door Kim Michaels

Was Jezus iemand die over hel en verdoemenis preekte?
De christelijke religie heeft het concept ‘een prediker over hel en verdoemenis’ in het leven geroepen. Het is daardoor relevant om de vraag te stellen of Jezus zelf ook zo’n prediker was. Voor een aantal mensen zal het antwoord nee zijn, maar laten we eens beter kijken.

Nogmaals, het is heel gemakkelijk om het contrast te zien tussen Jezus en de mensen die de gevestigde religie uit die tijd vertegenwoordigden. Als Jezus net als hen was geweest, dan zouden ze geen conflicten met elkaar hebben gehad. Juist het feit dat de gevestigde religie Jezus – onder de vele andere predikers van alternatieve vormen van religie – zag als iemand die de mond gesnoerd moest worden, toont al aan dat Jezus als een bedreiging werd gezien. Waarom vormde Jezus een bedreiging voor een lang bestaande religie die zelfs werd geruggensteund door het leger van het Romeinse Rijk? Zou het misschien kunnen dat de gevestigde religie op angst berustte, terwijl Jezus een boodschap had die op liefde was gebaseerd?

Angst is een emotie, een mentale toestand, wat inhoudt dat er iets gebeurt in de psyche van individuele menselijke wezens. Zoals de moderne psychologie heeft aangetoond, heeft angst veel te maken met macht. Hoe groter je angst, hoe groter de behoefte om macht uit te oefenen op je omgeving, waaronder andere mensen, om die angst te verlichten. De mensen die worden gedreven door angst om anderen in hun macht te krijgen zullen angst vaak gebruiken in een poging om anderen in hun macht te krijgen.

Een korte blik op de geschiedenis zal een basale dynamiek aantonen, namelijk de machtsstrijd tussen de gewone bevolking en een kleine elite die de bevolking in haar macht wil krijgen om speciale privileges voor zichzelf te bemachtigen en te behouden. De leden van de elite zijn bang dat zij hun macht over de mensen verliezen en hoewel zij vaak letterlijk macht bezitten, weten ze dat dit niet genoeg is. Diverse revoluties hebben bewezen dat de elite altijd verliest als de mensen niet willen meewerken. De leden van een machtselite proberen macht uit te oefenen over de bevolking door middel van angst. De historicus Arnold Toynbe had het over een creatieve minderheid die de bevolking probeert te bevrijden uit de macht van een dominante minderheid.

De basale dynamiek is dat de dominante minderheid grote militaire macht kan bezitten, maar zo in de minderheid is dat zij de bevolking niet met geweld alleen in hun macht kunnen houden. Zij moeten dus proberen om het verlangen naar vrijheid van de bevolking te onderdrukken en de meest effectieve manier om dat te doen is angst, waardoor de mensen zich machteloos gaan voelen. Als je eerlijk naar de geschiedenis kijkt, dan zie je dat religie een van de meest effectieve manieren is angst bij een bevolking te wekken. De geschiedenis heeft meerdere voorbeelden van een dictatoriaal staatsapparaat dat nauw samenwerkt met een religieus apparaat, waardoor een ongrijpbaar doel wordt bereikt omdat ze de handelingen van mensen met geweld onder de duim houden, terwijl ze tegelijkertijd hun gedachten beheersen door middel van angst. Helaas werd het christendom ook een van deze voorbeelden zoals we later gedetailleerder zullen bespreken.

