Geascendeerde Meester Lord Lanto, 4 juni 2023 – Seoul, Korea

IK BEN de Geascendeerde Meester Lord Lanto, Chohan van de Tweede Straal die vaak wordt geassocieerd met wijsheid. Maar wat is wijsheid eigenlijk? Heel veel mensen op de wereld zien wijsheid als kennis die eindig is, iets wat je kunt uiten in woorden of in de taal van de wetenschap, zoals wiskunde. Maar kan wijsheid worden vastgelegd in woorden of getallen of formules of vergelijkingen? Kan die worden vastgelegd in mentale beelden, concepten en ideeën? Kun je wijsheid beperken tot een willekeurige vorm? Ja en nee.

De nutteloze zoektocht naar de allerhoogste wijsheid
We zouden kunnen zeggen dat er geen allerhoogste wijsheid is behalve dat je één bent, wat het bewustzijn van de Schepper is, maar zolang je geïncarneerd bent op een planeet als de aarde, is het natuurlijk moeilijk om dat bewustzijn te ervaren. We zouden kunnen zeggen dat wijsheid, als een van de eigenschappen die wordt gebruikt om je niet-geascendeerde sfeer te scheppen, wel degelijk vorm heeft. Want als die geen vorm had, hoe zou je die dan kunnen gebruiken om een wereld te scheppen die wel vorm heeft? Maar wijsheid kun je natuurlijk niet beperken tot de woorden en andere uitdrukkingsvormen die je op aarde gebruikt.

De eerste stap om contact te maken met de geascendeerde meesters en de eigenschap Goddelijke Wijsheid is je realiseren dat spirituele en religieuze en politieke en wetenschappelijke mensen door de eeuwen heen bezig zijn geweest om de allerhoogste kennis, het ultieme begrip, het allerhoogste inzicht, de allerhoogste wijsheid, te vinden, naar buiten te brengen of te definiëren. En natuurlijk begrijpen we dat jij ook wordt beïnvloed door die eeuwenoude zoektocht wanneer je het spirituele pad voor het eerst vindt. Je brengt dit over op het spirituele pad en je denkt dat het doel van een spirituele leer is dat je de allerhoogste vorm van wijsheid ontvangt. En dat is de reden waarom heel veel spirituele mensen vast komen te zitten in de manier van denken dat hun goeroe, hun spirituele organisatie, hun spirituele leer de hoogste wijsheid bezit, het hoogste begrip, de hoogste uitdrukkingsvorm van hoe de wereld echt werkt en hoe het spirituele rijk echt in elkaar steekt. Maar hoewel dit op een bepaald niveau van het spirituele pad begrijpelijk is, komt er ook een moment op het pad waarop dit niet meer constructief is omdat dit niet tot groei zal leiden.

Een praktisch pad om het bewustzijn van de mensen te verhogen
Er was een tijd dat de Boeddha geïncarneerd was en de Boeddha rechtstreeks onderwees. En tegenwoordig willen veel mensen projecteren dat de Boeddha niet alleen een verlicht wezen was, maar het allerhoogste verlichte wezen was omdat er heel veel speciale omstandigheden waren rondom zijn geboorte, zijn leven en zijn leer. Ze willen het beeld uitdragen dat de Boeddha niet alleen de hoogst mogelijke leer gaf, maar dat die leer van de Boeddha of in ieder geval de Boeddha zelf alle vragen kon beantwoorden. Maar deze mensen hebben de geschiedenis van de religie van het boeddhisme niet bestudeerd, want het is een feit dat er vragen waren die de Boeddha weigerde te beantwoorden.

Een voorbeeld van zo’n vraag is of er een zelf is of dat er geen zelf is. Dit was een vraag die de Boeddha weigerde te beantwoorden. Maar waarom? Omdat het doel van de Boeddha niet was dat hij de mensen de allerhoogste kennis zou geven die al hun vragen zou beantwoorden. Het doel van de Boeddha was de mensen een eenvoudig stap voor stap pad te geven waardoor ze hun bewustzijn konden verhogen. Dit stond historisch gezien in schril contrast met de traditie van de Vedische leraren, de brahmanen van de hindoeïstische religie. In de tijd van de Boeddha bevonden die zich in een fase dat er verschillende richtingen, verschillende groeperingen binnen de hindoeïstische religie, binnen de brahmanen waren. Ze hadden leringen die enigszins verschilden, hoewel ze allemaal binnen hetzelfde algemene raamwerk vielen en ze brachten veel tijd door met onderling discussiëren over het allerhoogste inzicht, wat de allerhoogste leer was, zoals: wat is de hoogste leer over het zelf en hoe ziet het zelven eruit?

