Geascendeerde meester Master MORE, 22 september 2023 Almaty, Kazachstan

IK BEN geascendeerde meester Master MORE en ik ben nu al meer dan voordat ik aan dit dictaat begon. Waarom ben ik meer? Omdat ik dit dictaat begon te geven. Zo werkt de Rivier van Leven. Wanneer je de open deur durft te zijn voor de Rivier van Leven om zich in het fysieke octaaf uit te drukken, dan word je meer. Wanneer je geascendeerd bent, weet je dat jij bij alles wat je doet, meer wordt. Je hebt niet de angst, de zorg, dat je misschien een fout maakt, dat je misschien iets doet wat niet goed is of dat het niet goed genoeg is. Je staat jezelf gewoon toe om in de stroom te zijn, en dan ervaar je dat je meer wordt, wat die stroom ook is.

De standaard van perfectie op aarde
Ik wil het met jullie hebben over een onderwerp dat verband houdt met een andere factor op aarde die je ervan weerhoudt om je over te geven aan de stroom van de Rivier van Leven. Als je iets weet over de geschiedenis van de bewegingen van geascendeerde meesters, denk je misschien dat het vreemd is dat ik over dit onderwerp spreek, omdat ik in een eerdere organisatie van geascendeerde meesters werd gezien als een zeer strenge meester, een zeer strenge straffer, iemand die veel van zijn chela’s eist en dit heeft er in feite voor gezorgd dat veel chela’s, geïncarneerde chela’s, in een toestand terecht zijn gekomen die hen hindert, verhindert om met de Rivier van Leven mee te stromen. En wat voor toestand is dat? Dat jij jezelf veel te serieus neemt, dat je het leven veel te serieus opvat, dat je het spirituele pad te serieus opvat. Waar komt dit psychische probleem vandaan? Want het is natuurlijk een psychisch probleem, zoals jullie, degenen onder jullie die openstaan voor deze dispensatie wel weten. Dat komt natuurlijk van de gevallen wezens. En wat hebben ze gedaan? Welnu, zoals we al eerder hebben gezegd, hebben ze een gedachtematrix gevormd; dat er een standaard is waaraan alles moet worden afgemeten. Alles moet worden vergeleken met die standaard en je moet beoordelen of het goed is volgens die standaard. Is het goed of slecht? Is het hoger of lager? Is het goed genoeg volgens die standaard? En natuurlijk is de allerhoogste polariteit, één polariteit van de standaard, perfectie. En vergeleken met perfectie is niets ooit goed genoeg.

Dit kan sommige mensen verrassen en die zullen zeggen: “Maar de ascensie is natuurlijk het proces om een vervolmaakt wezen te worden, dus wanneer je geascendeerd bent, moet je perfect zijn en moet alles wat je doet, perfect zijn.” Maar dit is een totaal misverstand. Nogmaals: je kijkt naar het geascendeerde rijk vanuit de niet-geascendeerde sfeer vanaf een zeer dichte planeet. Je kijkt naar de omstandigheden op aarde en je projecteert hoe die zouden moeten zijn in het spirituele rijk, op grond van wat je ziet in het niet-geascendeerde rijk. Je projecteert de standaard van perfectie op de geascendeerde meesters, maar wij worden niet beïnvloed door deze standaard van perfectie. Waarom? Omdat je om te kunnen ascenderen die standaard moet transcenderen, met perfectie aan de ene kant en mislukking aan de andere kant van de schaal. Wat was volgens Jezus tweeduizend jaar geleden de vereiste om het koninkrijk binnen te gaan? Tenzij je wordt als een klein kind, zul jij op geen enkele wijze het koninkrijk binnengaan.

Als een kind worden
Wat doet het kind? Hij speelt met het leven. Hij stroomt met het leven mee. Hij stroomt met de Rivier van Leven mee, tenminste zolang het kind enige onschuld heeft. Natuurlijk kan een kind gebukt gaan onder trauma’s uit vorige levens en daardoor niet mee stromen met de Rivier van Leven, maar een gezond kind zal met de Rivier van Leven mee stromen, zal een periode een kindertijd hebben waarin hij de onschuld zelve is. Hij bruist. Hij gaat vrolijk mee met alle situaties in het leven. En naarmate het kind ouder wordt, vooral als hij naar school gaat waardoor alles plotseling heel serieus wordt, verliest het kind geleidelijk zijn onschuld.

In veel samenlevingen, in feite in alle samenlevingen, worden de volwassenen die naar de kleine kinderen kijken vrolijk van de onschuld en vreugde van de kinderen, maar wanneer de kinderen een bepaalde leeftijd bereiken, hebben diezelfde volwassenen een mechanisme in hun hoofd dat zegt: “Nu ben je geen kind meer. Nu moet jij je op een bepaalde manier gaan gedragen, op de manier die wij van jou verwachten, die de maatschappij van jou verwacht. Nu mag je niet meer dat bruisende kind zijn, maar moet je het leven serieus gaan nemen.” Is dit geen cognitieve dissonantie? En dan projecteren de volwassenen niet alleen op de kinderen dat ze aan deze standaard moeten voldoen, ze projecteren die natuurlijk ook op zichzelf. Wanneer diezelfde volwassenen van het spirituele pad horen en dat jij je bewustzijn kunt verhogen en je kunt kwalificeren voor je ascensie, projecteren zij het beeld op het spirituele pad dat je serieus moet worden, dat je aan een bepaalde standaard moet voldoen.

