Geascendeerde Meester Kuan Yin, 22 maart 2025 – Nederland

IK BEN de Geascendeerde Meester Kuan Yin. Ik word de Godin van Genade genoemd. In het oosten word ik vaak gezien als de belichaming van het Bodhisattva-ideaal. Wat is een Bodhisattva? Men zegt dat het iemand is die de roep van de wereld hoort en er daarom voor kiest om bij de aarde te blijven om het lijden te helpen verlichten. Zoals je hebt gezien in deze invocatie om contact te maken met je Goddelijke plan, is lijden inderdaad een van de enigma’s die opgelost moet worden voordat je kunt ascenderen van een onnatuurlijke planeet, of dat nu de aarde is of een van de andere.

Het enigma dat lijden is
Wat is het enigma van lijden? Wat gebeurt er wanneer je zelf lijden ervaart of wanneer je ziet dat anderen lijden? Als je ziet dat anderen lijden, dan voel je misschien compassie, empathie. Als je het zelf ervaart, dan heb je meestal geen empathie of mededogen met jezelf. Je raakt gewoon zo beïnvloed door het lijden dat jij je op jezelf concentreert. Dit is natuurlijk niet het Bodhisattva-ideaal. Een Bodhisattva is geen wezen dat zich op zichzelf concentreert. Je moet de concentratie op jezelf hebben getranscendeerd. Maar om dat te doen moet je natuurlijk je lijden transcenderen. Je persoonlijke lijden wordt natuurlijk veroorzaakt door de onderbewuste zelven waarover we veel leringen hebben gegeven.

Ik noem dit alleen maar opdat degenen die deze lering misschien interessant vinden en nog steeds het gevoel hebben dat ze lijden, zich kunnen realiseren dat we jullie de hulpmiddelen en lessen hebben gegeven om geleidelijk, in de loop van de tijd, het lijden kunnen transcenderen door de onderbewuste zelven op te ruimen. En wanneer je die zelven opruimt, wanneer je het proces doorloopt waarin je de zelven opruimt, dan zul je iets ervaren wat veel mensen zich niet realiseren: wat die ervaring is, wat die betekent. Denk eens na over jezelf; dat je in dit leven diverse vormen van lijden hebt ervaren. Je hebt misschien deze leringen gevolgd, je hebt misschien andere vormen van therapie, psychologie, of wat je ook maar tot je beschikking had, gebruikt, maar je hebt jezelf verheven boven het soort lijden dat je in het verleden hebt gevoeld.

Een psychologische toestand is een innerlijke ervaring
Tot welke conclusie kun je komen als jij je boven dit lijden verheft? Die is: Lijden is een ervaring. Heel veel mensen op de wereld realiseren zich dit niet. Ze kijken naar mensen die lijden, of ze nu lijden aan een lichamelijke ziekte, een psychische kwaal, armoede, slavernij, gevangenschap, of andere vormen van lichamelijke kwalen. Ze hebben de neiging om zich te concentreren op de lichamelijke omstandigheden en te zeggen: “Dit is de oorzaak van het lijden en daarom moeten we de lichamelijke omstandigheden veranderen om mensen te kunnen helpen hun lijden te overwinnen.” Men veronderstelt dat lichamelijke omstandigheden de oorzaak zijn van de psychische aandoeningen van mensen en dat de psychologische omstandigheden automatisch zullen veranderen als je de lichamelijke omstandigheden verandert. Dit kan in sommige gevallen inderdaad gebeuren, maar zoals ook is bewezen in de meer ontwikkelde landen, gebeurt dit misschien niet in alle gevallen. Er zijn landen waar mensen zijn opgegroeid onder fysieke omstandigheden die hen eigenlijk voor lijden hadden moeten behoeden, maar die mensen lijden nu nog vanwege de psychologische omstandigheden.

Maar wat is een psychologische omstandigheid? Alles wat er in je psyche gebeurt, alles wat er in de psyche gebeurt, en wat is die? Een ervaring. Het kan niets anders zijn. Natuurlijk kan de wetenschap met haar huidige materialistische focus dit eigenlijk niet toegeven, want ze kunnen niet verklaren wat een ervaring is. Ze onderzoeken de hersenen al tientallen jaren met steeds geavanceerdere instrumenten – fysieke instrumenten welteverstaan – en ze proberen een verband te vinden tussen een specifieke meetbare toestand in de hersenen en veelvoorkomende ervaringen, zoals de kleur rood. En ondanks al dit onderzoek, al die metingen in het brein, hebben ze het verband tussen een hersentoestand en een ervaring niet gevonden. Daarom aarzelen ze om toe te geven dat psychologische aandoeningen ervaringen zijn omdat ze de sprong, de kwantumsprong, niet willen maken om te beseffen dat er gemoedstoestanden zouden kunnen zijn die niet afhankelijk zijn van welke fysieke toestand ook.

