ONDERWERPEN: Het communisme en zelfrespect – Verwarring in de collectieve psyche – Het gebrek aan zelfrespect overwinnen – Wat voor wezens zijn wij? – Een universele benadering van het leven – Oost-Europa op een kruispunt – Vrouwen en het communisme – Mannen houden van absolute systemen – Discussies over de rol van vrouwen – Vrouwen van binnenuit bevrijden – Een nieuwe vorm van democratische beweging

Geascendeerde Meester Portia, 2 december 2017 – Tallinn, Estland

IK BEN de Geascendeerde Meester Portia. Zoals jullie weten ben ik het Goddelijke complement, de Goddelijke echtgenoot van Saint Germain. Daarom kom ik het Omegaperspectief van zijn toespraak van vanmorgen geven. Welk aspect wordt nog meer in een systeem als het communisme onderdrukt? Welnu, dat is zelfrespect, zoals jullie natuurlijk wel op kunnen maken uit de rozenkrans die wij hebben gekozen.

Wat is de onbewuste, de subliminale boodschap die alle mensen door het communistische systeem is toegezonden? Dat is natuurlijk dat het individu geen waarde heeft vergeleken met de staat, het systeem, zelf.

Dit werd keihard geopenbaard door Stalin die bereid was iedereen te doden. Stalin werd in grote mate gedreven door zijn persoonlijke demonen en zijn onverzadigbare zoektocht naar macht en de voortdurende paranoia, omdat hij bang was dat men hem zijn macht zou afnemen. Dit is trouwens onvermijdelijk als jij je in de positie plaatst waarin Stalin zichzelf had geplaatst. Hij wist heel goed dat hij de macht met geweld naar zich toe had getrokken en daarom leefde hij voortdurend in angst dat iemand anders hem zou aandoen wat hij anderen had aangedaan. Dat kan niet anders.

Het communisme en zelfrespect
Maar het punt dat ik hier eigenlijk wil maken, is dat hoewel de onderdrukking door Stalin niet werd bevolen of niet per definitie berustte op het communistische systeem of de communistische filosofie, is het zo, zoals Saint Germain heeft gezegd, dat geen enkel volk uit vrije wil en weloverwogen het communistische systeem zou uitkiezen. Daarom moeten ze daartoe gedwongen worden.

Wanneer je dit vanuit een breder perspectief bekijkt, dan zie je dat hier natuurlijk een bepaalde denkwijze achter zit. Het zou de naties in Oost-Europa helpen, als ze beginnen na te denken over de universele elementen waar Saint Germain het over had, namelijk dat er een machtselite achter het establishment van de Sovjet-Unie en het communistische systeem zat. Die machtselite moest de mensen tot onderwerping dwingen en zij gebruikten daarvoor een bepaalde bewustzijnsstaat.

Een element van dit bewustzijn is dat het communistische systeem, de communistische doctrines, de staat en het systeem superieur maakt aan het individu. Dit is natuurlijk een kenmerk dat je terugziet bij alle systemen en ideologieën die de gevallen wezens hebben gecreëerd. De katholieke kerk was ook duidelijk veel belangrijker dan het individu, want een individu was per slot van rekening gewoon van nature een zondaar en daarom van nature imperfect. De boodschap die in de mensen wordt geprogrammeerd die binnen het communistische systeem leefden, is dat jij per definitie geen eigenwaarde bezit. Jouw waarde wordt bepaald door, of bestaat in relatie tot de staat, het systeem.

Als jij een onderdeel van dat systeem bent, dan kun je een bepaald gevoel van eigendunk krijgen, een gevoel van gewichtigheid. Nu zouden we kunnen aanvoeren dat dit niet echt zelfrespect is, omdat echt zelfrespect van binnenuit moet komen. Niettemin zijn er mensen in het communistische systeem die dit gevoel van eigendunk bereiken door een positie binnen dat systeem te krijgen of misschien wel door het gevoel dat zij deel uitmaken van een groot en machtig rijk dat door andere naties op de wereld wordt gevreesd.

