Deel 3: De subtiele verloochening van God

ONDERWERPEN: de verloochening van God – jezelf afschilderen als gescheiden van God – God met religie verloochenen – veel spirituele mensen hebben op zich genomen die op te lossen – de meeste mensen hebben twee persoonlijkheden – de persoonlijkheid in de buitenwereld laten sterven – jezelf bezig houden om te vermijden dat je naar binnen gaat – een gesneden beeld van God maken en dat in plaats van de echte God ervaren – de valse god wordt als weg naar verlossing beschouwd – externe en interne God – van afstand aanbidden of eenzijn – nooit eenzijn vinden met God op afstand – door twee krachten aan getrokken – jezelf kruisigen – laat mystieke ervaringen niet het beeld van de God op afstand versterken – de duistere nacht duurt net zolang als jij nodig hebt om alle beelden van een externe God op te geven – de katholieke kerk is níét de kerk van Jezus – het bewustzijn van Petrus – God niet kunnen bezitten – bezittingen houden in jij en een apart voorwerp – de wens om God in de macht te hebben – uit het Eeuwige Nu – de machtselite wil voorkomen dat mensen God accepteren – spirituele mensen kunnen een subtiele doodswens hebben – iedereen kan herboren worden door het menselijke zelf te laten sterven – één menselijk wezen kan niet een ander redden – het doodsbewustzijn

Kim: Jezus, in deel 2 van deze bespreking heb je uitgelegd dat de meeste spirituele mensen een aspect van het massabewustzijn hebben aangenomen en dat het onderdeel is van ons Goddelijke plan om het te helpen oplossen door ons ervan te bevrijden. Je zei ook dat we kunnen leren van Moeder Teresa’s moeilijkheden, dus ik heb de passages die ik gemarkeerd had in het boek ‘Come Be My Light’, nog eens doorgelezen. En ik vond een paar passages redelijk verwarrend naar mijn mening, dus het zou mensen helpen als jij ons meer inzicht daarin geeft.

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Laat mij eerst verduidelijken waar wij het over hebben. Het bewustzijn waar we naar verwijzen, is erg complex en heeft veel verschillende vermommingen. In feite besteedt Heer Maitreya zijn hele boek aan het bespreken van de oorsprong van dit bewustzijn, dus als mensen het echt willen begrijpen, moeten zij dat boek lezen. Ik kan echter wel een heel simpele samenvatting geven door te zeggen dat de kern van het bewustzijn de verloochening van God is.

Oppervlakkig gezien lijkt het voor veel religieuze mensen dat het bewustzijn van ontkenning van God vooral wordt uitgedrukt als de regelrechte ontkenning, zoals het atheïsme, het satanisme, politieke ideologieën, zoals het marxisme of het wetenschappelijk materialisme. Maar dit is een onvolwassen standpunt, want de verloochening van God wordt slim verpakt in praktisch elke grote religie. Zoals ik zei: “Er zullen valse christenen opstaan, en valse profeten” (Matteüs 24:24).

Veel katholieken geloven dat dit verwijst naar iemand buiten de katholieke kerk, maar de echte betekenis is dat het verwijst naar iedereen, overal, die beweert dat Christus buiten jou is in plaats van te bevestigen dat Christus alleen in het koninkrijk van God is – dat binnenin jou is.

Het specifieke aspect van dit bewustzijn dat Moeder Teresa beloofd had op zich te nemen, was precies de ontkenning van God die zich vermomd heeft als iemand die zeer religieus is. Dit was in principe het bewustzijn dat tot uitdrukking gebracht werd door de Schriftgeleerden, de farizeeërs en de wetgeleerden die tegenstand boden aan mijn missie en ontkenden dat ik de Levende Christus was.

Alle spirituele mensen hebben een aspect van dit bewustzijn op zich genomen – van wat ik ‘de dood’ noemde, in de betekenis van spirituele dood. Kijk gewoon eens het Nieuwe Testament door en zie hoe vaak ik gesproken heb over degenen die dood zijn, maar wel fysiek in leven. Veel spirituele mensen hebben feitelijk gezworen juist dat aspect op zich te nemen dat Moeder Teresa op zich nam. Dit was zeker het geval bij alle zogenaamd katholieke mystici, maar ook bij veel moderne mensen die katholiek zijn opgegroeid, maar die nu vragen hebben over de kerk en haar doctrines. Al die mensen hebben zich vrijwillig aangeboden dat bewustzijn te helpen transformeren dat alle religies vasthoudt op een doodlopende weg – inclusief de katholieke kerk.

Wanneer je belooft een aspect van het massabewustzijn op je te nemen, word je geboren in een omgeving die een uitdrukkingsvorm is van dit bewustzijn. Daardoor groei je op in een omgeving en vereenzelvig jij je met juist die illusie die je beloofd hebt te transformeren. Bijvoorbeeld, Moeder Teresa beschouwde zichzelf duidelijk katholiek.

Hoe draag je bij aan het transformeren van de illusie? Door te realiseren dat jij méér bent dan die illusie, meer dan katholiek, moslim of hindoe, meer dan man of vrouw, meer dan enige nationaliteit of een andere indeling die op aarde is bedacht. Je moet contact leggen met je echte, spirituele identiteit die verankerd wordt in jouw IK BEN Aanwezigheid, waardoor je bewuste zelf zich realiseert dat hij méér is dan énig aardse verschijning. In werkelijkheid ben jij medeschepper met God. Zoals ik zei: “Jullie zijn Goden” (Johannes 10:34).

Enkel door je ware identiteit te herkennen, kun jij de illusie overwinnen die jou gescheiden van God houdt, omdat die ervoor zorgt dat je God ontkent – de God die binnenin jou is. De ultieme demonstratie dat je het bewustzijn van dood hebt overwonnen, is wanneer je met mij bevestigt: “Ik en mijn Vader zijn één!”. Pas wanneer een kritieke massa van de meest spirituele mensen naar voren durft te stappen en hun goddelijke identiteit bevestigt, verandert religie op deze planeet echt.

Moeder Teresa had het potentieel dit te doen en zij was er heel dicht bij. Aan het eind kon zij de wijzer van haar bewustzijn niet verschuiven en echt van identiteit veranderen: van katholiek naar een universeel spiritueel wezen. Dit was wat haar roeping haar feitelijk toe opriep, maar ze kon de wijzer niet verzetten. En door te begrijpen waarom, kun je het jezelf inderdaad gemakkelijker maken elk verkeerd identiteitsgevoel los te laten.

