Sommige studenten zijn geneigd om met de zelven of hun eigen gedachten te willen discussiëren of willen een redelijk gesprek met ze voeren. Aan de ene kant is het nodig om het vermogen om te redeneren van je gedachten te gebruiken om inconsistenties in je wereldbeeld of waarnemingsfilter te zien. Aan de andere kant kun je het nooit echt winnen van de zelven of ze te slim af zijn. Ze blijven tot in het oneindige redeneren en dan wordt het een gesloten lus die nergens toe leidt.

Iedereen die op aarde is geïncarneerd en daarna is geascendeerd, heeft hetzelfde proces doorlopen. De meesters zijn geascendeerd omdat ze een betere manier vonden voor het enigma, het raadsel, dat het dualiteitsbewustzijn oplevert. De fundamentele uitdaging van de dualiteit is dat er altijd twee tegenstellingen zijn, waardoor het lijkt alsof je ‘verdoemd bent als je het doet en bent verdoemd als je het niet doet’.

Er zijn mensen op aarde die zo ondergedompeld zijn in de ervaring om te handelen als gescheiden wezen dat ze bijna geen zelfbewustzijn hebben. Zelfbewustzijn betekent dat je het vermogen hebt om in gedachten uit je huidige gemoedstoestand te stappen, naar jezelf te kijken en enkele vragen te stellen, zoals: “Waarom is mijn leven zo?” “Waarom overkomt mij dit steeds weer?” “Waarom blijf ik zo doen/voelen/denken?” Die mensen hebben het helemaal niet over zichzelf en hun leven.

Dan zijn er ook andere mensen die op den duur zoveel ervaringen als gescheiden wezen hebben gehad – en die de strijd en het lijden hebben gevoeld die onvermijdelijk het gevolg zijn als jij je als een gescheiden wezen beschouwt – dat ze een verzadigingspunt bereiken. Ze beginnen dan vragen te stellen, zoals de vragen hierboven. Ze stellen eigenlijk de vraag: “Moet het leven zo zijn of zou er ook meer kunnen zijn dan wat ik nu meemaak?”

Wat kan zulke vragen stellen? Niet de zelven, omdat de zelven meer op een computer lijken die een vooraf bepaalde programmering uitvoert. De zelven kunnen inderdaad vragen stellen, maar altijd binnen het kader van hun programmering. Als een zelf is geprogrammeerd om macht te zoeken, kan hij vragen hoe hij meer macht kan krijgen, maar hij zal niet kunnen vragen of er meer in het leven is dan naar macht op aarde zoeken.

Alleen het bewuste zelf kan zulke vragen stellen, omdat hij nooit helemaal kan vergeten dat hij, voordat hij zich afscheidde, iets had wat nu verloren is. Dat ‘iets’ was natuurlijk zijn bewuste contact met zijn hogere zelf en spirituele leraar.

Denk er eens over na waarom dit deel van je wezen het ‘bewuste zelf’ of de ‘Bewuste Jij’ wordt genoemd. Het ‘Jij’ gedeelte geeft aan dat dit eigenlijk de kern is van jouw identiteitsgevoel op deze wereld. Het ‘Bewuste’ gedeelte geeft aan dat je op deze wereld bent wie je denkt dat je bent, je bent iets waar jij je bewust van bent. Je kunt stellen dat het bewuste zelf geen vooraf gedefinieerde identiteit heeft wanneer hij naar deze wereld wordt gestuurd. Het bewuste zelf heeft voortdurend de taak om te definiëren wie hij wil zijn, hoe hij zichzelf wil zien, hoe hij zich van zichzelf bewust wil zijn.

Het bewuste zelf begint als eerste te definiëren wie hij wil zijn op de materiële wereld. Hij heeft ervaringen op grond van hoe hij zichzelf definieert en dan verhoogt hij geleidelijk zijn identiteitsgevoel totdat hij niet langer op de materiële wereld kan worden vastgehouden.

Het bewuste zelf is zich er in het begin van bewust dat hij een wezen is dat leeft op de materiële wereld en wordt zich er op den duur van bewust dat hij zoveel meer is dat hij zichzelf niet langer kan beschouwen als iemand op de materiële wereld. Dan ascendeer je. We zouden kunnen zeggen dat het bewuste zelf begint met zeggen: “Ik ben dit” en zich uiteindelijk realiseert: “Dit ben ik niet, ik ben meer.”

De aarde is momenteel een lage planeet die wordt gedomineerd door wezens die gevangenzitten in de dualiteit. Dit betekent dat iedereen die hier incarneert, in principe de uitdaging heeft hoe je omgaat met degenen die vastzitten in de dualiteit en die je óf zullen aanvallen óf je op andere manieren bij hun dualistische spelletjes proberen te betrekken.

In zo’n situatie heb je twee opties. De basale waarheid over de situatie is dat het dualiteitsbewustzijn, gesymboliseerd door de slang die Eva verleidde, je een uitdaging zal geven die je niet aankunt op je huidige bewustzijnsniveau. Jouw opties zijn:

• Vergroot je gevoel van je gewaar zijn van jezelf door te zoeken naar het perspectief van het hogere bewustzijn op de situatie. Het is de bedoeling dat het bewuste zelf dat doet; namelijk je cirkel van bewustzijn uitbreiden.
• Besluit dat jij je zelfgevoel niet wilt uitbreiden en dat je niet met de situatie wilt omgaan op basis van jouw huidige zelfgevoel. Je wilt je eigenlijk niet bewust zijn van de situatie.

Als je voor de eerste optie kiest, dan toon je aan dat je klaar bent voor een leraar en volgens de kosmische wet moet er dan een leraar bij jou verschijnen. Je zult in staat zijn om je zelfgevoel uit te breiden en met de situatie om te gaan zonder verdeeldheid in je wezen.

In het ideale geval incarneert een nieuwe levensstroom met een beperkt maar wel heel zelfbewustzijn. We kunnen je zelfbewustzijn vergelijken met een cirkel. Wanneer je voor het eerst incarneert, is je cirkel erg klein en terwijl je de materiële wereld ervaart, zul je in het ideale geval die cirkel groter maken. Je wordt steeds bewuster en het gevoel van wie jij bent wordt steeds sterker. Zolang de cirkel van zelf niet doorbroken wordt, heb je een gevoel van persoonlijke heelheid en dit stelt je in staat de wereld tegemoet te treden met een gevoel van vrede en integriteit.

Kijk nu eens naar de tweede optie die hierboven wordt beschreven. Wanneer het bewuste zelf besluit dat hij zich niet bewust wil zijn van een bepaalde situatie, dan weigert hij in principe te doen waarvoor hij is ontworpen. Waar is hij voor ontworpen? Hij is ontworpen om naar de aarde af te dalen en te bepalen wie hij is op basis van de Christusgeest, op basis van zijn contact met zijn hogere zelf en ondanks alles wat hij op de wereld ervaart.

Het is de bedoeling dat jij de cirkel van zelf uitbreidt terwijl je in staat bent onverdeeld te blijven ondanks de aanvallen van de dualiteit. Dit is het hogere bewustzijn of Christusschap. De krachten van deze wereld proberen het bewuste zelf ertoe te brengen om te bepalen wie hij is in relatie tot de omstandigheden op deze wereld. Ze proberen je te dwingen om op hen te reageren door zo’n erge aanval op jou uit te voeren dat je daar gewoon niet mee om wilt gaan.