Begrijp je wat wetenschappers hebben gedaan? Ze hebben de psychologische toestand van mensen onderzocht. Ze hebben gezegd: “Dit moet veroorzaakt zijn door een fysieke aandoening in de hersenen en als we de correlatie kunnen ontdekken tussen wat er in de hersenen gebeurt en wat er in de psyche van mensen gebeurt, dan kunnen we veranderen wat er in de hersenen gebeurt, en dus ook wat er in de psyche gebeurt. Als we het centrum van lijden in de hersenen kunnen vinden en leren hoe we dat kunnen manipuleren, dan kunnen we de oorzaak van lijden wegnemen.” Maar de realiteit is dat dit nooit zal gebeuren. Het maakt niet uit hoeveel je de hersenen onderzoekt. Je zult nooit een correlatie vinden tussen een hersentoestand en een specifieke ervaring omdat een ervaring plaatsvindt op wat we het emotionele, mentale en identiteitsniveau van de geest noemen en daar moet je de oorzaak van lijden vinden.

De kloof: het innerlijke beeld versus de uiterlijke realiteit
Als we verder kijken dan de hersenen, als we verder kijken dan de fysieke wereld, wat is lijden dan? Het is een ervaring. Het is een ervaring in je hoofd. Zeker, die kan worden veroorzaakt door fysieke omstandigheden. Ik probeer absoluut niet te verdoezelen dat mensen die fysieke pijn of armoede ervaren, geen lijden zullen ervaren, maar ik zeg dat het mogelijk is om zulke fysieke omstandigheden te ervaren en het lijden toch te transcenderen. De meeste mensen kunnen dat niet, maar veel yogi’s en gevorderde spirituele mensen hebben dit zeker bewezen.

Wat is lijden? Het is een ervaring. Maar wat voor soort ervaring? Wat is de essentie van lijden? In essentie is lijden de ervaring dat er iets met je gebeurt wat niet zou mogen gebeuren of dat er iets zou moeten gebeuren, maar niet gebeurt. Het is de innerlijke ervaring dat je een mentaal beeld hebt van wat er wel of niet zou mogen gebeuren op de wereld, maar de wereld niet voldoet aan je mentale beeld. Er is geen overeenkomst tussen je mentale beeld en de wereld buiten je geest, of zelfs de wereld binnen je geest, dus er is een kloof. Er is een discrepantie tussen wat je denkt dat er wel of niet zou moeten gebeuren en wat er werkelijk gebeurt. Dit is het simpele psychologische mechanisme dat al het lijden veroorzaakt, ongeacht de uiterlijke vorm van het lijden, of liever de innerlijke vorm, hoe het lijden zich afspeelt in de gedachten van een individu.

Het komt uiteindelijk allemaal hierop neer. Er is iets wat zou moeten gebeuren, iets wat niet zou mogen gebeuren. Maar waar heeft die evaluatie, dat naar de schijn oordelen, plaats zouden we kunnen zeggen? Bepaalde verschijnselen zijn goed of juist. Bepaalde verschijnselen zijn slecht of onjuist en wanneer er een kloof zit tussen jouw oordeel, jouw maatstaf van wat goed of slecht is en wat jij werkelijk ervaart, dan is dat de bakermat van lijden. Wat bepaalt hoe intens dat lijden wordt? Hoe gehecht je bent aan je mentale beeld of hoe de wereld eruit zou moeten zien vergeleken met hoe de wereld eruit lijkt te zien. Met andere woorden, hoe groter de kloof tussen die twee, hoe intenser het lijden.

Maar wat veroorzaakt dat lijden? Dat is je innerlijke gevoel van wat er wel of niet zou mogen gebeuren. Willens en wetens vasthouden aan je mentale beeld van hoe de wereld eruit zou moeten zien. Je onwil om je mentale beeld aan te passen op basis van hoe de wereld eruit lijkt te zien. Hoe groter de kloof, hoe groter je onwil om je innerlijke beeld aan te passen aan de uiterlijke realiteit, hoe intenser het lijden.

Maar wat bepaalt het mentale beeld dat je hebt of hoe de wereld er wel of niet uit zou mogen zien? Dat is iets wat je gedeeltelijk met je eigen gedachten hebt bepaald en gedeeltelijk hebt overgenomen van buitenaf. Je bent misschien opgegroeid in een bepaald gezin, in een bepaalde cultuur, met een bepaalde nationaliteit, religie, enzovoort. Misschien zeggen ze in je familie: “Er zijn bepaalde dingen die we niet doen in onze familie, er zijn bepaalde dingen die onze familie niet mag overkomen. We zijn altijd welgesteld geweest in onze familie. Niemand zou arm mogen zijn. Niemand zou ons mogen bekritiseren omdat we goede mensen zijn die het juiste doen. Ons land is superieur aan andere landen waarmee we in conflict zouden kunnen komen. Zij doen ons onrecht aan en dat zouden ze niet mogen doen. Onze religie is de enig ware. Alle andere religies zijn vals. Daarom zou iedereen zich tot onze religie moeten bekeren.”

