Geascendeerde Meester Jezus, 31 december 2011

Je ziet dat een spirituele beweging mensen de ruimte moet geven om op verschillende manieren te groeien, in hun eigen tempo. Niet iedereen is hetzelfde en dat is iets wat je moet onthouden: dat je een beweging vormt met een hoge mate van tolerantie omdat je verschillende mensen laat zijn wie zij zijn en hen zich totaal vrij te laten uiten zonder hen beperkingen op te leggen.

Je moet dit natuurlijk ook in evenwicht brengen door je te realiseren dat je onderscheid moet maken en dat onderscheid is heel eenvoudig dit: denk eens na over mijn uitspraak dat je als een kind moet worden omdat je anders niet in het koninkrijk kunt komen. Wat is het kenmerk van kinderen? Dat zij zichzelf willen uiten. Als je naar een kind kijkt, dan kun je soms zien dat hun manier om zich te uiten, niet volwassen is. Dan ga je dat kind niet straffen, je laat hem zijn gang gaan omdat je weet dat het kind dit zal ontgroeien als hij opgroeit.

Maar soms zie je ook bij kinderen dat zij zich uiten op een manier waardoor er een conflict met een ander kind ontstaat. Of je ziet dat het ene kind de andere kinderen probeert te overheersen, hen zelfs opzettelijk pijn probeert te doen. En in dat geval grijp jij in als ouder en maak je hier een eind aan omdat je beseft dat het kind zichzelf niet kan stoppen, zodat jij als ouder grenzen moet stellen en zeggen: “Niet meer doen!” Gewoon omdat je beseft dat dit niet het hoogste potentieel van het kind is.

Ik zeg dus niet dat je een spirituele beweging moet hebben waarin iedereen zomaar een negatief of haatdragend, of destructief standpunt ten aanzien van andere mensen kan innemen. Als iedereen zich vrij mag uiten, dan zie je natuurlijk ook dat er mensen zullen komen die zo in het dualiteitsbewustzijn vastzitten dat zij zullen proberen om jullie spirituele beweging te veranderen in weer een verlengstuk van de dualistische machtsstrijd.

Zij hebben in hun agenda staan dat zij mensen willen overheersen, invloed op hen uitoefenen of zelfs straffen. En dit kan natuurlijk niet in een spirituele beweging die tot doel heeft om één zijn onder haar leden te bewerkstelligen. Je ziet dat je niet een extreem standpunt in kunt nemen omdat je aan de ene kant ziet dat de traditionele christelijke kerken niet toestaan dat iedereen zegt wat hij wil. Je kunt echter ook naar het tegenovergestelde uiterste springen en zeggen dat je niet toestaat dat iedereen alles maar zegt omdat je op geen van beide manieren één zijn zult worden.

Je kunt het ware één zijn alleen maar tot stand brengen wanneer je te maken hebt met mensen die de noodzaak ervan inzien om naar het bewustzijn van een kind op zoek te gaan omdat je bereid bent om  je gevoel vrij te uiten, maar je  ook naar de mensen wilt luisteren die de rol van ouder op zich nemen omdat zij meer ervaring en meer inzicht hebben en je daarom kunnen begeleiden en een grens stellen en zeggen: “Ik denk dat je nu iets tot uiting brengt wat niet helemaal een verlangen naar eenwording uitdrukt, en ik denk dat je het beter kunt.”

Je ziet dat het een wankel evenwicht is. Heel veel mensen willen, en het ego wil meer dan iets anders, dat wij, de geascendeerde meesters, erbij komen en zeggen: “Dit is een duidelijk omschreven beweging. Die heeft duidelijke doctrines, duidelijke regels. Als je dit doet en dat niet, dan word je gegarandeerd gered.”

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.