Vind de gelukzaligheid die jouw verwachtingen ver te boven gaat

ONDERWERPEN: De kromme geest in de katholieke kerk – Hoe zij de Church of Ireland hebben vernietigd – Het eeuwige complot van de machtselite – Gij zult helemaal niet leven – Kan de katholieke kerk ooit nog hervormd worden? – De test van al onze verwachtingen opgeven – Zoek de gelukzaligheid die alle verwachtingen te boven gaat – Wij hebben allemaal onze beproevingen gehad – Onze visie voor deze beweging

Geascendeerde Meester Patrick, 18 mei 2007

De kromme geest in de katholieke kerk
In de stilte van de natuur, in de stilte van je hart, vind jij jouw kracht. Ik ben Patrick, de geascendeerde meester Patrick. Want tegenwoordig laat ik ‘Saint’ liever weg. Want jullie realiseren je zeker wel dat ik als geascendeerde meester geen katholiek ben. Ik ben hier om al het leven te verheffen, niet alleen degenen die tot een bepaalde religie, een bepaald ras, of etnische of nationale groep, behoren.

Zelfs al behaalde ik mijn ascensie door Christus in Ierland te dienen, ik ben ook niet Iers. Want wanneer je ascendeert, ontstijg je alle menselijke indelingen. Want zoals Moeder Maria eerder vandaag zo prachtig heeft uitgelegd, ascendeer je door de menselijke voorwaarden op te geven die je laten denken dat je niet in het koninkrijk van God bent.

De prachtige invocatie die jullie zojuist hebben opgezegd, de Invocatie van de Rivier van Leven, is een van mijn favoriete invocaties. En dat komt gedeeltelijk omdat die zo prachtig het wezen van de Rivier van Leven weergeeft dat wij in de geascendeerde staat ervaren: de onafgebroken vreugde van God die niet te houden is, die altijd stroomt – wat er ook gebeurt. Maar ik moet ook zeggen dat deze invocatie mij herinnert aan een persoonlijke ervaring die ik kreeg toen ik al een tijdje in Ierland was.

Op een koude, vochtige herfstdag was ik mij enigszins ontmoedigd gaan voelen, want ik had het gevoel dat mijn prediking en mijn komst niet de verwachte reactie had opgeleverd, zelfs niet door een aantal van de zogenaamde wonderen die God door mij verricht had en door de mensen die bereid waren hogerop met mij te komen. Dus ging ik, zoals ik zo vaak deed, een wandeling maken in de bergen. En ik kwam bij dit beekje dat veel leek op het beekje dat jullie volgden toen jullie gisteren de berg beklommen. En ik ging zitten, en eerlijk gezegd, legde ik mijn hoofd op mijn knieën en huilde een traan van vertwijfeling. En een tijdlang dacht ik na over wat ik als mijn persoonlijke ellende ervoer. Want ook ik kon soms melancholiek worden of – zoals men tegenwoordig zegt – depressief.

Gelukkig stond er geen psychiater naast mij om mij een pil te geven die mij weer snel gelukkig zou maken. Dus nadat ik een tijdje medelijden met mezelf had gevoeld, werd mijn aandacht plotseling naar het rustige kabbelen van de beek getrokken. Ik tilde mijn hoofd op, keek op en zag dat er een miniatuurwaterval over een kleine rots heen ging. En plotseling zoomde ik met mijn ogen erop in en zag ik hoe die rots in loop der tijd door het stromende water zacht en glad was geworden.

En opeens besefte ik dat mijn inspanningen, ook al zag ik in mijn leven geen zichtbare resultaten in dit land, in ieder geval niet tevergeefs waren. Want ik zou een zaadje planten en naarmate dit zou gaan groeien, zou het net als het stromende beekje worden, omdat zelfs het zachte water de harde rots kon afslijten. En meteen stroomde mijn depressie, mijn zelfmedelijden, met het water mee stroomafwaarts. En mijn humeur knapte op. Want ik besefte dat dat water ergens vandaan moest komen. Het moest van de top van de berg komen. En voorbij die top moest het van de regen komen die uit de hemel neerviel. Ik voelde mij opnieuw met de Rivier van Leven verbonden. En ik voelde die rivier in mij stromen en ik voelde mij intens getroost en versterkt. En ik sprong op en ik wandelde terug naar onze nederige missiepost en ik was getransformeerd, want mijn collega’s hadden natuurlijk mijn enigszins melancholische gedrag wel opgemerkt, omdat ik mijn niet opgegeten maaltijd van mij afgeschoven had en zonder een woord te zeggen de heuvels was ingelopen.

Hoe ze de Church of Ireland vernietigd hebben
Ik geef jullie dit beeld om jullie te inspireren. Maar ook om jullie een realistische beoordeling te geven van hoe het was om Patrick te zijn. Wanneer je tegenwoordig terugkijkt op mijn leven, na 1500 jaar verafgoding en verheerlijking – zie je niet de echte Patrick – want hoe zouden jullie dat kunnen? Jullie zien Saint Patrick die de katholieke kerk – in het bijzonder de katholieke Church of Ireland – aan jullie heeft willen overleveren. Ze willen niet dat jullie de echte persoon kennen die ik destijds was, of nu ben als de geascendeerde meester.

