door Kim Michaels

Wat is de christendom-waanzin?
Een van de duidelijker aspecten van de christendom-waanzin is juist het feit dat de meerderheid van de mensen die zichzelf als ‘een goede christen’ beschouwt, de meest bekrompen mensen op aarde zijn. Dit is erg ironisch omdat de eerste volgelingen van Jezus geen bekrompen mensen hadden kunnen zijn. Als zij dat geweest waren, dan zouden zij zich aan de kant van de Schriftgeleerden en farizeeërs hebben geschaard en hadden ze Jezus afgewezen.

De waarheid is gewoon dat de overgrote meerderheid van de mensen die zichzelf als een ware volgeling van Jezus beschouwde, zeer waarschijnlijk Jezus zouden afwijzen als zij hem vandaag tegenkwamen. Dit is een onaangename waarheid, maar niettemin waar! En dit is echt een vorm van waanzin. Het is ook een duidelijke vorm van hypocrisie.

Over hypocrisie gesproken, wij weten allemaal wat Jezus van hypocrieten vond, bijvoorbeeld toen hij in Matteüs meerdere keren uitriep: “Schriftgeleerden en farizeeërs, hypocrieten…”. Dan zou je in alle redelijkheid moeten aannemen dat iedereen die zichzelf christen noemt, goed naar zichzelf en zijn religie kijkt wat betreft elke hint naar hypocrisie.

In plaats daarvan zien we dat de naakte waarheid is dat miljoenen mensen serieus denken dat zij ‘een goede christen’ zijn en er absoluut van overtuigd zijn dat zij worden gered, maar hun daden en woorden doen geen recht aan de fundamentele eisen die Christus heeft gesteld zoals de andere wang toekeren of je naaste liefhebben als jezelf.

Deze discrepantie zie je bij veel mensen door de hele geschiedenis heen en veel christenen zijn zich hier pijnlijk van bewust. Veel mensen zijn zich ervan bewust dat hun eigen daden tekortschieten en veel mensen zijn zich ervan bewust dat de christelijke religie een lang snoer van huichelarij en tekortkomingen is. Maar weinig mensen hebben dit fundamentele probleem duidelijker geuit dan Mahatma Gandhi, die zei:

Ik houd van jullie Christus, ik houd niet van jullie christenen. Die lijken helemaal niet op jullie Christus.

Wij zouden dit de existentiële vraag van het christendom kunnen noemen en de volgende logische vraag is dan hoe wij daarmee omgaan. Onze benadering is vanzelfsprekend een van ontkenning en dit is de ‘standaardreactie’ van bijna alle grote christelijke kerken. Dit verklaart waarom veel christenen het gevoel hebben dat zij fundamenteel superieur zijn – zelfs in de ogen van God – vergeleken met mensen die geen lid zijn van een christelijke religie of lid van hun ‘superieure’ kerk. Dit verklaart ook waarom heel veel christenen geloven dat hun verlossing gewaarborgd is door het feit dat zij lid zijn van een christelijke kerk en aan alle gestelde eisen voldoen. Met andere woorden, veel christenen geloven dat zij zullen worden gered, ook al voldoen ze niet aan de eisen die Jezus heeft gesteld, terwijl veel niet-christenen niet zullen worden gered – zelfs als zij voldoen aan de maatstaf die Christus heeft gesteld.

Vanzelfsprekend bestaat deze vorm van ontkenning al vele eeuwen, maar dit boek wordt gebaseerd op de observatie dat er een omslag is geweest en dat het steeds meer mensen duidelijk wordt dat de tijd van ontkenning voorbij is. Een demonstratie van dit fenomeen is het feit dat veel grote christelijke kerken leden verliezen, in ieder geval in de westerse wereld. De meeste landen in Europa worden niet meer als christelijke naties beschouwd, omdat de meerderheid van de burgers niet meer actief is in een christelijke kerk (hoewel sommigen alleen in naam lid zijn).

