Vraag: Een vraag over de vrijheid van meningsuiting. Bijvoorbeeld, de vrijheid van meningsuiting werd onlangs door Erdogan in Turkije beperkt, omdat een Duitse dichter een beledigend gedicht over hem schreef. Jij zei dat je de verantwoordelijkheid hebt om te spreken, als je iets weet. Wat heeft Saint Germain hierover te zeggen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain – Nederland, 2016

Welnu, de vrijheid van meningsuiting is een heel erg moeilijke kwestie. Ik ben eigenlijk blij dat het wat moeilijk blijft, omdat verschillende naties dit verschillend moeten benaderen in overeenstemming met hun ontwikkelingsfase.

Het is duidelijk dat wat er in Turkije gebeurt, een stap naar achteren is voor de Turkse natie. De manier waarop een aantal Europese naties hierop hebben gereageerd, is ook niet de allerbeste manier geweest. Het klopt natuurlijk ook dat je verantwoordelijk moet zijn voor wat je zegt, wanneer je de vrijheid hebt om alles te zeggen wat je maar wilt. Daarom is het op de lange termijn geen gezonde ontwikkeling dat heel veel mensen zich anoniem op het internet kunnen uiten. Het helpt hen niet om te groeien. Het brengt hen in feite in een steeds verder neerwaartse spiraal van negativiteit, omdat niets hun negativiteit aanvalt.

Het is duidelijk dat vrijheid van meningsuiting verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Je bent verantwoordelijk voor wat je zegt. Aan de andere kant moet ik ook zeggen dat jij, wanneer jij jezelf in de openbaarheid brengt, niet gevoelig kunt zijn voor wat andere mensen over jou te zeggen hebben. Je moet een dikke huid hebben en niet gemakkelijk te beledigen zijn. Je kunt zeker niet de houding hebben dat de mensen niet over jou mogen zeggen wat zij willen, omdat jij de zogenaamd democratisch verkozen leider bent van een natie. Er komt een moment waarop je, als je eenmaal die positie bereikt, genoeg gulheid moet hebben om eenvoudig te kunnen zeggen: “Wel, die persoon kan wel iets over mij gezegd hebben wat mij zeer heeft beledigd, maar ik kies ervoor om me niet beledigd te voelen, omdat ik besef dat die persoon in feite meer over zichzelf heeft gezegd dan over mij door dit te zeggen.”

Het is wel duidelijk dat wat de Duitse dichter heeft gezegd, eerlijk gezegd, van een heel laag bewustzijnsniveau getuigde en een heel laag intelligentieniveau. Zou je in zekere zin kunnen zeggen dit ook onder vrijheid van meningsuiting valt? Zouden de mensen willekeurig beledigingen tegen elkaar kunnen roepen zoals op het internet gebeurt? Daarom is dit een onderwerp wat besproken moet worden. Waar trekt een natie die grens?

Je hebt ook gezien dat er in bepaalde naties politici zijn die bijvoorbeeld een Facebook pagina hebben aangemaakt en zulke hatelijke reacties krijgen van mensen dat zij beslissen dat zij óf geen facebook pagina willen hebben, óf dat zij niet eens politicus willen zijn. Je kunt zover komen dat de vrijheid van meningsuiting doorslaat en iedereen maar beledigingen naar iedereen kan roepen die opvalt tussen het publiek, en dat er niemand meer een positie in het openbaar wil.

Natuurlijk willen wij, zoals altijd, graag zien – en wat we zeker in de Gouden Eeuw zullen zien – dat politici gevoelig zijn voor de geascendeerde meesters en de ideeën die wij naar voren brengen. Die zelfs als zij onze aanwezigheid, ons bestaan, niet erkennen, wel gevoelig zijn om ideeën te ontvangen. Maar je moet realistisch blijven en zeggen dat de mensen die gevoelig zijn voor boven, ook gevoelig zijn voor wat er beneden gebeurt. Jullie zijn verticaal gevoelig voor de meesters en hun ideeën, maar jullie zijn horizontaal ook gevoelig voor reacties van mensen.

Daarom willen we geen situatie waarin mensen niet eens een openbare functie willen vervullen, omdat zij weten dat zij gevoelig zijn en dat zij niet in staat zijn om de hatelijke reacties die ze van de mensen krijgen, aankunnen. Is er één oplossing voor dit probleem? Nee, het is een proces dat tijd nodig heeft en verschillende naties moeten er op verschillende manieren mee aan de slag.

In zekere zin zou je kunnen zeggen dat de oplossing die Duitsland heeft gekozen, een eerlijke manier is om het systeem haar werk te laten doen. Wie zegt dat die persoon wordt veroordeeld? Maar er is in zekere zin ook niets mis mee als het door het gerecht wordt berecht, wat in Duitsland onafhankelijk is van de Bondskanselier, zodat het proces misschien werkt en iets oplevert wat de natie vooruitbrengt. In Turkije is niet genoeg onafhankelijkheid en daarom zou dat proces daar niet kunnen werken.

Aan de ene kant houd ik de mening in evenwicht dat ik niet wil dat de vrijheid van meningsuiting een situatie wordt waarin iedereen vrij is om anderen te beledigen zonder enige verantwoordelijkheid daarvoor te nemen. Aan de andere kant is het duidelijk dat er in Turkije op dit moment geen vrijheid van meningsuiting is en je kunt zien dat de regering van Erdogan de ene berichtgeving van de media na de andere berichtgeving overneemt en de media intimideert die nog niet zijn overgenomen. Net zoals Poetin heeft gedaan en in Rusland doet, en zoals het in China gebeurt, en in veel Arabische naties en in andere naties overal ter wereld.

Dit is geen vrijheid van meningsuiting en zo’n situatie wordt niet toegestaan in de Gouden Eeuw. Turkije kan niet de Gouden Eeuw ingaan in haar huidige toestand en de vraag is nog niet beantwoord of Erdogan wel de leider is die de Turkse natie dichter bij het bewustzijn van de Gouden Eeuw kan brengen, of Turkije in een neerwaartse spiraal brengt waar hij al mee is begonnen.