Leven volgens de standaard van perfectie
Wat is het resultaat hiervan? Dat alle mensen die geïncarneerd zijn op aarde, een heel sterk persoonlijk zelf hebben opgebouwd dat natuurlijk verbonden is met een heel sterk collectief zelf, en dat wat je ook doet, wat er ook gebeurt, dat zelf moet vergelijken met die standaard. Wat de standaard ook is in jouw specifieke cultuur, hij berust vaak op een bepaalde religie. Zie eens dat katholieken zich in de middeleeuwen nauwelijks konden bewegen. Alles moest volgens de leerstellingen gebeuren en voldoen aan de eisen van de kerk, anders kon je voor de inquisitie worden gesleept en gemarteld. Kijk eens naar moslimlanden van tegenwoordig. Is het echt normaal dat een vrouw die haar hoofddoek wat losser draagt, door de politie wordt gearresteerd en zo wordt geslagen dat ze sterft? Is dit echt normaal? Denk je echt dat God dit wil, want ik kan je uit persoonlijke ervaring verzekeren dat God dit niet wil. Dit is niet de wil van God, met wie ik wel wat persoonlijke ervaring heb, aangezien ik de Chohan van de Eerste Straal van de Wil van God ben.

Wanneer je het spirituele pad vindt, is het in het begin onvermijdelijk dat je een zelf hebt waarmee je bent opgegroeid in je cultuur en dat je zelfs gedurende veel levens hebt gecreëerd en versterkt. Dan vind je een lering van een geascendeerde meester. En wat doen de meeste mensen dan? Ze projecteren elk beeld dat ze van God hebben, op de geascendeerde meesters en denken dat wij net zoals het boze en veroordelende wezen in de lucht zijn. En veel van de chela’s in voorgaande dispensaties hebben op die manier naar El Morya gekeken, zoals ik destijds werd genoemd: El Morya is een strenge straffer die gehoorzaamheid aan de wil van God eist. En als je gehoorzaam bent aan de wil van God, lijkt het alsof je in een dwangbuis zit. Je moet heel serieus zijn en altijd aan die standaard te voldoen, anders gaat El Morya met een opgestoken vinger bij je staan, en dat wil je niet.

Heel veel studenten projecteerden het beeld van de boze God op mij, waardoor ik uiteindelijk op een punt kwam waarop ik besloot dat ik iets moest doen om dat beeld te vernietigen, omdat het mensen tegenhield. Dat is de reden dat ik mijn naam heb veranderd in Master MORE, en daardoor heb ik kunnen voorkomen dat veel van de chela’s met die instelling bij deze dispensatie komen, waar degenen onder jullie die in deze dispensatie zijn, dankbaar voor kunnen zijn, omdat ik je kan verzekeren dat het heel moeilijk is om met mensen die zo denken om te gaan, vooral met de nieuwe leringen die jullie in deze dispensatie krijgen. Ik ben niet de boze god in de lucht. Hoe zou een geascendeerde meester boos kunnen zijn? Hoe kan een geascendeerde meester veroordelend zijn? Waarom zou een geascendeerde meester jou vergelijken met de standaard die de gevallen wezens hebben gecreëerd? Waarom zou een geascendeerde meester willen dat jij aan die standaard voldoet?

De vreugde van de ascensie en het geascendeerde rijk
Wat gebeurt er als je ascendeert? Je transcendeert de denkwijze van de aarde, en daardoor word je niet belast met die standaard en neem je jezelf niet al te serieus, je neemt het leven niet zo serieus, en wat voel je dan?

Denk eens aan jezelf, stel je voor: je bewandelt het pad al heel lang. Het kan zijn dat het einde van de natuurlijke levensduur van je lichaam nadert. Je hebt het honderdvierenveertigste bewustzijnsniveau bereikt. Je staat daar bij de deur die naar het geascendeerde rijk leidt en voordat je erdoorheen kunt lopen, moet je nog een laatste lange blik op de aarde werpen en kijken of er iets is wat je daar naartoe trekt. We nemen aan dat niets jou terug trekt, maar nu vraag ik je alleen maar om na te gaan of je, terwijl je dit lange spirituele pad van het achtenveertigste naar het honderdvierenveertigste bewustzijnsniveau bewandelt, een bepaalde houding, een bepaalde benadering, een bepaalde kijk had op het spirituele pad en jezelf als student of chela die dat pad bewandelt. Nogmaals, ik probeer geen fouten te vinden of je iets kwalijk te nemen, ik vraag je alleen om te kijken, op grond van hoe jij jezelf tegenwoordig ziet, hoe je het pad ziet, hoe jij jezelf dat pad ziet bewandelen.