Maar na zijn verlichting zag de Boeddha dat dit allemaal voortkwam uit het niveau van de menselijke gedachten, de intellectuele en analytische, lineaire geest en de Boeddha zag dat dit alles de mensen eigenlijk vasthield op een bepaald bewustzijnsniveau, ondanks de uitgebreide argumenten en beschrijvingen die mensen hadden bedacht. De Boeddha zag dat hij niets zou bereiken als hij zich in die strijd zou begeven, als hij in de ring van dit circus zou springen en met de brahmanen zou gaan debatteren. Hij besefte ook dat bepaalde vragen niet met de lineaire intellectuele geest kunnen worden beantwoord, omdat deze geest, zoals we hebben uitgelegd, voor of tegen elk punt argumenten kan aan voeren en sommige mensen kunnen die geest gebruiken om zichzelf ervan te overtuigen dat er een zelf is en andere mensen kunnen de intellectuele geest gebruiken om zichzelf ervan te overtuigen dat er geen zelf is. En waar komen die geesten samen wanneer twee groepen er absoluut van overtuigd zijn dat hun argumenten, die alleen maar relatieve argumenten zijn, het beste zijn, maar beide partijen er nog steeds van overtuigd zijn dat hun argument het beste is?

En de Boeddha zag dat alle argumenten relatief zijn als je op een dualistische manier denkt; er is dus geen definitief argument dat je kunt aanvoeren bij mensen die zo denken en daarom formuleerde hij het concept van de paren. Wat heeft de Boeddha gedaan? Hij beredeneerde, en natuurlijk werkte hij met bepaalde geascendeerde meesters bij zijn missie, en dus probeerde hij in plaats daarvan te zeggen: “Laten we niet iets beredeneren op het niveau van de menselijke intellectuele, lineaire geest. Laten we de mensen een eenvoudig pad geven om hun bewustzijn te verhogen. En zodra mensen hun bewustzijn op een bepaald niveau hebben gebracht, kunnen ze echt beginnen ware wijsheid te verwerven, ze kunnen antwoorden gaan krijgen op de vragen die niet kunnen worden beslist door de lineaire geest. Je kunt ook zeggen dat de Boeddha besefte dat het doel van zijn werk was dat hij het bewustzijn van mensen moest verhogen; niet om een of andere superieure wijsheid of heilige geschriften uit te brengen die altijd stand zouden houden.

De eindeloze intellectuele discussies
Nu zijn er moderne boeddhisten die hier bezwaar tegen zouden maken, omdat ze zouden zeggen dat zijn leer wel de ultieme waarheid moest zijn aangezien de Boeddha een volledig verlicht wezen was. Maar waarom heeft het boeddhisme zelf zich in verschillende richtingen opgesplitst? Dat je het weliswaar eens bent over een bepaald algemeen kader, maar uitgebreide argumenten en leringen en uiteenlopende ideeën en praktijken hebt, en het over veel dingen niet eens kunt worden? Wanneer je hier neutraal naar kijkt, zie je dat hetzelfde met het boeddhisme is gebeurd als met het hindoeïsme toen de Boeddha niet meer geïncarneerd was

Die werd diverser, er was verdeeldheid in verschillende richtingen en groepen, en mensen uit verschillende groepen kwamen met intellectuele argumenten en begonnen nu te intellectueel na te denken over wat de Boeddha had gezegd, wat de Boeddha had bedoeld. En als de leer van de Boeddha absoluut de hoogste leer was, hoe zou er dan onenigheid en verschillende interpretaties over kunnen bestaan? Als je de allerhoogste wijsheid hebt, zou dan niet iedereen die het leest het allerhoogste niveau van bewustzijn bereiken? En er zou geen onenigheid mogen zijn als het de superieure ultieme wijsheid was. Aangezien er wel onenigheid is, zou je dan niet kunnen redeneren dat zelfs de leer van de Boeddha niet de allerhoogste wijsheid was, niet vanwege een fout in de Boeddha maar vanwege een fout in de mensen die de leer ontvingen?

De pragmatische benadering van spirituele leringen
Staat er in het boeddhisme per slot van rekening niet duidelijk dat het doel is om de mensen in een hogere staat te brengen dan de staat van lijden, de zee van Samsara? In het boeddhisme wordt duidelijk gesteld dat de mensen aan wie de boeddhistische leer wordt gegeven, niet in een ultieme bewustzijnsstaat verkeren. Is het dan niet mogelijk om te redeneren dat de Boeddha onmogelijk de allerhoogste wijsheid gegeven kan hebben, want hoe zouden mensen in een lagere bewustzijnsstaat zelfs maar die superieure wijsheid kunnen begrijpen en gebruiken? En is het dan niet mogelijk om een stap verder te gaan en te beseffen dat niets op aarde ultiem is, of het nu de leringen van de Boeddha zijn of de leringen van Jezus, de leringen van de Veda’s of welke andere spirituele leer ook? De intellectuele lineaire, analytische geest kan bij elke spirituele leer met verschillende interpretaties en argumenten komen waarom deze interpretatie beter is dan die interpretatie en de lineaire geest kan projecteren dat er een superieure interpretatie moet zijn, de allerhoogste interpretatie.

