Geascendeerde Meester Portia, 23 maart 2025 – Nederland

IK BEN de Geascendeerde Meester Portia. Hilarion heeft gezegd dat de schellen van zijn ogen vielen en vergeleek ze met de weegschaal waarmee je weegt en meet. Natuurlijk is de weegschaal ook een symbool van de Godin van de Gerechtigheid, het ambt dat ik bekleed voor de aarde. Maar natuurlijk is de Godin van de Gerechtigheid ook de Godin van Kansen, want gerechtigheid is eigenlijk een kans, een kans om jezelf te transcenderen. Hoe vind je ooit gerechtigheid op aarde? Kijk naar vandaag, kijk naar het verleden, zie hoeveel conflicten er zijn geweest. Hoe zul je ooit gerechtigheid vinden als je alleen maar kijkt naar de omstandigheden op de wereld? Neem het credo van het Oude Testament, oog om oog en tand om tand. Is dat gerechtigheid? Sommigen dachten toen van wel; sommigen denken dat vandaag de dag nog steeds, dat als er bloed is vergoten door één deel, hun bloed dan ook vergoten moet worden. Dan wordt de weegschaal op een of andere manier weer in evenwicht gebracht. Maar is dat wel gerechtigheid? Nee, want het houdt conflicten alleen maar voortdurend in stand.

Hoe kun je gerechtigheid vinden? Niet op aarde. Je brengt de weegschaal nooit in evenwicht als je één ding in het materiële rijk aan de ene kant van de weegschaal legt en iets anders aan de andere kant. Hoe vind je dan gerechtigheid? Alleen met de Christusgeest. Die heeft gerechtigheid. En wat is de gerechtigheid van de Christusgeest? Dat die alles schoon wast. Die wast alle op angst gebaseerde energie weg, alle wraakzucht, alle vijandigheden, alle woede, alle onwil om te vergeven. Waar vind je gerechtigheid? Alleen door onvoorwaardelijke vergeving. Waar vind je onvoorwaardelijke vergeving? Alleen in de Christusgeest.

Relaties en jouw Goddelijke plan
Ik zet slechts de toon voor het onderwerp waar ik het in deze verhandeling over wil hebben, namelijk relaties en je Goddelijke plan. Veel van jullie, veel mensen die horen over het concept Goddelijk plan, vragen zich natuurlijk af welke rol jullie relaties spelen in jullie Goddelijke plan. Hebben jullie in jullie Goddelijke plan vastgelegd dat jullie bepaalde mensen zouden ontmoeten, een bepaalde partner zouden hebben, bepaalde ouders zouden hebben om te beginnen, bepaalde broers en zussen zouden hebben, bepaalde kinderen zouden krijgen? Ja, dat is zo en ook weer niet, want zoals we hebben uitgelegd, is het belangrijkste doel van jullie Goddelijke plan eigenlijk dat jullie je psychologische problemen oplossen.

Je zou dus kunnen zeggen dat je voor bepaalde ouders kiest omdat zij je zullen helpen om bepaalde aspecten in je psyche te begrijpen, of je er in ieder geval toe zullen dwingen om daarnaar te kijken. Je zou hetzelfde kunnen zeggen over echtgenoten en kinderen. Maar de vraag is: is er één specifieke persoon die je kan helpen om een bepaalde les te leren of is er op dit moment meer dan één persoon op aarde die je kan helpen om de les te leren? En de waarheid is natuurlijk dat het nooit één persoon is. Je kunt je ouders natuurlijk niet veranderen, maar sommigen hebben op jonge leeftijd al een ouder verloren. Veel mensen zijn tegenwoordig gescheiden en verliezen het contact met één ouder. Ik wil jullie op het hart drukken dat er nooit iets verloren gaat. De kans op groei gaat nooit verloren, want er is vast wel iemand anders met een vergelijkbare psyche die je dan kan helpen om je doel te bereiken; om je psychologische problemen op te ruimen. Hetzelfde geldt voor partners. Als één relatie stukloopt, dan is de kans niet weg, want iemand anders kan je ook helpen om diezelfde les te leren.

Wat is er nodig om een bepaalde les te leren? Dat je naar jezelf kijkt. Wat is het enige dat veel mensen ervan weerhoudt om een les te leren van een relatie? Ze kijken altijd naar de ander en denken: “Hij of zij moet veranderen, zodat ik me beter over mezelf kan voelen.” Maar zoals we natuurlijk al heel vaak hebben gezegd, zul jij je nooit beter voelen door iets of iemand anders te veranderen, alleen door naar je onderbewuste zelven te kijken en die te veranderen.