Toen hij nog in Denemarken woonde, kreeg deze boodschapper een verrassende ervaring toen hij naar een optreden in het theater ging van een dansgroep uit de Sovjet-Unie die zijn stad in Denemarken bezocht. Die jonge mensen, van wie veel in hun late tienerjaren waren, kwamen uit diverse delen van het Sovjetrijk en zij voerden traditionele dansen uit. De boodschapper realiseerde zich ineens dat die jonge mensen een gevoel van superioriteit uitstraalden, omdat veel van hen waren opgevoed, waren geprogrammeerd, om zich per definitie superieur te voelen aan mensen die in het decadente westen woonden.

Hij realiseerde zich toen dat dit soort eigendunk ervoor kon zorgen dat die jonge mensen zeker bereid zouden zijn om mensen uit het westen te doden in een oorlog. Hij besefte dat zij hem niet echt als een menselijk wezen beschouwden, of ze vonden hem in ieder geval minder dan hen, bijna niet-menselijk, iemand die je gemakkelijk kon doden als je het communistische systeem wilde verspreiden. Hij zag dat die mensen in een mate waren gehersenspoeld die hij nog nooit in het westen had gezien. Het maakte hem in feite bang, omdat je hier op geen enkele manier met hen over kon praten, er was geen manier om hen tot rede te brengen. Je kon deze mensen niet aan het verstand brengen wat er was gebeurd, omdat zij zich er niet van bewust waren dat zij waren geprogrammeerd om die respons te krijgen.

Verwarring in de collectieve psyche
Je ziet dat het communistische systeem een tweeledig effect kan hebben. Degenen die in ieder geval tot op bepaalde hoogte het systeem accepteren, kunnen dit gevoel van eigendunk opbouwen, dit gevoel van superieur zijn aan degenen die niet tot het systeem behoren. Zij kunnen zich zelfs superieur voelen aan hun eigen familieleden die geen lid zijn van de partij, of die geen overtuigde communisten zijn. Zij voelen zich zeker superieur aan degenen die buiten het communistische systeem vallen.

Nu hebben natuurlijk meer mensen in Rusland dit gevoel van superioriteit gekregen dan in Oost-Europa, omdat de naties in Oost-Europa zich duidelijk onderdrukt voelden door Rusland. De Russische mensen die in leiderschapsposities waren geplaatst, vooral degenen die de andere Republieken moesten besturen, waren meer geneigd om dat gevoel van superioriteit te ontwikkelen. Er waren nog steeds mensen in iedere natie van Oost-Europa die deel werden van het apparaat, die dat superioriteitsgevoel hebben ontwikkeld.

Maar de meerderheid van de mensen in Oost-Europa hebben echter niet het systeem geloofd en zij ontwikkelden die superioriteit niet. Zij geloofden niet in het systeem of voelden zich door het systeem onderdrukt. Daarom accepteerden zij het systeem nooit, al leek het alsof ze dat wel deden, maar in werkelijkheid was dat niet het geval – ze geloofden er niet in. Dit betekende dat die mensen op de andere manier reageerden, namelijk met een lager gevoel van zelfrespect. Zij kregen enigszins een inferioriteitsgevoel, zij hadden het gevoel dat zij als individu niet belangrijk waren.

Met betrekking tot dit bestaat er een bepaalde verwarring in het collectieve bewustzijn van Oost-Europa hierover. Dit komt eenvoudig, omdat veel naties in Oost-Europa voor de oorlog, en voor de communistische overname van hun land heel goed wisten dat zij verder, progressiever, meer ontwikkeld waren dan Rusland. Veel mensen die met de Russen omgingen, beseften dat de meeste mensen in hun eigen natie in werkelijkheid een hoger bewustzijnsniveau hadden, wij zouden kunnen zeggen dat zij een hoger niveau hadden om hun gezamenlijke humaniteit te herkennen dan veel mensen van het Russische volk. We hebben het nu over gemiddelden. Er waren natuurlijk ook geavanceerde mensen in Rusland. Maar niet zoveel aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, omdat degenen die een hoger bewustzijnsniveau hadden en een hoger niveau van humaniteit hadden, toen al letterlijk door Stalins handlagers waren omgebracht.

Vele naties in Oost-Europa beseften dat zij niet inferieur aan Rusland waren; in feite waren ze superieur. Na de communistische overname moesten ze onder ogen zien dat de keiharde waarheid was dat die mensen en deze natie, waarvan zij wisten dat die in vele opzichten inferieur was, nu de macht over hun eigen natie had. Dit schiep een bepaalde verwarring in de psyche van de natie over hoe dit had kunnen gebeuren.