En is het dan niet mogelijk om te beseffen dat mensen die dit patroon hebben op een bepaald bewustzijnsniveau zitten en dat het doel van een echte spirituele lering niet is om de interpretaties van mensen op dit bewustzijnsniveau te bevestigen maar om ze boven en verder dan dat bewustzijnsniveau te brengen? Is het echt zo moeilijk om tot dat besef te komen?

We kunnen zeggen dat er nooit een poging is gedaan om de allerhoogste of definitieve spirituele lering op planeet aarde te brengen. Want de grondleggers van spirituele leringen, namelijk de geascendeerde meesters, zijn zich volledig bewust van de omstandigheden op aarde. We zien duidelijk de beperkingen van het collectieve bewustzijn en verschillende groepen mensen. We proberen niet het onmogelijke te doen, maar iets wat praktisch mogelijk is, een lering te geven aan een bepaalde groep mensen die hen naar een hoger niveau kan tillen waarop ze een hogere lering kunnen begrijpen en hen dan geleidelijk aan progressieve openbaringen te geven. En natuurlijk zal de lineaire geest zeggen: “Wanneer zal de allerhoogste lering worden gegeven, want er moet wel een ultieme leer zijn?”

De ultieme leer van alles
Dit wordt natuurlijk versterkt door de wetenschap die nu al decennia, zo niet eeuwen, op zoek is naar de allerhoogste spirituele theorie of de realisatie van hoe de wereld werkt, de theorie van alles. Waar is de wijsheid van alles, de leer van alles? Wanneer wordt die gegeven? Nogmaals, er zal nooit een ultieme lering op aarde worden gegeven, gedeeltelijk natuurlijk, omdat de aarde momenteel op het niveau is dat wij een onnatuurlijke planeet noemen waar er enkele ernstige beperkingen zijn. Maar een andere reden is dat er zelfs op een natuurlijke planeet geen definitieve lering gegeven zou kunnen worden. Want wat is die definitieve leer, de ultieme leer van alles? Welnu, wat moet de ultieme leer van alles omvatten? Die leer moet natuurlijk alles omvatten. Waar is de ultieme leer over deze wereld of vorm te vinden? In de geest van de Schepper.

Hoe kan die leer van alles worden gecommuniceerd naar een willekeurig niveau van de schepping dat lager is dan de Schepper? Dat zou niet kunnen. Je kunt dat niveau van ultieme wijsheid alleen bereiken als je één wordt met de geest van de Schepper. Dan ken je de ultieme wijsheid. Maar we kunnen natuurlijk ook voor een andere benadering kiezen en zeggen: “Wanneer zal de ultieme leer op aarde worden gebracht? Wat is de ultieme leer voor een planeet als de aarde? Dat is een leer over hoe je de bewustzijnsniveaus die je op aarde vindt, kunt transcenderen, zodat je kunt beginnen vanaf elk punt waarop je bent, opklimmen door de bewustzijnsniveaus die op aarde mogelijk zijn totdat je het hoogste niveau bereikt en dat niveau kunt transcenderen en in een hogere staat komen, of je dat nu Nirvana of verlichting of de geascendeerde staat of iets dergelijks noemt, je kunt afstuderen van de school die de aarde is.

In zekere zin is de lering die je in staat stelt om af te studeren van klaslokaal aarde de allerhoogste lering die naar voren kan worden gebracht gezien de specifieke toestand, de specifieke situatie, op aarde; in de eerste plaats door het bewustzijnsniveau, het collectieve bewustzijn, maar ook de dichtheid van de materie. Vanuit dat perspectief zouden we kunnen zeggen dat de allerhoogste leringen al in verschillende vormen zijn gegeven, omdat de leringen van de Boeddha mensen in staat kunnen stellen de bewustzijnsniveaus die op aarde mogelijk zijn te overstijgen, evenals de leringen van Christus en veel andere leringen die religieus of mystiek van aard zijn. Je moet niet denken dat een ultieme leer automatisch dat resultaat zal opleveren. Dit is de fout in de denkwijze waar ik het over heb, want de lineaire geest zal zeggen: “Als ik de ultieme leer had, dan zou ik, wanneer ik die leer bestudeer en begrijp wat in die leer staat, dat ultieme niveau van bewustzijn bereiken en verlicht of ontwaakt of geascendeerd zijn.”