Ik vraag je alleen maar om je te realiseren dat je de houding kunt hebben die je op dit moment hebt ten aanzien van het pad en dat je die met je mee kunt nemen naar het honderdvierenveertigste niveau, maar wanneer je daar dan staat en ziet dat niets jou terug naar de aarde trekt, draai jij je ineens om en loop je door die deur, en als je door die deur bent, is het alsof er een hele wereld voor je opengaat. Het lijkt alsof je voordien door een smalle tunnel liep en nu in de felle zon terechtkomt. Het beeld dat jij van jezelf en het pad had, smelt weg in die felle zon, en wat voel je? Je voelt vreugde, opborrelende vreugde. Je kunt er niets aan doen. Je denkt misschien, en veel studenten uit voorgaande dispensaties denken natuurlijk dat het een heel gedenkwaardige, sombere, serieuze gebeurtenis is, wanneer je door die deur loopt en misschien denk je wel dat er engelen op trompetten spelen en dat een hele reeks geascendeerde meesters jou verwelkomen. En je zou kunnen denken dat er een episch belangrijke ceremonie plaatsvindt, maar in werkelijkheid zijn er, wanneer een wezen door die deur loopt, inderdaad een hele reeks geascendeerde meesters die met dat wezen hebben samengewerkt om dat wezen in het geascendeerde rijk te verwelkomen, maar wanneer het wezen door de deur loopt en het geascendeerde rijk voor de eerste keer ervaart, kun je jezelf er niet van weerhouden om te lachen.

Eerst zie je dat iemand verrast is. Er is een verbaasde blik, dan gaan de ogen wijd open, en dan komt die grote glimlach en borrelt er gelach op, en je zou kunnen denken dat wij, de geascendeerde meesters, daar gewoon blijven staan wachten tot iemand ophoudt te lachen, maar waarom zouden we dat doen? We delen in de vreugde van iemand, dus wij lachen ook, en we blijven lachen totdat iemand de vreugde van het geascendeerde rijk heeft geaccepteerd, omdat veel mensen daar zelfs nog nooit over hadden nagedacht voordat ze ascendeerden, omdat ze zo’n ernstige manier van denken bij zich droegen. Nogmaals, ik neem je op geen enkele manier iets kwalijk, in welke vorm dan ook. Je bevindt je op een heel moeilijke planeet. Het bewandelen van het spirituele pad is niet gemakkelijk en elke houding, elke aanpak, die jij nodig hebt die je op dat steile pad brengt, is volkomen acceptabel. Ik zeg alleen dat jij, als jij jezelf en het leven al te serieus opvat, het de zelven moeilijker maakt om met de Rivier van Leven mee te stromen, want wat is er nodig om met de Rivier van Leven mee te stromen? Hoe kun je mee stromen, tenzij je net als een klein kind wordt?

Je zou, als je dat zou willen, eens kunnen kijken naar jouw benadering van het spirituele pad, hoe serieus jij het pad neemt, en je kunt op zijn minst overwegen dat het inderdaad mogelijk is om je aanpak te veranderen, die omslag te maken, de schakelaar in je gedachten om te zetten waardoor jij je afstemt op die vreugde. Niet beslist de vreugde van het geascendeerde rijk, maar de vreugde van de Rivier van Leven, want de Rivier van Leven kent ook vreugde. Je zou kunnen zeggen dat vreugde de motor is van de Rivier van Leven.

De vreugde om jezelf te transcenderen
Wat hebben de gevallen wezens gedaan toen ze deze standaard hebben opgelegd? Ze hebben een heel vreemde opvatting gevormd, namelijk dat verlossing iets is wat je wordt opgedrongen. De boze god in de lucht heeft een heel strenge wet gemaakt en als jij je niet aan die wet houdt, ga je naar de hel, of op zijn minst het vagevuur, wat dat ook is. Om die zeer onaangename toestand te vermijden moet je ernaar streven om in de hemel te komen. Wat doet dat met je? Wil je naar de hemel? Geven ze je gevoel dat het wenselijk is dat je naar de hemel gaat? Wat zeggen sommige reguliere religies dat je in de hemel doet? Zit jij daar op een roze wolk en speel je tot in de eeuwigheid harp? Klinkt dat aantrekkelijk? Mij zeker niet, toen ik geïncarneerd was. Het lijkt bijna alsof je gedwongen wordt naar de hemel te gaan om te voorkomen dat je in een heel erge situatie in de hel komt. Maar je wordt gedwongen. Hoe blij ben je als je tot iets gedwongen wordt? Hoe kunnen blijdschap en dwang naast elkaar bestaan? Kijk naar een kind. Hij kan onschuldig aan het spelen zijn, maar wanneer je probeert het kind te dwingen iets te doen verdwijnt die vreugde.

