ONDERWERPEN: Het leven veel te serieus nemen – De universaliteit van Christus – Het zwaard van Christus – Houd op je individualiteit te onderdrukken – Spirituele bewegingen en individuele uitdrukkingsvormen – Het begin van de Christelijke beweging – Met de Geest meegaan in 2012

Geascendeerde Meester Jezus, 31 december 2011 – Almaty, Kazachstan

‘Joy to the world, the Lord has come’, is de titel van een lied, dat door vele christenen overal ter wereld wordt gezongen, vooral met Kerst. Hoewel we hier geen uitgebreide leringen over hebben gegeven, is het een feit dat iedere persoon een muzikaal stukje heeft, dat een grondtoon heet, dat wordt gespeeld wanneer ze ascenderen. En de grondtoon die ik, Jezus, heb uitgekozen ligt heel dicht bij het aardse liedje ‘Joy tot the world’. Hoewel de tekst van het aardse lied natuurlijk niet de tekst is die ik in mijn hogere wezen heb.

Daarom ben ik gekomen om jullie te vertellen dat een sleutel-ingrediënt, een sleutel om te slagen voor de initiatie van het jaar 2012, inderdaad vreugde is. Je kunt het komende jaar niet echt doorkomen zonder te streven naar vreugde, de vreugde die verder gaat dan wat mensen vreugde noemen. Want net zoals vrede alle begrip overstijgt, overstijgt vreugde alle begrip. Het is de vreugde die geen tegenovergestelde heeft en die geen specifieke eisen stelt waaraan je op aarde moet voldoen voordat je die tot uitdrukking kunt brengen.

Daarom is het woord dat er het dichtst bij een beschrijving ervan komt ONvoorwaardelijk, omdat het voorwaarden overstijgt. Er is geen bepaalde voorwaarde waaraan je op aarde moet voldoen, om het te laten stromen. Het stroomt door iedereen met een open hart. En het hart is natuurlijk de sleutel.

Het leven al te serieus nemen
Zoals je kunt zien aan onze discussie voor jullie deze rozenkrans opzeiden, zijn er heel veel dingen op de wereld die mensen onderling kunnen verdelen. En als je eenmaal onvermurwbaar bent over een bepaald standpunt, kun je merken wat er gebeurt. Wanneer mensen ervan overtuigd raken dat zij gelijk hebben, of dat er maar één juist standpunt is, worden ze heel serieus. En dan is hun vreugde verdwenen. Maar het is een sleutel om te begrijpen dat jij, als je vreugde verdwenen is, het contact met Jezus Christus bent verloren. Je kunt geen echte discipel van Jezus Christus zijn zonder vreugde. Want IK BEN vreugde en ik kwam vreugde op de wereld brengen.

Ik begrijp natuurlijk wel dat wanneer je fysiek geïncarneerd bent, het moeilijk is om blij te blijven. Wanneer je naar mijn leven kijkt, beschreven in de Bijbel, zie je dat ik niet bepaald een vrolijk persoon was in die incarnatie. En dit komt natuurlijk, omdat ik mij in de laatste incarnatie voor mijn ascensie door die hele planetaire impuls van antivreugde heen moest werken.

En er zijn natuurlijk veel onder jullie die net zo door de antithesis van de Godvlam die jij op aarde kwam brengen, heen werken. En daarom heb je soms het gevoel dat je met bepaalde lasten zit, of het moeilijk vindt om vreugde, liefde, zuiverheid, of wat je Godvlam maar is, tot uitdrukking te brengen. Dus ik vertel jou dit niet om je er door belast te voelen, of schuldgevoel over te vormen, naast alle andere schuldgevoelens die in het massabewustzijn rondzweven, die gewoon liggen te wachten tot ze bij iemand kunnen landen.

Je hoeft geen schuldgevoelens bij je te laten landen. Maar ik wil wel dat je weet dat als jij jezelf als een echte discipel van Christus beschouwt, het belangrijk is om te erkennen dat ik de vlam van onvoorwaardelijke vreugde naar de wereld kwam brengen. En als je dan bedenkt dat jij denkt dat je het het werk van Christus doet, of dat je voor Christus opkomt, of dat je de waarheid van Christus tot uitdrukking brengt, maar daar tegelijkertijd geen vreugde bij voelt, het verstandig zou zijn een stap terug te doen en te zeggen: “Kan ik echt een goede discipel van Christus zijn, een ware vertegenwoordiger van Christus, als ik niet in staat ben de open deur te zijn voor de vlam die Christus naar de wereld kwam brengen?”

