Vraag: Al meer dan tien maanden wordt de bevolking van Nagorno-Karabach geblokkeerd door Azerbeidzjan. De mensen lijden honger, hebben niets te eten en zijn afgesloten van de buitenwereld. Er is geen brandstof, enzovoort. Ik zou graag de ergste en beste scenario’s willen weten voor de mensen die in deze regio wonen. Ik heb ook nog een andere vraag: Wat staat Armenië te wachten als het land zich begint af te keren van de invloed van Rusland en de politieke koers ten opzichte van Rusland begint te veranderen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, conferentie in Kazachstan in 2023:

Helaas kan ik je geen gemakkelijke oplossing vertellen voor het probleem in Nagorno-Karabach. Het echte probleem is dat er twee groepen mensen zijn die de gevallen wezens en duistere krachten hebben toegestaan om zich te laten concentreren op hun verschillen in plaats van op hun overeenkomsten. Dit is hetzelfde soort conflict dat je hebt tussen bijvoorbeeld etnische groepen op de Balkan, dat bestaat tussen religieuze groepen, stammen in Afrika en op veel andere plaatsen op de wereld. En de oplossing is natuurlijk meer tolerantie. Maar dit is op korte termijn niet realistisch en daarom is het realistischere scenario helaas dat er meer geweld en meer bloedvergieten zal zijn totdat de internationale gemeenschap wakker wordt en hier iets aan doet.

Hier behoort Rusland uiteraard ook toe, dat enigszins verantwoordelijk is voor de huidige situatie, maar niet echt in een positie verkeert om dit effectief af te handelen, gedeeltelijk omdat het niet realistisch is dat ze aan een militaire interventie begint en gedeeltelijk omdat ze niet wil samenwerken met de internationale samenleving. Helaas zal het waarschijnlijk eerst nog erger moeten worden voordat het beter wordt.

Wat betreft Armenië: het land moet zich nogmaals afvragen welke richting ze op wil. Dit zou kunnen zeggen dat ze vanwege de huidige situatie in Oekraïne afstand willen nemen van Rusland, net zoals veel andere voormalige Sovjetstaten hebben gezegd. Ze moeten niet alleen bedenken waar ze vanaf willen, maar ook waar ze naartoe willen. En dan moet je kijken naar waar ze staan als natie, als groep mensen. Wat is hun bewustzijnsniveau? Wat is hun niveau van menselijkheid? Passen ze eigenlijk wel bij de Europese naties? Zijn ze eraan toe om Europa te benaderen en op den duur misschien deel uit te maken van de Europese Unie? Zijn zij daar wel klaar voor? Zijn ze bereid om de veranderingen door te voeren die ze moeten doorvoeren om bijvoorbeeld in aanmerking te komen voor het lidmaatschap van de Europese Unie? Kunnen ze het verleden achter hen laten en Turkije benaderen en wat zou dat met zich meebrengen? Welke veranderingen zouden ze moeten doorvoeren om dit te bewerkstelligen? Er zijn echt een aantal zeer moeilijke vragen die deze landen of groepen mensen moeten beantwoorden voordat de situatie waarschijnlijk zal verbeteren.