Al duizenden jaren lang is deze planeet gehuld in een dikke wolk die is gevormd door de epische drama’s die de manipulatoren die in opstand kwamen tegen God, hebben bedacht. Deze drama’s hebben het denken van individuen – zelfs hele beschavingen – op veel subtiele manieren beïnvloed.

Met ‘subtiel’ wordt bedoeld dat de drama’s de kijk van mensen op het leven zo hebben vervormd dat mensen echt en vast geloven dat de illusies die de drama’s scheppen, echt zijn en een nauwkeurig beeld van de werkelijkheid geven. Ze verwarren illusies met de werkelijkheid. Het gevolg is dat maar heel weinig mensen kunnen begrijpen hoe de geascendeerde meesters naar de aarde kijken en de mensen proberen te helpen boven de wolken, de sluier, uit te komen die het dramabewustzijn heeft gevormd.

De grote illusie dat er goed en fout is
Er wordt gezegd dat mensen als ze het beter zouden weten, het beter zouden doen. Dit klopt, want wanneer het bewuste zelf echt ziet hoe hij zichzelf inperkt, zal hij veranderen.

Het probleem is dat het dramabewustzijn de mensen verhindert om het daadwerkelijk beter te weten. Waarom zouden ze zelfs maar overwegen om hun drama’s, hun wereldbeeld, te onderzoeken zolang mensen denken dat hun drama’s een juist beeld van de werkelijkheid geven?

Waarom zouden ze er zelfs maar over nadenken dat hun denksysteem er eenvoudig op uit is om het hele universum en God in een bepaald mentaal kader te zetten? Ze zullen er absoluut van overtuigd zijn dat ze het juiste, zelfs Gods werk, doen terwijl ze gewoon een episch drama en hun persoonlijke drama’s openbaren.

Mensen die vastzitten in deze bewustzijnsstaat kunnen niet doorgronden dat ze misschien in een leugen leven, ze kunnen er niet eens over nadenken. Hoe weet je of je bent beïnvloed door deze subtiele leugen? Hier is een geleidestang. We hebben het gehad over de Wet van Vrije Wil en dat deze wet alle zelfbewuste wezens het recht geeft om elke ervaring te bedenken die ze willen en die zo lang te houden als ze willen. Deze wet maakt je alleen verantwoordelijk voor je eigen groei en ascensie, maar je bent niet verantwoordelijk voor de groei en ascensie van iemand anders.

Een van de subtielste effecten van het bewustzijn van de epische drama’s is de overtuiging dat er een absolute maatstaf is voor goed en fout. Als jij je aan die maatstaf houdt, ben je een goed mens. Als je die maatstaf (herhaaldelijk) overtreedt, ben je een slecht mens. Keuzes kunnen worden onderverdeeld in goed en fout en mensen kunnen worden onderverdeeld in goed en slecht. Als je gelooft in deze verdeling in goede en foute keuzes en goede en slechte mensen, dan word je beïnvloed door de epische drama’s die de manipulatoren in het leven hebben geroepen.

Hier zijn geen twee manieren voor. De geascendeerde meesters zijn juist geascendeerd omdat ze alle epische drama’s en hun illusies hebben getranscendeerd, vooral de ene die zojuist is beschreven. Ze beoordelen de keuzes van mensen niet door ze te vergelijken met een maatstaf die in woorden kan worden uitgedrukt en ze te labelen als goed of fout.

De geascendeerde meesters beoordelen mensen niet en bestempelen hen niet als goed of slecht. Voor hen zijn er geen slechte mensen, maar er zijn ook geen goede mensen. Ze bestempelen sommigen niet als slecht, of als hopeloos – ook al zijn ze zich bewust van de geschiedenis van elk wezen.

Wanneer de meesters naar de aarde kijken, zien ze alleen zelfbewuste wezens die keuzes maken op grond van hun huidige bewustzijnsstaat. Voor hen zijn de keuzes die je maakt niet relevant omdat de kosmische spiegel naar jou reflecteert wat je uitzendt.

De geascendeerde meesters proberen jouw keuzes niet te beïnvloeden. Waarom niet? Omdat ze de eeuwige waarheid begrijpen dat jouw keuzes het product zijn van je bewustzijnsstaat. Ze richten zich slechts op één ding, namelijk jou inspireren om je bewustzijn te verhogen. Ze weten dat je keuzes automatisch zullen veranderen wanneer jij je bewustzijn verhoogt.

Het is niet nodig om over anderen te oordelen
Dit is het probleem met de epische drama’s. Ze kwamen voort uit de geest van bepaalde wezens die gingen geloven dat het feit dat medescheppers konden verdwalen, bewees dat er een fout zat in de Wet van Vrije Wil. Die wezens redeneerden dat zij deze fout in Gods ontwerp moesten corrigeren door te proberen andere wezens te dwingen andere keuzes te maken.