Relaties en bewustzijnsniveaus
We geven hier nu leringen aan een breed publiek. Sommigen zijn al behoorlijk ver op het spirituele pad. Anderen die deze leringen vinden, zullen minder ver gevorderd zijn. Laat ik het hebben over relaties voor mensen die zich beneden het achtenveertigste bewustzijnsniveau bevinden. Daar valt niet veel over te zeggen omdat die mensen zich volledig identificeren met hun ego, hun onderbewuste zelven. Ze zitten op Harde Leerschool. Veel van dergelijke relaties zijn erg uit evenwicht. De mensen botsen. Ze kunnen niet met elkaar overweg. En in veel gevallen leren ze niet de les die ze moesten leren. Ze versterken juist de psychologische problemen die ze hadden moeten overwinnen.

Wanneer je boven het achtenveertigste niveau komt, veranderen er dingen. Dan heb je in ieder geval intuïtief het besef dat je met nog iets anders dan je eigen gedachten verbonden bent. En dat geeft je een bepaald referentiekader. Je realiseert je, of je kunt het je in ieder geval beginnen te realiseren, dat niet alles wat er in je eigen gedachten omgaat, echt is. Jij bent niet alles wat er in je eigen gedachten omgaat. Dit betekent dat je dan kunt gaan kijken naar: “Waarom wilde ik een relatie met deze persoon? Waarschijnlijk omdat ik iets wilde leren over mijn eigen psyche. Ik wilde iets zien als resultaat van mijn omgang met deze persoon en die persoon mijn reactiepatronen naar boven laten halen; die mij kon laten zien welke zelven ik moet oplossen.” Op de lagere niveaus kan dit echter nog steeds moeilijk zijn.

Het ik–zelf
Ik heb dus een suggestie. Als je moeite hebt met relaties, doe dan een stapje naar achteren. We hebben het gehad over de focus op jezelf, iets wat je zeker hebt beneden het zesennegentigste niveau; natuurlijk meer op het achtenveertigste niveau dan op het zesennegentigste, maar desalniettemin richt jij je wel enigszins op jezelf. Als je merkt dat jij je op jezelf hebt gefocust en dat je het moeilijk vindt om je daarvan te bevrijden, doe dan een stapje terug uit je relaties en breng een simpele verandering in je gedachten aan. Realiseer je gewoon: “Ik heb geen relatie met deze andere persoon. Ik heb een relatie met mezelf. Ik heb een relatie met de ‘ik’ in mij, het op mij gerichte zelf.”

Als je deze omschakeling kunt maken, wat niet zo moeilijk is als je alle leringen hebt die we hebben gegeven, dan kun je beseffen dat jij je focus van de ander kunt afkeren. Je hoeft niet meer op de ander te projecteren dat het diens schuld is dat jij reageert zoals je reageert, en dat die persoon moet veranderen. Als hij of zij maar niet zo irritant was, dan zouden jullie veel beter met elkaar overweg kunnen. Je kunt tot het besef komen dat het niet de ander is met wie je niet kunt opschieten. Je kunt niet met jezelf opschieten. Je kunt niet met het ik–zelf opschieten, omdat het ik–zelf met niemand kan opschieten. Het ik–zelf kan feitelijk geen relatie hebben met een ander wezen.

Je ziet dat er veel relaties op de wereld zijn waarin mensen met elkaar botsen, ze hebben voortdurend conflicten. En dat komt doordat elke persoon zich identificeert met het ik–zelf, en geen van beide ik–zelven kunnen met iemand anders omgaan dan zichzelf. Hij ziet dat alles wordt gekleurd door zichzelf vanuit zijn eigen perspectief. Het denkt dat hij het middelpunt van het universum is. Hij denkt misschien dat hij gelijk heeft en dat ‘de manier waarop ik naar dingen kijk, de enige manier is om naar dingen te kijken.’ Het ik–zelf richt zich totaal op zijn eigen innerlijke ervaring. Die andere persoon is slechts een trigger voor die innerlijke ervaring. Maar je gaat niet om met die ander als een echt levend persoon; je gaat met die persoon om via de onderbewuste zelven die je waarnemingsfilter vormen.

Uit het ik–zelf stappen
Als je deze omschakeling kunt maken, dan kun je zeggen: “Laat me de ander vergeten. Het is niet mijn rol om een ander te veranderen. Het zal me niet helpen om te groeien als ik een ander verander. Het zal me niet helpen om gemoedsrust te krijgen. Laat ik naar mezelf, naar mijn ik–zelf, kijken en hoe die reageert op situaties, en steeds weer op dezelfde manier reageert. Ja, het kan zijn dat ik reageer op de ander met wie ik een relatie heb, maar ik ben degene die reageert, of liever mijn ik–zelf is degene die reageert.” Wat doe je eigenlijk als je deze omschakeling kunt maken? Je activeert het vermogen van de Bewuste Jij om bewust te zijn, om zich van zichzelf bewust te zijn, om naar zichzelf te kijken, om uit je vier lagere lichamen te stappen en je vier lagere lichamen van buitenaf te bekijken. Je stapt bij wijze van spreken uit je ik–zelf. Want zolang de Bewuste Jij zich in het ik–zelf bevindt, kan hij alleen zien wat het ik–zelf kan zien, namelijk dat de rest van het universum om het ik–zelf draait. Hij is het middelpunt van het universum en al het andere bevindt zich slechts op de periferie.

