Geascendeerde Meester Saint Germain, 9 augustus 2025. Conferentie van 2025 voor Amerika: de dualiteit van superioriteit en inferioriteit ontstijgen.

IK BEN de Geascendeerde Meester Saint Germain. Ik wil het hebben over een aspect van inferioriteit en superioriteit dat verband houdt met geld. Je ziet door de geschiedenis heen, maar vooral in de afgelopen honderdvijftig jaar, dat een bepaalde groep mensen een onverzadigbaar verlangen naar superioriteit heeft en die probeert dit met geld te kopen omdat ze hebben ontdekt hoe ze geld kunnen verdienen. Traditioneel zijn er twee manieren om aan veel geld te komen: door de arbeid van anderen voor jezelf te gebruiken, zodat je hen voor je laat werken zonder ze naar rato van hun werk te compenseren of je kunt, zoals vooral in de vorige eeuw prominent is geworden, geld gebruiken om meer geld te verdienen.

Geld als stromende energie
Als je Jezus’ parabel over de talenten bekijkt, dan zie je dat beide manieren om geld te verdienen niet in lijn zijn met de Christusgeest, want wat is het perspectief van de Christusgeest op geld? Wanneer jij je talenten vermenigvuldigt, krijg je meer talenten en wat betekent dat? In principe betekent dat je, wanneer je het geld dat je hebt, gebruikt op een manier die het al verhoogt, een vermenigvuldigingsfactor ontvangt van de Christusgeest, van het spirituele rijk. Dit mag je natuurlijk niet letterlijk opvatten. Ik zeg niet dat er plotseling munten uit de lucht zullen vallen die je van top tot teen bedekken met gouden munten als je geld gebruikt om anderen te helpen.

Maar wat ontvang je eigenlijk uit het spirituele rijk? Je ontvangt energie. Dus wat is geld? Oorspronkelijk is geld energie. Wat is het kenmerk van energie in vergelijking met materie? Zoals jullie allemaal weten en zoals we al vaker hebben besproken, bewees Einstein met de vergelijking E=mc² dat materie en energie uitwisselbaar zijn, of liever dat materie een vorm van energie is. Om het te vereenvoudigen kunnen we zeggen dat wat mensen normaal gesproken energie noemen, stroomt; dit is energie die zich als een golf door de ruimte beweegt. Terwijl wat mensen normaal gesproken materie noemen, energie is die zich in een stationaire matrix bevindt, zoals een energieveld dat vibreert maar zich niet door de ruimte beweegt.

Als we deze definitie hanteren, zouden we zeggen dat geld oorspronkelijk bedoeld is als energie die voortdurend stroomt, die niet stilstaat. We kunnen zeggen dat één manier om talenten te vermenigvuldigen is dat je het geld laat stromen. Dan kun je natuurlijk niet geld vergaren en daarom kun je het gevoel van superioriteit dat je wilt, niet echt kopen wanneer je gevangenzit in een staat van gescheidenheid, gevangenzit in de dualistische geest. Je wilt dat geld stil blijft stilstaan en hoe verander je de vrij stromende energie van geld in de stationaire energie van geld?

‘Financiële instrumenten’
Je creëert iets dat ‘financiële instrumenten’ heet en je zult misschien zeggen: ‘Sommige financiële instrumenten accumuleren of vermenigvuldigen geld, in ieder geval in zekere zin – is dat ook niet stromen?’ Nee, want het gebeurt allemaal in de ruimte die je tegenwoordig een computerserver noemt, waar alleen nullen en enen zich ophopen en het geld niet wordt uitgegeven. Geld dat stroomt, is geld dat wordt geïnvesteerd of uitgegeven aan consumptie, zodat het ten goede komt aan degenen die het product of de dienst leveren die je koopt – dit houdt de economie draaiende en laat hem groeien. Maar ‘financiële instrumenten’ vergroten in de eerste plaats het fortuin van degenen die het onder controle hebben en als die niet aan consumptie worden besteed, komen ze de economie niet ten goede, kopen ze geen producten of diensten.

Misschien kopen ze een paar paleisachtige villa’s op Long Island of in Zuid-Florida, maar er zit een limiet aan het aantal paleizen dat iemand nodig heeft. Misschien kopen ze een luxe jacht, waarmee ze in warmere klimaten rondvaren met Russische of Amerikaanse oligarchen, die elkaar als schepen in de nacht passeren, maar er zit een limiet aan het aantal jachten dat je nodig hebt. Je kunt in feite maar op één boot tegelijk varen, net zoals je maar in één huis tegelijk kunt wonen. Daarom zit er een limiet aan hoe deze accumulatie van geld de economie als geheel ten goede komt.

De sociale perceptie van geld vergaren
Wanneer je echter naar de wereld kijkt, zie je dat er duidelijk culturele verschillen zijn in hoe mensen naar het proces van geld vergaren kijken. Er zijn bijvoorbeeld in de Scandinavische landen, waar het sociale bewustzijn hoger is dan in Amerika, en in Denemarken ook mensen die rijk zijn. Een van de rijkste families in Denemarken is bijvoorbeeld de familie die het plastic speelgoed Lego heeft uitgevonden, maar in Denemarken heerst een cultuur waarin neergekeken wordt op mensen die veel geld hebben en het voor zichzelf oppotten in plaats van het uit te geven aan de maatschappij.

De Lego-familie heeft bijvoorbeeld fors geïnvesteerd in de lokale gemeenschap, waardoor het geld in ieder geval tot op zekere hoogte blijft stromen. Dit is acceptabel binnen de cultuur. Op degenen die steeds meer willen vergaren, wordt daarentegen neergekeken vanwege het gebrek aan sociaal bewustzijn. Je probeert je geld niet te gebruiken ten bate van het geheel. Er is ook een duidelijk besef dat, hoewel deze mensen geld hebben vergaard door een product te ontwikkelen of te leveren, het redelijk is dat ze een bepaald percentage van hun inkomsten aan belasting betalen, en dat doen ze graag.