De traditionele, reguliere religies op deze planeet richten zich inderdaad op het veranderen van je gedrag door je de keuzes die je maakt te laten veranderen. Wat wordt beschreven als het uiterlijke pad berust op de belofte dat je, als jij je handelingen verandert – zonder je bewustzijn te veranderen, zonder naar de balk in je eigen oog te kijken – het koninkrijk kunt (en automatisch zult) ingaan.

Dit is een direct gevolg van de epische drama’s en het heeft ervoor gezorgd dat de meeste mensen geloven in de globale illusie dat als de handelingen van alle mensen voldoen aan de maatstaf die hun geloofssysteem heeft gesteld, Gods koninkrijk op aarde zal komen. Zo niet, dan zal de aarde vernietigd worden en zullen alle zielen gevangengenomen worden door de duivel.

Dergelijke mensen denken dat het hun plicht is om de daden en keuzes van andere mensen te veranderen. Het netto-effect is dat ze alleen kijken naar de splinter in het oog van anderen en niet naar de balk in hun eigen oog – wat betekent dat ze niet kunnen ontsnappen aan hun eigen drama’s en dan niet groeien. Ze kunnen niet van de brede weg van drama’s af naar de rechte smalle weg van Christus gaan.

Bedenk eens hoe subtiel en doordringend deze bewustzijnsstaat is. Als je denkt dat je andere mensen moet ‘helpen’ door ze ertoe te brengen – op een manier waarvan jij denkt dat die legitiem en goedbedoeld is – om van gedachten te veranderen, om andere keuzes te maken, dan zit je gevangen in een episch drama. Als je denkt dat jij de keuzes van andere mensen moet beoordelen en beoordelen of die goed of fout zijn volgens een of andere maatstaf, dan zit je gevangen in een episch drama.

De geascendeerde meesters hoeven de keuzes van mensen niet te beoordelen of te veroordelen, omdat ze een eenvoudige waarheid kennen:

Want door uw woorden zult u gerechtvaardigd worden en door uw woorden zult u veroordeeld worden. (Matteüs 12:37)

De meesters weten ook dat deze quote niet helemaal klopt. De ware betekenis is dat je door jouw Wóórd gerechtvaardigd en veroordeeld zult worden. De term Wóórd verwijst naar iemands totale bewustzijnsstaat, het zelfgevoel waarmee jij jezelf tot uitdrukking brengt op deze wereld.

Dit is vergelijkbaar met het concept LOGOS, wat de basisvisie is – die de universele Christusgeest heeft – die de Schepper heeft gedefinieerd voordat hij iets schiep wat vorm had. Jij hebt ook een basisvisie op het leven waarmee je alles beïnvloedt wat je doet op de wereld van vorm. Deze basisvisie wordt gevormd door je ervaring van het leven. Jezus verwees hiernaar toen hij zei:

Een goed mens brengt uit de goede schat van het hart goede dingen voort; en een slecht mens brengt uit de boze schat kwade dingen voort. (Matteüs 12:35)

Jezus gebruikte vanzelfsprekend de dualistische term goed en kwaad toen hij geïncarneerd was, maar het punt is desondanks dat wat Jezus ‘het hart’ noemde, jouw Wóórd, jouw LOGOS, jouw benadering van en kijk op het leven op de materiële wereld, is.

We zouden kunnen zeggen dat het koninkrijk van God ingaan, dat het Christusbewustzijn is, lijkt op het binnengaan van een deur met een hor die alles tegenhoudt wat te groot is om door de gaten te glippen. Alle illusies die voortkomen uit het dualiteitsbewustzijn – alle restanten van een persoonlijk of episch drama – kunnen niet door de hor heen en zullen dus voorkomen dat het bewuste zelf door de deur gaat zolang jij je ermee identificeert.

De geascendeerde meesters hebben geen behoefte om meningen te vormen, iemand op aarde te veroordelen of te beoordelen. Ze weten dat de wet nooit faalt en dat mensen alleen het Christusbewustzijn binnengaan als ze volledig de verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen gemoedstoestand in plaats van zich zorgen te maken over de gemoedstoestand van andere mensen. De meesters richten al hun aandacht op het inspireren van mensen om hun bewustzijn te verhogen.

Dan moeten ze zich – uiteraard – aanpassen aan de huidige bewustzijnstoestand van mensen. Ze moeten altijd de bestaande mentale kaders van mensen uitdagen, maar de vraag is in hoeverre ze de mentale kaders kunnen uitdagen zonder het gevoel van evenwicht van mensen te veel te verstoren – zodat ze in paniek raken, hun gedachten afsluiten en hun mentale kaders beginnen te verdedigen. De meesters voeren een wankele evenwichtsoefening uit.

De kosmische vertragingsfactor
Laten we terugkeren naar de basis. Het doel van het leven is groei in zelfbewustzijn en de hele wereld van vorm is ontworpen om een wezen dat zich bewust is van zichzelf, in staat te stellen zijn gevoel van zelfbewustzijn geleidelijk uit te breiden van elk willekeurig niveau naar dat van een Schepper. Het voertuig om je zelfbewustzijn te vergroten is je ervaring van het leven, de ervaring die je opdoet wanneer je in een bepaalde omgeving bent in de wereld van vorm, inclusief andere zelfbewuste wezens in die omgeving.

