ONDERWERPEN: De slangachtige geest in de katholieke kerk – Hoe zij de Church of Ireland hebben vernietigd – Het eeuwige complot van de machtselite – Gij zult helemaal niet leven – Kan de katholieke kerk ooit nog hervormd worden? – De test van al onze verwachtingen opgeven – Zoek de gelukzaligheid die alle verwachtingen te boven gaat – Wij hebben allemaal onze beproevingen gehad – Onze visie voor deze beweging

Geascendeerde Meester Patrick, 18 mei 2007

De slangachtige geest in de katholieke kerk
In de stilte van de natuur, in de stilte van je hart, vind jij je kracht. Ik ben Patrick, de geascendeerde meester Patrick, want tegenwoordig laat ik ‘Saint’ liever weg. Jullie realiseren je wel dat ik als geascendeerde meester geen katholiek ben. Ik ben hier om al het leven te verheffen, niet alleen degenen die tot een bepaalde religie, een bepaald ras, of een etnische of nationale groep, behoren.

Zelfs al ascendeerde ik omdat ik Christus in Ierland diende, ben ik ook niet Iers. Wanneer je ascendeert, ontstijg je alle menselijke indelingen. Zoals Moeder Maria eerder vandaag zo prachtig heeft uitgelegd, ascendeer je door de menselijke voorwaarden op te geven die je laten denken dat je niet in het koninkrijk van God bent.

De prachtige invocatie die jullie zojuist hebben opgezegd, de Invocatie van de Rivier van Leven, is een van mijn favoriete invocaties. Dat komt gedeeltelijk omdat die zo prachtig het wezen van de Rivier van Leven vangt dat wij in de geascendeerde staat ervaren: de onafgebroken vreugde van God die niet te stoppen is, die altijd stroomt – wat er ook gebeurt. Ik moet echter ook zeggen dat deze invocatie mij herinnert aan een persoonlijke ervaring die ik heb gehad toen ik al een tijdje in Ierland was.

Op een koude, vochtige herfstdag was ik mij enigszins ontmoedigd gaan voelen, want ik had het gevoel dat mijn prediking en mijn komst niet de verwachte reactie had opgeleverd, zelfs niet door een aantal zogenaamde wonderen die God door mij had verricht en de mensen die bereid waren hogerop met mij te komen. Ik ging zoals ik heel vaak deed, een wandeling maken in de bergen. Ik kwam bij een beekje dat veel leek op het beekje dat jullie hebben gevolgd toen jullie gisteren de berg beklommen. Ik ging zitten en eerlijk gezegd legde ik mijn hoofd op mijn knieën en plengde een traan van vertwijfeling. Een tijdlang dacht ik na over alles wat ik als mijn persoonlijke ellende ervoer. Soms kon ik wel wat melancholiek worden of – zoals men tegenwoordig zegt – depressief.

Gelukkig stond er geen psychiater naast mij om mij een pil te geven die mij weer snel gelukkig zou maken. Nadat ik een tijdje medelijden met mezelf had gevoeld, werd mijn aandacht plotseling naar het rustige kabbelen van de beek getrokken. Ik tilde mijn hoofd op, keek op en zag dat er een miniatuurwaterval over een klein rotsblokje heen viel. Ineens zoemde ik met mijn ogen daarop in en zag ik dat het rotsblok in loop der tijd zacht en glad was geworden door het stromende water.

En opeens besefte ik dat mijn inspanningen, ook al zag ik in mijn leven geen zichtbare resultaten in dit land, in ieder geval niet tevergeefs waren, want ik zou een zaadje planten en als dit zou gaan groeien, zou het net als het stromende beekje worden omdat zelfs het zachte water de harde rots kon slijten. Meteen stroomde mijn depressie, mijn zelfmedelijden, met het water mee stroomafwaarts en knapte mijn humeur op, want ik besefte dat het water ergens vandaan moest komen. Het moest van de top van de berg komen. En boven die top moest het van de regen komen die uit de hemel viel. Ik voelde mij opnieuw met de Rivier van Leven verbonden: ik voelde die rivier in mij stromen en ik voelde mij heel erg getroost en veel energieker. Ik sprong op en wandelde terug naar onze nederige missiepost en ik was getransformeerd, want mijn collega’s hadden natuurlijk mijn enigszins melancholische gedrag wel opgemerkt, omdat ik mijn niet opgegeten maaltijd van mij had afgeschoven en zonder een woord te zeggen de heuvels was ingelopen.

Hoe ze de Church of Ireland vernietigd hebben
Ik geef jullie dit beeld om jullie te inspireren, maar ook om jullie een realistische beoordeling te geven van hoe het was om Patrick te zijn. Wanneer je tegenwoordig terugkijkt op mijn leven, na vijftienhonderd jaar verafgoding en verheerlijking – zie je niet de echte Patrick – want hoe zou dat kunnen? Jullie zien Saint Patrick die de katholieke kerk – in het bijzonder de katholieke Church of Ireland – aan jullie heeft willen overleveren. Ze willen niet dat jullie de echte persoon kennen die ik destijds was of nu ben als geascendeerde meester.