Wat is hier in principe de verklaring voor? Welnu, is die simpelweg niet dat de christelijke religie in haar huidige vorm niet meer aan de spirituele noden van de mensen op de moderne wereld tegemoet kan komen – een wereld die in vele opzichten veel complexer is dan in de tijd waarin de huidige christelijke doctrines en rituelen werden ontwikkeld. Wij kunnen dit niet goedpraten door te zeggen dat de mensen hun geloof in God aan het verliezen zijn en daardoor geen spirituele noden hebben, omdat de feiten en de statistieken het tegenovergestelde laten zien. Moderne mensen hebben psycho-spirituele noden, maar de traditionele christelijke kerken kunnen daar niet meer aan tegemoetkomen. In plaats van dit feit toe te geven en de noodzakelijke veranderingen door te voeren zijn de meeste christelijke kerken net als de dinosaurussen die uitstierven omdat die koudbloedige dieren er niet in slaagden om zich aan de veranderende omstandigheden op de wereld aan te passen.

Dit is het schoolvoorbeeld van een kerk die weigert te veranderen; neem nu het seksschandaal in de katholieke kerk. Het fenomeen seksueel misbruik is niet nieuw omdat dit al eeuwen gebeurt, maar het nieuwe is dat de traditionele aanpak van de kerk om dit te ontkennen, niet meer werkt. Het lijkt alsof het voorjaar van 2012 een omslag markeerde en de kerk de slechte pers gewoonweg niet meer kan negeren.

Het basale uitgangspunt van dit boek is simpel: De tijd om dit te ontkennen is voorbij. Het wordt tijd om het feit onder ogen te zien dat wij, als we beweren dat wij ‘een goede christen’ zijn, maar ons niet houden aan de basale geboden van Jezus, ons als hypocrieten gedragen. En als wij weigeren om te erkennen dat het christendom zich moet aanpassen aan de veranderende wereldomstandigheden of uitsterven (in ieder geval verouderd is als belangrijke religie in het westen) dan lijken wij op dinosaurussen. Dit zou duidelijk een vorm van krankzinnigheid zijn, want hoewel dinosaurussen niet het vermogen bezitten om zich aan te passen, bezitten wij dat vermogen wel; de enige vraag is of wij dat willen.

In probeer niet te zeggen dat het oplossen van het existentiële probleem van het christendom een eenvoudige taak is. Er zijn veel niet-christenen die christenen graag confronteren met hun tekortkomingen, maar die er zelf vaak ook niet in slagen om zich aan de geboden van Christus te houden. En het is een feit dat christenen natuurlijk mensen zijn die het goed bedoelen en heel graag de geboden van Christus zouden willen naleven – als zij maar wisten hoe.

En dit is de werkhypothese voor dit boek. Het begint met de erkenning van een fundamenteel feit: Jezus heeft een spirituele leer gegeven die een bepaalde maatstaf stelt voor menselijk gedrag. Maar je aan die maatstaf houden ís níét gemákkelijk.

Als we dit eenmaal hebben toegegeven, kunnen we de logische vraag stellen: “Waarom is het zo moeilijk om je aan de maatstaf te houden die Christus heeft gesteld?”

Vanzelfsprekend zijn er meerdere opties om die vraag te beantwoorden. Eén daarvan is dat je zegt dat Jezus gewoon niet realistisch was, dat hij een hopeloze idealist was, iemand uit Utopia die onrealistische eisen stelde. Een andere reden is dat er iets mis is met ons; dat wij zulke zondaren zijn dat we niet in staat of bereid zijn om te doen wat nodig is om aan de maatstaf van Christus te voldoen.

Het probleem met beide benaderingen is dat zij ons ontkrachten. Wat kunnen we doen als de fundamentele boodschap van Christus in gebreke blijft of als wij in gebreke blijven? Een ander probleem is dat men aanneemt dat Jezus niet wist wat hij deed, iets wat ik persoonlijk niet geloof.

Dit boek pakt het dus anders aan. De werkhypothese is dat Jezus precies wist wat hij deed. Hij heeft ons een leer gegeven die wij realistisch gezien kunnen naleven en hij heeft ons de kennis gegeven om die leer te belichamen. Daardoor is het inderdaad mogelijk om je te houden aan de maatstaf van Christus.

Het is echter niet gemakkelijk om de leer van Jezus te belichamen en dit is een van de redenen dat heel weinig mensen dat kunnen. De ware boodschap van Christus begrijpen vereist een fundamentele omslag in perspectief en in de tijd van Jezus waren maar heel weinig mensen in staat om die aardverschuiving te maken. Vanaf het allereerste begin waren er onder de ware aanhangers maar weinig mensen die de boodschap van Jezus volledig begrepen en het gevolg was dat die boodschap als snel ‘verloren’ ging. Helaas is het christendom als geheel nooit helemaal hersteld van dat verlies omdat tot dusver maar heel weinig christenen wilden kijken naar wat er verloren is gegaan bij de stichting van de officiële religie.

