ONDERWERPEN: mensen worden opgevoed met een verkeerd beeld van Jezus – de christelijke Jezus is een mythologische figuur – Jezus zien zonder historisch laagje – mensen moeten de optie hebben om een spirituele leraar af te wijzen – de reden voor het gebrek aan historisch bewijs – in die tijd werd Jezus niet al een historisch belangrijk figuur beschouwd – de mysteriegodsdiensten hebben het christendom geïnspireerd – het christendom moest de allergrootste mysteriegodsdienst worden – Jezus kwam ons tonen hoe je de mysteriegodsdiensten belichaamt – waarom werd het christendom populair? – Jezus was een historische persoon die de mysteriën belichaamde – de Romeinse kerk verwijderde alle mystieke aspecten uit het vroege christendom – de noodzaak om de geschiedenis van het christendom opnieuw te evalueren

Kim: Jezus, ik heb onlangs het boek ‘The Jesus Mysteries’ van Timothy Freke en Peter Gandy gelezen en wil graag je opmerkingen erover horen, omdat er veel interessante punten naar voren komen. De belangrijkste these is dat jij als historisch persoon niet bestond, maar dat alles over jouw leven was gemodelleerd naar de oude heidense mysteriegodsdiensten die werden aangepast aan de joodse cultuur. Vanzelfsprekend weet ik wel dat deze conclusie fout is en dat jij wel als historisch persoon hebt bestaan, dus daar hoef ik geen opmerkingen van jou over, maar…

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels (12 april 2006):

Eigenlijk wil ik daar juist graag commentaar op geven. Het is een goed om de vraag te stellen: “Was Jezus een historische persoon?“

Het feit is gewoon dat het gemiddelde christelijke kind wordt opgevoed met een beeld van Jezus Christus dat historisch inaccuraat is op een aantal manieren. Ik ben niet geboren op 25 december, ik ben niet uit een maagd geboren en drie koningen brachten mij niet echt een bezoek bij mijn geboorte. Ik was niet Gods enige zoon, noch was ik de vleesgeworden God, zoals de meeste christenen denken. Ik ben niet fysiek weer opgestaan, noch werden de graven letterlijk bij mijn dood geopend. De Zon werd niet letterlijk verduisterd, er was geen wereldwijde aardbeving en lijken liepen niet plotseling op straat. Ik was niet het lam dat werd geofferd om met mijn bloed de prijs voor alle zonden van de mensheid in het verleden, heden en toekomst te betalen. Ik zit niet in de hemel naast de troon van een oude man met een lange witte baard, noch zal ik op een dag aan de lucht verschijnen om alle problemen van de mensheid te fixen of een eind aan de wereld te maken.

Het is een feit dat de meeste christenen een beeld van Jezus Christus hebben dat historisch inaccuraat is, maar ze identificeren mij met dat beeld tot het moment waarop ze niet bereid zijn te erkennen dat er misschien wat tegenstrijdigheden tussen de realiteit en hun mening over de ‘realiteit’ zijn. De auteurs van het boek hebben gelijk als ze zeggen dat het beeld van de Jezus dat de meeste christenen hebben als historisch persoon niet bestaat. Het is een mythologische figuur. De meeste gebruikelijke christelijke doctrines zijn latere edities die een smalle basis hebben aan historische feiten en hun bestaan danken aan kerk- en zelfs staatspolitiek. Zelfs enkele verslagen van mijn leven in de evangeliën zijn mythologisch van aard en zouden niet als historische feiten moeten worden bekeken.

Een andere belangrijke overweging is het belang van vrije wil. Christenen kijken tegenwoordig terug op mijn geboorte en leven met een mythologische stoflaag van tweeduizend jaar geschiedenis. Ze denken dat mijn leven werd omgeven door bovenmenselijke verheerlijking, dat ik altijd in schone kleren liep met netjes gekapt haar en baard en dat ik een halo om mijn hoofd had waardoor men mij ogenblikkelijk herkende als heilig persoon. De realiteit is natuurlijk heel anders.