Ze willen dat jij hun gesneden beeld accepteert, want hun gesneden beeld wordt zorgvuldig vervaardigd om jullie de indruk te geven dat ik heel bijzonder was en zo ver boven jullie stond dat jullie onmogelijk in mijn voetsporen zouden kunnen treden en voor een heel land het verschil maken. Ze willen niet dat je beseft dat God in jou het verschil voor jouw land kan maken als jij bereid bent God door jou heen te laten stromen, jouw licht te laten schijnen. Als slechts één persoon bereid is om God in actie te zijn, besef je de waarheid in de woorden van Christus dat ‘ikzelf niets kan doen, de Vader in mij doet het werk’.

Die ene persoon, God door die ene persoon, kan een zaadje planten, aan een nieuwe beweging beginnen, dat langzaam groeit en een heel land en de denkwijze van een heel land verandert. Ik moet echter wel zeggen dat die verandering pas blijvend is wanneer meer mensen die oppikken en een beweging vormen die blijvend is.

Als je naar de geschiedenis van mijn leven en die van Ierland kijkt, dan zie je natuurlijk dat Ierland door mijn aanwezigheid wel is veranderd, dat Ierland een christelijke natie is geworden, maar je ziet ongetwijfeld ook wel – gelet op de open geest die jullie hebben – dat Ierland na ongeveer één eeuw, dezelfde weg heeft gevolgd als de rest van Europa omdat de katholieke kerk steeds rigider werd en zich richtte op doctrines en rituelen en iedereen als ketter begon te verbranden die het Levende Woord van God durfde te spreken.

Ik kan je ervan verzekeren dat ik de bekrompen mensen in Ierland niet heb bekeerd door het dode woord te spreken en uit de Bijbel voor te lezen. Ik heb het Levende Woord gesproken, want ik liet de Rivier van Leven door mij heen stromen, zodat die rivier kon zeggen wat de mensen destijds moesten horen. De mensen die het slangachtige bewustzijn hadden, degenen die zich openlijk tegen mij verzetten, zoals de koningen en de Druïden en hun priesters, reïncarneerden als de katholieke priesters en bisschoppen die toen de macht in de Church of Ireland overnamen en heel snel met de mensen in de katholieke kerk in heel Europa meededen die het Levende Woord verboden en de mond snoerden van de mensen die het Levende Woorden wel durfden te spreken of te schrijven zoals heel veel mensen, zelfs enkele vroege kerkvaders, zoals Origenus.

Als je naar de geschiedenis kijkt, dan zie je dat zij erop uit waren het Levende Woord de mond te snoeren, zodat alleen het gecontroleerde Woord, het dode woord, van de katholieke kansels gepreekt kon worden dat niet de hartvlam van de mensen zou ontsteken, zodat ze gewekt zouden worden en de Christus in actie worden – in navolging van degenen die hen hadden geïnspireerd door Christusschap te demonstreren.

Het eeuwige complot van de machtselite
Dit is hun eeuwige complot. Ze zouden liever zien dat geen enkel mens op aarde ooit een vorm van Christusschap zou vertonen, maar ze weten dat zij dit realistisch gezien niet kunnen voorkomen, want van tijd tot tijd zal er iemand zijn die ervoor uit durft te komen en dat Christusschap demonstreert. Hoewel ze allerlei dingen doen om de bevolking te onderdrukken, weten ze dat er af en toe een zeldzame eenling is die hen en de programmering van het massabewustzijn trotseert. En wat doen ze, wanneer dat gebeurt?

Welnu, zodra die persoon van het levensscherm is verdwenen, beginnen ze die persoon te idealiseren, plaatsen hem op een voetstuk, zodat niemand dat voorbeeld durft te volgen. Hoewel één persoon Christusschap had gedemonstreerd, wordt het geen stroompje dat zich door anderen verspreidt en op den duur een krachtige waterval wordt die over de rots heen spoelt van de mensen die het bewustzijn hebben dat geen rots van Christus is, maar de onbeweeglijke rots van de slangachtige geest, en laat slijten.

Dat hebben ze met mij gedaan, toen het duidelijk werd dat zij niet konden voorkomen dat de mensen in Ierland mij vereerden als iemand die hun land had geïnspireerd. Welnu, ze maakten van mij een heilige, en dat niet alleen, maar een goede katholieke heilige die alle regels en aanwijzingen nakwam van die kerk voor hoe een heilige eruit zou moeten zien. Toen ik eenmaal mijn lichaam had verlaten, kon ik hen toch moeilijk meer tegenspreken? Dus konden ze alles met mij doen wat ze maar wilden, zoals zij ook met Christus gedaan hebben wat ze maar wilden.

Ik kan je ervan verzekeren dat ik, toen ik nog geïncarneerd was, naar de innerlijke leiding van mijn hogere Wezen, van mijn Heer Christus, van mijn Christuszelf luisterde. Ik ging met de Rivier van Leven mee en liet de Heilige Geest door mij heen stromen. En ik kan je ervan verzekeren dat wat ik preekte niet ‘de goede katholieke doctrine’ was, zoals die tegenwoordig of in die tijd werd bezien door mensen die invloedrijke machtsposities hadden gekregen, zoals de Bishop die boven mij stond, totdat ik onafhankelijk werd door de genade van God en de verlichting van één paus die niet de slangachtige manier van denken had.