Zolang die ontkenning blijft bestaan, is het christendom een catch-22. Je kunt op geen enkele manier de fundamentele discrepantie tussen het gedrag van christenen en de geboden van Christus overwinnen. Je moet die discrepantie vanzelfsprekend overwinnen doordat meer mensen de leringen van Christus werkelijk belichamen. Zolang de sleutel van kennis niet wordt ontdekt, kunnen mensen op geen enkele manier de ware leringen van Jezus belichamen. Hoe je het ook probeert, je zult altijd tekortschieten als je niet volledig de verandering in perspectief begrijpt die Jezus wilde dat wij bereiken. Het probleem is een gesloten cirkel en zoals Albert Einstein heeft gezegd, kun je een probleem niet oplossen met dezelfde bewustzijnsstaat als de bewustzijnsstaat die het probleem heeft veroorzaakt.

De enige conclusie waartoe we kunnen komen, is: Als wij niet de verhoudingen willen veranderen, als wij de catch-22 willen doorbreken, dan moeten wij iets anders doen. Wij moeten dapper durven gaan waar nog geen enkele christen is gegaan. Wij moeten opnieuw over het christendom durven nadenken en onszelf nieuwe en gedurfde vragen stellen over wat Jezus ons echt probeerde te leren.

Als wij geen poging doen om opnieuw over het christendom na te denken, dan zijn we duidelijk bezig met een vorm van collectieve krankzinnigheid, want zoals Albert Einstein ook heeft gezegd: “Hoelang blijven de christenen steeds hetzelfde doen en verwachten dat het christendom kan overleven in een wereld die sneller dan ooit aan het veranderen is?”

Samengevat:

• Jezus heeft ons een leer gegeven die wij kunnen belichamen.
• De innerlijke leer van Jezus belichamen vereist een aardverschuiving in ons perspectief.
• Jezus heeft ons de sleutel gegeven om deze omslag te maken – de sleutel van kennis – maar die zijn we kwijtgeraakt en moeilijk terug te vinden in officiële doctrines en dogma’s.
• Als wij ons aan de geboden van Christus willen houden en als wij willen dat het christendom een religie voor moderne mensen wordt, dan moeten wij die verloren gegane kennis opnieuw ontdekken en toepassen op de moderne tijd.
• Hiervoor moeten we buiten de gesloten cirkel kijken, het mentale kader, dat wordt vertegenwoordigd door christelijke doctrines en overtuigingen.
• Dit boek kun je beschouwen als een ontdekkingsreis die de verloren sleutel van kennis probeert te vinden die de innerlijke mysteries van Christus zal ontsluiten.

De vraag wordt nu: Heb je interesse in deze reis? Als het antwoord ook maar een aarzelend ‘ja’ is, dan is de volgende vraag of je de enige karaktertrek bezit die nodig is om zelfs maar aan die reis te beginnen. Ik zal het anders zeggen: “Wat is jouw persoonlijke evenwicht tussen liefde en angst?

Het evenwicht tussen liefde en angst – een nieuwe maat om opnieuw na te denken over je persoonlijke leven en de geschiedenis van de mensheid
Op grond van enige fundamentele kennis van je persoonlijke psyche kan je reactie op dit boek met een zeer grote mate van zekerheid worden voorspeld. Het is eenvoudig de vraag of je eerste reactie op het leven berust op angst of liefde.

Het concept dat ik hier meteen in het begin wil introduceren, is dat wij allemaal een persoonlijk evenwicht tussen liefde en angst bezitten. Het is gewoon een manier om te meten in welke mate ons leven wordt beheerst door angst en in welke mate door liefde. Beschouwen we de wereld als een gevaarlijke plek met bedreigingen op elke hoek van de straat of zien we de wereld als een omgeving waarin alles een kans is om te groeien en te leren? Vinden wij dat het glas van het leven halfvol of halfleeg is?