De standaard
Je hebt een mentaal beeld van wat er wel of niet zou mogen gebeuren op de wereld en hoe meer de rest van de wereld weigert zich aan te passen aan jouw beeld, hoe meer je lijdt. Hoe meer je aan dat beeld gehecht bent, hoe meer je lijdt. Een beeld dat je van de wereld hebt overgenomen, kan lijden veroorzaken, maar zoals we vroeger hebben uitgelegd, heb je ook de bredere visie dat er een standaard is waaraan alles op aarde moet worden afgemeten. Zoals we hebben gezegd, hoefden de gevallen wezens maar één ding te doen om een puinhoop op aarde te creëren: projecteren dat er een standaard is. Let wel, niemand heeft die standaard ooit kunnen definiëren, maar desalniettemin is er een standaard en moet alles aan die standaard worden afgemeten, en die standaard heeft natuurlijk een waardeoordeel, goed en fout.

De gevallen wezens hebben nooit een duidelijke standaard gesteld omdat ze beseffen dat ze dat niet hoeven te doen. Mensen stellen maar al te graag hun eigen persoonlijke maatstaven zoals dat het christendom de enig ware religie is. Anderen besluiten dan, gebaseerd op het idee dat er maar één ware religie kan zijn, welke de standaard is en zeggen nee, de islam is de enig ware religie. Dan krijg je de kruistochten en veel andere voorbeelden in de geschiedenis. De gevallen wezens hoefden geen universele standaard te stellen. Ze hoefden alleen maar te projecteren dat er een standaard is, want dan zouden de mensen individuele standaarden in verschillende groepen definiëren. De gevallen wezens wisten dat ze altijd met elkaar in botsing zouden komen.

Als de gevallen wezens een standaard hadden gesteld waaraan iedereen zou moeten voldoen, dan zou iedereen ernaar hebben gestreefd om aan die standaard te voldoen. En het zou natuurlijk een dualistische standaard zijn geweest, die zou mensen dus niet naar de ascensie hebben geleid, maar er zouden ook minder conflicten zijn geweest omdat iedereen probeerde aan dezelfde maatstaven te voldoen. Maar door geen standaard te definiëren wisten de gevallen wezens dat mensen verschillende standaarden zouden stellen voor verschillende groepen en zouden botsen en dan zou je alle conflicten zien die vervolgens al het lijden veroorzaken, enzovoort.

De keuze
Maar wat is de standaard? Waarop is die gebaseerd? Je zou kunnen zeggen dat die gebaseerd is op het dualiteitsbewustzijn. Het hele idee van een standaard is dualistisch van aard. Er is een standaard. Er is een definitie van wat goed is, en dan is automatisch alles wat verschilt van wat goed is, fout. Duidelijk een dualistische polariteit tussen goed en fout. Je zou kunnen zeggen dat dit de essentie is van het dualiteitsbewustzijn omdat er altijd twee polariteiten zullen zijn. Ja, dat kun je wel zeggen. Maar wat zorgt er desondanks voor dat mensen het idee accepteren dat er een standaard is, dat er een standaard móét zijn?

Wat zorgt ervoor dat mensen een bepaalde norm accepteren? Dat ze een keuze maken. Je kunt natuurlijk opgegroeid zijn in een bepaalde cultuur en gezin waarin je van buitenaf een norm is opgelegd, maar je hebt er ook voor gekozen om die te accepteren – misschien in je kindertijd, misschien in vorige levens, omdat je al meerdere levens in die cultuur geïncarneerd bent geweest. Veel mensen op de wereld zijn al meerdere levens geïncarneerd in de cultuur waarin ze zich nu bevinden. Ze hebben ervoor gekozen om die standaard te accepteren. Ze hebben ervoor gekozen die niet in twijfel te trekken. Je zou kunnen zeggen: “Maar hebben ze hier bewust voor gekozen? Wisten ze wat die inhield?” En daar moeten we ja en nee op antwoorden. Ze waren zich misschien niet volledig bewust van die keuzes. Ze waren zich misschien niet volledig bewust van de consequenties. Maar toch hebben ze ervoor gekozen met het bewustzijnsniveau dat ze destijds hadden.

De uitweg
Zoals we al hebben gezegd, begint iedereen op het achtenveertigste niveau, tenminste op aarde, en je kunt ervoor kiezen om lager dan het achtenveertigste niveau te gaan. Het is een keuze. Ben jij je volledig bewust van de betekenis en de consequenties van die keuze? Nee, maar het blijft een keuze. En het is van belang om dit te beseffen omdat je heel eenvoudig jezelf de vraag moet stellen: “Als mensen eenmaal in een gemoedstoestand zijn waarin ze lijden, zijn ze dan veroordeeld om daar eeuwig in te blijven? Zijn ze, door hun keuze om de dualiteit in te gaan, veroordeeld tot eeuwig lijden in de dualistische hel? Of is er een uitweg?”

Als hun lijden hen is opgelegd door externe omstandigheden en externe oorzaken, dan is er in principe geen uitweg als ze de externe oorzaken niet kunnen veranderen. Maar als hun lijden het gevolg is van een gemaakte keuze, dan bestaat de mogelijkheid om aan het lijden te ontsnappen door een andere keuze te maken. En zelfs als hun keuze om de dualiteit in te gaan geen volledig bewuste keuze was, bestaat de mogelijkheid nog wel dat ze, door zich daar bewuster van te worden, ervoor kunnen kiezen om daaruit te stappen. Daarom is het ten eerste essentieel om te beseffen dat lijden een ervaring is. De oorzaak van het lijden bevindt zich in de gedachten van de lijdende persoon. Ten tweede dat het begin van alle ervaringen – en het einde van alle ervaringen – een keuze is. Elke ervaring begint met een keuze en die kan alleen worden veranderd door een bewustere keuze te maken.