Maar wanneer je naar het ik–zelf gaat kijken, plaats je dat ik–zelf in feite in een existentieel dilemma, omdat het ik–zelf jou, de Bewuste Jij, wil beheersen. Zolang je niet kijkt, kan het ik–zelf jou gemakkelijk in zijn macht houden omdat je denkt dat jij het ik–zelf bent. Maar zodra je eruit stapt en naar het ik–zelf kijkt, heeft het ik–zelf een probleem: “Hoe houd ik de controle en blijf ik tegelijkertijd verborgen? Ik was voorheen verborgen, de Bewuste Jij keek niet naar mij; hij keek door mij heen, hij kon mij dus niet zien. Maar nu hij naar mij kijkt, kan hij mij wel zien. En als ik probeer de macht terug te krijgen, zal hij mij nog duidelijker zien. Wat moet ik doen?”

Een hulpmiddel van Portia
Je zou dan kunnen inzien dat het ik–zelf zal proberen een soort drama op te voeren en dat hij snel anderen als excuus voor dit drama zal gebruiken. “O, daar loopt die persoon weer die me irriteert.” En het enige wat hij, het ik–zelf, probeert te doen is de Bewuste Jij in zich trekken, zodat je weer door het ik–zelf heen kijkt. En dan reageer je zoals het ik–zelf altijd heeft gedaan en zit je weer ruzie te maken met je partner, projecteer je iets op je partner, of geef je hem of haar de schuld, of wat het ook mag zijn. Maar als je vast kunt houden aan het idee: “Ik heb geen relatie met mijn partner, mijn ouders, mijn kinderen of mijn broers en zussen. Het ik–zelf heeft een relatie met zichzelf. Ik, de Bewuste Jij, heb een relatie met mijn ik–zelf. En wat voor relatie wil ik met mijn ik–zelf? Wil ik in zijn macht zijn? Wil ik door hem beïnvloed worden? Wil ik hem bevestigen? Of kan ik zien dat zijn drama’s mij beperken, al mijn energie en aandacht vragen en ik daar genoeg van krijg. Ik wil dat overwinnen.”

Ik geef je nu slechts een hulpmiddel om de patronen te doorbreken die zo vaak voorkomen in relaties. Je ziet relaties waarin een man en een vrouw al veertig jaar of langer vrijwel dagelijks ruzie maken. Er lijkt niets te veranderen. Ze zitten vast in een patroon. De een zegt iets met een enigszins verheven stem, en de ander reageert met een luidere stem en zo gaat het heen en weer als een pingpongwedstrijd. Wat is de uitkomst van een pingpongwedstrijd uiteindelijk? Eigenlijk niets. De bal blijft maar heen en weer gaan. De enige mogelijke uitkomst is dat je het batje neerlegt en van de tafel wegloopt. En zo is het ook met dit soort relaties.

Voor meer kiezen
Je moet naar jezelf kijken als je hiervan bevrijd wilt worden. Kijk naar deze patronen en besluit dan: “Wil ik dat dit al mijn tijd, energie en aandacht vraagt, want dit zal afbreuk doen aan het uitvoeren van mijn Goddelijke plan.” Ja, het kan zijn dat deze relatie deel uitmaakt van je Goddelijke plan, maar alleen om de aspecten van je psychologische problemen op te ruimen die je ervan weerhouden om de creatieve aspecten van je Goddelijke plan uit te voeren; om je geschenk aan de wereld te geven. Saint Germain had het erover dat jullie zijn Gouden Eeuw zou kunnen helpen manifesteren. Wat is belangrijker voor je? Je bijdrage leveren aan Saint Germains Gouden Eeuw of de laatste ruzie met je echtgenoot winnen, zodat je hem of haar eindelijk op zijn of haar plaats zet? En uiteindelijk kan je ik–zelf dan zeggen: “Zie je wel, ik had de hele tijd gelijk. Ik wist het.” Het is gewoon een kwestie van kiezen. Nogmaals, er is geen schuld, er is absoluut geen schuld, maar het is nooit te laat om te kiezen. Het is nooit te laat om een patroon te doorbreken en te besluiten: “Ik wil meer.”

