Vraag: Mijn situatie is dat ik nog niet zo lang geleden moeder ben geworden en ik mijn dochter opvoed als alleenstaande moeder. Sinds het begin van de zwangerschap voel ik me zo intens belast met zware energie dat ik het gevoel had dat ik de afstemming op jullie, mijn spirituele gidsen, helemaal kwijt was. Ik heb hard gewerkt om de verbinding en afstemming te herstellen en ik heb goede vorderingen gemaakt. Maar het hele proces van zwanger zijn, bevallen en nu mijn kleine meisje alleen opvoeden was en is een grote uitdaging. Ik probeer dit allemaal als een kans te zien om naar mezelf te kijken, patronen te herkennen en mijn psychologische problemen op te lossen, zo goed ik kan.

Soms voel ik me echter totaal overweldigd en weet ik niet hoe ik sommige dingen precies moet aanpakken. Eén specifieke situatie waarmee ik heel moeilijk om kan gaan, is de volgende. De relatie met de vader van mijn dochter was emotioneel en mentaal gewelddadig, en ik heb die relatie beëindigd terwijl ik nog zwanger was. Later ben ik in therapie gegaan omdat ik hulp nodig had om te begrijpen wat ik precies had meegemaakt in de relatie met die persoon. Ik had sterk het gevoel dat ik met een narcist te maken had, en door de therapie en ook groepstherapie hoorde ik dat hij zonder enige twijfel inderdaad een narcist is. De situatie is nu dat deze persoon wettelijk het recht heeft om contact met mijn dochter te hebben. Ik ben er heel sterk van overtuigd dat het niet in het belang van mijn dochter is om bij haar vader te zijn. Ik ben bang dat hij op lange termijn haar psychologische welzijn zal schaden. Als moeder wil ik mijn dochter beschermen en ik voel me in conflict met mezelf door deze situatie omdat heel veel mensen me vertellen hoe belangrijk het is dat een meisje een vader heeft en dat ik egoïstisch ben als ik hem niet zoveel hij wil met haar om laat gaan. Er zijn zoveel argumenten voor en tegen, en ik sta op een punt waarop ik niet weet wat ik moet doen. Mijn innerlijke stem die op dit moment eigenlijk schreeuwt, zegt dat ik mijn dochter moet beschermen en haar zoveel mogelijk voor haar vader moet behoeden, maar dan ben ik bang dat mijn eigen onopgeloste psychologische problemen tegen mij schreeuwen en dat ik eigenlijk alleen maar mijn bewustzijn moet verhogen om een hogere visie te ontvangen, waardoor ik alles misschien anders zou gaan bekijken. Kan er in het Goddelijke plan van mijn dochter staan dat ze wordt opgevoed door een narcistische vader? Ik kan, met alle liefde van God, niet begrijpen dat dit constructief voor haar is. Mijn innerlijke leiding vertelt mij dat ik mijn dochter tegen haar vader moet beschermen.

Heb ik ongelijk? Omdat ik ook weet dat veel van wat ik voel in deze situatie voortkomt uit angst. Ik weet dat ik geen Christusonderscheid kan hebben wanneer ik bang ben. Hoe kan ik weten of ik op mijn innerlijke leiding kan vertrouwen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, conferentie in Kazachstan in 2023:

Je bent zeker niet de enige die zich in een dergelijke situatie bevindt. Heel veel mensen kunnen dit patroon herkennen; je wordt in een moeilijke situatie twee verschillende richtingen opgetrokken. Andere mensen zeggen iets tegen je, je voelt dat je wel bepaalde innerlijke leiding hebt, maar je vraagt je af of het wel de juiste innerlijke leiding is. Wat we als eerste in dit soort situaties kunnen zeggen, is dat wanneer iets in je hoofd ‘naar je schreeuwt’ zoals je het beschrijft, dit niet echt jouw innerlijke leiding is, want wat hebben we al zo vaak gezegd? De innerlijke leiding van je Christuszelf, je IK BEN Aanwezigheid, de geascendeerde meesters, is de stille, zachte stem vanbinnen. We kunnen ook zeggen dat jij, als je twijfelt over wat je innerlijke leiding is, nog niet de hoogst mogelijke begeleiding hebt ontvangen die je maar kunt krijgen.

