Vraag: Als iemand een verwachting heeft over wat wij moeten doen of hoe wij ons moeten gedragen, waarom hebben we dan vaak het gevoel dat we aan die verwachting moeten voldoen? Waarom verliezen we onszelf vaak als we ons best doen om aan de verwachtingen te voldoen die andere mensen van ons hebben? Kan dit gevoel ook iets te maken hebben met onze reden om naar planeet aarde te komen in de eerste plaats? Wie verwacht deze taak van ons? Zou ik die verwachting van mezelf hebben gehad? Ik heb het gevoel dat mijn reden om naar planeet aarde te komen op een of andere manier verband houdt met verwachtingen.

Antwoord van Geascendeerde Meester Master MORE, Webinar van 2022 – Democratie en Christusschap:

De avatars onder ons hadden wel een reden om naar de aarde te komen. En zoals we het toen zagen, wilden we iets bereiken, we wilden iets positiefs doen op aarde. We wilden het verschil maken en deze planeet verheffen om het lijden dat we zagen te overwinnen en we schrokken toen we dit zagen. We kwamen hier allemaal met een doel. En we hadden allemaal de verwachting dat we dat doel konden bereiken omdat we gewend waren om op een natuurlijke planeet elk doel te bereiken dat we onszelf stelden.

Een van de grote schokken die we kregen toen we naar de aarde kwamen, was dat het veel moeilijker was om onze doelen op deze planeet te bereiken. Dit kwam gedeeltelijk door de dichtheid van de materie, maar meer nog de dichtheid van het collectieve bewustzijn. Want als je bedenkt wat we als avatar deden, dan was het een fundamenteel verschil. Op een natuurlijke planeet probeerden we het geheel te verheffen. Dit werd niet gedaan door andere mensen rechtstreeks te veranderen, omdat iedereen het geheel wilde verheffen. Er was geen weerstand tegen onze pogingen om het geheel te verheffen.

Dan komen we op aarde en denken we in gedachten dat we ook hier zijn om het geheel te verheffen. Het probleem dat we ons niet volledig hebben gerealiseerd, is dat de meeste mensen op aarde niet in de bewustzijnsstaat zijn waarin mensen zich op een natuurlijke planeet bevinden. Ze willen niet het geheel verheffen. Ze willen doen wat het beste voor hen is, ook al heeft dat negatieve gevolgen voor andere mensen. Zelfs als het lijden veroorzaakt op planetaire basis, omdat ze niet zien dat dit gebeurt.

Als we op aarde komen, zijn we min of meer van plan om de wereld te veranderen door andere mensen te veranderen die niet willen veranderen. En natuurlijk is dit schier onmogelijk of op zijn minst erg moeilijk. Zelfs als je een avatar bent die niet wreed door de gevallen wezens is aangevallen, kreeg je een geboortetrauma vanwege de schok dat het veel moeilijker is om naar de aarde te komen. Je realiseert je dat je niet aan je eigen verwachtingen kunt voldoen, althans niet zo gemakkelijk als je had gedacht.

Dan ben je teleurgesteld omdat je niet aan je eigen verwachtingen kunt voldoen. De vraag is: Zijn we bereid om onze verwachtingen bij te stellen door te begrijpen dat ze onrealistisch waren en ze los te laten? Of houden we ze en proberen we die toch op een min of meer verwoede manier door te voeren door dingen uit te proberen?

Er gebeurt afgezien van het geboortetrauma nog iets anders als gevolg van de aanval door de gevallen wezens: we ervaren dat de mensen op aarde niet op ons reageren. Veel van ons hadden leidinggevende posities op natuurlijke planeten en waren eraan gewend dat de mensen reageerden, omdat ze konden begrijpen dat wat wij voorstelden, het beste voor hen en voor het geheel was. Hier op aarde reageren mensen niet, ze kunnen niet inzien dat wat wij zeggen het beste voor hen is. En dus negeren ze ons, wijzen ons af of ondermijnen ons in sommige gevallen zelfs en werken ons tegen of vallen ze ons persoonlijk aan, iets wat we zeker niet hadden verwacht.

