Geascendeerde Meester Jezus, 11 februari 2010

Ga achter mij, Satan! Je zou me nog van de goede weg afbrengen. Je denkt niet aan wat God wil, maar alleen aan wat de mensen willen. Dit zijn de woorden die ik tot Petrus sprak op de fatale dag dat hij het patroon vormde dat model stond voor de katholieke kerk – en door die katholieke kerk ook voor het hele christendom.

Het patroon van de Christus loochenen
Het patroon was jouw ingebouwde vermogen om de Christus te herkennen – dat er iets ongewoons aan Christus was of degenen die het licht van de Geest hebben – maar niet wilt dat die jou uit je mentale kader halen. Je wilt ze – je wilt de Levende Christus – in jouw mentale kader plaatsen en zich daaraan laten aanpassen en alle overtuigingen bevestigen die je erin hebt zitten, alle mentale beelden, de gesneden beelden, de afgoden, die jij gemaakt hebt omdat je wilde voorkomen dat jij de verantwoording voor jezelf zou moeten dragen en je leven veranderen om Christus te volgen.

Je bent niet bereid om je oude identiteit te laten sterven en herboren te worden. Je bent niet bereid om die oude identiteit op te geven om Christus naar het onbekende te kunnen volgen, waardoor het even – een fractie van een seconde – lijkt alsof je geen identiteit hebt – want die heb je laten sterven. En dat is natuurlijk ook zo, want je moet de oude laten sterven voor je herboren kunt worden in de Geest. Dat is de wet, dat is de eeuwige wet die iedereen die geascendeerd is, onder ogen heeft moeten zien. Je moet bereid zijn de oude identiteit los te laten, niet wetend of er nog enig zelfbewustzijn over is na dat moment van loslaten. Niet wetend hoe het zal zijn, niet wetend of je naar de hemel of de hel zult gaan – of wat jij je ook maar voorstelt nadat jij dat sterfelijke zelf hebt opgegeven dat je vergoddelijkt hebt, of geïdealiseerd, en als het gesneden beeld beschouwt dat je voor God hebt geplaatst.

Dit is de initiatie die Petrus niet heeft gehaald en hij haalt die van zijn levensdagen niet en hij is er tot op de dag van vandaag nog niet voor geslaagd. Daarom is de levensstroom van Petrus nog steeds niet geascendeerd, maar om je de waarheid te zeggen, is Petrus niet de enige van mijn persoonlijke discipelen die nog niet geascendeerd is. De waarheid is dat tweederde van hen tot de gevallen engelen behoorden die in de eerste sfeer zijn gevallen en zijn blijven vallen tot ze hier in deze sfeer, op planeet aarde, zijn beland. Ze werden hier gedurende een lange periode verzameld; ze werden incarnatie na incarnatie bij elkaar gezet en ik ben afgedaald om hen de allerlaatste kans te geven om zich tot Christus te bekeren of Christus te verloochenen. En ze hebben hem allemaal verloochend op één na die nu met het proces van ascensie bezig is. Wie het is, is onbelangrijk. Maar ik laat je tot het besef komen dat het zelfs voor de oorspronkelijke gevallen engelen mogelijk is om dat gevallen identiteitsgevoel te ontstijgen als ze dat willen laten sterven. En als ze dat niet willen, dan blijven ze in de neerwaartse spiraal totdat ze bij de tweede dood uitkomen omdat hun kansen verkeken zijn.

Dit is een deel uit een langere lering. Je kunt het hele dictaat hier lezen.