Om echt een stap hogerop te doen naar een hoger niveau om de Christus te vertegenwoordigen, om de Christus tot uitdrukking te brengen, moet jij natuurlijk jouw hart openstellen voor de vlam die ik ben. Dat wil niet zeggen dat Jezus en Jezus Christus de enige vertegenwoordiger van Christus op aarde is. Je kunt nog een andere vlam hebben, dat is jouw taak en jouw vreugde om op de wereld tot uitdrukking te brengen. Maar als je weet dat je een discipel van JEZUS Christus bent, dan is mijn vlam inderdaad vreugde. En is het dan niet totaal vanzelfsprekend dat jij je afstemt op die vlam en die tot uitdrukking begint te brengen?

Hoe kun je echt denken dat je mij vertegenwoordigt, als je de vlam die ik ben, niet kunt voelen en bij anderen tot uitdrukking brengen? Nogmaals, dit wordt niet gezegd om schuldgevoel te veroorzaken, maar simpelweg om je te inspireren een stap omhoog, naar een hoger niveau van dienstbaarheid, naar een hoger niveau van afstemming te doen. Zelfs verder te gaan dan afstemming, naar eenzijn met wie ik ben. Want ik wil graag één zijn met iedereen die mijn persoonlijke discipel is, net als elke ander geascendeerde meester graag één wil zijn met zijn of haar discipelen.

Ik wil niet graag dat degenen die op aarde beweren dat zij Jezus Christus vertegenwoordigen – of ze nu op de kansel van een christelijke kerk staan of in een New Age of spirituele beweging – maar tegelijkertijd een beeld van Christus bevorderen dat ze met hun geest hebben opgeroepen. Ik wil graag mensen die mij echt kunnen vertegenwoordigen, niet door een beeld te bevorderen, maar door de open deur te zijn, door zo een één met mij en mijn vlam te worden dat ik door hen heen kan stromen. En deze mensen, die mijn echte discipelen zijn, kunnen een toorts van vreugde zijn die de wereld en het hart van iedereen die ze ontmoeten, laat oplichten.

Vreugde is inderdaad een vlam die alle conflicten kan oplossen. Vreugde is een vlam die niet een probleem oplost, maar jou een andere invalshoek geeft, een ander referentiekader. En ineens lijkt het probleem niet meer zo erg. En daardoor kijk je niet meer op die serieuze manier naar het probleem. En ineens zie je dat het probleem misschien niet hoeft te worden opgelost met hetzelfde bewustzijnsniveau waarmee je er tot nu toe naar hebt gekeken. Misschien is er een manier om een stap omhoog te doen, je uitzicht te vergroten, je op een hogere vlam af te stemmen. En dan zie je dat er, hoewel er geen lineaire oplossing voor is, wel een manier is om het probleem en de denkwijze waardoor het probleem zo ernstig leek – of zelfs de denkwijze waardoor het probleem een probleem leek – te transcenderen.

De universaliteit van Christus
Wat is het doel van Christus echt? Welnu, je moet opnieuw onderscheid maken. Ik, Jezus, kwam naar de aarde om de Christus te vertegenwoordigen, het universele aspect van de universele Christusbewustzijn, maar ook een specifieke vlam van de vele Godvlammen. Daarom zeg ik dat ik persoonlijk de vlam van vreugde kwam vertegenwoordigen. Maar daarnaast kwam ik ook het universele Christusbewustzijn vertegenwoordigen, waarvan natuurlijk vele andere uitdrukkingsvormen zijn zoals liefde, schoonheid, zuiverheid, vrijheid, heelheid en alle andere eigenschappen van God. Maar behalve al die eigenschappen heeft het universele Christusbewustzijn slechts één eigenschap, en dat is eenzijn.

Zoals het Evangelie van Johannes zegt: In het begin was het Christusbewustzijn. En het Christusbewustzijn was bij God, en het Christusbewustzijn was God, en zonder het Christusbewustzijn werd niets gemaakt dat gemaakt is. Want God heeft natuurlijk gezien dat het mogelijk was dat een paar van zichzelf bewuste verlengstukken uit dat basale eenzijn met al het leven zouden stappen als hij hen vrije wil gaf. Dat zij hun gevoel van eenzijn met hun bron zouden verliezen, hun gevoel van eenzijn met elkaar zouden verliezen en er dan diverse conflicten zouden komen.