Een leer begrijpen versus je bewustzijn verhogen
Maar het zou niet mogelijk zijn om een leer te geven die automatisch en mechanisch verlichting zou brengen bij iedereen die de leer begreep. En waarom is dit niet mogelijk? Omdat het doel van het spirituele pad is je bewustzijn verhogen boven de bewustzijnsniveaus die op aarde mogelijk zijn, zodat je de sprong naar het geascendeerde bewustzijn kunt maken. Het is de bedoeling dat je bewustzijn, niet je begrip, naar boven verschuift en dit is natuurlijk een uitspraak waar veel spirituele mensen uit veel verschillende tradities van zouden schrikken en zelfs door de tijd heen veel mensen van geschrokken zouden zijn, want in gedachten denken ze dat begrip hetzelfde is als het bewustzijnsniveau. Om de gegeven leer volledig te kunnen begrijpen, moet je natuurlijk het hoogste niveau van bewustzijn bereiken, want hoe zou je anders de leer begrijpen?

Maar er zit verschil tussen het begrijpen van een uiterlijke leer en het internaliseren van de leer waardoor jij je bewustzijn verhoogt. Het begrijpen van een leer is niet hetzelfde als het verhogen van het bewustzijn, want wat betekent het om iets te begrijpen? Het betekent dat je iets van afstand observeert. Wanneer je een wereldlijke leer aanneemt, of het nu de boeddhistische geschriften zijn of de christelijke geschriften of welke andere geschriften ook, dan neem je een leer aan waarvan je weet dat die buiten je gedachten om gaat, je beoordeelt ze met het verstand, de analytische geest, de lineaire geest. Je probeert ze te begrijpen en te bevatten, maar je beschouwt ze nog steeds als iets buiten jou. Misschien probeer je het spirituele rijk te begrijpen. Je probeert misschien te begrijpen wat een geascendeerde meester is en denkt dat je, als je Lord Lanto begrijpt, met mij verbonden bent, maar dat kan niet.

Ervaren versus op afstand kennen
Begrip impliceert afstand tussen de kenner en het gekende. Maar hoe verhoog jij je bewustzijn zolang je afstand ziet? Hoe maak jij contact met Lord Lanto en de Wijsheid van de Tweede Straal? Niet als je denkt dat dit iets is wat je met je verstand kunt begrijpen, iets buiten jou, dat er wel inzicht moet komen. Je maakt uiteindelijk contact wanneer je gaat begrijpen dat er geen afstand is en voelen dat er geen afstand is. Je probeert me niet te begrijpen, want hoe goed je mij verstandelijk ook begrijpt, je maakt geen contact met mij. Ik heb vaak, figuurlijk gesproken, vlak naast een student gestaan die Goddelijke wijsheid probeerde te begrijpen. Ik tik figuurlijk op de schouder van de student en zeg: “Ik ben hier”. Maar de student kijkt met zijn intellect naar zijn geschrift en probeert die te begrijpen: “Hij moet ergens zijn. Hij moet ver weg zijn.”

En sommige mensen denken: “Hoe verder hij weg is, hoe meer moeite het kost om hem te begrijpen, hoeveel veel meer superieur, hoe specialer, ben ik als ik deze verre meester kan begrijpen.” Maar ik ben nog steeds hier, draai gewoon je hoofd om en kijk. Maar nee, hij kijkt naar het boek en het geschrift en weegt met zijn verstand af: “Is deze interpretatie de beste is of die? Als ik maar de superieure vind, dan moet Lanto er zijn. (De boodschapper tikt drie keer.) Ik ben nog steeds hier. Waarom kijk je niet op van het boek en zie je mij misschien toevallig? Maar nee: “Ik concentreer me op het boek, want Lord Lanto moet zich tussen de letters op de pagina hebben verstopt. Waar zou hij anders kunnen zijn?” Dit is een spel dat mensen oneindige tijd kunnen spelen zolang ze op zoek zijn naar die superioriteit van het verstand in plaats van de eenvoud van de ervaring. Wat is wijsheid? Kun je die in woorden formuleren? Nee. Wijsheid is een ervaring. Het is een Aanwezigheid. Je kunt alleen de Aanwezigheid ervaren. Je kunt die Aanwezigheid niet begrijpen. Daarom kun jij je IK BEN Aanwezigheid niet begrijpen, je kunt de Aanwezigheid alleen voelen.

Om terug te komen op de vraag die de Boeddha weigerde te beantwoorden: Is er een zelf of is er geen zelf? De brahmanen hebben hierover eindeloos over gediscussieerd. Sommigen discussiëren er nog steeds over. Tegenwoordig hebben de mensen van de oude leringen een eigen moderne versie gemaakt. Ze discussiëren nog steeds: “Is er een zelf of is er een staat van geen zelf? Moeten we ernaar streven om dit ultieme zelf te bereiken dat de Atman is, het eeuwige onveranderlijke zelf? Maar wacht even. De Boeddha zei dat zo’n zelf niet bestaat. Dan moeten we het tegenovergestelde doen en zeggen dat dit betekent dat er helemaal geen zelf is. Geen eeuwig zelf, noch een ander soort zelf. We moeten ernaar streven om geen zelf te bereiken en ontkennen dat we een zelf hebben. Dan zullen we worden herenigd met het allerhoogste oneindige gewaarzijn van Brahma.”