Het bewuste zelf kan niet ophouden bewust te zijn. In plaats daarvan schept hij een deling in het ‘zelf’-aspect. Hij vormt een nieuw zelf om met die dualiteit om te gaan; hij vormt een zelf dat bepaalt wie hij is in relatie tot alles wat hij is tegengekomen op deze wereld – waar alles wordt beïnvloed door de dualiteit. Dit zijn de oorspronkelijke zelven. Het bewuste zelf heeft nu een paar afzonderlijke zelven geschapen binnenin de cirkel van zelf. Het gevolg is onvermijdelijk dat je dan een ‘huis dat tegen zichzelf verdeeld is’ bent, en dat betekent dat jij je eerdere gevoel van heelheid bent kwijtgeraakt.

In het begin zal dit aanvoelen als een verlies, gesymboliseerd door het verhaal van Adam en Eva die zich naakt en beroofd voelden toen ze uit het paradijs werden ‘verdreven’. Na verloop van tijd kan het bewuste zelf zich minder bewust worden van dit verlies en dit gebeurt als volgt.

De zelven worden gevormd door de dualiteit, wat betekent dat ze vanaf het allereerste begin fundamenteel verdeeld zijn. Je kunt niet één zelf vormen; dat moeten er twee zijn. Elke keer dat je een nieuwe situatie tegenkomt en daarmee omgaat door middel van de zelven, schep je twee nieuwe aspecten van de zelven. In de loop van de tijd schep je talloze zelven en telkens wanneer je in een bepaald type situatie komt, neemt een van deze zelven jouw reactie op de situatie over.

Het netto-effect is: hoe meer divisies of zelven jij vormt, hoe meer je zelfgevoel in verwarring raakt. Dit betekent dat je geleidelijk het aanvankelijke gevoel kwijtraakt dat er een contrast bestaat tussen heel zijn en in tweeën gedeeld zijn. Er ontstaan zoveel divisies dat dit de normale toestand lijkt en die heelheid is al bijna vergeten. Je verlangt nog steeds naar heelheid, maar je realiseert je eigenlijk niet dat je naar heelheid verlangt.

Hoewel het bewuste zelf niet kan stoppen met bewust zijn, kunnen we ook zeggen dat hij wel kan kiezen hoe hij bewust wil zijn. Hij kan ervoor kiezen om een gescheiden zelf te worden en het leven of een bepaalde situatie te ervaren door het waarnemingsfilter van dat zelf.

Een voor de hand liggend voorbeeld is het zwart-witdenken omdat mensen dan een zelf hebben gevormd dat duidelijk een scheiding legt tussen goed en fout. Als iemand iets doet wat goed is, kan hij zich bijna heel voelen door bijvoorbeeld ‘een goede christen’ te zijn. Hij kan de noodzaak negeren om naar een hoger perspectief te zoeken en zijn zelfbewustzijn uitbreiden door middel van de geest van Christus. In plaats daarvan ervaar jij jezelf door het waarnemingsfilter dat je een goede christen bent die door Jezus gered zal worden en dan hoef je niet naar de balk in je eigen oog te kijken en je zelfgevoel uit te breiden.

De waarheid is natuurlijk dat hoe meer verdeeldheid je schept, des te meer strijd je zult voelen. Hoe meer zelven je hebt, des te meer toegangswegen de ‘prins van deze wereld’ zal krijgen om je te dwingen ergens op te reageren. Dit betekent dat je leven meer een strijd wordt en op den duur zal die zo heftig worden dat het bewuste zelf een punt bereikt waarop de intensiteit van zijn levenservaring ervoor zorgt dat hij uit zijn normale waarnemingsfilter stapt en zich afvraagt: “Is er meer in het leven dan dit?”

Op dat moment verschijnt er een leraar die je een referentiekader geeft om de eerste stap te zetten op het pad terug naar heelheid. De zelven en de krachten van de dualiteit zullen al het mogelijke doen om jouw vooruitgang op dit pad te laten ontsporen. Een van de manieren is dat ze je laten geloven dat je gered kunt worden of kunt ascenderen als je een wereldlijk pad volgt. Je doet bepaalde dingen en dit geeft je toegang tot een hoger rijk zonder dat jij je zelfgevoel hoeft uit te breiden en weer bereid te worden om je van alles bewust te zijn.

De bedoeling van het bewuste zelf is juist dat hij zijn cirkel van bewustzijn groter maakt door bewust met de materiële wereld om te gaan. De enige manier om de materiële wereld daadwerkelijk te verlaten, is je cirkel van bewustzijn zo uitbreiden dat die over de grenzen van de materiële wereld heen gaat.

Wanneer de cirkel van zelf te groot is om in het materiële universum te passen – of liever in een van de illusies die het dualiteitsbewustzijn heeft gewekt – zul je ascenderen door bewust de keuze te maken dat je elke gehechtheid aan deze wereld loslaat. Om de cirkel van zelf uit te breiden moet je naar steeds meer willen kijken totdat je naar alles op de materiële wereld hebt gekeken en hebt besloten: “Ik ben meer dan dit.”

Hoe het bewuste zelf besluit om onbewust te zijn
Wat zorgt er precies voor dat het bewuste zelf niet meer bewust wil zijn of zich niet meer bewust wil zijn van een bepaalde situatie? Wanneer een levensstroom incarneert op een planeet waar nog ruimte is voor het dualiteitsbewustzijn, zal hij onvermijdelijk wezens tegenkomen die gevangenzitten in de dualiteit. Dit wordt gesymboliseerd door Eva die de slang ontmoet.

Die wezens zullen zich bedreigd voelen door een onschuldige levensstroom en ze zullen er alles aan doen om jou je onschuld af te nemen en ervoor te zorgen dat je in de dualiteit komt. Dit kan inhouden dat je wordt aangevallen, belachelijk gemaakt, ergens van beschuldigd, in verzoeking wordt gebracht of aan een grote hoeveelheid subtiele intriges wordt blootgesteld. Alleen al het feit dat je niet bent geascendeerd, toont aan dat je hierop hebt gereageerd en in de dualiteit bent gekomen en zelven hebt gevormd.

Om maar een voorbeeld te noemen: veel spirituele mensen hebben aangeboden om op aarde te incarneren om hier licht te brengen. Ze werden toen wreed aangevallen zoals je bij Jezus hebt gezien. Een van de mogelijke reacties is dat dit pijnlijk was voor het bewuste zelf en je besloot toen dat jij je hier gewoon niet bewust van wilde zijn. Je vormde toen de zelven om met deze aanvallen om te gaan en één ontwerp van je zelven kan zijn dat ze zijn geprogrammeerd om de aanvallers te bestrijden en te bewijzen dat ze ongelijk hebben.

Wat jou aan de aarde gebonden houdt, is dat je nog steeds wilt bewijzen dat bepaalde mensen ongelijk hebben en dat jij gelijk hebt. Waarom is dat een probleem?

Het bewuste zelf werd ontworpen om te incarneren met een kleine cirkel van zelf en deze geleidelijk uit te breiden. Hoe breid jij je cirkel uit? Door bewuster te worden en hoe doe je dat? Door te kijken naar iets waar je nog niet naar gekeken hebt. Hoe kijk je naar iets nieuws? Door ervaringen op te doen op aarde. Op het moment dat het bewuste zelf besluit dat er iets is waar hij niet naar wil kijken – en de zelven de opdracht geeft om daarmee om te gaan – schort het bewuste zelf zijn potentieel om te groeien op.