Waarom is het belangrijk om het meteen aan het begin van een boek over het christendom te hebben over het evenwicht tussen liefde en angst? Zoals al gauw duidelijk zal worden – bij degenen die niet bang zijn om verder te lezen – is het evenwicht tussen angst en liefde een deel van de oorspronkelijke boodschap van Jezus, hoewel hij niet precies dezelfde woorden heeft gebruikt. De eerste volgelingen van Jezus konden niet beheerst worden door angst, anders waren ze wel bij de officiële joodse religie gebleven en zouden ze Jezus hebben gezegd dat Jezus een charlatan was (zoals de meeste mensen.) Laten we echter niet op onszelf vooruitlopen.

De pragmatische reden dat ik hierover begon te spreken is dat je persoonlijke evenwicht tussen liefde en angst jouw reactie bepaalt op de informatie die ik in dit boek verstrek. Waar gaat dit boek over? Het gaat over het presenteren van informatie. Zoals ik in de introductie heb gezegd, is het uitgangspunt van dit boek dat wij over onze benadering van het christendom moeten nadenken. De enige manier om dat te doen is op zoek te gaan naar ideeën en vragen te stellen die gewoonlijk niet worden gesteld in de gemeentes van het gangbare christendom. En het is een onweerlegbaar feit dat de meerderheid van alle christenen bang zijn om naar deze ideeën te kijken en vragen te stellen die veel verder gaan dan de gevestigde doctrines van hun kerk. Zij zijn bang om het enige te doen wat kans van slagen heeft als je een hervorming in de christelijke religie wilt doorvoeren. Het enige wat juist in de weg staat voor vernieuwing is angst – en daarom moeten we meteen al aan het begin angst aanpakken. Als wij niet vanaf het begin onze angst afhandelen, dan heeft de rest van dit boek geen kans om een positieve invloed op je leven uit te oefenen of op het christendom als geheel.

Oké, de fundamentele dynamiek die we onder ogen moeten zien, is dat ik in dit boek alleen maar nieuwe informatie kan geven. Wat jij met die informatie doet, is jouw zaak. Maar door je bewust te worden van jouw evenwicht tussen angst en liefde kun jij jezelf in staat stellen om de op angst gebaseerde reactie los te laten die waarschijnlijk door jouw ‘goede christelijke opvoeding’ in jou is geprogrammeerd. Het is een feit dat de meeste christenen bang zijn om naar nieuwe ideeën te kijken omdat ze bang zijn voor meerdere onaangename gevolgen die kunnen reiken van uitsluiting door je familie en gemeenschap, geëxcommuniceerd worden door je kerk of tot eeuwige kwellingen in een vurig brandende hel.

Als jouw psyche door angst wordt beheerst, dan ben je geneigd om alle nieuwe informatie als een bedreiging te zien en als de nieuwe overtuiging te ver van jouw huidige kennis of overtuigingen afligt, dan zul je die informatie verwerpen zonder er goed naar te kijken. Als je psyche meer wordt beïnvloed door liefde, dan zul je nieuwe informatie als een mooie kans beschouwen en dan zul je die beter bekijken voor je besluit of jij die accepteert of afwijst.

En nu hebben we meteen een goed voorbeeld van wat ik de christendom-waanzin noem. Het valt niet te ontkennen dat de meerderheid van de mensen die zichzelf ‘een goede christen’ noemt, hun religie hebben gebruikt om hun geest af te sluiten voor alle nieuwe informatie die verder gaat dan wat zij al geloven. Zij hebben iets wat zij als de leer van Christus beschouwen, gebruikt om van hun geest een gesloten systeem te maken, een gesloten mentaal kader. En veel mensen hebben de sleutel – de sleutel van kennis – weggegooid.

De meeste christenen denken dat zij alles al weten over het leven, God en de verlossing, en zij denken dat zij de volledige boodschap en leer van Jezus goed hebben begrepen. Zij denken dat ze die kennis hebben gekregen door middel van de doctrines van de christelijke religie van tegenwoordig en daarom denken ze dat zij niet over de historische feiten hoeven na te denken hoe de christelijke religie de dominante religie in de westerse wereld is geworden. Zij denken dat zij niet hoeven na te denken of de lange en bloedige geschiedenis van het christendom de ware boodschap van Jezus misschien heeft verdraaid – of misschien wel volledig verdonkeremaand. Zij geloven dat wat zij geloven niet een overtuiging is, maar een feit.