Je groei in zélfbewustzijn kan je niet van buitenaf worden opgedrongen – dat moet gebeuren als resultaat van je innerlijke proces, dat wil zeggen hoe je ervoor kiest om op je omgeving te reageren. Je kunt in een situatie terechtkomen waarin je omstandigheden hebt die het je gemakkelijker maken om zelfbewustzijn te ontwikkelen, maar er is geen garantie dat alle mensen die aan dezelfde situatie worden blootgesteld op dezelfde manier zullen reageren of dat ze allemaal zullen groeien.

Wat betekent het om te groeien? Het betekent dat je tot het besef komt dat niet de externe omstandigheden jou beïnvloeden, maar je reactie daarop. Je innerlijke ervaring van het leven beïnvloedt jouw zelfgevoel en de belangrijkste sleutel tot persoonlijke groei is dat je de leiding neemt over jouw ervaring van het leven.

De echte vraag is hoelang het duurt voordat je tot dit besef komt. Dit kan echter alleen gebeuren wanneer je genoeg hebt van de ervaring om externe omstandigheden jouw gemoedstoestand te laten beheersen. Je hebt het recht om deze ervaring zo lang te hebben als je wilt – binnen het kader van de wet.

Wat is het kader van de wet? Omdat het eigenlijke doel groei van zelfbewustzijn is, is de wet opgesteld om ervoor te zorgen dat niets stil kan blijven staan. Je verhoogt je bewustzijn of je verlaagt je bewustzijn – er zit niets tussenin.

Dit lijkt in strijd met de algemene ervaring. De dichte energie van het materiële universum zorgt voor een vertragingsfactor zodat het tijd kost vanaf het moment dat een mentaal beeld uit je gedachten wordt geprojecteerd totdat de kosmische spiegel het reflecteert als een fysieke vorm/situatie.

Deze vertragingsfactor zorgt voor de illusie van tijd en dat je in de loop der tijd een bepaalde ervaring kunt blijven houden. In werkelijkheid word je altijd beïnvloed door de twee basiskrachten, namelijk de levenskracht (de opwaartse aantrekkingskracht) en de kracht van de dood (de tweede wet van de thermodynamica die probeert elke structuur af te breken).

Ook al lijkt het alsof je bepaalde fysieke condities of in de loop der tijd zelfs een bepaalde innerlijke conditie kunt behouden, je wordt altijd in de ene of de andere richting getrokken, wat betekent dat je zelfgevoel meer of minder wordt. Of je stroomt mee met de Rivier van Leven en groeit, of je verzet je ertegen en raakt zodoende steeds verder achterop, wat de neerwaartse aantrekkingskracht vergroot.

De twee manieren om te groeien
Er zijn twee manieren om je te ontwikkelen en te groeien, de ene is dat je meegaat op de stroom met de Rivier van Leven en je zelfgevoel vergoot en de andere is dat jij je ertegen verzet. Hoe kan verzet leiden tot groei? Wat betekent groei? Dat jij je zelfgevoel uitbreidt of we zouden ook kunnen zeggen dat het betekent dat jij je mentale kader uitbreidt waarmee het bewuste zelf ervoor heeft gekozen zich te bekleden.

Wanneer je weerstand biedt aan de opwaartse aantrekkingskracht, zal de tweede wet op den duur – en dat zal gebeuren – je mentale kaders uitdagen. Groei vindt plaats wanneer je mentale kader zo wordt uitgedaagd dat dit je gevoel van evenwicht verstoort. Het is belangrijk voor spirituele studenten om te begrijpen wat dit inhoudt.

Het effect van een gevoel van evenwicht hebben is dat je niet echt nadenkt over het leven en je benadering van het leven niet beoordeelt. Je hebt het gevoel dat alles stabiel is en vindt het niet nodig om opnieuw na te denken over je basale benadering van het leven. Alleen wanneer je huidige mentale kader in cruciale mate wordt uitgedaagd, wordt je gevoel van evenwicht zodanig verstoord dat je toegeeft dat het noodzakelijk is om een bepaald aspect van je Wóórd, je LOGOS, je benadering van het leven, opnieuw te beoordelen.

Wat is ervoor nodig om een bepaald wezen op het punt te brengen dat hij erkent dat hij het leven opnieuw moet beoordelen? Dat hangt af van hoe gehecht het wezen is aan zijn gevoel van evenwicht. De meest gevorderde studenten hebben heel weinig dingen waar ze aan gehecht zijn en beoordelen voortdurend een bepaald aspect van het leven en zijn altijd op zoek naar inzichten die hen kunnen helpen om hun huidige mentale kader uit te breiden – wat wordt gezien als gewoon een stap op de trap van groei. Ze hebben volledig de verantwoordelijkheid genomen voor hun gemoedstoestand.