In de Verenigde Staten heerst een andere cultuur, die in zekere zin zelfs teruggaat tot de Founding Fathers, maar zeker ook tot de zogenaamde Gilded Age in de negentiende eeuw, toen de grote monopoliekapitalisten, de industriëlen, de financiers, degenen die geld eigen bezaten, werden beschouwd als de leiders in de industrie, de leiders in de financiële wereld, in zekere zin de leiders van de maatschappij. Ze werden bewonderd en er werd tegen hen opgekeken, niet door iedereen natuurlijk, maar zeker door veel mensen vanwege het lagere maatschappelijke bewustzijn.

Als je kijkt naar de Verenigde Staten van tegenwoordig, dan zijn er meer miljardairs dan ooit; er zijn meer miljardairs per hoofd van de bevolking dan in vrijwel elk ander land ter wereld, op een paar na. Maar toch betalen deze miljardairs slechts een zeer klein percentage van hun inkomen aan belasting. Veel van hen vergaren duidelijk alleen maar geld, kopen niet eens huizen of jachten; ze zetten het alleen op hun rekening en gebruiken het niet om de economie draaiende te houden omdat ze gedreven worden door een obsessief-compulsieve behoefte.

Zoals ik al zei, kun je maar in één huis tegelijk wonen, kun je maar in één boot tegelijk varen. Je zou denken dat er een punt komt waarop iemand zegt: “Nu ik genoeg geld heb, zal ik van het leven genieten.” Een paar mensen zeggen dit, maar dat zijn er heel weinig omdat ze obsessief-compulsief worden. Ze zitten in een draaimolen die ze niet meer kunnen stoppen, want is dat echt genoeg om je veilig te voelen? Of is het echt genoeg dat ik me superieur voel aan die andere kerel met wie ik al tientallen jaren concurreer, en die denkt dat hij beter is dan ik omdat hij een paar honderdduizend miljoen meer heeft dan ik. Het is nooit genoeg – het is nooit genoeg.

Als je in Scandinavië eenmaal meer geld hebt dan je nodig hebt, en mensen accepteren over het algemeen dat iemand meer geld vergaart dan nodig is, moet je iets doen voor het geheel – waar is dat besef in Amerika? Ja, sommige mensen hebben dat natuurlijk wel, maar zeker niet de meerderheid, geen cruciaal aantal mensen. Wat weerhoudt de meerderheid van de Amerikanen er dan van om naar het Amerikaanse economische systeem te kijken en met de wijsheid van de Moeder te zeggen: “Wat is hier nu echt aan de hand? Hoe komt het dat de rijkste mensen het laagste percentage belasting betalen? Hoe komt het dat degenen die zich kunnen veroorloven om meer belasting te betalen en het nauwelijks merken, keer op keer belastingvoordelen krijgen, terwijl degenen die zich nauwelijks een dak boven hun hoofd en eten op tafel kunnen veroorloven, een hoger percentage van hun inkomen aan belasting betalen. Waarom is dat? Is dat eerlijk? Is dat democratisch?”

De Amerikaanse droom versus de Scandinavische droom
Wat weerhoudt mensen er dan van om dit te zeggen? Het is een bijzonder fenomeen waar vaak openlijk over gesproken wordt, het wordt de ‘American Dream’ genoemd. Bestaat er een Scandinavische droom? Jazeker. Die is dat weinig mensen te veel hebben en niemand te weinig. Maar de American Dream is dat een paar mensen meer hebben dan ze ooit nodig zouden kunnen hebben. Maar ze hoeven het niet te delen, want iedereen kan rijk worden en de American Dream verwezenlijken. Dat geloven de mensen in Scandinavië niet en daarom vinden ze dat degenen die meer geld hebben gespaard, evenredig belast moeten worden.

Maar Amerikanen is de droom voorgeschoteld dat Amerika zo’n bijzondere samenleving is, het ‘land van de mogelijkheden’, zodat iedereen die bereid is hard te werken, het tot de club van miljardairs kan schoppen. Functioneert Amerika op een of andere manier volgens een andere economische wet dan de rest van de wereld? Nee dat niet, de economie is de economie, maar Amerika is natuurlijk een grote markt en dat biedt bepaalde voordelen.

Wat natuurlijk gebruikt wordt om de Amerikaanse droom te bevestigen is dat af en toe iemand met niets begint, in zijn garage een stukje software maakt, of het van iemand anders steelt, en vervolgens rijk wordt door computers te verkopen aan deze enorme markt. Dit zou de Amerikaanse droom bevestigen. De persoon die de DOS-software overnam en die paar mensen die Microsoft en vervolgens Windows creëerden, zijn inderdaad heel erg rijk geworden.

Vrije concurrentie versus het monopolie
Maar hoeveel computerbesturingssystemen zijn er? Slechts een paar. Dus hoe kan het dan waar zijn dat iemand die bereid is hard te werken en een beter besturingssysteem te maken net zo rijk kan worden als Bill Gates, tot er een punt kwam waarop Bill Gates zijn geld en invloed gebruikte om alle concurrerende software op te kopen of te vernietigen. Kijk eens terug naar de negentiende eeuw, toen Rockefeller probeerde het monopolie te verwerven op lampolie en andere grondstoffen. Omdat hij zich realiseerde dat de enige manier om daadwerkelijk veel geld te verdienen aan een product, je het monopolie op dat product moest hebben, zodat je de prijzen kunstmatig kon verhogen.

Met andere woorden, een natuurlijke economie houdt in dat je zegt: “Hier heb je een product genaamd olie. Het moet worden gewonnen, geraffineerd, gebotteld en gedistribueerd. Wat komt daarbij kijken, wat kost het om één fles olie te produceren?” Vervolgens zeg je dat het bedrijf, bovenop die productiekosten, recht heeft op een bepaalde winst. Maar de werkelijke economie van de economie zegt dat als een bedrijf een te hoge winst vraagt, dit de prikkel vergroot voor iemand anders om te zeggen: “Hé, wij kunnen olie uit de grond halen, in flessen doen en verkopen, en waarom zouden wij dan geen deel van de markt mogen uitmaken aangezien zij al zoveel geld verdienen?”