De meeste christenen denken dat zij, als ze toen geleefd hadden, mij ogenblikkelijk herkend zouden hebben als Jezus Christus. Maar destijds was er nog geen historisch laagje dat sindsdien rondom Jezus Christus werd opgebouwd. Daardoor verscheen ik als een – relatief – gewoon iemand en het is een feit dat de gemiddelde christen mij tegenwoordig niet herkend zou hebben als een speciaal iemand. In feite zouden de meeste christenen, als ze toen in de buurt waren geweest – waarvan een aantal daar inderdaad waren – mij hebben vermeden, zouden hun orthodox joodse geloof hebben gehouden. Als ze waren gaan zoeken naar de Jezus Christus met wie ze opgevoed zijn om hem als Gods enige zoon te zien, dan hadden ze mijn bestaande persoon zeker niet herkend als Jezus Christus.

Het gebrek aan deze bovenmenselijke laag was kennelijk een historische noodzaak, omdat er lange tijd voor nodig is om een mythe op te bouwen die zo uitgebreid is als wat het christendom tegenwoordig aanbeveelt. Toch was het ook heel erg in overeenstemming met de Wet van Vrije Wil die zegt dat een spirituele leraar in vermomming moet komen, zodat het moeilijk wordt voor mensen hem of haar te herkennen. Met andere woorden, de mensen moeten altijd de optie hebben om een spirituele leraar af te wijzen en van hen moet altijd worden geëist dat ze hun geest oprekken en een aantal bestaande overtuigingen achterlaten om een nieuwe lering te volgen.

Kim: Een van de belangrijkste beweringen van de auteurs van het boek, is dat er geen historisch bewijs voor jouw bestaan is, behalve wat je in de evangeliën zelf ziet staan. Ze zeggen dat dit geen objectief bewijs is, omdat het in het leven geroepen of verdraaid kan zijn om de bewering van de orthodoxe kerk te bewijzen.

Jezus: Zoals gezegd, de vrije wil van mensen mag niet geschonden worden, dus toen ik op de aarde rondliep, was ik me er heel erg bewust van dat ik wonderen kon verrichten, maar ik moest nog steeds een aura handhaven dat men het kon ontkennen, zodat mensen een gemakkelijk excuus hadden om me af te wijzen. Dit is één reden waarom ik niet een officieel evangelie of leer of een officiële geschiedenis over mijn leven opschreef. Daarom deed ik ook heel veel moeite om er zeker van te zijn dat er geen onloochenbaar historisch bewijs over mijn leven is. Een andere reden is dat ik geen behoefte had om de aandacht op mijn persoonlijkheid in de buitenwereld te richten, juist omdat ik niet wilde dat er zich een persoonlijkheidscultus rondom mij zou ontwikkelen. Het feit dat het christendom later zo’n persoonlijkheidscultus werd, bevalt mij niet.

Als je naar de levens van andere spirituele leiders kijkt, zie je dat er relatief weinig – als ze er al zijn – historische feiten zijn die objectief hun bestaan bewijzen. Heeft de Boeddha echt bestaan als historisch persoon? Het enige bewijs is wat je in de Boeddhistische traditie ziet en een objectieve wetenschapper kan dat gemakkelijk afwijzen, zoals de auteurs van het boek christelijke bronnen als niet objectief afwijzen (wat ze ook niet waren).

De belangrijkste reden waarom er echter zo weinig historisch bewijs over mijn leven is, is dat heel weinig mensen mij als een historisch belangrijk persoon beschouwden, toen ik leefde. Daarom raken de auteurs van het boek zelf ook enigszins gevangen in de historische mythe die ze proberen te ontzenuwen. Het argument – naar voren gebracht door een aantal mensen – is dat als ik zo’n belangrijk persoon was, er meer historisch bewijs zou moeten zijn en omdat dat er niet is, ik wel niet bestaan moest hebben.

Het feit is dat de mensen die de geschiedenis schreven of die de leiders waren in de samenleving toen, mij niet de moeite waard vonden om te noemen en daarom is er zo weinig bewijs. Achteraf is de uitvinding van het wiel een van de significante gebeurtenissen uit de geschiedenis, maar niemand heeft opgeschreven wie dat uitgevonden heeft, omdat het in die tijd niet zo belangrijk leek.

Zoals het boek aangeeft, waren er veel mysteriegodsdiensten in die tijd en er waren veel charismatische predikers. Het toneel destijds leek heel erg op de New Age beweging nu. Vele eeuwen van nu zullen een paar leiders van de New Age beweging als de voorlopers van de nieuwe spiritualiteit worden beschouwd, maar tegenwoordig worden ze door de maatschappij in het algemeen niet zo beschouwd. Zelfs veel van degenen die mij hoorden spreken of mij wonderen zagen verrichten, dachten dat ik gewoon een rondreizende prediker was. Weinig mensen zagen mij als iemand die ver na hun eigen leven nog herinnerd zou worden.