Degenen die vastzitten in een drama zijn erg gehecht aan hun gevoel van evenwicht omdat ze in het drama zijn gestapt om te voorkomen dat ze de verantwoordelijkheid voor zichzelf moeten nemen. Ze hebben hun geest afgesloten voor alle kennis die buiten het mentale kader van hun drama valt. Omdat het mentale kader als de werkelijkheid wordt gezien, wordt aangenomen dat dit de uiteindelijke kijk op het leven is – het is een gesloten systeem, een doel op zich, geworden.

Dit betekent dat zulke mensen onbereikbaar zijn voor de ware spirituele leraren en dat die hen niets kunnen leren, omdat zij onvoorwaardelijk respect hebben voor de vrije wil. Deze mensen staan als het ware gewoon niet op de radarschermen van de meesters, omdat ze weten dat de wet en fysieke omstandigheden wel voor hun groei zullen zorgen. Hoe gaat dit in zijn werk? Dit is wat men de Harde Leerschool noemt en bestaat uit drie hoofdelementen:

• Mensen zijn niet alleen, maar leven in een omgeving met andere mensen die gevangenzitten in het dramabewustzijn. Omdat de epische drama’s worden gedefinieerd met het dualiteitsbewustzijn, hebben ze altijd een ingebouwd conflict. Een episch drama berust op een concept van goed en fout en een maatstaf om andere mensen te beoordelen als goed of slecht. Degenen die vastzitten in het ene epische drama zullen zichzelf onherroepelijk beschouwen als tegenstanders van degenen die vastzitten in een ander drama. Je ziet allerlei soorten groepen op aarde die in wezen elkaars mentale kaders uitdagen en de geascendeerde meesters hoeven eigenlijk niets te doen – mensen kunnen het heel goed zelf. Het gevolg van de epische drama’s is dat je andere mensen niet met rust kunt laten en dit zorgt ervoor dat ieders mentale kader wel door iemand wordt uitgedaagd.
• Het materiële universum is ontworpen als een kosmische spiegel die naar jou reflecteert wat je uitzendt. De basisenergie zal vormen aannemen die de mentale beelden die erop geprojecteerd worden, uitbeelden. Het zijn bijvoorbeeld de mentale beelden van mensen die ziekte, armoede, honger en alle andere beperkende omstandigheden op aarde hebben veroorzaakt. Door dergelijke omstandigheden te ervaren, kunnen de mentale kaders van mensen ook zo worden uitgedaagd dat ze de noodzaak ervan inzien om hun benadering van het leven opnieuw te beoordelen.
• De basisenergie zal elke vorm aannemen die erop wordt geprojecteerd, maar de tweede wet van de thermodynamica zal onmiddellijk elke vorm beginnen af te breken en de energie terug te brengen naar een staat van vormloosheid. Dit werkt ook zo voor de mentale kaders van mensen, aangezien de tweede wet alleen werkt bij gesloten systemen. Vanwege de twee hierboven beschreven factoren beginnen mensen hun mentale kaders te verdedigen en sluiten ze hun gedachten af voor nieuwe kennis. Zodra hun gedachten een gesloten systeem worden, begint de tweede wet wanorde en chaos in hun innerlijk te scheppen en dit kan uiteindelijk leiden tot zoveel stress en mentale ziekten dat mensen het niet langer kunnen verdragen en er opnieuw over willen nadenken.

De Harde Leerschool
De Harde Leerschool leidt onvermijdelijk tot lijden. Het is eigenlijk alleen maar de vraag hoeveel lijden mensen willen ondergaan voordat ze besluiten hun leven te heroverwegen.

Mensen veroorzaken hun eigen lijden door hun eigen weerstand tegen groei – hoe sterker de weerstand, hoe intenser het lijden. Het is slechts een kwestie van tijd totdat mensen hun gevoel van evenwicht niet meer kunnen handhaven. Omdat hun mentale kaders worden uitgedaagd, krijgen mensen de kans om naar het leven te kijken zonder het filter van de mentale kaders.

Het effect is dat mensen, hoewel ze steeds dieper in het dramabewustzijn zijn gegaan – op elk moment – op het punt kunnen komen waarop ze bereid zijn het leven opnieuw te overdenken. Als ze echt bereid zijn verder te kijken dan hun mentale kader, kunnen ze een echte bekering meemaken die hen in een oogwenk op het opwaartse pad zet.

De geascendeerde meesters veroordelen mensen niet omdat ze het op deze manier doen, want ze weten dat zelfs de via Dolorosa tot echte groei kan leiden. Groei betekent dat de drama’s worden getranscendeerd en dat kun je op twee manieren doen.

Je kunt een spirituele leer gebruiken om de illusies van de drama’s te doorzien of je kunt de drama’s helemaal uitleven totdat je genoeg hebt van de strijd en ze doorziet – eindelijk de verantwoordelijkheid neemt voor jouw ervaring van het leven. Het werkt op beide manieren en de ene is niet beslist beter dan de andere. De meeste zelfbewuste wezens moeten een of ander drama ervaren om echt de ervaring op te doen die hen in staat stelt het dramabewustzijn in al zijn vormen te doorzien.