Zolang er vrije concurrentie is, zullen degenen die het publiek afpersen door te hoge prijzen te vragen de prikkel voor de concurrentie vergroten. En wanneer die concurrentie ontstaat, zullen ze zeggen: “Wij zijn bereid genoegen te nemen met een lagere winst dan Rockefeller”, en daarmee zullen ze een deel van de markt veroveren.

Rockefeller besefte dat hij, om dat natuurlijke aspect van de economie te vernietigen, naar het monopolie moest streven. Hij besefte ook dat je, zodra je een bepaald bedrag hebt vergaard, dat geld kunt gebruiken om de concurrentie te onderdrukken en dat is het hele principe achter het monopoliekapitalisme.

Rockefeller was, ondanks zijn rijkdom, eigenlijk maar een tweedeklas kapitalist, want hij probeerde geld te verdienen door daadwerkelijk een fysiek product te verkopen. Morgan daarentegen was een eersteklas kapitalist omdat hij zei: “Waarom zouden we producten en diensten maken? Laten we geld met geld verdienen. Laten we genoeg geld vergaren zodat het geld vanzelf geld gaat genereren.” En dat zijn dus die twee: Cilar en Corruptus – de twee monsters van het kapitalisme.

Het monopolie op informatie
Maar wat beseften deze monopoliekapitalisten ook? Ze beseften natuurlijk dat het gebruiken van je geld om de concurrentie te onderdrukken, het monopolie krijgen, in feite een vorm van afpersing is; dat is eigenlijk niet eerlijk. Er was net als in Europa een groeiende beweging in Amerika van vakbonden, mensen die rechten hadden, mensen die veilige werkomstandigheden, gezonde arbeidsomstandigheden en een redelijk loon wilden. Dus beseften ze: “We moeten hier een einde aan maken, want dit kan uit de hand lopen.” Dus deden ze een paar dingen. Ten eerste beseften ze dat het één ding is om geld te beheersen – dat is goed, maar om echt controle over geld te hebben moet je controle hebben over informatie. Dus, wat doen we? “Hé, laten we wat kranten kopen, we hebben het geld ervoor.” Nu laten we het lijken alsof: “O ja, de journalisten en de redacteuren, die hebben de volledige vrijheid om te schrijven wat ze willen, zolang ze het kapitalisme maar niet in twijfel trekken.” Dus bedachten ze de Amerikaanse droom: “Kijk, we zijn met niets begonnen en zijn rijk geworden, iedereen kan hetzelfde doen.” Een complete leugen, want iedereen die hetzelfde probeerde te doen en zou gaan concurreren met degenen die het monopolie hadden, werden onderdrukt of vernietigd, of zelfs vermoord, gingen failliet. Maar zij hadden het monopolie op informatie, dus ze konden die droom verspreiden. Toen deden ze nog iets anders, wat de grootste hulp voor het monopoliekapitalisme ooit is geweest: Karl Marx en het Communistisch Manifest.

De grote boeman die het socialisme is
We hebben al vaker gezegd dat Marx, toen hij het Communistisch Manifest schreef, in zekere zin zowel het communisme als het kapitalisme definieerde, de typische dualistische polariteit, twee tegengestelde economische systemen. Maar de Amerikaanse monopoliekapitalisten zeiden niet: “O nee, nu gaan we verliezen, want nu hebben we het tegenovergestelde.” Ze zeiden: “Halleluja, hier hebben we op gewacht, eindelijk komt iemand met een idee dat nuttig is.” Hoe gebruikten ze het?

Ik had het over Scandinavië, waar de rijken hogere belastingen betalen en de gezondheidszorg openbaar is. Wanneer je de gemiddelde Amerikaan van tegenwoordig, zeker mensen die in de zakenwereld werken en dromen dat ze ooit rijk kunnen worden, vertelt over het Scandinavische systeem, dan zullen ze zeggen: “O, dit is puur socialisme, openbare gezondheidszorg, dat is gesocialiseerde geneeskunde.” Dus zelfs vandaag de dag, bijna honderd jaar nadat de monopoliekapitalisten het idee omarmden, geloven veel Amerikanen dat je ofwel volledig onbeperkt kapitalisme hebt, ofwel communisme, socialisme, en dat er niets tussenin zit. En dat rechtvaardigt in de ogen van te veel Amerikanen waarom je de rijken niet belasting zou moeten laten betalen. Ironisch genoeg is het succes van de kapitalisten hen naar het hoofd gestegen. Nu denken ze dat ze het gemaakt hebben en proberen ze het niet eens te verbergen.

Wat hebben sommigen van hen met al hun geld gedaan? Ze hebben een president gekozen die miljardair is, en wat heeft die gedaan? Hij heeft een kabinet samengesteld met tien miljardairs in de regering, ze proberen niet eens meer te verbergen wie de macht heeft. Maar ze hebben de hoop op de Amerikaanse droom en de grote boeman, het communisme en socialisme, zo verheerlijkt dat een groot deel van het Amerikaanse publiek gelooft dat deze miljardairs hen kunnen redden van de ‘Deep State’, want ze hebben Amerikanen laten geloven dat de overheid de vijand is. En waarom willen ze dat mensen dit geloven? Wat in Scandinavië zorgt ervoor dat de rijken belasting betalen? Dat komt deels doordat de mensen sociaal bewustzijn hebben, maar het komt ook door de overheid. De overheid is de enige factor in de samenleving die de macht van de monopolistische kapitalisten kan inperken. Maar de kapitalisten in Amerika hebben veel Amerikanen laten geloven dat als de overheid dit doet, het socialisme is, en dat ze iedereen zullen aanpakken, niet alleen de rijken.