De leringen van de Veda’s zeggen dat er een Atman is, het ultieme zelf, het Ene Zelf, het onverdeelde zelf dat eeuwig en onveranderlijk is. Hadden de rishi’s het helemaal bij het verkeerde eind toen ze dit zeiden? Ja en nee. Kunnen we hier misschien een ander licht op werpen met de leringen van de geascendeerde meesters? Ja en nee. We kunnen het uitleggen, we kunnen proberen dit in woorden uit te leggen. Maar kunnen mensen die bevatten of zullen ze eindeloos argumenteren en elke leer die wij geven, gebruiken om met nieuwe argumenten, nieuwe interpretaties, nieuwe fantasievolle intellectuele interpretaties, aan te komen?

Twee aspecten van het Christusbewustzijn
Laat me dus proberen je iets te geven. Hadden de Vedische zieners ongelijk over de Atman? Welnu, in de concepten en woorden die we in deze leringen hebben gebruikt, zouden we kunnen zeggen eigenlijk niet, want wat hebben we gezegd? We hebben gezegd dat de Schepper alles heeft geschapen uit zijn eigen wezen, uit zijn eigen bewustzijn, uit zijn eigen zelf. En het eerste wat de Schepper schiep, de eerstgeboren Zoon, was het Christusbewustzijn dat bedoeld is om eenheid te scheppen tussen de Schepper en zijn schepping, zodat de schepping, dat wil zeggen de zelfbewuste verlengstukken van de Schepper, niet voor altijd kunnen blijven verdwalen in een vorm. Je kunt zeggen dat een aspect van het Christusbewustzijn, het universele Christusbewustzijn, is dat, zoals de geschriften zeggen, gisteren, vandaag en altijd hetzelfde is. Je kunt zeggen dat het geen eigenschappen heeft, tijdloos, ongedifferentieerd, is en geen vorm heeft en daardoor niet echt kan veranderen, want dit gaat verder dan wat jij je vanuit de wereld van vorm zou kunnen voorstellen.

Aan de andere kant, waar is dit universele Christusbewustzijn uit voortgekomen? Uit het wezen van de Schepper, het bewustzijn van de Schepper. En transcendeert de Schepper zichzelf niet voortdurend? Is dat niet de reden waarom de Schepper schept; opdat hij de schepping kan ervaren, zijn eigen schepping van binnenuit kan ervaren door jullie, de zelfbewuste verlengstukken van de Schepper? Is het Christusbewustzijn dus werkelijk onveranderlijk of heeft dat maar twee aspecten? Een die voortdurend één is met de Schepper en het andere aspect, het Christusbewustzijn, één is die voortdurend verandert, die zich aanpast aan de illusies die mensen scheppen, die hen een weg uit die illusie biedt, terug naar het eenzijn.

Hebben de Vedische zieners dit volledig begrepen? Nee, want ze zaten gevangen in het verstand dat redeneerde dat er twee kanten aan de medaille moesten zijn, twee tegenovergestelden. En wanneer er een wereld is waarin alles voortdurend verandert en in beweging is, moet er een tegendeel zijn dat helemaal niet verandert, zo redeneerden ze. Werden de leringen die door de rishi’s werden ontvangen, gegeven vanuit dat bewustzijnsniveau dat al verdeeld en in zekere zin dualistisch was? Dit is het kenmerk van het verstand, de lineaire geest. Dat neemt gewoonlijk een bepaalde toestand aan die je op de wereld kunt waarnemen en redeneert op basis hiervan omhoog, terug naar het spirituele rijk en de oorsprong van de schepping.

Dat redeneert altijd dat wat je ook kunt waarnemen, een tegenovergestelde moet hebben. Als je waarneemt dat alles in deze wereld verandering en beweging is, dan moet er een tegenovergestelde zijn dat niet verandert en dan projecteert het dat dit superieure wijsheid moet zijn. De rishi’s zeiden dat er een onveranderlijk en eeuwig zelf is, de Atman, en alle mensen komen uit die Atman voort. En wanneer ze ontwaken uit de illusie dat ze gescheiden zijn van de Atman, verdwijnen ze in de Atman, worden één met de Atman. De Boeddha daarentegen zei dat hij tijdens al zijn introspectie nooit een onveranderlijk eeuwig zelf in zichzelf heeft ontdekt. Had de Boeddha ongelijk of de rishi’s?