Ze willen dat jij hun gesneden beeld accepteert, want hun gesneden beeld wordt zorgvuldig vervaardigd om jullie de indruk te geven dat ik heel bijzonder was en zo ver boven jullie stond dat jullie onmogelijk in mijn voetsporen zouden kunnen treden en voor een heel land het verschil uitmaken. Ze willen niet dat je beseft dat als jij bereid bent God door jou heen te laten stromen, jouw licht te laten schijnen, God in jou dan het verschil voor jouw land kan maken. Als slechts één persoon bereid is God in actie te zijn, de waarheid in de woorden van Christus te beseffen dat “Ikzelf niets kan doen, de Vader in mij doet het werk”.

Die ene persoon, God door die ene persoon, kan een zaadje zaaien, aan een nieuwe beweging beginnen die langzaamaan groeit en een heel land en de denkwijze van een heel land verandert. Maar ik moet zeggen dat tenzij meer mensen het oppikken en een beweging vormen die duurzaam is, die verandering geen stand houdt.

Want als je naar de geschiedenis van mijn leven en de geschiedenis van Ierland kijkt, zie je natuurlijk wel dat Ierland door mijn aanwezigheid veranderde, dat Ierland een christelijke natie werd, maar je ziet ongetwijfeld ook wel – gelet op de open geest die jullie hebben – dat Ierland na ongeveer één eeuw, dezelfde weg heeft gevolgd als de rest van Europa, omdat de katholieke kerk steeds strenger werd en zich richtte op uiterlijke doctrines en rituelen en iedereen als ketter begon te verbranden die het Levende Woord van God durfde te spreken.

Want ik kan je ervan verzekeren dat ik de bevooroordeelde mensen van Ierland niet heb bekeerd door het dode woord te spreken en uit de Bijbel voor te lezen. Ik sprak het Levende Woord, want ik liet de Rivier van Leven door mij heen stromen, zodat die rivier kon spreken wat de mensen destijds moesten horen. En dus wat er gebeurde, was dat degenen die het kromme bewustzijn hadden, degenen die zich openlijk tegen mij verzetten zoals de koningen en de Druïden en hun priesters, reïncarneerden als de katholieke priesters en bisschoppen die toen de macht in de Church of Ireland overnamen en heel snel met degenen in de katholieke kerk in heel Europa meededen, die het Levende Woord verboden en de mond snoerden van degenen die het Levende Woorden durfden spreken of schrijven zoals zoveel mensen, zelfs enkele vroege kerkvaders, zoals Origenus.

Jullie kunnen zien als je naar de geschiedenis wilt kijken, hoe zij erop uit waren het Levende Woord de mond te snoeren, zodat alles wat van de katholieke kansels gepredikt kon worden, het gecontroleerde Woord was, het dode woord, dat niet de hartvlam van de mensen zou ontsteken, zodat ze wakker zouden worden en de Christus in actie worden – in navolging van degenen die hen hadden geïnspireerd door het Christusschap te demonstreren.

Het eeuwige complot van de machtselite
Dit is hun eeuwige complot. Ze zouden liever zien dat geen enkel mens op aarde ooit enige vorm van Christusschap zou laten zien, maar ze weten dat zij dit realistisch gezien niet zouden kunnen voorkomen, want van tijd tot tijd zal er iemand zijn die ervoor uit durft te komen en dat Christusschap demonstreren. Hoewel ze allerlei dingen doen om de bevolking te onderdrukken, weten ze dat er af en toe een zeldzame eenling is die hen en de programmering van het massabewustzijn trotseert. En wanneer dat gebeurt, wat doen ze dan?

Welnu, zodra die persoon van het levensscherm verdwenen is, beginnen ze die persoon te verafgoden, plaatsen hem op een voetstuk, zodat niemand dat voorbeeld durft te volgen. Hoewel één persoon Christusschap had gedemonstreerd, wordt het geen stroompje dat zich door anderen verspreidt om op den duur een krachtige waterval te worden die de rots van degenen die het bewustzijn hebben dat geen rots van Christus is, maar de onverzettelijke rots van het kromme denken, overspoelt en slijt.

Dat hebben ze met mij gedaan, toen het duidelijk werd dat zij niet konden voorkomen dat de mensen in Ierland mij vereerden als iemand die een bezieling voor hun land geweest was. Welnu, ze maakten van mij een heilige, en dat niet alleen, maar een goede katholieke heilige die alle regels en aanwijzingen van die kerk voor hoe een heilige eruit zou moeten zien, nakwam. Want toen ik eenmaal mijn lichaam verlaten had, kon ik hen toch moeilijk meer aanvechten? Dus konden ze alles met mij doen wat ze maar wilden, zoals zij ook met Christus gedaan hebben wat ze maar wilden.

Ik kan garanderen dat toen ik nog geïncarneerd was, ik naar de innerlijke leiding van mijn hogere Wezen, van mijn Heer Christus, van mijn Christuszelf luisterde. Ik ging met de Rivier van Leven mee en liet de Heilige Geest door mij heen stromen. En ik kan je ervan verzekeren dat wat ik predikte niet ‘de goede katholieke doctrine’ was, zoals die tegenwoordig of in die tijd werd bezien door degenen die invloedrijke machtsposities hadden gekregen, zoals de Bishop die boven mij stond, totdat ik onafhankelijkheid verkreeg door de genade van God en de verlichting van één Paus die niet de kromme denkwijze had.