Kortom, als je bereid bent om naar je leven te kijken, dan kun je zien dat veel relaties worden beheerst door reactiepatronen, onderbewuste zelven. En je kunt zien dat je eigenlijk niet met de ander omgaat als een levend, ademend wezen. Je gaat met jezelf om. Er kunnen twee onderbewuste zelven vechten en ruzie maken. De ander is slechts een soort excuus om die twee zelven tegen elkaar te laten beginnen. Maar wanneer je dit oplost, wanneer je dit ontstijgt en wanneer je boven het zesennegentigste bewustzijnsniveau komt, heb je de potentie om relaties op een andere manier te gaan bekijken omdat je niet probeert de ander te veranderen om een ander gevoel over jezelf te krijgen. Je hoeft de ander niet te pushen om te veranderen. En dat betekent dat je een punt kunt bereiken waarop je daadwerkelijk met iemand anders kunt omgaan.

En dan kun je relaties hebben waarin twee mensen, ongeacht de aard van hun relatie, als ze beiden enigszins bevrijd zijn van de onderbewuste zelven, op een diepere manier met elkaar kunnen omgaan. Omdat je elkaar erkent omdat het ik–zelf niet in de weg staat. Je kunt elkaar erkennen als de levende wezens die jullie zijn. Je kunt het punt bereiken waarop twee Bewuste Jij’s contact kunnen maken met elkaar en met elkaar om kunnen gaan op het niveau van zuiver gewaarzijn in plaats van de wereldlijke persoonlijkheid. En dat is een dieper contact dan je ooit via de wereldlijke persoonlijkheid zou kunnen krijgen.

Relaties en vrije wil
Ik wil het ook hebben over relaties en vrije wil. We hebben heel zorgvuldig, heel bewust, stap voor stap uitgelegd hoe vrije wil werkt. Hilarion heeft gezegd dat je het recht hebt om anderen uit te dagen. Maar het is natuurlijk ook heel goed mogelijk dat je ik–zelf anderen wil uitdagen omdat je ik–zelf anderen wil manipuleren en in zijn macht wil hebben, zodat hij zelf het gevoel kan krijgen dat hij bijvoorbeeld gelijk heeft. Maar als Christus heb je het recht om anderen uit te dagen, maar dat betekent niet dat je dat ook daadwerkelijk moet doen. Je kunt gewoon jezelf zijn en jezelf uiten. En als dat voor hen uitdagend is, dan is dat maar zo, maar jij daagt hen niet opzettelijk uit.

Maar wat veroorzaakt in relaties dan zoveel conflicten? We kunnen zeggen dat er twee individuele, van zichzelf bewuste wezens zijn. Elk persoon heeft persoonlijk vrije wil. Op een of andere manier besluiten die twee mensen: “We hebben een relatie met elkaar. We kunnen niet bij elkaar weggaan. We kunnen niet zomaar vertrekken. We zijn op de een of andere manier verplicht om een relatie te onderhouden in plaats van gewoon weg te lopen en nooit meer om te kijken.” Wanneer mensen een lager bewustzijnsniveau hebben, veroorzaakt dit heel gemakkelijk een botsing omdat beide mensen het gevoel hebben dat de ander hun vrije wil schendt. Beiden voelen zich door de ander gedwongen.

Het ik–zelf en vrije wil
Je kunt natuurlijk ook zeggen dat veel mensen op de wereld denken dat jij je ouders niet kiest. Je hebt nu eenmaal die ouders. Je hebt je broers en zussen niet gekozen. “Wat was mijn vrije wil bij dit alles?” Er zijn ook mensen die denken: “Ik heb er misschien oorspronkelijk voor gekozen om met deze persoon te daten, maar ik had geen idee hoe irritant hij of zij is en als ik dat had geweten, dan was ik nooit met die persoon verloofd of getrouwd. Ik wist dat toen niet, dus hoe had ik dan vrije wil?” En dit is natuurlijk het ik–zelf in mensen. Want hoe zit het met het ik–zelf en vrije wil? Het ik–zelf heeft geen vrije wil. Waarom? Omdat hij geen zelfbewustzijn heeft. Kan een ik–zelf uit zichzelf stappen, zich bewust worden van zichzelf en zeggen: “O, weet je, ik vind mezelf eigenlijk niet zo leuk. Ik ga mezelf veranderen.” Nee, dat kan niet.