Lijden is niet verkeerd
Waar leidt dit toe? Dit leidt tot het besef dat lijden op aarde niet verkeerd is. Wanneer ik dit op het fysieke vlak zeg en het zich verspreidt door het collectieve bewustzijn, ontstaat er onmiddellijk een reactie, ophef. “Dit kan niet kloppen. Kijk naar alle omstandigheden. Kijk naar al die kinderen die in armoede of met een of andere handicap geboren zijn. Hoe kan dit een keuze zijn?” Maar je hebt twee opties. Als lijden wordt veroorzaakt door omstandigheden op de wereld, als mensen niet bij machte zijn om die omstandigheden te veranderen, kunnen ze niet aan lijden ontsnappen. Maar als lijden wordt veroorzaakt door een keuze van het individu, dan kan het individu aan lijden ontsnappen door een andere keuze te maken.

Wanneer ik zeg dat lijden een keuze is, dat lijden een ervaring is, dan kan er ook een reactie zijn in de gedachten van veel spirituele mensen, vooral avatars. Veel avatars hebben ervoor gekozen om naar de aarde te komen omdat ze een bepaald ontwikkelingsniveau hadden bereikt op hun natuurlijke planeet, waardoor ze het gevoel hadden gekregen dat ze het meeste hadden geleerd wat er te leren viel op een natuurlijke planeet en ze waren op zoek naar een andere omgeving waar ze verder konden leren of hun co-creativiteit konden blijven uiten.

Lijden zien als een probleem
Veel van jullie die avatar zijn, waaronder ikzelf, keken vanaf een natuurlijke planeet naar een onnatuurlijke planeet (in dit geval de aarde) en keken naar het lijden. Maar wat besloten we toen? We besloten: “O, lijden is een probleem. Mensen zouden niet mogen lijden. Het is onaangenaam om te lijden.” En let wel, als je van een natuurlijke planeet komt, heb je nog nooit lijden ervaren. Je hebt wel ervaren, let wel, dat er een kloof zit tussen het idee dat je in je hoofd hebt en de fysieke realiteit op een natuurlijke planeet. Hier draait het hele idee van een co-creatief proces om. Je gebruikt de conceptuele geest, zoals we hebben uitgelegd, om een mentaal beeld te formuleren dat je op het Ma-terlicht projecteert. Zelfs op een natuurlijke planeet duurt het even voordat het beeld zich fysiek manifesteert, dus er zit een tijdsverschil tussen je mentale beeld en de fysieke realiteit. Maar je hebt op een natuurlijke planeet ervaren dat jij je mentale beeld uiteindelijk kunt manifesteren, of dat je in ieder geval je mentale beeld heel gemakkelijk kunt aanpassen aan iets wat zich kan manifesteren en wat jij nooit als lijden hebt gezien. Je hebt nooit meegemaakt dat de kloof je laat lijden omdat je in een positieve gemoedstoestand verkeert waarin je beseft: “Het is slechts een kwestie van tijd, of het is slechts een kwestie van mijn mentale beeld aanpassen waarna het zich zal manifesteren.”

Je hebt nog nooit meegemaakt wat je mensen op aarde ziet meemaken: zo’n vorm van intens lijden. En natuurlijk ben je geschrokken als je dit voor het eerst ziet. En je zou kunnen zeggen dat je de kreten van de wereld op een natuurlijke planeet hoort en dan zegt: “Wat kan eraan gedaan worden? Wat kan ik doen? Hoe kan ik deze situatie helpen veranderen?” Dit is heel gewoon. Het is begrijpelijk. Het is niet het beste standpunt, let wel, maar het is begrijpelijk dat wij zo hebben gereageerd. Maar er kwamen veel anderen als avatar naar de aarde met deze visie: “O, lijden is verkeerd of er mag geen lijden voorkomen. Mensen zouden niet mogen lijden en daarom moet er een probleem op aarde zijn dat niet op een natuurlijke planeet voorkomt en daarom moet er een oplossing voor dit probleem zijn. En de bewoners van de aarde hebben die oplossing niet gevonden omdat ze die niet kunnen zien. Iemand moet daarheen gaan en de oplossing zien en hen vertellen hoe ze aan het lijden kunnen ontsnappen en dan zullen ze natuurlijk luisteren en de planeet tot een natuurlijke staat verheffen.”

