Ziel
De geascendeerde meesters gebruiken dit woord soms omdat het zo algemeen wordt gebruikt, namelijk als onderdeel van ons wezen dat incarneert. De meesters geven ons echter het diepere inzicht, namelijk dat de Bewuste Jij oorspronkelijk is geïncarneerd. De ziel is het voertuig dat de Bewuste Jij heeft gemaakt om zich op deze wereld tot uitdrukking te brengen en dat wordt vaak zeer door het dualiteitsbewustzijn beïnvloed.

De kruisiging van Jezus staat symbool voor het feit dat de Bewuste Jij wordt gekruisigd (verlamd) door zijn eigen schepping. Daardoor kan de ziel niet verheven of vervolmaakt worden. De ziel wordt gemaakt door beperkende en verkeerd gekwalificeerde energie. Naarmate de energie weer een hogere kwaliteit krijgt en naarmate de Bewuste Jij de beperkende overtuigingen transcendeert, sterft de ziel geleidelijk aan, tot de Bewuste Jij de Geest opgeeft van de allerlaatste illusie van gescheidenheid. De Bewuste Jij kan dan zijn ware identiteit opeisen als verlengstuk van de IK BEN Aanwezigheid en kan ascenderen.

Zonde
In de terminologie van de geascendeerde meesters is dat hetzelfde als karma, wat inhoudt dat het verkeerd gekwalificeerde energie, energie die een lagere vibratie heeft gekregen, is die wij in evenwicht moeten brengen voor wij kunnen ascenderen.

Zondeval
In de ruimste zin van het woord verwijst de zondeval naar het proces waarbij een van zichzelf bewust wezen afdaalt naar het bewustzijn van gescheidenheid. Voor de val beschouw jij jezelf als een wezen dat niet geïsoleerd is, maar verbonden met iets wat groter is dan jezelf. Na de zondeval ben je ervan overtuigd dat jij een zelfstandig, apart, wezen bent dat door God is verlaten of gestraft.

Het belangrijke onderscheid is dat jij het na de val moeilijk vindt om de verantwoording voor je eigen groei te dragen. Omdat de val door jouw eigen keuzes werd veroorzaakt, kan dit ook alleen maar teruggedraaid worden door jouw eigen keuzes. Maar wanneer jij denkt dat jij een apart wezen bent, denk je dat je kunt doen wat je maar wilt zonder na te denken over de gevolgen voor andere mensen. Dit zorgt voor voortdurende strijd met anderen, die kan leiden tot een gemoedstoestand waarin jij denkt dat je tegen andere mensen, het materiële universum of zelfs God moet strijden.

Deze gemoedstoestand wordt een catch-22, omdat jij, zolang je niet accepteert dat jij die situatie zelf in het leven hebt geroepen andere mensen, de materiële wereld of zelfs God probeert te dwingen zich aan jouw macht over te geven. Je probeert de splinter in het oog van de ander te veranderen, terwijl jij de balk in jouw eigen oog negeert.