En dus zag God, de Schepper, dat het nodig was om alles uit die basale, universele bewustzijnsstaat die eenzijn is, het eenzijn tussen de Schepper en zijn schepping, het eenzijn tussen de gedifferentieerde uitdrukkingsvormen van de Schepper, te scheppen. Zodat dat wezen, hoe ver in de dualiteit en gescheidenheid een van zichzelf bewust wezen misschien ook afdaalt, nooit naar een plek kan gaan waar hij Christus niet vindt. Want zonder Christus, kan er niets gemaakt worden. En dus is er altijd een uitweg. Er is altijd een weg naar boven. Er is altijd een manier om je van gescheidenheid naar eenzijn toe te bewegen. En dat is het universele – zelfs geen vlam – maar het universele gewaarzijn van Christus.

Eenzijn tussen de Schepper en zijn schepping. Eenzijn tussen de gedifferentieerde uitdrukkingsvormen van de ene niet gedifferentieerde Schepper. Dit is echt de vlam, het bewustzijn, het gewaarzijn, het zijn van Christus. En afgezien van vreugde, die mijn persoonlijke uitdrukkingsvorm van Christus is, moet elke uitdrukkingsvorm van Christus eenzijn als fundering hebben, het verlangen naar eenzijn. Het verlangen om eerst eenzijn met iets boven jou, met een geascendeerd wezen, met je hogere wezen, jouw IK BEN Aanwezigheid, te zoeken. Zodat jij, wanneer je één met het IK BEN-aspect van de Aanwezigheid wordt, het IK ZAL ZIJN-aspect van de Aanwezigheid in actie wordt. Net zoals ik was toen ik eerst zei: “Ik en mijn Vader zijn één” en daarna: “Mijn Vader werkt tot nu toe en ik werk.”

Dus je ziet dat eenzijn de onderliggende waarheid van Christus is. En dan kun je zien, zelfs aan de discussie die jullie hadden voor het opzeggen van de rozenkrans, dat er heel veel dingen op de wereld zijn die jou in een bewustzijnsstaat proberen te trekken waarin er twee polariteiten lijken te zijn. En er moet spanning zijn, er moet conflict zijn, er moet confrontatie zijn, er moet strijd tussen hen zijn, totdat een van de twee polariteiten als superieur wordt aangemerkt.

Maar het klopt helemaal dat wij graag willen dat de spirituele mensen zich bezig houden met elk gebied van de maatschappij, zelfs de politiek, die meer dan iets anders gepolariseerd lijkt. Maar wij willen natuurlijk graag dat de spirituele mensen vertegenwoordigers van Christus zijn, het element van eenzijn dat niet eenzijn probeert te creëren doordat de ene polariteit de andere verslaat en onderwerpt en doordat een groep mensen een andere groep onder dwang aan hen laat gehoorzamen. Maar in plaats daarvan probeert waarachtig eenzijn te bevorderen, omdat mensen juist het bewustzijn transcenderen dat ervoor zorgt dat zij worden gepolariseerd in het ene of het andere uiterste.

Het zwaard van Christus
M

Wanneer je naar deze lering kijkt – die een veel hogere lering is dan ik tweeduizend jaar geleden kon geven – dan kijk je misschien naar een lering die ik heel lang geleden heb gegeven en zeg je: “Maar Jezus, waarom heb je toen gezegd: “Ik kom niet om vrede op de wereld te brengen, maar het zwaard?”” De waarheid is dat ik het zwaard van Christus kwam brengen en een van de functies van het zwaard van Christus is dat het de conflicten vergroot die mensen in zich hebben, het vergroot zelfs de conflicten tussen mensen en groepen mensen, zodat zij die niet kunnen toedekken, niet kunnen verbergen, niet onder het kleed kunnen schuiven, zoals ze zeggen.

Want hoe vaak zie je niet in de maatschappij dat mensen geneigd zijn om een conflict te negeren, het willen toedekken of onderdrukken. Begrijp je niet dat wat de Sovjet-Unie probeerde met het communisme en wat China nog steeds probeert – en wat Rusland nog steeds voor elkaar probeert te krijgen – een kunstmatige vorm van één zijn is door iedereen te programmeren om hetzelfde te zijn. Maar één zijn is niet hetzelfde als hetzelfde zijn. Eén zijn is dat iedereen zijn of haar unieke individualiteit tot uitdrukking mag brengen, maar wel de unieke individualiteit die in jouw IK BEN Aanwezigheid zit verankerd. En dan kan er geen conflict bestaan tussen de ene individualiteit en de andere.