Voor de geascendeerde meesters is het verschil dat degenen die op de Harde Leerschool zijn, niet openstaan om rechtstreeks hulp van hen te ontvangen, wat betekent dat ze hen met rust laten en de wet zijn werk laten doen. Alleen wanneer iemand openstaat voor ideeën buiten zijn mentale kader om, grijpen de meesters in en raken directer betrokken bij het helpen van mensen om te groeien.

Mensen proberen te helpen door middel van spirituele leringen
De geascendeerde meesters beoordelen mensen niet op grond van een dualistische maatstaf, maar ze oordelen natuurlijk wel over mensen. Het criterium is eenvoudig: Kunnen de meesters de mensen helpen of niet? De meeste mensen op aarde zitten nog op de Harde Leerschool en die staan gewoon niet op het radarscherm van de meesters, omdat ze niet openstaan voor hun hulp. Wat is ervoor nodig om mensen zich open te laten stellen voor de meesters?

In de meest algemene zin staan mensen open voor hulp wanneer ze een cruciaal punt bereiken waarop ze bereid zijn hun mentale kaders in twijfel te trekken, zelfs als dit hun gevoel van evenwicht verstoort:

• Dit kan gebeuren doordat mensen zulke harde klappen krijgen dat hun mentale kaders en gevoel van evenwicht met geweld worden verstoord.
• Het kan gebeuren doordat mensen het ingebouwde vermogen van de geest gebruiken om te analyseren en te vergelijken, waarbij ze tegenstellingen zien in traditionele of reguliere denksystemen. Het kan ook gebeuren doordat mensen liefde ontwikkelen voor iets meer dan de drama’s.

Zoals gezegd zijn alle grotere of heersende denksystemen – of ze nu religieus, politiek of wetenschappelijk zijn – beïnvloed door het dramabewustzijn. Het zijn allemaal hulpmiddelen geworden om het epische drama te bevorderen dat degenen in een specifiek denksysteem de goede mensen zijn die aan de allerhoogste zaak werken en dit geeft deze mensen een stevig gevoel van evenwicht. Alleen wanneer mensen – op een of andere manier – vraagtekens willen zetten bij de mentale kaders die door gevestigde denksystemen worden gedefinieerd, zullen ze openstaan voor directe leringen van de geascendeerde meesters.

We hebben het nu over leringen die voor een groot publiek worden gegeven en die iedereen kan vinden en bestuderen. Voorbeelden zijn de leringen van de Boeddha, de leringen die Jezus tweeduizend jaar geleden gaf en de leringen die de geascendeerde meesters de afgelopen eeuw via diverse boodschappers hebben gegeven.

Denk eens na over de realiteit waarmee de geascendeerde meesters worden geconfronteerd. In tegenstelling tot wat sommige studenten liever denken (gebaseerd op het dramabewustzijn), proberen de meesters niet een ultieme of absolute leer naar buiten te brengen. Ze beseffen dat geen enkele leer die in woorden wordt uitgedrukt, absoluut is of de allerhoogste kan zijn. Jouw bewuste zelf heeft het vermogen om de allerhoogste waarheid te ervaren – wat Jezus de Geest van waarheid noemde – maar alleen door elke uitdrukkingsvorm op de wereld van vorm te overstijgen en de bron ervan, het hogere zelf, te ervaren.

De meesters zijn praktische realisten die proberen zoveel mogelijk mensen te bereiken, wat betekent dat ze veel verschillende leringen inspireren of ze uitgeven. Elke leer is zorgvuldig aangepast aan een groep mensen die wordt beïnvloed door een bepaald episch drama of mentaal kader. Om zo’n leer succesvol te laten zijn is de eerste vereiste dat die iets moet bevatten wat de mensen kunnen doorgronden en in verband kunnen brengen met hun huidige bewustzijnsstaat.

Zelfs een lering die door de geascendeerde meesters wordt gegeven, moet worden aangepast aan het mentale kader van de mensen en dat betekent dat het voor de meesters nodig kan zijn om schijnbaar bepaalde illusies te bevestigen waaraan de mensen die ze proberen te bereiken, gehecht zijn. Om mensen te bereiken, kunnen de meesters hun mentale kader niet verder uitdagen dan hun gevoel van evenwicht aankan. Als ze een leer geven die te ver buiten het mentale kader van mensen valt, kunnen ze hen helemaal niet bereiken en dan kunnen ze niet eens beginnen hen te helpen. De leringen van de meesters worden niet gegeven om de ultieme waarheid te geven, maar om een specifieke groep mensen een manier te bieden om een bepaald mentaal kader te transcenderen – en als ze dat eenmaal hebben gedaan, contact te krijgen met het pad dat altijd verder gaat.

Veel van de leringen die de meesters geven en inspireren, worden gegeven aan mensen die niet klaar zijn om het bestaan van geascendeerde meesters te erkennen, dus houden ze hun identiteit geheim. Er is een grote verscheidenheid van dergelijke leringen, vaak vermomd als zelfhulp of behorend tot een bepaalde traditie. De meesters moeten bijvoorbeeld veel verschillende benaderingen hebben om mensen met een christelijke, moslim- of boeddhistische achtergrond te kunnen helpen.