In tegenstelling tot wat de zelven je willen laten geloven, kun je door elke situatie die je op aarde tegenkomt, groeien. Niets is zo laag of vernederend dat het niet kan worden veranderd in een groei-ervaring. Er zijn voorbeelden van mensen die heel ver zijn afgedaald in wat kan worden gezien als lage ervaringen, bijvoorbeeld verslavingen, maar die uiteindelijk gingen begrijpen wat ze hadden gedaan en vervolgens inzagen dat deze ervaring niet kan bepalen wie ze zijn omdat ze meer zijn. Deze mensen hebben inderdaad spirituele vooruitgang geboekt door die ervaring, hoewel de meeste mensen zouden zeggen dat de ervaring niet spiritueel was.

Het is de bedoeling dat het bewuste zelf incarneert en zichzelf identificeert met een beperkt zelf en de wereld ervaart door dat zelf. Het is de bedoeling dat hij een bepaald aantal ervaringen krijgt met dit zelf, totdat hij naar zijn situatie kijkt en besluit: “Ik ben dit niet, ik ben meer.” Op dat moment heb jij de cirkel van zelf uitgebreid. Je kunt een nieuw zelf aannemen dat nog steeds beperkt is, maar als je hem overstijgt, breid jij de cirkel van zelf opnieuw uit. Je blijft dit doen totdat de cirkel van zelf over de grenzen van de materiële wereld heen gaat.

Wat is de kern van dit proces? Dat jij je bewust wordt van het feit dat je meer bent dan het zelf waarmee jij de wereld ervaart. Je wordt je hier alleen van bewust wanneer je naar je situatie kijkt – door neutrale zelfobservatie – en ziet dat er meer in het leven is dan je nu ervaart.

De zelven zullen proberen dit proces te laten ontsporen door er een waardeoordeel over te vormen, namelijk dat sommige ervaringen verkeerd zijn. Er zijn bepaalde ervaringen die je nooit had mogen hebben of die niet geschikt zijn voor een spirituele student; je zou dus moeten ontkennen dat je ze hebt gehad in plaats van er eerlijk naar te kijken. De zelven geven je de indruk dat je gered kunt worden als je aan de wereldlijke eisen voldoet in plaats van naar je eigen onderbewuste te kijken.

Zolang je gelooft in dit met waarden beladen oordeel volgens de uiterlijke schijn, zal het pijnlijk voor je zijn om naar je onderbewuste te kijken. Veel mensen proberen dat te vermijden totdat de omstandigheden hen dwingen om daarnaar te kijken. Als je de leringen over het zelf echt integreert, kan het bewuste zelf dit gevoel van pijn, wroeging, spijt, schaamte, verlegenheid en al het andere, loslaten.

Je kunt bewust besluiten dat naar iets kijken op de materiële wereld een kans voor jou is om te groeien doordat je gaat beseffen: “Ik ben dit niet, ik ben meer.” Je kunt bewust besluiten dat je bereid bent om naar alles en nog wat te kijken en wanneer je dat doet, zullen de zelven en de prins van deze wereld het grootste deel van hun macht over jou hebben verloren.

De zelven kunnen zich alleen verbergen als er iets – een of andere verdeeldheid – in de cirkel van zelf is waar je niet naar wilt kijken. De geascendeerde meesters zullen je niet straffen, maar zullen je helpen inzien dat je meer bent dan wat ook maar op aarde. Daarom zal de waarheid je bevrijden – de waarheid dat je zuiver bewustzijn bent en dat niets op aarde kan bepalen wie jij bent.

De rol van rede
Laten we eens kijken naar de rol van rede. De vraag is hoe het bewuste zelf ooit aan de dualiteit kan ontsnappen als hij eenmaal in een gescheiden zelf is gestapt dat de manier waarop hij alles ziet, beïnvloedt. Hier zitten twee aspecten aan. De ene is dat het bewuste zelf een referentiekader moet hebben dat laat zien dat er meer in het leven is; dat er iets is wat buiten zijn waarnemingsfilter valt.

Het is de rol van de Levende Christus, dat wil zeggen van elke ware spirituele leraar, om mensen zo’n referentiekader te bieden. Dit was een van de belangrijkste redenen voor Jezus om tweeduizend jaar geleden te incarneren, namelijk om te laten zien dat een menselijk wezen meer kan dan de meeste mensen denken dat mogelijk is.

Het andere aspect is echter dat het bewuste zelf zijn inherente vermogen om te redeneren moet gebruiken. Ten eerste kun je een leraar alleen herkennen als je voor hem openstaat en je kunt je alleen openstellen wanneer jij je vermogen om te redeneren gebruikt om bewust te onderzoeken of er meer in het leven is dan de troep die het dualiteitsbewustzijn ervan heeft gemaakt.

Het herkennen van een leraar is een ervaring die je niet kunt beredeneren. Maar wat je met die ervaring doet, is vooral een kwestie van je vermogen om te redeneren gebruiken. Hierbij word je geholpen door het feit dat hoe dieper je in de dualiteit komt, des te meer divisies in de dualiteit en de onvermijdelijke tegenstrijdigheden en inconsistenties je zult waarnemen. Veel spirituele zoekers hebben bijvoorbeeld de inconsistenties in het zwart-witdenken gezien en kunnen ze daarna ook snel in het grijsdenken ontdekken.

Als je eenmaal rechtstreeks contact met de leraar hebt gehad, kun je dat gebruiken als referentiekader om je vermogen om te redeneren te verbeteren. Dit betekent niet dat je met het dualiteitsbewustzijn redeneert.

Je kunt je vermogen om te redeneren gebruiken om de divisies in je lagere wezen bloot te leggen; je kunt de verschillende zelven blootleggen. Je kunt gaan begrijpen dat een zelf altijd een tegengestelde polariteit heeft en in plaats van te beslissen dat de een gelijk heeft en de ander ongelijk, kun je redeneren dat beide niet echt zijn en gewoon moeten worden getranscendeerd.

Laten we naar een voorbeeld kijken. Een fundamentalistische christen zit vast in het zwart-witdenken. Hij gelooft dat alleen leden van zijn kerk naar de hemel gaan en alle anderen naar de hel. Dit is duidelijk een zwart-witredenering of een redenering van óf óf. Er zijn slechts twee opties en niets anders.

Deze manier van denken is openlijk dualistisch omdat er een duidelijke scheiding bestaat tussen twee uitersten. Waarom werd deze denkwijze gevormd? Door de behoefte van de zelven aan een vorm van absolute zekerheid. Hoe komt deze manier van denken tot stand? Door twee geesten te creëren.

Als het bewuste zelf in het waarnemingsfilter stapt dat hij zichzelf ziet als een fundamentalistische christen, dan zal hij vanaf dat moment alles bekijken door het waarnemingsfilter van deze twee zelven. Het ene zelf stelt een aantal voorwaarden waaraan je moet voldoen om een van de goede mensen te zijn die gegarandeerd gered worden. Het andere zelf definieert een aantal fouten die je kunt maken waardoor je geen goed christen meer bent en je in plaats daarvan veroordeeld bent tot eeuwige kwellingen in de hel.

Het bewuste zelf zit dan tussen kwaden, die twee zelven, in. Het is waar dat jij, zolang je gelooft dat je voldoet aan de voorwaarden om naar de hemel te gaan, je enigszins veilig kunt voelen. Tegelijkertijd kun je nooit ontsnappen aan de dreiging dat je een fout maakt die je tot de hel zal veroordelen. Al je aandacht wordt opgeslokt door de dreiging dat je naar de hel gaat en de voortdurend behoefte aan bevestiging dat jij tot de goede mensen behoort. Dit houd je in een voortdurende staat van spanning bent die echt de hel op aarde is.