Het is zelfs een misverstand om te zeggen dat Sint Patrick degene was die niet alleen het christendom maar het katholicisme naar Ierland bracht, want wat ik werkelijk preekte, was een leer die veel universeler was dan ooit officieel door de katholieke kerk gepreekt werd. Ik weet zeker dat je wel beseft dat de communicatie in die tijd veel langzamer ging en primitiever was. Dus het was niet mogelijk om een uitzending via internet van mijn preken die in de bergen werden gegeven, uit te zenden zodat de paus in Rome die kon censureren en kon zeggen: “Ah, die Patrick daar in Ierland zei iets verkeerd! We moeten de touwtjes bij hem aantrekken!” Ik weet zeker dat je beseft dat zij dit, als dit toen mogelijk was geweest, precies gedaan hadden. En het zou niet lang geduurd hebben voor ze iemand met een vliegtuig hadden gestuurd om mij terecht te wijzen, zoals de Bishop in Engeland verschillende malen heeft geprobeerd.

Ik moest zeker tegen de slangachtige manier van denken van de koningen en de priesters van de heidense religie opboksen, maar ik moest ook tegen de mensen in de katholieke kerk zelf opboksen, want die waren natuurlijk al vanaf het allereerste begin bij de stichting van die kerk. Zoals Constantijn zelf een heel goed voorbeeld was van iemand die zich volledig met het slangachtige denken had vereenzelvigd.

Gij zult voorzeker niet leven
Wat zei die geest tegen Eva? “Gij zult voorzeker niet sterven.” Maar ik moet je zeggen dat wanneer je het dualiteitsbewustzijn vluchtig bekijkt, ‘zult gij ook voorzeker niet leven’, want er zit geen leven in dat bewustzijn; er zit geen spiritueel leven in. Ik was een ware, universele christen en dat kon omdat de katholieke kerk in die tijd nog niet helemaal verhard was. Ik had de hoop dat het niet bergafwaarts, maar bergopwaarts zou gaan en universeler zou worden; de ware, universele kerk.

Veel van ons bezagen de kerk in die tijd op die manier; we zagen de hoop, de belofte, dat het de kerk van Christus zou blijven. Zeker, ik zag de tekenen van gevaar. Maar het was, zoals ik zei, te vroeg om te zeggen dat de kerk voorbij het punt was dat er geen weg meer terug was. Ik hoopte dat de Geest zelf de kerk en de mensen zou transformeren, zoals dat ook bij mij en de mensen tot wie ik preekte, was gebeurd. Want zoals ik zei, hield ik mij niet bezig met het politieke spel van de kerk, ik was een nederige priester.

Achteraf bezien realiseer ik me ook dat je zou je kunnen zeggen dat dit ook een bepaalde zwakheid was. Ik kijk niet met spijt terug op dat leven, want ik besef dat het niet mijn Goddelijke plan was om mij in dat leven met de politiek van de kerk bezig te houden. Het was natuurlijk mijn Goddelijke plan om het Levende Woord te preken, maar ik moet zeggen dat ik als ik oplettender was geweest, een beter voorbeeld van een betere organisatiestructuur voor de kerk in Ierland had kunnen geven, dat er dan misschien voor had gezorgd dat die niet zo snel rigide werd.

En daarom zeg ik dat iedereen die in een spirituele beweging zit, zich ervan bewust moet zijn dat je, wanneer je in het fysieke octaaf bent, voortdurend te maken hebt met het slangachtige denken. Wanneer jij aan een nieuw spiritueel initiatief, een nieuwe spirituele beweging begint, probeert die slangachtige geest op alle mogelijke manieren toegang tot jullie beweging te krijgen. Als jij daar niet alert op bent, je er niet van bewust bent zoals Eva zich er niet van bewust was, dan is het heel gemakkelijk om geleidelijk aan een gevaarlijke koers op te gaan waarin je zeker niet dood bent, maar ook zeker niet leeft en in contact staat met jouw Christuszelf.

Je denkt dat jij het nog steeds goed doet als je de dingen doet die je al heel lang doet en die door je religie zijn voorgeschreven. Maar je beseft niet hoe subtiel de dingen die jij gisteren hebt gedaan, aan hun doel hebben beantwoord; aan het eind van hun cyclus zijn gekomen. De enige manier om het opwaartse momentum van je eigen groei en de groei van jullie beweging te handhaven is dat je het niveau van gisteren of een jaar geleden transcendeert.

Heeft de Grote Goddelijke Leider niet gezegd dat zijn motto is: “Verandering is aan de orde van de dag?” Verandering betekent groei, maar ik moet zeggen dat elke verandering soms beter is dan stilstand, want wanneer er iets verandert, bestaat in ieder geval de kans dat de mensen opnieuw over hun benadering van het leven, hun wereldbeeld, nadenken. Wie denkt er opnieuw na over die benadering zolang dingen in de modder vastzitten, in de tredmolen vastzitten, als je steeds opnieuw hetzelfde doet – en toch verschillende resultaten verwachten – omdat ze denken dat alles prima gaat en zij op het juiste spoor naar verlossing zitten, hoe zij die ook definiëren.