Wat is er in Scandinavië gebeurd? Kijk naar de gemiddelde werknemer in Scandinavië: zij hebben betere arbeidsomstandigheden, kortere werktijden, hogere salarissen, hogere uitkeringen, gratis openbare gezondheidszorg, langere vakanties, betaalde vrije dagen, betaald zwangerschapsverlof, enzovoort, betaalde kinderopvang en betaald onderwijs. De overheid herverdeelt geld van de rijken om het gewone bevolking voordelen te bieden. De overheid behartigt dus de belangen van de algemene bevolking en die is de enige die dit kan bewerkstelligen.

Maar in Amerika wantrouwen heel veel Amerikanen de overheid zozeer dat ze geloven dat de miljardairs beter voor hen kunnen zorgen dan de overheid. Dat zal de Amerikaanse droom in een nachtmerrie veranderen, en het gaat al erg die richting op. Zoals we hebben gezegd, is een van de ‘geweldige’ ideeën die de kapitalisten hebben bedacht het neoliberalisme: “het stijgende tij tilt alle boten op”, maar helaas worden de mensen armer naarmate het tij stijgt. Het tilt hun boten niet op, het dreigt ze te laten zinken. Dus de wijsheid van de Moeder ziet opnieuw dat er iets mis is. Iemand liegt.

De gevestigde en de opkomende machtselite
Nu lijkt het misschien alsof ik probeer te zeggen dat de oude monopoliekapitalisten, die teruggaan tot de Gilded Age, nog steeds de macht over de economie hebben. Maar er is altijd een wisselwerking tussen de gevestigde orde en de opkomende machtselite. En hoe komt dat? Het komt simpelweg door de aard van de dualiteit. Zoals ik al heb gezegd, produceer je een product, vraag je een oneerlijke prijs en dat vergroot de prikkel voor iemand anders om een deel van de markt te veroveren, zodat hij winst kan maken. Maar het gaat nog verder, het is gewoon zo dat de mensen met het dualiteitsbewustzijn zich vastklampen aan het inferioriteitsaspect en voortdurend proberen hun status te verhogen. Geld, je kunt nooit genoeg geld hebben. En naarmate hun status stijgt, vergroten ze de prikkel voor de mensen die ook de drang naar superioriteit hebben om te zeggen: “Hé, waarom zouden wij buitengesloten moeten worden van die club, wij willen er ook bij horen.”

Maar natuurlijk is de gevestigde machtselite niet van plan te delen zoals je door de geschiedenis heen kunt zien. Als een elite eenmaal gevestigd is, zoals de feodale heren in de middeleeuwen, gaan ze dan dingen delen? Nee. Hoe kwam je in het feodale systeem aan rijkdom en privileges? Ah, dat was je erfenis, je familieachtergrond, je erfde het landgoed van je vader. Dat is geen goed systeem voor een opkomende machtselite. Ze willen het kunnen pakken, niet erven. Want dat is het geluk dat je moet hebben, of je nu wordt geboren in een rijke familie of niet. De monopoliekapitalisten zijn niet geboren in een familie die van adel is. Zij hebben het geld verworven en daarom hebben zij in zekere zin de basis gelegd voor de Amerikaanse droom. Zodra ze rijk genoeg waren, probeerden ze die droom echter te saboteren. Maar omdat ze het geld niet hadden geërfd, maakt het Amerikaanse systeem het een opkomende machtselite gemakkelijker om op te komen.

Het noordoosten versus de elite aan de westkust
En wat heb je de afgelopen decennia dus gezien? In plaats van het oude, gevestigde geld in het noordoosten, zie je nu een opkomende machtselite van nieuw geld aan de westkust, de Tech miljardairs. Een zekere man die de ambitie had om president te worden benaderde het oude geld in het noordoosten waar hij was opgegroeid. En hoewel hij opgroeide met een rijke vader, was zijn vader niet rijk genoeg en was zijn familie niet oud genoeg om deel uit te maken van de gevestigde elite. Dus voelde hij zich door hen afgewezen en plaatste daarom in principe een bordje met daarop ‘Te koop – iemand interesse?’. En toen kwamen de Tech miljardairs die zeiden: “Dit is onze kans om onze plek aan tafel te kopen.” En ze hadden één voordeel, en dit was dat de gevestigde machtselite zich altijd concentreerde op wat voor hen had gewerkt en dit te behouden. Een gevestigde elite concentreert zich op het behoud van haar positie. Ze hadden dus een zeker monopolie op informatie via de traditionele media, kranten en televisiestations. Maar de nieuwe, opkomende elite die bestond uit Tech miljardairs had het internet, de sociale media, en zij zagen: “Dit geeft ons mogelijkheden die de oude elite niet heeft, dus misschien kunnen wij nu informatie beter beheersen dan de oude elite.”

Verdeel en heers
En zo ontstaat een strijd tussen de gevestigde orde en de opkomende elite. Wie krijgt uiteindelijk de macht? Het is alleen nog maar de vraag hoe het afloopt wanneer twee gigantische monsters de degens kruisen, naar elkaar grommen en vechten om de heerschappij over de maatschappij.

Maar de mensen komen in deze strijd tussen deze beesten tussen de wal en het schip terecht natuurlijk. Want geen van beide partijen wil het volk bevrijden of verheffen. Ze willen de dominantie. Om dit te bereiken moeten ze het volk tot rust brengen. Hoewel deze twee elites schijnbaar tegen elkaar vechten, helpen ze elkaar zonder dat ze het beseffen in zekere zin om de status quo te handhaven omdat het volk zo door de elite wordt beheerst dat ze zich niet kunnen verzetten tegen die elite, tegen welke elite dan ook, tegen het elitarisme als fenomeen, omdat ze het niet eens kunnen zien.

Natuurlijk zijn beide elites zich bewust van de meest efficiënte strategie die de gevallen wezens sinds het begin der tijden hebben gebruikt: verdeel en heers. En wat kun je doen wanneer je de informatie beheerst? Dan kun je de mensen verdelen in verschillende groeperingen: Democraten en Republikeinen, de arbeidersklasse, de middenklasse. Of, zoals Marx deed, de arbeidersklasse en de bourgeoisie, die vreselijke mensen.