In de samenleving van Jezus werd de dominante minderheid gevormd door de joodse religie en haar hiërarchie die nauw samenwerkte met de joodse koning die een verbond had gesloten met Rome. Het gevolg was dat de bevolking kon worden ingedeeld in mensen die ‘hebben’ en mensen die ‘niet hebben’, zonder een middenklasse en de meerderheid van de mensen voelde zich duidelijk onderdrukt en machteloos. Dan blijft er slechts een eenvoudige conclusie over. Jezus behoorde óf tot de dominante minderheid óf hij was onderdeel van de creatieve minderheid die de mensen van de machtselite probeerde te bevrijden. Het is nogal moeilijk om Jezus te beschouwen als iemand die deel uitmaakt van de dominante minderheid of dat hij net zo loyaal was aan de macht die deze over de mensen had. Je kunt Jezus veel gemakkelijker zien als een soort spirituele revolutionair die de mensen probeerde te bevrijden uit de macht van de dominante minderheid. Dit wordt natuurlijk nog onderstreept door het feit dat die dominante minderheid Jezus liet doden omdat zij hem als een bedreiging voor hun macht over de mensen beschouwden. Maar hoe konden de leringen van Jezus een bedreiging lijken voor een elite die steun kreeg van de onuitputtelijke militaire macht van het Romeinse Rijk? Hoe kon een op sandalen lopende, ongewapende man die in Galilea rondliep, ooit een bedreiging vormen voor de mensen die aan de macht waren? Zou het kunnen dat Jezus juist het fundament van hun macht over de mensen aanviel?

Wat moet een religie die op angst berust, doen om de gedachten van de mensen in hun macht te krijgen? Die moet een probleem bedenken dat zo ernstig is dat dit angst wekt en de mensen haastig op zoek gaan naar een oplossing. Die moet zichzelf presenteren als de enige manier voor de mensen om het probleem op te lossen en hun angsten weg te nemen. De joodse religie heeft het volgende gedaan:

• Die heeft God gedefinieerd als een wezen dat ver weg in de lucht is; een oordelend wezen dat de mensen voortdurend beoordeelt op grond van hun daden, die beoordeelt of zij handelen in overeenstemming met de geboden of dat het zonden zijn.
• De mensen die volgens de geboden handelden, zouden in een toekomstig leven worden beloond met de hemel, terwijl degenen die hadden gezondigd, gestraft zouden worden met een toekomstig bestaan in de hel.
• De sleutel om in de hemel te komen was dat de zonden – die alle mensen hadden begaan – werden geabsolveerd.
• De absolutie van zonden was het exclusieve privilege van de priesters in de joodse religie die het monopolie hadden op het offeren van dieren in de tempel.

Voor de mensen die dit geloofssysteem accepteerden als een accurate weergave van de werkelijkheid, was het duidelijk dat de sleutel tot hun toekomstige bestaan afhing van de welwillendheid van de priesters van die religie. Afhankelijk van de neiging die iemand had om bang te worden, konden de priesters iemand natuurlijk totaal in hun macht hebben. Als je gelooft dat het afhangt van de religie en haar priesters dat je óf naar het koninkrijk van God gaat óf in een vurig brandende hel belandt, dan heeft dat instituut bijna absolute macht over jou. Het schijnt dat de meeste mensen in de tijd van Jezus dit geloofden. De conclusie is duidelijk. De joodse religie in die tijd berustte op angst en de religieuze leiders hadden aanzienlijke macht over de gedachten van de mensen door middel van angst.

Dan komt Jezus. Heeft hij een boodschap die op angst berust gepreekt en rechtstreeks geconcurreerd met de gevestigde religie? Als dat zo is, dan had hij maar één optie, namelijk een boodschap preken van echte hel en verdoemenis te preken en de mensen nog banger voor hem te maken dan zij al voor het religieuze establishment waren. Dit was duidelijk niet de aanpak die Jezus had. In feite schijnt hij precies het tegenovergestelde te hebben gedaan. Het schijnt dat hij rechtstreeks de bewering van het establishment dat die mensen buitensloot, tegensprak door een op liefde gebaseerde boodschap te preken en ongehoorzaam te zijn aan een paar van de basale pilaren van het gevestigde geloofssysteem.

Jezus’ boodschap van liefde
Voor iemand die is opgegroeid met een moderne christelijke religie kan het wel enigszins moeilijk zijn om de boodschap van Jezus als een boodschap van liefde te zien. De reden is natuurlijk dat het christelijke geloof na de tijd van Jezus werd veranderd in een religie die op angst werd gebaseerd. Het is ontegenzeglijk een historisch feit dat de katholieke kerk in de middeleeuwen een instituut was dat de gedachten van de mensen door middel van angst probeerde in haar macht te houden. Die had een nauwe band met de koningen en edelen van de feodale samenleving die het elitaire systeem waarschijnlijk eeuwenlang in stand hebben gehouden. En dat op angst gebaseerde element is nog steeds zichtbaar bij een aantal hedendaagse christelijke kerken met predikanten die over hel en verdoemenis preken. Er is daarom misschien een mentale omscholing, een nieuw perspectief, voor nodig om te zien dat de leringen van Jezus echt op liefde berusten. Dit kan als je verder kijkt dan je eigen situatie en je probeert voor te stellen hoe Jezus op de mensen uit zijn tijd moet zijn overgekomen; mensen die duidelijk waren opgegroeid met een op angst berustend geloofssysteem.