Kan de katholieke kerk ooit nog hervormd worden?
Hier zijn sommigen van jullie getuige van geweest in diverse spirituele bewegingen die veel jonger dan de katholieke kerk zijn. Door te zien hoe de dingen – binnen een paar decennia – zonder het te weten, kunnen afglijden naar de starheid en subtiliteit, de mist van het kromme denken, waarin mensen hun eigen illusies bevestigen dat zij het juiste doen. En zou je dan met dit in je achterhoofd, daarna naar de katholieke kerk kunnen kijken en zeggen: “Hoe kan een organisatie die al zo lang rigide is, ooit nog vernieuwd worden?” En ik zeg dat dit een onderwerp is dat ter discussie staat bij de geascendeerde meesters – of het wel mogelijk is om de katholieke kerk te vernieuwen.

Ik moet zeggen dat we enerzijds altijd genegen zijn de Heilige Geest door individuele personen te laten stromen die bereid zijn de open deur te zijn en er zijn zeker katholieke predikers bereid zijn die open deur voor de Heilige Geest te zijn, in ieder geval in zekere mate. En ze ontvangen de zalving die zij waard zijn, die zij in staat zijn te dragen. Maar ik moet ook zeggen dat wat er nu aan de gang is, slechts een stroompje is van wat het zou moeten zijn om de hele organisatie ooit te veranderen. En ik moet, in alle eerlijkheid, zeggen dat wij niet zien hoe dit moet met de huidige paus die nog in functie is. Want is hij niet een goed voorbeeld van de soort mensen waar ik tegenin ging, toen ik mijn innerlijke leiding wilde volgen, mijn duidelijke spirituele leiding, om het Levende Woord te preken en toch moesten ze er eerst zeker van zijn dat ze mij in bedwang konden houden voor ze bereid waren mij voor Christus te laten getuigen?

Degenen die in de doctrine en de letter van het Woord blijven hangen, zullen zich altijd bedreigd voelen door degenen die de visie hebben, het vuur in hun hart, de vreugde, het enthousiasme – die in vuur en vlam voor God staan. Degenen die in het uiterlijke woord blijven hangen, hebben geen vuur. Ze hebben het óf nooit gehad, óf het is uitgegaan, want nu zijn ze gehecht geraakt aan de voorwaarden waarin zij geloofd hebben, die zij met hun geest geaccepteerd hebben, waar Moeder Maria over sprak. Ze hebben een aantal voorwaarden geaccepteerd die door hun religie bepaald zijn die zegt dat zolang je binnen dit mentale kader, dit fysieke hokje, blijft jij natuurlijk gered wordt, omdat God jou gewoon in zijn koninkrijk moet toelaten, omdat je zo’n goede katholiek bent.

Ah, wat een dwaasheid, mijn geliefden! Hoe lang blijven de mensen op deze aarde nog in deze leugen geloven? Kunnen ze niet naar het leven van Christus kijken en daarna naar de bisschoppen en de paus en de kardinalen in hun weelderige katholieke kathedralen, die hun wierook en potten van goud rondslingeren, kunnen ze daar niet naar kijken en zeggen, dit is niet de manier waarop Christus preekte, dit is niet hoe Saint Patrick in de heuvels van Ierland rondwandelde – gekleed in een weelderig gewaad en de wierook voor hen rondslingerend? Kunnen jullie begrijpen dat door de eeuwen heen voor de mensen door wie de Geest stroomde, al deze uiterlijke verschijnselen niet nodig waren of die wilden?

Begrijpen jullie dat mijn geliefden? Wanneer de Geest door jou heen stroomt, heb je hier niets van nodig. Je hoeft jezelf niet met allerlei uiterlijke verschijnselen te omgeven. Je kunt overal staan. En je kunt die Geest laten stromen, want degenen die het in hun hart weten, zullen die Geest herkennen, zelfs als hij op een heel nederige wijze komt. En degenen die het van binnenuit niet herkennen, zijn toch al buiten jouw bereik.

De test om alle verwachtingen te boven te komen
Ik zou jullie een lering willen geven die verband houdt met iets waarover ik begon te spreken: dat ik mij enigszins depressief voelde door het gebrek aan respons. En ik moet zeggen dat dit door mijn eigen voorwaarden kwam, mijn eigen verwachtingen, omdat mijn spirituele visie om naar Ierland te gaan op subtiele wijze door mijn ego was gebruikt om de verwachting te scheppen dat er bepaalde resultaten moesten volgen: de fysieke manifestatie dat veel mensen zich hadden bekeerd. Zelfs het subtiele gevoel dat ik de resultaten van mijn werk zou mogen zien, niet dat ik het verlangen had om mezelf op een voetstuk te laten plaatsen, maar ik had wel de wens om te zien dat mijn werk vrucht had afgeworpen, dat ik verschil had gemaakt.