Pas toen het christendom begon te groeien – wat pas aan het eind van de tweede eeuw was – erkende men de behoefte aan een historische verslaglegging. Op dat punt had er een verslag geschreven kunnen worden als herziening, zoals de auteurs juist weergeven. En omdat de geschiedenis werd geschreven door christenen, bliezen ze bepaalde dingen op om mij belangrijker te laten lijken. Ontbrekende historische verslagen of een herschreven geschiedenis bewijzen echter niet dat er geen historisch persoon was die aanleiding gaf tot de mythe van Jezus.

Het feit wil dat wanneer je naar de research kijkt die de auteurs presenteren, je niet hoeft te concluderen dat er geen historisch persoon was die met dit alles begonnen is. De auteurs staan sterk, omdat veel van wat de christenen tegenwoordig geloven, duidelijk latere toevoegingen waren of zelfs mythologische verhalen in plaats van historische feiten. Toch bewijst dat niet de mogelijkheid dat een bestaand iemand de inspiratie was tot wat later de mythe over Jezus werd. Het feit dat er veel overeenkomsten zijn tussen het christendom en de mysteriegodsdiensten bewijst ook niet dat er niet een bestaande persoon was die tot het christendom heeft geïnspireerd. Sommige mysteriegodsdiensten werden ook door een bestaand persoon geïnspireerd.

Kim: Ik denk dat het sterkste del van het boek – en wat het voor mij de moeite van het lezen waard maakte – de gedetailleerde beschrijving van de oude mysteriegodsdiensten is die later onderdrukt werden door de orthodoxe kerk. Ik vond het interessant de parallellen tussen de Mithras- en Dionysuscultussen en het christendom te zien. Ik vond het ook interessant dat de auteurs de mysteriegodsdiensten beschrijven als het aangeven van een systematisch, pad van initiaties naar een hoger bewustzijn. Dat is in essentie wat jij op deze website beschrijft en wat verloren gegaan is voor het orthodoxe christendom door jou tot een uitzondering te maken die al het werk voor ons zal doen.

Jezus: Ik ben het met je eens dat de auteurs een goede beschrijving geven van de mysteriegodsdiensten, een beschrijving die je moeilijk ergens anders kunt vinden, vooral in vergelijking tot het christendom. Je kunt heel goed de parallellen tussen de mythes van de mysteriegodsdiensten en de mythes van het christendom bestuderen. Het is echter nog beter om de mysteriegodsdiensten te gebruiken om het spirituele pad aan het licht te brengen dat vanaf het begin in mijn leringen zat ingebouwd.

Het is echter noodzakelijk om meer onderscheidingsvermogen te gebruiken dan de auteurs van het boek, omdat ze aannemen dat alle mysteriegodsdiensten even waardevol waren. Dit is niet het geval, omdat er nogal een hele rij mysteriegodsdiensten waren – zoals er tegenwoordig ook een hele rij christelijke kerken of New Age organisaties zijn. Sommige mysteriegodsdiensten waren weinig meer dan cultussen die wijn gebruikten of hallucinerende drugs om zogenaamd spirituele bewustzijnsstaten teweeg te brengen. Anderen waren voorstanders van ideeën die niet waar waren en ze werden opzettelijk bedacht om oprechte spirituele zoekers te misleiden – gechanneld uit dezelfde bronnen als veel modern gechanneld materiaal. Anderen waren gewoon persoonlijkheidscultussen rondom een bepaalde leider en sommige waren politieke middelen voor de heersers van een natie of religie.

Enkele van de mysteriegodsdiensten echter, werden inderdaad geïnspireerd door en in variërende mate gesponsord door de geascendeerde meesters. De cultus rondom Serapis Bey werd rondom een figuur geconcentreerd die tegenwoordig bekend staat als geascendeerde meester Serapis Bey. Pythagoras is tegenwoordig de geascendeerde meester Kuthumi. Deze mysteriegodsdiensten werden inderdaad gegeven om mijn verschijning aan het begin van het Vissentijdperk voor te bereiden. Ze waren bij wijze van spreken de grond aan het prepareren voor de verschijning van wat de ultieme religie moest worden.

