Shakespeare bedacht de onsterfelijke woorden: “De hele wereld is een podium.” Je zou eraan kunnen toevoegen dat de hele wereld een toneel is waarin alle rollen worden bepaald door de manipulatoren. Om het pad van het hogere bewustzijn te kunnen betreden, moet je bereid zijn om je eigen rol op aarde te bepalen in plaats van vooraf bepaalde rollen te spelen. Je moet vooral stoppen met het spelen van de rollen die de manipulatoren voor menselijke wezens hebben bepaald.

Dit is echt een uitdaging, want het effect van de epische drama’s is dat de manipulatoren een groot aantal rollen hebben bepaald die niet als rollen worden beschouwd. In plaats daarvan worden ze gezien als iets echts en door God verordend. De boodschap is dat je deze rollen moet blijven spelen tot het einde van je leven of totdat het epische doel is bereikt – iets wat, zoals uitgelegd, nooit zal gebeuren.

Veel mensen zitten– tot in het oneindige – gevangen in deze rollen. Bedenk eens hoe gemakkelijk de manipulatoren de mensen in de epische drama’s konden trekken. Het enige wat ze hoeven te doen is een of andere agressieve daad tegen iemand plegen en als die persoon zich onteerd voelt – zich slachtoffer voelt, zich aangevallen voelt, zich onrechtvaardig behandeld voelt – dan zal die persoon in de dualistische denkwijze terechtkomen en de rol spelen van een van de dualistische identiteiten die in de loop der tijd zijn gemaakt.

Een vooraf bepaalde rol spelen
De manipulatoren hebben bepaalde identiteiten gevormd op grond van de dualiteit. Deze identiteiten zijn te vergelijken met de rollen die je hebt in een theaterproductie waarin sommige mensen de held spelen, anderen de schurk, weer anderen de slachtoffers. De mensen die gevangenzitten in de dualiteit zitten al – zonder het te beseffen – gevangen in een van deze dualistische identiteiten, in een van deze rollen, een van de rollen in het toneelstuk.

Wanneer ze die rol agressief spelen tegen de onschuldigen die nog niet in zo’n rol gevangenzitten, bestaat de mogelijkheid – de grote mogelijkheid – dat de onschuldige kinderen zich het slachtoffer zullen voelen van de agressor en daardoor zo in de rol van slachtoffer glijden. Dan zitten ze gevangen in de dualistische drama’s van de zelven.

Dan kijken ze naar zichzelf in relatie tot – het tegenovergestelde van – iemand anders in een dualistische rol. Zonder dat ze het weten, glijden ze regelrecht in een van de dualistische rollen, zoals de rol van slachtoffer. Sommigen glijden in een andere rol, van iemand die wraak zoekt, of iemand die gerechtigheid zoekt door op een of andere manier het onrecht dat in het verleden is begaan te compenseren door in het heden weer een onrecht te begaan.

Dit is het weefsel waar de zelven in principe uit bestaan. Ze spelen altijd een van de dualistische rollen, ze nemen een van de dualistische identiteiten aan. Je moet wijs worden als een slang, zodat je kunt zien dat de slangachtige geest, de logica van de Slang, deze gevarieerde dualistische rollen en identiteiten, die niet echt bestaan, heeft bedacht. Je kunt je dan realiseren dat je net als een acteur in het theater een kostuum hebt aangetrokken, je hebt opgemaakt, een kunstgebit in je mond stopt of een pruik opzet of een bult op de rug zet om op de rol te lijken die je moet spelen.

Als je begrijpt dat dit niet echt zo is, als je wijs wordt als een slang – de slangen te slim af – realiseer jij je dat je niet de rol bent die je speelt, je bent meer dan die rol. Op dat moment kun je beginnen na te denken over de mogelijkheid om die rol niet meer te willen, zelfs het hele stuk niet meer te willen spelen, zodat je uiteindelijk het theater uit kunt lopen en zeggen: “Ik heb er genoeg van om die oude, afstandse rol te spelen. Zoek iemand anders, want je zult het zonder mij moeten doen. Ik ben hier klaar mee. Ik heb er genoeg van!”