Dit is iets waar alle heiligen en spirituele mensen mee hebben geworsteld en mee moeten worstelen. Want het spirituele pad is, zoals we gezegd hebben, geen wereldlijk pad, dus waarom zou je dan resultaten op de wereld verwachten? Toch besef ik heel goed – want ik heb het zelf meegemaakt – dat er een moment op het pad komt dat je wel enig resultaat van je handelingen nodig hebt om door te kunnen gaan. En daarom moet je op de lagere niveaus van het pad wel zien dat het verschil maakt, door verschil op de wereld, resultaten in de buitenwereld, te zien. Maar ik zeg dat er, naarmate je het pad bewandelt – in het bijzonder wanneer je dichter bij Christusschap komt – een belangrijke initiatie komt waarbij je al je verwachtingen, al je voorwaarden om een bepaald resultaat te zien, overboord moet zetten. Want als je dat niet doet, kun jij geen Christusschap manifesteren.

Want de Christus is volledig onthecht van de reactie die hij van de mensen op aarde krijgt, want hij is niet hier om hen wakker te maken. Hij is hier om zijn licht zo voor de mensen te laten schijnen dat zij de kans krijgen om te zien dat er een alternatief is voor het slangachtige bewustzijn, de menselijke bewustzijnsstaat. De Christus weet echter ook dat hij niet hier is om voor hen te kiezen, maar hen de gelegenheid te geven om te kiezen en die hadden ze niet gekregen, wanneer ze alleen maar mensen hadden gezien die vanuit het slangachtige bewustzijn over religie spraken.

Als je terugdenkt aan jouw eigen ervaring tijdens het beklimmen van de berg gisteren, dan zie je dat je misschien een bepaalde visie, een bepaalde verwachting, had van wat er op de top zou kunnen gebeuren. Bepaalde dingen die je zou willen zien, natuurlijk een straaltje zonneschijn en veel minder regen, of misschien had je wel andere verwachtingen. Maar ik moet zeggen dat de ware overwinnaars op het spirituele pad – degenen die hun ascensie behalen, degenen die hun Goddelijke plan vervullen – mensen zijn, die bereid zijn zulke verwachtingen te bekijken en daarna te zeggen: “Ik ben hier niet om aan wereldlijke verwachtingen en voorwaarden te voldoen. Ik ben alleen maar hier om mijn licht te laten schijnen.”

Wanneer je verwachtingen hebt, in het bijzonder wanneer je verwachtingen hebt over hoe andere mensen zouden moeten reageren omdat jij het Woord spreekt, dan plaats jij je in een dualistische situatie, waarbij jouw innerlijke voldoening en vrede afhangt van iets buiten jou, afhangt van andere mensen die vrije wil hebben. En het is toch voorspelbaar dat een paar mensen aan wie jij het Levende Woord preekt, hun vrije wil gebruiken om te weigeren het slangachtige bewustzijn te ontstijgen. Zij zullen dus weigeren om met jou mee te gaan en wat moeten zij doen wanneer ze de kans afwijzen om hogerop te komen? Hun ego moet die afwijzing verdedigen en hoe doen ze dit? Door jou te bekritiseren, door jou te kleineren, door jouw leer te kleineren, door gladde, sluwe manieren te vinden om twijfel te zaaien over de deugdelijkheid van jouw lering, de zuiverheid van jouw motieven of iets anders wat ze maar kunnen bedenken.

Dus moet je toegeven dat sommigen van jullie weten dat je aarzelt om je licht te laten schijnen. Wij die geascendeerd zijn, begrijpen dit natuurlijk omdat wij daar ook doorheen zijn gegaan. Maar ik zeg dat wij er juist doorheen zijn gegaan omdat we op een punt kwamen waarop wij inzagen dat we hier niet waren om andere mensen te plezieren of zelfs te wekken. We waren hier om ons licht te laten schijnen. Dat was onze taak. Dat was onze allereerste taak, zoals ze zeggen. En het was onze enige taak.

Dus je begrijpt dat wanneer jij die omslag maakt – en het is een fundamentele omslag in bewustzijn – jouw innerlijke voldoening niet afhangt van iets buiten jou. En dan pas vindt de prins van deze wereld niets bij jou waardoor hij jou kan ontmoedigen of bang maken om je licht helemaal niet te delen of op jouw hoogmoed kan inspelen en je zover krijgen dat je het gevoel hebt dat je God wel een plezier moet doen omdat je tegen al die mensen gepreekt hebt en het een en ander gedaan hebt om een of andere leer uit te dragen.

De twee dualistische polariteiten van angst en hoogmoed, het inferioriteits-/superioriteitscomplex, zijn altijd aanwezig, omdat de ene niet zonder de andere kan bestaan, maar jíj kunt zonder allebei bestaan – wanneer het bewuste zelf erkent dat hij meer is dan de dualistische persoonlijkheid en identiteit. Dan ben je bereid om dit te laten sterven, zoals Moeder Maria heeft gezegd. Je beseft dat het opgeven van deze dualistische persoonlijkheid geen verlies maar winst is.

