Vraag: Ik had onlangs een slechte ervaring vanwege een belangrijke investeringsbeslissing op het werk. Ik stelde beleefd een oplossing voor die de investeerders dertig miljoen euro zou hebben bespaard, maar mijn teamleider keurde het idee niet goed en vatte het zelfs op als een uitdaging van zijn autoriteit. Dit incident kostte me bijna mijn baan. Moet ik deze ervaring zien als een les om vrede te hebben met omstandigheden waar ik geen controle over heb of moet ik die beschouwen als een uitdaging om door te zetten en ernaar te streven om iets te bereiken voor het algemeen welzijn?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, Korea – 2023

Dat hangt heel erg af van de situatie en de dynamiek tussen jou en de andere mensen. Je kunt er altijd naar streven om naar je eigen reactie te kijken. Je kunt zien of je reactie, wat we zouden kunnen noemen, obsessief-compulsief was, omdat je een sterke drang voelde om iets te zeggen en je een sterke emotionele reactie op de situatie voelde. Deze reactie komt van enkele onderbewuste zelven, dus zal dit je groei alleen maar helpen als je er mee aan de slag gaat en ze blootlegt en overwint. Dit zou je eerste prioriteit moeten zijn. Zodra je de zelven hebt overwonnen die ervoor hebben gezorgd dat je een onevenwichtige reactie kreeg, heb je veel meer vrijheid om te bepalen wat je vervolgens moet doen of wat je in andere situaties moet doen.

Over het algemeen is mijn advies dit: Wanneer er zich een situatie voordoet waarin je iets uitspreekt, geef je aan hoe jij het ziet zonder direct het gezag van mensen boven jou uit te dagen. Je zegt het gewoon op een neutrale manier als een observatie en dan respecteer je dat er in een werksituatie iemand boven je kan zijn die het laatste woord heeft, en dan zeg je: “Ik heb mijn mening gegeven. Ik heb gezegd wat ik wilde zeggen, maar het is niet mijn beslissing, ik moet degenen die in de positie zitten om beslissingen te nemen die beslissing dus laten nemen en de gevolgen daarvan laten ervaren.”

In de meeste gevallen is het gedrag van Christuswezens niet zo dat ze andere mensen rechtstreeks uitdagen, althans niet op een onevenwichtige manier. Ik weet dat je op Jezus’ leven kunt terugkijken en zeggen: “Maar heeft hij de Schriftgeleerden en farizeeërs ook niet uitgedaagd?”, en ja, dat is zo, maar soms was hij daarin onevenwichtig. In andere gevallen was het noodzakelijk omdat dit hun oordeel teweegbracht. Dit kan natuurlijk ook bij jou het geval zijn, maar nogmaals, probeer zo evenwichtig en onthecht mogelijk te zijn.

Maak eenvoudig je zaak kenbaar en laat de mensen de beslissingen nemen die in de positie zijn om een beslissing te nemen en heb er vrede mee in de wetenschap dat je hebt gedaan wat je kon. Als er achteraf gelegenheid is om mensen ervan bewust te maken dat de uitkomst anders had kunnen zijn, doe dat dan, maar ook op een onthechte manier.

Over het algemeen kunnen er uitzonderingen zijn, maar in het algemeen, laat je de situatie gewoon op zijn beloop en redeneer dat je hebt gedaan wat je kon en als er mensen zijn die jou als een bedreiging zien en maatregelen nemen om je bijvoorbeeld te laten ontslaan, dan zal dit hun eigen oordeel teweegbrengen. Je kunt natuurlijk ook naar hogere autoriteiten stappen dan je directe supervisor en proberen hen naar de kwestie te laten kijken, maar dit zal er vaak toe leiden dat je supervisor het als een bedreiging voor zijn of haar gezag ziet. Je moet dus de werkelijke situatie beoordelen.