Je kunt met geweld geen één zijn creëren omdat je niet op een dwingende manier onschuldig kunt zijn. Je ziet dat zelfs de christelijke kerk de laatste tweeduizend jaar een kunstmatige vorm van één zijn probeerde te vormen omdat van iedereen wordt verwacht dat ze dezelfde overtuigingen krijgen gebaseerd op een beeld van Christus. Het idee is dat als iedereen hetzelfde beeld van Christus accepteert, iedereen wel met elkaar overeen moet stemmen. Je kunt wel zien dat dit niet het geval is, wanneer je naar de geschiedenis van het christendom kijkt, want hoewel de katholieke kerk er duizenden jaren in geslaagd is om alle verschillen te onderdrukken – door min of meer dezelfde wreedheid en dwang als de Sovjet-Unie heeft gebruikt – er op den duur een moment kwam waarop sommige mensen dat niet meer accepteerden. Sinds de opkomst van de protestantisme zie je dat het christendom blijft fragmenteren in veel verschillende kerken en sekten. En nogmaals, dit is een uiting van het feit dat als mensen niet echt één zijn vinden, het eigenlijk beter is dat het verschil steeds uitgesprokener wordt zodat mensen het niet kunnen negeren, het niet kunnen onderdrukken, niet kunnen doen alsof wij goede volgelingen van Christus zijn omdat we één zijn, wanneer er eigenlijk geen echt één zijn bestaat.

En nogmaals, één zijn is niet hetzelfde als hetzelfde zijn. Want hetzelfde zijn is een kunstmatige toestand die natuurlijk de droom van de gevallen wezens is omdat zij dan iedereen kunnen programmeren om hetzelfde te zijn. Ze beginnen dan te denken dat er hier beneden een harmonie en één zijn is die zelfs kan rivaliseren met het spirituele rijk en zelfs het één zijn in het spirituele rijk vervangen. Ze proberen één te worden met het bewustzijn dat je gescheiden bent en dat kan natuurlijk niet. Hoe meer ze iedereen forceren om hetzelfde te zijn, hoe meer tegendruk ze vormen dat dit fragmenteert.

Het is mogelijk dat een kracht op de wereld een kunstmatige toestand vormt van hetzelfde zijn door de individualiteit te onderdrukken. Maar dit kan maar eventjes tot het zwaard van Christus het kunstmatige hetzelfde zijn fragmenteert en zichzelf opnieuw tot uitdrukking begint te brengen door de individualiteit van de verschillende levensstromen. Dan zie je het, zelfs als wij naar jullie kijken als spirituele mensen, die misschien zijn opgegroeid in een samenleving die je individualiteit heeft onderdrukt, die jullie heeft geprogrammeerd om je individualiteit te onderdrukken. Dit kan een kracht van buitenaf zijn, zoals je in de Sovjet-Unie hebt gezien of misschien de sociale druk in de vele zogenaamd vrije westerse naties, zoals onze twee boodschappers gisteren hebben beschreven in het gesprek over het ego.

Onderdruk je individualiteit niet meer
Het is natuurlijk dat je diverse aspecten in jouw ego hebt gevormd die zich erop richten om jouw individualiteit te onderdrukken, om te voorkomen dat jij je individualiteit uit. Wanneer je dit gaat beseffen en je ervan losmaakt, is het logisch dat je een fase doormaakt waarin jij je op alle mogelijke manieren moet uiten. Je moet jezelf op extremere manieren uiten dan je vroeger hebt gedaan, want je moet alle kunstmatige beperkingen die je hebt gevoeld, weggooien.

Daarom moeten de meeste tieners door een fase heen waarin ze schijnbaar tegen hun ouders rebelleren of dingen doen waarvan hun ouders hebben gezegd dat ze die niet mochten doen, om uit te vinden wie ze eigenlijk zijn. Maar je ziet ook dat tieners er in het ideale geval hier maar een bepaalde tijd over doen en daarna ontdekken wie zij zijn, zodat ze niet meer hoeven te rebelleren. Ze weten dan wie ze zijn; niet het tegenovergestelde van iets hier op aarde, maar door hun unieke individualiteit die zit verankerd in hun IK BEN Aanwezigheid.