Het is zelfs een misverstand te zeggen dat St. Patrick degene was die niet alleen het christendom maar het katholicisme naar Ierland bracht, want wat ik werkelijk predikte was een lering die veel universeler was dan ooit officieel door de katholieke kerk gepredikt werd. Want ik weet zeker dat je wel doorhebt dat de communicatie in die tijd veel langzamer ging en primitiever was. Dus het was niet mogelijk om een uitzending via internet van mijn preken die in de bergen werden gegeven, uit te zenden zodat de paus in Rome daar een of andere censor zou hebben en kon zeggen: “Ah, die Patrick daar in Ierland zei iets verkeerds! We moeten de touwtjes bij hem aantrekken!” Ik weet zeker dat jullie beseffen dat zij dit, als dit toen mogelijk was geweest, precies gedaan hadden. En het zou niet lang geduurd hebben voor ze iemand met een vliegtuig hadden gestuurd om mij terecht te wijzen, zoals de Bishop in Engeland verschillende malen heeft geprobeerd.

Ik moest zeker tegen de kromme geest in de koningen en de priesters van de heidense religie opboksen, maar ik moest ook tegen de mensen in de katholieke kerk zelf opboksen, want die waren daar natuurlijk vanaf het allereerste begin bij de stichting van die kerk. Zoals Constantijn zelf een heel goed voorbeeld was van iemand die zich volledig met het kromme denken had vereenzelvigd.

Gij zult helemaal niet leven
Wat zei die geest tegen Eva? “Gij zult helemaal niet sterven.” Maar ik moet je zeggen dat wanneer je in het dualiteitsbewustzijn duikt, gij ook helemaal niet zult leven, want er zit geen leven in dat bewustzijn, er zit geen spiritueel leven in. En ik was een ware universele Christen en dat kon omdat de katholieke kerk in die tijd nog niet helemaal versteend was. En ik had de hoop dat het inderdaad niet bergafwaarts, maar bergopwaarts zou gaan en universeler zou worden, de ware universele kerk.

Velen van ons bezagen de kerk in die tijd op die manier, we zagen de hoop, de belofte, dat het de kerk van Christus zou blijven. Zeker, ik zag de tekenen van gevaar. Maar het was, zoals ik zei, te vroeg om te zeggen dat de kerk voorbij het punt was dat er geen weg terug is. Ik hoopte dat de Geest zelf de kerk en de mensen zou transformeren, zoals dat bij mij en degenen tot wie ik predikte was gebeurd. Want zoals ik zei, ik hield mij niet bezig met het politieke spel van de kerk, ik was een nederige priester.

En toch moet ik zeggen dat ik mij achteraf bezien ook wel realiseer dat dat op zich een bepaalde zwakheid was, zou je kunnen zeggen. Ik kijk niet met spijt terug op dat leven, want ik besef dat het niet mijn goddelijke plan was om mij in dat leven met de kerkpolitiek bezig te houden. Het was natuurlijk mijn goddelijke plan om het Levende Woord te prediken, maar ik moet zeggen dat ik als ik oplettender was geweest, een beter voorbeeld had kunnen geven, een betere organisatiestructuur voor de kerk in Ierland die er dan misschien voor gezorgd had dat die niet zo snel versteende.

En daarom zeg ik dat iedereen die in een spirituele beweging zit, zich er bewust van moet zijn dat jij, wanneer je in dit fysieke octaaf bent, constant te maken hebt met het kromme denken. En wanneer jij aan een nieuw spiritueel initiatief, een nieuwe spirituele beweging begint, die kromme geest op alle mogelijke manieren probeert toegang tot jullie beweging te krijgen. En als jij niet alert, je er niet van gewaar, bent, zoals Eva zich er niet van bewust was, is het heel gemakkelijk om geleidelijk een gevaarlijke koers in te slaan waarin je zeker niet dood bent, maar waarin je ook niet helemaal leeft en met je Christuszelf verbonden bent.

Je denkt dat jij door de uiterlijke dingen te doen die je al heel lang doet en die door je religie zijn voorgeschreven, het nog steeds goed doet. Maar je beseft niet hoe subtiel de dingen die jij gisteren deed aan hun doel beantwoord hebben, aan het eind van hun cyclus zijn gekomen. En de enige manier om de opwaartse stuwkracht van je eigen groei en de groei van jullie beweging te handhaven komt door het niveau van gisteren of van een jaar geleden te transcenderen.

Want heeft de Grote Goddelijke Leider niet gezegd dat zijn motto is: “Verandering is aan de orde van de dag?” Verandering houdt groei in. Maar ik moet zeggen dat elke verandering soms beter is dan stilstand. Want wanneer er een verandering komt, bestaat in ieder geval een kans dat de mensen opnieuw over hun benadering van het leven, hun wereldbeeld, nadenken. Maar zolang de dingen in de modder blijven vastzitten, vast in de tredmolen van steeds opnieuw hetzelfde doen – en toch verschillende resultaten verwachten – nu, wie denkt er dan opnieuw over de benadering na, omdat ze denken dat alles prima gaat en zij op het juiste spoor naar verlossing zitten, hoe zij dat ook definiëren.