Dit overkwam mij op de dag toen ik bij die beek zat. Eindelijk zag ik de dwaasheid in van mijn gehechtheid aan resultaten. Want waarom was ik aan mijn missie in Ierland begonnen? Omdat ik innerlijk een goddelijke visie, een spirituele visie, kreeg. En hoe dwaas het was om te denken dat ik alleen door kon gaan met het volgen van die visie als er bepaalde manifestaties op de wereld te zien waren. Nee, ik moest trouw blijven aan mijn innerlijke visie en onthecht zijn van de wereldlijke visie. En ik kan je ervan verzekeren dat ik, toen ik die onthechtheid had, meerdere visioenen kreeg en ik veel meer innerlijke voldoening voelde dan ik ooit had kunnen voelen, zelfs als heel Ierland door mij persoonlijk was bekeerd .

Vind de echte gelukzaligheid die dualistische verwachtingen te boven gaat
Zoals Jezus bij de laatste retraite zei, zijn er van die dualistische rollen in het toneelstuk dat jij kunt spelen. Maar zolang jij die dualistische rol speelt, kun je natuurlijk vreugde ervaren, maar het is de vreugde die verdriet als polariteit heeft. Maar daarnaast bestaat de gelukzaligheid van God. En dat kun je ervaren wanneer jij die verwachtingen loslaat.

Als jullie echt de heiligen van het Aquariustijdperk, de voorlopers van het Aquariustijdperk, willen zijn, kijk je naar je verwachtingen, kijk naar je gehechtheden, wees bereid ze los te laten en te zeggen: “Ik volg het spirituele pad niet, ik draag geen spirituele lering uit, ik spreek het Woord niet om een bepaald resultaat in de buitenwereld te zien. Ik spreek gewoon het Woord, omdat het mij de onvoorwaardelijke Vreugde van God geeft om dat Woord door mij heen te voelen gaan. Wat zou ik nog meer moeten? Waarom moeten bepaalde mensen mijn ego vertroetelen, mij zeggen dat ik bijzonder ben, dat ik prachtig werk doe, wanneer ik van binnen weet dat ik ben wie ik geschapen ben te zijn en ik de oneindige vreugde van de Rivier van Leven in mij voel?”

Wanneer jij je in duisternis bevindt, kan een kleine zaklamp al een groot gemak lijken. Maar wanneer de zon hoog aan de hemel staat, staar jij dan naar de zaklamp of kijk je omhoog naar de zon? Want er zijn werkelijk veel mensen op aarde die het mindere licht van de maan volgen, zelfs wanneer de zon is opgekomen. Maar de heiligen, de overwinnaars, die geascendeerd zijn, zijn degenen die naar de zon in zichzelf kijken, die die zon van hun IK BEN Aanwezigheid zien en daarnaar luisteren en nooit meer naar de maan omkijken. Je hebt de maan misschien op een bepaald moment nodig gehad, maar wanneer jij contact maakt met wie jij werkelijk bent, heb je die niet meer nodig en kun je die van je laten wegvallen en nooit meer verwachtingen of verlangens hebben dat de mensen jou op een bepaalde manier zouden moeten behandelen.

Wat maakt het jullie uit, mijn geliefden? Waarom zouden degenen die de Geest van God hebben, ooit de goedkeuring nodig hebben van degenen die in het slangachtige bewustzijn zitten? Hetzij van de mensen, van het leiderschap van de Kerk, van de regering, de media, hetzij van de rijken of machtigen en hoog geplaatsten, waarom heb jij dit nodig? Waarom denk je dat Christus in de heuvels stond en aan de gewone mensen preekte? Waarom denk je dat ik meestal hetzelfde deed? Het was juist omdat wij beseften dat je daar de mensen met een open geest vindt, degenen die zachtmoedig zijn en die de aarde zullen erven.

En wanneer je op de geschiedenis terugkijkt, kijk dan eens naar degenen die hooggeplaatst en machtig zijn. Kijk naar de imperiums van diverse pluimage die ze gebouwd hebben. Wel zijn ze niet allemaal verschrompeld? Kun je dan niet naar de hedendaagse imperiums kijken en zeggen: “Ook zij zullen verschrompelen, want de steeds maar verder bewegende stroom van de Rivier van Leven zal ze afslijten, glad maken, want degenen die hooggeplaatst zijn, zullen vernederd worden in de loop der tijd.”

De zachtmoedigen erven de aarde, de zachtmoedigen zijn degenen die bereid zijn om boven de dualistische spelletjes te staan van heer of volgeling, van meester of slaaf spelen. Maar die inderdaad onafhankelijk zijn en die zeggen: “Ik hoef geen macht over andere mensen te hebben, noch heb ik iemand anders nodig die over mij de baas is en mij vertelt wat ik moet doen. Want ik ben bereid om de verantwoording voor mijn eigen pad te nemen en mijn eigen keuzes te maken.”

Dit is het verschil tussen degenen die overwonnen hebben en degenen die nog steeds in het dualisme zitten, waar ze lijden en vreugde en lijden en vreugde en lijden en vreugde in een eindeloze cyclus bezitten – die pas eindigt als je het besluit neemt “Genoeg genoeg is!” en jij het spel niet meer mee wilt spelen.