Je ziet natuurlijk dat die verwarring er tegenwoordig nog steeds is. Wij denken dat de mensen dit niet gemakkelijk met een dialoog kunnen oplossen, maar jullie, de spirituele mensen, kunnen hier oproepen voor doen, om die nationale demonen, die nationale beesten, die als gevolg van dit proces in het leven zijn geroepen, te binden en verteren. Die demonen stralen voortdurend naar de mensen in Oost-Europa dat zij op een of andere manier inferieur zijn. Je kunt oproepen doen dat ze door Astrea worden gebonden en meegenomen en dan bewijs je een grote dienst aan de naties in Oost-Europa. Natuurlijk kun je hetzelfde doen als je in Rusland bent. Je kunt oproepen doen dat die nationale demonen van superioriteit en inferioriteit (omdat je dezelfde dynamiek in Rusland hebt) worden gebonden en meegenomen.

Natuurlijk zijn er veel mensen onder het Russische volk die zich ook inferieur hebben gevoeld, omdat zij het gevoel hadden dat zij binnen het systeem niets waard waren. Zelfs in Rusland heerst een bepaalde verwarring: “Hoe konden wij dit zogenaamd superieure rijk hebben en hoe kan dat rijk, die staat, toch geen waarde hechten aan mij als individu? Hoe kon ik mij op een bepaald moment, aan de ene kant superieur voelen aan de mensen buiten de Sovjet-Unie, terwijl ik mij tegelijkertijd inferieur voelde aan de staat die beweert dat het mijn eigen staat is?”

Het gebrek aan zelfrespect overwinnen
Het zou constructief zijn als de naties in Oost-Europa het proces konden voortzetten door te kijken naar wat er eigenlijk werd onderdrukt in het communistische tijdperk en erkennen: “Ons zelfrespect werd onderdrukt en hoe kunnen we dat veranderen? Hoe kunnen wij deze last loslaten die veel mensen nog steeds persoonlijk met zich meedragen en die zeker in het nationale bewustzijn aanwezig is? Kunnen wij in potentie een stap terug doen, naar ons land, naar onze acties van tegenwoordig, naar onze manier van doen, kijken? Kunnen wij ontdekken dat wij tegenwoordig bepaalde acties verrichten die het gevolg zijn van ons gebrek aan zelfrespect?”

Deze boodschapper kent Polen enigszins. In de laatste paar jaar hebben zij, in hun nieuwe regering, veel uitspraken gedaan en bepaalde acties verricht die erop gericht zijn om het gevoel van eigenwaarde van de Poolse volk met betrekking tot Europa op te vijzelen. Als de Poolse natie een stap naar achteren kon doen, dan zou ze zich realiseren dat ze eigenlijk niet de wens hebben om Polen op haar rechtmatige plaats in Europa zetten. Dit is ontstaan uit het nationale gevoel van inferioriteit dat tijdens het communisme werd ingeprent en het is alleen maar een manier, een poging, om dit te compenseren.

Helaas heeft die poging maar weinig uitwerking, omdat de naties in West-Europa geneigd zijn om wat Polen doet als onvolwassen te beschouwen en in zekere zin kunnen ze niet helemaal begrijpen waarom Polen hier zoveel ophef over maakt. Het heeft niet het effect dat de Poolse regering wil bereiken en de reden is natuurlijk dat het Poolse volk nooit zelfrespect kan bereiken door erkenning van andere naties. De Polen kunnen dat alleen in zichzelf vinden en dit geldt natuurlijk ook voor elk ander volk in Oost-Europa en de rest van de wereld.

Wat voor wezens zijn wij?
Het woord ‘zelfrespect’ bevat een sleutel. Waar komt zelfrespect vandaan? Natuurlijk, enkel uit het zelf – binnenin jou. Dit betekent dus dat als de naties van Oost-Europa echt het zelfrespect onder hun bevolking wil verbeteren, zij dan iets moeten doen wat het westen niet heeft willen doen. Je moet herkennen dat veel naties in het westen in een soort vacuüm, een soort impasse, zitten en op een bepaalde manier verlamd zijn, omdat zij niet het enigma hebben opgelost dat hen door het traditionele christendom en het wetenschappelijk materialisme wordt gepresenteerd.

