ONDERWERPEN: een kind heeft eerder geleefd – kind komt met bepaalde psychische problemen – sommige kinderen kunnen niet worden geheeld door ouderliefde – sommige zitten in een neerwaartse spiraal – de pijn van de ouders – onrealistische verwachtingen vermijden – van je kinderen houden met scherpzinnige liefde – vermijd het gevoel dat je iets bezit – respecteer de vrije wil van je kind en jou – waarom jij aangeboden hebt om een specifiek kind geboren te laten worden – karma en spirituele band – een karmische spiraal doorbreken – jouw recht om verder te gaan – jij bent niet verantwoordelijk voor de keuzes van je kind – de leugen dat jij verantwoordelijk bent door de keuzes van andere mensen veroorzaakt de meeste conflicten – een relatie uit liefde

Vraag: Waarom komt er van sommige kinderen niets terecht ondanks alle zorg, religieuze en morele lessen en liefde die ze in hun leven ontvangen hebben?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Een heel belangrijke vraag met een aantal diepgaande implicaties. Het simpele antwoord op je vraag is dat een kind meer is dan een fysiek lichaam. Het kind is een levensstroom en die levensstroom komt niet uit de lucht vallen bij de conceptie of bij de geboorte van het lichaam. Zoals ik elders uitleg, bestaat de levensstroom daadwerkelijk al hele lange tijd, omdat reïncarnatie bestaat – ongeacht het feit dat het orthodoxe christendom dit verwerpt.

Wanneer je het bestaan van reïncarnatie wel accepteert, besef je dat de levensstroom van je kind mogelijk al heel erg oud is. De levensstroom kan al vele levens hebben gehad waarin hij een heel complexe psyche en een heel complex web van karma en lager vibrerende energie heeft kunnen opbouwen. Je ziet daarom dat de levensstroom van je kind misschien naar dit leven is gekomen met veel zware bagage door onopgeloste problemen uit vorige levens. In sommige gevallen kan een levensstroom zo belast zijn en gewond uit eerdere ervaringen dat hoeveel liefde, zorg en leiding de ouders of de gemeenschap het kind ook geven, die het kind niet volledig kunnen helen.

Er zijn zoveel mensen die zo gewond incarneren dat er weinig kans bestaat dat ze in één leven totaal helen. Ze hebben echter wel de kans om vooruitgang te boeken en het beste wat jij kunt doen, is zo’n levensstroom helpen door hem liefde te tonen, om die levensstroom te helpen zijn persoonlijke wonden te helen en te helpen het inzicht in het leven te vergroten. Het is vooral behulpzaam als de levensstroom het feit kan gaan begrijpen dat menselijke wezens de allergrootste verantwoordelijkheid hebben voor hun eigen situatie, omdat zij hun eigen realiteit creëren. Het kan echter moeilijk zijn om een gewonde levensstroom dit feit te laten begrijpen, zoals beschreven wordt in een belangrijke verhandeling.

Het is belangrijk om realistisch te zijn en te beseffen dat sommige levensstromen zo gewond zijn dat ze maar beperkt of helemaal geen vooruitgang kunnen boeken. In feite versterken sommige levensstromen de neerwaartse spiraal die al vele levens bestaat en ze zullen zich er niet aan kunnen onttrekken totdat ze op de bodem van de put zitten. Ik begrijp heel goed dat het erg ontmoedigend en teleurstellend is voor ouders om een kind te hebben dat alle aangeboden hulp en heling die de levensstroom kan krijgen, afwijst. Ik voel de pijn van miljoenen ouders die kinderen met veel hoop en grote verwachtingen op de wereld hebben gezet en die hun uiterste best doen om van hun kinderen te houden en ze te helen. Ik ben me ervan bewust dat veel ouders ervaren dat hun kinderen niet aan hun verwachtingen beantwoorden en voortdurend de slechtste weg kiezen in iedere situatie.

Ik begrijp dat dit heel erg pijnlijk en teleurstellend voor ouders is. Ik moet echter zeggen dat het heel belangrijk is dat ouders dit gevoel van teleurstelling in hun kind en het gevoel dat zij door de kinderen worden afgewezen, ontstijgen. Om hier volledig boven te komen staan, moet je twee dingen beseffen.