Kan de katholieke kerk ooit nog hervormd worden?
Hier zijn sommigen van jullie getuige van geweest in diverse spirituele bewegingen die veel jonger dan de katholieke kerk zijn. Door te zien hoe de dingen – binnen een paar decennia – zonder het te weten, kunnen afglijden naar de starheid en subtiliteit, de mist van het kromme denken, waarin mensen hun eigen illusies bevestigen dat zij het juiste doen. En zou je dan met dit in je achterhoofd, daarna naar de katholieke kerk kunnen kijken en zeggen: “Hoe kan een organisatie die al zo lang rigide is, ooit nog vernieuwd worden?” En ik zeg dat dit een onderwerp is dat ter discussie staat bij de geascendeerde meesters – of het wel mogelijk is om de katholieke kerk te vernieuwen.

Ik moet zeggen dat we enerzijds altijd genegen zijn de Heilige Geest door individuele personen te laten stromen die bereid zijn de open deur te zijn en er zijn zeker katholieke predikers bereid zijn die open deur voor de Heilige Geest te zijn, in ieder geval in zekere mate. En ze ontvangen de zalving die zij waard zijn, die zij in staat zijn te dragen. Maar ik moet ook zeggen dat wat er nu aan de gang is, slechts een stroompje is van wat het zou moeten zijn om de hele organisatie ooit te veranderen. En ik moet, in alle eerlijkheid, zeggen dat wij niet zien hoe dit moet met de huidige paus die nog in functie is. Want is hij niet een goed voorbeeld van de soort mensen waar ik tegenin ging, toen ik mijn innerlijke leiding wilde volgen, mijn duidelijke spirituele leiding, om het Levende Woord te prediken en toch moesten ze er eerst zeker van zijn dat ze mij in bedwang konden houden voor ze bereid waren mij voor Christus te laten getuigen?

Degenen die in de doctrine en de letter van het Woord blijven hangen, zullen zich altijd bedreigd voelen door degenen die de visie hebben, het vuur in hun hart, de vreugde, het enthousiasme – die in vuur en vlam voor God staan. Degenen die in het uiterlijke woord blijven hangen, hebben geen vuur. Ze hebben het óf nooit gehad, óf het is uitgegaan, want nu zijn ze gehecht geraakt aan de voorwaarden waarin zij geloofd hebben, die zij met hun geest geaccepteerd hebben, waar Moeder Maria over sprak. Ze hebben een aantal voorwaarden geaccepteerd die door hun religie bepaald zijn die zegt dat zolang je binnen dit mentale kader, dit fysieke hokje, blijft jij natuurlijk gered wordt, omdat God jou gewoon in zijn koninkrijk moet toelaten, omdat je zo’n goede katholiek bent.

Ah, wat een dwaasheid, mijn geliefden! Hoe lang blijven de mensen op deze aarde nog in deze leugen geloven? Kunnen ze niet naar het leven van Christus kijken en daarna naar de bisschoppen en de paus en de kardinalen in hun weelderige katholieke kathedralen, die hun wierook en potten van goud rondslingeren, kunnen ze daar niet naar kijken en zeggen, dit is niet de manier waarop Christus predikte, dit is niet hoe Saint Patrick in de heuvels van Ierland rondwandelde – gekleed in een weelderig gewaad en de wierook voor hen rondslingerend? Kunnen jullie begrijpen dat door de eeuwen heen voor de mensen door wie de Geest stroomde, al deze uiterlijke verschijnselen niet nodig waren of die wilden?

Begrijpen jullie dat mijn geliefden? Wanneer de Geest door jou heen stroomt, heb je hier niets van nodig. Je hoeft jezelf niet met allerlei uiterlijke verschijnselen te omgeven. Je kunt overal staan. En je kunt die Geest laten stromen, want degenen die het in hun hart weten, zullen die Geest herkennen, zelfs als hij op een heel nederige wijze komt. En degenen die het van binnenuit niet herkennen, zijn toch al buiten jouw bereik.

De test om alle verwachtingen te boven te komen
Ik zou jullie een lering willen geven die verband houdt met waarover ik begon te spreken, dat ik mij enigszins depressief voelde door het gebrek aan respons. En ik moet zeggen dat dit door mijn eigen voorwaarden kwam, mijn eigen verwachtingen, omdat mijn spirituele visie om naar Ierland te gaan, op subtiele wijze door mijn ego was gebruikt om de verwachting te scheppen dat er bepaalde resultaten in de buitenwereld, de fysieke manifestatie van veel bekeerde mensen op moesten volgen. Zelfs het subtiele gevoel dat ik de resultaten van mijn werk kon zien, niet dat ik het verlangen had om mezelf te laten verheffen, maar de wens om te zien dat mijn werk vrucht had afgeworpen, dat ik verschil had uitgemaakt.