De naam van God is ‘IK BEN’, dus als je zegt ‘ik ben’ en het wordt gevolgd door iets op de aarde, gebruik je eigenlijk de naam van de Heer ijdel door God te ontkennen als jouw echte bron, jouw echte identiteit. In werkelijkheid, ben je géén menselijk wezen. Je bent God die zich tot uitdrukking brengt door een menselijk lichaam. Je Vader werkt tot nu toe en jij werkt (Johannes 5:17).

Kim: Ik denk dat het eerste wat mensen raakt over Moeder Teresa’s innerlijke duisternis is, hoe dit kon gebeuren bij iemand die wordt gezien als het rolmodel voor een religieus persoon, iemand die haar leven heeft gewijd aan het dienen van God door andere mensen te helpen. Ik heb een tv-programma gezien waarin een groep vrouwen sprak hoe zij vele jaren dichtbij Moeder Teresa hebben gewerkt. Ze spraken erover dat zij vrede, liefde en vreugde uitstraalde. Ze beschreven zelfs hoe ze bepaalde spirituele vermogens had, inclusief precies weten wat er gaande was in het leven en de psyche van mensen en zelfs toekomstige gebeurtenissen weten. Dit klinkt als een gevorderde ziel, dus is het bijna schokkend voor mensen om haar woorden te lezen:

Nu Vader – sinds 49 of vijftig dit vreselijke gevoel van verlies – deze onuitgesproken duisternis – deze eenzaamheid dit continu verlangen naar God – wat mij die pijn diep in mijn hart geeft – de duisternis is zo groot dat ik echt niet zie, noch met mijn geest, noch met mijn verstand – de plaats van God in mijn levensstroom is blanco – Er is geen God in mij – wanneer de pijn van het verlangen zo groot is – ik verlang & verlang gewoon naar God – en dan lijk ik te voelen – Hij wil mij niet – Hij is daar niet – …God wil mij niet – Soms – hoor ik gewoon mijn eigen hart uitschreeuwen – “Mijn God” en dan komt er niets meer – De marteling en pijn kan ik niet uitleggen. (blz. 1-2)

Kun jij je wat licht laten schijnen op waarom er zo’n dramatisch contrast is tussen de publieke waarneming van haar en haar eigen innerlijke ervaring?

Jezus: Zoals ik hierboven zei, wanneer je opgroeit in een bepaalde omgeving, ontwikkel je een identiteitsgevoel daarmee – wat sommige psychologen een ‘sub- persoonlijkheid’ noemen – die wordt aangepast aan je omgeving. Dit is onvermijdelijk en je hebt geen reden je daarover schuldig te voelen. De meeste mensen zijn opgegroeid in een omgeving die – vanuit spiritueel perspectief – disfunctioneel is, dus is het niet te vermijden dat de uiterlijke persoonlijkheid enigszins disfunctioneel is. Het is ook heel normaal dat mensen zichzelf herkennen als de uiterlijke persoonlijkheid en daardoor hun eigen, spirituele identiteit vergeten.

Dus wat ik zeg, is dat de meeste mensen – in ieder geval – twee persoonlijkheden hebben. Bij mensen die spiritueel volwassen zijn, zal hun hogere persoonlijkheid vaak door de uiterlijke persoonlijkheid heen schijnen en het hoogste potentieel is dat zulke mensen geleidelijk hun identiteitsgevoel verschuiven, weg van de uiterlijke persoonlijkheid en volledig beginnen te accepteren wie zij als spiritueel wezen zijn.

Moeder Teresa was een spiritueel volwassen wezen, dus wanneer ze in het openbaar was of wanneer ze iemand in nood hielp, scheen haar hogere persoonlijkheid er inderdaad doorheen, omdat zij, bij wijze van spreken, zichzelf wilde vergeten – in de betekenis van haar sterfelijke zelf – om de behoeften van anderen te dienen. Dus was wat mensen in het openbaar zagen, voor een groot deel haar echte identiteit.

Kim: Dat moet het zijn wat ze ervaren heeft, wanneer ze zegt:

Buiten – bij het werk – of bij het ontmoeten van mensen – is er een aanwezigheid – of iemand die heel dicht bij woont – juist in mij. – Ik weet niet wat dit is – die liefde in mij voor God wordt echter. (blz. 211)

Jezus: Correct, zij had ervaringen van haar hogere zelf die in haar woonde, zonder in staat te zijn dit te accepteren. Dus veranderde Moeder Teresa, wanneer zij alleen was – zonder hiervan bewust te zijn – in de persoonlijkheid in de buitenwereld en ervaart dan de wereld, God en zichzelf door het filter van die persoonlijkheid. De tragedie van haar leven was dat zij niet kon accepteren dat die persoonlijkheid het onechte deel van haar was. Daarom kon zij het sterfelijke zelf niet laten sterven en herboren worden in de Geest.

Naarmate haar missie zich ontvouwde en zij publiek erkenning begon te krijgen, heeft zij een toenemend contrast en tegenstelling ervaren tussen haar publieke acties en woorden en wat zij voelde in het privédomein van haar geest. We zouden kunnen zeggen dat, omdat zij niet in staat was zich van die uiterlijke persoonlijkheid– haar privé persoonlijkheid – te ‘dis-identificeren’, zij niet kon accepteren dat haar openbare persoonlijkheid haar echte zelf was. Daardoor voelde ze zich hypocriet door over de liefde voor God te spreken, terwijl ze het niet van binnen voelde.

Dit is niet ongebruikelijk voor mensen die in het openbaar verschijnen en worden gezien als ‘grote’ mensen. De meeste ‘normale’ mensen ondervinden het tegenovergestelde effect. Zij drukken hun uiterlijke persoonlijkheid uit in het openbaar (andere mensen halen het slechtste in hen naar boven) en maken contact met hun hogere persoonlijkheid op privémomenten. Dit maakt het in feite gemakkelijker voor hen om geleidelijk te accepteren dat de privépersoonlijkheid hun echte zelf is.

Als gevolg van het groeiend contrast, zag Moeder Teresa er tegenop om alleen te zijn en de tijd te hebben om te reflecteren, dus bleef zij met opzet druk bezig om te vermijden dat zij zich naar binnen keerde. Een eerlijk onderzoek zal voor veel mensen onthullen dat zij precies hetzelfde doen – activiteiten in de buitenwereld gebruiken als excuus om niet te hoeven omgaan met iets in hun psyche.