De meeste fundamentalisten zouden ontkennen dat ze zich gekweld voelen, maar dat komt omdat ze andere zelven hebben die ervoor zorgen dat ze hun toestand van verdeeldheid en spanning als ‘normaal’ zijn gaan beschouwen. Wanneer je voldoende verdeeld bent, denk je dat verdeeldheid de norm is en dat heelheid niet bestaat of onmogelijk is.

Veel spirituele leringen hebben eenzelfde soort scheiding tussen wat het betekent om goed en slecht te zijn. Zelfs studenten van de leringen van de geascendeerde meesters hebben de leringen vaak gebruikt om een deling te scheppen tussen wat het betekent om een goede en geen goede student te zijn. Het resultaat is dat je dan voortdurend gevangenzit in de behoefte van de zelven om alles te beoordelen naar de uiterlijke schijn die wordt bepaald door je norm. Nogmaals, dit zorgt voortdurend voor spanning.

Je kunt op het punt komen dat je het contrast gaat zien tussen de spanning die er gewoonlijk in je eigen gedachten zit en de oneindige vrede die je hebt in het hogere bewustzijn, in de Christusgeest. Je kunt dan naar deze vrede verlangen en je vermogen om te redeneren gebruiken om te zien dat de spanning wordt veroorzaakt door de verdeeldheid van de zelven. Je kunt je bewust worden van deze divisies wanneer je twee tegengestelde zelven blootlegt en ziet dat de een de ander nooit zal vernietigen; je kunt dan de nutteloosheid van deze nooit eindigende strijd zien. Je kunt die beschouwen als ‘ijdelheid der ijdelheden, alles is ijdelheid’.

Je kunt dan besluiten dat je niet wilt dat je leven totaal in beslag wordt genomen door deze onzin en zodra het bewuste zelf echt begrijpt dat beide zelven onecht zijn, zal hij zich onmiddellijk van hen afscheiden. De ‘magie’ van het bewuste zelf is dat hij is wie hij denkt dat hij is; hij is zoals hij zichzelf ziet. Je ziet jezelf misschien door het filter van een paar zelven, maar zodra je een stap naar achteren doet en ziet dat het zelven zijn, begrijp je dat jij niet die zelven bent: “Ik ben niet zo, ik ben meer.”

We zouden kunnen zeggen dat het dualiteitsbewustzijn, de prins van deze wereld of de demonen van Mara je voortdurend proberen te verleiden tot een identiteitsgevoel dat in relatie staat tot hen, tot de illusies van het dualiteitsbewustzijn. Ze proberen je zover te krijgen dat je in een zelf stapt en zegt: “Dit ben ik.”

Dit zelf heeft altijd een tegendeel, dus je zegt altijd: “Ik ben dit, maar ik ben dat niet.” Jouw uitdaging is om de wereld te ervaren door een bepaald zelf totdat je genoeg hebt van die ervaring en zegt: “Dit ben ik niet en dat ben ik niet; Ik ben meer dan allebei.”

Je zou dan in een ander paar zelven kunnen stappen en de wereld een tijdje door hen ervaren. Uiteindelijk begin je te beseffen dat alle zelven op deze wereld niet echt zijn en ga je verlangen naar iets meer, namelijk jouw hogere zelf.

Je kunt op het punt komen waarop jij je realiseert: “Ik ben niet een van de zelven op deze wereld” en dan ervaar je iets wat je zuiver bewustzijn zou kunnen noemen. Op dat moment voel je dat het bewuste zelf geen vooraf vastgestelde identiteit heeft. Je realiseert je: “IK BEN, en ik hoef geen ‘ik ben’ die door deze wereld wordt bepaald te zijn.” Je kunt dan naar binnen kijken en jouw hogere zelf ontdekken en zeggen: “IK BEN wíé IK BEN”, of zoals Jezus zei: “Ik en mijn vader zijn één.” Je kunt dan de volgende stap nemen door te zeggen: “Mijn vader werkt tot nu toe en ik werk”, wat betekent dat het bewuste zelf de open deur is voor jouw hogere zelf zonder dat er een identiteit is gedefinieerd op basis van de dualiteit. Je brengt je non-duale identiteit tot uitdrukking.

De krachten van de dualiteit willen je laten geloven dat je óf je ware identiteit op deze wereld niet tot uitdrukking mag brengen, dat je dat niet mag doen, en dat jij je individualiteit verliest als je dat wel doet. De zelven willen wanhopig graag dat het bewuste zelf gelooft dat hij geen individualiteit meer heeft als hij de zelven opgeeft.

In zekere zin is dit waar omdat het bewuste zelf geen inherente individualiteit heeft. De taak van het bewuste zelf is juist dat hij bepaalt wie hij op deze wereld wil zijn. De twee opties zijn dat jij bepaalt wat jouw individualiteit is op grond van de dualiteit van het bewustzijn dat je gescheiden bent of het bewustzijn van Christus dat je één bent. De ene leidt tot inkrimping van de cirkel van zelf en de andere leidt tot uitbreiding van je zelfgevoel.

De meeste mensen die openstaan voor deze leringen, kunnen snel enkele divisies van de zelven gaan zien. Je zou bijvoorbeeld kunnen inzien dat jij een spirituele leer hebt gebruikt om een maatstaf te stellen voor hoe jij je moet gedragen. Je kunt dan zien dat je een zelf hebt dat voortdurend andere mensen beoordeelt volgens deze maatstaf. Wanneer je beter kijkt, dan zie je dat je ook nog een ander zelf hebt dat jou voortdurend beoordeelt volgens die maatstaf.

Je zou zelfs kunnen inzien dat het onmogelijk is om aan die maatstaf te voldoen en dat betekent dat jij jezelf in feite veroordeelt om de rest van je leven het gevoel te houden dat je niet goed genoeg bent. Of misschien heb je het gevoel dat je goed genoeg bent omdat je beter bent dan andere mensen die een of andere tekortkoming hebben. Zelfs dan wordt al je aandacht in beslag genomen door dit oordeel en wil jij de rest van dit leven eigenlijk wel zo doorbrengen, en daarna weer terug moet komen en het allemaal opnieuw doen totdat je begrijpt dat die strijd niet echt is en bewust besluit om er gewoon van weg te lopen?

Nogmaals, je kunt heel ver komen met je redenering, maar je moet ook in een rechtstreekse ervaring beseffen dat jij de zelven niet te slim af kunt zijn. De zelven kunnen alleen redeneren vanuit het dualiteitsbewustzijn en er bestaat geen definitief argument in de dualiteit. De zelven kunnen altijd elk argument dat je aanvoert, weerleggen en zichzelf ervan overtuigen dat ze gelijk hebben. Andere mensen kunnen altijd elk argument dat jij bedenkt, weerleggen en zichzelf ervan overtuigen dat ze gelijk hebben. Het is gewoon een kwestie van hoelang het bewuste zelf deze strijd echt of belangrijk zal vinden.

Redeneren kan je helpen om de tegenstrijdigheden tussen de twee zelven bloot te leggen om je te laten beseffen dat je voortdurend gevangenzit in een zeer beperkte bewustzijnsstaat. Pas wanneer het bewuste zelf zich er volledig van bewust wordt dat hij meer is dan dit aspect van de zelven, zul jij je werkelijk van hen afgescheiden hebben.

Daarom is het belangrijk om te beseffen dat er geen definitief argument is in het dualiteitsbewustzijn. Je kunt geen redelijk gesprek voeren met jouw zelven. Het gaat er niet om dat je een zelf ervan overtuigt dat hij niet gelijk heeft. Het gaat erom dat je het bewuste zelf helpt inzien dat beide zelven onecht zijn en dat je gewoon van ze weg kunt lopen zonder het probleem op te lossen dat ze lijken te definiëren.