En dit zou ook jullie doel als spirituele mensen moeten zijn. Je zou jezelf door een zelfde fase heen moeten laten gaan van tot uitdrukking gebrachte individualiteit; die niet meer te onderdrukken. Maar in plaats daarvan zie je in spirituele bewegingen dat ze een nieuw ideaal, een aantal nieuwe regels, opleggen dat je weer een reden, een excuus, geeft om jouw individualiteit te onderdrukken. Maar dat kan niet tot groei leiden; alleen maar spanning. Dan zie je opnieuw dat veel spirituele bewegingen na een poosje beginnen te fragmenteren. Er ontstaan conflicten tussen mensen of mensen zullen in veel gevallen vertrekken omdat ze zich niet meer kunnen aanpassen aan het kader.

Maar dit kan worden getranscendeerd door bewegingen te vormen waarin mensen zichzelf mogen uiten, zoals jullie vandaag ook hebben gedaan voordat jullie deze rozenkrans hebben opgezegd. De mensen mochten zich vrij uiten. Er was geen globaal doel, er was geen globaal ontwerp, er was geen politiemacht die mensen probeerde te vertellen op welke manier ze spiritueel mochten zijn en wat ze wel of niet zouden mogen zeggen. Er werd geen poging gedaan om een probleem op te lossen; iedereen mocht zich vrij uiten.

En toen jullie je meningen tot uitdrukking hadden gebracht, konden jullie nog steeds samen het ritueel van de rozenkrans doen, dat daarna weer heeft geholpen om je bewustzijn te verhogen en de uitdrukkingsvorm te transcenderen die jij niet echt was, die niet jouw ware individualiteit was, maar slechts een noodzakelijke fase om je te bevrijden van de beperkingen om jouw individualiteit tot uitdrukking te brengen.

Spirituele bewegingen en individuele uitdrukkingsvormen
Een spirituele beweging moet mensen de ruimte geven om op verschillende manieren te groeien, ieder in zijn eigen tempo. Want niet iedereen is hetzelfde en het doel dat je dus in gedachten moet houden, is dat je een beweging vormt die zeer tolerant is. Waardoor je mensen laat zijn wie ze zijn, en hen toe te staan zich vrij uit te drukken, zonder beperkingen aan hen op te leggen.

Maar je moet dit in evenwicht brengen door te beseffen dat je onderscheid moet maken. En dat is simpelweg dit: denk eens na over mijn uitspraak dat je, tenzij jullie als kleine kinderen worden, het koninkrijk niet kunnen ingaan. Wat is het kenmerk van kinderen? Dat zij zich graag willen uiten. En soms kun je naar een kind kijken en dan besef je dat hun uitdrukkingsvorm niet volwassen is. Maar je gaat het kind er niet voor straffen, je laat hem die tot uitdrukking brengen, omdat je weet dat naarmate het kind groeit, hij dat wel ontgroeit.

Natuurlijk zie je ook weleens dat kleine kinderen zich soms op een manier uiten die conflicten tussen een bepaald kind en een ander kind in het leven roepen. Of je ziet dat één kind andere kinderen probeert te domineren, zelfs andere kinderen opzettelijk pijn doet. En in dat geval grijp je als ouder natuurlijk in en laat hem ophouden. Omdat je beseft dat het kind zichzelf niet kan stoppen, dus jij als ouder moet grenzen stellen en zeggen: “Dat mag niet!” Gewoon omdat jij beseft dat dit niet het hoogste potentieel van het kind is.

Dus ik zeg niet dat er een spirituele beweging moet komen waarin iedereen een negatieve, of hatelijke, of destructieve mening over andere mensen mag uiten. Want als je iedereen maar laat zeggen wat hij wil, zie je ook dat er mensen zijn die zo gevangenzitten in het dualiteitsbewustzijn dat ze proberen jullie spirituele beweging in weer een dualistische machtsstrijd te veranderen.

Ze komen met de bedoeling om te domineren, de touwtjes in handen te nemen, of zelfs anderen te vernederen. En dat kan natuurlijk niet in een spirituele beweging die tot doel heeft om naar het eenzijn van de leden toe te werken. Je kunt niet aan de ene kant een extreme positie innemen, terwijl je aan de andere kant ziet dat de traditionele christelijke kerken niet toestaan dat iemand zichzelf vrij uit. Omdat je op beide manieren geen eenzijn vormt.