Dan kan hij ook geen vrije wil hebben. Hij kan er niet voor kiezen om zichzelf te veranderen. Het ik–zelf ziet de waarde van vrije wil niet in, begrijpt niet wat vrije wil is. Het ik–zelf denkt: “O, vrije wil betekent dat ik alles kan doen wat ik wil en dat er geen consequenties aan verbonden zouden moeten zijn. Ik kan een ander behandelen zoals ik wil en dan zou die persoon nog steeds van me moeten houden.” Maar dat is geen vrije wil. Vrije wil is een kans. Als je denkt dat je wil tot iets gedwongen wordt, wat is dan die kans? Maar behalve dat wil het ik–zelf de vrijheid hebben om te doen wat hij wil zonder dat dit consequenties heeft. Maar hij wil eigenlijk geen keuzes maken, want om keuzes te maken, vrije keuzes, moet je de verantwoordelijkheid nemen: “Ik ben degene die deze keuze maakt. Ik ben degene die bereid is naar de consequenties te kijken en de feedback te zien die ik van de kosmische spiegel krijg. En wanneer ik mijn reactie op de feedback zie, ben ik bereid mezelf te veranderen, zodat ik iets anders naar de kosmische spiegel kan zenden.” Dat is het uitoefenen van vrije wil. Maar het ik–zelf is daartoe niet in staat of bereid.

De drama’s van het ik–zelf
Het ik–zelf wil eigenlijk vrijheid, maar geen keuze hebben. Hij wil zichzelf in een situatie plaatsen waarin hij geen keuzevrijheid heeft omdat hij móét reageren op een irritant persoon. Dit hebben we egodrama’s genoemd. En voor veel mensen is een relatie een egodrama. Het ik–zelf beslist: “Ik ben met deze persoon getrouwd. Ik ben een goede katholiek, dus ik kan nooit scheiden. Ik moet de rest van mijn leven met deze persoon samenleven.” En wat voor beslissing is dat dan? Het is een excuus om daarna geen beslissingen meer te hoeven nemen. Je reageert gewoon met alle onderbewuste zelven die je hebt die de dynamiek in de relatie creëren.

Nu kun je zeggen: “Kan het ik–zelf besluiten om een relatie aan te gaan?” Eigenlijk niet. De Bewuste Jij moet een beslissing nemen. Maar in veel gevallen neemt de Bewuste Jij van mensen de beslissing door het filter van het ik–zelf en dan maken ze geen vrije keuze. Maar waarom doet de Bewuste Jij dit? Omdat de Bewuste Jij zelf geen verantwoordelijkheid wil nemen om keuzes te maken. Laten we zeggen dat het een jongeman is die onzeker over zichzelf is. Zal er ooit een meisje van hem houden? En hier is een meisje dat van hem lijkt te houden. Hij kijkt niet echt naar: “Wat voor persoonlijkheid heeft ze? Dit is een meisje dat niet wegloopt. Ik ga mijn kans grijpen.” Misschien is het meisje ook net zo onzeker, ze heeft het gevoel dat ze geen man kan vinden. Maar dit is een man die niet wegloopt. Ze beginnen dus een relatie.

In plaats van ‘lang en gelukkig’, is het een zeurend lang en gelukkig. Pas als ze aan de relatie begonnen zijn en de huwelijksreis voorbij is, komen hun onopgeloste psychologische problemen naar boven en veroorzaken reactiepatronen die hen in de spiraal houden. En beiden hebben ze het gevoel: “O, wat is dit irritant. Waarom ben ik hieraan begonnen?” Maar dit was eigenlijk precies wat ze wilden, allebei. Omdat ze geen verantwoordelijkheid voor hun leven wilden nemen en geen bewuste beslissing wilden nemen. Ze namen onbewust een beslissing, een soort vermijdingsbeslissing. Ze zitten dan vast in een patroon, zodat ze de beslissing om eruit te breken niet hoeven nemen. Ze beseffen niet eens dat ze eruit zouden kunnen breken. Ze blijven alleen maar reageren en reageren en reageren. Je ziet dat relaties voor veel mensen een excuus worden om geen keuzes te maken, maar gewoon te reageren via onderbewuste zelven, de patronen.

Het overwinnen van reactiepatronen
Wat doe je als je het spirituele pad bewandelt? Als je het zesennegentigste niveau nadert, word je steeds bewuster, los je steeds meer onderbewuste zelven op. Er komt een moment waarop je de potentie, de mogelijkheid, hebt om een stap naar achteren te doen en naar je relaties, al je relaties, te kijken en te beslissen: “Wil ik deze relatie voortzetten, vast blijven zitten in dit patroon? En zo niet, hoe kan ik het dan veranderen?” Je moet in de eerste plaats naar jezelf kijken. Waarom heb je in je Goddelijke plan gezet dat je een relatie wilde die dit patroon in jou naar boven haalt? Er was een onderbewust zelf dat je wilde overwinnen, zodat jij je ervan kon bevrijden om de creatieve aspecten van je Goddelijke plan kon uitvoeren. Ga ermee aan de slag, kijk naar jezelf, gebruik de hulpmiddelen die we jullie hebben gegeven, en bevrijd jezelf.