Laten we eens nadenken over een hypothetische vraag. Laten we aannemen dat er echt een heel grote discrepantie bestaat tussen de ware leringen van Jezus en de doctrines van het moderne christendom. Dan komt er één fundamentele vraag op: “Als er iets ontbreekt of mis is met onze huidige overtuigingen, zou ik dat dan willen weten?” Een op angst gebaseerde persoonlijkheid zou negatief antwoorden en in plaats daarvan tegen die vraag ingaan en bestaande overtuigingen gebruiken om te zeggen dat die overtuigingen niet onjuist kunnen zijn. Dit kun je vergelijken met mensen die de overtuiging gebruiken dat de aarde plat is toen Columbus terugkwam en beweerde dat hij in het westen nieuw land had ontdekt. Met andere woorden, de mensen die worden beheerst door angst, veranderen hun huidige overtuigingen onvermijdelijk in een gesloten systeem omdat zij hun overtuigingen gebruiken om zich tegen nieuwe informatie af te zetten die buiten hun mentale kader valt. Dan heb ik nog een vraag voor jou: “Hoe kun je ooit fouten in je overtuigingen loslaten als je huidige overtuigingen een gesloten systeem zijn geworden?” En is je geest afsluiten een kenmerk van een ‘goede christen’? Is dit de reactie die Jezus van zijn volgelingen zou willen?

Wilde Jezus dat zijn volgelingen hun geest afsloten voor nieuwe informatie?
Wat wilde Jezus eigenlijk van zijn volgelingen? Om die vraag te verduidelijken zal ik je vragen om over iets na te denken wat je waarschijnlijk nog nooit eerder is gevraagd: “Wat was de voornaamste dynamiek toen Jezus tweeduizend jaar geleden mensen benaderde?”

Denk hier eens even over na. Wat was het meest basale ‘ding’ dat Jezus de mensen kon bieden? Ik weet dat je misschien bent opgegroeid met het idee dat Jezus de mensen verlossing kwam bieden, maar als je daar probeert uit te stappen, dan zie je een breder perspectief. In werkelijkheid kwam Jezus de mensen informatie brengen, nieuwe informatie, en dat hield in dat dit informatie was over iets wat verder ging dan de mensen in zijn tijd al wisten en geloofden!

Voel je dat er iets bij jou geraakt wordt door die gedachte? Voel je dat er iets belangrijks wordt gezegd, iets wat je mogelijk meer inzicht in de missie van Jezus en zijn boodschap zou kunnen geven?

Denk eens na over het volgende: Jezus verscheen niet in een samenleving die geen religie had. Hij verscheen in een samenleving waarin de mensen een heel rigide religie hadden. Jezus preekte verlossing aan mensen die geloofden dat zij alles al wisten wat zij moesten weten over verlossing. De joden waren er in zijn tijd heilig van overtuigd dat zij het uitverkoren volk van God waren en dat zij in ieder geval verlost zouden worden als ze maar de doctrines, rituelen en tradities van hun religie naleefden. Hoe gemakkelijk denk je dat het voor Jezus was om een nieuwe vorm van verlossing in die omgeving te preken? Wat denk je dat het grootste obstakel was voor Jezus? Dat was juist dat de mensen hun religie hadden gebruikt om hun geest af te sluiten voor alle informatie die hun huidige overtuigingen ontsteeg. Het belangrijkste obstakel voor Jezus was dat de mensen hun geest hadden afgesloten voor alle nieuwe informatie over God, het leven en de verlossing.

Begrijp je dan de ironie dat Jezus is gekomen om de geest van de mensen te openen voor nieuwe informatie, maar de religie die beweert dat zij hem vertegenwoordigt, een van de meest effectieve middelen is geworden om de geest van de mensen voor nieuwe informatie af te sluiten?

Als je de ironie hiervan niet inziet – en als je al bezig bent om jouw huidige benadering van het christendom te verdedigen – dan heeft dit boek je niets te bieden. Dit boek werd niet geschreven als een vergeefse poging om mensen die een op angst gebaseerde benadering van het leven hebben en hun geest afgesloten hebben, over te halen. Ik ben tot het besef gekomen dat ik niet mijn leven wil besteden aan het veranderen van de gedachten van bekrompen mensen. Dit boek is dus geschreven voor mensen die in ieder geval aan een op liefde gebaseerde benadering van het leven zijn begonnen.