De realiteit is dat wat de Rivier van Leven drijft, wat zelftranscendentie drijft, is dat jij meer vreugde voelt wanneer je van de ene staat van zelf naar de andere transcendeert, tenminste zodra je een bepaald niveau transcendeert. Je zou kunnen zeggen dat je, wanneer je in het dualiteitsbewustzijn onder het achtenveertigste niveau zit, het misschien niet als vreugde voelt als je een bepaald zelf transcendeert, maar je voelt het in ieder geval als een soort vrijheid, een soort verbetering. Maar er komt een punt waarop je een bepaald niveau hebt bereikt, zeker als je voorbij het zesennegentigste niveau bent, waarop je de overstap kunt maken, beseft dat je een bepaalde vreugde voelt elke keer dat je een gescheiden zelf loslaat en naar het volgende niveau van het pad stijgt. En dan kun je de omslag maken en beseffen dat je niet gedwongen bent het spirituele pad te bewandelen. Je wordt door de Rivier van Leven omhooggetrokken omdat je meer vreugde voelt wanneer je omhooggaat.

Discipline: vastberadenheid, geen dwang
Als je terugkijkt op veel van deze studenten die mij als de strenge straffer beschouwden, dan zou je zien dat ze in gedachten het gevoel hadden dat ik hen dwong het pad te bewandelen. Ik dwong ze om zo gedisciplineerd te zijn. Ik dwong hen om drie en een half uur per dag decreten op te zeggen en naar vier diensten per week te gaan, waarin ze vier uur lang decreten opzeiden. Ze voelden zich daartoe gedwongen, maar ze gaven nooit echt toe dat ze zich gedwongen of tegengehouden voelden, en zich afvroegen: “Waarom voel ik me gedwongen? Waar komt die dwang vandaan? Komt die van El Morya, of ergens anders vandaan?” En als je de vraag niet stelt, kun je natuurlijk niet ontdekken waar die dwang vandaan komt. En zoals ik al zei, komt die van de gevallen wezens, maar dat is niet echt heel relevant voor jou, want voor jou is relevant dat je gaat begrijpen dat er een element van dwang in jou zit, omdat jouw persoonlijke gescheiden zelf je dwingt het pad te bewandelen.

Sommige studenten die El Morya als straffer bekeken, zouden zeggen: “Maar hoe zit het met discipline? Vereist het geen discipline om het pad te bewandelen? Moet je niet gedisciplineerd zijn om elke dag decreten op te kunnen zeggen en vooruitgang te boeken?” Zoals andere meesters al hebben gezegd, onttrek jij je aan het collectieve bewustzijn, als je van het achtenveertigste naar het zesennegentigste niveau loopt. Dit vereist een bepaalde inspanning, een bepaalde toewijding, een bepaalde discipline, want als je jezelf toestaat om je eerst te verheffen en daarna naar beneden getrokken te worden door het massabewustzijn, weer jezelf verheft en daarna opnieuw naar beneden getrokken wordt, dan ga je heen en weer in plaats van gestage opwaartse vooruitgang te boeken. Ja, er is een bepaalde discipline vereist, maar is discipline wel in strijd met vreugde?

Veel mensen zouden ja zeggen, maar ik zou zeggen: “Wie zegt dat? Waar komt dat vandaan?” Dwang is het tegenovergestelde van vreugde, maar is discipline wel hetzelfde als dwang? Of is het gewoon vastberadenheid, omdat je een beslissing neemt die niet berust op dwang, maar op de erkenning dat je meer vreugde voelt wanneer jij je bevrijdt uit de lagere staten van bewustzijn? Het is waar dat veel voormalige studenten de beslissing hebben genomen om gedisciplineerd te zijn en dat zij zich daartoe gedwongen voelden. Ze deden dit vanwege een manier van denken die berust op dwang, maar was dat wel de enige manier om gedisciplineerd te zijn? Was dat de enige manier om die beslissing te nemen? Natuurlijk niet. Dit kun je gaan begrijpen en als je de lering over de gescheiden zelven hebt, kun je zoeken naar dit element van dwang in jouw wezen dat voor ieder van jullie anders is en dan kun je tot het besef komen dat dit een gescheiden zelf is. En je kunt dat herleiden tot een collectief gescheiden zelf dat de gevallen wezens in het leven hebben geroepen. En waarom hebben ze dat gedaan? Om voor jou te laten ontsporen op het pad.

Na het zesennegentigste niveau en de manier van denken die op dwang berust
Nu zouden we kunnen zeggen dat er van het achtenveertigste tot het zesennegentigste niveau toewijding en discipline nodig is om dat pad op de snelst mogelijke manier te bewandelen. Maar als je boven het zesennegentigste niveau komt, heb je eigenlijk geen discipline en toewijding meer nodig, omdat jij je gedachten niet meer hoeft te disciplineren. Je moet een andere fase in waarin jij je realiseert dat je alle zelven die berusten op deze op dwang gebaseerde manier van denken, moet overwinnen.