Het enigma van wat voor wezens zijn jullie? Zijn jullie door een God geschapen die, om ondoorgrondelijke redenen, jullie als zondaar heeft geschapen of zijn jullie het resultaat van een evolutieproces? Natuurlijk bestaat dit enigma ook in de meeste Europese naties waarin je in veel naties christelijke invloeden had: de katholieke, en in sommige de oost-orthodoxe en in de andere hoofdzakelijk protestantse invloeden. Niettemin bestond de christelijke invloed daar nog dat je een zondaar was en dan had je het communisme dat een totaal materialistische kijk had, en die stelt dat je geen spiritueel wezen bent.

De naties in Oost-Europa konden alleen maar zeggen: “Nu, het westen is tot dusver alleen maar bang geweest om die kwestie aan te snijden. Wij hoeven ons hierdoor niet te laten tegenhouden, misschien kunnen wij wel wat het westen niet wilde doen en misschien hebben wij wel meer stuwkracht, omdat wij zo door de materialistische ideologie van het communisme zijn onderdrukt. Daarom moeten wij een stap terug doen en kijken of er een andere manier is om deze kwestie te bekijken over wat voor soort wezens wij zijn dan het christendom of het materialisme? Is er een universeel alternatief op dit enigma op te lossen?

Een universele benadering van het leven
Het is heel goed mogelijk om zo’n alternatief te formuleren. Dat kan op diverse manieren, maar er zijn natuurlijk creatieve mensen in iedere natie in Oost-Europa en elders die in staat zijn om universele ideeën van de geascendeerde meesters te ontvangen die zijn aangepast aan ieder land en haar cultuur, die hen helpt om een nieuwe manier te vinden en te ontwikkelen om de zien wat voor soort wezens we echt zijn, wat voor bedoeling wij hebben in het leven. Een deel hiervan is natuurlijk dat wij wezens zijn die zich van zichzelf bewust zijn en omdat wij zelfbewustzijn bezitten, kunnen we uit ons normale dagelijkse zelf stappen. Wij kunnen bewust beslissen dat wij willen veranderen, ons verbeteren, onszelf verheffen zodat wij bewustere, meer ontwikkelde, wezens worden dan wij daarvoor waren.

Dit is natuurlijk ook de enige manier om de creativiteit in de mensen te ontwikkelen, zodat zij nieuwe ideeën voor de natie kunnen bedenken. Creativiteit kan alleen maar van binnenuit komen, maar als je niet weet wat er in jou zit, kun je niet echt die verbinding leggen en dat naar buiten brengen. Het is heel goed mogelijk om met een filosofie aan te komen die je een universelere blik geeft op wat voor wezens jullie zijn, wat jullie potentieel is. Het toont dus aan dat het noodzakelijk is om de menselijke psyche te begrijpen, juist de factoren in de psyche die ons ervan tegenhouden om ons potentieel te realiseren, maar ook hoe wij onze burgers en onze kinderen van jongs af aan kunnen helpen om hun inherente creatieve potentieel te ontwikkelen.

Voor bepaalde naties zal dit een moeilijk proces zijn. Polen is een van de naties waar dit het moeilijkst zal zijn vanwege de heel sterke invloed van de katholieke kerk. Op dit moment bestaat er een virtuele strijd over de vraag: “Zou de katholieke kerk in Polen dezelfde dominante positie in de samenleving moeten innemen als het apparaat van de communistische partij voor de val van het communisme?” Veel mensen zijn zich ervan bewust dat dit niet een stap vooruit zal zijn, maar er zijn ook velen die hier zo in gevangenzitten dat zij denken dat dit in feite het juiste zou zijn voor de Poolse natie. Veel van de naties in Oost-Europa zijn zo seculier geworden dat er eigenlijk niet zo’n sterke beweging is om het christendom in ere te herstellen als de dominante kracht in de samenleving en daarom vinden zij het gemakkelijker om naar dit universelere perspectief te kijken.