Een altijd transcenderend zelf
Welnu, de Boeddha was eigenlijk dichter bij het uitdrukken van een waarheid die niet volledig in woorden kan worden uitgedrukt. Want wanneer jij je oorsprong opspoort, kun je die eerst herleiden naar de Bewuste Jij die boven het uiterlijke zelf staat, maar daarna naar je IK BEN Aanwezigheid die een verlengstuk is van geascendeerde meesters die een verlengstuk zijn van andere geascendeerde meesters, helemaal tot in de geascendeerde sferen terug naar de Schepper. Maar jij maakt deel uit van de schepping van de Schepper en in de schepping is er altijd verandering en beweging. De schepping verandert voortdurend van de ene staat in de andere. Is er dan echt een onveranderlijk zelf, een persoonlijk onveranderlijk zelf?

We hebben uitgelegd dat jullie zijn gemaakt om medeschepper te zijn. Wat is een medeschepper? Dat is een wezen dat begint met een puntachtig zelfgevoel, geleidelijk zijn zelfgevoel uitbreidt totdat hij het zelfbewustzijn van een schepper bereikt. Maar dit betekent niet dat je weer verdwijnt in de Schepper waaruit je vandaan bent gekomen, het betekent dat je zelf een schepper wordt. Je bent geschapen om een bewegend, zichzelf transcenderend wezen te zijn en dit kan oneindig doorgaan. Dus waar is dat zelf dat nooit verandert, de Atman? Die bestaat niet.

De staat van geen uiterlijk zelf
Er is een aspect van het Christusbewustzijn, de universele Christusgeest, dat zelfs jij als mens geïncarneerd op aarde kunt ervaren. En wanneer je op een planeet bent die voortdurend in beweging is, het Christusbewustzijn ervaart, dan lijkt het alsof de rots niet beweegt ten opzichte van jouw voortdurende beweging en daarom werd het als een onbeweeglijk zelf geïnterpreteerd, maar dit was een interpretatie vanuit de wereld van vorm op een planeet als de aarde. Dan kun je verdergaan en zeggen: “Heeft de Boeddha niet over een staat van geen zelven gesproken? Wat bedoelde de Boeddha toen?” Er zijn moderne boeddhisten die denken dat het doel van het volgen van het Achtvoudige Pad is dat je een staat van geen zelf bereikt waarin je alles van je zelf opgeeft. Er zijn andere mensen in de westerse wereld die de westerse logische, lineaire denkwijze hebben en denken dat het doel van het spirituele pad is dat je het zelf vernietigt. Wie heeft er gelijk? Wie heeft ongelijk?

Dat hangt allemaal af van over welk zelf je het hebt. Als je het hebt over het gescheiden zelf, het egoïstische zelf dat geboren is uit het dualiteitsbewustzijn, ja, dan had de Boeddha het over het bereiken van een staat waarin je geen egozelf hebt, geen uiterlijk zelf. Maar dat is niet hetzelfde als zeggen dat je geen zelf hebt, want als je niet meer gevangenzit in identificatie met jouw egoïstische zelf, ontdek je dat je een verlengstuk bent van je Hogere Zelf, jouw IK BEN Aanwezigheid en je IK BEN Aanwezigheid heeft een individualiteit die werd bepaald door je spirituele ouders, de geascendeerde meesters. En het is de bedoeling dat je daarop voortborduurt, transcendeert en meer wordt naarmate die individualiteit groeit.

Als je redeneert dat het doel van het spirituele pad is om dat je een staat van geen zelf krijgt, waarin jij in wezen niet bestaat, dan gebruik je opnieuw de lineaire geest om te redeneren dat er van alles twee polariteiten moeten zijn en dit toont je opnieuw de fout van die redenerende geest aan. Naarmate de Bewuste Jij zich scheidt van het wereldlijke zelf en de wereldlijke persoonlijkheid, ontdek je het Hogere Zelf, de IK BEN Aanwezigheid en zijn individualiteit en begin je die individualiteit uit te drukken. Betekent dit dan dat er mensen zijn die een staat van geen zelf hebben ervaren of beweren dat ze die hebben ervaren? Hoe is dit mogelijk?

De staat van geen zelf
Omdat men gedurende een heel lange periode, teruggaand tot de gevallen wezens die in de Vierde sfeer vielen, iets hebben geschapen wat wij een collectieve entiteit, een collectief zelf, een collectief beest hebben genoemd dat lijkt op een staat van niets, een staat van geen zelf. Op aarde doen de gevallen wezens twee dingen aan het zelf. Aan de ene kant proberen ze hun eigen zelf te verheffen tot de ultieme status waardoor ze denken dat God hen in de hemel zal moeten binnenlaten of hen de leiding over het universum moet geven omdat ze zo ver ontwikkeld zijn. Aan de andere kant hebben ze een staat van geen zelf geschapen en wat proberen ze te doen? Ze proberen vooral de spirituele mensen ertoe te bewegen een van deze twee richtingen op te gaan door of te proberen het zelf zo geavanceerd te maken dat ze toegang tot de hemel krijgen, of te ontkennen dat er een zelf is en naar een niemandsland, een land waar niets is, en gaan denken dat je geen zelf hebt.