Dit is iets waar alle heiligen en spirituele mensen mee hebben geworsteld en mee moeten worstelen. Want het spirituele pad is, zoals we gezegd hebben, geen uiterlijk pad, dus waarom zou je dan eigenlijk resultaten in de buitenwereld verwachten? Toch besef ik heel goed – want ik heb het zelf meegemaakt – dat er een moment op het pad komt dat je wel enig resultaat van je handelingen nodig hebt om door te kunnen gaan. En daarom moet je op de lagere niveaus van het pad wel zien dat je het verschil maakt, door verschil in de buitenwereld, resultaten in de buitenwereld, te zien. Maar ik zeg jullie dat, naarmate je het pad bewandelt – in het bijzonder wanneer je dichter bij het Christusschap komt – er een belangrijke initiatie komt waarbij je al je verwachtingen, al je voorwaarden om een bepaald uiterlijk resultaat te zien, overboord moet zetten. Want als je dat niet doet, kun jij geen Christusschap manifesteren.

Want de Christus is volledig onthecht van wat voor reactie hij van de mensen op aarde krijgt, want hij is niet hier om hen wakker te maken. Hij is hier om zijn licht zo voor de mensen te laten schijnen dat zij de kans krijgen om te zien dat er een alternatief is voor het kromme bewustzijn, de menselijke bewustzijnsstaat. Maar de Christus weet dat hij niet hier is om voor hen te kiezen, maar hen de gelegenheid te geven om te kiezen, die ze niet hadden gekregen, wanneer ze alleen maar mensen hadden gezien die vanuit het kromme bewustzijn over religie praatten.

Als je terugdenkt aan jouw eigen ervaring bij het beklimmen van die berg gisteren, zie je dat je misschien een bepaalde visie, een bepaalde verwachting, had van wat er op de top zou kunnen gebeuren. Bepaalde dingen die je zou willen zien, zeker een straaltje zonneschijn en veel minder regen, of misschien andere verwachtingen. Maar ik moet zeggen dat de ware overwinnaars op het spirituele pad – degenen die hun ascensie behalen, degenen die hun goddelijke plan vervullen – degenen zijn, die bereid zijn zulke verwachtingen te bekijken en dan te zeggen: “Ik ben hier niet om aan deze uiterlijke verwachtingen en voorwaarden te voldoen. Want ik ben alleen maar hier om mijn licht te laten schijnen.”

Wanneer je verwachtingen hebt, in het bijzonder wanneer je verwachtingen hebt over hoe andere mensen zouden moeten reageren omdat jij het Woord spreekt, welnu dan plaats jij je in een dualistische situatie, waarbij jouw innerlijke vervulling en vrede afhangt van iets buiten jou, afhangt van andere mensen die vrije wil hebben. En het is toch voorspelbaar dat er een paar mensen zullen zijn aan wie jij het Levende Woord predikt die hun vrije wil zullen gebruiken om te weigeren het kromme bewustzijn te ontstijgen. En dus zullen weigeren met jou mee te gaan en wanneer ze de kans om hogerop te komen afwijzen, wat moeten zij dan doen? Welnu, hun ego moet deze afwijzing verdedigen en hoe doen ze dit? Door jou te bekritiseren, door jou te kleineren, door jouw leer te kleineren, door gladde, sluwe manieren te vinden om twijfel te zaaien over de deugdelijkheid van jouw lering, de zuiverheid van jouw motieven of al het andere wat ze maar kunnen bedenken.

Dus moet je erkennen dat sommigen van jullie weten dat je aarzelt om op te staan en je licht te laten schijnen. En wij die geascendeerd zijn, begrijpen dit natuurlijk, omdat wij daar ook doorheen zijn gegaan. Maar ik zeg dat wij er doorheen zijn gegaan, juist omdat we op het punt kwamen dat wij inzagen dat we hier niet waren om andere mensen te plezieren of zelfs te wekken. We waren hier om ons licht te laten schijnen. En dat was onze taak. Dat was onze allereerste taak, zoals ze zeggen. En het was de enige taak.

Dus je begrijpt dat wanneer jij die omslag maakt – en het is een fundamentele omslag in bewustzijn – jouw innerlijke vervulling niet afhangt van iets buiten jou. En dan pas vindt de prins van deze wereld niets bij jou waardoor hij jou kan ontmoedigen of bang maken om je licht helemaal niet te delen. Of waardoor hij op jouw hoogmoed kan inspelen en je zover krijgen dat je het gevoel hebt dat je God wel een genoegen moet doen, omdat je aan al deze mensen gepredikt hebt en het een en ander gedaan hebt om een lering uit te dragen.

De twee dualistische polariteiten, van angst en hoogmoed, het inferioriteits-/superioriteitscomplex, zijn er altijd. Want de ene kan niet zonder de andere bestaan, maar JIJ kunt zonder allebei bestaan – wanneer het bewuste zelf erkent dat hij meer is dan deze dualistische persoonlijkheid en identiteit. En dan ben je bereid dit te laten sterven, zoals Moeder Maria zei. Je beseft dat het opgeven van deze dualistische persoonlijkheid geen verlies maar winst is.