En nogmaals, in de Scandinavische landen zie je een zeker maatschappelijk bewustzijn, een bepaalde gemeenschappelijke visie, een zekere solidariteit met elkaar, waardoor mensen zich relatief eensgezind kunnen uitspreken tegen het elitarisme. Daarom heeft het elitarisme daar geen voet aan de grond – één, niet de enige, maar zeker één reden.

In Amerika zijn de mensen zo verdeeld dat ze niet eens kunnen zien dat het probleem niet ligt aan de andere mensen die tot de andere partij behoren. Het probleem zijn de miljardairs, de elite. Dát is het probleem, dát is de ‘Deep State’. De Democratische Partij is in grote mate in handen van het oude geld in het noordoosten. De Republikeinse Partij komt steeds meer in handen van de Tech miljardairs, het nieuwe geld van het westen. Ik spreek natuurlijk in algemene termen. Wat daar verloren gaat, is dat geen van beiden het volk vertegenwoordigt. Steeds meer Amerikanen beginnen dat te beseffen; ze beginnen het gevoel te krijgen dat er iets mis is. Er is iets fundamenteel mis met het systeem. Het systeem is tegen ons opgetuigd.

Maar wat doet de elite? Ze proberen sociale media, alternatieve media, te gebruiken om te zeggen: “O, de overheid is het probleem. Die wordt te groot, te machtig, de overheid houdt iets verborgen wat de mensen tegenwerkt, dus laten we de overheid kleiner maken. Laten we iemand met een kettingzaag halen om de federale overheid kleiner maken. Een ogenschijnlijk simpele oplossing. Maar wat zaag je dan weg?”

Alle federale ambtenaren die werken bij instanties die de kapitalisten, de machtige elite, inperken en de belangen van het volk behartigen, vertrekken als eersten. Maar dit verandert niets aan de fundamentele dynamiek, namelijk dat je een regering hebt die gekocht is met geld, door campagnebijdragen, lobbyen of rechtstreekse corruptie. Veel mensen beginnen dit te beseffen en wat doet de elite? Nogmaals, het probleem is democratie, het is een zwakke regeringsvorm. Nee! We hebben een sterke man nodig die zich door dit alles heen kan worstelen en kan doen wat goed is voor het volk. Nou ja, eigenlijk voor de elite die hem betaalt, maar we kunnen tenminste doen alsof hij het voor het volk doet. Dit alles dient één doel: het camoufleren van het werkelijke probleem, namelijk de elite.

Een regering van het volk, door het volk en voor het volk?
Nogmaals, waarom werd zo’n kandidaat gekozen? Gedeeltelijk omdat niet al te veel mensen de moeite namen om te gaan stemmen. Maar waarom hebben ze niet gestemd? Omdat ze vonden dat het geen verschil maakte. Omdat het niets zou hebben veranderd aan de basisprincipes van de heersende elite, zelfs als de andere partij had gewonnen. Dus, wat is er in Amerika nodig om dit ongrijpbare idee te creëren dat Abraham Lincoln heel veel jaar geleden verwoordde: “Een regering van het volk, door het volk en voor het volk.”

Welnu, wie gaat die regering leiden? Het moet iemand zijn die van het volk is en contact heeft met de gemiddelde burger. Het kan niet iemand zijn die tot de elite behoort en niet alleen het contact met de gemiddelde burger is kwijtgeraakt, maar zich ook helemaal niets meer aantrekt van de gemiddelde burger.

Er moet door het volk geregeerd worden, dus het volk moet bereid zijn zich in te zetten in de regering. In plaats van achterover te leunen en te zeggen: “Ja, we kunnen niet echt deel uitmaken van de regering, we kunnen alleen maar elke vier jaar stemmen, en dan de rest van de tijd klagen over hoe slecht de regering is, en dat alles naar de knoppen gaat, en dat niets werkt, en de Deep State er is, en de Democraten en het socialisme, en er is dit, en er is dat. Maar wij kunnen er niets aan doen.”

En dan natuurlijk ‘voor het volk’. Wie anders dan het volk kan een visie hebben op wat goed voor het volk is? Wat hebben we nu in de regering? We hebben een regering waarin te veel invloedrijke mensen zitten – niet per se de bureaucraten, zelfs niet alle gekozen volksvertegenwoordigers, hoewel veel te veel van de gekozen volksvertegenwoordigers miljonair zijn – maar de mensen die de regering beïnvloeden maken geen deel uit van het volk. De regering wordt niet door het volk geleid, maar door de elite en de mensen die door de elite zijn aangesteld of gekocht. En het wordt niet geregeerd voor het volk, maar voor de elite, zodat ze hun posities kunnen behouden of zelfs uitbreiden.

De neoliberale truc
Want nogmaals, de mensen die gevangen zitten in superioriteit en die naar superioriteit streven, kunnen er nooit genoeg van krijgen. En als ze denken dat geld de sleutel is tot hun gevoel van superioriteit, kunnen ze nooit genoeg geld krijgen, dus blijven ze maar vergaren, vergaren en nogmaals vergaren. En hoe vergaar je dit? Wat heb ik gezegd: je maakt misbruik van de arbeid van mensen of je maakt financiële instrumenten die meer geld creëren als cijfers op een computerserver die niet bijdragen aan de werkelijke economie – maar die je in jouw eigen gedachten, en in de gedachten van anderen, een bepaalde status geven, en je wilt dat systeem in stand houden. Je wilt dat het tij van het financiële systeem blijft stijgen, hoe dat de mensen ook beïnvloedt.

De leugen van het neoliberalisme is dat de stijgende vloed niet alle boten optilt, maar alleen de grote jachten en de kleinere boten laat zinken, want dat is de aard van het monopoliekapitalisme, de onnatuurlijke economie. Ik zeg niet eens onnatuurlijk kapitalisme, want al het kapitalisme is een kunstmatig gecreëerd systeem. Dit is natuurlijk weer zo’n misleiding waar veel Amerikanen in zijn getrapt.

