De zelven opereren volledig in het rijk van de dualiteit. Wanneer je naar het laagste aspect van dualistisch denken gaat, zie je de wereld uiteindelijk als zwart of wit, wat betekent dat je altijd gelijk hebt en dat iedereen die tegen jou is, altijd ongelijk heeft. De redenering is simpel.

Mensen bepalen dat een geloofssysteem onfeilbaar is en het enig ware, wat betekent dat ze denken dat alles helemaal waar is en helemaal niet door fouten wordt beïnvloed. Mensen denken dat hun geloofssysteem volledig voortkomt uit de hoogste waarheid en niet wordt beïnvloed door de illusies van de geest van gescheidenheid.

In werkelijkheid komt deze manier van denken voort uit het verlangen van de zelven om zichzelf op te werpen als een autoriteitsfiguur dat niet in twijfel mag worden getrokken. Het is een poging om de uiterlijke schijn te wekken dat jij, omdat je tot het enig ware geloofssysteem behoort, gegarandeerd gered zult worden.

Het geeft veel mensen ook het gevoel dat ze beter zijn dan de mensen die niet bij hun geloofssysteem horen. Zelfs vandaag de dag zitten veel mensen gevangen in deze benadering van het leven. Ze hebben een heel duidelijk gevoel van rechtvaardigheid, ze beoordelen anderen en voelen zich beter dan anderen. Een voor de hand liggend voorbeeld zijn de fundamentalisten van welke religie ook.

Als je ooit met zulke mensen bent omgegaan, dan weet je dat het buitengewoon moeilijk kan zijn om een normaal gesprek met hen te voeren. Het is vrijwel onmogelijk om iets te bespreken wat verder gaat dan of in tegenspraak lijkt met hun overtuigingen. Als je ze probeert te laten inzien dat hun overtuigingen beperkt of zelfs onjuist zijn, krijg je meestal een zeer vijandige reactie.

In extreme gevallen zijn zulke mensen bereid iedereen te vermoorden die hun geloofssysteem bedreigt, zoals bijvoorbeeld een moslimfundamentalist die een zelfmoordaanslag pleegt om de islam te beschermen. Of een christelijke kruisvaarder die een stuk onroerend goed in het Heilige Land verdedigt – alsof God (een spiritueel wezen) ooit heeft gewild dat mensen elkaar zouden vermoorden om iets op de materiële wereld.

Wanneer mensen minder extreem zijn, zullen ze je bestempelen als iemand die door de duivel is gezonden (of welke andere negatieve stempels ook) en weigeren met je te praten. Dit maakt die mensen natuurlijk onbereikbaar voor een spirituele leraar.

Ontsnappen aan het extremisme
Wat kan mensen uit deze toestand halen waarin ze hun geest volledig hebben gesloten? De waarheid in deze situatie is dat het bewuste zelf van zulke mensen weigert beslissingen te nemen. Het bewuste zelf heeft zich teruggetrokken in een zelfgemaakte vesting en heeft de zelven als bewaker aangesteld.

De rol van de zelven is vestingmuren bouwen die ondoordringbaar zijn voor alles waar het bewuste zelf zich van bewust moet worden en opnieuw beslissingen te nemen. Natuurlijk, zoals de middeleeuwse kastelen hebben bewezen, zal elk fort dat is gebouwd om de wereld buiten te houden ook de inwoners binnen houden en zodoende een gevangenis worden.

Het onvermijdelijke resultaat is dat de zelven zich gaan gedragen als een computer die gedachteloos zijn programmering uitvoert, waardoor iemand steeds verder in het extreme zwart-witdenken terechtkomt. Dit zal ervoor zorgen dat iemand voortdurend in conflict komt met andere mensen en wanneer het conflict extreem genoeg wordt, kan het bewuste zelf eindelijk wakker worden en beseffen: “Ik kan dit niet meer. Er moet een betere manier zijn!”