Dit overkwam mij op die dag toen ik bij die beek zat. Eindelijk zag ik de dwaasheid in van mijn gehechtheid aan resultaten in de buitenwereld in. Want waarom was ik aan mijn missie in Ierland begonnen? Omdat ik een goddelijk visioen, een spirituele visie in mijn innerlijk kreeg. En wat voor dwaasheid was het om te denken dat ik alleen door kon gaan met die visie volgen als er bepaalde manifestaties in de buitenwereld gebeurden? Nee, ik moest getrouw aan die innerlijke, niet gehecht aan de uiterlijke, visie zijn. En toen ik die onthechtheid kreeg, kan ik je ervan verzekeren dat ik meerdere visioenen kreeg en ik veel meer innerlijke vervulling voelde dan ik ooit had kunnen voelen, zelfs als heel Ierland door mij persoonlijk bekeerd was.

Vind de echte gelukzaligheid die dualistische verwachtingen te boven gaat
Zoals Jezus bij de laatste retraite zei, zijn er van die dualistische rollen in het toneelstuk dat jij kunt spelen. Maar zolang jij die dualistische rol speelt, kun je natuurlijk vreugde ervaren, maar het is de vreugde die verdriet als polariteit heeft. Maar daarnaast bestaat de gelukzaligheid van God. En dat kun je ervaren wanneer jij die verwachtingen loslaat.

Als jullie echt de heiligen van het Aquariustijdperk, de voorlopers van het Aquariustijdperk, willen zijn, kijk je naar je verwachtingen, kijk naar je gehechtheden, wees bereid ze los te laten en te zeggen: “Ik volg het spirituele pad niet, ik draag geen spirituele lering uit, ik spreek het Woord niet om een bepaald resultaat in de buitenwereld te zien. Ik spreek gewoon het Woord, omdat het mij de onvoorwaardelijke Vreugde van God geeft om dat Woord door mij heen te voelen gaan. Wat zou ik nog meer moeten? Waarom moeten bepaalde mensen mijn ego vertroetelen, mij zeggen dat ik bijzonder ben, dat ik prachtig werk doe, wanneer ik van binnen weet dat ik ben wie ik geschapen ben te zijn en ik de oneindige vreugde van de Rivier van Leven in mij voel?”

Wanneer jij je in duisternis bevindt, kan een kleine zaklamp al een groot gemak lijken. Maar wanneer de zon hoog aan de hemel staat, staar jij dan naar de zaklamp of kijk je omhoog naar de zon? Want er zijn werkelijk veel mensen op aarde die het mindere licht van de maan volgen, zelfs wanneer de zon is opgekomen. Maar de heiligen, de overwinnaars, die geascendeerd zijn, zijn degenen die naar de zon in zichzelf kijken, die die zon van hun IK BEN Aanwezigheid zien en daarnaar luisteren en nooit meer naar de maan omkijken. Je hebt de maan misschien op een bepaald moment nodig gehad, maar wanneer jij contact maakt met wie jij werkelijk bent, heb je die niet meer nodig en kun je die van je laten wegvallen en nooit meer verwachtingen of verlangens hebben dat de mensen jou op een bepaalde manier zouden moeten behandelen.

Wat maakt het jullie uit, mijn geliefden? Waarom zouden degenen die de Geest van God hebben, ooit de goedkeuring nodig hebben van degenen die in het kromme bewustzijn zitten? Hetzij van de mensen, van het leiderschap van de Kerk, van de regering, de media, hetzij van de rijken of machtigen en hoog geplaatsten, waarom heb jij dit nodig? Waarom denk je dat Christus in de heuvels stond en aan de gewone mensen predikte? Waarom denk je dat ik meestal hetzelfde deed? Het was juist omdat wij beseften dat je daar de mensen met een open geest vindt, degenen die zachtmoedig zijn en die de aarde zullen erven.

En wanneer je op de geschiedenis terugkijkt, kijk dan eens naar degenen die hooggeplaatst en machtig zijn. Kijk naar de imperiums van diverse pluimage die ze gebouwd hebben. Wel zijn ze niet allemaal verschrompeld? Kun je dan niet naar de hedendaagse imperiums kijken en zeggen: “Ook zij zullen verschrompelen, want de steeds maar verder bewegende stroom van de Rivier van Leven zal ze afslijten, glad maken, want degenen die hooggeplaatst zijn, zullen vernederd worden in de loop der tijd.”

De zachtmoedigen erven de aarde, de zachtmoedigen zijn degenen die bereid zijn om boven de dualistische spelletjes te staan van heer of volgeling, van meester of slaaf spelen. Maar die inderdaad onafhankelijk zijn en die zeggen: “Ik hoef geen macht over andere mensen te hebben, noch heb ik iemand anders nodig die over mij de baas is en mij vertelt wat ik moet doen. Want ik ben bereid om de verantwoording voor mijn eigen pad te nemen en mijn eigen keuzes te maken.”

Dit is het verschil tussen degenen die overwonnen hebben en degenen die nog steeds in het dualisme zitten, waar ze lijden en vreugde en lijden en vreugde en lijden en vreugde in een eindeloze cyclus bezitten – die pas eindigt als je het besluit neemt “Genoeg genoeg is!” en jij het spel niet meer mee wilt spelen.

