De essentie van het spirituele pad is overgave

Geascendeerde Meester Moeder Maria, 18 mei 2007

Het was natuurlijk een grote opgave voor mij om mijn zeer comfortabele en geordende leven in het klooster op te geven en plotseling terug te keren naar de wereld en een kind te krijgen. Het was opnieuw een grote aanpassing te beseffen dat we dat kind buiten Israël moesten brengen en naar Egypte vluchten. Er waren nog veel meer aanpassingen nodig toen Jezus opgroeide en hij een duidelijker beeld kreeg van zijn missie en ik een helderder visie kreeg.

De dood van Jozef was een grote aanpassing voor mij, met veel kinderen achtergelaten te worden. Toen Jezus het huis verliet op jonge leeftijd om zijn spirituele pelgrimage te doen – toen hij weer terugkwam. Zeker, mijn geliefden, toen ik bij het kruis stond en hem zag worstelen en eindelijk de geest zag geven door de laatste van zijn voorwaarden op te geven, die mij hebben geïnspireerd om de voorwaarden op te geven die ik had over het leven van mijn zoon en hoe zijn missie zich zou ontvouwen. Want zoals Jezus heeft uitgelegd, had hij zelfs aan het eind nog bepaalde illusies. En ik had ook nog bepaalde illusies over hoe zijn spirituele missie zich moest ontvouwen. Ik had zelfs nog bepaalde illusies waar ik daarna nog aan heb vastgehouden, tot het eind van mijn incarnatie toen ik ze eindelijk allemaal opgaf.

En laat mij jullie dus simpelweg dit zeggen: jullie hebben al veel opgegeven om te komen waar je nu bent. Jullie hebben veel opgegeven, mijn geliefden. Dus is het zo moeilijk te accepteren dat het pad maar over één ding gaat – opgeven, het loslaten van alle voorwaarden? Want als je dit eenmaal accepteert, wordt het veel gemakkelijker om de voorwaarden op te geven. Want je beseft dat hoe meer jij opgeeft, hoe veel vrijer jij je van binnen voelt. En zo bouw je een impuls, en als je eenmaal voorbij een bepaald punt bent, besef je dat overgave niet een verlies is, overgave is geen offer, overgave is niet de Via Dolorosa. Overgave is vreugde. Overgave is vrijheid. En hoe meer jij loslaat, hoe vrijer jij bent.

Dit is mijn geschenk voor jullie vanmorgen, het geschenk van overgave. Als je hulp nodig hebt om iets op te geven of een duidelijker beeld van wat jij moet opgeven – de illusie inzien zodat je hem los kunt laten – wend je dan tot mijn hart. Zeg een rozenkrans op als je daar behoefte aan hebt. Of vraag me gewoonweg en luister dan naar mijn antwoord. Luister zowel van binnen als in de buitenwereld. Want ik zal naar een manier zoeken om jou het antwoord te geven dat je zoekt. Als je mij niet in jouw hart kunt horen, zal ik je een boek of iemand sturen die het je vertelt.

De schoonheid van een spirituele gemeenschap is dat wanneer jullie bijeenkomen, jullie elkaar kunnen helpen om dingen te zien die jij niet bij jezelf kunt zien. En ik zeg je nogmaals, hoe groter jullie onvoorwaardelijke acceptatie is in jullie gemeenschap, hoe beter jullie elkaar kunnen helpen en hoe sneller jullie individueel en collectief kunnen groeien. Want onze grootste wens is natuurlijk een spirituele gemeenschap te zien, een spirituele gemeenschap die zal manifesteren wat maar heel weinig gemeenschappen door de tijd heen hebben gemanifesteerd, namelijk een omgeving waarin iedereen onvoorwaardelijk wordt geaccepteerd zoals hij is. Dit betekent niet dat dit een gemeenschap is waarin alles mag en waarin het ego en de mensen die gevangen zitten in het kromme bewustzijn van macht en controle te willen bezitten, de baas zijn in die gemeenschap. Maar het betekent een omgeving waarin iedereen zich geaccepteerd kan voelen.

Want ik moet zeggen dat als jullie zo’n omgeving kunnen creëren, jullie de grootste bescherming krijgen tegen degenen die haar proberen te vernietigen of aan de macht te komen. Want ze kunnen niet omgaan met een omgeving waarin ze worden geaccepteerd. Ze willen dat jullie hen afwijzen mijn geliefden, omdat het hun essentiële illusie bevestigt dat zij van jou en God gescheiden zijn. En dit is de illusie die ze nodig hebben om hun behoefte dat zij beter zijn dan anderen, te handhaven. Want ze hebben nog niet genoeg gekregen van het dualistische spelletje waar Jezus zo welsprekend over heeft gesproken op de laatste conferentie.

Dus mijn geliefden, laat ik jullie achter met de onvoorwaardelijke acceptatie van mijn Moederhart. En ik prijs jullie voor jullie bereidheid om jullie hartvlam te delen. En ik vraag jullie na te denken over hoe jullie elkaar onvoorwaardelijk kunnen accepteren. Maar vergeet niet in de spiegel te kijken en eraan te werken om jezelf onvoorwaardelijk te accepteren. Dus verzegel ik jullie in de onvoorwaardelijke acceptatie van mijn Moederhart, die echt alle mensen op deze mooie planeet kan omvatten. Wees in vrede in mijn liefde.

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.