Je hoeft het probleem dat de zelven hebben bedacht, niet op te lossen
Eén zelf zegt dat er een bepaald probleem is en een ander zelf zegt hoe je het moet oplossen. Ze projecteren allebei dat je iets moet doen om het probleem op te lossen. Je kunt in veel levens denken dat je een goed of geavanceerd persoon bent die onbaatzuchtig werkt aan het oplossen van een paar problemen op de wereld, maar in werkelijkheid ben je gewoon bezig om de problemen ‘op te lossen’ die alleen maar in het dualiteitsbewustzijn bestaan. Je lijkt op Don Quichot die tegen de windmolens strijdt.

Je kunt uiteindelijk zoveel levens in deze gemoedstoestand doorbrengen dat je ziet dat dit nutteloos is. Je begrijpt dat dit nooit op zal houden en je gebruikt je vermogen om te redeneren om te zeggen dat er een betere manier moet zijn. Dit stelt je vervolgens open voor de directe ervaring omdat het bewuste zelf uit het hele waarnemingsfilter van problemen en probleemoplossing stapt. Je realiseert je dat je meer bent en dat je dit gewoon niet meer wilt doen. Je loopt weg van de problemen en laat ze schijnbaar onopgelost achter.

Voor veel mensen zal het lang duren voordat ze zover zijn. Zodra je in een identiteit bent gestapt die op een zelf berust, kun je bijna verliefd worden op de gedachten die dat zelf heeft. Je kunt denken dat je heel slim bent omdat je kunt zeggen wat de problemen zijn en wat de oplossing is.

Iedereen die is geascendeerd, is in veel levens heel verliefd geweest op zijn eigen gedachten waardoor ze al hun energie en aandacht hebben opgebruikt om de problemen op te lossen die er volgens hen waren. Ze boekten geen vooruitgang, maar dat gebeurde wel toen ze de nutteloosheid ervan inzagen en besloten dat ze meer waren dan die problemen scheppende/problemen oplossende gedachten die werkelijk in een gesloten systeem veranderen.

Het enigma is dat het bewuste zelf een zelf moet maken om zich te kunnen uiten of deze wereld te kunnen ervaren, maar hoe verfijnd dit zelf ook wordt, je moet hem wel opgeven om te kunnen ascenderen. Je ascendeert pas als je opgeeft dat je probeert te doen waarvoor het zelf is ontworpen en hem gewoon achter te laten.

Een deel van de bedoeling om het bewuste zelf om te laten incarneren is dat hij ervaringen krijgt. Niet het bewuste zelf heeft een bepaalde ervaring. Het bewuste zelf is zuiver gewaarzijn; hij is dus alleen maar getuige van wat er op aarde gebeurt – hij ervaart het niet. Denk eens na over het verschil tussen iets ervaren en ergens getuige van zijn. Het wereldlijke zelf ervaart een situatie door er een bepaald mentaal beeld aan op te leggen waardoor er bepaalde gevoelens ontstaan.

Naast het uiterlijke zelf ervaart je hogere zelf ook wat jij op aarde tegenkomt. Hij ervaart een situatie uiteraard niet door het filter van het uiterlijke zelf, maar door zijn (jouw) spirituele individualiteit. Dit wordt een onderdeel van jouw causale lichaam. De hele bedoeling van het scheppen van een uiterlijk zelf is dat je een bepaald type ervaring krijgt die het hogere zelf vervolgens verandert in iets van blijvende waarde.

Let erop hoe subtiel dit is. Om een bepaalde ervaring te kunnen krijgen, bijvoorbeeld dat je een sterke krijger bent, moet die ook echt lijken. Het wereldlijke zelf lijft het gevoel in dat hij iets moet doen wat echt en belangrijk is. Zolang je nog niet genoeg hebt van de ervaring, zal het bewuste zelf denken dat hij de taak moet uitvoeren waarvoor het wereldlijke zelf werd ontworpen. De taak is niet van belang, die is niet eens echt. Het bewuste zelf zal alleen vrij worden wanneer hij dit begrijpt en het verlangen opgeeft om die taak uit te voeren, waardoor hij het spook dat het uiterlijke zelf is, opgeeft.

Wanneer het hogere zelf alles heeft gekregen wat hij wil van een specifiek wereldlijk zelf, wil hij alleen maar dat het bewuste zelf dat opgeeft en verder gaat. De uitdaging als je incarneert, is dat het bewuste zelf vast kan komen te zitten in, gehecht kan raken aan, een bepaald wereldlijk zelf. Hij kan er zelfs zo gehecht aan raken dat hij probeert hem mee te nemen naar de hemel. Je moet al deze spoken helemaal opgeven om te kunnen ascenderen.

Het gevoel hebben dat je iets belangrijks doet
Voor veel spirituele zoekers is het erg belangrijk om het gevoel te hebben dat ze iets doen om de wereld te verbeteren. Veel levensstromen hebben er inderdaad voor gekozen om naar de aarde af te dalen om de omstandigheden hier te helpen verbeteren. Je moet echter op het punt komen waarop jij je reden om hier te zijn uitvoert zonder dat je gevangenzit in de dualiteit.

Je zou kunnen zeggen dat je hier niet zozeer bent om iets te ‘doen’ als wel om de open deur voor het licht te zijn. Denk aan de oude analogie van hoe je duisternis uit een kamer kunt verwijderen. Kun jij die in dozen stoppen en daarna de dozen uit het raam gooien? Nee, want duisternis heeft geen substantie, hoe kun je die dan in dozen stoppen? Duisternis op zich is geen substantie, maar de afwezigheid van licht. Je kunt de duisternis niet verwijderen als je denkt dat je iets met de duisternis moet doen. Je hoeft alleen maar het licht te brengen en dan kunnen mensen de duisternis zien en zien dat die niet echt is.

De analogie werkt niet omdat er op deze wereld wezens gevangenzitten in de dualiteit die erin geslaagd zijn de indruk, de schijn, te wekken dat de duisternis een substantie is en zeer complexe structuren heeft. Veel levensstromen zijn niet hier gevallen en hebben er niet voor gekozen om te incarneren om de dualiteit te ervaren. Ze kozen ervoor om naar de aarde te komen om te helpen het collectieve bewustzijn te verhogen.

De waarheid is dat die levensstromen allemaal venijnig werden afgewezen en onderdrukt door wezens die vastzaten in de dualiteit. Ze zijn vaak vast komen te zitten in de gedachte dat ze, om de mensen te kunnen bevrijden van de omstandigheden die hen op deze wereld gevangenhouden, op een of andere manier de problemen die ze op deze wereld zien, moeten oplossen. De wezens die gevangenzitten in de dualiteit zullen je aanvallen en je ervan beschuldigen dat je iets doet. Die aanval berust op hun definitie dat het verkeerd is om dit te doen.

Bijvoorbeeld: Toen Jezus tweeduizend jaar geleden op aarde rondliep, verklaarde hij dat hij een zoon van God was en werd vervolgens beschuldigd van godslastering. Hij had een strijd kunnen beginnen om de bewering te weerleggen dat mensen geen zoon of dochter van God zijn. Hij had kunnen proberen het probleem op te lossen dat zegt dat je geen zoon van God bent en dat jij niet mag verklaren dat je dat wel bent.

Dit had nooit gekund. Mensen die de wereld door dat specifieke waarnemingsfilter zien, zullen nooit een argument erkennen dat iemand zou kunnen aanvoeren. In werkelijkheid kun je nooit bewijzen dat ze ongelijk hebben op een manier die ze zouden accepteren. Je zou ze nooit van de illusie kunnen bevrijden; je zou het probleem nooit kunnen oplossen.