Een van de pilaren van een op angst gebaseerde religie is dat die God afschildert als een wezen dat buiten het bereik van de meeste mensen is. De mensen in de tijd van Jezus geloofden duidelijk dat zij God niet zelf konden bereiken en dat zij daarom de religie en de priesters nodig hadden om als bemiddelaar tussen hen en God te treden. Hoe keken die mensen dan naar de volgende uitspraak van Jezus:

Toen de farizeeërs Jezus vroegen wanneer het koninkrijk van God zou komen, antwoordde hij hun: “De komst van het koninkrijk van God laat zich niet aanwijzen.” (Lucas 17:20)

en men kan niet zeggen: “Kijk, hier is het!” of: “Daar is het!” Maar weet wel: het koninkrijk van God ligt binnen uw bereik. (Lucas 17:21)

Met deze twee korte uitspraken valt Jezus de twee pilaren van een op angst gebaseerde religie aan. De mensen in die tijd geloofden vanzelfsprekend dat de sleutel om in het koninkrijk te komen was dat ze zich trouw aan de leerstellingen, de rituelen en de regels van die religie moesten houden. Als ze dat deden, dan kregen ze zo goed als de garantie dat zij naar het koninkrijk zouden gaan dat zij vanzelfsprekend als een locatie ver weg beschouwden. Maar Jezus zegt duidelijk dat het aanhangen van een religie in de buitenwereld niet genoeg is om in het koninkrijk te komen. En in het tweede deel zegt Jezus in principe dat wij het koninkrijk nooit zullen vinden zolang wij dat nog buiten ons zoeken. Dit was revolutionair voor de mensen in de tijd van Jezus.

Als moderne christenen hebben wij nu twee basale opties. Wij kunnen óf redeneren dat Jezus ongelijk had en niets afwist van hoe je in het koninkrijk van God komt óf we kunnen onze intuïtie gebruiken om meer inzicht te krijgen in wat er achter die woorden schuilt. Wat probeerde Jezus ons nu werkelijk te vertellen?

Onthoud dat de bewering van een op angst gebaseerde religie er in principe op berust dat je het koninkrijk van God niet op eigen kracht, je aangeboren kracht, kunt binnengaan. Op een of andere manier blijf jij fundamenteel in gebreke en daardoor kun je alleen in het koninkrijk komen via de religie op de wereld. Alleen al door te geloven dat je machteloos bent, komt angst voor het wereldlijke gezag om de hoek kijken. Als je gelooft dat je zelf het vermogen bezit om de toegang tot het koninkrijk veilig te stellen, waarom zou je dan bang zijn voor andere mensen of een aards instituut? Je kunt nog wel bang zijn dat je niet in het koninkrijk wordt toegelaten, maar je bent niet bang dat externe krachten je daarvan af kunnen houden.

Laten we nu eens naar een andere basale pilaar van een op angst berustend geloofssysteem kijken, namelijk het idee dat God een oordelende God is. Stel je eens voor hoe mensen die sterk geloofden in de God uit het Oude Testament, hadden gereageerd op de volgende uitspraak van Jezus:

De Vader zelf velt over niemand een oordeel, maar hij heeft het oordeel geheel aan de Zoon toevertrouwd. (Johannes 5:22)

Het lijkt of Jezus rechtstreeks het beeld uit het Oude Testament van de boze en oordelende God in de lucht tegenspreekt; de God die Farao plagen zond, die de Israëlieten vertelde om de mannen, vrouwen en kinderen van hun overwonnen vijanden af te slachten en die dreigde de mensen op een of andere manier te treffen als ze hem niet gehoorzaamden. In feite zou je de boze God uit het Oude Testament heel goed kunnen beschouwen als een wezen dat de mensen door middel van angst onder de duim probeert te houden. Of is deze God misschien een uitvinding van een instituut dat de mensen door middel van angst onder de duim probeert te houden? Maar kun je wel van zo’n God houden?

