door Kim Michaels

Wat heeft Jezus eigenlijk precies gedaan toen hij op aarde was? Hij heeft mensen gedwongen om een keuze te maken: Wilden ze Christus accepteren of wilden ze Christus afwijzen – en de satan blijven vereren, de duivel, de antichrist, de mammon of de prins van deze wereld (noem hem maar hoe je wilt).

Het beeld dat de meeste mensen van Jezus hebben, is zo vervormd – en het universele aspect van Christus zelfs nog meer – dat maar heel weinig mensen begrijpen dat hij een keuze presenteerde en representeerde. De reden is dat zij zijn opgevoed zonder een duidelijke definitie van Christus en de antichrist. Als je het verschil niet weet tussen Christus en de antichrist, hoe kun je dan voor Christus kiezen, hoe kun je dan voor het leven kiezen?

Wat is een duidelijke definitie van Christus of de antichrist? De antichrist – de duivel, Satan of de prins van deze wereld – is in essentie een bewustzijnsstaat die gescheiden is van de onverdeelde en ondeelbare waarheid van de vormloze God.

Die bewustzijnsstaat is een huis dat tegen zichzelf verdeeld is; het is verdeeld door de onherroepelijke polariteit tussen twee tegenstellingen, zoals waar en onwaar, goed en fout, goed en kwaad – of een bijna oneindig scala aan andere polariteiten die hij definieert om zichzelf te camoufleren en in stand te houden.

De waarheid die Jezus echter presenteerde – een waarheid die opzettelijk uit het christendom is verwijderd – is dat allebei de polariteiten die door de geest van de antichrist worden gedefinieerd, gescheiden zijn van de ene waarheid van de oneindige, vormloze, onvoorwaardelijke God. De duivel is niet het tegenovergestelde van de oneindige God en omdat de vormloze God geen vorm heeft, kan er geen tegenovergestelde zijn van de ware God. De duivel kan dus alleen bestaan als tegenovergestelde van een voorwaardelijke god – een valse god die berust op een gesneden beeld, een beeld dat vorm heeft – dat net zo onecht is als de duivel en daarom ‘geen leven heeft’.

De twee polariteiten die de geloofssystemen op deze wereld beheersen – waaronder het christendom – komen niet overeen met de waarheid van God. Die werden gedefinieerd door het bewustzijn van de antichrist, het bewustzijn dat gescheiden is van het ondeelbare één zijn van God. De polariteiten die de mensen ‘goed’ en ‘kwaad’ noemen, bestaan niet in de geest van God, want die worden beide gedefinieerd door de geest van de antichrist, de geest van gescheidenheid, de geest die geen leven heeft. Die kunnen alleen maar in relatie tot elkaar bestaan; het zijn relatieve concepten die alleen bestaan in de wereld van de relativiteit, niet in de wereld van de realiteit (waarheid). De een kan dus niet zonder de ander bestaan – ondanks de bewering dat de ene relatieve polariteit op een dag de andere zal vernietigen. Als het inderdaad mogelijk was dat de ene polariteit de andere vernietigt, dan zou die zichzelf ook tijdens dat proces vernietigen.

***

De antichrist is het bewustzijn dat gelooft dat hij in staat is en het recht heeft om te bepalen wat goed en fout, waar en niet waar, God en de duivel, is. Christus geeft geen definitie van de waarheid – die veel mensen zijn gaan geloven op grond van bepaalde kerkelijke doctrines. Dit is het bewustzijn dat je aanspoort om verder te kijken dan je huidige beeld van de waarheid – en om dat te blijven doen tot je de volledige betekenis van de uitspraak van Jezus ervaart: “God is een Geest, en wie hem aanbidt, moet hem in de Geest van Waarheid aanbidden.”

De Geest ontstijgt alle vormen, alle uitdrukkingen in woorden van de ‘waarheid’. Want alleen iets wat vorm bezit, kun je in woorden uitdrukken en daardoor is hij al verwijderd uit de vormloze Geest. Iets wat vorm bezit, kan alleen maar minder zijn dan de Geest van Waarheid, wat betekent dat mensen, wanneer ze verkondigen dat iets wat minder is dan de waarheid de waarheid is, conflicten de onvermijdelijke consequentie zijn.

Juist het conflict tussen de gedeeltelijke ‘waarheid’ en de volledige waarheid is het belangrijkste wapen dat de krachten van de antichrist gebruiken om de mensheid tot slaaf te maken en gevangen te houden in de voortdurende dualistische strijd die het licht, het levensbloed, van de mensheid aan de krachten van de antichrist voert en dat hen in leven houdt.

***

Veel christenen zijn opgegroeid met het geloof dat zij er alleen maar naar hoeven te streven om ‘een goede christen’ te zijn, en dat ze dan de garantie hebben dat zij naar het koninkrijk van God gaan vanwege het offer dat Jezus aan het kruis heeft gebracht. Het streven naar – zelfs het bereiken – van relatieve goedheid garandeert niet dat je naar het koninkrijk gaat dat buiten het bereik ligt – en altijd buiten bereik blijft – van de relatieve geest. Een goede christen zijn is niet het bruiloftskleed en hoe ‘goed’ je misschien ook kunt lijken volgens die relatieve definitie, je gaat niet naar het bruiloftsfeest, maar je veroordeelt jezelf om in de duisternis te blijven, waar ‘geween en geknars van tanden’ bestaat.