De auteurs hebben gelijk als ze zeggen dat veel van de mysteriegodsdiensten een God-mens beschrijven die veel overeenkomsten hadden met mijn eigen leven en leringen. Er zijn echter ook veel verschillen, zoals het feit dat ik niet geboren ben op 25 december zoals de God-mens in de meeste mysteriegodsdiensten. De auteurs hebben het ook bij het rechte eind als ze zeggen dat men de God-mens als een mythologisch figuur beschouwde die niet een historisch persoon was. Ze gebruiken dit vervolgens om te redeneren dat ik ook een mythologisch figuur was, gemodelleerd naar de God-mens uit de mysteriegodsdiensten, maar dan gaan ze een stap te ver met hun conclusies.

De ware mysteriegodsdiensten werden gegeven om de mensen te voorzien van een pad van initiaties dat hen bij het Christusbewustzijn zou brengen. Deze religies hadden inderdaad enkele uitstekende personen geleverd die een hoge mate van Christusschap hadden gemanifesteerd. Toch hadden maar weinig mensen voor mijn tijd de innerlijke mysteries gerealiseerd. Met andere woorden, veel mensen zagen de God-mens als een onbereikbaar ideaal dat niemand fysiek kon belichamen. Wat ik hiermee wil zeggen is dat zelfs de mysteriegodsdiensten hun beperkingen hadden, omdat het menselijke ego elk pad kan vervormen. Veel mensen hadden het pad van initiaties vervormd naar de God-mens in iets dat niet echt op hem van toepassing was. Hun ego had hen voor de gek gehouden door de mysteriegodsdiensten te volgen zonder echt te proberen de mysteries te belichamen.

Dit was een van de redenen waarom de mysteriegodsdiensten moesten worden hernieuwd, zoals elke religie als het verwaterd is door het menselijke ego. Maar een andere factor was dat met de komst van het Vissentijdperk, veel meer mensen de mysteries moesten zien als iets dat op hen persoonlijk van toepassing is – omdat ze toen een groter potentieel kregen om het te belichamen. De volgende logische stap was dus – de vervulling van de mysteriegodsdiensten – dat iemand fysiek alle trekken van God zou belichamen en daarmee aantonen dat het bereikbaar was voor een groot aantal mensen in de nieuwe tijd.

Dit was de belangrijkste bedoeling voor mijn leven en daarom zei ik opzettelijke veel dingen die parallel liepen aan de leringen van de mysteriegodsdiensten. Ik had echter ook een heel specifieke missie met betrekking tot de Joden in Israël, namelijk om het oordeel te brengen over bepaalde levensstromen en de noodzaak tot verandering te bewijzen in de joodse religie en cultuur.

Kim: De auteurs komen met het argument dat het christendom geboren werd als een joodse versie van de mysteriegodsdiensten en dat de evangelisten, vooral Paulus, jou nooit als historisch persoon beschouwde, maar zijn brieven modelleerde naar de mysteriegodsdiensten en die aanpaste aan de joodse cultuur. Ze zagen dat in het begin het christendom weinig steun ondervond van de Joden, maar later in andere streken populair werd. Toen echter een orthodoxe kerk opkwam, werden de mythes pas omgezet in historische feiten en als feitelijke gebeurtenissen beschouwd.

Jezus: Ja, en dit is het zwakste onderdeel van het boek, als de auteurs er niet in slagen om te zien dat zij hun these in feite met hun eigen research weerleggen. De auteurs beschrijven correct dat iedere regio aan de Middellandse Zee zijn eigen mysteriegodsdienst had. Ze hebben ongelijk als ze zeggen dat het christendom net een mysteriegodsdienst is dat ontwikkeld werd voor de joodse cultuur, omdat zowel Paulus als de schrijvers van het evangelie nauw verbonden waren met de joodse cultuur en zij een bepaald Joods tintje aan het vroege christendom gaven.

Dit terzijde, Paulus zag mij wel als historisch persoon, hij legde er gewoon niet al te veel nadruk op, gedeeltelijk omdat hij mij niet gevolgd had toen ik geïncarneerd was en gedeeltelijk omdat hij begreep dat het ware belang niet in de historische Jezus, maar in de geascendeerde Jezus zat. Daardoor schreef hij over mij op de manier waarop hij mij ervaren had, namelijk als een spirituele Aanwezigheid, wat ook de manier is waarop alle christenen mij zouden moeten zien.

