Hoe kun je vrij zijn in je relaties? Er bestaat interne vrijheid, er bestaat externe vrijheid, en in sommige relaties kun je geen externe vrijheid krijgen. Maar in al je relaties kun je innerlijke vrijheid krijgen door je gescheiden zelven op te ruimen.

Er komt een moment waarop je naar iets moet kijken wat natuurlijk een gescheiden zelf is, maar die ook uit een bepaalde houding, een bepaalde denkwijze, voortkomt. En deze denkwijze kun je beschrijven als ‘zou moeten’. Wanneer je naar de aarde kijkt, zie je dat er heel veel dingen in alle samenlevingen en alle culturen en alle historische tijdperken waren, waarvan mensen het gevoel hadden dat er iets is wat ze zouden moeten doen, dat ze op een bepaalde manier moeten leven of sterk het gevoel dat hebben dat ze sommige dingen niet mogen doen, zich niet op een bepaalde manier mogen gedragen of iets niet mogen geloven, of niet mogen leven, niet mogen praten, niet mogen kijken, enzovoort.

Er zijn zoveel ‘zou moetens’ en ‘niet zou moetens’ dat het je hoofd laat duizelen als je ernaar begint te kijken. Hoe krijg je innerlijke vrijheid in je relaties maar trouwens ook alle andere aspecten van het leven? Door het woordje ‘moeten’ te schrappen. Natuurlijk hoef je niet slechts van één woord af te komen, want in vorige levens heb je ook veel gescheiden zelven gevormd die zich concentreren op één bepaald ding dat je zou moeten doen of niet zou moeten doen. Het zal een proces zijn waarin je naar ze moet kijken en ze een voor een overwinnen. Het is mogelijk om je binnen een redelijke termijn te bevrijden van ten minste enkele van deze ‘moetens’. En het kan je relaties op een diepgaande manier beïnvloeden, zodat je relaties kunt hebben die niet alleen vrij zijn maar ook creatief.

Laten we ons concentreren op dit woord ‘zou moeten’ en het concept zou moeten. De allerhoogste wet is de Wet van Vrije Wil. Het enige wat het moeilijkst te begrijpen is over vrije wil, is dat die vrij is. Als je vrije wil vrij is, betekent dit dan niet dat je volledig de vrijheid hebt om te kiezen wat je maar wilt? Als jij je voorstelt dat je een kosmisch wetboek hebt waarin de wet van de vrije wil in woorden staat geschreven, dan kun jij je afvragen of er in de tekst van deze kosmische wet over vrije wil ook het woord ‘moeten’ kan zijn?

Dat kan natuurlijk niet, want vrije wil zou niet vrij zijn als er keuzes zijn die je zou moeten maken en keuzes die je niet zou moeten maken. Het is een contradictio in terminis dat je vrije wil kunt hebben en een aantal dingen wel of niet zou mogen doen. Waar komt dat moeten vandaan? Natuurlijk komt het uiteindelijk van de manipulators die al deze ideeën over wel of niet iets moeten doen, hebben bedacht. En de ene kant van de medaille is dat ze dit gedeeltelijk hebben gedaan om mensen in hun macht te houden, maar ook om zichzelf te beschermen.

Sommigen van hen geloven dat God hen niet volledig vrije wil heeft gegeven, omdat ze dan de gevolgen van hun keuzes niet onder ogen hoeven te zien. En daarom eist God van hen dat ze bepaalde dingen doen. Ze denken dat God bepaalde dingen heeft bepaald die ze wel of niet mogen doen. En daarom worden ze gestraft. Tot een lagere bewustzijnsstaat vervallen is niet iets dat hen werd opgedrongen, dat was een gevolg van hun vrije keuzes. Je kunt erover discussiëren hoe vrij die waren, maar ze hadden de vrijheid om zichzelf in een steeds egocentrischer gemoedstoestand te brengen.