Wanneer je bevrijd bent van een zelf, kun je daarna proberen je echtgenoot te helpen om zich te bevrijden. Als je echtgenoot dat niet wil, kom je misschien op een punt waarop je zegt: “Ik wil deze relatie niet voortzetten.” Hetzelfde geldt voor ouders, kinderen en broers en zussen. Maar het is geen beslissing die je neemt als vermijdingsbeslissing, omdat je de ander niet kunt uitstaan, of liever omdat je jezelf niet kunt uitstaan door de manier waarop je op de ander reageert. En je bent niet bereid om naar het reactiepatroon in jezelf te kijken, je enige optie is dus om die ander achter je te laten, zodat je reactiepatroon niet wordt getriggerd. Dat is een vermijdingsbeslissing. Maar als jij je eigen patronen hebt verwerkt, is het geen vermijdingsbeslissing, maar een beslissing waar je het recht toe hebt. En dit betekent vaak dat je een relatie opgeeft en een nieuwe partner vindt met wie je een betere relatie kunt hebben omdat je de psychologische problemen in jezelf hebt overwonnen.

Misschien kunnen jullie, als je partner openstaat voor groei, samen groeien. Je kunt elkaar helpen om de reactiepatronen te overwinnen. Twee mensen die openstaan voor het spirituele pad kunnen samen zeggen: “Laten we eens kijken naar onze relatie. Zien we ook patronen? Hoe kunnen we elkaar helpen die patronen te overwinnen zodat we het punt bereiken waarop we vrij zijn om een relatie te hebben die niet wordt gedreven door reactiepatronen?” En in veel gevallen kunnen twee spiritueel ingestelde mensen elkaar helpen om alle psychologische problemen op te lossen die jullie in jullie Goddelijke plan wilden oplossen. Dit betekent dat jullie relatie volledig zal veranderen. In sommige gevallen kan het betekenen dat jullie besluiten uit elkaar te gaan omdat jullie andere relaties willen. Het kan ook betekenen dat jullie relatie een totaal nieuwe fase ingaat waarin jullie samen creatief kunnen zijn en elkaars creativiteit kunnen steunen in plaats van te reageren op patronen.

Een relatie: een excuus om geen beslissingen te nemen
Een laatste gedachte over relaties en vrije wil. In alle relaties die gebaseerd zijn op dit soort reactiepatronen, is het kenmerkend dat mensen het gevoel hebben dat hun partner hun vrije wil schendt. Maar dat is niet het geval. Want nogmaals, wat besluit je eigenlijk wanneer je een vermijdingsbeslissing neemt omdat je geen verantwoordelijkheid wilt nemen? Je besluit dat je geen beslissingen wilt nemen. Je wilt dat omstandigheden op de wereld je dwingen zodat jij geen beslissing hoeft te nemen. En wanneer twee mensen in deze gemoedstoestand elkaar aantrekken, vervult elk van hen slechts die rol en geeft de ander wat hij of zij wil, een excuus om geen beslissingen te nemen. “Omdat ik mijn partner niet zover kan krijgen dat hij dit doet. Jij wilt nooit op reis. Jij wilt nooit dit doen. Jij wilt nooit dat doen.” Je hebt jouw excuus om geen beslissingen te nemen, geen creatieve beslissingen. Hoe kan dat een schending van je vrije wil zijn?

Net zoals wanneer gevallen wezens worden uitgedaagd door een Christuswezen. Het is geen schending van hun vrije wil. Het is juist wat ze willen. Wat kun jij doen wanneer je het zesennegentigste niveau bereikt? Je kunt naar relaties kijken en zeggen: “Gebruik ik iemand met wie ik een relatie heb als excuus om geen verantwoordelijkheid te nemen en mijn eigen beslissingen te nemen?” Je kunt je vrijheid om te kiezen terugpakken. Je kunt ook vragen: “Gebruikt de ander mij als excuus? En als ik de psychologische problemen die ik moest uitwerken, heb getranscendeerd, wil ik die persoon dan echt in staat blijven stellen om zijn of haar reactiepatroon te houden?” Je kunt twee dingen beslissen. Je kunt in de eerste plaats beslissen dat je, wanneer jij je psychologische problemen hebt opgelost, niet meer op die persoon reageert zoals je gewend was en daardoor het patroon van de ander niet versterkt. Of je komt misschien op een punt waarop je zegt: “Ik wil die persoon gewoon niet in mijn leven. Ik wil mijn tijd, mijn energie en mijn aandacht niet besteden aan iemand die niet groeit.” Dat is een beslissing waar je recht op hebt.