Kapitalisme is geen vrijemarkteconomie
Nogmaals, wanneer jij de twee dualistische polariteiten definieert, kun je bepalen wat de mensen kunnen zien. Dus, wat geloven veel Amerikanen? Er bestaat alleen maar kapitalisme of communisme. Bij het communisme reguleert de staat de economie. Bij het kapitalisme bemoeit de staat zich in het ideale geval niet met de economie en laat dit mythische ding genaamd ‘markt’ zichzelf reguleren. De markt zal zichzelf inderdaad reguleren omdat de monopolistische kapitalisten die zullen reguleren door de concurrentie te vernietigen. Maar dat is niet in het voordeel van de mensen, en communisme is natuurlijk ook niet in het voordeel van de mensen. Zoals ik heb gezegd, zijn beide systemen van nature elitair, maar zodra je deze dualistische leugen verspreidt, kunnen de meeste mensen alleen de twee dualistische polariteiten zien die je hebt gedefinieerd. Als we het kapitalisme beperken, glijden we rechtstreeks af naar het communisme. Alles daartussenin, elk alternatief dat buiten de dualistische schaal valt, wordt verborgen; is onzichtbaar geworden.

Wat is het alternatief? Dit is tot op zekere hoogte een vrijemarkteconomie. Maar hoeveel Amerikanen weten dat het kapitalisme en een vrijemarkteconomie niet hetzelfde zijn? Het zijn in feite tegenpolen. Ik heb beschreven dat er een tijd in de negentiende eeuw was waarin de Amerikaanse economie vrijer was. Die was niet volledig vrij, maar toch wel een vrije markt. Toen kwamen de monopolistische kapitalisten en financiers die misbruik maakten van de vrijheid van de markt door zichzelf in een positie te plaatsen waarin ze genoeg geld hadden om de concurrentie te beperken en te vernietigen – dat is kapitalisme. Als kapitalist wil je alleen de vrije markt om een bevoorrechte positie te verwerven en daarna zul jij je bevoorrechte positie gebruiken om de vrije markt in te perken – dat is kapitalisme.

De overheid: de verborgen hand van de markt
Dus, wat is een vrije markt? Bestaat er een mechanisme dat de markt op magische wijze reguleert, zoals in een beroemd boek spreekt over ‘de verborgen hand van de markt’, maar dat is slechts één kleine opmerking in een heel dik boek dat uit zijn verband is gerukt.

Wat is de verborgen hand die de vrije markt kan reguleren? Dat is de overheid. Een vrije, democratisch gekozen overheid die van het volk, door het volk is en die de economie reguleert zodat die het volk dient – dat is de niet zo verborgen hand. Je zou kunnen zeggen dat een verborgen hand – het Christusbewustzijn, de economie reguleert wanneer je een stap naar achteren doet. Want zodra je een monopolistische kapitalist bent geworden en niet langer het Al dient, is er geen vermenigvuldigingsfactor van bovenaf voor wat je doet.

Dit betekent dat je alleen geld kunt blijven vergaren door het horizontaal van anderen af te pakken. Daarom onderdruk je de mensen steeds meer, net als de feodale heren die steeds onderdrukkender werden, totdat de mensen er uiteindelijk genoeg van kregen. Een monopoliekapitalist is in wezen iemand die met een zaag op een boomtak zit en de tak waarop hij zit, afzaagt en vroeg of laat zal die op de grond vallen. Helaas is het zo dat dan de hele economie instort, wat ook de mensen treft. Tenzij de kapitalisten de overheid en de mensen op een of andere manier voor de gek kunnen houden door hen te geloven: “Als de markt instort, is dat heel erg en daarom moet jij, de overheid die we buiten de economie wilden houden, nu wij de economie op de rand van de afgrond hebben gebracht, ingrijpen in het belang van de mensen. Kijk eens hoeveel mensen er gewond zullen raken als het banksysteem instort. Je moet het overeind houden zodat we het kunnen overleven en de mensen kunnen blijven uitbuiten, het geld van de mensen gebruiken om onze uitbuiting van de mensen te financieren.” Maar ja, wat kunnen wij zeggen? Dat elke regering een weerspiegeling is van het bewustzijn van het volk.

De onvermijdelijke correctie?
Waarom zijn de Amerikanen na 2008 niet in opstand gekomen en hebben ze geen beter financieel systeem geëist? Omdat ze zich niet willen laten inlichten, maar liever blijven zeuren en klagen in plaats van deel uit te maken van de overheid. En dus kregen ze wat ze verdienden, iets wat de situatie voor de volgende crisis inluidde.

Wanneer gaat dat gebeuren? Als de huidige president zijn huidige beleid voortzet, zal dit in de komende drieënhalf jaar gebeuren. Omdat hij op ramkoers ligt met de economische fundamenten. Is dat per se slecht? Het zou de invloed van de elite op de regering en de economie juist bloot kunnen leggen. Het zal een weg met hobbels worden. Maar zoals we al vaker hebben gezegd: als we een paar hobbels moeten nemen om sneller in de Gouden Eeuw te komen, dan ben ik bereid om te zien wat er gebeurt. Maar ik kan dat natuurlijk gemakkelijk zeggen, ik heb geen spaargeld op een bank op aarde. Ik heb het mijne op de kosmische bank hierboven.

Het gevoel dat je inferieur bent
Maar ik kan het zeggen, want waarom zitten we in deze situatie? Omdat het Amerikaanse volk niet naar me wilde luisteren en nog steeds niet naar me wil luisteren, op een paar na. Daarom neem ik de moeite om dit te zeggen en dit op het collectieve bewustzijn te projecteren omdat sommigen zullen begrijpen dat ze het tot nu toe niet begrepen hebben. Sommigen hebben dit natuurlijk allemaal wel begrepen, dit is geen nieuws voor hen, ze hadden trouwens alle ideeën in deze verhandeling zelf naar buiten kunnen brengen. Maar te weinig mensen hebben dit gezien om een cruciaal aantal mensen te vormen die zeggen dat ze er eindelijk genoeg van hebben en zeggen: “Wat voor wijsheid is het om te pretenderen dat we een democratisch politiek systeem hebben en tegelijkertijd een financieel systeem in stand houden dat van nature direct antidemocratisch is?” Hoe onlogisch is dat?