Denk er nog eens over de standaard die door de gevallen wezens is opgelegd. Wat doet die standaard? Laten we als extreem voorbeeld eens stellen dat je om in de hemel te komen aan alle regels van de moslimreligie moet voldoen. Bij de strengst mogelijke interpretatie van de Koran moet je aan allemaal regels voldoen. En als je dat niet doet, zul je heel lang in de hel lijden. Voel jij je dan niet gedwongen om je aan die regels te houden? Verdrijft dit niet de vreugde uit het leven van veel mensen die je in veel moslimlanden ziet? Je ziet het ook bij veel andere religies, omdat de mensen die zogenaamd de meest toegewijde aanhangers van hun religie zijn, de minste vreugde kennen. Ze nemen zichzelf en het leven heel erg serieus.

Wanneer je na het zesennegentigste niveau komt, besef je dat heel veel zelven berusten op dwang. Je probeert je een weg naar de hemel te banen. De gedachtegang hierachter is eigenlijk: “Ik kan God dwingen om mij in de hemel toe te laten, want als ik alle regels van God naleef die hij in deze religie heeft gesteld, dan wordt God gedwongen mij binnen te laten wanneer ik me tot op de letter aan alles voldoe.” Miljoenen, eigenlijk miljarden, mensen op aarde zijn zo gaan denken; dat je een bepaalde religie aanhangt, ijverig probeert je daaraan te houden, en die toen ze excarneerden, ontdekten dat de deur naar de hemel gesloten was. Ze konden er niet in. Sommige mensen hebben dit in meerdere levens ervaren en bij hun volgende incarnatie, geloven ze geen enkele religie, verwerpen alle religies en worden atheïst of agnosticus. Anderen houden zich nog ijveriger, nog serieuzer, aan de regels.

Ze kunnen dit blijven opbouwen wanneer je, zoals we hebben gezegd dwang gebruikt, en er een punt komt waarop je zoveel weerstand tegen jezelf hebt gevormd dat je er niet meer tegen kunt. De volgende keer dat ze weer incarneren, zijn helaas veel levensstromen heel erg in de war. Ze weten niet meer wat ze moeten doen. Ze kunnen zich niet echt aansluiten bij een van de traditionele religies, maar ze weten niet wat er nog meer is. Ze komen in een land van geen-God, waarin ze niet alleen een religie verwerpen, maar ook het spirituele pad niet accepteren, en ze kunnen meerdere incarnaties lang zo leven.

Jullie als spirituele mensen, moeten begrijpen dat er een heel sterke impuls op aarde bestaat om het leven, en vooral religie en spiritualiteit, zeer serieus te nemen. Daarom is het bijna onvermijdelijk dat je een aantal zelven in je vier lagere lichamen hebt die berusten op de op dwang gebaseerde manier van denken. Maar als je boven het zesennegentigste niveau komt, moet je het inzicht krijgen dat jij de weg naar de hemel niet kunt forceren. Je kunt jezelf niet dwingen het geascendeerde rijk binnen te gaan. Welke betekenis heeft het dat je jezelf nog steeds probeert te dwingen om dit strenge disciplinaire pad te volgen dat je misschien hebt uitgestippeld en dat goed zou kunnen zijn voor jou beneden het zesennegentigste niveau? Maar nu je dat voorbij bent, het collectieve bewustzijn bent ontstegen, is het niet langer een constructieve benadering wanneer jij jezelf dwingt dit pad te volgen.

Sommigen van jullie hebben ervaren dat jullie dit heel strenge regime om zoveel invocaties of decreten per dag niet konden voortzetten. Eerlijk gezegd hebben veel studenten toen het gevoel gekregen dat, ik, of ze me nu El Morya of Master MORE noemen, als zij er niet aan zouden kunnen voldoen, hen waarschijnlijk zou veroordelen en dat ze zich maar beter voor me konden verbergen omdat ik dan niet meer zou denken dat ze goed genoeg waren als chela.

Gebruik je intuïtie om te zien wat goed voor je is
Maar wat ben ik? Ben ik een strenge straffer die het gedrag van mensen wil hervormen? Of ben ik een geascendeerde meester die het bewustzijn van mensen wil verhogen? Mijn doel voor elke chela is het bewustzijn van iemand te verhogen. Er is een fase waarin discipline de student helpt het bewustzijn te verhogen. Daar ben ik helemaal voor, maar er komt een moment waarop dit niet meer een constructieve benadering is. Wil ik dan dat je iets blijft doen wat je niet helpt groeien? Nee, waarom zou ik? Ik ben een geascendeerde meester. Ik probeer niet te doen wat religies proberen te doen, je gedrag hervormen, om te proberen je aan de standaard te laten voldoen, omdat ik weet dat die je niet in de hemel zal brengen. Wat zal jou in de hemel brengen? Dat je het Christusbewustzijn bereikt. Dat je één wordt met jouw IK BEN Aanwezigheid.