Wij hebben allemaal onze beproevingen gehad
Nog één opmerking over verafgoding: Ik heb inderdaad een spiritueel visioen gehad, maar ik kan je ervan verzekeren dat ik toen ik op dit eiland kwam en voelde dat het massabewustzijn mij letterlijk in zee wilde terugduwen, ik meteen momenten kreeg waarop ik mij afvroeg of dit inderdaad mogelijk was. En ik overwon dat alleen maar door mijn verwachtingen op te geven en ik gaf die verwachtingen alleen op door het besluit te nemen die los te laten. Het besluit dat ik niet de doener ben, want God in mij is de doener.

Ik vertel jullie dit, omdat ik wil dat jullie beseffen dat zelfs voor de meest spiritueel volwassen mensen, zoals Jezus zelf, er inderdaad momenten zijn dat je visie verduisterd wordt, omdat jullie net als gisteren, toen jullie de berg opgingen, letterlijk in een dichte wolk liepen en slechts een paar meter vooruit konden zien. En er zijn voor iedereen momenten op het pad waarop alles wat je kunt doen is voorover buigen tegen de wind in, het hoofd buigen en vastbesloten de ene voet voor de andere te zetten tot je door die wolk heen bent en het weer opklaart.

Heel veel mensen kijken terug op het leven van Jezus, op mijn leven, op Moeder Maria’s leven en zeggen: “O, het moet gemakkelijk voor hen geweest zijn, zij twijfelden nooit, ze hadden nooit problemen, zij kwamen nooit moeilijkheden tegen.” Maar dat was wel zo, bij ons allemaal! Dus hoe hebben wij het dan toch gehaald? Was het omdat wij bijzonder waren? Ja zeker, wij waren bijzonder. Kwam het omdat wij sterker waren? Ja zeker, wij waren sterker. Waarom waren wij bijzonder, waarom waren wij sterker? Omdat wij besloten één stap meer te zetten dan de persoon die het opgaf. Hoe win je de race? Door altijd één stap meer te doen dan jij denkt dat mogelijk of noodzakelijk is.

Want ik zeg jullie, zolang die twijfel in je eigen wezen bestaat, zullen de krachten van deze wereld aanhoudend op je in beuken, zoals de wind gisteren geen tekenen vertoonde om te luwen, geen enkel mededogen had. En dus is de enige manier om te slagen is door je er niet druk om te maken, omdat je onthecht bent. Je hebt niet de verwachting dat het gemakkelijk moet worden. Ik moet zeggen dat heel veel oprechte goedbedoelende spirituele mensen die zich van het spirituele pad bewust zijn, begonnen zijn aan enig uiterlijk werk, maar de verwachting hebben dat als zij bereid waren zichzelf op te offeren, een deel van hun leven op te offeren om de spirituele leringen uit te dragen, God het voor hen dan op de een of andere manier gemakkelijk zou maken. Dit is iets wat jullie allemaal bij jezelf en anderen gezien hebben, als je eerlijk bent.

En je moet bereid zijn om jouw verwachtingen opnieuw te bekijken, beseffen dat jouw verwachtingen niet realistisch waren, en vervolgens jouw visie, jouw innerlijke visie, blijven volgen en gewoon jouw licht en jouw leringen delen, wat de reacties in de buitenwereld ook zijn. En zo lukt het, zo zul je zegevieren. Want dan kom je op het punt dat er geen weerstand bij jou is, dan kan de wind gewoon dwars door jou heen blazen. En dan kun jij je bewegen alsof er geen wind van het massabewustzijn was. Begrijpen jullie wat ik zeg, mijn geliefden? De Heilige Geest is een machtige wind. En ja, de Heilige Geest is sterker dan elke andere wind op aarde. Dus theoretisch gesproken, kun je, als de Heilige Geest voldoende stroomt, aan alle krachten op aarde weerstand bieden.

Maar zien jullie in dat wij jullie in dit Aquariustijdperk oproepen om hogerop te komen, het dualistische spel te ontstijgen en te zeggen: “We zullen niet proberen de Heilige Geest te krijgen om druk op de verkeerde geesten uit te oefenen en met bepaalde kunstjes of door bepaalde uiterlijke manifestaties indruk op hen te maken. In plaats daarvan zullen wij de zelfs nog hogere geest zoeken, de Geest die boven de dualiteit staat, die geen druk uitoefent op de machten van deze wereld. Hij blaast gewoon door hen heen en bereikt degenen die een open geest en hart hebben voor de ware non-dualistische, universele, tijdloze, eeuwige, overwinnende leringen van Christus die in deze tijd uitgebracht worden en het hele Aquariustijdperk uitgebracht zullen worden zolang er harten zijn die open staan en monden die bereid zijn het Levende Woord te spreken, wat in feite de enige manier is om de leringen van Christus in hun meest pure vorm uit te brengen.

Want jullie kunnen deze woorden in een boek lezen, maar krijg je dan dezelfde stroom als de stem die spreekt? Want er is zeker een stroom van de Geest en er zou zelfs nog een grotere stroom van de Geest kunnen zijn, en in de toekomst misschien ook, als dat nodig mocht zijn.