Het is begrijpelijk om zo te denken op een natuurlijke planeet. Maar is dit wel het beste standpunt? Neem nu eens wat er met ons als avatar gebeurt. We besluiten om te incarneren op aarde. We komen in ons dichte fysieke lichaam, de dichtheid van deze planeet, die we niet konden bevatten op een natuurlijke planeet. We konden zien dat die dichter was, maar we konden het immense verschil tussen de dichtheid van materie, de lichtheid van materie op een natuurlijke planeet en de dichtheid van de materie op aarde niet bevatten. Zelfs dit was een schok. Zelfs de integratie met een fysiek lichaam was een schok. Maar dan komen we hier en ervaren we dat de aardbewoners lijden. Wij lijden niet in onze eerste incarnatie. We laten zien dat je zelfs in een compact fysiek lichaam kunt zijn zonder te lijden. Maar kan het ze iets schelen? Merken ze het zelfs wel? Willen ze horen hoe ze uit hun lijden kunnen komen? Nee. Ze willen blijven lijden.

Het dringt tot ons door – we dachten van afstand: “O, ze willen niet lijden. Ze willen uit hun lijden komen en als we ze maar vertellen hoe, zullen ze dat meteen omarmen” – dat ze niet naar ons willen luisteren. Willen ze niet uit hun lijden verlost worden? Wij kunnen het niet begrijpen. Dan worden we aangevallen, wreed gestraft, er is op ons ingebeukt, zoals Nada het uitdrukte, door de gevallen wezens. Dan krijgen we het geboortetrauma en wat doen we? Hoe redeneren we? “O, dit had mij niet mogen overkomen. Ik ben hier alleen maar om dingen beter te maken. Waarom vallen ze me aan? Ik heb de beste bedoelingen. Waarom proberen ze mij te vernietigen? Dit had mij niet mogen overkomen.”

De probleemoplossers
En wat doen we tijdens die omschakeling in onze gedachten? We nemen de normen van de gevallen wezens over. Er is iets wat niet had mogen gebeuren, iets wat had moeten gebeuren, iets wat juist is, iets wat fout is. Wat betekent dat? We raken gevangen in de gevallen wezens en hun denkwijze dat er een probleem is dat opgelost moet worden. Er zijn natuurlijk myriaden problemen op aarde gedefinieerd, myriaden problemen. Maar wij, als avatar, nemen dit over. We kunnen nog steeds volhouden dat het belangrijkste probleem lijden is of we kunnen ons richten op verschillende individuele problemen die we zien als de oorzaak van het lijden van een grote groep mensen. Religie is dus een probleem. Politiek is een probleem. Armoede is een probleem. Ziekte is een probleem. Allemaal problemen. En wat doen we dan? We komen in de gemoedstoestand dat wij de probleemoplosser moeten zijn. “We zijn hier om specifieke problemen op te lossen en we zijn, globaal, hier om het probleem van lijden op te lossen.” En dit zorgt ervoor dat we een gedachtegang krijgen waarin we, zoals ik al zei over de wetenschap, zoeken naar een fysieke oorzaak van het probleem. We denken dat wij, als we de fysieke oorzaak kunnen ontdekken en oplossen, het lijden kunnen verlichten. Maar wat zei ik? Wat is lijden? Het is een ervaring.

Hoe verander je een ervaring met een fysieke oorzaak? Ja, je kunt zeggen dat er landen zijn die welvarender zijn geworden. Ze kennen geen armoede. Ze kennen geen slavernij. Ze hebben geen mensen die onderdrukt worden en mogen hun mening uiten, en dit heeft het lijden verlicht. Maar heeft dit de fundamentele dynamiek van de gedachten van mensen veranderd dat ze een kloof zien tussen wat zij denken dat er zou moeten zijn en wat er is? Nee. Ze vinden gewoon een andere manier om een kloof te definiëren: “Iets wat er zou moeten zijn, maar er niet is. Iets wat er niet zou mogen zijn, maar er wel is.” En dit kan eindeloos doorgaan en dit zal pas veranderen als mensen hun mening beginnen te veranderen, wat veel mensen natuurlijk al zijn gaan doen, vooral in de welvarender landen waar ze naar hun psychologische problemen wilden kijken.

Geen fysieke oplossing voor de fysieke problemen
Maar waarom is dat gebeurd? Omdat enkele avatars tot het simpele besef zijn gekomen: er is geen fysieke oplossing voor de fysieke problemen. Waarom? Wat draag je met je mee van een natuurlijke planeet dat we allemaal een tijdje vergeten zijn nadat we op aarde zijn gekomen? Maar wat draag je met je mee? Het is het eenvoudige besef dat we al vaker hebben gegeven. Bewustzijn komt vóór de fysieke manifestatie. Alles wat fysiek gemanifesteerd is, is een projectie van het identiteits-, mentale en emotionele niveau. Het is als de film op het filmscherm die wordt geprojecteerd door de filmstrook in de projector, de drie stroken van je identiteits–, mentale en emotionele lichaam. Dit weten we op een natuurlijke planeet. Dit zijn mensen op een onnatuurlijke planeet vergeten en je kunt zeggen dat dit vergeten de oorzaak is van hun lijden omdat dat de reden is dat ze niet uit hun lijden kunnen komen. Ze zoeken een fysieke oplossing voor iets waar geen fysieke oplossing voor is.

