Vraag: Geliefde Saint Germain, tijdens de laatste conferentie in Korea heb ik een deel onthouden van een invocatie waarin gewaarschuwd werd voor de mogelijkheid dat Zuid-Koreaanse bedrijven de Noord-Koreaanse markt zouden domineren na de hereniging. Zoals je al zei, zou commerciële concurrentie zinloos zijn gezien het veel superieurdere kapitaal en de expertise van Zuid-Koreaanse bedrijven, maar de economische onafhankelijkheid van Noord-Korea zal de groei, autonomie en integratie van Noord-Korea op de lange termijn zeker ten goede komen. Om Zuid-Koreaanse dominantie te voorkomen kan een beleid worden voorgesteld dat joint ventures tussen Zuid- en Noord-Koreaanse bedrijven vereist, waarbij het Zuid-Koreaanse aandeel wordt beperkt tot 49%. Zou deze regeling echter niet gewoon een nieuwe bevoorrechte klasse onder Noord-Koreanen creëren, de gelukkige partners die door Zuid-Koreaanse bedrijven worden gekozen, en zo een nieuwe financiële elite bevorderen die ongelijkheid binnen de Noord-Koreaanse bevolking creëert? Zou een dergelijk beleid bovendien niet het recht van Zuid-Koreaanse bedrijven beperken om hun zaken in het hele land zelf te regelen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, Korea 2025:

De lering die werd gegeven, werd gegeven tegen de achtergrond van het feit dat je in Zuid-Korea virtuele bedrijfsmonopolies hebt, de chaebols, die door de overheid worden goedgekeurd. En mijn bedoeling was dat dit de Noord-Koreaanse markt of arbeidsmarkt na de hereniging niet zou mogen overnemen. Dit zou een versoepeling van de situatie in Zuid-Korea vereisen, zodat de overheid ruimte zou bieden om kleinere bedrijven op te richten. En als dit zou gebeuren, zou het een verandering teweeg kunnen brengen in zowel Noord- als Zuid-Korea, die na de hereniging natuurlijk verenigd zouden worden, zodat er meer ruimte zou zijn voor kleinere, zelfstandige bedrijven.

We begrijpen dat het na de oorlog een haalbaar model was om grote zakenconglomeraten te vormen en ze de dominantie te geven die ze hadden, maar we hebben ook gezegd dat het zelfs voor Zuid-Korea beter zou zijn om hiervan af te stappen en zich meer open te stellen voor onafhankelijke bedrijven. Waarom? Omdat onafhankelijke bedrijven over het algemeen innovatiever zijn, terwijl de grotere bedrijven met een bevoorrechte positie zich vaak meer zorgen maken over het behoud van die positie dan over innovatie.

Er zijn diverse manieren waarop dit zou kunnen, maar laten we zeggen dat de hereniging plaatsvindt. Het is wel duidelijk dat er dan een periode van toenemende ongelijkheid in Noord-Korea zou aanbreken, want wat je nu in Noord-Korea ziet, is de typische top-downstructuur die je in de meeste communistische landen ziet, en zeker in alle dictaturen waar een bevoorrechte elite loyaal is aan de partij of de dictator en die daarom een bevoorrechte positie krijgt, of ze daar nu voor gekwalificeerd zijn of niet. Je hebt de mentaliteit dat de grote meerderheid van de bevolking gewend is om gewoon bevelen op te volgen, te doen wat hen wordt opgedragen en die niet creatief te denken. Ze denken niet na over hoe ze iets kunnen verbeteren. Als Noord-Korea bevrijd zou worden van de dictatuur, dan zouden er mensen zijn die naar voren zouden stappen, innovatief zouden worden en bedrijven zouden oprichten. Maar die zouden niet uit de meerderheid van de bevolking komen en ook niet uit de bevoorrechte elite die de leider steunt. Ze zouden uit alle lagen van de samenleving komen en zij zouden degenen zijn die het land vooruit zouden kunnen helpen.

Omdat de anderen passief zijn en bevelen willen opvolgen, dan zouden de weinigen die het initiatief nemen veel geld verdienen, ja, en daarom zou de ongelijkheid duidelijk gedurende een bepaalde periode toenemen. Sterker nog, meer dan een generatie lang omdat veel mensen door hun opvoeding zo tot kalmte zijn gemaand dat ze in deze incarnatie hun manier van denken niet zullen kunnen veranderen. Maar dit is gewoon een onvermijdelijk gevolg van het feit dat Noord-Korea zo’n repressieve samenleving is en dat al zo lang is. Je ziet hetzelfde patroon in andere landen die werden bevrijd van het communistische juk.