Wat gebeurt er als je meer intuïtieve ervaringen begint te krijgen van je IK BEN Aanwezigheid, van geascendeerde meesters, van het spirituele rijk? Je voelt meer vreugde en die vreugde trekt je op, maar als je vasthoudt aan de manier van denken die op dwang berust en denkt dat je al die decreten en invocaties moet blijven opzeggen op de manier waarop je dat voorheen deed, kun je die vreugde niet voelen, kun jij jezelf niet toestaan om die vreugde te voelen, omdat een gescheiden zelf misschien zegt dat als jij je vrolijk voelt, dat waarschijnlijk komt doordat je als chela niet ijverig genoeg bent. Je bent niet streng genoeg en dan komt El Morya met zijn vinger omhoog bij jou staan wanneer jij je blij voelt. “Pas op, neem jezelf serieus”, denken ze dat ik zeg, maar zo denk ik niet. Ik wil gewoon dat iedereen groeit in het hoogst mogelijke tempo waarin hij maar kan groeien. Ik ben niet van mening dat iedereen in hetzelfde tempo moet groeien. Ik kijk naar iedereen afzonderlijk en zeg: “Hoe kan ik je helpen groeien?” Ik wil niet dat elke chela hetzelfde doet. Dit is niet mijn benadering en het is niet de benadering van een geascendeerde meester. Wanneer je een organisatie hebt die duizenden leden heeft, tenminste in de dispensatie tijdens het Vissentijdperk, moet je vanzelfsprekend een aantal richtlijnen geven, maar toch heb ik nooit gewild dat iedereen zich blindelings aan die richtlijnen houdt. Ik wilde dat ze zich individueel afstemden, hun intuïtie gebruikten om te zien wat goed voor hen was.

Als je echt die omslag wilt maken en met de Rivier van Leven gaan mee stromen, moet je over deze dingen nadenken, alles wat wij zeggen. Ik zeg niet dat je elk dictaat dat we op deze conferentie geven, moet opvolgen en alles moet overdenken wat elke meester heeft gezegd. Je luistert, je leest, en dan voel je: ‘O, die meester zei iets wat belangrijk voor mij is.’ Dan gebruik je dat, je denkt daarover na, je probeert te zien wat je kunt doen om over te schakelen, je probeert te zien of je een gescheiden zelf kunt identificeren en laten sterven, en daarna kun je verder gaan met het volgende wat je aanspreekt; wat tegen jou spreekt. Raak niet in paniek dat je alles wat er gezegd wordt in één keer moet opvolgen. Het pad is een proces, het kost tijd. Je kunt je zelfgevoel niet onmiddellijk veranderen. Niemand van ons is daar ooit in geslaagd.

De natuurlijke stroom van vreugde
Het kost altijd tijd om het pad te bewandelen en je zelfgevoel geleidelijk stap voor stap te veranderen. Verschillende niveaus van het pad vereisen mogelijk een andere motivatie, maar denk er heel zorgvuldig over na: hoe hoger je op het pad komt, hoe minder dwang en hoe meer vreugde er is. Denk hierover na, wees bereid naar de elementen van dwang te zoeken en wees bereid de stroom van vreugde te accepteren en te omarmen, want als je die dwang overwint, zul je de vreugde voelen want dat is de natuurlijke stroom van de Rivier van Leven. Je kunt die vreugde niet forceren, of liever, je kunt jezelf dwingen om het uit je hoofd te zetten, door de op dwang gebaseerde benadering van het pad te volgen. Je zou in theorie deze leringen kunnen horen en dan zeggen: “Ik wil in de Rivier van Leven zijn. Wat moet ik doen om een streng regime op te zetten dat mij in de Rivier van Leven brengt?” Maar dit is niet mogelijk. Je kunt jezelf dwingen om niet uit de Rivier van Leven te gaan en dan vanzelf in de Rivier van Leven te komen. De Rivier van Leven zal door je heen stromen als je hem een opening geeft in plaats van de opening met geweld te sluiten. Je kunt vreugde niet forceren. Je hoeft vreugde niet te forceren. Die stroomt op natuurlijke wijze. Je hoeft alleen maar je geest ervoor open te stellen. Je geest sluit zich af voor dwang, de op dwang gebaseerde denkwijze, die helemaal terugleidt naar de gevallen wezens en die standaard, en daarna projecteert dat dit niet alleen de standaard is, nee, het is Gods standaard, het is de absolute standaard en alleen wanneer jij je aan deze standaard houdt, kom je in Gods koninkrijk. Welnu, wil je echt hetzelfde koninkrijk binnengaan als de gevallen wezens? Ik denk het niet. Benader het pad niet met de denkwijze van de gevallen wezens.

