De katholieke kerk berust op afgoderij

 

Geascendeerde Meester Jezus, 11 februari 2010

Geloven jullie serieus dat de prediker die door de heuvels van Galilea zwierf – die zich terugtrok in de heuvels van Galilea om te ontsnappen aan de mentale kaders van de joodse religie – geloven jullie nu serieus dat ik wilde dat zij een mentaal kader zouden vormen van de religie die ik kwam beginnen en een bouwwerk zoals dit creëren, waar absoluut niets van klopt? Niets van dit alles brengt je gedachten, je hart, bij God. Het brengt je bij een door mensen gemaakt beeld. Een gesneden beeld, een afgod.

En dat is precies het hele idee en bewustzijn achter dit bouwwerk: iets maken wat je aandacht hier op aarde bezighoudt, wat je een ritueel verschaft, een bouwwerk geeft dat je aandacht afleidt van het enige waar je het koninkrijk van God kan vinden: het koninkrijk van God binnenin jou, de opening in jouw eigen hart, waar je niet doorheen mag, want jij moet je aan de regels houden van de structuur die de organisatie heeft gevormd die beweert dat ze de enig ware kerk is die mij op aarde vertegenwoordigt. Die vertegenwoordigt echter niets meer dan de onwil van de mensen om hun sterfelijke leven op te geven voor de waarheid van Christus. Ze proberen hun leven te redden; ze zijn niet bereid om hun leven omwille van mij op te geven. Zoals ik al eerder heb gezegd, moeten degenen die mij bij de mensen verloochenen, mij ook bij de Vader verloochenen.

Niet dat ik hen verloochen of dat ik hen wil verloochenen, maar dat de mensen die het licht van Christus niet geïnternaliseerd hebben – die niet hun ego en hun menselijke bewustzijn hebben opgegeven – vanzelfsprekend niet door de poort naar de ascensie heen kunnen, want ze kunnen hun gesneden beelden, hun sterfelijke zelfgevoel, niet opgeven omdat ze denken dat ze op een of andere manier kunnen worden geperfectioneerd of dat ze op een of andere manier tweeduizend jaar geleden al geperfectioneerd zijn door het offer van mijn eigen fysieke lichaam aan het kruis. Hoe dit logisch voor iemand kan zijn, is mij een raadsel waardoor ik het me zelfs ga afvragen hoewel ik precies het vermogen van de menselijke geest, het dualiteitsbewustzijn, ken die van iets onlogisch schijnbaar iets logisch kan maken.

Desondanks vraag ik me weleens af wanneer er voldoende mensen zullen ontwaken die een verandering eisen, die gewoon weigeren de oude doctrines en dogma’s te geloven – en eindelijk zeggen: Laten we eens bekijken waar die vandaan zijn gekomen, laten we eens kijken naar de mensen die erin geslaagd zijn om giftige ideeën aan de christelijke kerk toe te voegen. En laten we daarna ons Christusonderscheid en ons hart gebruiken om vast te stellen wat wel overeenkomt met de visie van Christus en wat niet. En laten we dan beslissen dat we met wortel en al uittrekken wat niet klopt, wat niet overeenkomt met waarheid over mijn missie en visie.

Dit is een deel uit een langere lering. Je kunt het hele dictaat hier lezen.