Vraag: Mijn vraag gaat over India en haar leider Narendra Modi. Sinds de coronavirussituatie is ontstaan, is mijn grootste zorg de gruwel die het armste deel van de samenleving ervaart. Wat is ervoor nodig om de mensen aan te spreken en zich ervan bewust te worden hoe ze deze mensen kunnen helpen. En ik kan niet zien wat voor soort leider Modi is. Hij komt meer over als een eenmansshow, nogal dictatoriaal, terwijl India een democratie is. De meningen van de mensen zijn erg verdeeld, omdat sommige mensen van hem houden en verafgoden, terwijl anderen hem een bedrieger vinden die doet alsof hij iets goeds doet voor het land. Zouden de meesters een beter perspectief willen delen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, 2020 – Webinar voor de Bevrijding van Vrouwen

Veel landen op de wereld zitten in een tussenfase, en India is daar zeker één van, dus in geen geval als enige. Zij zitten in het proces om de transitie te maken naar een hoger niveau, maar het collectieve bewustzijn zit nog vast in het verleden. Sommige naties kunnen geen leider aantrekken die een hoger niveau heeft. Sommige trekken een leider aan met een hoger niveau en gaan daarna weer achteruit en trekken een andere leider aan met een niveau dat niet zo hoog is en zij schieten heen en weer, omdat er iets is wat de mensen niet kunnen doorbreken.

In meerdere landen zie je hetzelfde patroon terug. De naties hebben duidelijk elitaire neigingen in het verleden gehad. De meeste naties hebben dit en ook al worden die naties democratieën, dan laten ze toch nog niet die elitaire manier van denken los die in het collectieve bewustzijn zit. Ik bedoel dat niet alleen de elite het heeft losgelaten, maar de bevolking ook niet. Wat je in enkele naties ziet, is dat er voor de opkomst van de democratie een heel duidelijke machtselite was, een financieel economische elite, die in bevoorrechte posities zaten.

Je zag dit in India voor de Britten kwamen, in bepaalde mate ook nadat de Britten kwamen, toen de Britten natuurlijk de algemene machtselite werden die India regeerden. Maar nadat India een democratie was geworden, hadden ze deze elitaire geneigdheid los moeten laten. Je ziet dat India dit nog niet heeft gedaan. Er is nog steeds een machtselite. Een economische, financiële elite heeft in India heel veel invloed op de regering, hoewel de regering door de mensen is gekozen. Je ziet in India en diverse andere naties ook dat verbeteringen in de economische situatie, het is alleen dat die verbetering tot dusver heel selectief zijn, zoals je zegt, want er is nog steeds een grote groep mensen in India die beneden de armoedegrens leeft.

Wat er is gebeurd, is dat er nu een groeiend aantal mensen bij wijze van spreken een middenklasse vormt. Ze hebben betere banen, betere levensomstandigheden, ze beginnen te begrijpen dat ze een huis kunnen kopen, een auto kunnen kopen, zij kunnen zich isoleren van de ergste armoede en zij willen dat ook en zij beseffen dat ze de rijkdom en de banen die zij krijgen te danken hebben aan de financiële machtselite die de grote bedrijven en corporaties bezitten.

Die mensen die eigenlijk deel uitmaakten van de gewone bevolking hebben nu een elitaire manier van denken ontwikkeld en zien zichzelf niet meer als een deel van de bevolking. Zij maken onderscheid tussen zichzelf en alle arme mensen en zij beseffen dat zij niet behoren tot de bovenste elite, maar zij denken wel dat zij een deel van die elite kunnen worden, omdat zij die hogere status kunnen krijgen, die grotere rijkdom, en daardoor willen ze dat systeem handhaven. Dit betekent dat hoewel zij zich daar niet van bewust zijn en misschien niet opzettelijk of kwaadaardig beslissen om zo te doen – maar dat ze door vast te houden aan hun levensstijl en het vervullen van hun droom in wezen accepteren dat een groot deel van de bevolking beneden de armoedegrens moet leven.

Wij hebben al heel vaak gezegd dat de soort leider van een land uitbeeldt wat er in het collectieve bewustzijn omgaat en dus heeft India een leider aangetrokken die zich openstelt voor die elitaire neigingen, zich openstelt voor bepaalde duistere krachten en daardoor bijna een dictator is die meer macht heeft om iets te doen. Hij gelooft ook dat de status-quo handhaven met een bepaalde machtselite nodig is en daarom accepteert hij impliciet dat een groot deel van de bevolking in India in armoede zal blijven leven. Dit klopt niet helemaal, maar dat denkt hij en is ook wat veel mensen denken, dat het niet realistisch is dat zij hun lot zouden kunnen verbeteren, dat het langer gaat duren dan hun leven, misschien dat hun kinderen een beter leven krijgen, maar zij denken dat zij het niet meer zullen krijgen. Dit is een uitbeelding van het collectieve bewustzijn.

Helaas is hier geen gemakkelijke oplossing voor. Er moet een verschuiving komen naar meer solidariteit van de bevolking en de middenklasse begint te zeggen: “Maar wacht eens even, waarom zou niet iedereen die comfortabele levensstijl verdienen die wij hebben? Waarom moeten wij accepteren dat wij wel comfortabel kunnen leven, terwijl heel veel mensen in armoede leven? Waarom zouden we dit eigenlijk accepteren?” Dit zie je in de meer geavanceerde moderne democratieën, bijvoorbeeld de Scandinavische landen en Canada, die de solidariteit begrijpen tussen de middenklasse en de lagere klasse, als je over klassen wilt spreken, omdat de mensen zeggen: “Wij willen dat iedereen een fatsoenlijke levensstandaard heeft.” Hetzelfde geldt voor Duitsland en diverse andere landen in Europa. Je ziet dit niet in Amerika en daarom is Amerika ook een van de landen die in die interim-fase zit. Ze kan geen hogere leider aantrekken die Amerika doortastend in de Gouden Eeuw kan brengen en ze dus leiders aantrekt die bepaalde neigingen in de collectieve psyche uitbeelden.