Kun je nu echt zeggen dat het teveel gevraagd is om een natie die zoveel decennia door die communistische, atheïstische materialistische kracht is onderdrukt, een stapje terug te laten doen om te kijken naar welk beeld de mensen werd gepresenteerd door het communistische systeem? Spreekt het dan niet vanzelf dat wij een bewuste poging moeten doen om naar dit beeld te kijken dat vanaf onze jeugd in ons allemaal werd geprogrammeerd, en dat wij nog steeds hebben, en zeggen: “Is dit werkelijk het beeld van de mensheid dat wij mee willen nemen naar de toekomst?” Als dat niet zo is, dan moeten wij een nieuw beeld ontwikkelen. Nogmaals, als je natuurlijk echt van het communistische verleden bevrijd wilt zijn, kun je niet vrij van dat verleden zijn, als je niet juist dit beeld van jezelf bekijkt dat in jou werd geprogrammeerd door het communisme en bewust het besluit neemt of je op deze manier naar jezelf en elkaar wilt blijven kijken of dat je een betere manier wilt ontwikkelen.

Oost-Europa op een kruispunt
Als spirituele mensen zie je dat de ideeën die wij jullie presenteren niet alleen maar vanuit ons perspectief komen, terwijl we die aan jullie vertellen. Wij hebben, sinds de val van het communisme en zelfs al in enige mate daarvoor, dit soort ideeën naar het collectieve bewustzijn gezonden. Zij bevinden zich al in het identiteits-, mentale en emotionele octaaf. De reden dat wij jullie dit op het fysieke vlak vertellen, is dat wij nu op dit moment op een van die kruispunten staan waar Moeder Maria het deze zomer over had. Het potentieel bestaat dat de naties in Oost-Europa zich hier meer van bewust kunnen worden, en meer bereid zijn om hier over te discussiëren. Daarom kunnen jullie oproepen en jullie bewustzijn maximale impact hebben om dit naar het fysieke valk te brengen, zodat veel van de creatieve mensen in de samenleving opeens zonder aanwijsbare reden dit idee zullen begrijpen en zien dat het vanzelfsprekend is, het is overduidelijk, dat wij het hierover moeten hebben.

Vrouwen en het communisme
Ik wil jullie aandacht ook nog vestigen op een ander gebied, omdat je jezelf misschien afvraagt: “Welke menselijke eigenschappen zijn door het communisme onderdrukt?” Je zou ook kunnen vragen: “Welke mensen zijn door het communisme onderdrukt?” Er is één groep mensen die meer is onderdrukt dan iedere andere, en dat zijn vrouwen.

Je moet jezelf eens eerlijk afvragen hoe het communistische systeem naar vrouwen kijkt. Wat was het beeld van vrouwen dat in de collectieve en individuele gedachten werden geprogrammeerd tijdens de communistische tijd? Dan moet je onderzoeken: “Is dit het beeld van vrouwen dat wij mee willen nemen in onze natie of willen wij op zoek gaan naar een ander beeld?”

Ik kan je met absolute zekerheid vertellen dat geen enkele natie in Oost-Europa zich van het communistische verleden kan bevrijden door de inspanningen van alleen maar mannen. Dat kan niet en de reden hiervoor is heel eenvoudig. Kijk eens naar de Sovjet-Unie, kijk eens naar de partijleiders, kijk eens hoeveel vrouwen daar bij waren? Je kunt alleen al aan dit heel eenvoudige, onweerlegbare feit zien dat het communistische systeem berustte op een systematische onderdrukking van vrouwen.

Vervolgens vraag je jezelf eens af hoe dat kwam. Dat gebeurde om een simpele reden, en ik weet dat die moeilijk te begrijpen is voor seculiere mensen, maar jullie, als spirituele mensen, kunnen dit in ieder geval wel weten. Het komt omdat de gevallen wezens lange tijd geleden inzagen dat ze gemakkelijker mannen konden manipuleren om ten strijde te trekken dan vrouwen aan een oorlog laten beginnen. Zij besloten toen om diverse systemen te maken die de superioriteit van mannen aanspraken en zodoende de vrouwen onderdrukten.

Mannen houden van absolute systemen
Mannen hebben natuurlijk een iets sterker, mannelijk, vaderelement, dat zich naar buiten richt en de wens heeft om iets te doen wat de samenleving of de wereld beïnvloedt. Daar is inherent niets verkeerd aan, maar wanneer dat uit evenwicht raakt, kunnen mannen heel gemakkelijk worden verleid om de belangrijkste filosofie van de gevallen wezens over te nemen dat het doel de middelen heiligt.