Het meest subtiele effect van de geest van de antichrist is dat dit een totaal gesloten gedachtesysteem vormt. Zodra de geest overschaduwd wordt door de relatieve polariteiten, zal het lijken of de mensen inderdaad een onfeilbare definitie hebben van wat goed en kwaad is. En dan zullen ze denken dat ze de richting opgaan van iets wat wordt gedefinieerd als goed en zich verwijderen van het kwaad; dat zij de richting opgaan van het koninkrijk van God.

Als de geest deze polariteit van twee relatieve tegenstellingen eenmaal heeft geaccepteerd, dan kan de geest niet meer de waarheid van God zien – die niet wordt aangetast of nooit aangetast zal worden door iets wat door de geest van gescheidenheid, het doodsbewustzijn, wordt gedefinieerd. Dan zal de geest gevangenzitten in een gesloten cirkel, een spirituele catch-22, waaraan hij niet kan ontkomen vanwege zijn eigen intellectuele redenering.

Dit is juist de situatie waarin de meeste christenen zich bevinden die denken dat hun religieuze gezindheid hun verlossing garandeert en hebben zij hun geest afgesloten voor de waarheid van Christus. In feite zijn de meeste christenen van tegenwoordig nog net zo kortzichtig als in de tijd van Jezus, wat inhoudt dat ze waarschijnlijk de waarheid van Christus afwijzen en zich vastklampen aan de onwaarheid van de antichrist – van wie ze vast geloven dat hij Christus vertegenwoordigt.

***

Wat is dan de enig ontsnapping die mogelijk is uit de val want zij zijn er absoluut van overtuigd dat relativiteit de realiteit is. Die is dat de geest die gevangenzit in het net van de antichrist, Christus moet tegenkomen – in een vorm die hij kan bevatten, wat het belang is van ‘de vleesgeworden God’.

Wanneer de gevangen geest Christus tegenkomt, heeft hij ineens iets wat hij daarvoor niet had, namelijk een referentiekader, een directe ervaring van iets naast het mentale kader dat zijn dualistische gedachtesysteem heeft gevormd. En door de Christus tegen te komen heeft de geest nu de keuze tussen de enige waarheid van Christus en de dualistische ‘waarheid’ van de antichrist.

Als – let op ‘als’ – de geest ervoor kiest om Christus te accepteren, kan hij Christus gebruiken als reddingslijn om zichzelf geleidelijk aan uit de golven van de stormachtige zee van door mensen gemaakte ‘waarheden’ te trekken, omdat de geest geleidelijk en voortdurend een keuze moet maken tussen de vele dualistische verzoekingen die de prins van deze wereld presenteert en het – vaak ontstellende en provocatieve – Levende Woord van Christus.

En pas na een proces die letterlijk een wedergeboorte is, zal de geest in staat zijn om naast Christus te staan en te zeggen: “De prins van deze wereld vindt niets bij mij.” Op dat moment heeft je geest het bruiloftskleed aangedaan en kan als bruid van Christus het koninkrijk betreden. Omdat de antichrist een bewustzijnsstaat is die wordt gebaseerd op gescheidenheid, is Christus ook een bewustzijnsstaat, maar die wordt gebaseerd op eenheid.

Laat het dus duidelijk zijn dat de bedoeling van dit boek is dat je echt de keuze krijgt tussen de ene waarheid van Christus en de vele onwaarheden die – subtiel en slim – door de dualiteit van de geest van de antichrist zijn verzonnen. Dit zal worden gedaan door het blootleggen van de dualistische ‘waarheden’ van de antichrist en je daarna de waarheid van Christus te vertellen die jou een aantal belangrijke keuzes geeft.

Het is niet de bedoeling van dit boek om je zo ver te krijgen dat je een bepaalde keuze maakt omdat dit boek wordt gegeven met onvoorwaardelijk respect voor je vrije wil. Maar pas als je het verschil begrijpt tussen de dualistische ‘waarheid’ van de antichrist en het ondeelbare Woord van Christus, krijg je die keuze.

Als ieder gedachtesysteem waarmee je bent opgevoed door de geest van de antichrist werd gevormd, hoe kun je dan echt de vrijheid hebben om te kiezen? Dit boek wil je dus een referentiekader geven en daarna de keuze aan jou overlaten. Degenen die één met Christus zijn, zullen je nooit proberen tot iets te dwingen. In tegenstelling daarmee zullen degenen die niet één zijn met Christus, jou niet alleen tot iets willen dwingen, maar zelfs een dwangmatige behoefte hebben om je tot iets te dwingen – omdat jou niet-acceptatie van hun ‘waarheid’ een bedreiging vormt voor het gevoel dat zij hun eigen geest beheersen.