Mensen loslaten
Wat is Christusschap? Christusschap is dat je dingen achterlaat. Naarmate je in Christusschap stijgt, zul je dingen loslaten. Zoals we al zeiden, moet je om te kunnen ascenderen alles op aarde achterlaten. Dit zal voor sommige mensen erg ongevoelig en wreed lijken, vooral als ze niet bereid zijn om verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen en willen dat jij die rol blijft spelen, als ze bezitterige liefde hebben. Maar betekent dit dan dat je ze nooit meer zult tegenkomen wanneer je ascendeert en misschien veel mensen achterlaat? Natuurlijk niet. Wanneer jij ascendeert en wanneer zij ascenderen, kunnen jullie een relatie hebben in het geascendeerde rijk. Maar om te kunnen ascenderen moet je iedereen achterlaten. Je ascendeert als individu; wat je misschien ook over tweelingzielen hebt gelezen, je ascendeert als een individueel wezen. En dat betekent dat je élke persoon die niet geascendeerd is, achterlaat. Dat kan niet anders.

Maar is het een verlies om anderen achter te laten als jij je eenmaal je reactiepatronen hebt opgegeven, als je jezelf eenmaal hebt bevrijd van alle onderbewuste zelven? Nee. Natuurlijk, als ze een onopgeloste psychologische problemen hebben, kunnen ze dat als een verlies voelen. Ze kunnen zeggen: “Je schendt mijn vrije wil. Je laat me in de steek.” Maar kijk eens op wat voor planeet jij je bevindt. Je lichaam kan elk moment sterven, door allerlei oorzaken, zoals elke dag gebeurt. Kan iemand anders het je kwalijk nemen als je doodgaat? Kan iemand anders het je dan kwalijk nemen dat je ascendeert? Dit is de soort planeet waarop je leeft. Niets duurt eeuwig, zelfs relaties niet. En ze leefden nog lang en gelukkig? Een hersenspinsel. Het onvermogen om te zien op wat voor planeet jij je bevindt.

Is het bewandelen van het pad egoïstisch?
Er is echter een ‘lang en gelukkig’ in je eigen gedachten wanneer je Christusschap bereikt. Maar dat geluk hangt niet af van welk ander mens ook, of elk willekeurig ander wezen trouwens, behalve natuurlijk je IK BEN Aanwezigheid, die niet echt een ander wezen is. De verandering die je als spirituele mens kunt maken, is dat je, zoals Jezus heeft gezegd, contact kunt maken met je Goddelijke plan en het als je grootste prioriteit zien. Dat betekent dat al het andere gewoon in je Goddelijke plan moet passen. Je Goddelijke plan is je grootste prioriteit. Je kunt je er door niets van laten afleiden. Dat geldt ook voor relaties. Als een relatie je energie opzuigt, je aandacht opzuigt op een manier die betekent dat je niets meer overhoudt om de doelen van je Goddelijke plan uit te voeren, dan moet je de relatie eruit halen.

Vrije wil is persoonlijk. Je hebt niet het recht om de vrije wil van een ander mens tot iets te dwingen. Maar niemand anders, inclusief je partner, ouders of kinderen, heeft het recht om jouw vrije wil tot iets te dwingen. Wat bedoel ik met je vrije wil tot iets dwingen? Mensen zullen zeggen: “Als je me verlaat, schend je mijn vrije wil.” Nee. Iemands vrije wil afdwingen is een poging om zijn of haar gedachten, zijn of haar emotionele, mentale en identiteitslichaam te manipuleren. Je probeert iemands gedachten te manipuleren om hem of haar bepaalde keuzes te laten maken. Dat is een schending van zijn of haar vrije wil. Je hebt echter wel het recht om keuzes te maken die fysieke gevolgen hebben voor anderen, zoals ervoor kiezen om hen los te laten.

Dat is geen schending van hun vrije wil. Het is je eigen vrije wil opeisen. Want ook al verlaat je hen fysiek, je bemoeit je niet met hun gedachten en probeert niet te bepalen hoe ze hierop moeten reageren. Je geeft ze in zekere zin de keuze hoe ze willen reageren. En de keuze die je ze geeft, is: zullen ze nu naar zichzelf kijken en het reactiepatroon opgeven waar ze niet naar wilden kijken toen je nog een relatie met hen had, waardoor je hen in zekere zin in staat stelde om er niet naar te kijken? Dat is geen schending van hun vrije wil. En je hebt het recht om te zeggen: “Nu ik de reactiepatronen heb getranscendeerd die het lieten lijken alsof ik deze persoon niet kon verlaten, heb ik het recht om verder te gaan. En dat recht neem ik.”

Ik weet heel goed dat heel veel mensen op de wereld, als ze deze lering zouden tegenkomen, zouden zeggen: “Dit klinkt heel erg egoïstisch. Je bent heel egoïstisch door mij te verlaten.” Maar wat proberen ze hiermee te doen? Ze proberen jou ertoe te bewegen je vrije wil opzij te zetten om aan hen tegemoet te komen. Dat is egoïstisch. Als je het hebt over mensen op de wereld die helemaal geen spiritueel leven leiden, dan zou je kunnen zeggen dat mensen egoïstisch zijn als ze een ander verlaten. Maar als je het hebt over iemand die het spirituele pad bewandelt en zich bewuster wordt van zijn of haar Goddelijke plan, dan ben je niet egoïstisch als je naar de doelen streeft die je in je Goddelijke plan hebt vastgelegd. En je bent niet egoïstisch als je voor de ascensie kiest in plaats van in een disfunctionele relatie te blijven.