Je kunt wel bepaalde standpunten op een algemene manier ter discussie stellen, zodat degenen die er wel voor openstaan hun vermogen om te redeneren kunnen gebruiken. Dan kun je de open deur zijn voor het hogere bewustzijn dat er geleidelijk voor zal zorgen dat de duisternis vervaagt zodat mensen gemakkelijker kunnen begrijpen dat de dualistische illusies niet waar zijn.

Je moet voorkomen dat je eraan gehecht raakt om de gedachten van specifieke mensen te veranderen door specifieke illusies te weerleggen. In plaats daarvan blijf je onthecht van specifieke resultaten van jouw inspanningen en werk je er alleen maar aan om het licht en het bewustzijn te laten toenemen. Degenen die zich uit zichzelf openstellen, kunnen dan profiteren van de toename van het licht en sneller vooruitgang boeken.

Waarom je een bepaalde illusie niet kunt ontkrachten
Veel bewustere mensen zijn verbijsterd door het feit dat je met bepaalde mensen gewoon niet kunt praten. Ze denken dat als ze iemand anders niet kunnen overtuigen van iets waarvan zij weten dat het juist is, dit wel moet komen omdat zij niet goed genoeg een argument kunnen presenteren en daarom zelf moeten veranderen.

Deze reactie is heel begrijpelijk en komt veel voor. Degenen die zijn geascendeerd, hebben allemaal in veel levens geprobeerd andere mensen te veranderen, maar uiteindelijk zagen ze in dat dit nutteloos was en gaven ze dat spook gewoon op.

Wat het erg moeilijk maakt voor spirituele mensen om dit te begrijpen is dat je er niet voor hebt gekozen om in de dualiteit te komen om ervaringen te kunnen krijgen die je alleen kunt krijgen wanneer jij jezelf als een gescheiden wezen beschouwt. Je kijkt naar de mensen die vastzitten in de dualiteit en je ziet dat hun leven een worsteling is.

Omdat je weet dat jij nooit in zo’n strijd zou willen zitten, ga je ervan uit dat zij daar ook van bevrijd willen zijn. Je ziet dan dat hun leven een worsteling wordt, omdat ze in een bepaalde illusie geloven. Je denkt dat ze je exposé zouden verwelkomen, hun vergissing zouden toegeven en daarna bevrijd zouden zijn als je hun illusie zou kunnen ontkrachten.

Dit is een heel begrijpelijke redenering, maar komt helaas ook totaal niet overeen met wat er in het hoofd van deze mensen omgaat. Ze gingen in de dualiteit omdat ze een bepaald soort ervaring wilden en ze hebben nog niet genoeg van die ervaring gekregen.

Je denkt dat ze lijden, maar eigenlijk willen ze de strijd ervaren en hebben ze er nog niet genoeg van gekregen. Wanneer je de illusie probeert bloot te leggen die hun strijd rechtvaardigt, worden ze erg vijandig en kunnen ze je zelfs van allerlei dingen beschuldigen, waaronder dat je hun vrije wil schendt.

Als je opzettelijk probeert om hen van gedachten te laten veranderen – omdat je denkt dat ze de ervaring niet meer zouden moeten hebben die ze willen – schend je in zekere zin ook hun vrije wil. Als je gewoon laat zien dat het mogelijk is om zonder hun illusie te leven, schend je die niet omdat ze jou kunnen negeren.

Als je hen opzettelijk probeert te veranderen, bemoei jij je in zekere zin met de ervaring die ze willen hebben en waar ze recht op hebben zolang ze willen. Daarom is het belangrijk om te beseffen dat je mensen wel tot voorbeeld kunt zijn, maar dat je niet mag proberen om dat bij hen te forceren. De leraar mag pas verschijnen wanneer de leerling eraan toe is. Je kunt iemand naar het water leiden, maar je kunt hem niet laten drinken.

Wat doen mensen precies om een argument te kunnen afwijzen? Jezus heeft bijvoorbeeld de Schriftgeleerden, farizeeërs, geldwisselaars en tempelpriesters wel uitgedaagd; wat ging er in hun hoofd om waardoor ze hem afwezen? Wat was het mechanisme dat het mogelijk maakte dat ze de Levende Christus afwezen?

Er is een subtiel mechanisme. Er is een machtselite van mensen op aarde die al millennia lang probeert de bevolking tot slaaf te maken en gevangen te houden in illusies. Ze zullen er alles aan doen om te voorkomen dat de mensen een referentiekader krijgen. Veel mensen zijn eigenlijk toe aan een spirituele leraar, maar de machtselite zal proberen te voorkomen dat de leraar in fysieke vorm verschijnt. Zodra je een bepaalde mate van Christusschap hebt bereikt, is het geoorloofd om de elite uit te dagen omdat je het recht hebt om de mensen te helpen die er klaar voor zijn.

Hier is een broos evenwicht voor nodig, want je moet de elite kunnen uitdagen zonder met hen in een dualistische strijd verwikkeld te raken. Je mag er nooit aan gehecht raken dat je hen van gedachten wilt laten veranderen. Je moet je er in principe van bewust zijn dat je de elite niet uitdaagt om hen te kunnen veranderen, maar om de mensen te helpen die eraan toe zijn om de illusies te ontstijgen die door de elite worden gebruikt om hen slaaf te maken.

Helaas denken veel oprechte en goedbedoelende spirituele zoekers dat het hun taak is om de elite uit te dagen voordat ze voldoende Christusschap hebben bereikt. Het resultaat is dat ze óf psychologisch gekwetst raken óf verwikkeld raken in een dualistische strijd die het licht op deze planeet niet vergroot, maar alleen de dualistische illusie versterkt.

Wat maakt het mensen in de dualiteit mogelijk om elk argument te verwerpen, zelfs één die van de Christusgeest komt? De waarheid is dat al het leven één is. Wanneer je een zekere mate van Christusbewustzijn hebt, dan weet je dat je een verlengstuk bent van het hogere bewustzijn. Je weet dat alle andere mensen ook een verlengstuk zijn van het hogere bewustzijn, wat betekent dat ze allemaal deel uitmaken van het Lichaam van God op aarde.

Je weet daardoor dat je een deel van het geheel doodt als je een ander mens doodt en dat betekent dat je ook een deel van jou doodt. Dit is de waarheid over mijn verklaring dat je ‘anderen goed moet behandelen’. De reden is dat jij jezelf ook aandoet wat je anderen aandoet vanwege die eenheid.

Zolang jij dit bewustzijn hebt, kun je bepaalde dingen gewoon niet doen en bepaalde ervaringen niet krijgen. Hoe kun je de ervaring krijgen dat je een piraat bent die zonder bezwaar tegen anderen strijdt en anderen vermoordt om een buit te pakken te krijgen? Hoe kun je de ervaring hebben dat je beter bent dan anderen of macht over hen hebt zodat ze doen wat jij zegt in plaats van aanwijzingen van hun hogere zelf te krijgen?

Het is niet nodig om dergelijke ervaringen te hebben om je zelfgevoel uit te breiden, maar het is mogelijk om die ervaringen te krijgen binnen de Wet van Vrije Wil. Er zijn veel planeten in het universum waarop het collectieve bewustzijn zodanig is verhoogd dat niemand gescheidenheid wenst te ervaren. Er zijn nog steeds levensstromen die niet genoeg van deze ervaring hebben gekregen en de aarde is een van de planeten waarop dit nog is toegestaan. Natuurlijk wil de machtselite niet dat de mensen dit feit kennen. De aarde is een van de planeten waarop levensstromen de ervaring mogen hebben dat ze gescheiden wezens zijn.

