Geascendeerde Meester Gautama Boeddha, 14 februari 2010

Kijk eens naar het Romeinse Rijk en de gebouwen. Alles was gedisciplineerd, alles was volgens een thema gebouwd en dat thema werd herhaald zonder ruimte voor creativiteit en variatie. Zoals wij hebben uitgelegd, werden de individualiteit en de creativiteit vernietigd – en daardoor stond men niet open voor aanpassingen toen de tijd veranderde. Zoals we eerder hebben gezegd, ruimte is Boeddha; tijd is de moeder, en juist een element van de moeder moet veranderen. Dit zegt de tweede wet van de thermodynamica.

Wanneer een systeem gesloten raakt – wat betekent dat het niet verandert – dan zal het allengs worden afgebroken, want de tijd vraagt om verandering. De tijd zegt dat iets wat uit dualiteit is gemaakt, nooit stil kan staan, nooit door de tijd heen kan blijven bestaan, want de tijd vereffent alles, breekt alles af naar het laagst mogelijke niveau van organisatie en structuur. Tijd is de vijand van structuur, want als een structuur er eenmaal is, dan wordt die een monster dat zichzelf wil conserveren in plaats van zichzelf voortdurend te transcenderen zoals de creatieve stroom van het leven eist.

Je ziet dat het Romeinse Rijk er niet in slaagt om zich aan te passen en dan zie je dat het wereldrijk, het Romeinse Rijk, niet de wereldlijke militante tak van het rijk, het niet heeft overleefd, maar de latere vorm van het wereldrijk, namelijk de Roomse Kerk, wel die – gedeeltelijk omdat die werd gebaseerd op de leringen van Christus en gedeeltelijk omdat die eeuwenlang door de Romeinen werd vervolgd voordat het de staatsreligie werd – veel meer op het materiële aspect, het Moederaspect, was afgestemd.

De christelijke kerk had zich tot aan Constantijn moeten aanpassen om te overleven. Toen de Roomse Kerk werd gesticht, waren er echter nog genoeg restanten van creativiteit in de Roomse Kerk over om het Romeinse Rijk te overleven. Net toen de leiders van de kerk begonnen te denken dat ze het allemaal voor elkaar hadden, begon de periode van de vroege middeleeuwen, omdat de creativiteit weg was, omdat de vlam van creativiteit was gedoofd. En toen was er alleen nog maar het onophoudelijke verlangen om de structuur te behouden door alle echte of denkbeeldige bedreigingen van die structuur te vernietigen.

En hoe groter het verlangen wordt, hoe meer oppositie er komt om de structuur af te breken. Je kreeg daarna de kruistochten, de inquisitie en ook de onophoudelijke vervolging van vrouwen in zogenaamde heksenjachten. Weet je hoeveel duizenden, tienduizenden, honderdduizenden vrouwen werden gedood tijdens de heksenjachten en de Inquisitie? Iedere vrouw die zich had afgestemd op de wijsheid van de moeder – en die wat ze tegenwoordig natuurlijke geneeswijzen noemen, gebruikte – werd vervolgd en waarschijnlijk gedood door de katholieke kerk. Wat was dit bespottelijk, want het had natuurlijk een ongelooflijke spurt van hun creativiteit opgeleverd die de samenleving, de samenleving in Europa, veel sneller uit de vroege middeleeuwen had gehaald dan de mannelijke wetenschappers.

Dit is een deel uit een langere lering. Je kunt het hele dictaat hier lezen.