Als het bewuste zelf bereid is om op zijn minst wat verantwoordelijkheid voor zijn situatie te nemen, kan hij de neerwaartse trend omkeren en beginnen aan het opwaartse pad dat hem geleidelijk uit de door de zelven gebouwde gevangenis leidt. Er zijn drie belangrijke factoren die deze groei kunnen belemmeren:

• De mentale gevangenis werd gebouwd als fort, ontworpen om het bewuste zelf te ‘beschermen’ tegen het nemen van beslissingen. Het bewuste zelf kan emotioneel gehecht zijn aan de veiligheid en het comfort van de gevangenis. Dit kan zich manifesteren als de onwil om het risico te lopen om beslissingen te nemen of gehechtheid aan de overtuigingen waarop het fort is gebouwd. Hij zou zich aan deze zekerheid kunnen vastklampen om zich niet kwetsbaar te voelen.
• De zelven willen dat het bewuste zelf gelooft in de leugen dat je geen fouten kunt maken als je geen beslissingen neemt. De waarheid is dat geen beslissingen nemen nog steeds een beslissing is omdat je vrije wil hebt. Als je geen beslissingen neemt, sta je de zelven toe om beslissingen voor jou te nemen. Alle beslissingen van de zelven zijn fout omdat ze je niet dichter bij het hogere bewustzijn brengen.
• Het overlevingsinstinct van de zelven zal je binnen de muren proberen te houden waarbinnen ze het gevoel hebben dat ze jou en de wereld op een of andere manier in hun macht hebben. De zelven zullen actief en agressief proberen te voorkomen dat je op een nieuw niveau van het pad van het hogere bewustzijn komt.

Wat betekent het om naar een nieuw niveau van het pad te stijgen? Er zijn veel goede manieren om het pad in niveaus of stadia te verdelen. In deze context betekent het dat je op het punt komt waarop je de misvatting van het dualistische denken begint te zien. Je begint het bos zelf te zien in plaats van verblind te worden door de afzonderlijke bomen. Op dat moment kun je bewust gaan reiken naar de non-duale waarheid van het hogere bewustzijn.

De zelven en de krachten van deze wereld zullen een groot offensief opzetten tegen iedereen die de dualiteit begint te ontstijgen. Ze zullen alles doen wat ze kunnen bedenken om je gevangen te houden in het dualistische denken. De enige manier om dit te doen is de dualiteit van de geest van gescheidenheid gebruiken. Dit is echter een formidabel wapen omdat het veel subtieler is dan de meeste mensen zich realiseren.

Van het ene uiterste naar het andere
Veel mensen zijn begonnen het extreme egoïsme te ontstijgen door zich te bekeren tot een religie die spreekt over hemel en hel. Die religieuze mensen zitten nog steeds erg gevangen in het zwart-witdenken. Ze zijn grotendeels onbereikbaar voor het hogere bewustzijn.

Tegenwoordig zien veel mensen de beperkingen van de zwart-witbenadering van religie in. Sommigen zijn nog steeds lid van een traditionele religie, terwijl anderen op zoek zijn naar een universelere spiritualiteit of behoren tot een New Age organisatie. Al deze mensen hebben gemeen dat ze de zwart-witbenadering, die op angst en kritiek berust, van religie beginnen te ontstijgen.

Dit zijn mensen die we spirituele zoekers kunnen noemen. Ze realiseren zich dat je meer aan de weet kunt komen over de spirituele kant van het leven dan er in zwart-witdoctrines te vinden is en ze zijn actief op zoek naar meer inzicht. Zij zijn het type mens dat openstaat voor de leringen van het hogere bewustzijn.

Spirituele zoekers vormen het grootste potentieel om planeet aarde om te laten keren en de mensheid op een hoger niveau te brengen. Het probleem is dat dit op dit moment slechts een potentieel is. Omdat nog te veel spirituele zoekers vast zijn komen te zitten in een vorm van dualistisch denken die zo anders is dan het zwart-witdenken waarvan sommige mensen geloven dat het boven de dualiteit staat, weerhoudt dit de aarde ervan om het te manifesteren. In werkelijkheid is dit gewoon het tegenovergestelde van het extreme zwart-witdenken.