Maar nogmaals, als je eenmaal gevangen zit in de dualiteit, redeneer je heen en weer, en wanneer je gevangen zit in het doodsbewustzijn van inferioriteit waardoor jij je niet echt wilt laten voorlichten, kun je dit niet zien. Dit brengt het tweede deel van de verhouding naar voren: de inferioriteit. Heel veel Amerikanen zijn zo gemanipuleerd dat ze in een staat van inferioriteit zijn gekomen, waardoor ze het gevoel hebben dat ze gewoon niet kunnen begrijpen wat er in de economie gaande is; het gaat hun verstand te boven, het is te ingewikkeld. En het is ingewikkeld omdat degenen die het financiële systeem hebben gemaakt, zoveel lagen hebben gecreëerd dat het voor iedereen moeilijk is om echt een volledig beeld te hebben van wat er gebeurt. Zelfs de mensen die het systeem hebben gemaakt, begrijpen niet volledig hoe het werkt. Anders zou de financiële crisis van 2008 er niet geweest zijn. Ja, deze mensen hebben de financiële crisis veroorzaakt, maar ze zijn niet zo dom dat ze dit zouden hebben laten gebeuren, als ze hadden begrepen wat er zou gebeuren.

Dus zelfs de mensen die het systeem hebben gemaakt, begrijpen het systeem en de gevolgen ervan niet volledig. Ja, het is moeilijk om het systeem te begrijpen, maar het is niet moeilijk om de basisprincipes te begrijpen en wat ik je nu heb gezegd, is absoluut geen geavanceerde economie. Het zou economie 1.01 moeten zijn aan de universiteit, maar dat is het niet, want wie bezit de universiteiten? O ja, de elite.

Maar Amerikanen hebben de potentie om de basisprincipes te begrijpen – maar ze moeten wel bereid zijn om een klein apparaatje in hun zak te gebruiken om te bestuderen hoe de economie werkt in plaats van te kijken naar het laatste schandaal rond beroemdheden. Of naar websites die één politicus verheerlijken door de anderen te kleineren; die bevestigen wat ze al geloven.

Denken dat je genoeg weet
Wat hebben de mensen in het minderwaardigheidskamp en in het superioriteitskamp met elkaar gemeen? Ze zijn beiden onwetend omdat ze in de dualiteit leven, waardoor ze niet de wijsheid van de Moeder kunnen krijgen die de inconsistenties, de tegenstrijdigheden in de dualiteit zien. Maar ze geloven allebei dat ze een bepaalde visie hebben op hoe het systeem werkt en ze zijn niet bereid zich te verdiepen in hoe het werkelijk werkt. Ze denken dat ze genoeg weten.

Zijn de Amerikanen dom, zijn ze onwetend, of zijn ze zo door de elite gemanipuleerd dat ze onwetend zijn? Laten ze de elite de superioriteit-inferioriteitsdynamiek op een niet al te slimme, maar in ieder geval verborgen manier gebruiken, waardoor ze veel mensen hebben laten geloven: “O, ik ben te minderwaardig om echt te begrijpen hoe het systeem werkt, maar ik ben wel slim genoeg om te zien dat deze persoon begrijpt hoe het systeem werkt en hij kan voor mij doen wat ik zelf niet kan. Hij kan Amerika redden. Hij is door God gezonden om Amerika te redden. Ik ben slim genoeg om dat te zien, dus hoewel ik minder waard ben vergeleken met hem, ben ik, vanwege het feit dat ik hem steun, eigenlijk superieur aan al die mensen die niet kunnen zien hoe geweldig hij is.”

Inferioriteit en superioriteit vermengd met elkaar, en het resultaat is dat mensen in de val zitten. Er zijn mensen die, als ze deze invocatie die jullie hebben opgezegd zouden zien, grote aanstoot zouden nemen aan het vers dat zegt: “Het Duitse volk van de jaren (19)30 wilde er niet aan denken dat ze het mis konden hebben wat betreft Hitler, of dat Hitler weleens ongelijk kon hebben. Ze zullen zeggen: “Vergelijk niemand met Hitler.”

Maar de invocatie vergelijkt niemand met Hitler. Die vergelijkt een aantal Amerikanen die tegenwoordig zijn geïncarneerd met een aantal Duitsers die in de jaren (19)30 geïncarneerd waren, en sommigen van hen zijn dezelfde mensen die zijn gereïncarneerd. En het wijst er alleen maar op dat ze geloven dat ze te inferieur zijn om zelf iets te doen, maar slim genoeg om te zien dat de sterke man die alle oplossingen, alle antwoorden heeft, nooit ongelijk kan hebben. Ook al kan hij nauwelijks een zin zeggen zonder zichzelf tegen te spreken, maar dat is eigenlijk een teken van hoe slim hij is. Omdat hij de Deep State in verwarring brengt, weten ze niet wat ze aan hem hebben, ze kunnen hem niet onder de duim houden. Om er maar niet van te spreken of hij zichzelf onder controle kan houden. De mensen zijn hierdoor volledig verblind en zitten ze erin gevangen.

Dan is er ook nog de andere kant die zich tegen hem keert. Zij geloven dat “wij ook minderwaardig zijn, maar in ieder geval superieur omdat we zien hoe ongelijk hij heeft. En we zien hoe dom al die mensen zijn die niet zien dat hij ongelijk heeft.” Maar nogmaals, waar richten ze zich allebei op: Op die ene persoon.