Het spel houdt op wanneer jij besluit te stoppen met spelen
Wanneer zal jouw strijd eindigen? Je hebt toch vrije wil? Wanneer zal jouw strijd ophouden? Wanneer jij besluit dat je ermee ophoudt, nu! Kun je die beslissing nu nemen? Misschien niet. Maar er komt een moment waarop je die beslissing wel kunt nemen – als je besluit dat het nu gaat gebeuren.

Het universum is een spiegel, wat betekent dat het universum alles naar je terug moet zenden wat je uitzendt. Wanneer je een bepaalde rol op je neemt in het spel, in het dualistische spel, dan denkt het universum dat je de uiterlijke omstandigheden wilt ervaren die overeenkomen met die rol.

Als jij je slachtoffer van het leven of slachtoffer van omstandigheden op de wereld voelt, zend je onbewust de boodschap naar de kosmische spiegel dat je wilt ervaren hoe het is om slachtoffer te zijn. Hoe meer jij je slachtoffer voelt, hoe gefrustreerder jij je voelt, dan kan het universum dat maar op één manier interpreteren: “O, hij wil nog meer strijd meemaken, hij wil zich nog meer slachtoffer voelen.”

Waarom interpreteert het universum het zo? Omdat de kosmische spiegel absoluut respect heeft voor je vrije wil. Zolang je in die rol, in de identiteit van slachtoffer, zit kan het universum dat maar op één manier interpreteren, namelijk dat je nog niet klaar bent met de rol van slachtoffer. Jij wil nog steeds ervaren hoe het is om slachtoffer te zijn.

Natuurlijk geeft het universum je wat je wilt. Het zal dit blijven doen, het zelfs opvoeren, totdat je uiteindelijk op een punt komt waarop je de verantwoordelijkheid neemt en zegt: “Oké. Ik ben al heel lang slachtoffer, maar dat kwam omdat ik een beslissing nam die ervoor heeft gezorgd dat ik in het slachtofferbewustzijn kwam. Ik heb die rol op me genomen, ik heb dat kostuum aangetrokken. Maar ik heb er genoeg van!” Je besluit dan dat je die rol niet meer wilt spelen.

Het universum berust op vrije wil en dat betekent dat je vrij bent om het theater te verlaten wanneer je besluit dat je er genoeg van hebt. Zelfs als het de avond voor de grote première is, ben je vrij om ermee te stoppen en te zeggen: “Genoeg van deze waanzin!”

Daarom moet je zo wijs zijn als een slang. Omdat de manipulatoren er alles aan zullen doen om je te laten geloven in de leugen dat je om deze, die, of nog een andere reden niet zomaar weg kunt lopen; je kunt niet zomaar uit die rol stappen. Als je die eenmaal hebt, is hij permanent, je kunt er nooit meer aan ontsnappen – dat willen ze je tenminste laten geloven.

Dit is de reden waarom ze zoveel slimme illusies hebben bedacht, waaronder de heersende christelijke waanvoorstelling dat jij jezelf niet kunt redden, maar dat Jezus, als de externe redder, jou alleen kan redden. Al die christenen denken dat ze rechtstreeks naar de hemel gaan, maar ze zijn zich er nog steeds van bewust dat ze het slachtoffer zijn en ze hebben nog steeds het gevoel dat er een externe kracht is die hen naar de hel of de hemel haalt – terwijl zij met hun eigen bewustzijn zichzelf in werkelijkheid omhoog of omlaag trekken. Waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn (Matteüs 6:21).

De zelven kunnen niet zo onschuldig als een duif worden
De zelven zullen altijd opgesloten zitten in dit dualistische drama en een rol spelen waarin ze of de agressor en schurk zijn of het slachtoffer, of de held, of een andere rol die deel uitmaakt van deze strijd tussen tegenstanders, tussen twee partijen. De meeste mensen op aarde en de meeste religies op aarde zijn het slachtoffer geworden van dit bewustzijn.