In de afgelopen eeuw hebben de geascendeerde meesters ook bepaalde leringen gesponsord die openlijk over hen spraken en die een universelere leer probeerden te geven aan mensen die zich in hogere mate openstellen. Zelfs die leringen zijn niet bedoeld om de allerhoogste waarheid naar buiten te brengen.

Dit besef heeft veel gevolgen. Een daarvan is het feit dat mensen die deze leringen vinden, erop reageren op basis van hun persoonlijke en epische drama’s, hun mentale kaders. De leringen zijn gepubliceerd zodat iedereen ze kan vinden en het enige echte criterium is dat de mensen hun mentale kaders willen onderzoeken. De belangrijke vraag is hoe die bereidheid tot stand is gekomen.

De meeste mensen op aarde hebben zich opgegeven voor de Harde Leerschool. Voor sommigen werden de klappen op den duur zo hard dat ze wel bepaalde mentale kaders wilden onderzoeken. Het cruciale onderscheid is dat dit voor de meeste mensen niet betekende dat ze ook de bereidheid ontwikkelden om de verantwoordelijkheid voor zichzelf te dragen.

Let erop dat mensen deze bereidheid inderdaad kunnen ontwikkelen op de Harde Leerschool, maar het feit dat ze op deze school zitten, bewijst dat ze op een gegeven moment weigerden de volledige verantwoordelijkheid te dragen. Ze moeten een grote hindernis overwinnen en er anders over gaan denken.

De overgrote meerderheid van de mensen die in de afgelopen eeuw en daarvoor een leer hebben gevonden die door de geascendeerde meesters is uitgegeven, willen niet de volledige verantwoordelijkheid voor zichzelf dragen. De meesters waren zich hier volledig van bewust en hun leringen zijn ontworpen om mensen te helpen die verantwoordelijkheid te nemen. Ze zijn zich er ook terdege van bewust dat dit geen garantie is dat mensen ook daadwerkelijk de verantwoordelijkheid gaan dragen.

Het is heel goed mogelijk dat je wel je mentale kaders in twijfel wilt trekken wat betreft wereldlijke leren of denksystemen, zonder in de spiegel te willen kijken en de verantwoordelijkheid voor jezelf te nemen. Veel mensen kunnen bijvoorbeeld duidelijk zien wat de misvattingen zijn in de grote religies en ze geven verschillende externe bronnen al snel de schuld dat ze hen en andere mensen zouden hebben misleid.

Een illusie kan je echter alleen aanspreken als iets in je eigen bewustzijn overeenkomt met die illusie. Dat iets is een spirituele blindheid die je ervan weerhoudt de illusie te doorzien. Waar komt spirituele blindheid vandaan? Die komt voort uit je onwil om naar jezelf in de spiegel te kijken en dat komt door je onwil om de volledige verantwoordelijkheid te dragen voor je gemoedstoestand.

De leringen verkeerd gebruiken om evenwicht te scheppen
De meerderheid van de mensen die de leringen van geascendeerde meesters aanhangen, is bereid hun mentale kaders in twijfel te trekken, maar is – nog – niet bereid om de verantwoordelijkheid voor zichzelf te dragen. Voor deze discussie is het mentale kader de manier waarop je naar de wereld kijkt, inclusief een religie die je aanhangt. Het is de manier waarop je naar buiten kijkt vanuit jou. Je gevoel van evenwicht is de manier waarop je naar jezelf kijkt, dus hoe je naar binnen naar jezelf kijkt.

Laten we als voorbeeld iemand nemen die is opgegroeid in een gangbare christelijke religie. Hij krijgt uiteindelijk een aantal harde klappen waardoor hij toegeeft dat er tegenstrijdigheden in zijn geloofssysteem zijn. Hij is bereid zijn religie, zijn mentale kader, te onderzoeken.

Het resultaat hiervan is dat hij de leringen van de geascendeerde meesters vindt en dat opent zijn geest nog meer. Hij komt tot de conclusie dat zijn traditionele religie werd beïnvloed door de manipulatoren en hij legt alle verantwoordelijkheid bij die externe krachten.

Hij heeft niet gekeken naar wat in zijn bewustzijn ervoor heeft gezorgd dat hij in die omgeving werd geboren – wat hij moet leren over zijn benadering van het leven en religie om zijn huidige bewustzijnsniveau te ontstijgen. Hij heeft nog geen verantwoordelijkheid voor zichzelf genomen, maar legt de verantwoordelijkheid buiten zichzelf. Hoewel dit nog steeds kan leiden tot groei van zijn begrip van de wereld, heeft het nog niet geleid tot groei van zijn bewustzijnsstaat.

Een andere manier om dit te zeggen is dat bij zo iemand zijn mentale kader is uitgedaagd, maar zijn gevoel van evenwicht nog niet zo ernstig is uitgedaagd dat hij naar zichzelf wil kijken. Bij de meeste mensen die de leringen van de meesters aantreffen, is hun gevoel voor evenwicht grotendeels intact of wordt dat slechts tot op zekere hoogte uitgedaagd.