Je leeft op een planeet die lijkt op een schemergebied. Er begint wel wat spiritueel licht door te dringen het dichte bewustzijn van de mensheid. Er is nog zoveel duisternis over dat het licht en de duisternis zich kunnen vermengen tot grijstinten die het erg moeilijk maken om het verschil te zien tussen wat echt en onecht is. De menselijke zelven en de krachten van dualiteit kunnen nog steeds de subtiliteit van het dualiteitsbewustzijn gebruiken om het verschil tussen wat echt en onecht is te vervagen.

Het resultaat is dat er momenteel geen concept, waarheid of spirituele lering op deze planeet is die niet door de menselijke zelven kan worden vervormd. De zelven zullen proberen elk idee om te zetten in een dualistisch idee door het op een schaal te plaatsen met andere dualistische ideeën – meestal door het idee tegenover een ander idee te plaatsen.

Het gevolg is dat jouw zelven, wanneer je een grote stap voorwaarts op het pad zet, hun nooit eindigende spel zullen herhalen om twee uitersten te vormen en je naar een van die twee te polariseren. Wanneer je tot het besef komt dat je genoeg hebt van het ene uiterste, zullen je zelven onmiddellijk proberen je naar het andere uiterste door te laten schieten. Het doel is voorkomen dat je de dualistische manier van denken achter je laat en naar een hoger niveau stijgt.

De meeste spirituele zoekers hebben genoeg van de zwart-witbenadering van religie. Ze zijn klaar met het fanatisme en ze zien de misvatting van het waardeoordeel in: “Onze religie is de enig ware en zodoende hebben we altijd gelijk en wie het niet met ons eens is, zijn slechte mensen en gaan naar de hel.” De meesten van hen hebben afstand genomen van deze aanpak, wat een stap in de goede richting is. Het probleem is dat de zelven zullen proberen om die mensen naar het andere uiterste te laten gaan en in te veel gevallen is dat succesvol.

Wat is het andere uiterste van zwart-witdenken? Dit is een vorm van denken waarbij niets zwart of wit is omdat alles grijs is. Dit geeft aanleiding tot een aantal problemen, maar ik zal de belangrijkste kort schetsen:

• Religieuze mensen zijn geneigd om te denken dat er maar één ware religie (hun eigen religie) is en dat leidt onherroepelijk tot religieuze intolerantie. Spirituele zoekers hebben afstand genomen van religieuze intolerantie, maar veel mensen zijn gaan geloven dat religieuze tolerantie betekent dat je alle religies gelijkwaardig moet vinden, wat inhoudt dat je niet hoeft te beoordelen of een idee waar of onwaar is. Gewoon geloven en laten geloven.
• Veel religieuze mensen zijn kritisch en onverdraagzaam ten opzichte van leden van andere religies. De meeste spirituele zoekers maken er een deugd van om niet te oordelen, maar het extreme resultaat is dat ze bijna elk type geloof of gedrag acceptabel beschouwen. Of ze vinden in ieder geval dat jij nooit iets mag zeggen over de overtuigingen of het gedrag van andere mensen.
• Veel religieuze mensen voelen zich bedreigd door mensen die het niet met hen eens zijn en reageren vaak vijandig en boos. Het is duidelijk dat dit hen ervan weerhoudt om Jezus’ gebod op te volgen om ‘elkaar lief te hebben zoals ik jullie liefheb’. Dit leidt tot hypocrisie. Ze beweren dat ze christen zijn, maar ze handelen niet liefdevol. De meeste spirituele zoekers doorzien zulke hypocrisie en streven er oprecht naar om liefdevol tegen iedereen te zijn. Ze geloven echter ook dat liefdevol zijn betekent dat je zachtaardig moet zijn en nooit de illusies van mensen mag tegenspreken.