Ook al kun je vanuit een bepaald perspectief zeggen dat er een epische strijd gaande is tussen goed en kwaad, is de manier waarop de wereld naar die strijd kijkt onjuist omdat die wordt beïnvloed door het dualistische bewustzijn dat de strijd tussen goed en kwaad heeft veranderd in een dualistische. Welke rol je ook speelt in die strijd, je dient alleen om de strijd zelf voort te zetten en die strijd te blijven houden.

We komen nu bij het tweede deel van Jezus’ uitspraak dat je zo wijs als een slang moet zijn en zo onschuldig als een duif. Wanneer je zo wijs wordt als een slang – je beseft wat er aan de hand is, je realiseert je het dualistische spel – dan kun je aan de tweede vereiste voldoen en zo onschuldig worden als een duif (Matteüs 10:16).

Zolang je denkt dat je het kwaad moet uitroeien, zit je gewoon gevangen in het dualistische spel. Zolang je denkt dat je de externe God in de lucht moet dienen – en zolang je religieuze zoektocht berust op het verlangen om de externe God te dienen in plaats van de interne God te dienen die in al het leven zit – ben jij nog steeds een onderdeel van de strijd.

De enige manier om aan de strijd te ontsnappen is zo onschuldig te worden als een duif door elk verlangen naar gerechtigheid, naar wraak, om op een of andere manier oude fouten goed te maken door nieuwe fouten te begaan, los te laten. De enige uitweg is onvoorwaardelijke overgave, onvoorwaardelijke liefde.

Soms – in de meest gespannen levensbedreigende situaties – geven mensen zich gewoon over in plaats van ertegen te vechten, in plaats van zich ertegen te verzetten, in plaats van zich slachtoffer te voelen. In die overgave worden ze zo onschuldig als een duif. Door die overgave bezitten zij hun leven.

De Heilige Geest, vaak afgebeeld als een duif, kan dan neerdalen en de situatie veranderen, zodat de uitkomst die gegarandeerd leek, niet wordt zoals verwacht. Omdat persoon die is gecast om de rol van slachtoffer te spelen op een of andere manier weigert de rol van slachtoffer te spelen, zodat de persoon die vastzit in de rol van agressor in staat wordt gesteld om verder te kijken dan die rol en zich te realiseren dat hij dat ook meer is dan de rol die hij speelt. Hij hoeft die rol niet uit te voeren met alle enge details die in het script stonden dat de manipulatoren hadden geschreven.

Bevrijd iedereen door te weigeren de rol te spelen
Door te weigeren jouw rol te spelen in de dualistische strijd, zou je anderen kunnen inspireren om tot het besef te komen dat er een alternatief is, dat er een uitweg is uit de strijd; dat er iets meer is dan de strijd, dat er meer in het leven is dan de dualistische strijd.

Dit is natuurlijk de essentie van de leer van Jezus en zijn voorbeeld. Als je echt naar het leven van Jezus kijkt met het zojuist gegeven inzicht, zie je dat Jezus ook weigerde de rol te spelen die hem was toebedeeld. Hij weigerde te voldoen aan de verwachtingen van de Joden over hoe de Messias moest zijn.

Kijk naar de Schriftgeleerden en farizeeërs die wilden dat Jezus paste in het mentale kader dat ze hadden gemaakt, gebaseerd op de oude geschriften, gebaseerd op hun tradities. Ze gebruikten hun traditie om een verwachting te hebben over hoe de Messias zijn rol precies zou moeten spelen. Ze dachten dat de Levende Christus – toen hij naar de aarde kwam – regelrecht in een van de dualistische rollen van het stuk zou glijden en zijn rol in het dualistische stuk zou ontdekken. Als Jezus aan hun dualistische verwachtingen had voldaan, zou hij die dualistische verwachtingen hebben bevestigd. Hoe zou Jezus dan de kans hebben gekregen om hen te helpen hun beperkingen te ontstijgen?