De verborgen elite, de niet zo verborgen consequenties
Zien ze de elite? De verborgen hand? Nee, niemand van hen ziet dat de elite het probleem is. De twee groeperingen denken dat de andere mensen het probleem vormen en dat stelt de elite in staat om te regeren. Het is een subtiele manier om de mensen onder controle te hebben, veel subtieler dan je zag in feodale samenlevingen of bij het communisme, toen de mensen werden onderdrukt met overduidelijke fysieke middelen. Ze wisten dat ze onderdrukt werden, veel Amerikanen weten het niet; ze beseffen niet hoe onderdrukt ze zijn. Maar ze beginnen het te beseffen, maar ze beginnen het alleen te beseffen omdat het meer kost om de tank van een grote pick-uptruck te vullen en omdat de boodschappen meer kosten en vergeet niet dat zelfs het bier meer kost.

Ze kijken dus naar de gevolgen van wat de elite doet en klagen over de gevolgen, maar ze zien de elite niet. En zolang dat niet verandert, kan de dynamiek in Amerika en de patstelling in de Amerikaanse politiek niet veranderen. De overheid is niet de vijand van het volk, de elite is de vijand van het volk.

Op dit moment is de regering niet van het volk, door het volk en voor het volk, omdat de elite invloed heeft gekocht en dat is een probleem. Maar niet de regering zelf, het komt omdat de regering beïnvloed wordt door een elite in plaats van het volk te dienen. De regering is de enige die Amerika uit de huidige staat kan halen. Want zelfs het scenario van een revolutie door een burgeroorlog zou de elite geen invloed laten verliezen. Het zou de bevolking alleen maar tegen elkaar opzetten net als in de Burgeroorlog.

Je zou een stap naar achteren kunnen doen en naar de Burgeroorlog kunnen kijken en zeggen dat het helemaal niet om slavernij ging. Het ging erom wie de economie zou beheersen: de oudste gevestigde elite in het noordoosten, of de opkomende elite in de zuidelijke staten, die slavernij gebruikten om hun winst te vergroten zodat ze de winst van de oude elite, die tegen het volk vocht, konden evenaren. Wie vocht er? Had het volk er profijt van? Nee, want de oude elite in het oosten consolideerde uiteindelijk haar positie en macht.

Optimisme delen met Saint Germain
Hoe dan ook, ik zou nog wel even door kunnen gaan, maar zou het verschil maken? Als wat ik tot nu toe heb gezegd niet genoeg is, wat zou dan genoeg zijn? Dus ik ben tevreden dat ik kan zeggen dat we door jullie bereidheid om mee te doen samen onderling afhankelijke oorsprongen hebben gecreëerd en de impuls naar het collectieve bewustzijn hebben gezonden die ik op dit specifieke moment constructief vond.

Het heeft al verschil gemaakt. Of je dit de komende vier jaar zult zien, zodat we een crash-and-burn-scenario kunnen voorkomen, kan ik niet helemaal voorspellen. Ik ben echter altijd optimistisch omdat ik de energetische configuraties zie die voor het fysieke oog verborgen zijn en ik zie de onderstromen die zijn versneld door het uitgeven van licht tijdens Nieuwjaar. Ik zie dat deze stromingen wereldwijd voor opschudding zorgen in het collectieve bewustzijn. Ik ben optimistisch dat Amerikanen – een cruciaal aantal mensen – zich bewust zullen worden van de invloed van de elite op hun regering. Ik ben optimistisch dat een cruciaal aantal mensen van het Russische volk zich bewust zal worden van de desastreuse gevolgen van de oorlog tegen Oekraïne. Ik ben optimistisch dat een cruciaal aantal mensen van het Chinese volk, maar zeker een aantal mensen in de regering, zullen inzien dat Xi Jinping niet de soort leider is dat China nodig heeft om de uitdagingen te overleven waarmee het mede door zijn beleid te maken zal krijgen.

En hetzelfde geldt voor veel andere landen over de hele wereld. Er is onrust in het Midden-Oosten, waar steeds meer mensen beginnen te twijfelen aan de fundamentalistische islam. Is de sharia echt een wet van God of is die door mensen gemaakt?

En er zijn veel van dat soort scenario’s over de hele wereld en ik zie dat deze stromingen het water dat al lange tijd stilstaat, in beweging beginnen te brengen. Het lijkt misschien alsof er hier bedreigingen zijn en chaos daar, en in zekere zin is dat ook zo. Maar wanneer de rivier de hele winter bevroren is geweest, is het ijs breken de enige manier om hem weer te laten stromen. En het ijs zal het niet leuk vinden, maar het water wel. Je begint nu te zien, dat er op veel plaatsen in het collectieve bewustzijn stilstand is geweest, een bevroren toestand, en dat die begint af te brokkelen. En omdat we steeds meer licht vrijmaken en mensen daarop reageren door te vermenigvuldigen wat ze hebben ontvangen, en jullie je invloed blijven uitoefenen, verschuiven de onderling afhankelijke oorsprongen. En ik wil dat jullie in ieder geval weten dat ik dit zie, en als je bereid bent om je op mij af te stemmen, dan zal ik je persoonlijk laten zien hoe dit jou en je samenleving kan beïnvloeden. Dus je kunt ook het voorzichtige optimisme dat ik heb, delen.

Zoals ik al vaker heb gezegd, zal de Gouden Eeuw zich manifesteren, ongeacht de schijn. Het is nog een vraag wanneer en welke vorm die precies zal aannemen – maar die zal zich manifesteren. Je kunt er deel van uitmaken door hier geïncarneerd te zijn en in plaats van je te laten verwarren door alle onrust, houd je vast aan de visie en neem je de beslissing om te accepteren: de Gouden Eeuw van Saint Germain manifesteert zich, en doordat jij beneden en ik boven ons vastberaden aan die beslissing houden, zullen we het proces versnellen.

Daarom wil ik jullie hiervoor bedanken, niet alleen voor deelname aan deze verhandeling, maar ook voor alles wat jullie en andere studenten van de geascendeerde meesters en andere spirituele mensen over de hele wereld hebben bijgedragen aan de opwaartse beweging van het tijdperk. IK BEN Saint Germain.