Vraag: De meesters zeggen dat we gescheiden zelven hebben en dat we, wanneer we die zelven kwijtraken, zullen zien hoe het echt zit. Ervaar jij dat persoonlijk?
Antwoord van Kim Michaels. Dit antwoord werd gegeven tijdens de Kazachstanconferentie van 2023.
Dat is niet beslist altijd zo, omdat ik niet beweer dat ik bevrijd ben van gescheiden zelven, omdat we, zoals ik het zie, nog een aantal gescheiden zelven zullen houden, in ieder geval één, totdat we het honderdvierenveertigste niveau bereiken. Ik maak me er niet eens druk over waar ik ben – hoe dicht ik bij het honderdvierenveertigste niveau ben. Zo denk ik niet eens, maar ik kan ook aan mezelf zien dat ik enorm veranderd ben in de tijd dat ik op het spirituele pad ben en vooral sinds ik boodschapper ben geworden en al die leringen van de meesters heb ontvangen.
Ik kan ook begrijpen dat ik in al die jaren dat ik op het spirituele pad ben, vooruitgang heb geboekt, maar nog het meest sinds we de leringen over de gescheiden zelven en het geboortetrauma en avatars hebben ontvangen. Vooral in de afgelopen drie of vier jaar heb ik het gevoel dat ik veel doorbraken heb gehad.
En zoals de meesters zeggen, ben ik ook neutraler geworden. En dat betekent veel dingen. Het betekent bijvoorbeeld dat ik niet al die menselijke meningen meer heb die ik vroeger had. Ik ben vrijer om situaties vanuit een neutraler standpunt te bekijken. Ik zeg niet dat ik altijd neutraal kan blijven, maar vaak wel. Maar het betekent ook dat ik niet een façade ophoud of een bepaalde schijn wil wekken die ik moet verdedigen. Voor mij is dat nog het meest bevrijdend geweest. En ik ben gaan inzien dat dit een van de uitdagingen of dilemma’s op het spirituele pad is, want waarom zijn wij spirituele mensen? Omdat we naar onszelf willen kijken. En terugkijkend op mijn leven kan ik zien dat ik, zelfs toen ik een kind was, altijd al naar mezelf wilde kijken. Wat zou ik kunnen verbeteren? Hoe kan ik veranderen? En dit betekent dat je erg op jezelf gericht bent. Dat is bijna onvermijdelijk. Je raakt erg op jezelf gericht en kijkt altijd: “Had ik dat moeten zeggen? Had ik het beter kunnen doen?” Maar dat leidt er ook gemakkelijk toe dat je een beeld schept van wat het betekent om spiritueel te zijn.
En dan moet je proberen dat beeld waar te maken. En dat betekent dat je altijd een façade maakt of de schijn wekt die je vervolgens moet verdedigen. En als ik terugkijk, zie ik hoe zwaar dit voor mij was. Ik heb een groot deel van mijn beperkte mentale capaciteit besteed aan het nadenken hierover en het beschermen van dit beeld. En dit was vooral een uitdaging voor mij, nadat ik boodschapper ben geworden, omdat ik de achtergrond van de The Summit Lighthouse had, waar ze een heel specifieke kijk hadden op wat het betekent om boodschapper te zijn; je stond ergens heel hoog boven de anderen. Ze was heel erg bijzonder. En eerlijk gezegd verafgoodde ik haar. En ik wist dat ik niet zo’n boodschapper wilde zijn, maar het was wel een uitdaging voor mij omdat het nog steeds de schijn had van wat het betekent om boodschapper te zijn. Ik was me zeer bewust van de verwachtingen die mensen over mij hadden in mijn functie. En natuurlijk ben ik door de jaren heen bepaalde mensen tegengekomen die mij plotseling begonnen uit te dagen en zeiden: “Jij bent geen boodschapper, een boodschapper zou dit niet doen of dat niet zeggen.”
De afgelopen twee, drie jaar is dat gewoon verdwenen. Ik heb een aantal doorbraken gehad waarin ik een aantal gescheiden zelven zag en heb ze gewoon losgelaten. En het resultaat is dat ik mij tegenwoordig veel vrijer voel. Ik heb het gevoel dat ik mezelf kan zijn. Ik maak me er niet zo druk over. En als je daar een voorbeeld van wilt, kijk dan eens naar de YouTube-video’s die ik heb gemaakt, omdat ik die video’s drie of vier jaar geleden niet had kunnen maken, omdat ik dan te veel bezig zou zijn met analyseren: “Had ik dat moeten zeggen? Was dat het juiste? Had ik iets beters kunnen zeggen? Hoe gaan mensen hierop reageren?” En als ik nu deze video’s maak, denk ik helemaal niet na over hoe mensen erop zullen reageren. Ik breng alleen mezelf tot uitdrukking. Dit komt voort uit wie ik ben, mijn wezen, en ik maak me geen zorgen over de reactie die ik krijg. Het maakt mij niet uit of mensen het leuk vinden of niet. Ik vind het gewoon heel fijn om dat tot uitdrukking te brengen. We zien niet alleen de werkelijkheid, maar ook dat we vrijer zijn wanneer we ons ontdoen van de gescheiden zelven.
