Geascendeerde Meester Jezus, 28 maart 2005

Nogmaals, veel zielen die vrijwillig een aandoening op zich hebben genomen om een bepaalde hoeveelheid wereldkarma te vereffenen, zullen vast komen te zitten door die aandoening veel langer te dragen dan nodig is, veel langer dan het punt waarop ze die portie wereldkarma hebben vereffend en vrij zijn om zich op de positieve aspecten van hun Goddelijke plan te richten, namelijk om hun geschenken naar deze wereld te brengen.

Een levensstroom heeft twee bedoelingen om te incarneren. De ene is het kruis dragen, de andere is een geschenk geven. Spirituele mensen kiezen er vaak voor om eerst hun kruis op te nemen en zodra ze die taak hebben volbracht, zijn ze vrij om heel te zijn en hun geschenk te geven. Maar als ze erin worden geluisd om tegen het dragen van hun kruis in opstand te komen en als ze niet bereid zijn hun menselijke ego en alles waar ze aan gehechtheid zijn op dat kruis te laten sterven, dan komt die levensstroom vast te zitten. En dit is met Petrus gebeurd – hij erkende de Christus, maar hij was niet bereid zich volledig met mij te identificeren, zelfs niet zoveel dat hij bereid was om naast mij gekruisigd te worden als dat Gods plan was geweest.

De sleutel om uit deze impasse te komen is dat je van mijn voorbeeld iets leert, toen je mij in de nacht voor mijn veroordeling en kruisiging in de Hof van Gethsémané zag. En nogmaals, de slangen van deze wereld hebben een verkeerd beeld van Jezus Christus gegeven waardoor het voor de meeste mensen bijna onmogelijk wordt om zich met mij te identificeren. Zodoende hebben zij de neiging om stilzwijgend aan het feit voorbij te gaan dat ik, toen ik in die hof was, heel erg ongerust was en inwendig verscheurd werd.

Ik huilde tranen van bloed. Ik leed zoals heel veel andere mensen ook lijden, door het dragen van de last die ik droeg, door mijn kruis te dragen en de gedachte aan wat er daarna zou gebeuren. En dit vormde zo’n zware last voor mij dat ik, hoewel mijn Bewuste Jij had aangeboden om in die situatie terecht te komen, God toch nog vroeg om die beker van mij weg te nemen. En dit laat je zien dat Jezus Christus inderdaad een mens was zoals jij en niet een of andere God en geen supermens voor wie het pad gemakkelijk was.

Het pad was niet gemakkelijk voor mij. Ik was die avond net zo gefrustreerd en in paniek als elk ander mens dat ooit gefrustreerd is geweest. De inspiratie die je hier echter uit kunt halen, is dat ik uiteindelijk op het punt kwam waarop ik bezit nam van mijn situatie. Ik besloot dat ik bereid was om Gods wil te laten geschieden en niet de lagere wil van mijn gedachten. Ik gaf mij over aan God en zei: “Niettemin Vader, laat niet mijn wil maar de uwe geschiede.” Toch had ik mij niet aan God kunnen overgeven als ik geen bezit van mijn situatie had genomen, als ik er niet eigenaar van was geworden in zoverre dat ik, als ik die aandoening eeuwig had moeten houden, er vrede mee gehad zou hebben.

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.