Dan zeggen we: “Oké, de gevallen wezens zijn één ding, misschien kan ik hen niet veranderen”, hoewel sommige avatars wel in een fase komen waarin ze denken dat ze de gevallen wezens kunnen veranderen, maar anderen zeggen: “Ik kan de gevallen wezens niet veranderen wezens, maar misschien kan ik de mensen veranderen. Hoe doe ik dit? Ze lijken niet te begrijpen wat ik zeg. Dat moet zijn omdat ik het niet goed genoeg kan uitleggen, ik moet dus proberen om beter uit te leggen wie ik ben. En misschien kunnen ze me niet begrijpen, omdat ze zich niet met mij kunnen identificeren omdat ik zo anders ben. Misschien zou het beter zijn als ik bij de mensen incarneerde en net zo ben als zij opdat ze me kunnen accepteren als een van hen, misschien willen ze dan naar mij luisteren.”

Je ziet dat dit je vervolgens in een modus brengt waarin je, om bij de mensen te passen, aan hun verwachtingen moet voldoen. Dit kan ertoe leiden dat sommige avatars in een gemoedstoestand terechtkomen waarin ze zich altijd bewust zijn van de verwachtingen van andere mensen. Ze willen de verwachtingen van mensen niet teleurstellen, ze willen eraan voldoen opdat de mensen dan hopelijk naar hen luisteren. En dit brengt je in een passieve gemoedstoestand. In principe hebben allemaal deze reactie op de mensen op aarde gehad.

Wanneer je een bepaald niveau van Christusschap krijgt, moet je hier als avatar naar kijken. Eerst moet je kijken naar je eigen verwachtingen om naar de aarde te komen: laat die los. Dan moet je kijken naar de verwachtingen van anderen en beseffen dat je in de meeste gevallen eigenlijk niets kunt bereiken als jij je aan de norm houdt, voldoet aan de verwachtingen van je familie of je samenleving, of de mensen in je beroep, of wat het ook mag zijn. Hoe breng je iets nieuws voort als jij je er altijd op richt om te voldoen aan de verwachtingen van mensen die niet openstaan voor iets nieuws, of in ieder geval niet openstaan om zelf iets voort te brengen?

Het is belangrijk om onze hulpmiddelen te gebruiken om gewoon te zeggen: “Ik heb vanwege deze dynamiek bepaalde zelven geschapen die onrealistische verwachtingen hebben. Ik moet naar ze kijken en ze gewoon laten sterven.” Voor sommigen van jullie kan het gemakkelijker zijn om eerst naar jouw verwachtingen van andere mensen te kijken, voordat je naar jouw eigen verwachtingen kijkt om hier te komen. Wat voor jou persoonlijk het beste is. Maar je moet op een gegeven moment nadenken over: “Waarom heb ik besloten hierheen te komen? Wat had ik in mijn hoofd? En wat waren de verwachtingen die daar onvermijdelijke het gevolg van waren?” En dan moet je het loslaten. Je moet toegeven dat je teleurgestelde verwachtingen ervoor hebben gezorgd dat je bepaalde zelven hebt gevormd om hiermee om te gaan. En je moet die blootleggen en gewoon laten sterven.

Je komt niet in aanmerking voor je ascensie als je voldoet aan de verwachtingen die jij had voordat je hier kwam of als je voldoet aan de verwachtingen van andere mensen. Je komt alleen in aanmerking voor je ascensie als je alle verwachtingen opgeeft, zowel innerlijk als in de buitenwereld. Dit heeft Jezus ook gedemonstreerd. En ik ook tot op zekere hoogte als Thomas More, omdat er mensen om me heen waren, mijn eigen familieleden incluis, die verwachtingen hadden over hoe ik moest leven en die waren niet dat ik op bevel van de koning werd onthoofd. Er stond een enorme druk op mij om mijn standpunt te verzaken en het vege lijf te redden en daarmee aan de verwachtingen van zelfs mijn naaste familieleden te voldoen.

Sommigen van jullie zullen dat in dit leven hebben ervaren, zullen het misschien ervaren, naarmate je groeit. En je moet erkennen dat de oplossing niet is dat je aan de verwachtingen voldoet, maar ze opgeeft.