De enige oplossing is veranderen wat er gebeurt op de drie niveaus van je gedachten, de hogere niveaus van je geest. Veel avatars zijn zich hiervan bewust geworden – ze herinneren zich dit opnieuw. Daarom is er een opwaartse beweging geweest van mensen die zich bewuster zijn van hun psychologische problemen. Ja, je kunt natuurlijk zeggen dat mensen in welvarender landen niet al hun energie hoeven te besteden aan het verdienen van de kost en het voeden van hun fysieke lichaam, en meer ruimte hebben om naar de psychologische problemen te kijken, wat natuurlijk Saint Germains motivatie is om technologie daarvoor te ontwikkelen, maar die omschakeling moet toch in hun gedachten gebeuren.

Nadenken over het enigma vrije wil
Wat kun je doen als avatar? Twee dingen. Zelfs degenen onder jullie die oorspronkelijke aardbewoners zijn en deze leringen begrijpen; wat kunnen jullie doen? Jullie kunnen je realiseren dat er een enorme beweging van mensen is ontstaan die beseffen dat je, om echt gelukkig te kunnen zijn en gemoedsrust te krijgen, moet leren hoe je met je geest moet omgaan. Je kunt je bij deze beweging aansluiten. Je kunt er deel van uitmaken. Je kunt jezelf scholen. Je kunt proberen anderen te helpen. Maar vooral voor jullie, de avatars, maar ook de aardbewoners, is het belangrijk om over veel van de dingen die we eerder hebben gezegd na te denken, maar ook over wat ik in deze verhandeling directer uitleg: het raadsel van de vrije wil.

En dat betekent twee dingen. Ten eerste kun je mensen proberen te helpen, maar je helpt ze niet door ze op wat voor manier ook tot iets te dwingen, zelfs niet op subtiele manieren. Na het oorspronkelijke geboortetrauma hadden veel avatars nog steeds de wens om anderen te helpen, maar toen kwamen we in een gemoedstoestand terecht waarin we mensen niet letterlijk wilden dwingen, maar ze psychologisch wilden pushen omdat we het idee hadden dat mensen niet zouden mogen lijden en dat ze wel naar ons zouden moeten luisteren, ook al wilden ze niet naar ons luisteren. We zouden dus een manier moeten vinden om ze te pushen om te luisteren. Maar dit zal niet echt helpen, het zal de opwaartse spiraal niet echt versterken.

Je moet je gedachten totaal omschakelen, zodat je andere mensen niet op een agressieve en dwingende manier benadert, maar dat betekent ook dat je een evaluatie moet maken, geen oordeel gebaseerd op een standaard, een dualistische maatstaf, maar je moet evalueren: staan mensen open voor hulp van jou of staan ze er niet voor open? Als mensen een gesloten geest hebben, negeer je die mensen gewoon en ga je verder met mensen die wel openstaan, en heb niet het gevoel dat je niet goed genoeg bent omdat je deze mensen niet kunt helpen. Het belang van het besef dat lijden een ervaring is, en dat die ervaring begon met een keuze en in stand wordt gehouden door een voortdurende reeks keuzes, is dat je sommige mensen moet laten lijden omdat ze willen lijden. Luister naar wat ik zeg en luister dan naar je eigen reactie wanneer ik dit zeg: er zijn mensen die willen lijden.

Lijden als een probleem zien is een ervaring
Veel avatars zullen denken dat lijden verkeerd is, dat lijden onaangenaam is, dat lijden een probleem is. Ja, lijden is een probleem voor jou omdat jij hebt besloten dat lijden een probleem is. Maar wanneer je erkent dat lijden een ervaring is die gebaseerd is op een keuze en dat mensen volledig vrije wil hebben om te bepalen welke ervaringen ze willen hebben, hoe kun je dan zeggen dat de keuzes van mensen een probleem zijn? Hoe kunnen hun keuzes een probleem zijn als ze vrije wil hebben en als jij respecteert dat ze vrije wil hebben, ongeacht de consequenties?

Mensen die lijden, hebben de keuze gemaakt die hen hun huidige ervaring geeft. Je zou kunnen zeggen dat het verschil tussen een natuurlijke en een onnatuurlijke planeet is dat niemand op een natuurlijke planeet ervoor heeft gekozen om te lijden, maar op een onnatuurlijke planeet heeft de meerderheid van de bewoners ervoor gekozen om te lijden, maar ze deden dit door hun vrije wil uit te oefenen. Welk deel van vrij begrijp je niet? Lijden is slechts een ervaring. Er is niets mis mee om ervoor te kiezen om een poosje die ervaring te hebben.

Is lijden, objectief gezien, een probleem vanuit het perspectief van God of de geascendeerde meesters? Is lijden een probleem? Nee, want wij respecteren de vrije wil en wanneer jij de vrije wil respecteert, zijn de keuzes die mensen maken geen problemen; de consequenties van die keuzes zijn geen problemen. Het zijn slechts consequenties die mensen ervaren. Waarom zie je lijden als een probleem? Waar bestaat het probleem van lijden? Buiten jouw gedachten in een objectieve realiteit of bestaat het probleem van lijden misschien alleen in jouw hoofd? Waarom bestaat het in je hoofd? Omdat jij ervoor hebt gekozen om lijden als een probleem te zien.