Daarom is het gerechtvaardigd om andere menselijke wezens te doden om een superieur systeem (officieel het nu het christendom, de religie van de moslims, de communistische religie of welke religie ook maar) te vestigen. Zelfs als je hier met een seculiere blik naar kijkt, is het niet zo moeilijk om te begrijpen dat de reden dat het systeem van de sovjets slechts mannelijke leiders had, was dat het communistische systeem iets had wat de mannelijke psyche aanspreekt. Het is niet zo moeilijk om te zien dat mannen agressiever kunnen zijn, meer naar buiten gericht, meer bereid om anderen te onderdrukken, zelfs meer bereid zijn om anderen te doden. Dit kun je overal in de geschiedenis terugvinden.

Dit is geen hogere wiskunde, zoals ze zeggen. Het is slechts een kwestie van de geschiedenis observeren en er op een andere manier naar te kijken en te herkennen dat er iets in de mannelijke psyche moet zijn waardoor zij kunnen worden verleid door die heel agressieve, miltante, absolute systemen die een betere wereld beloven, maar dat dit systeem, hoewel iedereen zogenaamd wil dat er een betere wereld komt door middel van dit systeem, altijd op een of andere manier geweld moet gebruiken om de mensen ervan te overtuigen dat zij een betere wereld krijgen.

Je kunt heel eenvoudig begrijpen dat de vrouwelijke psyche dit zou bekijken en dan zou zeggen: “Nu, als het communisme echt zo’n superieur systeem is, dan wil iedereen het ook en hoeft het niet met geweld te worden ingesteld.” Mannen kunnen niet zo redenen zolang zij uit evenwicht zijn. Zij kunnen het natuurlijk wel wanneer zij evenwicht bereiken. Als je dit argument aan de Sovjetleiders had voorgelegd, dan hadden ze dit gewoon als onzin van tafel geveegd. Tegenwoordig zijn de naties van Oost-Europa heel goed in staat om te herkennen dat de wrede onderdrukking die zij hebben meegemaakt door Rusland, door mannen werd uitgevoerd, en alleen maar door mannen had kunnen worden uitgevoerd. De reden hiervoor is dat bepaalde elementen in de mannelijke psyche hun gevoelig maken om door die systemen te worden meegesleept. Natuurlijk zou het nodig kunnen zijn om te zien welke elementen wij nog steeds met ons meedragen in de nationale psyche en welke houdingen en subtiele overtuigingen mannen nog hebben, wat betekent dat wij die nog steeds met ons meedragen?

Discussies over de rol van vrouwen
Vrouwen kunnen dit waarschijnlijk het best doen, en daarom is het nodig dat de samenleving begint te discussiëren over de rol van vrouwen. Het is noodzakelijk om tot deze keiharde, eerlijke, openlijke erkenning te komen, dat tijdens het communistische tijdperk de vrouwen meer dan nodig was, werden onderdrukt en het is noodzakelijk dat onze samenleving hiernaar kijkt en een poging doet om dit achter ons te laten. Hier is opnieuw een proces voor nodig met meerdere fases en kan op verschillende manieren gebeuren in verschillende landen. Niettemin moeten alle landen hier doorheen: vrouwen moeten meer te zeggen krijgen, door een situatie te scheppen waarin er een openlijker debat kan plaatsvinden.

Nogmaals, je ziet dat vrouwen in het algemeen openlijker praten over problemen op persoonlijk niveau dan mannen. Er moet een nieuw bewustzijn komen, om het heel simpel te zeggen, dat wij ons niet van ons communistische verleden kunnen bevrijden met de kracht van de mannen alleen. Als je het communistische verleden wilt ontstijgen, moeten we ruimte geven, zodat de vrouwen dit kunnen doen, zij onze samenleving naar een nieuw tijdperk brengen, door op een nieuwe manier naar het leven te kijken. Vrouwen mogen de onevenwichtige mannelijke neigingen in evenwicht brengen, vooral als het geweld betreft, als het gaat om verliefd worden op ideeën, als het gaat om grandioze plannen smeden om belangrijk werk te doen op de wereld en door anderen te worden erkend.