Het nettoresultaat van deze benadering is dat veel spirituele zoekers zijn gaan geloven dat ze gewoon het overduidelijke extremisme van het zwart-witdenken moeten vermijden om spiritueel werk te kunnen doen en het bewustzijn van de planeet te verhogen. Ze denken dat het genoeg is om tolerant en liefdevol te zijn, maar ze zien niet in dat dit gewoon weer een fort is dat is gebouwd om te voorkomen dat het bewuste zelf zijn eigen beslissingen neemt.

Ze realiseren zich niet dat de zelven die vroeger kritisch waren toen ze – in vorige levens – gevangenzaten in het zwart-witdenken, nu zijn veranderd in zelven die liefdevol en vriendelijk zijn voor iedereen. In plaats van de zelven echt te overwinnen hebben ze de kameleon die de zelven zijn, toegestaan om van kleur te veranderen zodat die opgaat in hun nieuwe wereldbeeld, waar grijs zijn een deugd is geworden die superieur aan zwart-wit wordt gezien.

Je verantwoordelijkheid om onderscheid te maken
Het dualiteitsbewustzijn heeft de ‘zondeval’ veroorzaakt. De essentie van het dualiteitsbewustzijn is dat het losgekoppeld is van de non-dualistische waarheid. Het dualiteitsbewustzijn stelt zijn eigen definitie op van wat goed en slecht is – een definitie die niet op één lijn ligt met de waarheid van het hogere bewustzijn.

De zelven worden geboren uit de relatieve definitie van de ‘waarheid’ en daardoor kunnen ze de noodzaak er niet van inzien dat ze onderscheid moeten maken tussen een non-dualistische waarheid en een dualistische onwaarheid. Ze zien alleen de noodzaak om onderscheid te maken tussen goed en slecht volgens het dualistische geloofssysteem dat ze op het moment onfeilbaar vinden. De zelven hebben de non-dualistische waarheid vervangen door een geloofssysteem dat door de geest van gescheidenheid is gemaakt.

Alles wat je doet in het dualiteitsbewustzijn – of het nu goed of slecht is volgens menselijke maatstaven – zal je alleen maar verder uit de eenheid halen. Je kunt het dualiteitsbewustzijn niet overwinnen met het dualiteitsbewustzijn. Het is gewoon niet mogelijk om echt spirituele vooruitgang te boeken, tenzij je bereid bent om onderscheid te maken tussen iets wat echt is – wat betekent dat het een non-dualistische waarheid is – en iets wat onecht is – wat betekent dat het voortkomt uit de geest van gescheidenheid.

Tenzij het bewuste zelf zijn verantwoordelijkheid wil nemen en zijn vermogen om onderscheid te maken tussen de non-dualistische waarheid en de onwerkelijkheid van een dualistische ‘waarheid’ verbetert, zul je niet echt spirituele vooruitgang boeken. Je laat je gewoon manoeuvreren in een vorm van eigengerechtigheid die er anders uitziet maar in essentie dezelfde is als je bij veel religieuze mensen ziet. Er zijn miljoenen mensen op deze planeet die beweren dat ze echt religieus of spiritueel zijn, maar ze zijn nog niet eens begonnen te zien dat dualistisch denken een misvatting is.

Mensen die een zwart-witbenadering hanteren, zijn er volledig van overtuigd dat er maar één waar geloofssysteem is en dat alle andere onjuist zijn. Het gevolg is dat ze geen onderscheid hoeven te maken tussen Gods absolute waarheid en een dualistische illusie. Omdat hun geloofssysteem bepaalt wat de onfeilbare waarheid is, hoeven ze niet zelf na te denken.

De mensen die denken dat alle geloofssystemen evenveel waarde hebben, weigeren ook onderscheid te maken tussen de non-dualistische waarheid en een dualistische illusie. Als er geen valse ideeën zijn, hoef je ook geen onderscheid te maken. Vind gewoon een geloofssysteem dat je leuk vindt – meestal omdat het je zelven niet aanvalt – en laat de zelven jou maar het gevoel geven dat je er zeker van bent dat je gered zult worden.