Door de schijn heen kijken
Natuurlijk vind je de denkwijze van de gevallen wezens terug in elke religie op aarde, zelfs in veel spirituele leringen. Zelfs in eerdere dispensaties van geascendeerde meesters omdat de organisatie erg beïnvloed werd door deze op dwang gebaseerde manier van denken waarvan ze allemaal zouden hebben gezegd dat deze rechtstreeks van El Morya kwam. Maar was dat wel zo? Echt? Kwam het echt van mij of van het beeld dat ze op mij hadden geprojecteerd? Ja, ik geef openlijk toe dat je, als je enkele van deze oude dictaten zou bestuderen die ik gaf, zou kunnen zeggen: “Hij klinkt toch wel behoorlijk streng.” Ik ben het ermee eens dat dit zo was, maar daar zijn redenen voor. In de eerste plaats dat die werd gegeven in de laatste organisatie die we in het Vissentijdperk konden sponsoren en daarom was het noodzakelijk om bepaalde dingen te openbaren die mensen in het ideale geval in het Vissentijdperk hadden moeten overwinnen. Het was onze hoop dat we de mensen die openstonden voor de leringen van geascendeerde meesters, konden helpen om te slagen voor de initiaties waar de mensheid als geheel tijdens het Vissentijdperk niet voor was geslaagd, omdat dit het daarna voor anderen gemakkelijker zou maken om voor die initiaties te slagen. Sommigen zijn inderdaad geslaagd voor de initiaties, maar ook veel mensen niet. Dit is onvermijdelijk. Het heeft te maken met een oud gezegde van mij dat ik destijds had, namelijk dat de klappen vallen waar ze vallen, want je kunt alleen een lering geven, je kunt niet garanderen wat de mensen met die lering doen.

Je moet begrijpen dat een van de fundamentele dynamieken die er op aarde zijn, is, zoals we hebben gezegd, dat er op aarde plausibele ontkenning en plausibele aannemelijkheid bestaat. Dit betekent dat je in gedachten de schijn, een matrix, een façade, een beeld kunt wekken en in gedachten een gevoel van realiteit op dat beeld projecteren. Dit hebben de gevallen wezens door de eeuwen heen gedaan sinds ze hier zijn gekomen. Dit doet de mensheid als geheel al lange tijd nadat ze door de gevallen wezens in de dualiteit werd getrokken. Wat heeft Jezus gedaan toen hij tweeduizend jaar geleden kwam? Hij kwam die mentaliteit uitdagen, namelijk dat je een bepaalde schijn kunt wekken en dat die je in het koninkrijk zal brengen. Hij zei veel dingen die versluierd waren en die mensen zouden kunnen helpen begrijpen dat alleen de transformatie van bewustzijn je in het koninkrijk brengt.

Dit is de echte initiatie die in het Vissentijdperk moet worden ondergaan, opdat je begrijpt dat heel veel van wat in de religies, de politieke filosofieën, de wetenschap, het materialisme, slechts schijn is; het is een beeld dat in gedachten is geschapen. Daarna projecteren de mensen daar een gevoel van realiteit op, maar hoe ver ze daarin ook gaan, het heeft geen invloed op de manier waarop de geascendeerde meesters ernaar kijken, omdat we zien dat dit beeld niet klopt, het is gewoon een beeld. Zelfs in de vorige dispensatie versterken we bepaalde beelden om mensen te helpen om zover te komen dat ze kunnen begrijpen dat dit slechts een beeld is, en sommige mensen hebben dit wel begrepen, maar andere niet.

Achter de sluier van het mysterie
Maar in deze dispensatie hebben we voor een andere aanpak gekozen. Het is niet onze bedoeling een beeld te versterken. We proberen alle beelden heel direct bloot te leggen, maar we kunnen dit niet allemaal tegelijk doen. Daarom zit er een geleidelijke opbouw in de leringen. Als je terugkijkt naar 2002, dat we in het begin een brug probeerden te slaan naar de oudere dispensaties en daardoor schijnbaar een deel van de manier van denken die er was te bevestigen, maar we hebben die geleidelijk, systematisch, stap voor stap onderzocht, hebben ze steeds openlijker, steeds directer uitgedaagd, niet alleen de valse beelden die door de gevallen wezens zijn gecreëerd, maar ook de beelden in het hoofd van de mensen die afkomstig zijn van gescheiden zelven.

Tegenwoordig zou je kunnen zeggen dat we ons in het Vissentijdperk nog steeds enigszins achter een sluier verborgen hielden. Het was alsof we naar buiten zijn gekomen, openlijk een lering hebben gegeven dat we bestaan als geascendeerde meesters, dat we via een boodschapper kunnen spreken, dat er een pad is, dat er initiaties zijn, maar alles was nog steeds gehuld in een bepaald mysterie, en dit is ook in overeenstemming met de inwijdingen tijdens het Vissentijdperk, omdat zelfs Jezus tweeduizend jaar geleden geen directe lering kon geven, net als de Boeddha vijfentwintighonderd jaar geleden geen volledig directe lering kon geven. Pas toen het collectieve bewustzijn werd verhoogd, gedeeltelijk teweeggebracht door wetenschappelijke denkwijzen gesponsord door Saint Germain, waardoor genoeg mensen op aarde dit hebben getranscendeerd, zouden we het een mythologische manier van denken kunnen noemen en daarom open kunnen staan voor een vorm van spiritualiteit die niet mysterieus is, de mythologie, waarvan we bijna zouden kunnen zeggen dat we hadden blootgelegd dat zij geascendeerde meesters zijn, maar dat er een mist is die hen voor jouw zicht verbergt.