En er zijn mensen die geloven dat ze het zelf hebben overwonnen, dat het zelf is gestorven. Ze projecteren dat bepaalde meesters de staat van geen zelf, non-dualiteit, hebben bereikt. Maar hoe weten mensen dat ze in die staat van geen zelf zijn terechtgekomen? Wanneer je zegt: “Ik heb geen zelf meer, ik heb de non-dualiteit bereikt.” Wat is de ‘ik’ die dit zegt? Is dat dan geen zelf? Wanneer je een zelf hebt dat zegt: “Ik ben geen zelf”, ben je dan echt aan het zelf ontsnapt? Of heb je juist een illusie gewekt waardoor jij jezelf voor de gek houdt door te denken dat je de allerhoogste staat op het spirituele pad hebt bereikt?

Voortdurende zelftranscendentie
Wat is de allerhoogste staat op het spirituele pad, in ieder geval op aarde? Dat is het besef dat je een medeschepper bent. Ja, je bent uit het wezen van de Schepper gekomen, noem het Brahma of oneindig gewaarzijn, hoe je het ook wilt noemen. Het is echter niet de bedoeling dat je incarneert op een planeet als de aarde en duizenden incarnaties hebt met al het lijden dat dit met zich meebrengt en op een dag gewoon wakker wordt en weer verdwijnt in het niets waar je vandaan bent gekomen. Dat is niet de bedoeling van de schepping. Het doel van de schepping is zelftranscendentie, oneindige, eeuwige, voortdurende, zelftranscendentie. Dat is de hoogste wijsheid. Ik heb niet de ultieme wijsheid gezegd, maar het is het hoogste wat je op een planeet als de aarde gegeven kan worden en als je dit kunt begrijpen en transcenderen en blijven transcenderen, dan kan dit je boven het niveau van de aarde brengen omdat je dan een oneindig hogere vorm van wijsheid kunt ervaren die op aarde niet gegeven kan worden, die je op aarde niet kunt ervaren. Alleen als je een geascendeerde meester bent, kun je het niveau dat boven de aarde ligt, echt ervaren.

Misvattingen in de Vedische traditie
Een van de dodelijke misverstanden, en ik gebruik ‘dodelijke’ vanzelfsprekend als provocatie, van de hele Vedische traditie, of je het nu Vedanta of Advaita Vedanta noemt, hoe je het ook noemt, is dat ze niet hebben begrepen wat dualiteit betekent. Er is een uitspraak die vaak wordt aangehaald: “Brahma is de enige werkelijkheid. De wereld is een illusie.” En daarom denken ze, redeneren ze daarom, dat alleen Brahma echt is en dat jij als zelf dus onecht bent. Het zelf is onecht. Het zelf is een gescheiden zelf. Het is onecht en daarom moet jij om non-dualiteit te bereiken, om vrij te zijn van de dualiteit die zij als het hoogste doel beschouwen, het zelf overwinnen, omdat het zelf alleen dualiteit kan zijn.

Maar denk eens na over deze uitspraak: “Alleen Brahma is echt, de wereld is een illusie.” Er zit een dualiteit in deze uitspraak. Als Brahma echt is en het enige wat bestaat, waar komt de wereld dan vandaan? Die moet van Brahma komen. Er is niets anders. Hoe kan de wereld een illusie zijn als die van Brahma is gekomen en door Brahma werd geschapen? De wereld is Brahma die zich manifesteert als de wereld. Hoe kan Brahma zich als vorm manifesteren, een illusie scheppen, wanneer alleen Brahma echt is? De wereld is ook Brahma, dus wat is de illusie dan?

De illusie is dat de wereld gescheiden is van Brahma. En door te zeggen dat Brahma echt is en de wereld een illusie, heb je dan niet de wereld gescheiden van Brahma? Heb je geen dualiteit gevormd, hoewel je beweert dat deze uitspraak boven de dualiteit staat? Je ziet hoe handig de redenerende geest is. De wereld is geen illusie. De wereld is geschapen uit geascendeerde wezens die weten en ervaren dat ze een verlengstuk zijn van het wezen van de Schepper. Noem het Brahma of de Schepper of iets anders. We weten waar we vandaan komen en we weten dat we door de Schepper zijn geschapen uit het wezen van de Schepper en daardoor is ons bestaan geen illusie. Wij zijn echt en de wereld is echt. Zelfs de wereld van vorm heeft een bepaalde realiteit, ook al ben je in een niet-geascendeerde sfeer. Er zijn hier nog steeds wat echte structuren. Het is niet allemaal een illusie.

Denk erover na dat als Brahma alles is wat echt is en Brahma de wereld schept, Brahma natuurlijk weet dat de wereld Brahma is, dus hoe kan er dan een illusie zijn? Zou er in de gedachten van Brahma een illusie kunnen zijn? Dat klinkt niet echt logisch, toch? Dus waar zit die illusie? Alleen in de gedachten die gescheiden zijn van de bron. Alleen de gedachten die van afstand naar Brahma kijken en het proberen te begrijpen en er een beeld op projecteren. Deze hele traditie die teruggaat tot de Veda’s en de Vedische zieners berust nog steeds op de dualiteit.