Wij hebben allemaal onze uitdagingen gehad
Nog één opmerking over verafgoding: Ik heb inderdaad een spiritueel visioen gehad, maar ik kan je ervan verzekeren dat ik, toen ik op dit eiland kwam en voelde dat het massabewustzijn mij letterlijk weer de zee in wilde duwen, meteen momenten had waarop ik mij afvroeg of het wel mogelijk was. En ik overwon dat alleen door mijn verwachtingen op te geven en ik heb die verwachtingen alleen op gegeven door te besluiten dat ik ze opgaf. Het besluit dat ik niet de doener ben, want God in mij is de doener.

Ik vertel jullie dit omdat ik wil dat jullie beseffen dat zelfs voor de meest spiritueel volwassen mensen zoals Jezus zelf, er ook momenten zijn dat je visie verduisterd wordt omdat jullie net als gisteren, toen jullie de berg beklommen, letterlijk in een dichte wolk liepen en slechts een paar meter vooruit konden zien. Er zijn voor iedereen momenten op het pad waarop alles wat je kunt doen, is vooroverbuigen tegen de wind in, het hoofd buigen en vastberaden de ene voet voor de andere te zetten tot je door die wolk heen bent en de lucht opklaart.

Heel veel mensen kijken terug op het leven van Jezus, op mijn leven, op Moeder Maria’s leven en zeggen: “O, het moet gemakkelijk voor hen geweest zijn, zij hebben nooit getwijfeld, ze hebben nooit problemen gehad, zij zijn nooit moeilijkheden tegengekomen.” Maar dat was wel zo, voor ons allemaal! Hoe hebben wij het dan toch gehaald? Kwam het omdat wij bijzonder waren? Jazeker, wij waren bijzonder. Kwam het omdat wij sterker waren? Jazeker, wij waren sterker. Waarom waren wij bijzonder, waarom waren wij sterker? Omdat wij besloten één stap meer te zetten dan de persoon die het opgaf. Hoe win je de race? Door altijd één stap meer te doen dan jij denkt dat mogelijk of noodzakelijk is.

Want ik zeg jullie, zolang die twijfel in je eigen wezen bestaat, zullen de krachten van deze wereld aanhoudend op je in beuken, zoals de wind gisteren geen tekenen vertoonde om te luwen en geen enkel mededogen toonde. De enige manier om het te halen is je er niet druk om te maken omdat je onthecht bent. Je hebt niet de verwachting dat het gemakkelijk zou moeten zijn. Ik moet zeggen dat heel veel oprechte goedbedoelende spirituele mensen die zich van het spirituele pad bewust zijn en die begonnen zijn wat aan zichzelf te werken, maar de verwachting hadden dat God het voor hen op een of andere manier gemakkelijk zou maken als zij bereid waren zichzelf op te offeren, een deel van hun leven op te offeren om de spirituele leringen uit te dragen. Dit is iets wat jullie allemaal bij jezelf en anderen zien als je eerlijk bent.

En je moet bereid zijn om jouw verwachtingen opnieuw te beoordelen en te beseffen dat je verwachtingen niet realistisch waren en vervolgens jouw visie, jouw innerlijke visie, blijven volgen en gewoon jouw licht en jouw leringen delen, hoe de reacties op de wereld ook zijn. En dan lukt het, dan zul je zegevieren, want dan kom je op het punt dat je geen weerstand meer voelt; dan kan de wind gewoon dwars door jou heen waaien en dan kun jij je verder alsof er geen wind uit het massabewustzijn kwam. Begrijpen jullie wat ik zeg? De Heilige Geest is een machtige wind. En ja, de Heilige Geest is sterker dan elke andere wind op aarde. In theorie kun je, als de Heilige Geest voldoende door je heen stroomt, aan alle krachten op aarde weerstand bieden.

Maar begrijpen jullie dat wij jullie in het Aquariustijdperk oproepen om hogerop te komen, het dualistische spel te ontstijgen en te zeggen: “We zullen niet proberen de Heilige Geest te verdienen om druk op de valse geesten uit te oefenen en met bepaalde kunstjes of door bepaalde wereldlijke manifestaties indruk op hen te maken. In plaats daarvan zullen wij zelfs op zoek gaan naar de nog hogere geest, de Geest die boven de dualiteit staat, die geen druk uitoefent op de machten op deze wereld. Hij waait gewoon door hen heen en bereikt degenen die een open geest en hart hebben voor de ware non-dualistische, universele, tijdloze, eeuwige, overwinnende leringen van Christus die in deze tijd worden gegeven en het hele Aquariustijdperk gegeven zullen worden zolang er harten zijn die zich openstellen en monden die het Levende Woord willen spreken, wat in feite de enige manier is om de leringen van Christus in hun meest pure vorm uit te brengen.

Want jullie kunnen deze woorden in een boek teruglezen, maar zal dan dezelfde stroom als de stem die spreekt, stromen? Want er is zeker een stroom van de Geest en er zou zelfs nog een grotere stroom van de Geest kunnen komen, en in de toekomst misschien ook als dat nodig mocht blijken.