Wanneer de Levende Christus op aarde verschijnt, is het zijn eerste en belangrijkste taak om te weigeren een van de dualistische rollen te accepteren die zijn gemaakt in de theaterproductie die aarde wordt genoemd; in het drama, in de klassieke tragedie – of wat dat betreft komedie – die aarde wordt genoemd. Wanneer je naar de aarde kijkt, moet je eigenlijk zeggen: “De dingen zijn zo erg dat je erom moet lachen of huilen.” Sommigen huilen liever en anderen lachen liever.

De Levende Christus moet afstand nemen van dit alles en zeggen: “Ik ben hier niet om de illusies van mensen te bevestigen, ik ben hier om ze uit te dagen!” Je daagt ze alleen uit wanneer je weigert de rol te spelen die ze je hebben toebedeeld – wat die rol ook mag zijn, of het nu in je familie, je samenleving of je religie is. Het is onmogelijk om op aarde op te groeien in een omgeving waarin iemand of een instituut een vooraf vastgestelde rol voor jou heeft en wanhopig graag wil dat je daarin past.

De uitdaging voor alle spirituele mensen is jezelf bevrijden van die programmering, jezelf bevrijden van de rollen die moet spelen in dit leven volgens je opvoeding of die je in vorige levens hebt gespeeld en die ervoor hebben gezorgd dat je bepaalde overtuigingen en programma’s hebt opgebouwd in je onderbewuste die er nog steeds zijn en je achtervolgen. Omdat je denkt dat je die rol moet spelen, nog steeds denkt dat je die rol moet spelen, wat die ook mag zijn.

De subtielere rollen begrijpen
Het is misschien gemakkelijk te begrijpen dat het spelen van de agressor, het spelen van de schurk, een dualistische rol is. Het is misschien zelfs gemakkelijk te begrijpen dat het slachtoffer spelen een dualistische rol is. Maar hoeveel mensen kunnen zien dat zelfs het spelen van de held een dualistische rol is? Dit is een bijzondere uitdaging. Veel spirituele mensen zijn van bovenaf afgedaald op een reddingsmissie. Ze zijn hier gekomen om de prins op het witte paard te zijn die de stad binnenrijdt en de mensen bevrijdt van de slechteriken.

Helaas is zelfs dat door films en de populaire cultuur veranderd in een dualistische rol waarin de held wordt gecast in de rol van degene die tegen de slechterik vecht. Dat is niet de manier om de mensen werkelijk van de dualiteit te bevrijden. Er waren veel Joden die verwachtten dat de Messias een van de strijder-koningen van het Oude Testament zou zijn en hen zou leiden in een opstand tegen de Romeinen. Veel mensen wezen Jezus af toen hij die rol weigerde te spelen.

Het is subtiel om door de dualistische rollen heen te kijken die zijn bedacht om je tot in het oneindige in het dualistische spel vast te houden. Er is onderscheidingsvermogen voor nodig. Waar zal dat onderscheid vandaan komen? Van maar één plek – het Levende Woord, het Christusbewustzijn.

Denk na over deze simpele vraag: “Vind ik de rol die ik momenteel speel in het drama op aarde leuk?” Als dat niet zo is, ben je vrij om er op dit moment uit te stappen. Zoals Jezus tweeduizend jaar geleden zei: “Het koninkrijk van God is nabij”, wat betekent dat jij deze optie nu hebt en dat je die optie op elk moment in de toekomst tot je beschikking hebt.

Je bent een acteur in een kosmisch toneelstuk en je kunt je make-up afdoen, je kunt het kostuum uittrekken, je kunt de bult op je rug afdoen, je kunt de pruik afzetten, je kunt de grote neus afzetten en de kromme tanden uitdoen en ze allemaal in de vuilnisbak gooien terwijl je het theater uitloopt en zegt: “Tot ziens en tot nooit weer ziens, want ik heb de betekenis begrepen van Jezus’ woorden: “Wat kan jou dat schelen, volg mij.'”