De meeste studenten komen bij de leringen van de meesters met het verlangen om hun gevoel van evenwicht te versterken of te herstellen. Ze nemen de leringen snel op en bouwen een nieuw gevoel van evenwicht op, wat betekent dat ze de leringen hebben gebruikt om een reden te vinden om niet naar zichzelf hoeven te kijken!

Ze hebben een leer van een geascendeerde meester tot de allerhoogste status verheven, zoals beweren dat het de meest geavanceerde leer op de planeet is. Ze hebben bepaalde aspecten van de leer uitgekozen en hebben die gebruikt om het gevoel op te bouwen dat ze hun basisbenadering van het leven en religie niet echt in twijfel hoeven te trekken. Aangezien zij per slot van rekening deze geavanceerde leer hebben gevonden en aanhangen – in tegenstelling tot de meerderheid die niet voldoende ontwikkeld is om in de leer te geloven – moeten zij wel gevorderde studenten zijn. Dan hoeven ze niet eens te overwegen of ze ook een balk in hun eigen oog hebben.

Als gevolg hiervan worden hun gedachten een gesloten systeem. De geascendeerde meesters kunnen hen niet bereiken, ook al beweren ze dat zij hun beste studenten zijn. De meesters kunnen alleen maar toekijken en tegen hen zeggen (wat ze niet kunnen horen): “Hallo, als je ons wilt zien, kijk dan bij jezelf naar binnen. Wanneer je bereid bent geweest om naar alles te kijken wat daar zit, zul je ons aan de andere kant zien!”

De valkuil van eigenwaarde
Waarom hebben mensen een gevoel van evenwicht nodig? Alle zelfbewuste wezens hebben een basis nodig om te kunnen omgaan met hun omgeving, een gevoel van wie ze zijn. Een nieuwe medeschepper die een rol speelt, krijgt dit identiteitsgevoel van de rol die hij of zij speelt, en dit geeft hem een gevoel van eigenwaarde.

Als je op het keerpunt komt dat je verantwoordelijkheid moet dragen, ontwaak je uit het eerste vergeten. Je maakt weer contact met het feit dat de kern van je wezen het bewuste zelf is dat een verlengstuk is van je hogere zelf. Je wordt je ook bewust van je hogere zelf en daardoor begin jij je spirituele individualiteit te leren kennen – in tegenstelling tot het zelfgevoel dat je hebt opgebouwd als resultaat van het spelen van rollen in jouw omgeving.

Het belang hiervan is dat je de beste basis krijgt die mogelijk is om een echt gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen, namelijk dat jij je realiseert dat je een spiritueel wezen bent dat boven elke rol staat die je in deze wereld hebt gespeeld en elk zelf dat je in deze wereld hebt ontwikkeld. De enige echte bron van eigenwaarde is de erkenning dat je een verlengstuk bent van het Wezen van de Schepper – en dat alle andere zelfbewuste wezens ook verlengstukken zijn van dezelfde bron. Het is een gevoel van eigenwaarde dat verder gaat dan de wereld en dus onafhankelijk is van alles op die wereld.

Hoe ontwikkel je dit gevoel van eigenwaarde? Dat kan maar op één manier. Je moet de volledige verantwoordelijkheid voor jezelf nemen. Je moet je realiseren dat het jouw verantwoordelijkheid is om contact te maken met je hogere zelf en dat je nooit mag toestaan dat iets op de wereld tussen jou en je bron in komt te staan. Je moet de volledige verantwoordelijkheid nemen om de controle te hebben over je gemoedstoestand, wat er ook op de wereld gebeurt.

Wanneer je dit doet, realiseer jij je dat je bewuste zelf meer is dan elk ander zelfgevoel dat je op deze wereld hebt ontwikkeld; hij is meer dan welk zelfgevoel ook dat berust op de illusie dat je gescheiden bent of het bewustzijn van dualiteit. Daardoor heb je het potentieel om elk minder zelf te transcenderen, te ontstijgen, achter je te laten en je spirituele individualiteit op deze wereld tot uitdrukking te brengen.

Je kunt het punt bereiken waarop je zelfgevoel – het zelf dat je gebruikt als voertuig om jezelf op deze wereld tot uitdrukking te brengen – volledig overeenkomt met de individualiteit in je hogere zelf. Je bent hier onder alles wat je Boven bent.

Wat gebeurt er wanneer een levensstroom weigert de volledige verantwoordelijkheid te nemen? Hij komt in het dramabewustzijn en dat betekent dat hij een dualistische illusie accepteert om niet naar zichzelf te hoeven kijken. Hij bouwt dan een gevoel van eigenwaarde op – een gevoel van evenwicht – op deze illusie, en zoals hierboven uitgelegd, zal elke illusie onvermijdelijk worden uitgedaagd op de Harde Leerschool. Dan heb je een wezen dat voortdurend worstelt om zijn gevoel van eigenwaarde, zijn gevoel van evenwicht, op te bouwen, veilig te stellen en te verdedigen.

