de mogelijkheid hebben om te denken dat hun leven kan verbeteren. In elk land dat van armoede naar welvaart gaat, kun je zeggen dat dit de machtselite ten goede komt. Dat is gewoon een onvermijdelijk gevolg, maar als mensen welvarender worden, hebben ze meer vrije tijd en meer vrijheid om zichzelf te ontwikkelen en daarom zal dit op de lange termijn toch de greep van een machtselite op de samenleving verslappen. Voor iedereen is het belangrijk dat je niet overweldigd raakt door de vele veranderingen die in je samenleving moeten plaatsvinden, maar zoals we al hebben gezegd, concentreer jij je op één, misschien twee terreinen van de samenleving en richt jij je op oproepen en decreten, je richt je op het werken aan jezelf, je richt je op educatieve activiteiten, waarbij je jezelf onderwijst en een expert wordt op dat terrein, zodat jij je kunt concentreren en kunt voorkomen dat je overweldigd en verward raakt en in te veel verschillende richtingen wordt getrokken.

Soms bestaat de neiging dat studenten van geascendeerde meesters te veel willen doen. Je moet dit vermijden en je op iets concentreren, zodat je een gevoel van voldaanheid en voldoening kunt hebben zonder overweldigd te raken en het gevoel te hebben dat er niets gebeurt. Natuurlijk is het ook belangrijk om af en toe een stap naar achteren te doen en je verwachtingen te bekijken en te zien of ze realistisch waren. Dit geldt natuurlijk voor elk land. We hebben in de loop der jaren gezien dat veel studenten van geascendeerde meesters erg enthousiast de decreten en invocaties op hebben gezegd en vanwege een bepaalde door hun ego gekleurde motivatie een verwachting hadden van hoe snel ze bepaalde fysieke resultaten zouden moeten behalen met hun inspanningen. En toen de resultaten zich daarna niet manifesteerden, raakten ze ontmoedigd, raakten ze in de war en uiteindelijk stopten ze soms zelfs met decreten en invocaties opzeggen, of ze kregen het gevoel dat ze misschien zelfs valse beloftes van ons hadden gekregen, terwijl je in werkelijkheid valse beloftes van je ego en de onderbewuste zelven had gekregen.

Af en toe moet je een stap naar achteren doen en beseffen dat alles hier op aarde binnen de grenzen van de vrije wil moet verlopen en dat je de oproepen en invocaties kunt doen om de mensen de kans te geven om betere keuzes te maken, maar er is geen garantie dat ze die kans ook zullen aangrijpen en betere keuzes zullen maken. Daarom moet je naar de lange termijn kijken en beseffen dat je wanneer je begint met het opzeggen van decreten en invocaties, het identiteitsrijk opruimt, daarna het mentale, vervolgens het emotionele, en pas nadat dat is opgeruimd, kunnen er veranderingen op het fysieke vlak plaatsvinden. Vaak verwachten studenten van geascendeerde meesters dat er door het opzeggen van een paar oproepen onmiddellijk een fysieke verandering zal komen, maar dat is geen realistische verwachting zoals we al vaak hebben geprobeerd uit te leggen.