Enkele moderne psychologen zeggen dat er maar twee basisemoties zijn, namelijk liefde en angst en dat wij niet echt van iets kunnen houden als we er bang voor zijn. Het is duidelijk dat de gevestigde religie uit de tijd van Jezus wilde dat de mensen God vreesden omdat die angst dan op een natuurlijke manier overgeheveld zou worden naar het instituut dat zichzelf als enige bemiddelaar tussen de mensen en hun boze God had geplaatst. Maar het is ook duidelijk dat Jezus niet wilde dat zij God vreesden. Als hij dat had gewild, waarom zou hij dan de volgende uitspraak hebben gedaan:

Om hem op de proef te stellen vroeg een van hen, een wetgeleerde: ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. (Matteüs 22:35-38)

Kun je echt van de God uit het Oude Testament met heel je hart, ziel en verstand houden? Jezus wilde echter duidelijk dat zijn volgelingen God op die manier liefhadden en daarom kan de God van Jezus niet ver weg zijn en ook niet een boos wezen in de lucht zijn. Als Jezus ook over een op angst gebaseerde boodschap had gepreekt, waarom zou hij dan niet hebben gezegd: “Gij moet de Heer uw God vrezen met geheel uw hart, ziel en verstand?”

Het schijnt dat Jezus ook wilde dat de mensen begrepen dat Gods liefde geen voorwaardelijke liefde is, maar dat die onvoorwaardelijk is. Waarom zou Jezus anders de volgende uitspraak doen:

Vrees niet, kleine kudde, want jullie Vader heeft jullie het koninkrijk willen schenken. (Lucas 12:32)

Bedenk eens hoe revolutionair die uitspraak moet hebben geklonken voor iemand die met het beeld uit het Oude Testament is opgegroeid van een boze en oordelende God in de lucht. Wat zegt Jezus daar eigenlijk? Zegt hij niet dat het ontvangen van Gods koninkrijk geen kwestie is van de op angst gebaseerde religie in de buitenwereld aanhangen, een religie die dieroffers had als belangrijkste middel om het goed te maken met God? In plaats van al die regels lijkt Jezus te zeggen dat God ons heel graag zijn koninkrijk wil geven, wat betekent dat de enige voorwaarde waaraan wij moeten voldoen, is dat wij bereid en in staat moeten zijn om het te ontvangen. Dit is geen uiterlijke maar innerlijke voorwaarde.

Stel je voor hoe dit voor de leiders van de gevestigde religie in de tijd van Jezus moet hebben geklonken. Als de mensen waren gaan geloven wat Jezus zei, dan zou de angst voor de wereldlijke religie zijn verdampt zoals de morgendauw bij zonsopkomst. Is het een wonder dat zij Jezus begonnen te zien als een directe bedreiging voor hun macht over de mensen, macht die duidelijk op angst berustte?

Jezus wilde dat de mensen nadachten
Wat is een van de belangrijkste effecten van een religie die op angst berust? Dat die er juist voor zorgt dat de mensen stoppen met nadenken over spirituele zaken. Hoe komt dat? Omdat een op angst gebaseerde religie een cultuur schept waarin mensen zo bang zijn dat ze de interpretaties, doctrines en dogma’s gehoorzamen die de leiders van de gevestigde religie presenteren. Er staat duidelijk in de Bijbel dat de Schriftgeleerden en farizeeërs voortdurend probeerden Jezus in de val te laten lopen door hem zover te krijgen dat hij tegen hun interpretaties inging, zodat zij hem konden beschuldigen van diverse overtredingen, vooral de overtreding die godslastering is omdat daar de doodsstraf op stond.