Op een niveau dieper maakt de onwil om verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen iemand kwetsbaar voor de epische drama’s. De reden is dat de epische drama’s schijnbaar een gemakkelijke uitweg bieden uit het probleem met eigenwaarde.

Deze drama’s – in allemaal verschillende variaties – definiëren een denksysteem dat mensen in twee categorieën verdeelt, de mensen die goed zijn en de mensen die slecht zijn. Wanneer je dit bewustzijn krijgt, neem je de basisovertuiging over dat er een absoluut goed en fout is – zoals je geloofssysteem zegt – en dat je mensen mag beoordelen en labelen.

Je komt terecht in de ‘wij versus zij’-mentaliteit en het voordeel dat dit je biedt (wanneer je niet bereid bent om de verantwoordelijkheid voor jezelf te dragen) is dat je, door alleen maar tot de goede mensen te behoren, een fundament hebt voor eigenwaarde. Je maakt deel uit van de groep mensen die niet alleen goed zijn, maar die strijden voor de overwinning van Gods plan op aarde en voor de nederlaag van hen die zich tegen God verzetten. Welk beter fundament voor zelfrespect zou je kunnen hebben – op deze wereld.

Iedereen wordt beïnvloed door epische drama’s
De illusies van de epische drama’s zijn zo ingewikkeld verweven in het weefsel van het bewustzijn op deze planeet dat het vrijwel onmogelijk is om op te groeien zonder erdoor beïnvloed te worden. Wat moeten de geascendeerde meesters doen als ze een nieuwe leer uitbrengen?

Ze moeten iets geven wat mensen aanspreekt en ook aansluit bij de lessen die mensen op dat moment moeten leren. Een van de belangrijkste lessen die de mensheid in het Vissentijdperk moest leren, was juist het overwinnen van de epische drama’s. Dit verklaart waarom sommige spirituele leringen bepaalde elementen bevatten die duidelijk dualistisch zijn en aangepast zijn aan de epische denkwijze.

Elke leer bevat een ingecalculeerd risico. De geascendeerde meesters weten heel goed dat de meeste mensen – de overgrote meerderheid – die de leer vinden, worden beïnvloed door de epische denkwijze en hun gevoel van eigenwaarde hebben gebouwd op de illusies ervan. Ze weten dat zulke mensen de leringen onherroepelijk zullen gebruiken om hun gevoel van eigenwaarde, hun gevoel van evenwicht, te versterken, vanwege de overtuiging dat zij de goede mensen zijn en dat ze aan de kant van het allerhoogste goed staan.

De meesters kunnen niet van mensen eisen dat ze hun epische drama’s loslaten voordat ze door de deur heengaan – omdat dit de bedoeling van een lering teniet zou doen. Als mensen de epische denkwijze al hadden getranscendeerd, zouden ze geen externe lering nodig hebben, aangezien de meesters rechtstreeks binnenin hen met hen zouden kunnen werken.

De mensen die een leer nodig hebben, hebben gegarandeerd de epische denkwijze en de meesters moeten de leer aan dit feit aanpassen. Dit betekent dat ze tegemoet moeten komen aan de behoefte die mensen hebben, inclusief de behoefte om zich speciaal te voelen omdat ze de leer hebben gevonden. Hier is geen ontkomen aan. In de praktijk moeten degenen die boven het gevallen bewustzijn staan, werken binnen het kader dat de manipulatoren hebben gedefinieerd.

Wanneer de leer de epische denkwijze en het valse gevoel van eigenwaarde waarschijnlijk zal versterken, schiet dat dan niet vanaf het allereerste begin het doel voorbij? Niet beslist, omdat de meesters opties hebben om mensen te helpen de epische denkwijze te transcenderen als ze eenmaal door de deur zijn gelopen. Voor degenen die tussen de regels van een leer door kunnen lezen – voor degenen die ogen hebben om te zien – zijn er ontelbare aanwijzingen die mensen kunnen helpen om verder te kijken dan de epische denkwijze.

De meesters kennen de inwijding waarmee Gautama Boeddha werd geconfronteerd toen hij het Nirvana was binnengegaan en overwoog naar de aarde terug te keren om te onderwijzen wat hij had ontdekt. De verleiding was dat het verschil tussen de bewustzijnsstaat die hij had bereikt en de bewustzijnsstaat van de meeste mensen op aarde zo groot was dat niemand zijn leer zou kunnen begrijpen. Hij overwon die verleiding door de eeuwige waarheid te verkondigen die wordt gegarandeerd door de opwaartse kracht van de wereld als geheel: “Sommigen zullen het begrijpen.”

Voor elke leer die de geascendeerde meesters hebben gegeven, hebben sommigen de kloof tussen hun epische mentale kader en het geascendeerde bewustzijn overbrugd. Door op een directere manier over deze onderwerpen te praten dan ooit tevoren, zullen nog meer mensen ze begrijpen en ontstijgen.