Wat ik zou willen dat deze mensen leren van Moeder Teresa, is dat je, hoe druk jij je ook maakt, niet geheel ontkomt aan het ervaren van je innerlijke situatie. En hoeveel je ook voor anderen doet, neemt dat niet automatisch je innerlijke gesteldheid weg of lost die op. Dus in plaats van hiervoor weg te rennen, is het veel constructiever om de innerlijke tegenstrijdigheid onder ogen te zien door te erkennen dat dit precies het bewustzijn is dat je hebt aangenomen om te demonstreren hoe je dit kunt ontstijgen. En wanneer je alle beschikbare middelen gebruikt – inclusief de vele hulpmiddelen en leringen die op deze website en in de boeken staan – is het niet zo moeilijk om deze gesteldheid te ontstijgen. Het is veel beter korte tijd een vastberaden poging te doen dan de rest van je leven te lijden onder het innerlijke conflict!

Kim: Ik denk dat dit dictaat illustreert wat jij zegt:

Ik geloof niet, Vader, in dat voortdurende graven in iemands spirituele leven – door lange & frequente bezoeken en gesprekken… Ons spirituele leven moet eenvoudig blijven – om in staat te zijn de geest van onze armen te begrijpen. (blz. 215)

Klaarblijkelijk was ze niet in staat hete probleem gedeeltelijk op te lossen, omdat zij niet geloofde dat ze met zulke problemen kon omgaan, maar er moeten ook andere redenen zijn. Waarom was Moeder Teresa niet – als volwassen ziel – in staat zich af te scheiden van die wereldlijke identiteit?

Jezus: Dat is een complex probleem dat zal worden onthuld als wij de bespreking voortzetten, dus laten we niet op de zaken vooruit lopen.

Kim: De volgende reactie die ik voel bij mensen, is dat zij niet kunnen begrijpen waarom Moeder Teresa – zo religieus en onbaatzuchtig – het gevoel kon hebben ongewenst en ongeliefd te zijn bij God. Dit zijn twee van haar verscheidene citaten waarin zij haar innerlijke strijd van de ziel uit:

Er zit zoveel tegenspraak in mijn levensstroom. – Zo’n diep verlangen naar God – zo diep dat het pijnlijk is – continu lijden – en toch niet gewenst door God – teruggetrokken – leeg – geen geloof – geen liefde – geen toewijding. – Zielen hebben geen aantrekkingskracht – De hemel betekent niets – voor mij lijkt het een lege plek – de gedachte eraan betekent niets voor mij en toch dit martelende verlangen naar God. (blz. 170)

Heer, mijn God, wie ben ik dat U mij in de steek laat? – Het kind van uw liefde – en nu de meest gehate geworden – degene die U hebt weggegooid als ongewenst – ongeliefd. Ik roep, ik houd mij vast, ik wil – en er komt geen Eén die antwoordt – geen Eén aan Wie ik me kan vasthouden – nee, Geen Eén. – alleen. De duisternis is zo donker – en ik ben alleen. – Ongewenst, in de steek gelaten. – De eenzaamheid van het hart dat liefde wil, is ondraaglijk. (blz. 187)

Jezus: Nu komen we bij de kern van de zaak, toch moet ik nog wat achtergrondinformatie geven. Zoals ik hierboven zei, kunnen de meeste religieuze mensen gemakkelijk inzien dat atheïsten of materialisten God verloochenen – want die beweren dat God niet bestaat. Maar die zelfde religieuze mensen vinden het bijna onmogelijk toe te geven dat zij – door hun religie – feitelijk een vorm van verloochening van God praktiseren die alleen maar subtieler en dus meer misleidend is.

De overgrote meerderheid van de religies op deze planeet zijn vervallen tot schending van de eerste twee geboden die aan Mozes zijn gegeven. Zij hebben een gesneden beeld van God gecreëerd, waarmee ik geen gouden kalf bedoel of een icoon uitgehouwen in steen. Ik bedoel een mentaal beeld van God dat zij hebben verheven tot onfeilbare doctrine die je niet mag betwijfelen. Door dit beeld als onfeilbaar te zien, hebben zij het beeld voor God geplaatst. Zij hebben een valse God gecreëerd en zij vereren die valse God in plaats van de Levende God, de God die boven álle door mensen gemaakte beelden staat – wat precies de reden is dat de echte God deze twee geboden als eerste heeft gegeven.

Bovendien hebben zij er nog de overtuiging aan toegevoegd dat als mensen blindelings geloven in het gesneden beeld, hun verlossing gegarandeerd wordt. Terwijl als mensen durven twijfelen aan het beeld, zij tot in alle eeuwigheid in de hel zullen branden. Met andere woorden, het gesneden beeld – ontworpen om de mensen van God gescheiden te houden – wordt dan afgeschilderd als de énige weg naar verlossing.

Dit leidt tot de overtuiging dat door een religie in de buitenwereld te hebben – zonder daadwerkelijk de balk uit je eigen oog te verwijderen om de ontkenning van God in je psyche af te handelen – God jou gewoon in zijn koninkrijk moet toelaten. De overtuiging dat je de gescheidenheid van God kunt overwinnen zonder het bewustzijn te verwijderen dat jou gescheiden houdt van het koninkrijk van God binnenin jou. Ondanks het feit dat ik deze benadering in verscheidene verklaringen afkeurde – is het het meest opmerkelijk dat de meeste christelijke kerken de realiteit van mijn leringen ‘over het hoofd hebben gezien’ dat het koninkrijk van God niet komt door naleving maar binnenin jou is.

Wat is het beeld van God dat door de meeste religies wordt onderricht? Het beeld dat God een extern wezen is, vaak afgeschilderd als een wezen ver weg in de lucht.

Als je naar mijn leven kijkt, zie je dat ik de Aanwezigheid van God binnenin mij bevestigde en ik bevestigde mijn eenzijn met God. Mijn hele missie was erop gericht alle mensen aan te moedigen het pad naar eenzijn met God te bewandelen. In plaats van mijn voorbeeld te volgen, hebben de christelijke kerken van mij een uitzondering gemaakt die niemand anders kan volgen. Daardoor hebben zij een gesneden beeld van Christus gecreëerd en hebben ze mij tot een afgod gemaakt die zij aanbidden in plaats van de Levende Christus die IK BEN. Je kunt de Levende Christus niet op afstand vereren – je kunt de Levende Christus slechts ‘vereren’ door één met Christus te worden, de belichaamde Levende Christus te worden.