Wij menselijke wezens zijn geneigd om meer vragen over het leven te stellen dan een doctrine ooit kan beantwoorden. In een religie die op angst berust, worden zulke vragen ontmoedigd of zelfs actief onderdrukt. De houding is over het algemeen dat de officiële doctrines je alles vertellen wat je over God, het leven en de verlossing moet weten. Als je vragen hebt die de doctrines niet kunnen beantwoorden, dan kloppen die vragen niet. Als jij niet tevreden bent over de doctrine, dan is er iets mis met jou. Als alle mensen die aanpak echter hadden geaccepteerd, dan had Jezus geen volgelingen kunnen trekken omdat ze dan in de schaapskooi waren gebleven die de dominante religie had gevormd. Zij zouden bang geworden zijn om na te denken over wat Jezus zei.

Hoe komen de leiders van een religie die op angst berust aan hun interpretaties en doctrines? Vanzelfsprekend kunnen ze die alleen maar verstandelijk bedenken en dingen oplossen door gebruik te maken van angst. De mensen die anderen in hun macht proberen te krijgen, moeten zelf in angst vastzitten – waarom zouden ze anders macht willen? De leiders van een op angst gebaseerd geloofssysteem willen niet dat mensen nadenken omdat zij dan misschien tegenstrijdigheden of tegenspraken in de officiële doctrines vinden. Maar was Jezus zo’n leider?

Nogmaals, als dat zo was, waarom vormde hij dan zo’n bedreiging voor de gevestigde religie? We kunnen veel aanwijzingen terugvinden in de woorden en daden van Jezus die duidelijk aantonen dat Jezus wilde dat de mensen nadachten. Wij hebben al gezegd dat Jezus de wetgeleerden afwees omdat zij ervoor hadden gezorgd dat de mensen de sleutel van kennis waren kwijtgeraakt. En uit de moderne psychologie weten we dat angst een van de belangrijkste psychologische factoren is om je intuïtie af te sluiten of aan je intuïtie te twijfelen. Angst zorgt ervoor dat mensen zich vastklampen aan wat zij weten en het verstand is veel voorspelbaarder dan intuïtie.

Het is echter duidelijk dat Jezus wilde dat mensen verder keken dan intellectuele interpretaties en hun intuïtieve vermogens zouden benutten – hij wilde dat mensen ‘outside the box’ dachten. Neem bijvoorbeeld de volgende parabel:

Hij hield hun een andere gelijkenis voor: “Het koninkrijk van de hemel lijkt op een zaadje van de mosterdplant dat iemand meenam en in zijn akker zaaide. Het is weliswaar het kleinste van alle zaden, maar het groeit uit tot de grootste onder de planten. Het wordt een struik, en de vogels van de hemel komen nestelen in de takken.” (Matteüs 13: 31, 32)

Vanzelfsprekend is deze parabel zelfs voor moderne mensen moeilijk te begrijpen, maar bedenk eens hoe dit moet hebben geklonken voor mensen met een oeroude landbouwcultuur. De mosterdplant is een onkruid dat vaak in het wild groeit op graanvelden. Die is groot en ruig en kan snel waardevolle oogsten overwoekeren en destijds waren er nog geen pesticiden om die onder de duim te houden en werd duidelijk als een bedreiging beschouwt. Waarom zou Jezus het koninkrijk van God vergelijken met een verafschuwd onkruid? Is het niet aannemelijk om te denken dat Jezus wilde dat de mensen verder keken dan hun neus lang was? De ware boodschap was niet dat het koninkrijk op een plant lijkt, maar dat het koninkrijk zover afstaat van het orthodoxe, op angst gebaseerde, mentale kader dat de mensen het koninkrijk niet kunnen zien of het niet als iets waardevols kunnen beschouwen. Pas als mensen verder willen kijken dan hun mentale kader, zullen ze het ware koninkrijk ontdekken.