Wat is de bedoeling van dit boek? Je informatie geven die voor de meeste mensen nieuw zal zijn. Deze informatie heeft het potentieel om je inzicht te verdiepen in de innerlijke leringen van Jezus en dit kan je helpen om de manier waarop je naar het leven, naar God en de ‘verlossing’, of hoe je het maar wilt noemen, kijkt te veranderen. En dit kan je helpen om de leiding te hebben over jouw ervaring van het leven en een negatieve ervaring van het leven loslaat. Wat betekent dit?

Wat is jouw persoonlijke evenwicht tussen liefde en angst?
De volgende stap is dat ik een concept introduceer waar je waarschijnlijk niet over gehoord hebt op de zondagsschool of de kleuterschool. Het is jouw persoonlijke evenwicht tussen liefde en angst. In welke mate wordt jouw reactie op situaties in het leven gedomineerd door angst en in welke mate door liefde?

Waarom is dat zo belangrijk? Welnu, er is een persoonlijk en een suprapersoonlijk perspectief. Op persoonlijk niveau bepaalt het evenwicht tussen liefde en angst je basale reactie op het leven. Daardoor bepaalt het ieder aspect van je leven. Dit bepaalt of je het leven op een positieve of negatieve manier ervaart. Als je de wens hebt om je ervaring van het leven op wat voor manier ook te verbeteren, dan kun je dat alleen maar als jij je bewust wordt van je persoonlijke evenwicht tussen liefde en angst en vervolgens die van angst in liefde te veranderen.

Op suprapersoonlijk niveau bepaalt het evenwicht tussen liefde en angst ieder aspect van de samenleving. De reden is dat de samenleving wordt gevormd door mensen en mensen doen wat zij doen op grond van hun reactie op situaties – en hun reactie wordt altijd bepaald door hun evenwicht tussen liefde en angst.

De geschiedenis staat vol voorbeelden van mensen bij wie het evenwicht tussen liefde en angst op extreme manieren zwaar overhelde naar angst en die daardoor extreme situaties hebben geschapen. Het moet bijvoorbeeld duidelijk zijn dat Adolf Hitler een goed voorbeeld is van iemand die door angst werd beheerst. Aan de andere kant is Jezus een goed voorbeeld van iemand die angst volledig had overwonnen en alleen liefde uitte. Nu hebben we dus een maatstaf gekregen om historische en huidige gebeurtenissen te beoordelen. Waren die het gevolg van een reactie die op angst berustte of op liefde?

Als jij je afvraagt wat dit met het christendom en het onderwerp van dit boek te maken heeft, dan zal ik je snel een vraag tussendoor stellen (een gedetailleerdere verklaring volgt later): “Denk je dat het mogelijk is dat er in de lange geschiedenis van het christendom mensen zijn beïnvloed door mensen bij wie het evenwicht tussen liefde en angst meer naar angst overhelde?” Als je in de verleiding komt om ‘nee’ te zeggen, dan kan ik je ervan verzekeren dat jij heel weinig weet over de onweerlegbare historische feiten over hoe het christendom de dominante religie in de westerse wereld is geworden. Die feiten tonen duidelijk aan dat het christendom met opzet is gebruikt om angst te zaaien onder de gewone bevolking met de bedoeling om de mensen gemakkelijker in hun macht te krijgen.

En dit brengt ons bij een van de duidelijke voorbeelden van wat ik de ‘christendom-waanzin’ noem: “Hoe kon het gebeuren dat een leer die is gegeven door een totaal op liefde gebaseerde spirituele leider – Jezus – in een formele religie werd veranderd die op angst berust net als de joodse religie waarvan de leiders Jezus hadden gedood?” Met andere woorden, hoe kon de op liefde berustende religie die Jezus heeft gesticht, een op angst gebaseerde religie worden die hem en zijn boodschap hebben afgewezen?

Let nu alsjeblieft goed op je reactie op deze eenvoudige vragen. Voel jij je daar op wat voor manier ook door bedreigd? Als dat zo is, dan is het gevoel dat jij je bedreigd voelt door nieuwe informatie het belangrijkste effect van het evenwicht tussen liefde en angst dat naar angst overhelt. Angst sluit je geest voor nieuwe informatie af en liefde opent je geest voor nieuwe informatie.