Onze visie voor spirituele bewegingen
Maar ik zeg jullie dat wij er niet op uit zijn om een indrukwekkende vertoning op te voeren voor 50.000 mensen, waarbij mensen omvallen en uit hun rolstoel springen. Want dat is niet onze bedoeling met bewegingen in het Aquariustijdperk. Onze bedoeling is om degenen te wekken die deze uiterlijke manifestaties niet nodig hebben. Omdat zij, zoals ik gisteren zei, in hun hart weten wat waar is.

En wat willen wij dus graag bij moderne spirituele bewegingen zien? Wel, we willen niet graag dat een paar mensen de stroom van de Geest krijgen. We willen graag velen zien die in diverse vormen en hoedanigheden de stroom van de Geest krijgen. Dezelfde God in mij is ook in jullie. Dezelfde God die in Christus Jezus was toen hij op aarde was, is op dit moment in jullie. Het verschil is dat Jezus bereid was om te zeggen: “Laat niet mijn wil, maar de uwe geschieden. Ik en mijn Vader zijn één, dus mijn Vader kan door mij alles doen wat hij wil. En welke woorden ik ook van mijn Vader ontvang, ik zal ze tot de mensen spreken.”

Jezus was bereid de God in hem uit het doosje te laten springen. Wanneer jij bereid wordt hetzelfde te doen, zal God zeker door jou werken, in overeenstemming met jouw goddelijk plan. Dus de vraag is, opnieuw, wanneer ben jij bereid om dit te doen? Wanneer ben jij bereid om jouw verwachtingen en voorwaarden los te laten? Want die verwachtingen en voorwaarden hebben juist het effect dat ze God verhinderen door jou heen te werken, want God zal jouw vrije wil niet schenden. Als je de verwachting hebt dat de Heilige Geest alleen op bepaalde manieren door jou heen moet stromen, zal de Heilige Geest niet door jou heen gaan. Dat kan gewoon niet, want in het Aquariustijdperk stroomt de Heilige Geest alleen door degenen die in de Rivier van Leven zijn, de rivier van zelftranscendentie, en die bereid zijn die rivier te laten zien door zichzelf dagelijks te transcenderen en nooit te zeggen: “Dit kan niet”, nooit te zeggen: “Dit moet zus of zo gebeuren.”

Laat niets je verontrusten, laat je niet door een plotseling geluid verontrusten, laat je niet verontrusten door de reacties van andere mensen en wat zij denken. Zijn wie je bent, is de absolute vereiste voor jouw ascensie. Je kunt het koninkrijk van God pas voorgoed betreden als je hebt laten zien dat je bereid bent de Christus te zijn ten overstaan van de wereld en de veroordeling van de wereld. Want alleen door bereid te zijn om dat te laten zien, de minachting en de spot en de vervolging van de wereld te verduren, kun je werkelijk aan jezelf laten zien dat je totale onthecht van de dingen van deze wereld bent.

De ultieme test is om degenen die jou minachten, alles te laten doen en zeggen wat zij maar willen en hen gewoon de andere wang toe te keren. Want wanneer jij in je Wezen voelt dat wat zij ook naar jou toezenden, het niet de oneindige vrede in jouw hart zal raken, welnu, dan weet je dat jij je verwachtingen, je gehechtheden, jouw voorwaarden overwonnen hebt.

En dan kun je aan de laatste vereiste voor de ascensie voldoen. Die is dat je bereid bent je van deze wereld af te keren, met het gezicht in de richting van de poort naar de spirituele wereld te gaan staan en die laatste stap te zetten die je voor altijd door die poort heen brengt, zodat jij definitief de aarde achter jou laat. En dit is soms de moeilijkste test. En ik kan je verzekeren dat het zelfs voor Jezus en mij een moeilijke test was, want we hadden nog steeds de wens om de vruchten van ons werk te zien en dat andere mensen er baat bij hadden.

Maar tot slot, moesten wij bereid zijn te zeggen dat wij, ook als er niets zichtbaar van onze inspanningen op deze aarde was geworden, wel bereid waren de aarde achter ons te laten. Want als we dat niet hadden willen doen, wat zou er dan gebeurd zijn? Wel, dan hadden we weer moeten incarneren tot we dat punt bereikten waarop we voelden dat wij de verwachtingen en de voorwaarden konden loslaten en die laatste stap zetten die ons permanent boven deze wereld uit zou tillen, ongeacht de omstandigheden op deze wereld.

Ik bedank jullie dat jullie het zo lang met mij in deze lange verhandeling hebben uitgehouden, maar ik wilde jullie mijn ware Wezen laten voelen. En ik achtte het gerieflijker voor jullie dat ik dat niet gisteren op de berg deed. Dus opnieuw verzegel ik jullie in de ascensiespiraal van Patrick, de geascendeerde meester. Ik geef jullie een deel van mijn Vrede, de vrede die ik in mijzelf vond, de vrede die mij hielp te onthechten van de serpenten van deze wereld, en daarom aan hen te ontstijgen alsof ze nooit bestaan hadden. Daarom zeg ik tot jullie: “WEES in de Vrede van de geascendeerde meester Patrick.” Dus is het klaar!