Samenvattend, de echte verloochening van God is de ontkenning dat God overal is. Daardoor is God waar jij bent, inclusief binnenin jou, in de betekenis van dat jij een verlengstuk van God bent. Deze ontkenning, zoals uitgelegd in Maitreya’s boek, begon met een groep wezens die rebelleerde tegen God in een hogere sfeer. Zij hebben sindsdien een zeer uitgebreide illusie gecreëerd die deze wereld gescheiden van God afschildert. Met andere woorden, je vindt God niet op aarde, want God is in zijn hemel. Alleen zeer speciale mensen kunnen direct contact leggen met God – als je een christen bent, alleen ik – en dit is alleen in het verleden gebeurd. Dus kun JIJ dit niet en dus kan niemand anders dat tegenwoordig.

Zodra je dit begrijpt, zie je duidelijk dat Moeder Teresa was opgegroeid in een religieuze cultuur die zwaar doordrongen was van – zelfs gebaseerd op – deze ontkenning van God en de illusie van de ver verwijderde God. Daardoor werd haar persoonlijkheid in de buitenwereld heel erg op dit beeld gebaseerd. En omdat zij zich niet kon bevrijden van die uiterlijke persoonlijkheid, kon zij niet ontsnappen aan het gevoel dat God buiten haar was – wat inhoudt dat zij niet kon ontsnappen aan het gevoel van gescheidenheid met de onvermijdelijke eenzaamheid en het gevoel ongewenst te zijn door God.

Haar hogere persoonlijkheid had een diep verlangen naar God, maar om te proberen dit verlangen te vervullen, kon zij alleen maar bedenken om dat te doen door het filter van de uiterlijke persoonlijkheid. En omdat haar uiterlijke persoonlijkheid werd gebaseerd op de ontkenning van dat God is waar jij bent, hoe had zij dan ooit aan dat gevoel van gescheidenheid kunnen ontsnappen? Hoe had zij eenzijn met God kunnen vinden door een benadering van de religie die wordt gebaseerd op een ontkenning van Gods Aanwezigheid waar jij bent, door vast te houden aan het beeld van de ver verwijderde God?

Er is absoluut, beslist maar één manier voor iedereen om uit die catch-22 te komen, voorgesteld door het bewustzijn van verloochening van God. Moeder Teresa had moeten toegeven dat haar uiterlijke persoonlijkheid het onechte deel van haar was en daarna had ze dit moeten laten sterven en spiritueel herboren worden. Waarom kon zij dit niet? Omdat haar uiterlijke persoonlijkheid gebaseerd werd op haar katholieke opvoeding en daardoor geloofde deze persoonlijkheid er vast in dat de katholieke kerk de énige weg naar verlossing is – voor zichzelf en voor alle andere mensen.

Daarom had Moeder Teresa het gevoel dat zij, als zij twijfelde aan haar uiterlijke persoonlijkheid, zou twijfelen aan de kerk en haar beeld van God, waarvan zij geloofde dat het godslastering was en hij haar naar de hel zou sturen:

Ik heb geen geloofsvertrouwen. – Ik durf de woorden & gedachten niet te uiten die mijn hart bevolken – & mijn onuitgesproken strijd in de ziel opleveren. Zoveel onbeantwoorde vragen leven in mij – ik ben bang ze bloot te leggen – vanwege de godslastering (blz. 187).

Daarom is het zo cruciaal dat spirituele mensen het concept van het bewuste zelf te begrijpen als het centrum van zelfbewustzijn en het vermogen dat besluiten neemt. Het spirituele pad, verlossing of hoe je het ook maar noemen wilt, is níét een automatisch of uiterlijk proces. Het is een innerlijk proces en voor elke stap die je neemt, moet het bewuste zelf bewust besluiten een illusie los te laten die uit het bewustzijn van de antichrist ontstaat.

We kunnen misschien zeggen dat de Bewuste Jij zelf tussen twee krachten in zit die eraan trekken vanuit tegengestelde richtingen. De ene kracht is het ego en de krachten van de antichrist die je – op vele subtiele wijzen – trekken naar het ontkennen van je echte identiteit als spiritueel wezen. Een van de meest voorkomende versies van deze ontkenning is je laten geloven dat je gered kunt worden door een uiterlijke religie in plaats van de balk uit je eigen psyche te verwijderen. De andere kracht is de kracht van je hogere zelf die je oproept het menselijke zelf los te laten en je spirituele identiteit te accepteren.

Als je het boek van Moeder Teresa leest met deze dynamiek in gedachten, zie je heel duidelijk dat het zo uitvergroot wordt. Haar hogere zelf gaf haar een oprecht verlangen naar eenzijn met God. Naarmate de tijd voorbij gaat, wordt het verlangen steeds sterker en de natuurlijke gang van zaken zou zijn geweest dat zij in toenemende mate steeds meer eenzijn had ervaren met alle vrede en vreugde die daaruit voortvloeit. Maar omdat zij haar uiterlijke persoonlijkheid niet kon laten sterven, wilde ze zichzelf niet overgeven aan dit eenzijn en als gevolg hiervan bleef de spanning groeien. Wat zij ervaren heeft als een steeds groeiende grotere eenzaamheid en leegte. Daarom zei ze:

Bid voor mij – opdat ik God niet weiger. – Het komt tot het breekpunt & dan breekt het niet. (blz. 190)

Wat zij moest doen was het laten breken – de vereenzelviging met haar uiterlijke zelf laten sterven – zoals ik de geest gaf aan het kruis. Maar omdat zij de geest van het uiterlijke zelf niet wilde opgeven, hield zij zichzelf vijftig jaar aan het kruis, terwijl ik er maar een paar uur bleef.

Moeder Teresa ervoer duidelijk een toenemend dieper verlangen naar eenzijn met God. Maar omdat zij Gods Aanwezigheid niet ervoer, kon zij alleen maar bedenken dat God haar niet wilde, haar afwees en haar zelfs haatte. Maar waarom voelde zij zich zo? Omdat zij nog steeds naar God keek door het filter van het bewustzijn dat Gods Aanwezigheid ontkent in jou.

Daarin moeten spirituele mensen slimmer zijn dan de krachten van de antichrist. De meeste spirituele mensen zijn opgegroeid in een omgeving die niet spiritueel is. Dus om hun spirituele identiteit opnieuw te ontdekken, hebben zij vaak een zogenaamde spirituele of mystieke ervaring nodig. Maar juist omdat zij zijn opgegroeid in een niet-spirituele omgeving – wat inclusief een religieuze omgeving gebaseerd op de ontkenning dat God is waar jij bent, kan zijn – zullen zij deze spirituele ervaring zien als afkomstig van een wezen buiten hen. Met andere woorden, veel mensen hebben spirituele ervaringen die waardevol waren, maar zij beschouwden die als afkomstig van een God ver weg, en dus versterkte dat de illusie van de God buiten jou.