Vrouwen hebben dat niet nodig wanneer zij in evenwicht zijn en daarom kunnen zij de samenleving in evenwicht brengen wanneer zij dat mogen. Jullie, als de spirituele mensen, kunnen de oproepen doen en de visie hebben dat vrouwen de moed krijgen om naar voren te komen. Ik zeg dit natuurlijk tegen jullie, omdat er vele, vele vrouwen in Oost-Europa zijn die er op het identiteitsniveau, het mentale en emotionele niveau al op voorbereid zijn, maar dit nog niet bewust in hun fysieke bewustzijn hebben durven brengen en ernaar handelen.

Die vrouwen kunnen door jullie oproepen ineens ontwaken en beseffen dat het nu de tijd om naar voren te treden: “Het wordt tijd dat ik wat zeg, omdat wij een missie hebben. Als vrouwen uit een voormalig communistisch land hebben wij een belangrijke en essentiële missie om ons land vooruit te brengen, om ons land uit het verleden te halen dat zo door mannen werd gedomineerd, waarin de vrouwen als inferieur werden beschouwd, tweedehands burgers en die de samenleving niet waardeerde, en niet eens begreep wat vrouwen aan de samenleving toe kunnen voegen. Wij moeten hen laten inzien dat vrouwen iets van waarde aan de maatschappij hebben toe te voegen en dat een samenleving niet in evenwicht kan worden gebracht zonder gelijkheid onder de seksen.”

Er zijn een paar naties (waaronder Polen) waar de katholieke kerk veel invloed heeft, die natuurlijk al veel langer vrouwen naar beneden haalt dan het communistische systeem. Daar sta je voor een veel grotere uitdaging, nogmaals het kan nodig zijn om te kijken waarom de christelijke religie de onderdrukking van vrouwen heeft bevorderd. Natuurlijk gaat dit terug op Sint Augustinus en die ‘briljante’ uitvinding van de gevallen wezens dat jullie allemaal van nature zondaren zijn en dat de val van de mens door vrouwen werd veroorzaakt en dat je daarom vrouwen niet kunt vertrouwen… bla, bla, bla, bla, bla, bla! Mijn geliefden, het kan nodig zijn om hiernaar te kijken en te zeggen: “Dit past niet meer in deze tijd. Het is ouderwets, het is verouderd, het is passé, het is uit. WIJ ACCEPTEREN níét DAT ER ZO NAAR VROUWEN GEKEKEN WORDT!”

Vrouwen van binnenuit bevrijden
Wat is hiervoor nodig? Je ziet in veel naties al, waaronder westerse naties, dat vrouwen zich hebben uitgesproken tegen de discriminatie en de onderdrukking en het neerhalen van vrouwen. In veel gevallen hebben zij dit gedaan, omdat zij zich inferieur voelden of weinig zelfrespect hadden. Je ziet er soms heel onevenwichtige uitdrukkingsvormen van, waaronder de feministische beweging in veel westerse landen, waarin zij zich in principe met geweld in dezelfde posities als mannen willen plaatsen. Je ziet dat veel vrouwen die hebben geprobeerd om een positie in de zakenwereld te krijgen door mannelijker, agressiever, meer naar buiten gericht, dan de mannen te zijn. Daar zijn we natuurlijk niet naar op zoek. Dit brengt de samenleving niet in evenwicht.

Vrouwen moeten bereid zijn om te doen wat veel vrouwen al willen doen: Naar de universele kijk op menselijke wezens te zoeken. Naar binnen te kijken bij zichzelf en het waar zelfrespect in zichzelf te vinden waardoor zij niet vanuit een positie spreken die inferieur is, waarin zij niet hun eigen gevoel van inferioriteit proberen te compenseren. Zij zijn bereid om te doen waar zij veel beter toe in staat zijn dan mannen, namelijk zichzelf, hun eigen gevoelens, hun eigen psychologische problemen te onderzoeken en te zeggen: “Waarom voel ik mij inferieur aan mannen? Dat gevoel zit in mij. Ja, ik weet dat het mij van buitenaf is opgedrongen, maar waarom heb ik dat geaccepteerd? Waarom accepteer ik dat nog steeds? Waarom laat ik dit gevoel bij mezelf toe? Als ik er goed naar kijk, als ik het echt verwerk, dan kan ik op het punt komen dat ik ondanks de programmering van buitenaf, níét inferieur ben aan iemand anders, omdat ik in werkelijkheid meer ben dan een vrouw, ik ben een spiritueel wezen. Ik breng mij door een vrouwelijk lichaam tot uiting in dit leven, maar ik ben een spiritueel wezen en ik heb geen reden om mij minder dan een ander te voelen.”