Het eerste is dat de meest gebruikelijke culturen gebaseerd worden op een heel erg beperkt inzicht in het bestaan van God. Als je bent opgegroeid in een cultuur die het bestaan van reïncarnatie niet erkent, is het bijna onvermijdelijk dat je bent opgevoed met een stel totaal onrealistische verwachtingen en houdingen over het krijgen en opvoeden van kinderen. In de westerse wereld wordt het algemeen geaccepteerd dat een ouder van een kind moet houden hoe het kind zich ook gedraagt.

In algemene zin is dit waar, maar alleen wanneer je beseft dat echte liefde de onvoorwaardelijke liefde van God inhoudt. Die liefde is niet de bezitterige en op zichzelf gerichte liefde die de meeste mensen in staat zijn te voelen en tot uitdrukking te brengen. Wanneer je enkel op jezelf gerichte liefde voelt, is het onvermijdelijk dat ouders een gevoel van eigenaarschap ten opzichte van hun kinderen ontwikkelen. Dit leidt dan tot een aantal verwachtingen dat het kind zijn leven moet leiden volgens de normen van de ouders en hun maatschappij.

Dit leidt tot onnodige pogingen van de ouders om de baas te zijn over hun kinderen en dat leidt tot veel conflicten tussen ouders en kinderen, omdat de kinderen tegen de pogingen van hun ouders in opstand komen om de baas over hen te spelen. Dit leidt dan tot veel gebroken harten en teleurstellingen van de kant van de ouders en veel boosheid van de kant van de kinderen. Dit is een disfunctionele cultuur waar spirituele mensen moeten proberen uit te komen en die te transcenderen.

Dit leidt tot het tweede besef. De manier om de huidige disfunctionele cultuur ten opzichte van hun kinderen te transcenderen, is door te beseffen dat jouw kind jouw kind niet is. Je hebt dat kind niet uit je zelf, of uit het niets gecreëerd. Je bezit de levensstroom van jouw kind niet. Jouw kind is een volledig apart individu en als zodanig heeft hij van God het absolute recht gekregen om zijn vrije wil naar eigen inzicht te gebruiken en de consequenties van zijn keuzes te dragen.

Wanneer je een bezitterige houding ten opzichte van je kind aanneemt, probeer je de baas te zijn over de keuzes van de levensstroom en je zou hem misschien belemmeren om de consequenties van zijn keuzes te ervaren. Wanneer je de bezitterige liefde overwint en de onvoorwaardelijke liefde van God omarmt, probeer je niet de baas over je kind te zijn, maar probeer je het kind op te leiden en richting te geven. Je moet echter een niet tot compromissen bereid respect voor de vrije wil van het kind hebben en als het kind jouw advies niet opvolgt, laat je het kind de consequenties van zijn keuzes te ervaren.

Ik zeg hiermee niet dat je jouw kind moet toestaan om iets te doen wat zijn leven of veiligheid in gevaar brengt. Ik zeg echter wel dat naarmate het kind opgroeit, je hem steeds meer de vrijheid geeft om het leven te leiden dat hij wil. Dit is vooral belangrijk voor een gewonde levensstroom.

Dit brengt ons dan bij het concept dat je als ouder niet verplicht bent om je hele leven rond dat kind te laten draaien. Een ouder is niet verplicht zijn hele leven voor het kind te zorgen. Om dit helemaal te begrijpen, moet je beseffen dat er twee basale redenen zijn waarom een bepaalde ouder ervoor kiest om een bepaalde levensstroom als kind ter wereld te brengen.

Voor een levensstroom aan zijn huidige incarnatie begon, hebben jullie elkaar in een hoger rijk ontmoet met jullie spirituele raadgevers en jullie hebben jullie komende leven gepland. Dit houdt ook in welke levensstromen jij de kans wilt geven om te leven door ze als jouw kinderen te krijgen.

Vanzelfsprekend willen de meeste ouders denken dat hun kinderen de perfecte kinderen zijn. In werkelijkheid kiezen veel ouders ervoor, voor ze incarneren, geboorte te geven aan één of meerdere kinderen die ernstig gewond zijn. Er kunnen twee basale redenen zijn waarom een ouder besluit geboorte te geven aan een kind met een gewonde levensstroom:

• De ene reden is dat de ouder karma met het kind heeft uit vorige levens. De ouder kiest ervoor om het kind te krijgen als manier om de schuld aan die levensstroom terug te betalen.

• Een andere reden is dat de ouder een heel oude positieve band met het kind heeft. Daarom kiest de ouder ervoor om geboorte te geven aan de gewonde levensstroom uit liefde voor die levensstroom en de wens om de levensstroom te helpen.

