Vraag: Stel dat er een gokverslaafde in je familie is. Hij is een plaag voor zowel de hele familie als zijn eigen gezin omdat hij van zijn vrouw en volwassen kinderen heeft gestolen om zijn verslaving te voeden. Zouden de meesters de verschillende acties die mogelijk zijn, kunnen bespreken? Ten eerste, jegens hem wanneer hij opnieuw om geld vraagt. Ten tweede, zijn wanhopige en lang lijdende vrouw. Ten derde, jegens zijn kinderen die afstand hebben genomen van het gezin nadat ze hem geld hadden gegeven en ontdekten dat hij niet is veranderd. Ten vierde, jegens zijn familieleden die zich met tegenzin gedwongen voelen om toe te geven aan zijn frequente bedelen. Meer in het algemeen, hoe zou een Aziatische gemeenschap die in een westers land woont het collectieve monster dat gokken is en het andere monster, dat je het gevoel hebt dat je gedwongen wordt om destructief gedrag te voeden in naam van compassie, kunnen uitroeien?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, Pasen 2025 – Webinar voor Oekraïne:

Als student van de geascendeerde meesters kun je de hulpmiddelen gebruiken die we je hebben gegeven. Allereerst moet je begrijpen dat elke verslaafde letterlijk in de macht is van duistere krachten, voornamelijk uit het emotionele rijk, maar ook uit het mentale rijk en tot op zekere hoogte zelfs uit het identiteitsrijk. Je kunt oproepen doen aan de aartsengelen, Astrea en Shiva, om deze krachten te binden en te verteren. Zoals we eerder al hebben gezegd, verandert dit natuurlijk niets aan de vrije wil van mensen, maar het geeft hen wel de mogelijkheid om keuzes te maken. Je kunt dezelfde oproepen ook doen dat degenen die geen nee kunnen zeggen, die geen nee willen zeggen, bevrijd worden van de duistere krachten die hen ook overweldigen en hen de onevenwichtige onwil om nee te zeggen geven. En dan kun je natuurlijk proberen met mensen samen te werken om hen te helpen inzien dat er verschil zit tussen iemand in staat stellen om zelfdestructief gedrag te blijven vertonen en echt mededogen. Je toont geen mededogen als je iemand door laat gaan met zijn destructieve gedrag omdat hij vastzit in een zelfdestructieve neerwaartse spiraal die alleen maar steeds erger kan worden.

Je toont juist meer mededogen als je ze niet in staat stelt om door te gaan, want als je echt naar verslavingen kijkt, dan zie je dat sommige verslaafden op het punt moeten komen waarop ze zo diep in hun zelfdestructieve spiraal zitten dat ze niet verder kunnen. Sommigen noemen dit de bodem van de put bereiken. En dat is het enige moment waarop mensen – sommige mensen – zich zullen omkeren. Door de persoon in staat te stellen de gewoonte voort te zetten, stel je dit keerpunt alleen maar uit en dit is niet echt mededogen hebben met de persoon vanuit een breder perspectief. Het komt voort uit hun eigen onbegrip van wat mededogen is en hun eigen onwil om een duidelijke beslissing te nemen en nee te zeggen. Werkt dit? Dat weet je pas als je het probeert. Natuurlijk heb je altijd vrije wil: de verslaafde heeft vrije wil en ook de mensen die het verslavende gedrag in stand houden, hebben vrije wil. Je moet echter een poging doen en mensen vervolgens de kans geven. Wanneer je ze een kans hebt gegeven, kun je de keuze maken: “Ik heb genoeg gedaan, ik trek me nu terug uit de situatie.”