Vraag: Ik heb een vraag over hoe ouders beter kunnen omgaan met de situatie wanneer ze kinderen krijgen die zijn geboren met ernstige lichamelijke en geestelijke aandoeningen. Ik heb familie die een kind heeft dat is geboren met een falende lever en een gat in zijn hart. Kort na zijn geboorte onderging hij een levertransplantatie en een hartoperatie om het gat in zijn hart te repareren. Hij kreeg onlangs ook de diagnose dat hij autistisch is. De lichamelijke aandoeningen hebben hem immuungecompromitteerd gemaakt en de ouders zijn sinds zijn geboorte zo ongeveer elke maand wel in het ziekenhuis geweest. De situatie is begrijpelijkerwijs slopend voor hen beiden. Een van de ouders heeft onlangs tegen een aantal van ons gezegd dat ze naar een euthanasiekliniek zou gaan (ze wonen in Europa) en in feite zelfmoord zou plegen als haar kind zou sterven. Ik vroeg me af of de meesters de situatie zouden kunnen bespreken. Wat is de meest voorkomende reden dat een kind op zo’n manier wordt geboren? Bieden de ouders zich vrijwillig aan voor dit soort situaties? Zijn er lessen die de ouders willen leren door dit te ondernemen? Wat kunnen we zeggen of doen om haar dat te helpen inzien opdat ze niet meer nadenkt over het opgeven van haar leven vanwege die moeilijke situatie.

Antwoord van de Geascendeerde Meester Moeder Maria – Heal your heart and the heart of America, Chicago 2024:

Er zijn maar heel weinig dingen die ik kan zeggen tegen mensen die niet spiritueel zijn, want om dit soort complexe situaties te kunnen begrijpen moet je spiritueel begrip hebben van het leven en hoe karma werkt en dat dit soort moeilijke situaties altijd in het leven worden geroepen door karma uit vorige levens. Er is natuurlijk altijd een les, want zoals we hebben gezegd, is karma ook een les die je moet leren. In gevallen zoals dit, waarin een kind niet volledig bewust is, kun je niet veel meer doen voor het kind dan proberen zo goed mogelijk voor hem te zorgen. Maar de ouders kunnen er, als ze openstaan voor het spirituele pad, een les uit halen. Die zal natuurlijk heel persoonlijk zijn.

In sommige gevallen moeten mensen gewoon leren om elke gehechtheid aan specifieke fysieke uitkomsten los te laten. Dit kan heel hard lijken als je geen spirituele achtergrond en inzicht hebt, en daarom kun je in veel gevallen niet veel zeggen om zulke mensen te helpen, maar je kunt zeker praten over hoe zelfs als haar kind sterft, er geen reden is om zelfmoord te plegen omdat andere aspecten van haar leven belangrijk zijn en dat zelfmoord eigenlijk alleen maar de kans vergroot dat je in een vergelijkbare situatie geboren wordt in een volgend leven. Als mensen niet openstaan voor reïncarnatie, dan heb je natuurlijk beperkte opties.

Als je een stap naar achteren doet en dit vanuit een bredere context bekijkt, dan zie je, zoals we hebben gezegd, dat veel dingen op de wereld steeds extremer worden om mensen te dwingen om te gaan met problemen waar ze niet naar willen kijken. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor individuele mensen, maar ook voor de maatschappij als geheel. Zelfs in situaties als deze, moet je nadenken over de lessen. Er zijn lessen die betrekking hebben op zeer complexe onderwerpen zoals hoe lang je iemands leven moet verlengen, ook al heb je tegenwoordig de technologie om dat te doen.

Betekent dit dat je die technologie ook per se moet gebruiken of moet je in plaats daarvan een soort bewustzijn scheppen van wanneer je een leven moet laten eindigen omdat mensen een ernstige ziekte hebben? Ik probeer niet te zeggen dat we hier een kant-en-klaar antwoord op hebben, omdat dit in persoonlijke situaties zal verschillen, maar we zeggen dat de technologie, de technologische vooruitgang, mensen dwingt om een aantal zeer moeilijke vraagstukken aan te pakken waar ze in het verleden niet mee te maken hadden toen mensen met bepaalde ziekten gewoon stierven en je niets kon doen om hun leven te verlengen. Dit zijn dingen waar sommige samenlevingen in Europa bijvoorbeeld, over beginnen te debatteren; of je mensen met een terminale ziekte hun leven moet laten beëindigen. Wat is de houding van de samenleving? En nogmaals, ik zeg niet dat er maar één antwoord op is, maar samenlevingen worden gedwongen om deze kwesties te bespreken. En dit is natuurlijk nodig om dichter bij de Gouden Eeuw te komen. In de Gouden Eeuw zullen deze problemen langzamerhand verdwijnen, omdat er meer duidelijkheid zal komen over wat het leven werkelijk inhoudt, wat een kans het is en dat mensen hun lessen ook op een psychologische manier kunnen leren.

Je zou in het algemeen kunnen zeggen dat ouders, wanneer zo’n kind als dit op de wereld zetten, er altijd een les uit willen halen en dat dit te maken heeft met iets in hun persoonlijke psyche. Natuurlijk zijn er in de huidige situatie maar weinig mensen bereid om die les te leren en de maatschappij helpt hen ook niet. Een van de dingen die in de Gouden Eeuw moet gebeuren, is dat de maatschappij zich steeds meer bewust moet worden van de noodzaak om mensen niet alleen fysiek te helpen, maar ook in psychologisch opzicht. Dit is een van de algemene redenen waarom er een zekere toename is van dit soort gevallen. Ik weet dat dit helemaal niet geruststellend is voor de mensen die dit doormaken, maar dit is onderdeel van het grotere geheel.