***

Laat het duidelijk zijn dat dit boek je niet iets vertelt wat je nog niet weet. De waarheid is dat de ondeelbare waarheid van Christus diep in jouw wezen verankerd zit, ook al ben je opgegroeid in een wereld waarin elk gedachtesysteem wordt gedomineerd door de relativiteit van de antichrist. Waarom pakte je dit boek op en blijf je er tot nu toe in te lezen? Omdat je bewuste gedachten een connectie heeft met het Woord dat in de diepste uithoeken van je hart verankerd zit, het woord dat in jouw innerlijke delen staat geschreven.

Daarom weet je dat er iets twijfelachtig is – of in ieder geval dat er iets ontbreekt – aan het christendom in de vorm die je tot dusver hebt gezien. Als je die innerlijke kennis niet had gehad – die de redenering van het verstand ontstijgt – dan zou je dit boek hebben verworpen net als de mensen die de innerlijke connectie hebben genegeerd. Daardoor moet het je wel duidelijk zijn dat er verschil bestaat tussen innerlijk weten – de intuïtieve, sferische kennis van het hart – en uiterlijke kennis – die wordt gebaseerd op het analytische, lineaire verstand.

***

Er is een oud spreekwoord dat je misschien kunt onthouden: Wanneer de student eraan toe is, verschijnt de leraar. Het feit dat je dit leest, betekent dat jij eraan toe bent – op het diepere niveau van je hart. Het is echter ook heel goed mogelijk dat je door een moeilijke periode heen moet waarin je moet kiezen tussen de innerlijke kennis in je hart en de uiterlijke kennis van je verstand.

Het is heel goed mogelijk – in feite hoogstwaarschijnlijk – dat je opvoeding veel relatieve concepten in je geest heeft geprogrammeerd waardoor je ogenblikkelijk geneigd bent om de waarheid in dit boek te verwerpen – misschien wel zonder te verwijzen naar een uitspraak in het boek over de vermogens van je hart. Als jij jezelf de keuze geeft tussen Christus en de antichrist, dan moet jij je ervan bewust zijn dat je die neiging bezit en de op angst gebaseerde verleiding weerstaat om die te verwerpen zonder je hart om leiding te vragen.

Alleen je hart kan de waarheid van Christus herkennen, terwijl je verstand zal zeggen dat je er voor of tegen moet zijn – en in beide gevallen mis je het punt waar het om gaat. Hoe weet je hart iets? Het weet iets omdat dat de resonantie voelt tussen het uiterlijke Woord van Christus en het innerlijke woord – de Logos – dat in je hart verankerd zit. Alleen die resonantie stelt je in staat om te begrijpen dat je de Levende Christus bent tegengekomen in een nederige vermomming. Alleen die resonantie geeft je het onderscheid om het innerlijke Woord te herkennen zonder dat je om de tuin geleid wordt en de uiterlijke vorm afwijst – omdat die niet overeenkomt met de beelden die in je hoofd zitten geprogrammeerd door de geest van de antichrist.

Luister daarom naar het zachte stemmetje in jou en leer om de twee stemmen van de relativiteit te onderscheiden: de luide, luidruchtige stem die je angst aanwakkert en de subtiele, overtuigende stem die je hoogmoed aanwakkert. Ze zullen allebei beweren dat ze jou naar het koninkrijk kunnen brengen, maar geen van beide kunnen hun belofte nakomen.

In tegenstelling daarmee zal de stem van Christus niet beweren dat die jou naar het koninkrijk kan brengen. Die zal je de waarheid geven die je – als je die internaliseert – kan helpen om je te wekken uit de onechtheid die gescheidenheid is – waardoor jij je realiseert dat je het koninkrijk nooit hebt verlaten. Je was er alleen in gedachten van gescheiden en daarom moet de sluier van gescheidenheid – de sluier die het Heilige der Heilige van jouw Wezen bedekt – in je eigen geest vernietigen. Dit gebeurt wanneer het zelf dat aan het kruis van illusies hangt, sterft en het ware zelf weer opstaat en de waarheid weet over wie hij is en wie hij al die tijd is geweest.

Dit boek biedt je het leven aan door de misvattingen van de christelijke doctrines en dogma’s bloot te leggen en ze te vergelijken met de waarheid van Christus. Dit zal leiden tot een aantal lévenskeuzes en alleen als je voor het leven van Christus kiest en niet voor de dood van de dualiteit, zul je verder kunnen lezen. Kíés dus voor het léven opdat je echt begrijpt wat Jezus bedoelde toen hij zei:

Ik ben gekomen om je het leven te geven, en overvloed. (Johannes 10:10)

Hij had het niet alleen over iets wat menselijke wezens meestal het leven noemen. Een verdere uitleg volgt later.

Je staat nu voor je eerste lévenskeuze: Als het christendom zo vervormd is dat het een vermomde vorm van satanisme is, zou je dat dan willen weten?

Als het antwoord ‘nee’ is, dan kun je beter ophouden met lezen, want dan wordt het moeilijk om dit boek verder te lezen en het niet te weten te komen. Als er echter een opening in je wezen is voor een onaangename waarheid, lees dan verder en luister met je hart. Dat zal daadwerkelijk in je branden en je onthullen dat je de Levende Christus tussen de regels door bent tegengekomen.