Zeg ik dat je de verkeerde keuze hebt gemaakt? Nee, maar ik zeg wel dat lijden als een probleem zien slechts een ervaring van jou is. De mensen op aarde die lijden, hebben een ervaring. Dat jij denkt dat hun ervaring verkeerd is omdat het lijden veroorzaakt en dat het opgelost moet worden; dat het een probleem is dat opgelost moet worden, is ook een ervaring in jouw hoofd. Er is een probleem en jij bent hier om het op te lossen. Dat is een ervaring. Daar is niets mis mee, maar het was een ervaring die je op een natuurlijke planeet niet zou kunnen krijgen.

Een nieuwe keuze
Er is niets mis mee dat je ervoor kiest om naar een onnatuurlijke planeet te komen om te ervaren dat het lijden van anderen een probleem is en dat je hier bent om te helpen dat op te lossen. Daar is niets mis mee. Ik wijs er alleen op dat geen objectieve realiteit je naar de aarde heeft gebracht; het was jouw verlangen naar een bepaalde ervaring, en waarom wijs ik je hierop? Hoe kun jij je anders ooit van de aarde bevrijden? Hoe kun je ooit vrij zijn om te ascenderen? Alleen als je beseft dat je voor een bepaalde ervaring hebt gekozen en er nu genoeg van hebt en die daarom kunt loslaten. Je kunt een bewustere keuze maken.

Je hebt weer twee opties. Je blijft je aandacht op het lijden op aarde richten en zegt daarmee, of jij je daar nu van bewust bent of niet: “Ik kan niet van de aarde ascenderen totdat al het lijden verdwenen is en de aarde een natuurlijke planeet is.” Prima, dan zul je aan het einde van dit leven zeker niet ascenderen, zelfs als je niet van gisteren bent. De andere optie is dat jij je realiseert dat de enige manier om te ascenderen voordat het lijden van de aarde is verdwenen, is dat je besluit: “Ik wil niet meer ervaren dat ik hier ben om het probleem van lijden op te lossen.”

Nu zullen veel van jullie denken: “Maar ik wil eigenlijk hier op aarde blijven om Saint Germain te helpen om de Gouden Eeuw op te bouwen, de Gouden Eeuw van Saint Germain te manifesteren.” Er is absoluut niets mis met die keuze.

Ik wijs er alleen op dat degenen onder jullie die in hun Goddelijke plan hebben staan dat ze aan het einde van dit leven ascenderen, het enigma van lijden moeten oplossen dat jullie op de aarde heeft gebracht, want zolang je dat enigma niet hebt opgelost, kun je niet ascenderen. Je bent niet vrij. Je zult een laatste lange blik op de aarde werpen en die zul je richten op een groep mensen die lijdt en dan zeggen: “O, ik kan niet weggaan zolang zij lijden.”

Als je aan het einde van dit leven wilt ascenderen, moet je kunnen kijken naar de ene groep mensen die lijdt, een andere groep mensen die lijdt en in staat moeten zijn om te ervaren dat je ze loslaat en zegt: “Dit is niet een probleem dat ik moet oplossen. Ik heb genoeg van de ervaring dat ik een probleem moet oplossen” en dan kun jij je omdraaien en weglopen.

Het bewustzijn veranderen, niet de consequenties
Het is wel duidelijk dat wanneer ik jullie een zeer directe lering als deze geef, één die jullie misschien niet van de Godin van Genade hadden verwacht, het wel een aspect van genade is om jullie keuzes te verhelderen. Dit is het hoogste aspect van genade: het verhelderen van de keuzes die jullie hebben. Wanneer ik een directe lering als deze geef, zullen sommigen van jullie zeggen: “Maar Kuan Yin, je zegt tegen me dat mijn wens om problemen op aarde op te lossen slechts een ervaring is die ik heb en dat die zich alleen in mijn gedachten afspeelt, dat er geen objectieve realiteit aan verbonden is. Maar hoe zit het dan met Saint Germain die de Gouden Eeuw wil manifesteren? Is dat dan geen objectieve realiteit buiten mijn eigen gedachten om? Willen de geascendeerde meesters die nog steeds met ons werken, de aarde niet verheffen? Willen jullie geen vooruitgang zien? Willen jullie uiteindelijk niet al het lijden verlichten en de aarde terugbrengen in een natuurlijke staat?”

Ja, er is een objectief proces om de aarde te verheffen, het lijden te verlichten en de aarde terug te brengen in een natuurlijke staat. Dat objectieve proces bestaat. Het is niet zo dat je hier alleen om subjectieve redenen bent gekomen, maar er spelen twee aspecten mee. Saint Germain is een geascendeerde meester. Hij is een avatar. Hij is als avatar naar de aarde gekomen. Hij heeft precies hetzelfde proces als jullie meegemaakt, namelijk het geboortetrauma. Misschien heb jij het je nog niet gerealiseerd, maar de tendens bestaat, vooral in eerdere dispensaties van leringen van geascendeerde meesters, om ons, de geascendeerde meesters, heel hoog boven jullie te plaatsen. Dat is vooral het geval bij meesters die niet op aarde geïncarneerd zijn geweest, de Elohim, de Aartsengelen, veel hogere meesters natuurlijk, maar degenen van ons die met de aarde werken en directer met jullie werken, zijn op aarde geïncarneerd geweest en wij hebben precies hetzelfde geboortetrauma meegemaakt als jullie. Wij hebben onszelf erboven verheven en zijn geascendeerd en daardoor hebben wij de visie getranscendeerd dat lijden een probleem is dat opgelost moet worden. Laat ik proberen om dit vanuit een iets ander perspectief uit te leggen.