Haar missie beginnen was onderdeel van Moeder Teresa’s Goddelijke plan. Maar zij was opgegroeid met het geloof dat zij de rest van haar leven een typisch katholieke non zou zijn. Daarom had zij een zeer krachtig spiritueel visioen nodig aan dit beperkte zelfbeeld te ontstijgen. Maar juist door haar opvoeding met het beeld van de ver verwijderde God, geloofde zij zeer sterk dat deze ervaring van mij als een ver verwijderd wezen buiten haar kwam.

Haar hogere wezen had oprechte liefde voor mij en een gevoel van eenzijn met mij, maar in haar bewuste geest kon zij mij alleen maar zien als een wezen buiten haar. Daardoor kon zij, ook al sprak zij over en verlangde zij naar eenzijn met mij – mijn bruid zijn – zichzelf niet zien als waarachtig één met mij – zij kon zichzelf niet de Levende Christus op aarde zien worden.

Maar juist omdat haar hoogste potentieel was één met mij te worden – de Levende Christus te worden – kon ik haar verlangen naar meer spirituele ervaringen niet vervullen. Zolang zij naar haar ervaring keek door het filter van de God ver weg en de Christus buiten haar, zouden meer ervaringen dit geloof enkel hebben versterkt, waardoor het eigenlijk MINDER waarschijnlijk werd dat zij haar missie uiteindelijk zou vervullen door boven de gesneden beelden te gaan staan.

Het hogere wezen van Moeder Teresa had de hoogste stadia op het pad naar Christusschap bereikt, zoals andere mystici, zoals Johannes van het Kruis. Op dit niveau moet je de uiterlijke persoonlijkheid – gebaseerd op het geloof in de God buiten jou – laten sterven, zodat je het koninkrijk van God kunt ontdekken – de Aanwezigheid van God – binnenin jou. De donkere nacht die vele mystici ervaren als product van de onwil om enerzijds het uiterlijke zelf te laten sterven of jezelf te accepteren als verlengstuk van God (of beide). De duur en intensiteit van deze nacht wordt slechts bepaald door je bereidheid of onwil om het gesneden beeld van een God buiten jou op te geven en de realiteit van de innerlijke God te accepteren.

Iedereen heeft een goddelijk plan dat het moment bepaalt waarop die persoon zich in het ideale geval zou hebben overgegeven en spiritueel herboren te worden. Hoe meer tijd er na dat moment verloopt, hoe meer spanning er groeit.

Met andere woorden, je wordt niet echt door God verstoten. Je wordt opzettelijk onthouden van één spirituele ervaring die je uiterlijke persoonlijkheid zal waarnemen als afkomstig van een God buiten jou. Dit betekent niet dat jij geen spirituele ervaringen kunt hebben, maar je kunt ze alléén krijgen wanneer je die ziet als afkomstig van binnen uit jou.

Kim: Dit wordt geïllustreerd door de volgende citaten:

Ondanks alles – deze duisternis & leegte is niet zo pijnlijk als het verlangen naar God. – De tegenstelling waar ik bang voor ben, zal mij uit mijn evenwicht halen. – Wat doet U Mijn God iemand die zo klein is aan?… Als dit U Glorie brengt, als U hier een druppel vreugde uit krijgt – als levensstromen bij U worden gebracht – als mijn lijden Uw Dorst lest – hier ben ik Heer, met vreugde accepteer ik alles tot het einde van het leven. (blz. 187-188)

In de oproep zei U dat ik veel zou lijden. – Tien jaar – mijn Jezus, u heeft aan mij gedaan, volgens uw wil… als dit u behaagt – als mijn pijn en lijden – mijn duisternis en scheiding U een druppel troost geeft – mijn eigen Jezus, doe met mij zoals U wenst – zolang als U wenst… waarom Jezus, ik ben met heel mijn hart bereid te lijden al wat ik lijd – niet alleen nu – maar tot in eeuwigheid – als dat mogelijk was… (blz. 193-194)

Het lijkt mij dat zij er heel erg in gelooft dat zij zichzelf aan God en aan jou heeft overgegeven en daarom – zoals je in de vorige bespreking zei – gelooft zij dat haar lijden iets is wat jij haar aandoet, terwijl jij zegt dat zij het zichzelf aandoet. Geen wonder dat zij niet uit deze catch-22 kon komen. Wat zou jij zeggen over de volgende opmerking door een van haar spirituele adviseurs:

Het was gewoon de donkere nacht die alle meesters van het spirituele leven kennen – al vond ik het nooit zo diep gaan en zo lang duren als bij haar. Er is geen menselijke remedie tegen (blz. 214).

Jezus: Nu, hij heeft gelijk dat er geen menselijke remedie tegen is; immers de enige remedie is de menselijke identiteit te laten sterven. Maar het feit dat haar vele spirituele adviseurs haar niet konden helpen de catch-22 te overwinnen, laat duidelijk zien dat het onmogelijk is een probleem te overwinnen met dezelfde bewustzijnsstaat als die die het probleem gecreëerd heeft. Met andere woorden, een kerk die wordt gebaseerd op het bewustzijn van God verloochenen, kan haar leden vanzelfsprekend niet helpen hun gevoel van gescheidenheid van God te overwinnen. Hoe kan een kerk die wordt gebaseerd op het vereren van de God buiten jou, mensen helpen God binnenin hen te vinden?

Laat mij een heel duidelijke verklaring afleggen wat betreft de katholieke kerk. De katholieke kerk is níét mijn kerk. Zij vertegenwoordigt Christus niet op aarde, maar vertegenwoordigt juist het bewustzijn van de antichrist. Dit is niet bedoeld als een oordeel over de vele katholieken die grote liefde en toewijding voor mij voelen, maar het is bedoeld om een lijn in het zand te trekken tussen degenen die de Levende Christus liefhebben en degenen die zich vastklampen aan een uiterlijk instituut en haar doctrines – die een gesneden beeld van Christus presenteren.

Wat je kunt zeggen over het christendom in haar geheel, is dat het begon met een zuivere fundering en die toen geleidelijk aan verloor. Maar dat kun je niet zeggen van de katholieke kerk. Vanaf de allereerste oprichting door keizer Constantijn, werd die ontworpen om een instituut te zijn die het volk rustig houdt, zodat zij de status-quo niet omver kunnen werpen die de machtselite aan de macht houdt.

