Vraag: Hoe is het collectieve bewustzijn bij de Russen en de Oekraïners veranderd gedurende de anderhalf jaar van de oorlog?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, conferentie in Kazachstan in 2023:

De grootste verandering vond plaats in Oekraïne. En die verandering begon eigenlijk meteen op de dag van de invasie, omdat er voor de oorlog grote verdeeldheid bestond in het Oekraïense collectieve bewustzijn wat betreft hun relatie met Rusland, omdat de meeste mensen eigenlijk een positieve relatie met Rusland wilden houden. En die wens werd bijna al op de eerste dag van de oorlog vernietigd. En die is alleen maar blijven eroderen, zodat er in Oekraïne veel meer een zwart-wit houding ten opzichte van Rusland is ontstaan, omdat de meeste mensen zich realiseren dat ze nu geen positieve relatie met Rusland kunnen onderhouden en tegelijkertijd een onafhankelijk land kunnen blijven.

En veel meer mensen in Oekraïne, met uitzondering van de zeer oostelijke provincies, hebben nu de houding dat ze een afzonderlijke, onafhankelijke natie willen zijn. En nog veel meer mensen zijn van mening veranderd en hebben zich gerealiseerd dat de enige manier waarop ze een aparte, onafhankelijke natie kunnen zijn, is met steun van het westen, door westerse democratische principes en westerse economische principes na te leven in plaats van te proberen op twee stoelen, Rusland en het westen, te zitten. Er heeft een aanzienlijke en zeer doorslaggevende verschuiving plaatsgevonden bij de meerderheid van de Oekraïners om over te schakelen naar het westen en meer een moderne westerse natie te worden, lid te worden van de EU en, indien mogelijk, lid te worden van de NAVO. En hier waren ze al voor de oorlog mee begonnen, maar dat had nog wel een decennium of twee kunnen duren voordat Oekraïne klaar was om de toezegging te doen dat ze lid wilde worden van de EU of de NAVO. En nu is er veel meer animo voor. Zoals we in het webinar voor Oekraïne hebben gezegd, moeten er enkele grote hindernissen worden genomen, omdat je toewijding nodig hebt om de corruptie uit te roeien. Anders kan Oekraïne geen lid worden van de EU.

Wat het Russische collectieve bewustzijn betreft: Wat er ook in de media wordt gezegd, waar de mensen ook over praten, de start van de speciale militaire operatie was wel een schok in het collectieve bewustzijn – zowel op het emotionele, mentale als identiteitsniveau. Heel veel Russen hebben zichzelf, althans in gedachten, de vraag gesteld: “Waarom zouden we een oorlog moeten beginnen tegen een bevriende natie waar we van beweren dat ze onze broeders zijn?” En ze hebben ook de vraag gesteld: “Waarom reageerde het westen deze keer zo, terwijl ze eigenlijk niet reageerden toen we de Krim innamen? Wat was het verschil? Waarom is het westen nu zo vastbesloten om ons ervan te weerhouden Oekraïne over te nemen? Waarom is Oekraïne zo vastbesloten om tegen Rusland te vechten en zich van Rusland af te scheiden? Wat is het verschil?” Deze vragen zijn zeer prominent aanwezig in het collectieve bewustzijn, ook al zijn veel mensen zich daar niet van bewust. In het emotionele lichaam zit natuurlijk enorme angst. Wat zal de toekomst brengen?

Enkele commentatoren hebben gezegd dat er een bepaald sociaal contract tussen de Russische regering en het volk bestond, waarbij het volk heeft gezegd: “Jullie geven ons redelijke dagelijkse levensomstandigheden en wij zullen jullie dan niet vertellen hoe je het land moet besturen. Je kunt in de politieke arena doen wat je wilt, zolang jij je maar niet met ons dagelijks leven bemoeit.” En dat klopt ook wel enigszins.