Je kunt eens kijken naar mensen in een derdewereldland die in extreme armoede zijn geboren en zeggen: “Dit is een probleem, hun armoede is een probleem, we moeten de economie in dat land veranderen, zodat de mensen welvarender kunnen worden, want dat zal hun lijden verlichten.” En ik zeg zeker niet dat mensen op aarde er niet naar moeten streven om hun fysieke omstandigheden te verbeteren, maar wij, de geascendeerde meesters, beseffen dat het veranderen van de fysieke omstandigheden niet beslist de gemoedstoestand van mensen verandert.

Ons doel is niet om alle armoede van de aarde te verwijderen vanuit een wereldlijk perspectief. Dit is vaak magisch denken: “O, God zou alles op aarde kunnen veranderen, zodat er geen armoede meer zou zijn”, maar vanuit ons verheven perspectief zien we dat de enige manier om dingen op aarde te veranderen is de gemoedstoestand van mensen veranderen, zodat ze vrijwillig veranderen. Ze maken bewustere keuzes, zodat ze de overeenkomst zien tussen hun gemoedstoestand en de fysieke omstandigheden. Dat proberen we te doen vanuit ons verheven niveau. We proberen niet alleen de fysieke omstandigheden op fysiek niveau te veranderen. Voor ons is alles bewustzijn. Het individuele bewustzijn veranderen, het veranderen van het collectieve bewustzijn, is de oplossing, niet de uiterlijke fysieke veranderingen. We hebben de visie getranscendeerd dat lijden een probleem is.

In zekere zin zou je kunnen zeggen dat je geen probleem ziet, als je als geascendeerde meester naar de aarde kijkt. Je ziet mensen gewoon op een bepaald bewustzijnsniveau. Ze maken keuzes op basis van dat bewustzijnsniveau en die keuzes hebben bepaalde fysieke en psychologische consequenties. In plaats van de consequenties te veranderen, proberen we de oorzaak te veranderen, het bewustzijn te verhogen zodat mensen bewustere keuzes kunnen maken. Zoals Saint Germain al meerdere keren heeft gezegd, is het geen kwestie van een Gouden Eeuw manifesteren met grote steden, prachtige plekken en ongelooflijke technologie.

Voor ons is het doel het bewustzijn verhogen, zodat mensen bewuster keuzes kunnen maken. Zij maken de keuze. Ze worden daar niet toe gedwongen. Wij gebruiken geen dwang, hebben geen behoefte om iemand tot iets te dwingen. Dan heb je twee opties; zowel de avatars als de oorspronkelijke bewoners die openstaan voor deze lering. Jullie kunnen proberen het bewustzijn te overwinnen dat er een probleem opgelost moet worden. Wanneer jullie dit doen, zullen jullie je beter kunnen afstemmen op Saint Germain en zijn ideeën en plannen voor de Gouden Eeuw kunnen ontvangen.

Als je nog een aantal levens langer geïncarneerd wilt blijven om de Gouden Eeuw te helpen manifesteren, dan kun jij je, wanneer je het bewustzijn loslaat dat er een probleem is, beter afstemmen op Saint Germain en andere meesters en deze ideeën ontvangen. En natuurlijk ben je, als je het bewustzijn overwint dat er een probleem is, vrij om te ascenderen als dat in jouw Goddelijke plan voor dit leven staat.

Jouw keuze verhelderen
Je ziet de verandering die ik probeer bij jou te bewerkstelligen. Ik probeer je dit absoluut niet op te dringen, maar laten we gewoon eerlijk zijn. Zolang jij lijden als een probleem beschouwt, lijd jij ook, want zolang je ziet dat anderen nog lijden en het probleem niet is opgelost, lijd jij, sta je onder stress, kun je geen vrede op aarde hebben, kun je niet genieten van het leven op aarde.

Hoe help je lijden verlichten? Als je lijdt, draag jij dan ook niet bij aan het lijden, aan de energetische last van lijden? Hoe verlicht je het lijden als jij lijdt, en wat is de enige manier om je eigen lijden te overwinnen? Dat je de opvatting loslaat dat lijden een probleem is en dat jij hier bent om dit op te lossen.

Ik respecteer je keuze volledig, maar als uiting van genade verduidelijk ik je keuze en laat ik het volledig aan jou over wat je met deze lering wilt doen. Ik heb nu gezegd wat ik wilde en ik verzegel jullie in de zuivere, vastberaden, onvoorwaardelijke Vlam van Genade.