Als je dat zelfrespect eenmaal in jezelf terugbrengt (wat natuurlijk voor jullie als spirituele mensen allemaal geldt als jij je mening geeft in de samenleving) het in jezelf verankert, dan heb je niet die onbewuste wens om jouw gevoel van inferioriteit te compenseren. Je probeert geen waardering van iemand anders te krijgen.

Mijn geliefden, denk eens aan de ironie van de vrouwenbeweging in het westen. Zij hebben vaak geprobeerd om waardering van mannen te krijgen. Mijn geliefden, als er één poging, één activiteit, op aarde, dat het verdiend om zinloos genoemd te worden, dan is het wel waardering van het mannelijke ego proberen te krijgen. Het is niet de beste standpunt van de feministische beweging dat je met ideeën moet komen om die door mannen te laten goedkeuren. Het heeft een veel hoger potentieel als je naar binnen gaat, jouw ware zelfgevoel en zelfrespect verankert en dan naar buiten te treden en vanaf dat podium te zeggen dat jij niet inferieur bent aan iemand. Je bent ook niet superieur, maar je hebt een realistisch gevoel over wie jij bent. Je spreekt omdat je weet dat jouw ideeën juist zijn en dat die op zich al genoeg gewicht in de schaal leggen. Jij weet dat er een aantal mannen zullen zijn die deze ideeën vanzelfsprekend vinden, zij zijn duidelijk en als jij dan blijft spreken, dan zul je geleidelijk aan begrip en consensus opbouwen.

Natuurlijk zul je in het begin tegenstand ondervinden van de mannelijke leiders in de maatschappij, maar jij hoeft hen niet van gedachten te laten veranderen, je hoeft alleen maar de meerderheid van de mensen in jouw samenleving van gedachten te laten veranderen. Als je eenmaal de meerderheid van gedachten laat veranderen, dan zul je ook de gedachten van de leiders veranderen of de leiders vervangen. Dat kan niet anders in een democratische samenleving. De leiders zullen een uitdrukkingsvorm van de meerderheid van de mensen zijn en daarom moeten de leiders wel volgen, als de meerderheid van de mensen van gedachten verandert.

Een nieuwe vorm van democratische beweging
Je hoeft geen traditionele politieke beweging te vormen om dat te doen, je moet een heel andere beweging vormen, één die in de eerste plaats probeert om het openlijke debat te bevorderen, meer dat je probeert om specifieke politieke veranderingen door te voeren. Met andere woorden, in plaats van direct naar het politieke apparaat te gaan en veranderingen te eisen, benader je het op een typisch vrouwelijke manier door direct met de mensen te praten, een nieuw bewustzijn op te bouwen, een nieuwe consensus op te bouwen. Wanneer de tijd rijp is, moet het politieke apparaat wel volgen of vertrekken.

Mijn geliefden, nogmaals dank dat jullie de luidsprekers wilden zijn om deze boodschap uit te zenden naar het collectieve bewustzijn. Dit heeft nu al een stuwkracht geschapen die door alle naties in Oost-Europa, door het collectieve bewustzijn, begint te golven en degenen die het gevoeligst zijn te wekken. Als je oproepen doet voor deze kwesties, zal het natuurlijk steeds meer momentum krijgen en hoewel je het effect hiervan niet binnen vijf minuten zult zien, kan ik je ervan verzekeren dat je het effect hiervan in de toekomst zult zien en die toekomst is niet zo heel ver weg.

Daarom ontvang jullie mijn liefde. Ik ben weleens de Godin van Gerechtigheid genoemd en wat is de allergrootste gerechtigheid op aarde? Dat alle mensen echt zelfrespect, een gevoel van eigenwaarde, bezitten in de wetenschap dat jullie zonen en dochters van God zijn, dat jullie spirituele wezens zijn en dat jullie waarde, niet wordt bepaald door een systeem op aarde of de mening van andere mensen. Dat komt helemaal van binnenuit, dat komt voort uit weten wie jij bent, accepteert wie jij bent en niet een aardse kracht in de weg laten staan tussen jou en jouw Bron – jouw Hogere zelf. Daarom mijn dankbaarheid en mijn liefde voor jullie, elk van jullie persoonlijk en individueel.