Er is slechts één manier voor de mensen om de machtselite – wat mensen inhoudt die zich volledig identificeren met het bewustzijn van de antichrist – omver te werpen en hun goddelijke mandaat te vervullen om de heerschappij over de aarde te nemen. Die manier is dat een kritieke massa van de meest spiritueel bewuste mensen de Aanwezigheid van God in henzelf erkent, wat precies is wat ik kwam demonstreren.

De katholieke kerk heeft haar wortels in Petrus die, zoals elders wordt uitgelegd, zijn eenzijn met mij verloochend heeft en daardoor zijn eigen potentieel verloochend om zich te ontwikkelen van volgeling van Christus tot de belichaamde Levende Christus. Dit is te wijten aan het niet slagen voor de tweede uitdaging van Christus. Helaas moet ik zeggen dat dit – ondanks haar grote humanitaire diensten – exact het pad is dat Moeder Teresa’s uiterlijke persoonlijkheid volgde. Dus ondanks het feit dat zij vele mensen heeft geïnspireerd, was ze níét het grote voorbeeld dat ik nodig heb in deze tijd. Ik heb mensen nodig die verder gaan dan blindelings een mentaal beeld van Christus volgen en die het juk van de verloochening van God durven afwerpen en daardoor echt één worden met Christus, wat ervoor zorgt dat zij accepteren dat ZIJ nu de Levende Christus op aarde zijn.

Kim: Ik denk dat er een aantal citaten zijn die laten zien dat Moeder Teresa begon te vermoeden wat jij hier zegt:

Ze zeggen dat mensen in de hel eeuwig pijn lijden door het verlies van God – zij zouden door al dat lijden gaan als zij slechts een klein beetje hoop hadden God te bezitten. – In mijn ziel voel ik de vreselijke pijn van dat verlies – van God die mij niet wil – van God die God niet is – van God die niet echt bestaat (Jezus, vergeef alstublieft mijn godslastering – ik moet alles opschrijven). Die duisternis die mij van alle kanten omringt – ik kan mijn ziel niet op God richten – geen licht of inspiratie komt mijn ziel binnen. – Ik spreek over liefde voor zielen – over tedere liefde voor God – woorden passeren mijn lippen – en ik wil er graag in geloven. – Waar werk ik zo hard voor? Als er geen God is – kan er geen ziel zijn. – Als er geen ziel is behalve Jezus – U bent ook niet echt. – hemel wat een leegte – geen enkele gedachte aan de hemel komt mijn geest binnen – want er is geen hoop. – Ik ben bang al deze vreselijke dingen op te schrijven die in mijn ziel omgaan. (blz. 192-193)

Mijn hele leven lijkt zo tegenovergesteld. Ik help zielen – om waar naartoe te gaan? – Waarom dit alles? (blz. 210)

Het lijkt alsof zij begint te twijfelen aan Gods bestaan, wat volgens mij erop wijst dat haar hogere wezen begint te erkennen dat de katholieke kerk haar een verkeerd beeld van God heeft voorgesteld. Met andere woorden, ze twijfelt niet echt aan Gods bestaan, maar twijfelt aan het bestaan van de God buiten haar. Ben je het ermee eens?

Jezus: Ja, maar er moet aan worden toegevoegd dat zij niet in staat zou zijn geweest dit idee te formuleren met haar dagelijkse denkgeest, noch zou zij bereid geweest zijn het te accepteren als het haar voorgesteld werd. Het is echter waar dat alle spirituele mensen door een periode heen moeten waarin zij twijfelen aan het beeld van de God buiten jou – in welke vorm zij dat ook zijn gaan accepteren – en voor velen voelt dit alsof zij twijfelen aan God. Dit is een product van het feit dat zij geen alternatief voor de God buiten jou hebben gekregen. Onnodig te zeggen dat dit veel innerlijke strijd in de ziel en lijden veroorzaakt dat gemakkelijk vermeden had kunnen worden als mensen een alternatief hadden voor de verloochening van God.

Let op de opmerking, “zij zouden door al dat lijden gaan als zij slechts een beetje hoop hadden God te bezitten”, en voeg die aan een andere opmerking toe:

Waarom moeten wij ons volledig aan God geven? Omdat God zich aan ons heeft gegeven… om ons volledig aan God te geven is een manier om God zelf te ontvangen. Ik voor God en God voor mij. Ik leef voor God en geef mijn eigen zelf op en op deze manier noop ik God ertoe voor mij te leven. Daarom, om God te bezitten, moeten we hem onze ziel laten bezitten. (blz. 29)

Nogmaals, dit is een subtiel concept dat moeilijker gemaakt wordt door de dubbelzinnigheid van de woorden. Maar mijn punt is dat het idee van ‘God bezitten’ een zeer gevaarlijk concept is, omdat het zo gemakkelijk verkeerd gebruikt kan worden door het doodsbewustzijn dat ervoor zorgt dat mensen dieper zinken in de ontkenning van Gods Levende Aanwezigheid binnenin hen.

Het is eigenlijk een overblijfsel van het oude concept van een boze god in de lucht die offers eist om vergeving van zonden te kunnen geven. Het is zeer sterk verbonden aan de christelijke leugen dat mijn dood aan het kruis – het vergieten van mijn bloed – het ultieme offer was dat betaalde voor de zonden van de gehele mensheid, in het verleden en de toekomst.

Het leidt tot verschillende overtuigingen die zeggen dat je verlossing kunt kopen door je te houden aan uiterlijke regels in plaats van je meest innerlijke wezen te veranderen. Zulke illusies hebben vele religieuze mensen ertoe aangezet hun hele leven bezig te zijn met proberen zich aan uiterlijke regels te houden of ‘goede werken’ te doen, en dan te denken dat zij van hun verlossing verzekert zijn. Maar als het niets doet om hun bewustzijn te veranderen, dan stellen hun inspanningen hun verlossing niet veilig en versterkt vaak het bewustzijn dat hen buiten het innerlijke koninkrijk houdt.

Bijvoorbeeld, Moeder Teresa’s geloof dat haar lijden en het lijden van haar zusters zielen bij God zou brengen, was fout. Maar er zit een kern van waarheid in, in die zin dat haar lijden werd veroorzaakt doordat zij het doodsbewustzijn aannam. En door te worstelen met dit bewustzijn, hielp zij mee om het voor andere mensen gemakkelijker te maken God te vinden. Zij zou echter oneindig veel meer gedaan hebben wanneer zij daadwerkelijk dit bewustzijn te boven gekomen was en dit in het openbaar had laten zien. Met andere woorden, het lijden zelf hielp anderen niet, maar het lijden ontstijgen zou dit wel hebben gedaan – zoals sommigen eigenlijk dachten.