Nu doen we een stap naar voren en zeggen dat het tijd is om van die sluier af te komen, dat het tijd is om heel direct te zijn en de klappen opnieuw te laten vallen, waar ze moeten vallen. Degenen die de directheid niet aankunnen, hebben de oudere leringen nog, zij hebben andere spirituele leringen. Er zit altijd iets voor jou bij. Maar in deze dispensatie spelen we geen spelletjes, we spelen geen verstoppertje. Wij zeggen: “Hier zijn we, dit zijn we, zo zijn we, dit is waar het pad om draait.” Dit zal voor sommigen een teleurstelling zijn vanwege de sluier. Wat deed de sluier namelijk?

Kijk hier eens naar, ga terug en kijk de geschiedenis door. Kijk naar veel verschillende religies. Er bestaat een mysterie rondom God of het spirituele rijk. Het is alsof de mensen kunnen zien dat daarboven wel iets is, maar ze zien slechts een glimp van wat zich achter de sluier bevindt. En wat kunnen de mensen hierdoor doen? Het stelt hen in staat om iets op de hemelwereld te projecteren, iets op geascendeerde meesters te projecteren. Zoals ik begon te zeggen: je kijkt naar de omstandigheden zoals ze op de wereld zijn en je projecteert die op het geascendeerde rijk. Er zijn mensen die deze aanpak nodig hebben en die misschien nog wel tien tot vijftien levens nodig zullen hebben, maar we kennen ook veel mensen die toe zijn aan een directere aanpak en meer een no-nonsense aanpak, zouden we kunnen zeggen. Als je de leringen neemt die we in deze dispensatie hebben gegeven, als je er echt naar kijkt, is er niet veel verborgen, is er niet veel mysterie meer over wie we zijn, wat voor soort wezens we zijn, waar het pad over gaat. Het gaat niet om een of andere heerlijke, mysterieuze initiatie waar je voor slaagt en daarna wordt begroet door de geascendeerde meesters in de hemel tijdens een episch belangrijke ceremonie.

Waar gaat het spirituele pad over, als je de leringen bekijkt die we in deze dispensatie hebben gegeven? Over drie dingen: psychologie, psychologie en wat was de derde? [Het publiek zegt: “Psychologie.”] Juist ja. Degenen onder jullie die daar klaar voor zijn, kunnen sneller vooruitgang boeken, want hoe minder sluier er is, hoe duidelijker jullie het pad kunnen zien en hoe sneller jullie dat pad kunnen bewandelen.

De aanwezigheid van Master MORE voelen
Ik ben heel blij dat ik niet eenvoudig via een menselijke boodschapper tot jullie kan spreken, maar op deze manier met jullie kan omgaan. Probeer je gedachten een beetje te veranderen. Probeer de uiterlijke situatie uit te schakelen van. Het is echt niet belangrijk dat er iemand op een podium zit met een vergezochte, hooggeplaatste titel van boodschapper van de geascendeerde meesters, die een dictaat van Meester MORE opneemt. Dat is niet belangrijk, de boodschapper is niet belangrijk, de boodschap is niet belangrijk, de woorden die worden gezegd, zijn niet belangrijk. Het is wel belangrijk dat er een opening in de sluier is gekomen, zodat ik mijn Aanwezigheid hier op een directere manier kan manifesteren dan normaal in jouw dagelijkse leven; in de drukte van het leven. Maak in gedachten een omslag; kijk verder dan de situatie, de boodschapper en de woorden. Stel je open voor mijn Aanwezigheid.

Wat wil ik eigenlijk bereiken met het geven van een dictaat? Dat je leringen in woorden krijgt? Ik wil in werkelijkheid dat je de zoom van het kleed van de meester aanraakt, zoals er geschreven staat, of liever, dat je mijn Aanwezigheid voelt. Waar ga jij die ervaren? Voel je die wanneer je naar de boodschapper kijkt, wanneer je naar de woorden luistert? Nee, die ga je in jezelf, in je hart, voelen. Niet in je gedachten, niet in je denkende geest, maar in je hart.

Als je na dit dictaat wat muziek afspeelt, sta jezelf dan toe om je op je hart af te stemmen, als je daartoe bereid bent, en als je de Aanwezigheid van Master MORE wilt ervaren, wees dan gewoon neutraal, stel je open en sta jezelf toe te voelen dat een bepaald aspect van de Rivier van Leven die je kent onder de naam Master MORE, door jou heen stroomt. Dat wil ik dat je echt ervaart en dit is niet iets wat je alleen nu kunt ervaren. Je kunt dat elke keer voelen als je naar dit dictaat wilt luisteren, het wilt lezen, mijn decreten wilt opzeggen, je erop af wilt stemmen of gewoon je geest tot zwijgen wilt brengen, in een neutrale stand wilt gaan en je wilt afstemmen op mijn Aanwezigheid.

Hiermee verzegel ik jullie in de vreugde van de Eerste Straal en je erop af laten stemmen, terwijl jij jezelf toestaat met de muziek mee te stromen en je open te stellen voor de aanwezigheid van Master MORE.