Vraag: De Amerikaanse president George W. Bush riep in 1991 de afgevaardigden in het Oekraïense parlement op om in de USSR te blijven en zich niet onafhankelijk te verklaren van Moskou. Het lijkt erop dat de Democraten, Bidens assistent Sullivan en het hoofd van de CIA Burns, zelfs nu proberen rekening te houden met de belangen van het Kremlin door de Amerikaanse militaire hulp aan Oekraïne in te perken.

Is het de angst voor chaos in Rusland na de nederlaag door de agressie tegen Oekraïne? Door het blokkeren van de hulp in het Congres door Trump en de Trumpisten veranderen de Trumpisten bijna in een tak van Poetin in de Verenigde Staten. Zijn de congresleden werkelijk zo bang en afhankelijk van de narcistische Donald Trump dat ze niet zien dat dictators, Rusland, China, Noord-Korea en Iran een alliantie tegen democratieën vormen of gaat het hier meer om een rol in de strijd van de interne partij voor de presidentsverkiezingen en de nauwere band die Trump heeft met autocraten in plaats van democraten?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain – Webinar Pasen 2024: Christus bevrijden:

Als je terugkijkt op de opheffing van de Sovjet-Unie, dan bestond er in het westen een behoorlijk grote angst voor wat er zou gebeuren als Rusland tot chaos zou vervallen en misschien zou worden opgesplitst in aparte naties die over kernwapens beschikten. Wat zou er gebeuren als een of andere malafide leider zou besluiten kernraketten te lanceren vanuit een bepaald gebied in Oost-Rusland bijvoorbeeld? Je zou kunnen zeggen dat die angst tot op zekere hoogte nog steeds bestaat omdat er mensen zijn die mogelijke uitkomsten projecteren.

Er bestaan dingen die oorlogsspelletjes heten, maar er zijn ook mensen in verschillende overheidsinstellingen in de Verenigde Staten of in denktanks die enkele van de mogelijke scenario’s projecteren die zouden kunnen gebeuren als gevolg van de Russische oorlog in Oekraïne. Een daarvan is natuurlijk dat de regering Poetin zou kunnen vallen en dat er zo’n chaos in Rusland zou kunnen ontstaan dat het land zou worden opgesplitst in aparte naties. En dan is de vraag: Wat zou er met de kernwapens gebeuren, wie zou er de macht over krijgen en wat zouden ze ermee kunnen doen?

In bepaalde kringen in de Verenigde Staten bestaat een zekere geneigdheid om te denken dat een bekende vijand beter is dan een onbekende. Ze denken dat ze zich enigszins kunnen indenken hoe de Sovjet-Unie was en wat ze dan wel en niet zou doen. Ze denken ook dat ze dat hebben met Poetin en zijn regering, omdat ze denken te kunnen inschatten aan welke grenzen ze zich zullen houden. Ze denken dat zij niet helemaal over die lijn zouden gaan en totaal irrationeel zouden worden en bijvoorbeeld een nucleaire oorlog zouden beginnen.

Maar ze weten het niet als iemand anders het heeft overgenomen. Ja, er speelt een zekere angst voor het onbekende een rol. Je kunt bijvoorbeeld zien dat westerse strijdkrachten, toen de Sovjet-Unie werd ontbonden, de Oekraïense leiders ertoe overhaalden om hun kernwapens op te geven en een veiligheidsgarantie te krijgen, die nu natuurlijk is geschonden omdat de westerse landen Oekraïne niet rechtstreeks te hulp zijn geschoten.

Dit is uiteraard één punt van zorg. Maar dit is niet de ware oorzaak van de onrust in de Republikeinse Partij. De onrust binnen de Republikeinse Partij wordt veroorzaakt doordat deze partij nu een existentiële strijd voert om voort te blijven bestaan, omdat er nog steeds mensen zijn die vasthouden aan de traditionele Republikeinse waarden. En dan zijn er nog de mensen die loyaal zijn aan Trump en die bereid zijn alle traditionele Republikeinse waarden te negeren om Trump te volgen en wat zijn grillen op dit moment ook mogen zijn, die morgen of volgende week weer anders zouden kunnen zijn.

Er is dus een existentiële strijd om het voortbestaan van de Republikeinse Partij gaande en wat de uitkomst ook mag zijn, het is zeer waarschijnlijk dat de partij zal worden ontbonden of in ieder geval in twee groeperingen zal worden opgesplitst. Dit zou kunnen worden voorkomen door een nederlaag van Trump bij de verkiezingen, waardoor sommige Republikeinen dan zouden zeggen: “Zo is het genoeg, we hebben genoeg van Trump, we moeten weer gaan functioneren als de Republikeinse Partij.” Maar het is ook heel goed mogelijk dat Trump een loyale aanhang zou kunnen behouden die zijn beleid zou willen voortzetten, en dan zou er wel een breuk kunnen ontstaan. Als Trump herkozen zou worden, wat op dit moment niet erg waarschijnlijk is, dan zou de Republikeinse Partij waarschijnlijk tijdens zijn ambtsperiode gedwongen worden stand te houden. Na die tijd zouden er nog steeds conflicten kunnen zijn waardoor de partij zich zou opsplitsen, omdat Trump, als hij zou worden herkozen, zijn regering steeds verder van de Republikeinse waarden zou blijven verwijderen. Er zijn Republikeinen die veel meer op één lijn zitten met mijn plannen en mijn visie voor Amerika dan de mensen die loyaal zijn aan Trump, die het over het algemeen helemaal niet met mij eens zijn, net zoals Trump natuurlijk totaal niet op mij is afgestemd.

Ik kan met een aantal Republikeinen samenwerken, zoals Liz Cheney, Kinzinger en anderen, en ik zal proberen met hen samen te werken om een zeker gevoel van continuïteit in de Republikeinse Partij te behouden, maar op dit moment is dat niet eenvoudig. De belangrijkste boodschap die ik nu wil geven is dat de Republikeinse Partij zich momenteel in een existentiële strijd bevindt en dat haar toekomst onzeker is.