Wat schuilt er achter het concept dat jij iets bezit? Nu, er is een jij en er is een object en de twee moeten uit noodzaak gescheiden zijn. Want als er geen scheiding is, kun je geen staat hebben waarin je het object níét bezit. En het concept van het bezitten van een object kan alleen bestaan in een dualiteit waarin je het object níét bezit. Dus de bewering ‘om God te bezitten, moeten we hem toestaan onze ziel te bezitten’ ontstaat uit een dualistisch beeld van God als een ver verwijderd wezen die daarom jou wel of niet kan bezitten, wat betekent dat jij God wel of niet kunt bezitten.

In werkelijkheid is het essentiële punt niet of God jou bezit of jij God bezit. Je echte optie is één te worden met God door de illusie van gescheidenheid te overwinnen die maakt dat iets bezitten mogelijk lijkt.

Dit beeld van God ontstaat eigenlijk uit het bewustzijn dat de val veroorzaakte, namelijk een verlangen God in je macht te hebben om te rechtvaardigen dat wezens kunnen doen wat zij willen. Je ziet, je kunt alleen macht over God hebben als er een ver verwijderde God is. Alleen de uiterlijke, op het ego gebaseerde persoonlijkheid wil macht over God. Je kunt geen macht hebben over de innerlijke God, want je kunt die God alleen vinden door boven het ego te staan en de behoefte om macht over iets te hebben.

In werkelijkheid kwam ik naar deze planeet om mensen te onderwijzen dat er geen echte scheiding tussen God en jou bestaat. Het gevoel van gescheidenheid is een illusie die veroorzaakt wordt door het feit dat mensen verblind zijn door het bewustzijn van de antichrist dat ervoor zorgt dat zij Gods Aanwezigheid binnenin hen ontkennen. Dus kun je God niet bezitten, want je bént God en God kan jou niet bezitten, want God IS jou. Bezit is een product van gescheidenheid en zodra gescheidenheid niet meer bestaat, wordt bezit irrelevant.

Dus Moeder Teresa had correct aangevoeld dat jij je volledig aan God moet geven. Maar de realiteit is dat wat jij aan God geeft, álles van jouw menselijke zelf is, juist het identiteitsgevoel dat je gescheiden houdt van eenzijn met God. Maar door haar katholieke opvoeding was zij gaan geloven dat dit betekent alle aspecten van het gevoel van het zelf opgeven:

Bid voor het licht opdat ik het kan zien en voor moed om afstand te doen van iets van het zelf in het werk. Ik moet compleet verdwijnen – als ik wil dat God het geheel krijgt. (blz. 113)

In werkelijkheid moet je afstand doen van elk aspect van het menselijke zelf, maar níét jouw spirituele zelf. Jouw spirituele identiteit werd geschapen door God; het is God die zichzelf tot uitdrukking brengt – of verlangt zich tot uitdrukking te brengen – door jou – als jou. Dus dat deel van je Zelf ontkennen, is ontkennen dat God is waar jij bent! En dit is weer een ander aspect van het bewustzijn van de antichrist. Het is de bedoeling dat je spirituele identiteit zich tot uitdrukking brengt door jouw werken op aarde.

In werkelijkheid ontken je jezelf door te ontkennen dat God is waar jij bent. Je ontkent de waarheid dat jouw Zelf een uitdrukkingsvorm van God is.

Dus het echte doel van het bewustzijn van de antichrist is jou jouw zelf te laten ontkennen als God, om God te laten ontkennen. Wat is de consequentie? Dat jij uit het eeuwige nú gehaald wordt. Je wordt geprogrammeerd uit te kijken naar een verlossing die komt in een of andere toekomst ver weg wanneer jij in de hemel bent, en dus je potentieel ontkent dat jij de Christus hier op aarde bent.

Dit is precies wat degenen die in het bewustzijn van de antichrist gevangenzitten, willen. Zij weten dat als genoeg mensen zichzelf accepteren als de Levende Christus, dit het enige is wat hen de macht over deze planeet ontneemt. Daardoor proberen ze al het mogelijke te doen om mensen te laten ontkennen dat zij nu op dit moment de Christus kunnen zijn, juist hier op aarde.

Door de meerderheid van de mensen wordt dit niet als een probleem ervaren, want zij hebben nog niet de spirituele volwassenheid bereikt die hen het potentieel geeft de belichaamde Christus te zijn. Maar voor de meest spirituele mensen is het een enorm probleem, want het zal onvermijdelijk aanleiding worden tot innerlijke conflicten en spanningen, wat precies is wat Moeder Teresa ervaren heeft. Als je naar haar ervaring kijkt en aan alle uiterlijke verschijnselen voorbij gaat, zie je dat in de kern de innerlijke wetenschap was dat zij niet was waar zij moest zijn, dat zij niet aan haar hoogste potentieel voldeed.

Door de factoren die we besproken hebben, kon zij haar volledige potentieel niet begrijpen of accepteren met haar bewuste geest, toch ervoer ze nog steeds de strijd van de ziel. En de pijn van het lijden zonder het gevoel dat er een uitweg uit het lijden was, zette haar er eigenlijk tot een zeer subtiele doodswens aan, wat bij vele andere spirituele mensen gebeurt die ook gevangen zaten in de catch-22. Dit wordt tot uitdrukking gebracht door het volgende citaat:

…waarom Jezus, ik ben bereid met heel mijn hart te lijden al wat ik lijd – niet alleen nu – maar tot in de eeuwigheid – als dat mogelijk was…Dit alles is mijn wil – ik wil Uw Dorst lessen met iedere druppel bloed die U in mij kunt vinden…Ik smeek U slechts één ding – alstublieft doe geen moeite om snel terug te keren. – Ik ben klaar op U te wachten tot in alle eeuwigheid. (blz. 193-194)

Wat achter deze woorden schuilt, is de wanhoop van een levensstroom die weet dat hij niet is waar hij zou moeten zijn – omdat hij Gods Aanwezigheid niet ervaart waar hij is. Maar de levensstroom zit gevangen in de ontkenning van God en kan niet zien hoe hij dit moet overwinnen. Christus vertegenwoordigt een wezen dat komt om de levensstroom uit die catch-22 te halen door hem te dwingen zijn eigen verloochening van God onder ogen te zien. Maar als de ziel niet bereid is dit onder ogen te komen, wil hij niet dat Christus in zijn wereld komt. In plaats daarvan wil de uiterlijke persoonlijkheid gescheiden blijven van Christus tot in alle eeuwigheid, wat een indirect verlangen is tot in het oneindige in het doodsbewustzijn te blijven. Dit zal uiteindelijk leiden tot de spirituele dood van de ziel – de tweede dood – en dan is het een doodswens.