Wat voor jou als bewust wezen heel belangrijk is om over na te denken, is waarom je die ‘zou moetens’ en ‘niet zou moetens’ bent gaan accepteren. Je komt naar de aarde, je wordt geconfronteerd met de manipulatoren, die je op een heel agressieve manier neerhalen en proberen jou te vernietigen. En de meeste bewuste mensen waren zo geschokt door de agressiviteit en bereidheid om hen te vernietigen dat ze vonden dat dit hen niet had mogen overkomen, omdat ze met de beste bedoelingen naar de aarde kwamen; ze kwamen naar planeet aarde om de aarde te helpen, om te helpen de aarde te verheffen, om te helpen de mensen op aarde te verheffen, dus bepaalde dingen hadden hen mogen overkomen. Sommigen kregen zelfs de houding dat ‘God niet had mogen toestaan dat mij dit overkwam’. Sommige bewuste mensen kwamen met een ‘zou moeten’ in hun bewustzijn, maar nadat ze de aanval van de manipulatoren hadden meegemaakt, namen de meeste mensen bepaalde ‘zou niet moetens’ over.

Veel van de bewuste mensen kwamen naar de aarde om dienstbaar te zijn, om de aarde en haar bewoners boven de dualiteit en hun lijden te verheffen. Nadat je op de aarde kwam en de dichtheid, de moeilijkheid, het onaangename van de aarde ervoer, kwamen de meeste bewuste mensen bij het punt waarop ze erkenden dat ze het niet leuk vonden om op aarde te zijn; het was er niet fijn. Er was eigenlijk niets wat ze persoonlijk voor zichzelf op aarde wilden doen of ervaren of bereiken. De meesten van hen hadden besloten dat ze hier alleen waren om zich dienstbaar te maken.

En dan bekruipt je het gevoel dat er, omdat het zo onaangenaam is om hier te zijn, ook een positieve ervaring zou moeten zijn die het onaangename zou kunnen compenseren. En om die positieve ervaring te krijgen moeten we iets op aarde bereiken opdat we het gevoel kunnen krijgen dat we dienstbaar zijn geweest. We kwamen per slot van rekening naar de aarde en hebben al die onaangename dingen meegemaakt en hebben geen enkele dienst verleend, het heeft geen enkel positief verschil opgeleverd dat we hier waren; dan zou het heel gemakkelijk zinloos kunnen lijken dat we hier zijn gekomen, of zo beginnen mensen te denken.

Ze komen dan in een gemoedstoestand waarin ze het gevoel hebben dat ze iets moeten doen, dat ze iets moeten bereiken, dat ze enkele problemen moeten oplossen, dat er mensen zijn die ze hier op aarde zouden moeten helpen. Het is een begrijpelijke reactie, maar ook een erg lastige gezien de aard van de wil. Want wat betekent het voor mensen om een positief verschil te hebben gemaakt op aarde?

Het betekent in wezen dat ze enkele mensen die op aarde leven, hebben veranderd, hetzij de oorspronkelijke bewoners, hetzij de manipulatoren. Je hebt dan een manier van denken gevormd dat je om te kunnen bereiken wat je denkt dat je op aarde zou moeten bereiken, in staat moet zijn om andere mensen te veranderen, wat betekent dat je hen van gedachten moet laten veranderen. En toch heb je keer op keer ervaren dat de manipulatoren je venijnig aanvallen en dat de meeste oorspronkelijke bewoners van de aarde je op een agressievere manier negeren of afwijzen.

Na veel levens ga je het gevoel krijgen: “Waarom ben ik hier? Wat heeft het voor zin om hier te zijn? Wat maakt het uit? Wat heb ik bereikt?” Dit zorgt ervoor dat je, sommige, gescheiden zelven vormt die je ertoe aanzetten om iets te bereiken, iets te doen, want als je tot nu toe geen stevig resultaat hebt bereikt, moet dat wel komen omdat je niet het juiste hebt gedaan. Je hebt het niet hard genoeg geprobeerd. Daarom moet jij dubbel je best doen. Als het je in eerste instantie niet lukt, probeer het dan nog eens, en nog eens en nog eens. Je vormt een heel conglomeraat van zelven die obsessief-compulsief zijn over het feit dat je iets op aarde moet doen, iets bereikt wat het verschil maakt, dat je iets zou moeten kunnen bereiken, dat je iets had moeten bereiken.

Dit kan diepgaande invloed hebben op je relaties met andere mensen, omdat je aan relaties begint met het gevoel dat je andere mensen zou moeten kunnen helpen. In plaats van een vreedzame relatie te hebben, in plaats van een relatie vredig aan te pakken, doe je het niet zozeer met angst als wel met een gevoel van dwang, je zou iets moeten kunnen bereiken middels deze relatie, door iemand anders te helpen. En dit levert nog steeds een element van dwang, spanning, op.