Neem dan de volgende quote:

Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. Want ieder die vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan. (Matteüs 7: 7,8)

Jezus wil duidelijk dat wij gaan zoeken en wat zou dit kunnen betekenen? Wil hij misschien dat wij op zoek gaan naar iets wat ‘outside the box’, buiten het mentale kader, valt van een op angst gebaseerd geloofssysteem dat in handen is van een elite die angst gebruikt om de bevolking in haar macht te houden? En is het naar aanleiding van wat wij hebben besproken, niet duidelijk dat Jezus wil dat wij met meer dan ons verstand zoeken, namelijk met onze intuïtie? Is het ook niet duidelijk dat Jezus gelooft dat wij, wanneer wij er op die manier naar zoeken, daadwerkelijk antwoorden zullen vinden? Hoe kan Jezus daar zo zeker van zijn? Kwam dat omdat Jezus in zijn eigen belofte geloofde?

De belofte van Jezus om een Pleitbezorger te zenden
Hoe kon Jezus er zo zeker van zijn dat wij een antwoord ontvangen als wij bereid zijn om verder te kijken dan een op angst gebaseerd mentaal kader en op zoek gaan naar de waarheid met onze intuïtie? Het lijkt alsof hij dit heeft gebaseerd op een mechanisme dat hij zelf heeft gemaakt, een mechanisme dat ons antwoorden zou kunnen geven op alle vragen die wij hebben. Denk eens na over de volgende quotes:

Dan zal ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven, die altijd bij je zal zijn: de Geest van de waarheid. De wereld kan hem niet ontvangen, want ze ziet hem niet en kent hem niet. Jullie kennen hem wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven. (Johannes 14:16,17)

Later zal de pleitbezorger, de heilige Geest die de Vader jullie namens mij zal zenden, jullie alles duidelijk maken en alles in herinnering brengen wat ik tegen jullie gezegd heb. (Johannes 14:26)

Wanneer de pleitbezorger komt die ik van de Vader naar jullie zal zenden, de Geest van de waarheid die van de Vader komt, zal die over mij getuigen. (Johannes 15:26)

Is het niet tamelijk eigenaardig dat het christelijke instituut die Pleitbezorger grotendeels heeft genegeerd, hoewel Jezus die duidelijk als iets heel belangrijks beschouwde? Waarom zou een instituut dat beweert Christus te vertegenwoordigen een mechanisme negeren of bagatelliseren dat Christus heeft gemaakt? Zou het kunnen dat dit instituut precies dezelfde soort op angst gebaseerde religie is geworden als de religie die Jezus had gedood?

Kijk eens naar de katholieke kerk in de vroege middeleeuwen. Jezus heeft duidelijk het mechanisme Pleitbezorger geschapen om ons een manier te geven om zijn leringen te begrijpen. Daarom heeft hij gezegd dat “hij je alles zal onderrichten en je alles laten herinneren wat ik tegen je heb gezegd”. Maar kun je begrijpen dat iemand voor de Spaanse inquisitie staat en zegt dat de Pleitbezorger iets tegen hem heeft gezegd wat in tegenspraak was met de katholieke doctrine? Hij zou op de brandstapel geëindigd zijn.

De naakte historische waarheid is dat het officiële christendom eeuwenlang een op angst gebaseerde religie was die probeerde macht uit te oefenen over wat de mensen dachten over Christus met doctrines die hen door bedreiging met de dood werden opgedrongen. De mensen mochten niet nadenken en mochten niet naar inzicht in de boodschap van Jezus zoeken buiten de officiële doctrines om. Kun je begrijpen dat dit alleen maar kan berusten op de wens om het denken van de mensen te beheersen? Doctrines zijn voorspelbaar omdat zij worden vastgesteld door een aards instituut. De Pleitbezorger is onvoorspelbaar omdat een aards instituut geen macht over hem heeft.

Wij zullen later beter kijken naar wat de Pleitbezorger precies zou kunnen zijn, maar het punt waar het nu om draait, is dat Jezus nooit over een Pleitbezorger zou hebben gesproken als hij een op angst gebaseerde religie wilde stichten. Hij zou ons duidelijk omschreven doctrines hebben gegeven in plaats van iets wat ons misschien onvoorspelbare antwoorden zou geven.