Je kunt pas echt eenzijn creëren wanneer je te maken hebt met mensen die de noodzaak begrijpen dat je het bewustzijn van het kind moet vinden. Omdat je bereid bent vrij te uiten wat je voelt, maar ook bereid bent om naar degenen te luisteren die de rol van ouder op zich kunnen nemen, omdat zij meer ervaring en meer inzicht hebben. En je daardoor kunnen begeleiden en een grens trekken en zeggen: “Nu denk ik dat jij niet iets tot uitdrukking brengt dat een uitdrukkingsvorm is van het verlangen naar eenzijn en ik denk dat je wel iets beters kunt bedenken.”

En dus je begrijpt dat het een wankel evenwicht is. En heel veel mensen willen graag, en wat het ego bovenal wenst, dat wij, de geascendeerde meesters, komen zeggen: hier zien we een duidelijk omschreven beweging. Deze heeft duidelijk omschreven doctrines, duidelijk omschreven regels. En als je dit doet en als je dat niet doet, dan word je gegarandeerd gered.

Het begin van de Christelijke beweging
Maar dit is niet de beweging waar ik tweeduizend jaar geleden mee begon. Beseffen jullie niet dat de christelijke religie een door mensen gemaakt beeld van Christus heeft geschilderd. Als je echt luistert naar wat de katholieke kerk over mijn leven zegt, toen ik tweeduizend jaar geleden op aarde rondliep, zou je bijna denken dat ik mijn Bergrede in de St. Pietersbasiliek in Rome heb gegeven, niet? En je beseft wel dat dit niet het geval was, want dit monumentale bouwwerk voor het menselijke ego is niet gebouwd in de tijd dat ik over de stoffige wegen in Galilea liep.

Dus waar hield ik mijn preken, waar heb ik de mensen aan het begin van mijn missie ontmoet? Ik ontmoette die zoals jullie elkaar ontmoeten: in privéhuizen, waar mensen als kinderen bijeen komen, die een boodschap wilden horen. En ze voelden de boodschap die ik gaf, ze voelden de vreugde ervan, de vreugde om eenzijn gevonden te hebben met iets hogers dan de indelingen op aarde. En dat is de Geest waarin zij samenkwamen, die vroege Volgelingen van de Weg, die geen agenda hadden, die geen ingewikkelde argumenten hadden, die niet kwamen om gelijk te krijgen, die niet kwamen om mijn ongelijk te bewijzen. Hoewel je natuurlijk ziet dat sommigen het bewustzijn hadden dat in Petrus werd gedemonstreerd, door zelfs te willen dat de Levende Christus die bij hen rondliep, aan een bepaald door mensen gemaakt beeld voldeed.

Toch zijn er velen gekomen en die waren bereid om eerst hun beeld tot uitdrukking te brengen, het vervolgens te ontgroeien, het daarna te transcenderen door meer één te worden met mij als leraar, door meer één te worden met elkaar als Volgelingen van de Weg. En dus willen wij, de geascendeerde meesters, jullie tegenwoordig niet een duidelijk omschreven doctrine geven, duidelijk omschreven regels. We willen zelfs niet eens dat jullie organisaties beginnen die zich apart van anderen opstellen of zeggen dat ze beter dan andere zijn. We willen dat jullie dat bewustzijn van het innerlijke kind houden, omdat je niet denkt dat je het beter weet dan de leraar.

Want zien jullie niet in, dat jij, als je echt op een kind lijkt, een groot verlangen hebt om te leren. En deze openheid om te leren opent jouw hart voor de leraar, of het nu een geïncarneerde leraar is of de geascendeerde meesters. Wij, de geascendeerde meesters, kijken naar beneden naar de aarde en wij proberen altijd iemand te helpen hogerop te komen op het individuele pad, we proberen hen altijd een lering te geven.

Maar we zien dat er mensen zijn die wij niet kunnen helpen, omdat ze niet de onschuld van de kinderlijke geest, de beginnersgeest, de openheid van het hart hebben om iets te zien wat zij vandaag niet kunnen zien. Om zich door de leraar bij de hand te laten nemen om hen hogerop te leiden tot ze achterom kunnen kijken naar hun eerdere bewustzijnsstaat en zien: “Ah, wat was het beperkt en wat ben ik blij dat ik nu een hoger perspectief heb.”