Je hebt geen vrede en daardoor ben je natuurlijk ook niet vrij, je voelt je niet vrij om vrij met andere mensen om te gaan. Je bent niet eens vrij om als gelijke met andere mensen om te gaan, omdat je het gevoel hebt dat jij verder gevorderd bent en dat de andere mensen naar jou moeten luisteren, van jou moeten leren, door jou geïnspireerd moeten worden. Dit zet een bepaalde dynamiek in gang die berust op geweld, berust op het gevoel dat er iets zou moeten. En als je bereid bent om naar je persoonlijke relaties te kijken, zou je dit patroon misschien kunnen herkennen.

Je kunt naar deze patronen gaan kijken en je afvragen waar ze vandaan komen. Je zult je dan in ieder geval enigszins kunnen bevrijden van het gevoel dat je andere mensen moet veranderen. En nadat je hieraan hebt gewerkt, kan er een moment komen waarop jij je realiseert: “Ik ga andere mensen niet meer proberen te veranderen.”

Je kunt gaan nadenken: “Wat heeft me op aarde gebracht? Wat in mijn houding moet ik overwinnen?” Wanneer je dat begint te begrijpen, ondanks dat je misschien dacht dat je naar de aarde bent gekomen om een bepaalde dienst te verlenen, zie je dat de ware reden dat je naar de aarde kwam, is dat je iets moest overwinnen in jezelf, om iets in jezelf op te lossen. En dat heeft veel te maken met vrije wil, want hoe kun je een relatie met andere mensen hebben waarin je vrij bent, als je vindt dat je hen moet helpen veranderen?

Hoe verandert iemand uiteindelijk? Door een vrije keuze te maken. Als je vindt dat je ze moet helpen om een bepaalde keuze te maken, dan laat je hen niet vrij om hun eigen keuzes te maken in hun eigen tijd. Maar jij bent ook niet vrij om op een vrije manier met hen om te gaan, omdat je een bepaalde rol op je neemt als leraar, goeroe, en jij het gevoel hebt dat jij je op een bepaalde manier moet gedragen om de ander te veranderen. En dat betekent dat jij in zekere zin bereid bent zelf te veranderen om iemand anders te veranderen en dat is een gebrek aan respect voor de vrije wil van de ander. Maar het is ook een gebrek aan respect voor jouw eigen vrije wil.

Nogmaals, dit is geen verwijt. Het is een begrijpelijke reactie. Elk bewust mens kan hier zijn eigen persoonlijke redenen, zijn eigen persoonlijk houding en psychologische problemen, voor hebben. Maar ze hebben het allemaal gedaan. Je wilt iets bereiken, maar de enige manier is andere mensen te veranderen. En om andere mensen te veranderen, ben je bereid jezelf te veranderen.

Je moet zorgvuldig nadenken over jouw wens om andere mensen te veranderen. Om volledig vrij te kunnen zijn, moet je hiernaar kijken, eraan werken en het de tijd laten nemen die nodig is om innerlijke te kunnen besluiten: “Ik ben klaar met het veranderen van andere mensen, ik hoef niet iemand op aarde te veranderen.” En dan kun je beginnen je vrij te voelen van de dwang dat je iets moet. Dit betekent dat je op een andere manier naar jezelf, op een andere manier naar je verblijf op aarde, kunt kijken.

Veel van de bewustere mensen hebben het gevoel dat ze hier zijn om dienstbaar te zijn. En toen ze vervolgens door de manipulatoren werden aangevallen, begonnen ze met dit zou niet moeten of dit zou wel moeten; dat ze bepaalde resultaten zouden moeten behalen. In zekere zin zat er een zekere spanning op je kijk op wat het betekent om dienstbaar te zijn; je verleende niet zomaar een dienst, je deed het vanuit het gevoel dat je de dienst zou moeten verlenen of dat je bepaalde resultaten zou moeten behalen. Je kijkt naar de aarde en zegt: “Dit is meer een taak die we verrichten om andere mensen een dienst te bewijzen”. Er zit een element van ‘zou moeten’, een element van geweld, een element van dwang, in.