Differentiatie van vorm is geen dualiteit
Wat hebben we jullie gegeven? Een ander perspectief. De Vedische zieners zullen zeggen dat dit primitief, een lager niveau van begrip, is. Ze zullen zeggen dat alleen Brahma echt is. Elke keer dat er differentiatie is in iets dat anders dan Brahma, heb je dualiteit. Maar wat heb ik net gezegd? Als alleen Brahma echt is, is alles uit Brahma geschapen, is de wereld dus nog steeds Brahma. Waar is de dualiteit? De dualiteit zit niet in de wereld van vorm. De dualiteit bestaat in werkelijkheid niet. De dualiteit zit alleen in de gedachten, de geest die gescheiden is, die zichzelf gescheiden beschouwt.

Ja, het doel van het spirituele verleden is dat je die gescheiden geest overwint, maar je overwint de gescheiden geest niet door in een staat van geen zelf te gaan. Je overwint die door de illusie los te laten dat je ooit een gescheiden zelf zou kunnen zijn, gescheiden van die ene geest. En wanneer je de illusie loslaat dat je geïdentificeerd bent met het gescheiden zelf, verdwijn je niet, word je niet een geen zelf. Je ontdekt je IK BEN Aanwezigheid: “Ah, dat ben ik. Ik ben niet wat hier beneden is, ik ben dat! En o, de IK BEN Aanwezigheid kwam van dat wat van dat kwam, wat van de Schepper kwam.” En je ziet geen ongedifferentieerde Schepper, je ziet de keten van de hiërarchie die door deze niveaus omhoog leidt naar de Schepper.

De valkuil van de gevallen geest: de superioriteit van een gescheiden zelf of geen zelf
De aanhangers van de Veda’s hebben deze indruk gewekt: “Er is alleen Brahma en de wereld. Er is alleen oneindig gewaarzijn en de wereld. De wereld is een illusie. Wanneer je ontwaakt uit de illusie, ga je terug naar Brahma.” Dit is echter een leugen die de gevallen wezens hebben bedacht. Wanneer je ontwaakt uit de illusie dat je gescheiden bent, word jij je ervan bewust waar jij uit voortkomt, waar je een verlengstuk van bent, en dat het de bedoeling is dat je groeit in zelfbewustzijn. Je keert niet terug naar de Schepper door te verdwijnen, door niets te worden. Je keert terug naar de Schepper door alles te worden wat de Schepper is, door dat bewustzijn te bereiken. Daarom heeft de Schepper ons allemaal geschapen als individuele, zelfbewuste wezens. We zijn allemaal, als we dat willen, op reis, terug naar onze oorsprong, maar onze oorsprong is niet niets. Dat is de Schepper en de Schepper wil dat we die reis terug bewust bewandelen met steeds hogere bewustzijnsniveaus en zelfgevoel, zodat we elk niveau van de schepping van de Schepper waarderen en we helpen die mede te scheppen. Dat wil de Schepper. Niet een valse reis naar de superioriteit van een gescheiden zelf of geen zelf.

Mijn geliefden, ik realiseer me, zoals Master MORE en andere meesters hebben gezegd, dat we jullie soms meer geven dan je aankunt. Maar er komt een moment waarop jij als jij jezelf blijft transcenderen, het wel aankunt. Als progressieve openbaringen je alleen zouden geven wat je op je huidige niveau aankunt, hoe zouden die dan progressief zijn?

Contact maken met Lord Lanto
Wat heeft dit allemaal te maken met contact maken? Ik heb je hints gegeven over je IK BEN Aanwezigheid. Ik heb je hints gegeven over ware wijsheid. Hoe verbind jij je met Lord Lanto en de Aanwezigheid van Wijsheid? Door mijn Aanwezigheid te voelen. Ik sta nog steeds vlak naast je (geluid van tikken op je schouder). Kijk dan gewoon. Kijk met een onbevooroordeelde geest. Kijk met de beginnersgeest. Kijk met een kinderlijke geest en misschien ontdek je mij dan. Als je de wens hebt om de Aanwezigheid van Wijsheid te ervaren, dan ben ik hier. Ik ga nergens heen. Ga jij ergens heen? Dan hoop ik dat je dichter bij mij zal komen. Dichter bij het punt waarop je ontdekt dat ik hier altijd al was.

Ik bedank jullie voor jullie geduld en ik verzegel jullie in de Aanwezigheid van Goddelijke Wijsheid waarvan ik hoop dat ik heb aangetoond dat die het verstand en de lineaire geest overstijgt.

IK BEN Lanto.