Het effect van gewelddadige computerspelletjes op kinderen

Vraag: Heel veel jonge kinderen voelen zich tegenwoordig aangetrokken tot gewelddadige computerspelletjes. Is dat een uitdrukkingsvorm van het collectieve bewustzijn en hoe beïnvloedt dat het collectieve bewustzijn?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria – Nederland, 2017:

Welnu, dat is een ingewikkelde vraag in die zin dat er hier een aantal individuele dingen meespelen. Sommige kinderen kunnen er daadwerkelijk profijt van hebben als ze die spelletjes spelen, omdat het hen mogelijk maakt om scenario’s in hun bewustzijn te openbaren die hen een bepaald bewustzijnsniveau kunnen laten overstijgen. Het kan hen zelfs helpen om een bepaald niveau van agressiviteit of boosheid te transcenderen. Hier zijn er relatief maar weinig van. Ik wil zeggen dat jij, als jij als ouder intuïtief het gevoel hebt dat jouw kind die spelletjes moet spelen, dat dan moet toestaan, maar ook probeert het kind daarin te begeleiden, zodat hij niet aan die spelletjes verslaafd raakt.

Als je globaal naar het niveau van die computerspelletjes kijkt, is het wel duidelijk dat die niet helpen om het collectieve bewustzijn te verhogen. In tegendeel, net als bij gewelddadige films is het wel duidelijk dat er entiteiten en demonen zijn die haken kunnen slaan in de aura van mensen wanneer zij die spelletjes spelen, vooral wanneer ze die vele urenlang doen. Daarom kunnen zij haken in de aura van mensen slaan, waarmee ze hun emotionele lichaam in beroering kunnen brengen en er energie aan onttrekken. Die spelletjes hebben de neiging om heel verslavend te werken en wanneer dat inderdaad zo is, dan zal dit echt het bewustzijn van de persoon en het collectieve bewustzijn verlagen.

Zoals ik zei, kunnen er nog steeds mensen zijn die er profijt van kunnen hebben als ze die een poosje spelen en wanneer ze er genoeg van krijgen, houden ze er gewoon mee op en gaan verder met hun leven. Als spiritueel bewuste ouder, kun je in het algemeen de houding aannemen dat je jouw kinderen niet toestaat om die spelletjes te spelen en dat je hen probeert te beschermen tegen de druk van andere kinderen. Je probeert met hen te praten over waarom je het niet wilt en, zoals gezegd, weet jij intuïtief wel of je kind ermee moet spelen.

Het kan zijn, en ik weet dat dit moeilijk is, dat één van je kinderen er profijt van heeft als hij die spelletjes speelt, maar de anderen niet. Je kunt in een moeilijk parket komen wanneer het ene kind iets mag doen wat de anderen niet mogen. Je pakt het aan door er met hen over te praten. Je kunt natuurlijk ook de oproepen doen dat jouw kinderen er niet verslaafd aan raken, dat zij worden losgesneden, zodat zij het alleen spelen op tijden dat het nodig is en daarna verdergaan.

Mijn geliefden, het is wel duidelijk dat de industrie die achter die computerspelletjes zit, grotendeels is overgenomen door duistere krachten, vooral in het emotionele rijk, maar ook in zekere mate in het mentale rijk. Het is duidelijk dat een paar spelletjes steeds gewelddadiger worden, omdat ze steeds meer aandacht nodig hebben en een steeds grotere schrikfactor, zoals je ook bij films ziet. Het is ook wel duidelijk dat de intentie hierachter is dat mensen zich met dit hele bewustzijn verbinden dat wij problemen kunnen oplossingen door alles dood te schieten wat beweegt. Dit is een bewustzijn dat natuurlijk heel verraderlijk, heel agressief, is. Je kunt hiervoor oproepen doen, hoewel dit misschien niet het belangrijkste probleem is om oproepen voor te doen, tenzij je heel sterk innerlijk intuïtief het gevoel hebt dat dit een probleem voor jou is.