Het gevolg is dat je gedachten niet zo vrij zijn om na te denken over: “Zou er iets zijn waar ik hier op aarde echt van zou genieten? Zou er iets zijn wat ik hier op aarde echt zou willen doen? Sommige van die bewuste mensen hebben zichzelf die vragen eigenlijk nooit openlijk durven stellen: “Is er iets dat ik op aarde wil doen? Is er iets wat ik graag doe op aarde? Kan ik er vrede mee hebben dat ik hier ben en het beste maken van deze planeet zoals die is, en de beste ervaringen opdoen die ik kan krijgen in de tijd die ik nog heb?” En veel mensen zullen dezelfde reactie hebben.

Je kunt het patroon zien van dit plichtsbesef, verplichting, dit gevoel van: “We zouden dit moeten doen en we mogen daar niet van genieten in het leven. Als toegewijde spirituele studenten die vooruitgang willen boeken, mogen we van onszelf eigenlijk niet genieten van het leven en nadenken over wat we leuk zouden vinden om op aarde te doen. We moeten nadenken over wat we zouden moeten doen om in aanmerking te komen voor onze ascensie of om de wereld te redden. Dit is een patroon dat je bij veel spirituele organisaties kunt waarnemen als je ernaar wilt kijken.

Wanneer je op het punt komt dat je innerlijke vrede hebt met je relatie, heb je een deel van je wereldlijke zelven opgelost, is het voor jou de logische volgende stap om te overwegen: “Wat wil ik van een relatie? Wat wil ik ervaren op het gebied van relaties? Wat voor soort relaties wil ik met mensen?” Dit is een volkomen legitieme vraag, want het maakt niet uit waarom je naar de aarde bent gekomen, welk gevoel van plichtsbesef of dienstbaarheid je ook had, je hebt nog steeds vrije wil. En je hebt het recht om na te denken over de soort ervaringen die je wilt.

Het is heel constructief en waardevol om dit te doen, want voordat je definitief vertrekt, moet je nog één keer een laatste lange blik op de aarde werpen. Hoe kun je klaar zijn om te ascenderen als je eigenlijk nog een bepaalde ervaring wilde hebben maar die niet hebt gehad? Het moet een vrije keuze zijn. Je kunt namelijk wel naar de aarde komen en lange tijd op aarde blijven uit plichtsbesef en dienstbaarheid, maar je kunt niet ascenderen uit plichtsbesef, je kunt niet ascenderen om anderen te dienen. Dit moet een totaal vrije keuze zijn, omdat je besluit dat je iets meer wil dan wat ook op aarde.

En om zover te komen dat je kunt besluiten dat je liever wilt ascenderen dan welke ervaring ook die je op aarde zou kunnen krijgen, moet je hebben overwogen welke ervaringen je op aarde zou kunnen hebben en of er enkele zijn die je echt graag nog zou willen hebben. En als je dan vaststelt dat je bepaalde ervaringen graag wilt krijgen, dan moet je misschien wel echt achter deze ervaringen aan gaan en die ervaringen krijgen of je moet misschien eraan werken hoe je dit verlangen kunt loslaten zonder de daadwerkelijke ervaring te hebben gehad. Het kan op beide manieren.

Er komt een moment waarop je er echt eerlijk over moet nadenken: “Wil ik een relatie met deze persoon?” En als je kunt herkennen dat je het gevoel hebt dat je een relatie met iemand zou moeten hebben, misschien omdat het familie is, misschien omdat je in een vorig leven hebt besloten dat je deze persoon zou helpen en hem niet zomaar achter kunt laten, ook al is die duidelijk niet bereid om geholpen te worden, dan ben je niet echt vrij. Je bent ook niet vrij om te beslissen: “Wat voor soort relaties wil ik, wat voor soort mensen wil ik in mijn leven aantrekken?”

Dit leidt tot het volgende onderwerp, namelijk dat de meeste relaties, wanneer je ze op aarde bekijkt, berusten op een gevoel van plichtsbesef, het gevoel dat je wel en niet iets moet doen. Maar er is nog een ander type relatie, die vrij zeldzaam is, maar niettemin veel gebruikelijker zal worden in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn, iets wat we een creatieve relatie zouden kunnen noemen. Het is een relatie waarin beide mensen in de relatie of misschien nog meer mensen als het in een groep of team is, zo vrij zijn van hun psychologische problemen dat ze zich kunnen richten op een creatief doel. Dat kan van alles zijn, van een persoonlijke liefdesrelatie, of kinderen krijgen, een gezin stichten, tot samenwerken in een bepaalde omgeving, of een nieuwe uitvinding doen of met een nieuw idee komen. Het kan van alles zijn wat creatief is, waardoor je een aspect van het leven verbetert. Maar dat is geen plicht, geen gevoel van verplichting, van wel of niet moeten doen. Het berust op de wens om creatief te zijn.