De hoop is dat ze op den duur genoeg van die ervaring krijgen en iets meer willen en dat is iets wat bij de meeste levensstromen wel gebeurt. Denk nu eens na over wat het mogelijk maakt om de ervaring te krijgen dat je een gescheiden wezen bent en dat je ‘anderen iets kunt aandoen’ zonder het jezelf aan te doen.

De waarheid is dat al het leven één is, je kunt dus nooit een gescheiden wezen zíjn. Je kunt alleen de erváring krijgen dat je een gescheiden wezen bent, maar die ervaring kan alleen in je eigen hoofd plaatsvinden. De vraag is wat deze illusie mogelijk en geloofwaardig maakt en het antwoord is het bewustzijn dat je gescheiden bent (het tegenovergestelde van eenheid). Dit wordt ook wel het dualiteitsbewustzijn genoemd omdat je om uit de eenheid te kunnen stappen een deling in twee tegengestelde polariteiten moet maken.

De zelven laten het geloofwaardig lijken dat je een gescheiden wezen bent en dat niet alle mensen individualisaties van het hogere bewustzijn zijn. De realiteit is dat alle mensen één zijn en uit dezelfde bron komen. Als je het allesomvattende bewustzijn van de Christusgeest hebt, dan begrijp je dit.

Wat doet het bewustzijn van gescheidenheid? Dat verduistert de allesomvattende waarheid van de Christusgeest door bepaalde aspecten van die waarheid te blokkeren en te zeggen dat ze onecht zijn, niet bestaan of niet van belang zijn. De Christusgeest laat je alles zien, maar de zelven blokkeren veel dingen uit jouw zicht.

We kunnen zeggen dat de Christusgeest je alle driehonderdzestig graden van de cirkel van het leven laat zien, maar dat de zelven veel van die graden blokkeren, zodat je een smaller perspectief hebt. Hoe minder graden je kunt zien, des te meer je denkt dat je een gescheiden wezen bent en anderen dus pijn kunt doen zonder jezelf pijn te doen.

Stel je voor dat je een encyclopedie hebt die alle kennis bevat. De zelven blokkeren dan sommige delen van die encyclopedie in jouw bewustzijn, zodat je een beperkte kijk op de wereld hebt. Vervolgens proberen ze jou te laten geloven dat jouw kijk de volledige kijk of de enig juiste kijk is en dat jij je dus volkomen gerechtigd mag voelen om op grond van deze kijk te handelen, terwijl je alle tegenstrijdige bewijzen negeert.

Nogmaals, alle mensen zijn een verlengstuk van het hogere bewustzijn en daardoor zijn ze allemaal evenveel waard in de Christusgeest. Geen van de kenmerken die je op aarde ziet (religie, sekse, nationaliteit, etniciteit, enzovoort) bestaat in de Christusgeest. De geest van gescheidenheid verdeelt de mensheid in afzonderlijke compartimenten die op een fundamentele manier verschillen.

De Joden geloofden (en sommigen geloven nog steeds) dat Joden anders werden geschapen dan andere mensen en dat God dit had gedaan. Ze werden door God gekozen om naar de hemel te gaan, terwijl alle anderen werden gekozen om naar de hel te gaan. Jezus probeerde deze visie tegen te spreken tijdens zijn missie in het oude Israël, maar die werd door veel mensen verworpen, vooral door de leiders die nog niet genoeg hadden van het gevoel van superioriteit dat dit hen gaf.

De zelven keuren het goed dat jij jezelf als een afzonderlijk wezen ziet en dat je het recht hebt om op zo’n manier te handelen dat dit anderen benadeelt. Ze rechtvaardigen dit door bepaalde kennis, een bepaald gezichtspunt, te blokkeren, en dan lijkt jouw ervaring echt, zelfs gerechtvaardigd volgens Gods plan.

De zelven doen dit door de illusie te scheppen dat je selectieve blik niet beperkt is, maar de waarheid. Het is de kijk van God of de natuurwetten. Welke redenering de zelven ook gebruiken, ze beweren dat iets wat gewoon een zeer beperkte illusie is, een soort onbetwistbaar gezag heeft.

Het in twijfel trekken van deze kijk is gevaarlijk of waanzin en er staat een ultieme straf op. Het effect is dat het bewuste zelf, zodra hij in het waarnemingsfilter stapt van zo’n beperkte kijk, zo’n zelf gewoon niet in staat zal zijn om aan de waarde van de argumenten te twijfelen waarvan hij denkt dat ze onomstotelijk waar zijn.

Wanneer de Levende Christus verschijnt en jouw selectieve kijk uitdaagt, zijn de argumenten die worden gebruikt om jouw wereldbeeld onomstreden te laten lijken, ook de argumenten die mensen zullen gebruiken om de Levende Christus af te wijzen. Zodra de Christus deze wereld betreedt, kan hij of zij alleen nog maar in woorden spreken en de mensen die vastzitten in de dualiteit kunnen gemakkelijk elke uitspraak in woorden tegenspreken. Daarom kun je nooit een argument bedenken dat zulke mensen zal overtuigen. Ze hebben hem al afgewezen voordat je hem hebt uitgesproken.

De enige mensen die jij kunt helpen, zijn de mensen die – omdat ze genoeg hebben van de ervaring en hun eigen redenering gebruiken om hem te gaan onderzoeken – bewust beginnen te verlangen naar meer. Ze kunnen begrijpen dat de Levende Christus meer is dan de woorden die worden gezegd en dat ze ook een spiritueel licht dragen dat de dualiteit ontstijgt. Door de innerlijke ervaring van het licht te erkennen kunnen ze de leringen van de Levende Christus en hun vermogen om te redeneren gebruiken om hun illusies te gaan onderzoeken.

Wanneer jij je dit realiseert, kun je voorkomen dat je in de val stapt om betrokken te raken bij een dualistische strijd tegen andere mensen. Om dit echter helemaal te kunnen moet je iets begrijpen wat een harde waarheid kan zijn. Veel spirituele mensen willen geloven dat de mensen die openstaan voor een spirituele leer, een bepaald bewustzijnsniveau hebben bereikt en dat zij de dualistische strijd zijn ontstegen. Zodra je een leer in het fysieke rijk in boeken of op websites hebt geplaatst, kan iedereen ze vinden, ongeacht hun bewustzijnsniveau.

Het is heel goed mogelijk dat mensen een waardevolle spirituele leer vinden, maar dat hun zelven ervoor zorgen dat ze de leer gebruiken om het basale wereldbeeld van de zelven te versterken in plaats van dat beeld te transcenderen. Daarom is het mogelijk dat mensen zelfs op een leer van een geascendeerde meester een betekenis projecteren die alleen maar hun verlangen rechtvaardigt om te blijven strijden tegen andere mensen, waardoor ze zich superieur voelen als ze andere mensen naar beneden halen.

Zelven en de honderdvierenveertig bewustzijnsniveaus
Je kunt honderdvierenveertig verschillende bewustzijnsniveaus hebben zolang je bent geïncarneerd op aarde. Theoretisch is het spirituele pad een proces van stijgen van lagere naar hogere staten, totdat je het honderdvierenveertigste niveau bereikt waarna je kunt ascenderen.