Alle spirituele mensen moeten zeer alert zijn op elke soortgelijke doodswens in hun wezen en zij moeten zich realiseren dat het ego hun verlangen naar God kan gebruiken om deze doodswens te versterken. Een spiritueel persoon kan gewoon niet ‘eten, drinken en gelukkig zijn’, maar heeft een bedoeling in het leven nodig. En wanneer zo iemand geen bedoeling voelt of voelt dat hij of zij niet aan die bedoeling beantwoordt, kan het leiden tot zo’n wanhoop dat de dood de enige ontsnapping lijkt – en met dood bedoel ik niet gewoon de dood van het lichaam, maar de dood van de ziel, de totale vernietiging van het bestaan.

Dus de extreme uitkomst van het bewustzijn van de spirituele dood, is dat het mensen naar de spirituele dood laat verlangen, namelijk als de totale verdwijning van elk zelfgevoel. Maar de oorzaak van dit misleide verlangen is het verkeerd begrijpen van wat het zelf is. Zoals ik zei: “voor mensen is dit onmogelijk, maar niet voor God, want met God is alles mogelijk” (Marcus 10:27). Je kunt aan je doel in het leven beantwoorden met je sterfelijke zelf. Als je probeert je sterfelijke zelf te redden, zul jij je leven verliezen, maar als je bereid bent je sterfelijke leven te verliezen – je menselijke identiteitsgevoel – eenzijn met Christus te vinden, zul je het eeuwige leven vinden.

De conclusie is dat mensen die zich gevangen voelen in een spirituele catch-22, moeten erkennen dat er slechts één oorzaak is voor deze situatie. Je bewuste zelf vereenzelvigt zich nog steeds met een aspect van het sterfelijke zelf. Dus de uitweg is niet de spirituele dood die leidt tot een vernietiging van het bestaan. De weg hieruit is je bewust te worden van het sterfelijke zelf en dat dan bewust los te laten, waardoor het Bewuste Jij vanzelf herboren wordt in zijn echte identiteit als verlengstuk van Gods Wezen.

De schoonheid van Gods schepping is dat er geen énkel  wezen is die dat potentieel kan verliezen – ongeacht hoe diep of voor hoelang het geïdentificeerd is geweest met het bewustzijn van de antichrist. De echte hoop die op aarde gebracht is door Christus, is dat iedereen het potentieel heeft zijn menselijke zelf te laten sterven op het kruis en weer op te staan in zijn echte identiteit. Maar door de vrije wil, is er één onoverkomelijke voorwaarde. Jíj moet bewust en bereidwillig de geest van jouw sterfelijke zelf opgeven – zelfs de meest subtiele manifestaties daarvan.

Maar als je dat kan doen, zal de God van wie jij denkt dat hij je verlaten heeft, in volle glorie verschijnen – alleen zal dit binnenin jou gebeuren wanneer jij en ik samen zeggen: “Ik en mijn Vader zijn één!”

Kim: Dus wat ik je hoor zeggen is dat Moeder Teresa’s echte zelf een waar verlangen had naar eenzijn met jou, maar haar uiterlijke persoonlijkheid – omdat het zo verweven was met het bewustzijn van de dood – jou eigenlijk tot iedere prijs wilde vermijden, daarom was zij bang dat ze van jou gescheiden zou blijven. Ze zei zelfs:

Als ik ooit een heilige word – zal ik er zeker één van ‘duisternis’ zijn. Ik zal continu weg zijn uit de hemel – om het licht te verlichten van degenen in duisternis op aarde.

Jezus: Correct. Onthoud dat de specifieke versie van het doodsbewustzijn dat Moeder Teresa had aangenomen was dat zij een ‘goed religieus persoon’ was. Deel van dit bewustzijn is het beeld van onbaatzuchtig werk doen om anderen te dienen en hen – uiteindelijk – te redden.

Maar het concept dat een menselijk wezen een ander kan redden – of íéts kan doen dat zal leiden tot de verlossing van anderen – is een zeer subtiele en gevaarlijke illusie. Alles wordt gebaseerd op de Wet van Vrije Wil, dus zelfs ik of God kunnen een menselijk wezen niet tegen de wil van iemand redden.

Maar het bewustzijn dat Moeder Teresa had aangenomen, was waar ik naar verwees toen ik zei: “En waarom houdt gij vast aan de splinter in uw broeders oog, maar overweegt gij niet de balk die in uw eigen oog is” (Matteüs 7:3). De meest subtiele uitkomst van het doodsbewustzijn is dat het ervoor zorgt dat mensen altijd buiten zichzelf kijken. Daardoor zien religieuze mensen God als de God ver weg en zij denken dat zij alleen gered kunnen worden door iets te doen voor die verre God. En zij zien gemakkelijk de tekortkomingen van anderen, dus zij denken al gauw dat zij hun eigen verlossing kunnen ‘kopen’ door te werken aan de verlossing van anderen.

Dit leidt tot het bewustzijn dat altijd werkt om anderen te redden – zoals Moeder Teresa’s werk om de armen te redden en mij zielen te brengen – terwijl je het enige negeert wat je waarachtig kunt doen voor God, wat is jezelf redden door bewust en bereidwillig het sterfelijke zelf te laten sterven.

Zie je hoe het doodsbewustzijn religieuze mensen misleidt door hen te laten denken dat zij alles goed doen om in aanmerking te komen voor verlossing, terwijl zij in werkelijkheid níét het énige doen wat nodig is voor verlossing, namelijk dat zij het bewustzijn van gescheidenheid overwinnen, het doodsbewustzijn? Het doodsbewustzijn houdt mensen buiten het koninkrijk van God, maar juist dit doodsbewustzijn heeft ook de illusie gecreëerd dat je toegang tot het koninkrijk van God kunt krijgen zónder het doodsbewustzijn te overwinnen, zonder het bruiloftskleed aan te doen van het Christusbewustzijn.

Wat ik in dit tijdperk nodig heb, zijn mensen die bereid zijn allereerst te werken aan het zichzelf bevrijden van deze meest subtiele van alle illusies en die het dan van de daken schreeuwen om anderen te wekken. Want de gehele planeet is echt het punt voorbij waarop dit bewustzijn onthuld zou moeten zijn, voor iedereen zichtbaar. Dus hebben we enige achterstand in te lopen, maar met God – die door zowel mij als ieder van jullie werkt – is alles mogelijk.