Het belangrijkste probleem met het boek is dat de auteurs er niet in slagen om rekening te houden met het feit dat de Joden in het algemeen overal veracht werden, gedeeltelijk om de Joden zichzelf als Gods uitverkoren volk beschouwden en zich apart opstelden van alle andere culturen. Dus het probleem dat de auteurs niet aanpakken, is hoe een mysteriegodsdienst die zich specifiek ontwikkelde voor de Joden populair buiten Israël werd. Omdat iedere religie al zijn eigen mysteriegodsdienst had, waarom zouden ze dan nog een mysteriecultus accepteren van joodse origine in plaats van die van henzelf te ontwikkelen om aan hun behoeften te voldoen in de nieuwe tijd? Het feit wil dat in beginsel iedere cultuur een joodse mysteriecultus verworpen zou hebben. Ze zouden misschien bepaalde dingen hebben kunnen overnemen, maar ze zouden nooit een joodse mysteriecultus hebben geaccepteerd.

Er zijn twee belangrijke redenen waarom het christendom langzaam bredere navolging kreeg. De ene was dat het christendom – grotendeels door de brieven van Paulus en het evangelie van Johannes – gescheiden werd van de joodse cultuur en universeler werd gemaakt. Maar de andere was het feit dat het christendom anders was dan de mysteriegodsdiensten, juist omdat het op een historisch persoon werd gebaseerd, wat de vroege volgelingen van het christendom benadrukt hebben. Dit gaf het vroege christendom een nieuw gevoel van authenticiteit en haast, omdat het een pad toonde dat veel mensen konden volgen. Daarom noemden mijn vroege volgelingen zich niet christen, maar ‘Volgeling van de Weg’.

De auteurs van het boek hebben gelijk als ze beschrijven dat dit element van het christendom verloren ging toen de orthodoxe kerk opkwam, vooral toen het christendom de officiële religie van het Romeinse Rijk werd. Dat beschrijf ik ook op deze website en het is weer een voorbeeld van hoe het menselijke ego elke spirituele lering kan verdraaien. Daardoor kan het boek een waardevolle bijdrage leveren als we het bekijken vanuit het standpunt om mensen te helpen de mystieke aspecten van het christendom opnieuw te ontdekken.

Ik beschouw dit boek als een waardevol werk, maar ik beschouw het ook als een typisch voorbeeld van hoe de rationele geest mensen gemakkelijk ertoe kan brengen om veel waardevol bewijsmateriaal te ontdekken, maar hun ratio dan te ver doordraaft, waardoor ze tot de verkeerde conclusie komen. Daarom moet rationele geleerdheid gecombineerd worden met intuïtieve inzichten – in de betekenis van Christusonderscheid – om haar volledige potentieel te benutten.

Dit boek had gemakkelijk een lichte wending kunnen nemen, waardoor het argumenten had kunnen aanvoeren om de mystieke elementen van het christendom in ere te herstellen. De auteurs werden echter verblind door hun verlangen om tot een sensationele conclusie te komen, namelijk dat Jezus Christus niet bestond als historisch persoon. Toch kan iemand met goed onderscheidingsvermogen wel waardevolle inzichten krijgen als hij dit boek leest.

Laat mij duidelijk maken dat ik op geen enkele manier op degenen tegen ben die naar de geschiedenis kijken en vragen stellen over de vroegchristelijke beweging en waarom officiële doctrines de vorm hebben gekregen die ze nu hebben. Dit is een buitengewoon noodzakelijke en waardevolle taak die een essentieel onderdeel van de vernieuwing van het christendom is en het tot een levensvatbare religie voor de moderne tijd maken. Er waren ook zo veel toevoegingen en vervormingen in de eerste paar eeuwen dat er een enorme behoefte is aan geleerden en historici die bloot leggen wat er echt gebeurd is.

Ik vind het echter het meest waardevol om je te concentreren op het feit dat mijn oorspronkelijke leringen vervormd werden, zodat het christendom in plaats van een mystieke beweging een rigide en dogmatische doorsneereligie is geworden. Dit zou mensen kunnen helpen in te zien hoe ze het mystieke pad in ere kunnen herstellen, het pad van initiaties dat verborgen zit in mijn leringen in de buitenwereld. Enkel door dit pad bloot te leggen kan het christendom haar relevantie voor moderne spirituele zoekers behouden.