Ascensie is geen egoïsme. Het is de allerhoogste onbaatzuchtige daad. Waarom? Omdat je elk gevoel van ‘ik’ dat te maken heeft met de aarde, volledig moet opgeven. Hoe kan dat egoïstisch zijn? Egoïsme is dat je een ‘ik’ hebt, het gescheiden zelf, dat zijn zin wil en iedereen wil manipuleren om hem zijn zin te geven. Om te kunnen ascenderen moet je jezelf van dit alles bevrijden. Er is geen ‘ik’ meer, geen aards ‘ik’ meer. Dat is de enige manier waarop je de inwijding door de demonen van Mara en de prins van deze wereld die je verleiden om te reageren, het hoofd kunt bieden. Er is geen ‘ik’ dat kan reageren. Waarom is dat egoïstisch? O ja, het is egoïstisch ten aanzien van het ‘ik’ van een ander. Maar maakt dat het egoïstisch omdat een egoïstisch persoon jou ervan beschuldigt egoïstisch te zijn? Maakt dat jou egoïstisch? Nee, niet vanuit het perspectief van de Christusgeest.

De dualiteit voor altijd achterlaten
Je zou natuurlijk nog een stap verder kunnen gaan en zeggen: “Is de Christus egoïstisch?” En je zou kunnen zeggen: “Ja, de Christus is het allergrootste egoïstische wezen.” Waarom? Omdat het Christuswezen de eenheid van al het leven ziet en beseft dat het achterlaten van het gescheiden zelf en ascenderen de allerbeste manier is om het Al te verheffen. En daarom ben je in zekere zin heel erg egoïstisch als je ascendeert omdat je doet wat het beste voor jou is. Je moet inzien dat jij zelf alles en iedereen omvat. Nogmaals, je gedachten kunnen spelen met woorden, ideeën en beelden. Je gedachten kunnen elke leer verdraaien en vervormen en gebruiken om te bevestigen wat ze maar willen bevestigen.

Je hebt Christusschap wanneer je al deze trucjes van je gedachten doorziet en besluit: “Genoeg! Ik heb er genoeg van!” En je maakt jezelf transparant voor de demonen van Mara, voor de prins van deze wereld. En dan werp je er nog een laatste blik op, laat ze maar voor je langs paraderen zolang ze willen, maar je reageert niet op hen. Je loopt gewoon weg, de zonsondergang of zonsopgang van je IK BEN Aanwezigheid tegemoet. Noem het egoïsme, zo je wilt of noem het de allerhoogste daad van onbaatzuchtigheid. Iedereen die is geascendeerd, beseft dat dit de dood van elk aards zelf heeft vereist en daarom is het een toegang tot volledige onbaatzuchtigheid, zoals egoïsme wordt gedefinieerd op een niet-geascendeerde planeet.

Het betekent niet het verlies van het zelf, want je zelfgevoel zit nu verankerd in je IK BEN Aanwezigheid die nooit egoïstisch was zoals dat op aarde wordt gedefinieerd. Hoewel de IK BEN Aanwezigheid niet was geascendeerd, was hij niet egoïstisch, egocentrisch, in aardse betekenis. Maar jij, de Bewuste Jij, reisde naar een niet-geascendeerde sfeer, naar een onnatuurlijke planeet en experimenteerde met het bewustzijn van egoïsme; je IK BEN Aanwezigheid kreeg een onschatbaar perspectief op de mogelijkheden van vrije wil. Dat betekent dat zowel jij, de Bewuste Jij, als de Aanwezigheid nu volledig bewust de keuze kunnen maken om de dualiteit, gescheidenheid, egocentrisme en egoïsme voor altijd achter te laten, omdat je voelt dat je er klaar mee bent. En je weet waar je klaar mee bent omdat je het hebt ervaren. Daarom kies je bewust, selecteer je het eruit, en dan hoef je er nooit meer terug te komen. Dat is de ascensie. En dat is je allergrootste kans.

Als Godin van Kansen verzegel ik jullie in de Vlam van Kansen die ik voor de aarde bewaar. Je kunt nooit je kans om jezelf te transcenderen verliezen. Ik zal je nooit in de steek laten. Ik zal er altijd zijn om de kansen te vergroten wanneer je besluit dat je de kans wilt om meer te worden. IK BEN altijd bij je. Je hoeft alleen maar naar mij te reiken om de kans te krijgen om jezelf te transcenderen.