In het eerste geval zou je kunnen zeggen dat de relatie tussen de ouder en het kind als een zakelijke relatie kan worden beschouwd. De ouder heeft een karmische schuld aan het kind, bijna net zoals je geld aan de bank schuldig bent. Wanneer de schuld afbetaald is, heeft de ouder aan zijn verplichtingen aan het kind voldaan.

Wat ik zeg, is dat er misschien in zo’n relatie niet zoveel liefde tussen de levensstroom van het kind en de levensstroom van de ouder aanwezig is. In feite zouden er veel negatieve gevoelens uit een vorig leven kunnen worden overgedragen. Het hoogste potentieel voor die situatie is dat zowel het kind als de ouder alle negatieve gevoelens ten opzichte van elkaar te boven komen, aan hun gewonde psyche werken, het karma met elkaar in evenwicht brengen en een positieve en liefdevolle relatie opbouwen.

Helaas gebeurt dit zelden wanneer het kind een gewonde levensstroom is. De belangrijkste reden hiervoor is het gebrek aan spiritueel inzicht in de westerse cultuur. Omdat ze het leven niet als kans zien voor spirituele groei, versterken het kind en de ouder vaak hun negatieve gevoelens. Dit is jammer, omdat het kan verhinderen dat ze hun karma met elkaar in evenwicht brengen.

Het beste wat je in die situatie kunt doen als spiritueel bewuste ouder, is je houding ten opzichte van het kind veranderen en een vastberaden poging doen om je negatieve gevoelens en emotionele wonden die in verband staan met het kind, te helen. Je doet dan alles wat je kunt om het kind te helpen, zodat je jouw karma met het kind in evenwicht kunt brengen. Dit kan misschien inhouden dat je spirituele oefeningen moet doen, zoals de decreten of invocaties om dat karma te transmuteren.

Als je wel je eigen negatieve gevoelens overwint en al het karma met jouw kind in evenwicht brengt, heb je letterlijk aan je spirituele verplichtingen aan dat kind voldaan. Als het kind nog steeds niet op een positieve manier op jou reageert, kan het gelegitimeerd zijn om gewoon de relatie met dat kind te verbreken.

Begrijp wat ik zeg alsjeblieft niet verkeerd. Ik ben me er heel erg van bewust dat er veel ouders zijn die weglopen voor hun verantwoording voor hun kinderen. Leg mijn opmerkingen alsjeblieft niet zo uit en interpreteer die alsof dat zouden betekenen dat ik dat gedrag door de vingers zie. Ik laat niet oogluikend toe dat iemand voor zijn verantwoording in het leven wegloopt. Waar ik het hier over heb, is dat je in feite op een punt kunt komen dat je aan jouw verantwoording ten opzichte van je kind hebt voldaan en het beter is dat je verder gaat.

Als het kind geen bereidheid heeft getoond om zijn negatieve gevoelens ten opzichte van jou achter te laten, van jou te leren of zijn voordeel te doen met alles wat jij aan te bieden hebt, dan kan het legitiem zijn dat je zegt: “Je staat er alleen voor! Ik moet verder met mijn leven en als jij niet bereid bent door te gaan, laat ik je achter.” Dit is inderdaad onderdeel van de betekenis achter verscheidene dingen die ik tweeduizend jaar geleden heb gezegd, toen ik een paar heel directe verklaringen heb gedaan die door velen verkeerd begrepen zijn:

Want ik kom een wig drijven tussen een man en zijn vader, tussen een dochter en haar moeder en tussen een schoondochter en haar schoonmoeder (Matteüs 10:35)

Wie meer van zijn vader of moeder houdt dan van mij, is mij niet waard, en wie meer houdt van zijn zoon of dochter dan van mij, is mij niet waard. (Matteüs 10:37)

De betekenis van deze uitspraken is dat de bedoeling van je leven is om verder te gaan met je spirituele pad en je Christusschap te manifesteren. Als jij je karmische schuld voldaan hebt en als het kind een blok aan je been wordt die je tegenhoudt op je spirituele pad, dan kan het legitiem zijn dat je dat kind achterlaat en verder gaat op jouw pad.

