Geascendeerde Meester Moeder Maria, 18 mei 2007

Het was natuurlijk een grote opgave voor mij om mijn zeer comfortabele en geordende leven in het klooster op te geven en plotseling terug te keren naar de wereld en een kind te krijgen. Het was opnieuw een grote aanpassing toen we beseften dat we dat kind buiten Israël moesten brengen en naar Egypte vluchten. Er waren nog veel meer aanpassingen nodig toen Jezus opgroeide en hij een duidelijker beeld kreeg van zijn missie en ik een duidelijker visie kreeg.

De dood van Jozef was een grote aanpassing voor mij toen ik met veel kinderen werd achtergelaten. Toen Jezus op jonge leeftijd het huis verliet om zijn spirituele pelgrimstocht te maken – toen hij weer terugkwam. Zeker toen ik bij het kruis stond en hem zag worstelen en zag dat hij eindelijk het spookbeeld losliet door zijn laatste voorwaarden op te geven die mij hebben geïnspireerd om de voorwaarden op te geven die ik had over het leven van mijn zoon en hoe zijn missie zich zou ontwikkelen. Zoals Jezus heeft uitgelegd, had hij zelfs aan het eind nog bepaalde illusies. Ik had ook nog bepaalde illusies over hoe zijn spirituele missie zich moest ontwikkelen. Ik had zelfs nog bepaalde illusies waar ik daarna nog aan heb vastgehouden; tot aan het eind van mijn incarnatie toen ik ze eindelijk allemaal opgaf.

En laat ik dus gewoon tegen jullie zeggen: jullie hebben al veel opgegeven om te zijn waar je nu bent. Jullie hebben veel opgegeven. Is het dan zo moeilijk om te accepteren dat het pad maar over één ding gaat: opgeven, alle voorwaarden loslaten? Zodra je dit accepteert, wordt het veel gemakkelijker om de voorwaarden op te geven omdat je beseft dat hoe meer jij opgeeft, hoe vrijer jij je vanbinnen voelt. En dan bouw je momentum op en als je eenmaal voorbij een bepaald punt bent, besef je dat overgave niet een verlies is, overgave geen offer is; overgave is niet de Via Dolorosa, maar overgave is vreugde. Overgave is vrijheid. En hoe meer jij loslaat, hoe vrijer jij bent.

Dit is mijn geschenk voor jullie vanmorgen, het geschenk van overgave. Als je hulp nodig hebt om iets op te geven of een duidelijker beeld wilt van wat jij moet opgeven – de illusie begrijpen zodat je hem los kunt laten – wend je dan tot mijn hart. Zeg een rozenkrans op als je daar behoefte aan hebt of vraag het me gewoon en luister dan naar mijn antwoord. Luister zowel vanbinnen als vanbuiten, want ik zal een manier vinden om jou het antwoord te geven dat je zoekt. Als je mij niet in jouw hart kunt horen, dan zal ik je een boek of iemand sturen die het je vertelt.

De schoonheid van een spirituele gemeenschap is dat jullie elkaar kunnen helpen om dingen te zien die jij niet bij jezelf kunt zien, wanneer jullie bijeenkomen. En ik zeg nogmaals, hoe groter jullie onvoorwaardelijke acceptatie is in jullie gemeenschap, hoe beter jullie elkaar kunnen helpen en hoe sneller jullie individueel en collectief kunnen groeien. Onze grootste wens is natuurlijk een spirituele beweging, een spirituele gemeenschap, die zal manifesteren wat maar heel weinig gemeenschappen door de tijd heen hebben gemanifesteerd, namelijk een omgeving waarin iedereen onvoorwaardelijk wordt geaccepteerd zoals hij is. Dit betekent niet dat dit een gemeenschap is waarin alles mag en waarin het ego en de mensen die gevangenzitten in het slangachtige bewustzijn, die macht en controle willen bezitten, de baas zijn in die gemeenschap. Maar het betekent dat het een omgeving is waarin iedereen zich geaccepteerd kan voelen.

Ik moet zeggen dat jullie, als jullie zo’n omgeving kunnen vormen, de grootste bescherming krijgen die mogelijk is tegen mensen die haar proberen te vernietigen of aan de macht te komen, want ze kunnen niet omgaan met een omgeving waarin ze worden geaccepteerd. Ze willen dat jullie hen afwijzen omdat dit hun essentiële illusie bevestigt dat zij van jou en God gescheiden zijn. Deze illusie hebben ze nodig om hun behoefte in stand te houden dat zij beter zijn dan anderen, want ze hebben nog niet genoeg van het dualistische spelletje waarover Jezus zo welsprekend heeft gesproken op de laatste conferentie.

Ik laat jullie achter met de onvoorwaardelijke acceptatie van mijn Moederhart en ik prijs jullie voor jullie bereidheid om jullie hartvlam te delen. Ik vraag jullie om na te denken over hoe jullie elkaar onvoorwaardelijk kunnen accepteren, maar vergeet niet om in de spiegel te kijken en jezelf onvoorwaardelijk te leren accepteren. Ik verzegel jullie in de onvoorwaardelijke acceptatie van mijn Moederhart die echt alle mensen op deze mooie planeet kan omvatten. Wees in vrede in mijn liefde.

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.