Met de Geest meegaan in 2012
Dit stelt je waarachtig open voor de leraar. Maar nog belangrijker, het stelt je ook open om met de Heilige Geest mee te gaan. En dus is een deel van dit praatje bedoeld om je voor te bereiden op de initiaties van 2012. Want er is al gezegd dat jullie, als je niet op de stroom van de Geest in 2012 kunnen meegaan, het heel erg moeilijk krijgen om dit komende jaar door te komen. En wat stelt je in staat om met de Geest mee te gaan? Dat is de kinderlijke geest, omdat je openstaat om iets te zien wat je nog niet eerder zag, omdat jij openstaat om te begrijpen hoe jouw huidige standpunten je hebben ingeperkt en de stroom van de Geest door jou heen hebben beperkt.

En zodoende ben je bereid om voorbij die beperkingen, voorbij die beelden, voorbij die vooropgezette meningen te kijken, waarvan je dacht dat die heel erg belangrijk waren en die je daarvoor nog heel serieus opvatte. Mijn geliefden, degenen die slagen voor de initiaties van het jaar 2012, zullen – aan het eind van dat jaar – terugkijken op hun bewustzijnsstaat van nu en zeggen: “O, wat was ik een jaar geleden serieus. Wat was ik serieus over bepaalde aspecten van mijn persoonlijkheid, mijn persoonlijke overtuigingen, de wereld. Wat was ik serieus. Wat ben ik nu, een jaar later, veel vrijer en blijer. En wat ben ik blij dat ik in staat was om alles wat ik zo serieus nam, los te laten.”

“Wat ben ik nu veel vrijer, er is heel veel vreugde meer in mijn leven, omdat ik in staat was om los te laten; het gewoon los te laten. Ik besef dat ik niet al die problemen hoef op te lossen; ik hoef geen wereldproblemen op te lossen, ik hoef andere mensen niet te redden. Ik kon het gewoon loslaten en me afstemmen op de Geest en de Geest van Vreugde. En ik kon met die Geest meegaan en hoe meer ik dit afgelopen jaar bereid was mee te gaan, hoe meer ik gewoon de beproevingen kon doorstaan zonder erdoor geraakt te worden.”

“Hoe meer ik naar de beproevingen en de uitdagende gebeurtenissen in de wereld kon kijken en gewoon zeggen: Wat geeft mij dat; ik ga onschuldig mee op de stroom van vreugde van mijn Heer Jezus Christus, die mij altijd oproept om naar de vreugde op zoek te gaan, boven de ernst te gaan staan en op die stroom van vreugde mee te drijven die uit het hart van de geascendeerde meester Jezus Christus stroomt. De vreugde die mij helpt om los te laten, zoals Gautama heeft gezegd, en met de snelle stroom, met de stroming, mee te drijven tot ik de Levende Christus in alle onrust zie en zelfs de Levende Boeddha in alle onrust zie. De levende Boeddha die rondloopt met zijn ogen open, naar mij kijkt waar ik ook kijk. Waar ik ook voor kom te staan, welke crisis zich ook op de wereld manifesteert, ik zoek naar de vreugde van Christus, ik zoek de glimlach van de Boeddha.”

“En dan weet ik dat de wereld niet eindigt in 2012. De wereld bestaat nog steeds, maar het is wel een nieuwe wereld, een wereld die herboren is, zoals ik herboren ben en nieuwe ogen krijg en daarom met andere ogen naar de wereld kijk. En dan weet ik dat met welke ogen ik ook naar de wereld kijk, de ogen van de Boeddha steeds naar mij zullen kijken. En of 2012 nu een ernstig of een verdrietig jaar wordt, of een jaar van toenemende vreugde, is slechts een kwestie van mijn bereidheid om gewoon elke omstandigheid los te laten die mij ervan weerhoudt om een kinderlijke geest te hebben, om op de stroom van de levende vreugde van Christus mee te drijven.

Drijf, mijn geliefden, drijf. Ik ben de levende stroom van Christus en ik geef jullie mijn stroom, niet alleen vandaag, maar ik bied je die elke dag van het komende jaar 2012 aan. Denk aan mij. Denk aan mijn stroom van vreugde, want ik ben bij je, altijd. Want ik ben ‘het altijd’. Denk hierover na! Christus is de voortgang van het leven. Christus is ‘het altijd’, al die tijden naar Eenzijn.