Ik besef dat veel mensen dit een heel provocatieve uitspraak vinden, maar toch is het de waarheid. Wat ik zeg, is dat een spiritueel bewust persoon niet zomaar bij een kind wegloopt. Je zou misschien verder kunnen gaan wanneer je aan je verantwoording hebt voldaan naar het kind toe, omdat je dan beseft dat je ook de verantwoording voor jouw eigen levensstroom hebt. Als het kind niet bereid is vooruit te gaan, wat voor zin heeft het dan om je eigen spirituele vooruitgang tegen te houden vanuit een verkeerd gevoel van verplichting ten opzichte van het kind. Waarom jouw vooruitgang tegenhouden als je het kind niet helpt? Twee verkeerde dingen heffen elkaar niet op.

Om dit helemaal te begrijpen, moet je nogmaals naar het feit kijken dat een kind een totaal gescheiden levensstroom is met eigen vrije wil. Wanneer je het kind op de wereld zet, heb je een bepaalde verantwoording om dat kind de best mogelijke start in het leven te geven. Maar er komt soms een moment dat het kind uit het nest moet uitvliegen en de verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven nemen. Wanneer het kind oud genoeg is om zijn eigen beslissingen te nemen, of wanneer hij een punt van totale rebellie tegen, of afwijzing van, jou als ouder bereikt, ben je niet meer verantwoordelijk voor de keuzes van het kind. Je bent trouwens nooit verantwoordelijk voor de keuzes van jouw kind, hoewel als je kind jonger is, jij wel de verantwoording hebt om hem te helpen de beste keuzes te maken.

Wat ik je zeg, is dat het absoluut essentieel is dat een spirituele zoeker op het punt te komen dat hij beseft en volledig accepteert dat je niet verantwoordelijk bent voor de keuzes die andere mensen maken. Je bent verantwoordelijk voor jouw eigen leven en jouw eigen keuzes. Je bent niet verantwoordelijk voor de keuzes van andere mensen. Je kunt proberen ze te helpen door de best mogelijke keuzes te maken, maar je moet nooit in de val trappen dat jij die keuzes voor hen maakt.

Als alle mensen de diepgaande waarheid van deze uitspraak zouden beseffen, zou ongeveer 80% van de conflicten en problemen die je momenteel op deze planeet hebt, heel snel opgelost zijn omdat die echt uit dit verkeerde gevoel dat je verantwoordelijk bent voor de keuzes van andere mensen, ontstaan.

Voor ik mij laat meeslepen, laat mij terugkomen op de situatie waarin je besloot geboorte te geven aan een gewonde levensstroom uit liefde voor die levensstroom. In dat geval voel je al grote liefde voor die levensstroom en is het belangrijk om die liefde te koesteren, zelfs als je kind zo gewond is dat het jouw liefde niet volledig kan beantwoorden. In zo’n relatie is het uiterst belangrijk dat je niet die liefde voor het kind verandert in het verkeerde gevoel van verantwoordelijkheid dat ik net heb beschreven. In plaats daarvan zou je mededogen moeten voelen en beseffen dat de wonden van het kind misschien een paar beperkingen aan de relatie opleggen.

Zoals ik eerder heb uitgelegd, zou je kind misschien zo diep verwond kunnen zijn dat hij geen kans heeft om in één leven te helen. Daarom is het kind misschien niet in staat om een modelburger te zijn volgens de normen in jouw cultuur en maatschappij. Als je een verkeerd gevoel van verantwoordelijkheid kunt vermijden, kun je het kind het best laten doen wat hij kan zonder ervan te eisen of te verwachten dat hij iets doet wat onmogelijk is, gezien de wonden van die levensstroom.

Jij kunt dan vermijden dat jij je afgewezen of teleurgesteld voelt en in plaats daarvan het kind als een gewonde levensstroom beschouwen die je kunt proberen te helpen en lief te hebben, zoveel hij maar in staat is te ontvangen. Met andere woorden, probeer niet om je liefde of je hulp aan het kind op te dringen, maar volgens het beperkte vermogen van het kind om te ontvangen.

Als je deze houding kunt volhouden, kun je een positieve relatie met het kind opbouwen die de rest van zijn leven duurt. In dat geval ben je misschien in staat om het kind te helpen zijn wonden geleidelijk aan te helen en belangrijke vooruitgang te boeken in dat leven. Dit zou natuurlijk een positieve uitkomst opleveren, zelfs als het leven verre van ideaal is volgens de wereldlijke of spirituele norm. Je ziet, mensen hoeven geen perfect leven te leiden om spirituele vooruitgang te boeken. God oordeelt niet zoals mensen oordelen.