En waarom niet? Omdat je niet neutraal in die situatie bent. Ik weet dat dit niet erg geruststellend is, maar ik probeer je niet te gerust te stellen. Ik probeer je te helpen inzien dat er altijd een uitweg is, hoe de situatie er ook uitziet. En de manier is dat je in een zo neutraal mogelijke gemoedstoestand komt, zodat je niet reageert vanuit angst of wat anders, wat alleen van gescheiden zelven kan komen. Iets wat je in deze situatie kunt doen, is je afvragen: “Waarom heeft je dochter ervoor gekozen om in deze situatie geboren te worden?” Als je dochter geen contact met haar vader wilde, dan had ze ook een moeder kunnen kiezen die kunstmatig geïnsemineerd was, zodat er geen fysieke vader in beeld was. Er is een reden waarom je dochter ervoor heeft gekozen om in deze situatie geboren te worden, namelijk dat ze iets in die situatie moet leren, zowel van jou als van haar vader. En het kan zijn dat jij haar kunt helpen om te leren wat ze moet leren over haar vader of van haar vader, maar dat kun je niet als je bang bent of je de situatie zwart-wit bekijkt.

Met andere woorden, je hebt het over het beschermen van je dochter, maar de enige manier om je dochter te beschermen is haar niet fysiek bij haar vader weg te houden. Je kunt oproepen voor je dochter doen. Je kunt, wanneer ze ouder wordt, met je dochter praten, haar helpen om bepaalde dingen te begrijpen. Maar om dit te kunnen, moet jij eerst zelf oplossen wat je van streek maakt over je relatie met de vader van je dochter of dat soort mensen. Nogmaals, je kunt je afvragen waarom jij je aangetrokken voelde tot deze persoon. Omdat je iets wilde leren. Wat was het? Heb je het volledig geleerd? Ik prijs je dat je in therapie bent gegaan en aan jezelf hebt gewerkt. En je moet dit gewoon blijven doen en beseffen dat je iets nog niet hebt gezien. En als je dat gaat begrijpen, zul je zien dat de situatie ook op een andere manier kan worden aangepakt dan je nu denkt. Kortom, wanneer je het gevoel hebt dat je vastzit in een situatie, dan komt dat gevoel van vastzitten omdat je iets nog niet hebt gezien, iets in jouw eigen psyche.

Je kunt naar jezelf kijken, je kunt naar je leven kijken. Ik heb het nu in het algemeen over iedereen die in soortgelijke situaties zit, en zeg dan: “Waarom heb ik mezelf in deze situatie gebracht? Waarom heb ik de ouders gekozen die ik heb gehad? Waarom heb ik gekozen voor het leven dat ik heb gehad? Waarom heb ik dit, of dat, in mijn leven gedaan? Wat is de les die ik over mezelf wilde leren door mezelf in deze situatie te brengen waarin er iets in mijn eigen psyche is wat ik niet kan negeren, wat ik niet kan verbergen?

Je doet het juiste. Je hoeft alleen maar verder te gaan totdat je ziet wat je nog niet hebt gezien. Voor de meesten van jullie is dit niet slechts één ding. Voor de meesten van jullie in dit soort situaties is het niet zo dat ik je maar één simpel antwoord kan geven dat het opheldert. Veel mensen komen om advies vragen en ze hopen: “O, een geascendeerde meester moet mij wel die ene kleine sleutel kunnen geven die alles zal oplossen.” Maar in de meeste situaties is er sprake van complexe psychologische problemen en is er niet slechts één sleutel. Er is niet slechts één gescheiden zelf. Het is dus een proces waar je doorheen moet gaan om geleidelijk de zelven bloot te leggen totdat je op dat punt komt waarop je een beslissende verandering kunt doorvoeren in de manier waarop je naar de situatie kijkt. Nogmaals, probeer het niet zwart-wit te bekijken, dat het óf dit óf dat moet zijn. Er zijn altijd andere scenario’s en focus op wat het beste is voor de groei van alle betrokkenen.