Nu de oorlog is begonnen, heerst er angst voor wat de toekomst zal brengen. Zal het leven verder kunnen gaan of zullen er drastische veranderingen plaatsvinden? Tot nu toe denken de meeste mensen dat de veranderingen niet zo ingrijpend zijn, maar de angst voor wat er zou kunnen gebeuren, bestaat nog steeds. Er is ook angst voor hoe de rest van de wereld naar Rusland zal kijken als gevolg van de oorlog, en ook na de oorlog. Op wat voor manier zal dit ons dwingen om naar onszelf te kijken en de manier waarop we naar onszelf kijken veranderen? En er bestaat nu zeer sterke angst voor wat de toekomst zal brengen, terwijl er voorheen een zeker optimisme bestond dat de zaken niet zo slecht gingen, dat de zaken misschien geleidelijk beter worden en dat Rusland een geweldig land en een belangrijk land op de wereld is. En nu bestaat er angst voor wat er is gebeurd met de positie van Rusland in de wereld.

Nu zijn de meeste mensen in Rusland zich niet bewust van de verschuiving die heeft plaatsgevonden. We hebben er al eerder over gesproken dat er een beslissende verschuiving in de democratische wereld richting Rusland is gekomen, toen de invasie plaatsvond, omdat de hoop die de democratische naties hadden dat Rusland geleidelijk zou verbeteren, plotseling werd vernietigd. De democratische naties werden gedwongen toe te geven dat ze naïef waren geweest. Ze hadden een naïeve houding ten aanzien van Poetin en zijn regering. En voor veel mensen in de democratische landen was dit een moeilijke pil om door te slikken. En het is nog steeds niet helemaal opgelost. Er bestaat in het westen nog steeds onzekerheid over hoe de relatie met Rusland er in de toekomst uit zal gaan zien. En dit beïnvloedt ook het Russische collectieve bewustzijn, omdat mensen dit onbewust aanvoelen. Ze voelen de onzekerheid, ze voelen de verschuiving, maar ze weten niet wat het precies betekent. En het probleem is natuurlijk dat het Russische collectieve bewustzijn geen manier heeft om dit op te lossen, omdat er geen vrij debat bestaat. Ze hebben alleen de regeringsversie die zo strikt wordt gehandhaafd, die precies dezelfde is als in de Sovjettijd, daarom kan er dus geen oplossing komen.

Nu was er in de Sovjettijd een meerderheid bij het Russische volk die zich afvroeg: “Waarom hebben we zo’n soort regering? Waarom hebben wij een communistisch economisch systeem?” En de meerderheid steunde dat niet echt, maar ze konden dat op geen enkele manier uiten, en dat is vandaag de dag nog steeds het geval. De meerderheid van het Russische volk wil wat de meerderheid van de mensen in de rest van de wereld ook wil: een goed dagelijks leven, een goed persoonlijk leven. En nu vrezen ze dat dit bedreigd wordt, maar ze kunnen geen enkele manier vinden om daar invloed op uit te oefenen. En dit sluit aan bij wat we al zeiden over het kalmeren van de mensen, omdat ze niet zien wat ze eraan kunnen doen.

Als het Russische volk zich zou verenigen en in opstand komen en verandering eisen, dan zou de regering uiteraard moeten veranderen, hoe de omstandigheden ook zijn. Het Russische volk gelooft momenteel echter niet dat dit mogelijk is en daarom zitten ze in de val. Ze voelen zich onzeker, ze voelen de angst, maar ze voelen zich machteloos om er iets aan te doen en wat betekent dat? De angst groeit, de onzekerheid, het gevoel van onveiligheid groeit, het gevoel van machteloosheid groeit. En wanneer je machteloos bent en ziet dat er onvermijdelijk veranderingen plaatsvinden, dan voel je helaas steeds meer angst. Niet een van de geascendeerde meesters wil dit graag, maar nogmaals, wanneer er een bepaalde ontwikkeling op het fysieke vlak is, kunnen we weinig anders doen dan een stap naar achteren doen en de fysieke gebeurtenissen zich laten ontvouwen.