Wilde Jezus een religie stichten die leek op de religie die hem had gedood?
Het is wel duidelijk dat de leiders van een op angst gebaseerde religie Jezus hebben gedood. Dit spreekt vanzelf omdat alleen angst ervoor zorgt dat mensen zich zo bedreigd voelen dat zij denken dat zij iemand moeten doden. Aangezien Jezus heel vaak de leiders van de gevestigde religie tegensprak, moet hij duidelijk hebben geweten dat het geen ware religie was. Het spreekt dus vanzelf dat hij niet van plan was om nog een religie te stichten die op angst berustte. Dat houdt in dat hij van plan moet zijn gewest om een heel ander soort spirituele beweging op te zetten.

Het is een historisch feit dat de christelijke religie een groot deel van haar bestaan een op angst gebaseerde religie is geweest. Aangezien die duidelijk niet overeenkomt met de bedoeling van Jezus, zijn wij, de medescheppende christenen, vastbesloten om een benadering van spiritualiteit te ontwikkelen die niet op angst berust, maar op een beter begrip van de boodschap van Jezus en zijn bedoelingen.

Wij zijn ook vastbesloten om te begrijpen waarom het christendom een op angst gebaseerde religie is geworden en hoe wij ons steentje kunnen bijdragen om die weer op één lijn te brengen met de intenties van Jezus. Wij proberen niet mensen te veroordelen die liever een op angst gebaseerde religie hebben of daar behoefte aan hebben. Wij proberen alleen maar duidelijk te maken dat er een alternatief is.

Als medescheppende christenen erkennen wij dat het leven een basale dynamiek heeft. De basis voor vooruitgang – de reden dat wij niet als grotbewoners leven – is dat wij vragen stellen en ons begrip van het leven uitbreiden. Als een samenleving stopt met vragen stellen, dan stopt de vooruitgang van die samenleving. De geschiedenis heeft duidelijk aangetoond dat dit leidt tot de neergang van die samenleving zoals je duidelijk kon zien in de vroege middeleeuwen en bij andere beschavingen.

Wij vinden dat religie of spiritualiteit een kracht ten goede is, wat betekent dat die mensen moet aanmoedigen om vragen te stellen en hen proberen te helpen om antwoorden te vinden. Dit is duidelijk de intentie van Jezus geweest toen hij tegen ons zei dat wij op zoek moesten gaan en hij ons de Pleitbezorger heeft gegeven. Daarom komt de intentie van Jezus niet overeen met het feit dat het christendom een werktuig werd om de vooruitgang te beletten door kennis te onderdrukken en mensen te laten stoppen met vragen stellen die tot vooruitgang leiden.

Welke vragen leiden tot vooruitgang? Vragen die verdergaan dan wat je al weet en die er daardoor voor zorgen dat mensen ‘outside the box’ gaan denken. Als medescheppende christenen zijn wij vastbesloten om het erfgoed van het christendom om vooruitgang te beletten los te laten. Wij geloven dat de innerlijke leringen van Jezus zo diepgaand en tijdloos zijn dat zij elke vorm van onderzoek kunnen doorstaan. Wij geloven dat je alleen door allerlei soorten vragen te stellen en ze allemaal te stellen in staat bent om het op angst gebaseerde verleden van het christendom te ontstijgen en het christendom te veranderen in een op liefde gebaseerde religie die relevant is voor mensen op de moderne wereld.

Daarom willen we over allerlei soorten vragen en over alle vragen nadenken met een open geest. Wij gaan de moeilijke vragen niet uit de weg; wij zullen vragen niet terzijde schuiven omdat we denken: “Het is een mysterie”, of dat wij bepaalde dingen over God of Jezus niet mogen weten. Wij leven in een moderne tijd, het informatietijdperk, en dat heeft ons geleerd dat kennis niet gevaarlijk is en dat je vooruitgang niet kunt tegenhouden. Wij geloven in het gezegde dat ‘een beetje kennis gevaarlijk is’ en daarom wijden wij ons aan het vergaren van meer kennis. Krijg bij alles wat je krijgt, meer inzicht.

Er wordt van ons verwacht dat wij de sleutel van kennis en de Pleitbezorger van Jezus kennen en dat we die kunnen leren kennen – als wij onze intuïtie benutten. Het begint echter allemaal met onze bereidheid om vragen te stellen – zelfs als andere christenen die vragen niet stellen. Wat kan ons dat schelen – wij volgen Jezus naar het koninkrijk van kennis.