Onze visie voor spirituele bewegingen
Ik zeg jullie dat wij er niet op uit zijn om een indrukwekkende vertoning op te voeren voor vijftigduizend mensen, waarbij mensen op de grond vallen en uit hun rolstoel springen. Dat is niet onze bedoeling met bewegingen in het Aquariustijdperk. We willen de mensen wekken die geen wereldlijke manifestaties nodig hebben omdat zij, zoals ik gisteren zei, in hun hart wel weten wat waar is.

Wat willen wij graag bij moderne spirituele bewegingen zien? We willen liever niet dat er een of twee mensen in de stroom van de Geest komen. We willen graag dat veel mensen in diverse vormen en hoedanigheden de stroom van de Geest krijgen. De God in mij is ook in jullie. De God die in Christus Jezus was toen hij op aarde was, is op dit moment ook in jullie. Het verschil is dat Jezus bereid was om te zeggen: “Laat niet mijn wil, maar de uwe geschieden. Ik en mijn Vader zijn één, dus mijn Vader kan door mij alles doen wat hij wil. En welke woorden ik ook van mijn Vader ontvang, ik zal ze tot de mensen spreken.”

Jezus was bereid de God in hem uit het doosje te laten springen. Wanneer jij hetzelfde wilt doen, dan zal God zeker ook door jou werken in overeenstemming met jouw Goddelijke plan. Dus nogmaals, de vraag is wanneer jij dit wilt doen? Wanneer ben jij bereid om jouw verwachtingen en voorwaarden op te geven? Want die verwachtingen en voorwaarden hebben juist het effect dat ze God verhinderen om door jou heen te werken, want God zal jouw vrije wil niet schenden. Als je een verwachting hebt dat de Heilige Geest alleen op bepaalde manieren door jou heen kan stromen, dan zal de Heilige Geest dat niet doen. Dat kan gewoon niet, want in het Aquariustijdperk stroomt de Heilige Geest alleen door de mensen die in de Rivier van Leven zijn, de rivier van zelftranscendentie, en die de rivier willen demonstreren door zichzelf dagelijks te transcenderen en nooit te zeggen: “Dit kan niet”, nooit te zeggen: “Dit moet zus of zo gebeuren.”

Laat niets je in de war brengen, laat je niet in de war brengen door een plotseling geluid, laat je niet in de war brengen door de reacties van andere mensen en wat zij denken. Zijn wie je bent, is de absolute vereiste voor jouw ascensie. Je kunt het koninkrijk van God pas voorgoed ingaan als je hebt laten zien dat je bereid bent de Christus te zijn ten overstaan van de wereld en de veroordeling van de wereld. Alleen als je dat wilt laten zien, dat je de minachting en de spot en de vervolging van de wereld verdraagt, kun je werkelijk aan jezelf laten zien dat je totaal onthecht bent van de dingen van deze wereld.

De ultieme test is om de mensen die jou minachten alles te laten doen en zeggen wat zij maar willen en hen gewoon de andere wang toe te keren. Wanneer jij in je Wezen voelt dat wat zij ook naar jou toezenden, niet de oneindige vrede in jouw hart zal raken, dan weet je dat jij je verwachtingen, je gehechtheid aan dingen, jouw voorwaarden, hebt overwonnen.

En dan kun je aan de laatste vereiste voor je ascensie voldoen. Die is dat je bereid bent je van deze wereld af te keren, met het gezicht in de richting van de poort naar de spirituele wereld te gaan staan en de laatste stap te zetten die je voorgoed door die poort heen brengt zodat jij de aarde definitief achterlaat. En dit is soms de moeilijkste test. Ik kan je verzekeren dat het zelfs voor Jezus en mij een moeilijke test was, want we wilden graag de vruchten van ons werk zien en dat andere mensen er baat bij hadden.

Maar uiteindelijk moesten wij bereid zijn om te zeggen dat wij, ook als er niets zichtbaar van onze inspanningen op deze aarde was geworden, wel de aarde achter ons wilden laten. Wat zou er gebeurd zijn als we dat niet hadden willen doen? Dan hadden we opnieuw moeten incarneren totdat we op het punt waren gekomen waarop we voelden dat wij de verwachtingen en de voorwaarden konden loslaten en de laatste stap zetten die ons voorgoed boven deze wereld uit zou tillen, hoe de omstandigheden op deze wereld ook waren.

Ik dank jullie omdat jullie het zo lang met mij in deze lange verhandeling hebben uitgehouden, maar ik wilde jullie mijn ware Wezen laten voelen. Ik dacht dat het comfortabeler voor jullie was dat ik die niet gisteren op de berg heb gehouden. Dus nogmaals, ik verzegel jullie in de Ascensiespiraal van Patrick, de geascendeerde meester. Ik geef jullie een deel van mijn Vrede, de vrede die ik bij mij vond, de vrede die mij hielp om onthecht te raken van de slangen op deze wereld en ze te ontstijgen alsof ze nooit hadden bestaan. Daarom zeg ik tegen jullie: “Wéés in de Vrede van de geascendeerde meester Patrick.” Daarmee is het klaar!