Zowel het zwart-witdenken als het grijsdenken geven mensen een ‘perfect’ excuus om geen moeite te doen om onderscheid te maken tussen de non-dualistische waarheid en de dualistische illusies. Dit is een zeer gemakkelijke benadering van het leven, maar die komt voort uit het feit dat het bewuste zelf weigert de verantwoording te nemen voor zijn situatie.

Je bent een medeschepper met God en je kunt je creativiteit niet uitzetten. Je bent óf aan het medescheppen met de geest van het hogere bewustzijn óf aan het ont-scheppen met de geest van gescheidenheid. Het is jouw inherente verantwoordelijkheid om naar beste vermogen onderscheid te maken tussen de waarheid en onwaarheid, terwijl je voortdurend je onderscheidingsvermogen verbetert.

Onder de huidige omstandigheden op aarde is onderscheid maken geen gemakkelijke taak. Je hoeft niet perfect te zijn; je moet het alleen willen proberen. Degenen die weglopen voor deze verantwoordelijkheid boeken gewoon geen vooruitgang, hoe overtuigd ze er ook van zijn dat ze tot de rechtvaardige mensen behoren die natuurlijk gered zullen worden omdat ze tot de enig ware kerk behoren of omdat ze nooit iemand veroordelen.

Let erop dat de zelven een vals pad proberen te vormen en vervolgens mensen ervan te overtuigen dat ze gegarandeerd worden gered als ze dat volgen. Zowel de religieuze mensen die voor een zwart-witbenadering kiezen als de spirituele zoekers die voor een grijze benadering kiezen, volgen dit valse pad, namelijk de brede weg die door veel mensen wordt genomen omdat die gemakkelijk is. Hun bewuste zelf hoeft geen verantwoordelijkheid te dragen en geen beslissingen te nemen. Het wekt de indruk dat je gered kunt worden zonder onderscheid te maken.

Het gevoel van rechtschapenheid van veel religieuze mensen berust op hun overtuiging dat ze tot de enig ware religie behoren. Achter die overtuiging gaat zelfs nog een diepere overtuiging schuil, namelijk dat het mogelijk is om voorwaarden op deze wereld te stellen en dat God je in zijn koninkrijk moet toelaten als je aan die voorwaarden voldoet.

Het stellen van dergelijke voorwaarden is de basisprogrammering van de zelven en die zullen nooit inzien dat dit een misvatting is. Het bewuste zelf heeft het potentieel om de misvatting van deze benadering wel te zien – maar alleen wanneer hij besluit dat hij de verantwoordelijkheid wil nemen om onderscheid te maken.

Wanneer je op het pad naar het hogere bewustzijn stapt – het ware pad naar verlossing – realiseer jij je dat er ideeën zijn die onjuist zijn omdat ze voortkomen uit de geest van gescheidenheid. Je toont geen tolerantie als je dergelijke ideeën niet tegenspreekt. Dit betekent echter niet dat jij je net zo moet gedragen als de mensen die de zwart-witbenadering hanteren. Ze hebben een kritische houding en ze veroordelen en beoordelen iedereen die het niet met hen eens is.

Als je non-duaal onderscheidingsvermogen begint te krijgen, word je niet meer bedreigd door ideeën en dan heb je geen behoefte om andere mensen te beoordelen of te veroordelen. In plaats daarvan kun je verder kijken dan de ideeën en proberen mensen echt te helpen om hun illusies te ontstijgen. Je oordeelt of veroordeelt nooit andere mensen, maar je daagt vrijuit ideeën en acties uit die zelfdestructief en destructief zijn voor andere levensstromen.