Wat ons ervan weerhoudt om onszelf te zijn, zijn natuurlijk al die gescheiden zelven die ons ertoe aanzetten om te reageren. En als ik zeg dat we onszelf zijn, bedoel ik gedeeltelijk dat we meer de open deur zijn voor de IK BEN Aanwezigheid, maar ook dat de Bewuste Jij bevrijd is van al die gescheiden zelven. Voor elk gescheiden zelf dat zegt: “Je moet zo zijn”, is er een ander zelf dat zegt: ‘”Jij mag niet zo zijn”. En nu heb ik het gevoel dat mijn Bewuste Jij gewoon veel vrijer is om uit te drukken wat ik wil uiten zonder me daar zorgen over te maken.
En wat betreft je vraag over het zien van hoe het werkelijk zit: Ik heb het gevoel dat ik dingen veel duidelijker zie dan vroeger, omdat ik er veel neutraler in sta. In plaats van te projecteren dat ik wil dat de dingen op een bepaalde manier gaan, observeer ik gewoon. En dan kijk ik naar een situatie op de wereld en stem me gewoon af op mijn IK BEN Aanwezigheid of de meesters en dan voel ik de vibratie. Het lijkt meer op een vibratie van energie die ze hebben. En dan krijg ik een heel ander perspectief op de situatie.
Wanneer je door de Bewuste Jij heen naar iets kijkt, besef je dan dat je overschakelt van jezelf naar de Bewuste Jij?
Ik ben de Bewuste Jij. Dat is de kern van mijn lagere wezen hier. De IK BEN Aanwezigheid, die het grotere zelf, is er ook, maar hier beneden ben ik de Bewuste Jij. Dit ben ik. Ik kijk niet door de Bewuste Jij heen. Ik ben de Bewuste Jij die iets ziet, maar er is natuurlijk een grote omslag wanneer je een gescheiden zelf ziet en vervolgens van dat gescheiden zelf bevrijd te worden en jezelf gewoon te zien zoals je bent. Dit is eigenlijk een belangrijke vraag, omdat de Bewuste Jij geen structuur of individualiteit als zodanig heeft, maar die wel een persoonlijk perspectief op de wereld heeft. Met andere woorden: ik zit hier en kijk vanaf deze kant naar de wereld. Jij staat daar en kijkt van jouw kant naar de wereld; gewoon om het fysiek te maken. Als ik vrij ben van gescheiden zelven en jij vrij bent van gescheiden zelven, betekent dat niet dat wij hetzelfde zien of dingen op dezelfde manier bekijken.
We worden niet hetzelfde. Wij zijn nog steeds individuen. We hebben nog steeds een individuele IK BEN Aanwezigheid, maar het is gewoon zo dat ik me, nadat ik vrijer ben geworden, niet meer bedreigd voel door andere mensen die anders naar het leven kijken. Ik heb niet het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen. Ik heb niet het gevoel dat ik ze van gedachten moet laten veranderen. Wanneer ik met mensen praat, probeer ik niet ze van gedachten te laten veranderen. Ik probeer alleen maar te delen hoe ik iets zie. En dan voel ik me vrij, hoe ze ook reageren. Ik heb niet het gevoel dat ik iemand moet overtuigen. Ik kan alleen maar zeggen: Oké, ze mogen dat standpunt hebben. Ik hoef niet iets bij andere mensen te veranderen. En ik hoef mezelf niet te verdedigen. Dat is het belangrijkste. Het belangrijkste voor mij was dat ik kon zien – en nogmaals, ik zeg niet dat ik volledig bevrijd ben van de gescheiden zelven; dat ik een bepaald wereldbeeld had of op een bepaalde manier naar het leven keek waar ik erg aan gehecht was. Het was alsof ik in situaties waarin ik met mensen sprak, beoordeelde: “Bevestigt dit mijn kijk op het leven of bedreigt dit me?”
En als ik het gevoel kreeg dat ik bedreigd werd, dan moest ik me verdedigen of andere mensen overtuigen. En nu ben ik gewoon vrijer in de omgang met mensen, omdat ik iets niet hoef te verdedigen. Jij hoeft niet op dezelfde manier naar het leven te kijken zoals ik. Door jou te bevrijden, bevrijd ik mezelf. Maar ik kan jou eigenlijk pas bevrijden wanneer ik mezelf eerst bevrijd, omdat ik niets hoef te verdedigen. Voor mij is dit heel bevrijdend geweest; het is een grote opluchting geweest dat ik de vrijheid had om mezelf niet te hoeven verdedigen of dingen te veranderen. Af en toe zie ik nog steeds een gescheiden zelf, maar dan kan ik hem gemakkelijker als een gescheiden zelf identificeren en er dan iets aan doen.
Het is alsof er een tijd was waarin ik bepaalde dingen in mijn psyche liever niet zag, omdat ik vond dat ik bepaalde dingen niet mocht hebben. Maar nu is het meer van: laat maar zien, erover heen komen gaan en ervan afkomen. En dat is ook een bevrijding omdat je niet probeert de façade op te houden; je niet probeert te vermijden iets bij jezelf te zien.