Er zijn echter drie belangrijke verdelingen van de honderdvierenveertig niveaus. Een nieuwe levensstroom die voor het eerst op de aarde incarneert, zal niet naar het laagste niveau afdalen, maar het achtenveertigste. Daar zal hem het pad naar het Christusschap aangeboden worden door een spirituele leraar, waardoor hij de initiaties kan doorlopen om op het zesennegentigste niveau te komen. Van daaruit kan hij op het pad komen waarop hij zijn Christusschap tot uitdrukking brengt, iets wat hij grotendeels zelf moet doen ook al heeft hij nog steeds toegang tot een spirituele leraar.

Vandaag de dag zit de aarde natuurlijk beneden het ideale scenario. Het spirituele pad kun je beschouwen als een proces om de illusies van de dualiteit te ontstijgen die je vindt op alle honderdvierenveertig niveaus. Een nieuwe levensstroom incarneert met een beperkt gewaarzijn van zichzelf maar een duidelijke verbinding met iets hogers dan zichzelf. Als een levensstroom besluit naar zijn leraar te luisteren stijgt hij naar het zesennegentigste niveau. Als hij besluit de leraar te verlaten dan komt hij beneden het achtenveertigste niveau.

Hierdoor kunnen we spreken over drie niveaus van zelven. Tussen niveau één en achtenveertig heb je zelven die veel mensen duidelijk als het ego beschouwen. Ze maken mensen egoïstisch, ze laten hen geloven dat ze het recht hebben om anderen tot iets te dwingen, zelfs dat dit geoorloofd is vanwege een goede zaak.

Hoe lager je komt, hoe egoïstischer mensen zijn, maar vaak weten ze dit te camoufleren door te doen alsof ze voor een heel goede zaak werken. Dat is de reden dat bepaalde wereldleiders het vermogen hadden om mensen te hypnotiseren en hen zover te krijgen dat ze hen blindelings volgden terwijl ze dachten dat ze voor Gods zaak werkten. Natuurlijk laten de mensen die blindelings een leider volgen, zien dat ze geen verantwoordelijkheid voor zichzelf hebben genomen.

Dit laagste niveau van de zelven is iets wat je duidelijk beperkt en je in een voortdurende strijd tegen anderen vasthoudt. Zelfs als je beweert dat je voor een goede zaak werkt, worstel je nog steeds om anderen ertoe te brengen jouw doel te accepteren.

Nu komt er nog een subtiel onderscheid. Wanneer je op het achtenveertigste niveau komt, sta je open voor instructies van de geascendeerde meesters. Op dit niveau heb je nog steeds zelven, maar dit zijn niet de openlijk egoïstische zelven van het lagere niveau. Gezien de huidige omstandigheden op aarde zijn de zelven die je hebt tussen het achtenveertigste en het zesennegentigste niveau wel enigszins gunstig voor je groei.

Tegenwoordig wordt het collectieve bewustzijn op deze planeet sterk gedomineerd door het laagste niveau van de zelven. Om het pad te kunnen volgen moet jij je bevrijden van de neerwaartse zwaartekracht van het massabewustzijn. Anders zou jij je hele leven op dezelfde manier leiden als de meerderheid van de mensen en het spirituele pad negeren.

In dit stadium van het pad ben je de neiging ontstegen om openlijk geweld te gebruiken om andere mensen te laten gehoorzamen aan jouw visie, maar je bent nog wel geneigd om psychisch geweld te gebruiken. Dit is veel subtieler en veel spirituele zoekers die het goed bedoelen, oefenen dat geweld uit zonder te zien dat het van de zelven komt. Als je dichter bij het zesennegentigste niveau komt, begin je dit te overwinnen en paradoxaal genoeg doe je dit eigenlijk door je zelven spiritueel te maken.

Let erop dat dit heel subtiel ligt. Je ontstijgt wel de lagere aspecten van de zelven. Om bijvoorbeeld van het vierenzeventigste niveau op het vijfenzeventigste niveau te kunnen komen zullen de zelven op het vierenzeventigste niveau sterven. Omdat je ernaar streeft om het massabewustzijn te ontstijgen bouw je ook het gevoel op dat het belangrijk is dat jij anders bent dan andere mensen. Dit zal er bijna onvermijdelijk toe leiden dat je zelven opbouwt die berusten op het gevoel dat jij, omdat je zo ijverig deze geavanceerde leer volgt en voor de initiaties slaagt, het massabewustzijn ontstijgt en dit zorgt ervoor dat jij op een of andere manier verder bent dan de meeste mensen.

We kunnen zeggen dat je tijdens het proces om het laagste niveau van de zelven te overwinnen in feite verfijndere en subtielere zelven opbouwt. Je wórdt ook geavanceerder dan de meeste mensen omdat je op een hoger bewustzijnsniveau bent gekomen. De zelven zullen hier een waardeoordeel over geven en de meeste mensen laten geloven dat ze superieur zijn aan andere mensen en dat betekent dat die andere mensen hen zouden moeten volgen als spirituele leider.

Het zou inderdaad voor de meeste mensen goed zijn om een spirituele leraar te volgen die naar het zesennegentigste niveau is gestegen, want dat ligt ver boven het achtenveertigste en de lagere niveaus. Als je naar het zesennegentigste niveau bent gestegen, ben je nog niet vrij van zelven en als je begint te denken dat je vrij bent van alle zelven – omdat je vrij bent van de lagere aspecten – dan kun je verstrikt raken in een andere vorm van zelven en zelfs beneden het achtenveertigste niveau terechtkomen.

De uitdaging boven het zesennegentigste niveau is het oplossen van het raadsel dat jij, hoewel je het bewustzijn van de meeste mensen bent ontstegen, niet beter bent dan zij en dat ze niet verplicht zijn jou te volgen en je hebt ook niet het recht om dit te eisen. Dit wordt belichaamd in de uitspraak van Jezus: “Hij die de grootste onder u wil zijn, laat hem de dienaar van allen zijn.”

We zouden kunnen zeggen dat je een nieuw zelfgevoel als spiritueel wezen moet opbouwen om van beneden het achtenveertigste naar het zesennegentigste niveau te kunnen stijgen. Om van het zesennegentigste op het honderdvierenveertigste niveau te komen moet je dit zelfgevoel geleidelijk opgeven en laten sterven. Daarom zei Jezus dat de mensen die hun leven proberen te redden dat berust op zelven, het zullen verliezen, terwijl degenen die bereid zijn hun leven te verliezen omwille van Christus, het eeuwige leven zullen vinden.

Wanneer je het honderdvierenveertigste niveau nadert, ga je in zekere zin meer verschillen van de meeste mensen, maar toch ga je zien dat al het leven één is en daardoor zonder jij je niet van hen af. In plaats daarvan probeer je hen te dienen op basis van de overwegingen over vrije wil en mensen te helpen bij hun groei zonder hen op enigerlei wijze daartoe te dwingen.

Door terug te grijpen op het concept van de Alpha en Omega, het wat en hoe van je missie, kunnen we zeggen dat je niet meer gehecht blijft aan specifieke wereldlijke resultaten en daardoor laat je ook de behoefte los om andere mensen tot iets te dwingen of te veranderen. Je concentreert je op zijn wie jij bent en jouw licht laten schijnen.

Je geeft alleen les aan de mensen die laten zien dat ze klaar zijn voor jouw niveau van lesgeven en die om les hebben gevraagd. Jij bent het licht van de wereld en jij verbergt het niet, maar je probeert ook niemand te dwingen om ernaar te kijken. Je deelt het vrij met iedereen die openstaat om het te ontvangen en je bent niet gehecht aan de mensen die er niet voor openstaan. Vrije wil is de allerhoogste wet in dit universum en als bewuster wezen zie je en accepteer je dat alleen de zelven en de valse leraren je tot iets proberen te dwingen wat God je ruimschoots geeft.