Nu zou je kunnen zeggen: Proberen we dat niet al te doen door dienstbaar op deze planeet te zijn? In wereldlijke betekenis gaat het erom dat je een aspect van het leven verbetert. Maar in innerlijke zin zijn het twee totaal verschillende dingen, omdat je het niet doet met het gevoel dat het een verplichting is. Je doet iets niet vanuit het gevoel dat je gedwongen wordt omdat je het gevoel moet hebben dat je iets op aarde hebt bereikt, je doet het zonder een van deze op geweld gebaseerde aspecten. In plaats daarvan ben je vrij om creatief te zijn.

Creativiteit kan niet worden afgedwongen – dat kan niet berusten op plichtsbesef en verplichting. Veel mensen zouden zeggen: “Maar hoe zit het met het gezegde dat noodzaak de moeder van de uitvinding is? Zie eens hoe vaak mensen in een wanhopige situatie een nieuwe oplossing hebben bedacht, een nieuwe uitvinding hebben gedaan?” En dit is waar. Maar noodzaak is alleen de moeder van de uitvinding in een tijdperk dat geen Gouden Eeuw is, maar een tijdperk dat op geweld, op angst, berust. In het Tijdperk van Hoger Bewustzijn zal noodzaak niet de moeder van de uitvinding zijn; creativiteit en vreugde zullen de moeder van de uitvinding zijn. Mensen zullen niet dingen uitvinden omdat het moet omdat ze met een of andere crisis te maken hebben. Ze zullen iets uitvinden omdat ze dat graag willen, ze genieten ervan, ze krijgen een gevoel van vreugde en voldoening door uitvinden. Dit is een fundamenteel verschil.

Dit is de verschuiving die je in je relaties kunt krijgen. Wanneer je voldoende vrijheid krijgt in je eigen psyche, wanneer je die innerlijke vrede krijgt, kun je op een punt komen waarop je een andere vorm van relatie kunt hebben die een creatieve relatie is, die niet berust op angst of geweld. Die is op liefde gebaseerd. Omdat er iets is waar je van houdt op aarde.

Wanneer je hoort wat er is gezegd; dat de meeste bewuste mensen naar de aarde zijn gekomen met een gevoel van dienstbaarheid of plichtsbesef, kun je zeggen dat hier een zekere liefde in zit. Dit wil niet zeggen dat dit niet liefdevol was en dat dit niet op liefde berustte, niet op angst berustte, maar het was niet de hoogste vorm van liefde, want de hoogste vorm van liefde is niet dat je het gevoel hebt dat je dit zou moeten doen, maar dat je het graag wilt doen; je hogere zelf verlangt ernaar iets te ervaren of tot uitdrukking te brengen. Dit is de hoogste vorm van liefde, omdat je in wereldlijke zin bijna hetzelfde doet, maar de innerlijke beleving is anders. Wanneer je een dienst verleent uit plichtsgevoel, is de Bewuste Jij niet zuiver gewaarzijn, hij drukt zich door bepaalde zelven uit. Wanneer de Bewuste Jij zich in zuiver gewaarzijn bevindt, is hij de open deur voor het hogere zelf. En dan heeft de Bewuste Jij geen gevoel van dwang, het gevoel dat hij bepaalde dingen zou moeten doen. Hij doet het omdat hij de vreugde van het hogere zelf door zich heen voelt stromen.

Je kunt er baat bij hebben als je nadenkt over ‘zou moeten’ en hoeveel ‘zou moetens’ jij hebt. En naar je relaties kijken en een bepaalde schaal maken waarop je zegt: “Hoeveel ‘zou moetens’ zijn er, hoe weinig ‘zou moetens’ zijn er.” En dan kun je zien dat sommige relaties vrijer zijn dan andere. En je kunt er natuurlijk naar streven om jezelf te kwalificeren zodat je vrij bent, niet in verwarring raakt door de mensen die allemaal ‘moetens’ hebben van wat je wel of niet magdoen. En dan word je steeds vrijer om op hen te reageren. En daardoor ga je er steeds meer voor openstaan om mensen met dezelfde mate van vrijheid aan te trekken, zodat je een relatie kunt hebben die niet berust op al die ‘zou moetens’.