Volmaakte liefde
Veel mensen zijn begonnen de neiging los te laten om anderen te veroordelen. Je vindt ze in het liberale christendom en in veel spirituele bewegingen. Die mensen hebben er een deugd van gemaakt om vriendelijk te zijn voor iedereen en ze rechtvaardigen dit vaak door te verwijzen naar de oproepen van Jezus om de andere wang toe te keren en anderen te behandelen zoals je wilt dat ze jou behandelen.

Er zijn stadia op het spirituele pad. Iemand kan een tijdlang baat hebben bij een zwart-witgeloofssysteem. Er is ook een fase waarin veel mensen het nodig vinden om naar het andere uiterste te gaan en niet te oordelen. Dit zou slechts een korte fase moeten zijn maar te veel mensen blijven daarin hangen omdat ze zich door zichzelf laten overtuigen dat het altijd zo zou moeten zijn.

Veel mensen laten de geest van gescheidenheid – die zich concentreert in hun zelven – hen ervan overtuigen dat het ideale gedrag voor een mens is dat hij altijd zachtaardig en vriendelijk is. Ze zullen dit vaak rechtvaardigen door te verwijzen naar het gedrag van spirituele leiders, zoals de Boeddha en Jezus. De waarheid is dat noch de Boeddha, noch Jezus altijd zachtaardig waren, en hoewel ze vriendelijk waren, was dit niet de menselijke, dualistische, vorm van vriendelijkheid.

Wat is dualistische vriendelijkheid – hoe kan er meer dan één vorm van vriendelijkheid zijn? Wanneer je gevangenzit in de dualiteit, definieer je vriendelijkheid op een bepaalde manier, meestal door te zeggen dat iemand die zachtaardig is, mensen nooit uitdaagt. Dit zorgt ervoor dat veel mensen geloven dat ze ook altijd vriendelijk zijn als ze altijd zachtaardig zijn. Zulke mensen hebben zichzelf vaak wijsgemaakt dat Jezus of de Boeddha altijd zo hebben gehandeld.

De waarheid is dat zowel de Boeddha als Jezus zijn gekomen om mensen te bevrijden van de illusies van de zelven. Ze daagden vaak de zelven en hun illusies uit. Als je objectief naar de Bijbel kijkt, zie je dat Jezus geen zachtaardig persoon was. Hij daagde de Schriftgeleerden en farizeeërs uit en gooide de tafels van de geldwisselaars om. Hij daagde zelfs zijn eigen discipelen uit en gedroeg zich in veel situaties op een manier die je als onvriendelijk of zelfs inconsequent kunt beschouwen. De reden was dat hij non-duale vriendelijkheid beoefende, net als alle andere echte spirituele leiders.

Non-duale vriendelijkheid heeft een fundamenteel andere benadering dan dualistische vriendelijkheid. Non-duale vriendelijkheid berust op het hogere onderscheidingsvermogen en ziet duidelijk wanneer mensen vastzitten in een dualistische illusie. De hoogste vorm van vriendelijkheid is mensen helpen om hun dualistische illusies los te laten, zodat ze niet meer in de val zitten. Juist omdat de zelven tot gevolg hebben dat mensen blind worden, is het vaak nodig om mensen wakker te schudden zodat ze weer kunnen gaan denken in plaats van blindelings de zelven of een leider op de wereld te volgen.

Wanneer je non-duaal onderscheidingsvermogen begint te verwerven zie je dat zachtaardig en zacht zijn niet beslist echte vriendelijkheid is. Ware liefde – non-duale liefde – staat boven de dualiteit en daarom is liefde niet bang. In plaats daarvan zal deze perfecte – onverdeelde, onvoorwaardelijke – liefde je angsten verdrijven.

Het probleem is dat je bang zult zijn om onvoorwaardelijke liefde te accepteren zolang jij je identificeert met de zelven omdat je denkt dat je die niet waard bent. Alleen de zelven zijn volmaakte liefde niet waard; het bewuste zelf is altijd liefde waard. Pas als je accepteert dat je die liefde waard bent, kun je de liefde echter niet accepteren die de angsten zal verdrijven die uit jouw zelven voortkomen.

