Vraag: Vertel mij alstublieft hoe jij je ouders op een verstandige manier financieel kunt helpen. Als dat voortdurend met moeilijkheden en schandalen gepaard gaat, is het dan goed om niet iets te geven als ze er niet om vragen of om het niet te geven als het verkeerd gebruikt wordt en niet op prijs wordt gesteld?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, conferentie in Kazachstan in 2023:

Bij dit soort vraagstukken is er altijd een wankel evenwicht tussen het helpen van mensen en het hen mogelijk maken om niet te veranderen. En wat helaas bij ouders gebeurt, is dat ze niet meer zichzelf willen veranderen zodra ze een bepaalde leeftijd bereiken, een bepaalde drempel overschrijden. Misschien waren ze al onwillig voordat ze die leeftijd bereikten, maar na een bepaalde leeftijd is het alsof ze het opgeven: “O, ik kan mijn leven niet veranderen. Ik kan er niets aan doen. Ik moet gewoon leven zoals ik leef. Ik kan niets anders doen.”

Veel kinderen krijgen het gevoel dat ze een verplichting jegens hun ouders hebben en als ze financieel hulp nodig hebben, bieden ze hen die hulp ook, zelfs als de ouders het geld verkeerd gebruiken of als excuus om niet te veranderen. En dit is natuurlijk een heel wankel persoonlijk evenwicht, maar je wilt natuurlijk niet dat je ouders niet in staat zijn te veranderen. Je wilt graag dat hun leven een kans op verandering is zolang ze fysiek geïncarneerd zijn.

Zelfs op zeer gevorderde leeftijd kan iemand gewoon één inzicht krijgen dat hem op een ander spoor zet, zodat hij, wanneer hij opnieuw incarneert, in een veel betere positie terugkomt dan in het vorige leven, of iets anders zouden hebben gedaan als ze dat inzicht niet hadden gekregen. Zelfs tot aan het einde toe is het mogelijk om je ouders te helpen en het is gedeeltelijk jouw verantwoordelijkheid als volwassene, vooral als spiritueel persoon, om je daarop af te stemmen, je intuïtie te gebruiken en te zeggen: “Nee, ik blijf niet toestaan dat je op deze manier leeft, want het is niet verantwoordelijk.”

En helaas zou je kunnen zeggen dat de realiteit op aarde is dat je ouders wanneer jij kind bent, geacht worden voor jou te zorgen, maar als je ouders een hoge leeftijd bereiken, moet je helaas ook vaak voor je ouders zorgen. En ik begrijp heel goed dat veel mensen daar niet mee te maken willen hebben, omdat je misschien ook kinderen hebt waarvoor je een ouder moet zijn, en het gewoon te veel is om ook nog ouder voor je ouders te moeten zijn.

Als je in een situatie zit waarin je ze financieel hebt gesteund en jij je toch verplicht voelt, niet weet hoe je ermee om moet gaan, dan moet je hiernaar kijken. Je moet ernaar kijken bij jezelf; zien welke gescheiden zelven je hebt, en vooral: Heb ik een wederzijds afhankelijke relatie met mijn ouders omdat ik het gevoel heb dat ik geen nee kan zeggen, dat ik me niet kan terugtrekken, dat ik ze niet kan laten lijden onder de consequenties van hun eigen beslissingen als ze niet naar mij willen luisteren?” Misschien moet je kijken of je dat soort zelven hebt en ze overwinnen. En als jij ze kunt overwinnen in relatie tot je ouders, zul je er ook van bevrijd zijn in relatie tot je kinderen, en dat kan veel problemen in relatie tot je kinderen voorkomen.

Het enige wat ik hier zeg, is dat werken aan je psyche altijd een win-winsituatie is. Je kunt nooit verliezen. En welke situatie je ook tegenkomt met kinderen, met familie, het is altijd een kans om naar je eigen psychologische problemen te kijken.