Waarom schept angst kwelling? Kwelling komt voort uit de scheiding tussen het bewuste zelf en je het hogere zelven; een scheiding die niet werd veroorzaakt door de zelven maar in stand wordt gehouden door de zelven. Pas als het bewuste zelf deze verdeeldheid overwint, zul je niet meer gekweld worden. Je kunt de scheiding tussen jou en het hogere bewustzijn pas overwinnen als je besluit je onderscheidingsvermogen te gebruiken op basis van die ene waarheid in plaats van de dualistische ‘waarheid’ van de zelven. Alleen wanneer je bereid bent het identiteitsgevoel los te laten dat door de zelven is opgebouwd en naar je ware identiteit te zoeken, kun je volmaakt gemaakt worden in liefde.

Door het dualistische identiteitsgevoel los te laten kun je weer op één lijn komen met je eigen hogere zelf en dan zul je altijd in staat zijn om non-duale vriendelijkheid te beoefenen. Jezus was zacht voor sommige mensen en daagde anderen uit. De dualistische geest zal proberen zijn daden te analyseren en patronen te definiëren. Daarna zal hij uiterlijke kenmerken vormen en zeggen dat men in dit soort situaties zacht moet zijn en dat men in dat soort situaties uitdagend moet zijn.

Het gedrag van Jezus berustte niet op uiterlijke kenmerken of intellectuele analyses. Dat berustte volledig op de toestand van de individuele ziel. Hij gaf ieder die hij ontmoette wat iemand nodig had om de volgende stap op het pad te kunnen zetten. De mensen hadden iets nodig wat hen uit een bepaalde dualistische illusie kon halen.

De zelven en de dualistische geest kunnen hun eigen illusies niet doorgronden, dus kunnen ze non-duale vriendelijkheid nooit in een systeem veranderen. Je kunt het dualiteitsbewustzijn niet gebruiken om het dualiteitsbewustzijn te overwinnen. Non-duale liefde, non-duale vriendelijkheid, gaat alles te boven wat de zelven kunnen doorgronden. Die kan alleen worden beoefend door het hogere bewustzijn.

Er zijn veel mensen die geloven dat vriendelijkheid en liefde de ultieme leidraad voor hun gedrag moet zijn. Als ze echter niet naar het hogere bewustzijn reiken, zullen ze onvermijdelijk de soort vriendelijkheid en liefde beginnen te beoefenen die door de zelven wordt bepaald. De zelven zullen vriendelijkheid en liefde onvermijdelijk veranderen in dualistische concepten.

De zelven zullen proberen een systeem te maken dat bepaalt hoe vriendelijkheid en liefde beoefend moeten worden. Voor de meeste mensen leidt dit ertoe dat ze geloven dat ze altijd aardig zijn als ze altijd zachtaardig zijn. Dit is gewoon een weigering om non-duaal onderscheidingsvermogen uit te oefenen.

Veel goedbedoelende spirituele zoekers zijn door hun zelven in een doodlopende steeg gemanoeuvreerd. Deze mensen streven er oprecht naar om het oordelen en de boosheid te ontstijgen van degenen die een zwart-witbenadering, die op angst berust, van religie beoefenen. Als je naar het andere uiterste doorschiet, zal je spirituele groei na een bepaald punt niet verder gaan. Het zal je gewoon in een andere vorm van dualistisch denken vastzetten.

De essentie van dualistisch denken
Het belangrijkste kenmerk van dualistisch denken is dat het een systeem op deze wereld opzet en vervolgens ideeën en mensen beoordeelt volgens dat systeem. Je kunt op deze wereld geen mentaal kader vormen en de onbeperkte Geest van het hogere bewustzijn daarin zetten.

De zelven kunnen geen systeem maken dat God kan bevatten en beperken – maar de zelven zullen dit nooit begrijpen omdat God voor de zelven slechts een concept is. De zelven geloven werkelijk dat ze de capaciteit en het recht hebben om te bepalen wat God is. In werkelijkheid kan God nooit door woorden of concepten in deze wereld worden gedefinieerd en daarom is het hogere bewustzijn het ultieme referentiekader om aan de dualiteit te ontsnappen.

Zolang jij probeert het hogere bewustzijn in een hokje te passen, sluit jij je af van de directe ervaring van de Geest van Waarheid. Hoewel je misschien denkt dat je het hogere bewustzijn in je mentale kader hebt gezet, is de waarheid dat jij de eerste die gevangenzit in jouw mentale kader.

God zal nooit in een mentaal kader passen, alleen een gesneden beeld van God zal in een dualistisch kader passen – de Levende God zal onbewogen blijven. Maar zodra jij een gesneden beeld hebt gemaakt, zit je vast aan dat beeld, want je kunt nooit verder kijken dan het beeld om het hogere bewustzijn rechtstreeks te ervaren.

Fundamentalisten beoordelen alles op grond van hun overtuiging dat er maar één ware religie is. Veel niet-fundamentalisten beoordelen alles op grond van hun overtuiging dat er geen valse ideeën zijn of dat men geen onderscheid hoeft te maken. De zelven maken altijd een geloofssysteem door te zeggen dat een bepaald concept of idee onfeilbaar is, wat inhoudt dat je het niet in twijfel mag trekken.

Zwart-witdenkers zeggen dat er maar één ware religie is en dat alle andere dus onjuist zijn. Grijsdenkers zeggen dat we altijd aardig moeten zijn voor iedereen en zij definiëren vriendelijkheid als zachtaardig en zacht zijn. Beide manieren van denken komen voort uit de zelven en hun behoefte om de schijn te wekken dat je gegarandeerd gered zult worden zolang je binnen de grenzen van een onfeilbaar geloofssysteem blijft. In werkelijkheid zijn er absoluut geen omstandigheden op deze wereld die je verlossing garanderen.

Het enige wat je verlossing kan garanderen, is dat je het hogere bewustzijn bereikt. Het hogere bewustzijn kan niet passen in of beperkt worden tot een willekeurig geloofssysteem dat op deze wereld is gemaakt. De enige manier om het hogere bewustzijn te bereiken is dat je verder reikt dan alle geloofssystemen op de wereld.

Je kunt een geloofssysteem gebruiken als fundament om naar het hogere bewustzijn te reiken – wat de ware functie is van alle goede geloofssystemen. Je mag nooit toestaan dat je zelven je laten geloven dat je gegarandeerd gered zult worden omdat je tot een bepaald geloofssysteem behoort en de overtuigingen en praktijken ervan aanhangt.

Mensen zijn geneigd om onfeilbare geloofssystemen te definiëren en denken dat ze niet worden beïnvloed door fouten of illusies. In werkelijkheid zal elk geloofssysteem op deze wereld worden beïnvloed door de geest van gescheidenheid. De simpele reden is dat mensen zolang ze niet bevrijd zijn van hun zelven, onderbewust de mentale beelden van hun zelven aan elk geloofssysteem op zullen leggen. Als mensen beweren dat hun geloofssysteem het enig ware is of beter dan andere, tonen ze aan dat ze de dualiteit niet zijn ontstegen, waarmee ze bewijzen dat hun geloofssysteem zeker is beïnvloed door de geest van gescheidenheid.

In de volgende verhandelingen zullen we nader bekijken hoe de zelven erin slagen om mensen ervan te overtuigen dat ze niet naar het hogere bewustzijn hoeven te reiken, maar gered kunnen worden door een geloofssysteem op deze wereld te volgen. Dit punt is werkelijk de scheidslijn tussen mensen die ware spirituele vooruitgang boeken en mensen die geloven dat ze spiritueel zijn, maar de illusies van de zelven hebben gebruikt om een schijn van spiritualiteit op te bouwen – en dus hypocriet zijn.